အန္တီဆြိႏွင္႔ Recession phobias

Obama warns of recession

အေမရိကန္ ေၾကြးၿမီ ကိစၥတြင္ သမၼတ အိုဘားမားႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား သေဘာ တူညီခ်က္ ရရိွ

ေၾကြးၿမီ ယံုၾကည္ရမႈ တြင္ အေမရိကန္ A သံုးလံုး အဆင့္မွ ျပဳတ္က်

ကမာၻ တစ္၀ွမ္း က စေတာ့ ေစ်းကြက္ ေတြ ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံု ျဖစ္၊

အေမရိကန္ စူပါပါ၀ါၾကီး အေၾကြးျပန္ဆပ္ႏိုင္ပါ့မလား

အန္တီဆြိသည္ တစ္ခါတစ္ရံ Kiasu ၿဖစ္သည္။ အထက္က သတင္းေတြ ဖတ္ၿပီး recession ဟူေသာ အသံကိုၾကားရသည္ႏွင္႔ ရင္တုန္ခ်င္သလိုလို၊ ပန္းတုန္ခ်င္သလိုလို၊ ေခါင္းပဲေနာက္လာသလိုလို အခုပဲ အဘထ ရွဴေဆးေလးပဲ ထရွဴရမလို ၿဖစ္လာေတာ႔သည္။ မၿဖစ္ပဲ ေနရိုးလား။ ၿပီးခဲ႔သည္႔ ၂၀၀၇-၂၀၀၈ recession က ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင္႔ recession ၏ အရသာကို ခံစားခဲ႔ဖူး၍ ၿဖစ္ေပသည္။

ေအာ္ အန္တီဆြိႏွယ္ ပူတတ္ရန္ေကာ။ ”ေညာင္ဦး ကမ္းပါးျပိဳတာနဲ႕႔ စံပၼနဂိုရ္ က ႏြားမေပါင္က်ိဳး” ဆိုသလို အေမရိကန္က သမတ အိုဘားမား ေၾကြးၿမီၿပသနာ မေၿဖရွင္းႏိူင္တာနဲ႔ အန္တီဆြိေခါင္းကိုက္တာ ဘာဆိုဘာမွ မပတ္သတ္ဘူးလို႔ မေၿပာပါႏွင္႔။ ဆိုင္သမွ ဆိုင္ ဆိုင္ ဆိုင္ လို႔ပင္ ေၿပာခ်င္ပါသည္။

အန္တီဆြိတို႔၊ ဦၿခိမ္႔တို႔လို menufacturing center၊ Research centre တြင္ အလုပ္လုပ္ေနသူမ်ားသည္ ကမၻာ႔ စီးပြား ကေမာက္ကမၿဖစ္လွ်င္ ပထမဆံုး ထိသူမ်ားၿဖစ္သည္။ လူေတြစီးပြားပ်က္ေတာ႔ ကုန္ပစၥည္းေတြ ၀ယ္မသံုးႏိူင္ၾက။ ၀ယ္မသံုးေတာ႔ ကုန္ပစၥည္း ၀ယ္လိုမွဳအား demand က်သည္။ customer ေတြထံက ပစၥည္းအသစ္ေတြ မမွာေတာ႔ ကုန္ပစၥည္းထုတ္လုပ္မွဳအားက်သည္။ ဒီေတာ႔ကုမၸဏီ စီးပြါးက်သည္။ ဒီေတာ႔ လစာေတြ ၿဖတ္တာမ်ိဳး retrench အလုပ္ၿဖဳတ္တာမ်ိဳးေတြ ၾကံဳရမည္။ အန္တီဆြိတို႔ဒုကၡေရာက္လွ်င္ လစဥ္ ေထာက္ပံ႔ေပးေနေသာ ၿမန္မာႏိူင္ငံမွ ၂ဖက္ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားလည္း ဒုကၡေရာက္ေတာ႔မည္။

