Friday, April 30, 2010

ဟမ္ဘာဂါ ... ဟမ္ဘာဂါ ...



အဖြင္႕ကေတာ႔ ဒယ္အိုးနဲ႕ စပါတယ္။ အမွန္က သူတရားခံပါ။ အဲဒီဒယ္အိုး ၀ယ္ၿပီးကထဲက ဘာလုပ္စားရရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတာ ... ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေဒၚဆြိတီတို႕ အၾကံရသြားပါၿပီ။ ဂ်ဴဂ်ဴအၾကိဳက္၊ ဂ်ဴဂ်ဴ႕ အေဖအၾကိဳက္ ဟမ္ဘာဂါ လုပ္စားၾကဘို႔။ အဓိကကေတာ႔ ဟမ္ဘာဂါထဲညွပ္တဲ႔ အသားကို ဘာဂါဆိုင္ေတြကအတိုင္းတူေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရလဲဆိုတာေလး မွ်ေ၀ေပးခ်င္ပါတယ္။ စားတဲ႔၂ေယာက္က တူတယ္လို႔ ေၿပာလို႔ပါ။ (ဤကား ေၾကာ္ၿငာ ... )

ပထမဆံုး လိုတဲ႔ပစၥည္းေတြကို အရင္ၿပင္ထားဖို႕ပါ။

အသားၿပားအတြက္
၀က္သား (သို႕) ၾကက္သားအေၾက ၄၀၀ ဂရမ္
ၾကက္ဥတစ္လံုး
Bread Crumbs (ေပါင္မုန္႔အေၾက) (စလံုးမွာဆိုရင္ Giant လို စူပါမားကတ္ေတြမွာ ရပါတယ္)
ၾကက္သြန္အနီ တစ္လံုး ေသးေသးေလးေတြ chop လုပ္ထားပါ။
ၾကက္သြန္ၿဖဴ ၅မႊာ-၆မႊာခန္႔ ညက္ေနေအာင္ေထာင္းထားပါ။
ၾကက္သြန္ၿမိတ္ ၃ေခ်ာင္းခန္႕ ေသးေသးရိတ္ရိတ္ေလးေတြ လွီးထားပါ။
ငရုပ္ေကာင္းမွုန္႕ မညက္တညက္(Black Papper ) လက္ဖက္ရည္ဇြန္း တစ္ဇြန္းခန္႔
ဆားသင္႕ရံု
သၾကား စားပဲြဇြန္း ၂ဇြန္းခန္႔
ပဲငံၿပာရည္ အခ်ိဳရည္ (အၾကည္ေရ) လက္ဖက္ရည္ဇြန္းတစ္ဇြန္းခန္႔
ေမႊးေအာင္ ပါစတာ spice ေလးလဲ နဲနဲထည္႔ပါတယ္။
အသားကင္ရန္ သံလြင္ဆီ (Olive oil)

Bread Crumbs


ပါစတာ Spices



အထက္ပါပစၥည္းေတြ အားလံုးေရာၿပီး ႏွံ႔ေနေအာင္နယ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ မကင္ခင္ ၁နာရီခန္႔ နွပ္ထားပါတယ္။





ဒယ္အိုးကို မီးအေနေတာ္ (Medium) နဲ႔ တည္ပါတယ္။
သံလြင္ဆီ စားပဲြဇြန္း တစ္ဇြန္းခန္႔ထည္႔ပါတယ္။
လက္ကို သံလြင္ဆီ ရဲႊရဲႊသုတ္္ၿပီး အသားနယ္ထားတာကို လက္တစ္ကုတ္စာေလာက္စီ အလံုးၾကီးေတြ လံုးပါတယ္္။ ၿပီးေတာ႔ၿပားပါတယ္။ ။ဒယ္အိုးထဲ ထည္႔ကင္ပါတယ္္။ သံလြင္ဆီသုတ္တာကေတာ႔ အသားေတြ ၿပားအၿပီးမွာ လက္က ခြါမရပဲ ကပ္ေနမွာစိုးလို႔ပါ။





ဟမ္ဘာဂါအတြက္
ဟမ္ဘာဂါစားဘူးရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာေတာ႕ လူတိုင္းသိၾကပါတယ္။ ၿပည္႔စံုသြားေအာင္ ၿဖည္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဟမ္ဘာဂါေပါင္မုန္႕ အလံုး တစ္ထုတ္ (၄လံုးပါ ပါတယ္)
မယိုးနိစ္ (Mayonnaise) တစ္ပုလင္း
ခရမ္းခ်ဥ္သီး လပ္လပ္၂လံုး၊ အကြင္းလိုက္ ပါးပါးလွီးထားပါ။
သခြါးသီး တစ္လံုး ပါးပါးလွီးထားပါ။
ခ်ိစ္ၿပား
ဆလပ္ရြက္
ေဆာ႕စ္
French Fry (အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္)
Coke အေအးဘူး