ခုအန္တီဆြိ အလုပ္မလုပ္ေတာ႔ ပိုဆိုးမည္။ ယခင္က တစ္ေယာက္ အလုပ္ၿပဳတ္ တစ္ေယာက္က က်ားကန္ႏိူင္ေသးသည္။ ခုေတာ႔ အိမ္ရဲ႔ ၀င္ေငြအတြက္ ဦးၿခိ္မ္႔တစ္ေယာက္တည္း ရုန္းေနရသည္မိွဳ႔ ပို၍ပင္စိတ္ပူမိပါသည္။ ၿပီးခဲ႔သည္႔ recession က hire and fire မူကို လက္ကိုင္ထားသည္ဟု နာမည္ၾကီးေသာ ဦးၿခိမ္႔တို႔ ကုမၸဏီက ထီကနဲဆို retrench ေတြ စတင္သူၿဖစ္ေနသည္။ ကံေကာင္းေထာက္မ၍ ဦးၿခိ္မ္႔သည္ retrench list ထဲ မပါခဲ႔။ အလုပ္ၿဖဳတ္ခံရသူ အမ်ားစုမွာ ေကာ္လံၿပာ အလုပ္သမား operator ေလးမ်ားၿဖစ္၍ စိတ္ေတာ႔ မေကာင္း။ သို႔ေပမဲ႔ pay cut 20% ထိကာ recession မေက်ာ္မခ်င္း ထို pay cut ကို ၈လမွွ်ေလာက္ ခံစားခဲ႔ရသည္။ ကုမၸဏီက pay cut ေပမဲ႔ မဆြိတီတို႔ကေတာ႔ မိဘမ်ားကို pay cut မလုပ္ခဲ႔ပါေပ။ မလုပ္ရက္ခဲ႔ပါေပ။

မဆြိတီတို႔ ကုမၸဏီေရာ ဘာထူးသနည္း။ ထိုႏွစ္က ေဘာ႔စ္အသစ္ ေရာက္လာခဲ႔သည္။ တစ္ႏွစ္လံုး ကုံးရုန္းလုပ္၊ ခြင္႔ရက္ေတြစုကာ ၿမန္မာၿပည္ၿပန္မည္ဟု အားခဲထားေသာႏွစ္ၿဖစ္သည္။ ကိုယ္က ခြင္႔မယူသည္႔အၿပင္ သူမ်ားေတြ ေဟာလီးေဒးဆိုကာ ခြင္႔ရက္ရွည္ခရီးထြက္လွ်င္ သူတို႔အလုပ္မ်ားကို တာ၀န္ယူၿပီး ကူညီေပးခဲ႔ေသးသည္။ ကိုယ္ holiday ထြက္မည္ဆိုေတာ႔ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ပေရာဂ်က္က peak အခ်ိန္၊ အလြန္ အေရးၾကီးေသာ အခ်ိန္ၿဖစ္ေနသည္။ သူနဲ႔က်မွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဆိုသလိုပင္ ကိုယ္သြားမည္႕ ဒီဇင္ဘာရက္မ်ားသည္ ကိုယ္႔ product ကို mass production စ run ရမည္႔ အခ်ိန္ၿဖစ္ေနသည္။

ေဘာ႔စ္က ေရာက္ခါစ၊ သူလဲ သိပ္နားမလည္ေသး၍ မသြားေစခ်င္။ အမ်ိဳးမ်ိဳး တားသည္။ မဆြိတီကလည္း ေလယာဥ္လက္မွတ္ကို ၅လခန္႔ၾကိဳ၀ယ္ထားရာ လက္မွတ္၀ယ္ၿပီးသားၿဖစ္သည္ကို အေၾကာင္းၿပသည္။ သြားခ်င္သည္။ အသက္ၾကီးလွၿပီၿဖစ္ေသာ အဘြားကို ေတြ႔ခ်င္သည္။ အေမတို႔၊ အေဖတို႔ႏွင္႔ မေတြ႔ရတာၾကာၿပီ။ ကိုယ္႔တုံးက သူတို႔ေဟာလီးေဒးၾကိဳက္သလို ထြက္ခ်ိန္က ကူညီေပးခဲ႔သူမ်ား ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္မွ ကူမလုပ္ေပးႏိူင္ေတာ႔ဘူးတဲ႔လား။ ေခါင္းမာေသာ မဆြိသည္သည္ ခရီးစဥ္ကို မဖ်က္၊ စီစဥ္စရာရွိသည္မ်ားကို စီစဥ္ကာ ေမြးရပ္ေၿမသို႔ၿပန္ခဲ႔ေလသည္။

ၿမန္မာၿပည္ခရီးမွ ၿပန္လာေသာအခါ မဆြိတီကို ဆက္ဆံေသာ ေဘာ႔စ္၏ ပံုစံအခ်ိဳး ေတာ္ေတာ္ေၿပာင္းသြားသည္။ ယခင္က လုပ္စရာရွိလွ်င္ ကိုယ္႔ကို ပထမဆံုးခိုင္းတတ္သူသည္ မဆြိတီထံမလာေတာ႔။( မဆြိတီသည္ ႒ာနတြင္ productive ၿဖစ္သည္ဟု နာမည္ၾကီးပါသည္)။ ေရာက္စရက္မ်ားက အလုပ္လဲ သိပ္လုပ္စရာမရွိ၍ ေတာ္ေတာ္ကို အူေၾကာင္ေၾကာင္ၿဖစ္ေနသည္။ စီးပြားက်ေနခ်ိန္ၿဖစ္၍ retrench လုပ္မည္ဆိုေသာ ေကာလဟလမ်ားကလည္း မၾကားခ်င္မွ အဆံုး။ ထိုအခိ်န္မ်ားက အလုပ္တြင္ လူေတြကလည္း အလုပ္ၿပဳတ္မွာေၾကာက္၍ ရွိရာ အလုပ္ကုိ ၾကိဳးစားပမ္းစား ၾကံဳးလုပ္ေနၾကရာ ရံုးတစ္ခုလံုးလဲ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ recession ကာလကား ေၿခာက္ၿခားစရာေကာင္းလွပါေပသည္။

ထိုအခ်ိန္က မဆြိတီႏွင္႔ ပေရာဂ်က္ကို အတူတဲြလုပ္ေနသူက မေလးရွား တရုတ္လူမ်ိဳး Jason ဆိုသူၿဖစ္သည္။ ေဂ်ဆင္ကား ဤကုမၸဏီတြင္ ၁၀ႏွစ္ၾကာအလုပ္လုပ္ခဲ႔သူၿဖစ္သည္။ စကားနည္း၍ အလုပ္အေတြ႔ အၾကံဳအေတာ္မ်ားကာ အလုပ္လုပ္ရာတြင္လည္း ေတာ္သည္။ သို႔ေသာ္ old folks တို႔၏ ထံုးစံ အလုပ္တြင္ ေရသာခိုခ်င္သည္။ အလုပ္ေတြမ်ားလာလွ်င္ သူက ၃၀%ခန္႔၊ ကိုယ္က ၇၀%ခန္႔ လုပ္ရေလ႔ရွိသည္။ ေန႔ခင္းတြင္ အင္တာနက္၀င္ကာ surf လုပ္ေနသည္။ ညေနတြင္ ၅နာရီခဲြ ေဒါင္ ဆိုတာႏွင္႔ ေက်ာပိုးအိပ္ေလး လြယ္ကာ ၿပန္ေတာ႔သည္။ သူ႔တြင္ အိမ္ေထာင္ေရးၿပသနာအနည္းငယ္ရွိရာ ယခုလက္ထပ္ထားသူသည္ ဒုတိယေၿမာက္ အိမ္ေထာင္ၿဖစ္သည္။ အတင္းအဖ်င္းမ်ားအရ မိန္းမငယ္ငယ္ေလးကို ယူထားရာ အလြန္အလိုလိုက္ရသည္ဟူ၏။ အမ်ိဳးသမီးေလးက ေနာက္က်သည္႔ေန႔မ်ားတြင္ ရန္လုပ္တတ္ေသာေၾကာင္႔ ေန႔စဥ္ ၅နာရီခဲြသည္ႏွင္႔ ၿပန္သည္ ၿဖစ္ရေလသတဲ႔။