ေပါင္မုန္႔ကိုအလည္က ၿခမ္းၿပီး ၂ဖက္စလံုး မရိုးနိစ္ မ်ားမ်ားေလး သုတ္ပါတယ္။





အဲ႔လက္ကေလး ေသးေသးေလးကေတာ႔ ဒီကားမွာ ... အဲေလ ... ဒီပို႕စ္က ၿဖတ္ေလ်ာက္မင္းသမီး မဂ်ဴဂ်ဴရဲ႕ လက္ပါ။


ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ သခြါးသီးတို႕ကို တစ္ထပ္ခ်င္းထည္႔၊ ခ်ိစ္ၿပားထည္႔၊ အသားထည္႔၊ ဆလပ္ရြက္အုပ္ၿပီး အေပၚက ေပါင္မုန္႔အုပ္ စားႏိူင္ပါၿပီ။ လက္နဲ႔ၿမဲၿမဲ ကိုင္ၿပီး အားရပါးရ ကိုက္စားဖို႕ရာပါ။ ဒီမွာ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ ၿပသနာစပါၿပီ။ သူ႕ေရွ႕သြားအေပၚ၂ေခ်ာင္းလံုးက က်ိဳးေနေလေတာ႔ သမီးစားစား ကိုက္စားဆို သူဘယ္လို ကိုက္ေပမဲ႔ ဟမ္ဘာဂါကေတာ႔ မပဲ႔ပါၿပီ။ ေနာက္မွ "ေမေမ ဂ်ဴဂ်ဴ က ကိုက္လို႕ရဘူးေလ" ဆိုမွ ေဒၚဆြိတီတို႕ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ဒီေတာ႔ သူ႕ကို တစ္ခါစားစာစီ ဓားေလးနဲ႔ လွီးၿပီး ေကြ်ူးရပါတယ္။ ဓားနဲ႔ လွီးအၿပီးမွာ ကိုယ္႕ရဲ႕ ဟမ္ဘာဂါလဲ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ၿဖစ္ရပါၿပီ။ ဟမ္ဘာဂါ အပ်ိဳရည္ပ်က္ၿပီး တစ္စစီၿဖစ္ေနတဲ႔ ပံုေတာ႔ လာဖတ္တဲ႔ ပရိတ္သတ္ၾကီး ဘာဂါကို စိတ္ကုန္သြားမွာစိုးလို႔ တင္မေပးေတာ႔ပါဘူး။



ဟမ္ဘာဂါတစ္မ်ိဳးနဲ႔ မတင္းတိမ္သူအတြက္ အပိုလုပ္ေပးရပါေသးတယ္။ ဒီအေၾကာင္းေနာက္မွ ေရးပါမယ္။ (ဟဲဟဲ ... ဒါလဲ ဒီဒယ္အိုးနဲ႔ပဲ ...) သြားေရက်ပိုက် လိုသူမ်ား ... အဲေလ ... ပံုၾကီးၾကီးၾကည္႕လိုသူမ်ား ပံုကို ကလစ္ပါ။ ရဲရဲၾကီး ကလစ္ပါ။ Life size chicken wing ဘာဘီက်ဴးပံု ေတြ႔ရပါမယ္။

Monday, April 19, 2010

မုန္႔လံုးေရေပၚ အလွဴ

မေန႔က ႏွစ္သစ္ကူး စတုဒီသာ ကုသိုလ္ အေနနဲ႔ အိမ္နီးနား ပတ္၀န္းက်င္ ၿမန္မာအိမ္ ၁၅ အိမ္ခန္႔ကို မုန္႔လံုးေရေပၚ လိုက္ေ၀ပါတယ္။ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ လွဴခ်င္ေပမဲ႔ ပစၥည္းပစၥယက မ၀ယ္ရေသးလို႔ ေနာက္တစ္ေန႔ၿဖစ္တဲ႔ တနဂၤေႏြေန႔မွ လုပ္ၿဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။