မဆြိတီတို႔အလုပ္သည္ တစ္ခါတစ္ရံလဲ အလုပ္ပါးသည္။ တစ္ခါတရံ အလုပ္မ်ားလာၿပီဆို အလုပ္ေတြ မႏိူင္မနင္းၿဖစ္ရသည္။ တစ္ရက္တြင္ assembly drawing မ်ားကို စစ္ေဆးၿပီး ၿပင္ရမည္ၿဖစ္ရာ ရာေပါင္းခ်ီေနေသာ drawing မ်ားကို ၃ရက္အတြင္း အၿပီးအစီး issue လုပ္ရန္ၿဖစ္လာသည္။ မဆြိတီသည္ကား assiatant engineer ေလးႏွင္႔ ၂ေယာက္အတူ ပံုမ်ားကို ၿပင္လ်က္ရွိရာ ေဂ်ဆင္ကား အလုပ္အားလံုးကို ကိုယ္ႏွင္႔လဲႊကာ အင္တာနက္သာ surf လုပ္လ်က္ရွိေခ်ေတာ႔သည္။ ထို႔အၿပင္ တစ္ခါတစ္ရံ အေရးေပၚ ဒီဇိုင္းႏွင္႔ပတ္သတ္၍ ၿပင္စရာမ်ားရွိရာ ၅နာရီခဲြသည္ႏွင္႔ အလုပ္မၿပီးၿပတ္ပဲ ၿပန္သြားေလသည္။ ထိုအခါ ေဘာ႔စ္မွာ သူက်န္ခဲ႔သည္႔အလုပ္မ်ားကို မဆြိတီအား ညပိုင္းအထိ ခိုင္းေလေတာ႔သည္။ အလုပ္ schedule က်ပ္သည္႔ ကာလမ်ားတြင္ ေဘာ႔စ္သည္ကား ေဂ်ဆင္ကို ေတာ္ေတာ္ကို မေက်မနပ္ၿဖစ္လ်က္ရွိသည္။

မဆြိတီတို႔ရံုးက ကုမၸဏီ D&D သည္ မတ္ခ်္လ ထဲမွာလုပ္ေလ႔ရွိရာ မွတ္မွတ္ရရ ထိုေန႔က ေသာၾကာေန႔ ဟိုတယ္တစ္ခုတြင္ ကုမၸဏီ ညစာစားပဲြကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာက်င္းပခဲ႔ပါသည္။ MD မွ မိန္႔ခြန္းတြင္ ဒီႏွစ္ recession ေၾကာင္႔ ေဘာနပ္စ္ကို ေပးႏိူင္ေတာ႔မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္ကို ၾကိဳးစားလုပ္ဖို႔ ေၿပာသြားသည္။ သို႔ႏွင္႔ တနလၤာေန႔ ရံုးၿပန္တက္၊ အဂၤါေန႔တြင္ မဆြိတီ ဗိုက္ေအာင္႔ၿပီး ေနမေကာင္း၍ ေဘာ႔စ္ကို SMS ပို႔ကာ အိပ္ရာေပၚတြင္ မွိန္းေနရသည္။ ေန႔ခင္းဖက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ ဖုံးၿမည္လာသည္။

မဆြိသည္ကား အိပ္မေပ်ာ္ႏိူးတစ္၀က္ႏွင္႔ ဖံုးကို စိတ္မပါ လက္မပါေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ ဖုန္းဆက္သည္ကား မဆြိတီတို႔႒ာနမွ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ဦးၿဖစ္သည္။ ေဆးေသာက္ထား၍ အိပ္ခ်င္မူးတူးမိွဳ႔ သူေၿပာေနသည္မ်ားက အိမ္မက္ေလလား တကယ္လားပင္ ခဲြၿခားမရၿဖစ္ေနသည္။ ဒီေန႔ရံုးမွာ Retrechment list ေတြ ထြက္လာသည္တဲ႔။ မနက္က MD က တစ္ရံုးလံုးကို အစည္းအေ၀းေခၚကာ ကုမၸဏီ စီးပြားက်ေသာေၾကာင္႔ မၿဖစ္မေနလုပ္လိုက္ရေၾကာင္း၊ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္မွာ မည္သည္႔ section မန္ေနဂ်ာမွ မပါပဲ သူႏွင္႔ HR ဒါရိုက္တာ ၂ဦးတည္း၏ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္သာ ၿဖစ္ေၾကာင္းေၿပာသည္ ဆိုသည္။

မဆြိတီကား ရင္မ်ား တထိတ္ထိတ္ခုန္လ်က္ရွိသည္။ ဘယ္သူေတြပါသြားလဲ ... ငါေရာပါလား ...နင္ေရာ ဘယ္လိုလဲဆိုကာ ေမးမိသည္။ ဖုန္းဆက္သူက ကိုယ္တို႔႒ာနမွ သူရယ္၊ ေဂ်ဆင္ရယ္ ထိသြားသည္ဆိုသည္။ မဆြိတီကား ေသခ်ာေအာင္ေမးၿပန္သည္။ မဆြိတီတို႔ R&D တြင္ စုစုေပါင္း လူ၇၁ ေယာက္ရွိရာ ၂၉ ေယာက္ retrench ထဲပါသြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႔မွာ ဒီလကုန္၊ အခ်ိဳ႔မွာ ေနာက္ ၂လၾကာမွ၊ အခ်ိဳ႔မွာ ေနာက္၃လၾကာမွ ထြက္ရမည္ၿဖစ္သည္။ ခံစားခြင္႔ကလည္း တစ္ႏွစ္လုပ္သက္အတြက္ တစ္လစာ အၿပည္႔ ခံစားခြင္႔ေပးမည္ဆို၍ သိပ္ေတာ႔ မဆိုးလွဟုဆိုႏိူ္င္သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဖုန္းဆက္သူအား စိတ္မေကာင္းပါေၾကာင္းေၿပာ၍ မဆြိတီကား သက္ၿပင္းေမာၾကီးကို အခါခါ ခ်မိပါေတာ႔သည္။

ေနာက္ေန႔ရံုးေရာက္ေတာ႔ ေဂ်ဆင္ကို မေတြ႔ရေတာ႔ပါ။ ေဂ်ဆင္သည္ကား အၾကီးအက်ယ္ စိတ္ဆိုးကာ ခုခ်က္ခ်င္းပင္ အလုပ္မွ ထြက္မည္ဆိုကာ ထြက္သြားၿခင္းၿဖစ္သည္။ သူ႔ခံစားခြင္ package ကိုေတာ႔ ကုမၸဏီမွ အၿပည္႔ေပးလိုက္သည္ ဆိုပါသည္။ အလုပ္ၿပဳတ္သည္႔ထဲတြင္ ကိုယ္ႏွင္႔အလုပ္စ၀င္ကထဲက ပေရာဂ်က္အတူတဲြလုပ္ခဲ႔ဖူးေသာ ၿပင္သစ္လူမ်ိဳးတစ္ဦးလဲပါရာ (ကြန္ဒိုမွာငွါးေနသည္ ခေလးတစ္ေယာက္။ မိန္းမ အလုပ္မလုပ္ပါ။) သူသည္ ထိုေန႔မွစ၍ သိသိသာသာ မိွဳင္ေတြေနပါသည္။ အလုပ္လဲ မလုပ္ေတာ႔ပါ။ retrench ထိသည္႕သူ အမ်ားစုသည္ အလုပ္တြင္ motivation မရွိေတာ႔၊ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မရွိေတာ႔၍ အၿမဲပင္ မိွဳင္ၿပကာ အလုပ္မလုပ္ပဲ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ႏွင္႔ တစ္ေနကုန္ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ေနတာ မ်ားပါသည္။ recession အခ်ိန္ၿဖစ္၍ ေနာက္ထပ္အလုပ္ၿပန္ရွာလ်င္လည္း ခ်က္ခ်င္းရဖို႔မလြယ္ကူရာ သူတို႔လဲ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္ ပူပန္မိေပမည္။ သူတို႔၏အပူကုိ ကိုယ္ခ်င္းစာမိေသာ္လည္း သက္သာေအာင္ မည္သို႔ အားေပးရမည္လဲ စကားလံုးမ်ား ရွာမရခဲ႔ပါ။