NTUC က ေကာက္ညွင္းမွဳန္႔ ၆၀၀ ဂရမ္-၆ထုတ္၊ ဆန္မွုန္႔ ၆၀၀ ဂရမ္၂ထုတ္၀ယ္ပါတယ္။ ထန္းလ်က္ ၅က်ပ္ဖိုး ဗမာဆိုင္က သြား၀ယ္ထားပါတယ္။ ေနာက္မုန္႕လံုးေရေပၚထည္႕ေ၀ရေအာင္ တစ္ခါသံုး ပုလပ္စတစ္ဘူးေလးေတြနဲ႔ ေအာက္မွာ မကပ္ေအာင္ခင္းဖို႔ ငွက္ေပ်ာဖတ္လဲ ၀ယ္ရပါေသးတယ္။ အုန္းသီးၿခစ္ၿပီးသားကေတာ႔ သိုးလြယ္ ခ်ဥ္လြယ္လို႔ အဲဒီေန႔က်မွ မုန္႔လံုးေနတုန္း အိမ္နားက wet market မွာ အေၿပးကေလး သြား၀ယ္ခိုင္းပါတယ္။

မုန္႔လံုးေရေပၚလုပ္နည္းကေတာ႔ မႏွစ္က တင္ေပးဘူးပါတယ္။
ဒီလင္႔ကို ႏွိပ္ပါ။

မုန္႕ကိုေတာ႔ ညကတည္းက နယ္ႏွပ္ထားၿပီး အ၀တ္ေလးေရစြပ္ အုပ္ထားပါတယ္။ မနက္က် အဆင္သင္႔ၿဖစ္ေအာင္ ထန္းလ်က္ေတြလဲ ညကတည္းက ကတ္ေက်းနဲ႔ ညွပ္ထားပါတယ္။


မနက္ ၆နာရီကတည္းက စလုပ္မယ္စိတ္ကူးေပမဲ႔ ရံုးပိတ္ရက္မိွဳ႔ လုပ္အားေပး မုန္႔ကူလံုးမဲ႔ အိမ္က လူပ်ိဳၾကီး၂ေယာက္ရယ္၊ ဦးၿခိမ္႕ရယ္က အိပ္ရာမႏိုးေသးလို႔ ၇နာရီေလာက္မွ စလံုးၿဖစ္ပါတယ္။ မုန္႔ေတြလံုးၿပီး ေရပြက္ပြက္ဆူထဲထည္႕၊ ငွက္ေပ်ာရြက္ေလးေတြ ခင္းထားတဲ႕ တစ္ခါသံုး ပလပ္စတစ္ဘူးေလးေတြထဲ တစ္ထပ္ခ်င္းထည္႔၊ မုန္႕လံုးေတြ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု မကပ္ေအာင္ အုန္းသီးၿခစ္ထားတာေလးေတြၿဖဴး တစ္ထပ္ၿပီး တစ္ထပ္ထည္႔ၿပီး ပူပူေႏြးေႏြး လိုက္ေ၀ပါတယ္။ လံုးတဲ႕သူက အိမ္က ေယာက္်ားသား ၃ေယာက္၊ မုန္႔ၿပဳတ္တဲ႔သူက မဆြိတီတစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ႔ မနဲႏိူင္ေအာင္ လုပ္ေနရပါတယ္။ တစ္အိမ္တက္ဆင္း လိုက္ပို႔တဲ႔သူကေတာ႔ မဂ်ဴဂ်ဴနဲ႔ သူ႕ၾကီးေတာ္ရယ္ပါ။


အင္တုိက္အားတိုက္ လံုးေနၾကတာပါခင္ည။





လိုက္ေ၀ဖို႕ရာ အဆင္သင္႔





ဒီမွာ ရယ္စရာတစ္ခုက လိုက္ပို႕တဲ႕ ၾကီးေတာ္က ေၿပာပါတယ္။ တို႔ေတြ ေစာေစာထ လိုက္ေ၀လဲ အလကားပဲ။ တစ္အိမ္မွ အိပ္ရာႏိူးတဲ႕ အိမ္မရွိလို႔ ႏိွဳးၿပီး ေပးခဲ႔ရတာ ခ်ည္းပါပဲတဲ႕။ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ မ်က္လံုးေတြ ပြတ္၊ တံခါးထဖြင္႔ၿပီး ယူတဲ႔သူေတြခ်ည္းပဲတဲ႔။ လွဴတဲ႔လူက ေစတနာထက္သန္လြန္းေတာ႔ ေစာေစာစီးစီး ပူပူေႏြးႏြးစားေစခ်င္တဲ႔ ေစတနာ၊ ရံုးပိတ္ရက္ကို ေမ႕ေနၾကတာ။ စလံုးမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရံုးပိတ္ရက္ေတြဆို အိပ္ရာထဲမွာပဲ နားနားေနေန ႏွပ္ခ်င္ၾကတာကို ေမ႔ေနၾကတာကိုး ။ အင္း ... အိမ္ရွင္ေတြ အားနာဖို႔ေကာင္းေနၿပီ။ ေနာက္ႏွစ္ေတြဆိုရင္ေတာ႔ ၀ီရိယ နဲနဲ ေလ်ာ႔ဦးမွလို႕ ေတြးမိပါရဲ႔။