ထို႔အၿပင္ အလုပ္ၿပဳတ္သည္ဆိုရာ၀ယ္ စား၀တ္ေနေရး ေငြေရးေၾကးေရး ကိစၥတစ္ခုတည္းမဟုတ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္၏ pride ဂုဏ္၊ မာန၊ သိ႕ကၡာ စသည္မ်ားလည္း ေရာေႏွာပါ၀င္ေနပါသည္။ ယခုအလုပ္ၿဖဳတ္သည္႔စာရင္းတြင္ ႒ာနတစ္ခုမွ အလြန္ပင္ အလုပ္ၾကိဳးစားသူတစ္ဦးလည္း ပါသည္။ သူ႔ကား သူေမာင္းကာ စေန၊ တနဂၤေႏြေတြပါ သူလာလာ လုပ္သည္။ သူသည္ အလုပ္ၾကိဳးစားလြန္း၍ သူ႔အလုပ္ကို serious ထားလြန္းရာ၊ တၿခား႒ာနမွ လူမ်ားႏွင္႔မၾကာခဏ ၿပသနာတက္တတ္ပါသည္။ ယခုသူ႕နာမည္ စာရင္းထဲပါရာ သူသည္ မယံုႏိူင္ေအာင္ၿဖစ္ေနသည္။ သူအင္မတန္ အလုပ္ၾကိဳးစားၿခင္း၏ ရလာဒ္ေပေလာဟု ေလာကၾကီးအားမယံုႏိူင္ၿဖစ္ေနသလို စိတ္ဓာတ္အၾကီးအက်ယ္က်ကာ ေငးမွိဳင္လ်က္သာ ရွိေလေတာ႔သည္။

ကုမၸဏီမွ retrench လုပ္ေတာ႔မည္ဆို အထက္မွ မန္ေနဂ်ာသည္ မိမိ႒ာနမွ weakest point ရွိမည္႔ ၀န္ထမ္းကို ရွာေဖြမည္ၿဖစ္သည္။ မဆြိတီ ထင္ထားသည္ကား ဒီဇင္ဘာတြင္ အလုပ္ေတြ peak ၿဖစ္သည္႕အခ်ိန္ကိုပင္ ဂရုမစိုက္ပဲ ဒီတိုင္းထားခဲ႔သည္႕ မဆြိတီသည္ ပထမ weakest point ၿဖစ္ေနႏိူင္သည္။ သို႕ေပမဲ႔ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေဂ်ဆင္မွ အေၿခအေန၊ အခ်ိန္အခါကို နားမလည္ပဲ အလုပ္ခ်ိန္တြင္ သိသိသာသာ အင္တာနက္ surfing လုပ္ေနၿခင္း၊ အမ်ားသူငါ ေနာက္က်မွ ၿပန္ခ်ိန္တြင္ သူက ေစာၿပန္ၿခင္း၊ စေန-တနဂၤေႏြ လုိအပ္ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ကုမၸဏီအတြက္ လာေရာက္လုပ္ကိုင္မေပးၿခင္းမွာ သူ႔အတြက္ weakest point ၿဖစ္သြားကာ retrench list ထဲတြင္ ထိပ္ဆံုးမွ ပါသြားၿခင္းၿဖစ္မည္ဟု ဆင္ၿခင္မိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ယခုလို recession ဟူေသာစကား တစ္စြန္းတစ္စ ၾကားရေသာ အခ်ိန္မွစ၍ မိမိ၏အလုပ္ကို မခိုမကပ္ပဲ ၾကိဴၾကိဴးစားစား လုပ္ၾကေစရန္ တိုက္တြန္းခ်င္ပါသည္။ မိမိ အထက္မွ အရာရွိမ်ားသည္ ကိုယ္႔လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ကို အၿမဲပင္ ၾကည္႔ေနၾကသူမ်ားၿဖစ္သည္။