ဒါကေတာ႔ ဘေလာ႔လာလည္သူမ်ားအတြက္ ေဒါင္းလန္းၾကီးထဲမွာ ဖက္ခင္းၿပီး ထည္႔ေပးထားပါတယ္။ စားၾကပါဦးေနာ္။ အားလံုးပဲ ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႔ၾကပါေစရွင္။

Monday, April 5, 2010

တင္ဘူးခဲ႔တဲ႔ ပို႕စ္ အပိုင္းအစမ်ား (၁)...

အသစ္မတင္ႏိူင္ေသးလို႔ ၿမန္မာက်ဴးပစ္ဖိုရမ္မွာ တင္ဘူးတဲ႕ ပို႔စ္ အပိုင္းအစေလးေတြ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ လာေရာက္အားေပးဖတ္ရွဳသူမ်ားအားလံုး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေမ်ွာ႔ေတြ၊ ကြ်တ္ေတြ ေၾကာက္တတ္သလား ...
မဆြိတီ ေၾကာက္တာေၿပာရရင္ ေဘာက္ဖတ္ေကာင္ စိမ္းစိမ္းၾကီးေတြ အရမ္းေၾကာက္တယ္။ မေၾကာက္ပဲေနရိုးလား။ ငယ္ငယ္က တက္ခူးစားေနက် သရက္ပင္တို႔၊မာကလာပင္တို႕မွာ သစ္ရြက္အေရာင္နဲ႕႔ တစ္ထပ္တည္းၿဖစ္ေနေတာ႔ မၿမင္ရဘူး။ မေတာ္လို႔မ်ား ထိမိလိုက္ရင္ မီးစနဲ႕တို႕ခံရသလိုကို နာတာကိုး။ တစ္ခါသား စိတ္ကူးေလးယဥ္၊ သီခ်င္းေလးဆိုၿပီး မခ်စ္စု သရက္ပင္ေအာက္ ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႕ ရုတ္တရက္ ေဘာက္ဖတ္ထိမိတာ ... ဘာၿဖစ္မွန္းကို မသိလိုက္ဘူး။ ပူလြန္းနာလြန္းလို႔ ေအးရာေအးေၾကာင္း ေဘးက ေရအိုင္ေလးထဲ လက္ကေလး စိမ္ၾကည္႔ရင္း ေနာက္ေတာ႕ လက္က ေဘာက္ဖတ္ အဆိတ္တက္ေတာ႔ ေယာင္ကိုင္းလာတာ။ ေဘာက္ဖတ္ေတြ သစ္ပင္ေပၚေတြ႔ရင္ကို အူေတြ အလိပ္လိုက္ အလိတ္လိုက္ ယားယားလာတာ။

ေနာက္ ေမွ်ာ႕၊ ကြ်တ္လဲ အူယားတာပဲ။ေၾကာက္တာပဲ။ ငယ္ငယ္က ႏွင္းဆီၿခံထဲ ကြ်တ္ေတြ သိပ္ေပါတာ။ ငယ္ငယ္က ကြ်တ္ဆိုတာေတာင္မသိေသးဘူး။ ကြ်တ္တြယ္ေတာ႔ လက္နဲ႔ ဆဲြခြါ။ လက္မွာ တြယ္ေနၿပန္ေရာ။ ဒီေတာ႔ ေနာက္လက္တစ္ဖက္္နဲ႔ၿပန္ဆဲြခြါ။ အဲဒီလက္မွာၿပန္တြယ္။ ဒီဘက္လက္ကပ္လိုက္၊ ဟိုလက္ကပ္လိုက္နဲ႔ သံတရာလည္ေနလို႕ အကိုကို ေအာ္ၿပီး အကူအညီေတာင္းမွ ဟဲ႕ အဲဒါ ကြ်တ္တြယ္တယ္ ေခၚတယ္ဟဲ႕ဆို အကိုဆဲြခြါေပးမွ ကြာေတာ႕တာပဲ။ အဲဒီတံုးက သိမွ မသိေသးတာကို။ ေနာက္သိလဲ သိေရာ။ လားလား ... လားလား နဲ႔ ၿမက္ေတာထဲ သြားေနတဲ႕ အေကာင္ေလးေတြၿမင္ရင္ကို အူေတြယားလာၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ႔ဘူး။

ေမွ်ာ႕၊ ကြ်တ္ေၾကာက္တတ္ပါတယ္ဆိုမွ ေၿပာၿပရဦးမယ္။မဆိြတီတို႔ အိမ္နဲ႔ နွင္းဆီၿခံက ေၿခလွ်င္ေလ်ာက္ရင္ နာရီ၀က္ေလာက္ေလွ်ာက္ရတယ္။ လမ္းမွာ လယ္ကြင္းေတြ၊ ရပ္ကြက္ေတြ၊ ေရေၿမာင္းေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြလဲ ၿဖတ္ရေသးတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မနက္ဆို ေမာင္ႏွမေတြ ၿခံမွာကူလုပ္ဖို႕ သြားၾကရတယ္။ အဲဒါ မိုးတြင္းတစ္ရက္ မိုးရြာထားလို႔ လယ္ကြင္းကေရေတြက လမ္းကို ၿဖတ္စီးတဲ႕ ေခ်ာင္းလိုၿဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေခ်ာင္းေလးကို ဖိနပ္ကေလးခြ်တ္ထည္႔ၿပီး ကူးလာတာ ေရထဲကေန လမ္းေပၚ ေၿခအခ် လားလား ေၿခသလံုးမွာ နဲနဲေနာေနာ ကြ်ဲေမွ်ာ႕ၾကီးေတြ မဟုတ္ဘူး။ မဲမဲၾကီးေတြ၊ ၃ေကာင္ေတာင္ တြယ္ၿပီးပါလာတာ။ ဟမေလး ... အကိုေရ လုပ္ပါဦး ဆို မ်က္လံုးစံုမွိတ္ ေၿခေထာက္ေတြ ခုန္ေပါက္၊ အာေခါင္ၿခစ္ေအာ္ေတာ႕တာပဲ။ အကို သူ႕လက္ထဲပါတဲ႔ ဖိနပ္နဲ႕ ခြါခ်မွ ကြ်တ္ေတာ႔တာပဲ။ ေၾကာက္လြန္းလို႕ ခ်ဴခ်ဴေတြေတာင္ ထြက္က်မတတ္ပဲ။ အကိုနဲ႕႔ ေမာင္ေလးနဲ႔ ၃ေယာက္သြားတာ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေၾကာက္တတ္တဲ႕ကိုယ္႔ကိုမွ ေရြးတြယ္ရတယ္လို႔ပဲ။

ေနာက္မွတ္မိတာ။ YIT ထဲမွာ ဆရာမလုပ္ေတာ႔ ဆရာမမ်ားေဆာင္မွာေနရတယ္။ ဂ်ီေဟာအေနာက္နားက အေဆာင္ေပါ႕။ အဲဒီမွာ အေဆာင္ေရာက္ဖို႔ ၿမက္ခင္းေလးကို ၿဖတ္ၿပီး ကုန္းေပၚေလးကိုေတာ္ေတာ္ေလွ်ာက္မွ ေရာက္တယ္။ အဲဒီၿမက္ခင္းမွာေလ ကြ်တ္ေတြအမ်ားၾကီးေနတယ္။ အၿပင္ကၿပန္လို႕ အခန္းၿပန္ေရာက္ရင္ ဒီတိုင္းမေနရဘူး။ တကိုယ္လံုးေအာက္ပိုင္းေတြ လွည္႔ပတ္ၿပီး ကြ်တ္ေတြ တြယ္ၿပီးပါမပါ ေသခ်ာစစ္ေဆးရေလ႕ရွိတယ္။ သိတယ္မလား။ ကြ်တ္၊ေမွ်ာ႕နဲ႕ပတ္သတ္တဲ႔ ပံုၿပင္ေတြက လူတိုင္းၾကားဘူးေနက်ကိုး။
အဲဒါ ဆရာမေတြညေနက် အေဆာင္ၿပန္ခ်ိန္ဆို အခန္းထဲ အသံေသး၊ အသံေၾကာင္နဲ႔ စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္သံၾကားလို႔ရေတာ႔ အဲဒီကြ်တ္ေတြလက္ခ်က္လို႕သာ မွတ္ေပေရာ႔ပဲ။
------------------------------------------------------------------------------