ယခုေတာ႔ မဆြိတီလဲ Recession ဆိုေသာ္လည္း အလုပ္ပင္မရွိ၍ ၾကိဳးစားပမ္းစား လုပ္စရာမရွိ။ သို႔ေပမဲ႔ အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္အေနႏွင္႔ ကိုယ္လုပ္ႏိူင္ေသာ တတ္ႏိူင္သေလာက္ေတာ႔ ၾကိဳတင္ကာကြယ္ထားခ်င္သည္။ မဆြိတီတို႔ ဒီမွာ ယေန႔ ၾကာသပေတးေန႔သည္ ေစ်းေန႔ၿဖစ္သည္။ ၾကာသပေတးေန႔တြင္ ေစ်းေတြ၊ super market ေတြ ည ၈နာရီ ၁၀နာရီအထိ ဖြင္႔ေပးသည္။ ခါတိုင္း ၅နာရီခဲြ ေဒါင္ဆိုတာႏွင္႔ပိတ္ေသာ Aldi တို႔လို႔ super market ေတြက ထိုေန႔မွာ ပစၥည္းအသစ္ေတြတင္ကာ ေရာင္းခ်ေပးသည္။

ၾကာသပေတးေန႔တိုင္း ဦးၿခိမ္႔ ညေန ရံုးကၿပန္လွ်င္ Aldi သို႔သြားကာ ေစ်း၀ယ္ေနက်ၿဖစ္သည္။ အေအးဘူးလို၊ ခ်ိစ္လို၊ ဟမ္းမ္ လို မနက္စာ ဗိုလ္စာေတြအၿပင္ အိမ္သံုးပစၥည္း၊ ေပါေခ်ာင္ေကာင္းေလးမ်ားလည္း ရတတ္သည္။ ၀ယ္စရာရွိရွိ၊ မရွိရွိ shopping ကို entertainment သေဘာမ်ိဳးထားကာ သြားေလ႔ရွိသည္။ Aldi မွ လူသံုးကုန္ပစၥည္းအခ်ိဳ႔သည္ အိမ္မွာ မရွိလဲၿဖစ္၊ ရွိရင္လဲ အင္မတန္ အသံုးက်ေသာ ပစၥည္းမ်ားၿဖစ္ရာ တစ္ခါသြားလွ်င္ ၅၀ဘိုး-၁၀၀ဘိုး ၀ယ္မိသည္ခ်ည္းၿဖစ္သည္။ ဒီအပတ္ေတာ႔ အိမ္မွာ ထူးထူးေထြေထြ ၀ယ္စရာလဲမရွိ၊ ေခြ်တာရာလဲေရာက္ေအာင္
" ေယာက္်ားေရ ... ဒီေန႔ညေန ေစာမၿပန္လဲရတယ္ ... သိလား... ေစ်းမသြားေတာ႔ဘူး။ စေနမွပဲ ၀ယ္စရာရွိတာေလးေတြ ေရာ၀ယ္ရေအာင္ေနာ္..." ဆို မနက္ကတည္းက TV မွလာေသာ ေၾကြးၿမီသတင္း နားေထာင္ရင္းနဲ႔ ေၿပာၿပီးသားၿဖစ္ေနၿပီ။

Kiasu အန္တီဆြိ (သို႔) Recession Phobias ၿဖစ္ေနေသာ အန္တီဆြိၿဖစ္ပါသည္။ ။

ပံုကို ဤ ေနရာမွ ယူပါသည္။ Credit to original uploader.