GPS ဟာသ
ၾကံဳလို႔တစ္ခုေၿပာၿပဦးမယ္။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၆လေလာက္က ဦးၿခိမ္႔တို႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္စု မလကၠာဖက္သြားၾကတာ သတိရတယ္။ သူတို႕သူငယ္ခ်င္း ၆ေယာက္ မိသားစုေတြနဲ႕ ကားေမာင္းၿပီးသြားၾကတာ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ။ လမ္းေၾကာင္းကလဲ ေသခ်ာမသိေတာ႔ GPS အားကိုးနဲ႕ သြားၾကတာ။ ေရွ႔ဆံုးက GPS ရွိတဲ႕ ဦးၿခိမ္႕က ဦးေဆာင္ၿပီး ေမာင္းတာ ေနာက္ဆံုးက GPS ရွိတဲ႔ တၿခားသူငယ္ခ်င္းက ေနာက္က ပိတ္ၿပီး သြားၾကတာေပါ႕။

ဟို မလကၠာလဲေရာက္ၿပီး ေနာက္အၿပန္တစ္ရက္လဲက်ေရာ လမ္းကကားေတြ အရမ္းက်ပ္ေတာ႔ မလကၠာအထြက္တင္ ကားေတြလမ္းလဲြကုန္ၾကေရာ။ သြားမဲ႔ေနရာကလဲ GPS ကေၿပာတဲ႔ အတိုင္းသြားရင္းနဲ႕ လမ္းတစ္လမ္းကို မွား၀င္လိုက္တာမွာ ဇာတ္လမ္းကစေတာ႔တာပဲ။ GPS တို႔ရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း လမ္းမွားသြားရင္လဲ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ လိုတဲ႕ေနရာေတာ႔ ေရာက္ေအာင္ေတာ႕ ညႊန္ေပးပါတယ္္။

ကံေကာင္းစြာနဲ႕႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကားနဲ႕ လမ္းမွာၿပန္ေတြ႔ၿပီး ကားသံုးစီးတဲြရက္ အတုူၿပန္ၿဖစ္သြားတယ္ေပါ႕။ လမ္းကေတာ႕ တ၀ဲဲလည္လည္ေပ်ာက္ေနဆဲပဲ။ တစ္ေနရာလဲေရာက္ေရာ ရပ္ကြက္တစ္ခုက လမ္းခ်ိဳးေကြ႕ေလး ။ ကားအသြားအလာ မရွိသေလာက္ ရွင္းေနတာပဲ။ လမ္းေလးက က်ဥ္းက်ဥ္းေလး။ အဲဒီမွာ လမ္းမကိုၿဖတ္ၿပီး မန္းတဋ္လို ခန္းခန္းနားနား ေဆာက္ထားတာ။ အေပၚမွာလဲ ပိတ္ၿဖဴမိုးနဲ႕ ကာလို႔။ ဘုရားထီးၿဖဴေတာ္လိုလိုဘာလိုလို အဆင္႔အဆင္႔ေတြနဲ႕ဟာၾကီးကလဲ အေပၚမွာ ထူထားတာ ထင္းေနတာပဲ။ စိတ္ထဲနဲနဲ သရိုးသရီေတာ႔ ၿဖစ္မိသား။ ဒါေပမဲ႔ ကားကလဲ ေမာင္းရက္သားၿဖစ္ေနၿပီ။ GPS ကလဲ အဲ႕လမ္းကိုပဲ ညႊန္ေနေတာ႔ ဦးၿခိမ္႔က ဘာလဲေတာ႔ မသိဘူးဟ ဆိုၿပီး အဲဒီ မန္းတဋ္ကို ၿဖတ္ေမာင္းတာ။ မန္းတဋ္ထဲေရာက္ေတာ႕ စပ္စုၿပီး အိမ္ထဲကိုလွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ... လားလား ... အသုဘေခါင္းတလားၾကီး ၿပင္ထားတာၾကီး ေတြ႕တာပါပဲ။

ေနာက္က ၂ကားကလဲ ဘုမသိ ဘမသိနဲ႔ တန္းစီၿပီးလိုက္လာတာ။ အဲဒီအိမ္ေက်ာ္ၿပီး လမ္းက်ေတာ႔ သူတို႔ေတြ အသုဘအိမ္ၾကီးထဲကေန ကားၿဖတ္ေမာင္းလာတဲ႔ အေၾကာင္းေၿပာၿပီး ရယ္လိုက္ၾကတာ။ ဟုိက်န္ခဲ႔တဲ႔ကားေတြေတာင္ လမ္းေပ်ာက္ေနလို႔ အသုဘအိမ္ထဲ
မ၀င္ခဲ႔ရတာဆိုၿပီး။

ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ၾကံဳလဲၾကံဳရပါ႕။ ကားေတြသြားေနတဲ႔ လမ္းကိုၿဖတ္ၿပီး ကနဖ်င္းထိုးထားတာ။ GPS ကလည္း လမ္းညႊန္တတ္ပါ႕။

----------------------------------------------------------------------------------

နာမည္ေၿပာင္မ်ားအေၾကာင္း ....
ဟိုေန႔က ေအာက္အီးအီးအြတ္ ဆိုေတာ႔ တစ္ခုသတိရသြားတယ္။ ရန္ကုန္မွာေနတုန္းက အိမ္နားက ေမာင္ေလးသူငယ္ခ်င္း နာမည္က ၾကက္ဖ တဲ႔။ နာမည္အရင္းရွိေပမဲ႔ သူ႔နာမည္အရင္း ဘယ္သူမွ မေခၚၾကဘူး။ ရုပ္ကေလး သနားရူပနဲ႔ ဘာလို႕ၾကက္ဖေခၚတုံး ဆိုေတာ႔ သူ႔အေဖေၾကာင္႔ ဒီနာမည္ရသတဲ႔။ သူ႔အေဖဘာလုပ္တုံး ေမးေတာ႔ သူ႕အေဖလူပ်ိဳဘ၀က အလြန္ၾကက္တိုက္သတဲ႔။ ရြာကဆိုေတာ႔ ၾကက္တိုက္တာကို ဖဲစဲြသလိုစဲြသတဲ႔။ ဒါနဲ႕ သားေလးေမြးလာေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ခ်စ္စႏိူးနဲ႔ အေဖအစဲြၿပဳ ၾကက္ဖ၊ၾကက္ဖနဲ႔ေခၚရာကေန ခုၾကီးတဲ႔အထိ ဒီနာမည္စဲြေနေရာ။ အေဖ႔ဒါဏ္ေတြ သားခံရတယ္ေၿပာရမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သားနာမည္ၾကားတိုင္း အေဖေနာင္တရေအာင္ ေပးခဲ႔ေလသလား။

ငယ္ငယ္ကေက်ာင္းတက္ေတာ႔ အတန္းထဲမွာ ႏြားၾကီးဆိုတာရွိတယ္။ တစ္ခါသား ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ႔ ရွင္ၿပဳပဲြလား ႏွစ္ဆန္းခ်ိန္ကဗ်ာလား မမွတ္မိေတာ႔ ။ တစ္တန္းလံုး ကဗ်ာသံၿပိဳင္ဆိုရတယ္။ ဆုိရင္းနဲ႕
" ... ႏြားၾကီးလဲ ပါသေဟ႕ ... " ဆိုတဲ႔ အပိုဒ္လည္းေရာက္ေရာ တစ္တန္းလံုး ဆက္မဆိုႏိူင္ပဲ တခြီးခြီး နဲ႕ရယ္ၾကတာ။အုန္းအုန္းထလို႔။ ကာယကံရွင္ ႏြားၾကီးေတာ႔မသိဘူး။ အဲ႔ေန႔က ဆရာ စိတ္ဆိုးလို႔ တစ္တန္းလံုး ခံုေပၚတက္ မတ္တပ္ရပ္ဆိုၿပီး ဒါဏ္ေပးခံရတယ္။ ဒါေတာင္ မတ္တပ္ရပ္ေနရင္းကေန အဲဒီ "ႏြားၾကီးလဲ ပါသေဟ႕" ဆိုတဲ႕ အပိုဒ္ကို စဥ္းစားမိတိုင္း စိတ္ထဲ ၾကိတ္တခြိခြိၿဖစ္တုံးရွိေသး။

ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ႔ သြားနဲနဲေခါေခါနဲ႔ မ်က္လံုးၿပဴးၿပဴးနဲ႔။ ေခါင္းက ခပ္လံုးလံုးနဲ႔။ သူ႕က်ေတာ႔ ေမ်ာက္ေခါင္းတဲ႔ ။ စတတ္ေနာက္တတ္ ခင္တတ္တဲ႔ အရြယ္ေတြဆိုေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းခ်င္း ခ်စ္စႏိူး၊ ေနာက္ေၿပာင္ေခၚတဲ႔နာမည္ေတြက ကိုယ္ေတြအတြက္ဆိုရင္ေတာ႔ အားနာစရာ။ ေနာက္တစ္တန္းလံုးက ဒီနာမည္ၾကီးေခၚေနေတာ႔ ကိုယ္ကနာမည္အရင္းေခၚရင္ပဲ တစ္ခုခုမွားေနသလိုကိုး။

ေဟာတကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ႔ ႏြားၾကီး တစ္ေကာင္ ... အဲ ႏြားၾကီးလို႔ေခၚတဲ႔ တစ္ေယာက္နဲ႕ ဆံုရၿပန္ေရာ။ ကိုယ္႔သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ အားနာလို႔ဆို နာမည္အရင္းလဲ မသိေတာ႔ ႏြား ... ႏြား လို႔ ေခၚတဲ႔ အေၾကာင္းေတာင္ေရးမိေသး။ ႏြားၾကီးက အရမ္းသေဘာေကာင္းတာ။ အဲဒါနဲ႕ ဘာလို႔ ႏြားၾကီးေခၚရသတံုးဆိုေတာ႕ ခိုင္းေကာင္းလို႔ ဆိုလား။ ေၿပာၾကတာပဲ။ ေအာ္ ... သေဘာေကာင္း ခိုင္းတိုင္းလုပ္ေပးေတာ႔လဲ ခ်စ္စႏိူးနာမည္ ႏြားၾကီး ၿဖစ္ကေရာ။

ေနာက္တစ္ေယာက္ ေၾကာင္ၾကီးဆိုတာလဲရွိေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူတို႔ Lab Group ထဲက တစ္ေယာက္ ေၾကာင္ၾကီး ကဘာၿဖစ္တယ္။ ေၾကာင္ၾကီး ... ေၾကာင္ၾကီးနဲ႔ ေၿပာေနတာ ၾကာလွၿပီ။ ကိုယ္ကလဲ ဒီနာမည္ၾကားေတာ႔ စိတ္၀င္စားတယ္ေပါ႔။ ဘာရယ္မဟုတ္ ။ ရယ္ခ်င္တာ။ ေၿပာင္ခ်င္တာ အဓိက။ ဒါနဲ႔ တစ္ရက္ canteen သြားေတာ႔ ေၾကာင္ၾကီးတို႔ အဖဲြ႕နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ အဲသည္ေတာ႔မွ ေၾကာင္ၾကီးဆိုတာ အတန္းထဲမွာ ကုိယ္ၿမင္ဘူးသားၾကီးပဲကို။ ဒါေပမဲ႔ ေၾကာင္နဲ႔ မစပ္ဆက္မိပါဘူး။ အဲေန႔ကေတြ႔ၿပီး သူ႕နာမည္ေၾကာင္ၾကီးဆိုမွ ... လား ...လား... သူမ်က္ႏွာက ေၾကာင္နဲ႔ေတာ္ေတာ္ကို တူေနပါလား ...ဆိုတာသတိထားမိၿပီး ရယ္လိုက္ရတာ။ ခုခ်ိန္ထိ သူ႔ကိုၿမင္ရင္ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိၿဖစ္တံုး။

တစ္ခ်ိဳ႕နာမည္ေတြလဲ ေခြးပုတဲ႔ ၊ ၀က္ၾကီးတဲ႔၊ ဘရာစီယာဆိုတဲ႔ နာမည္ေတာင္ၾကားဘူးတယ္ ။ ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႔ ေနာက္ေၿပာင္တတ္၊ ခ်စ္ခင္တတ္ ေပ်ာ္တတ္ၿပီး နာမည္ေၿပာင္ေပးတတ္တဲ႔ ဓေလ႔ေလးပါ။ နာမည္ေတြ ဘယ္လိုဆိုးေပမဲ႕ သူတို႔ ဒီနာမည္ေခၚခံတယ္ ဆိုကတည္းကိုက အေတာ္သည္းခံၿပီး လူခ်စ္လူခင္ေပါလို႕သာၿဖစ္ရမယ္။ စိတ္ဆိုး၊စိတ္ဆတ္ တတ္တဲ႔သူေတြဆို ဒီလိုနာမည္ေတြ ဘယ္ေခၚခံပါ႔မလဲေနာ႔။ ေအာင္႔သက္သက္ၿဖစ္စရာ ... နာမည္ေၿပာင္ေတြအေၾကာင္း ေတာင္ေရာက္ေၿမာက္ေရာက္ပါ။