Wednesday, February 29, 2012

အန္တီဆြိရဲ႔ အိမ္ရွင္မဘ၀ တစ္ေန႔စာ အလဲြမ်ား

 ငါ႔အသားစ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ .... း)

အရင္စကၤာပူမွာေနတံုးက NTUC က ဓားေတြ ပလိုမိုးရွင္းေပးလို႔ ဦးၿခိမ္႔တို႔ ေမာင္ႏွမ၂ေယာက္ အလုအယက္၀ယ္ၾကတဲ႔ အေၾကာင္းတစ္ခါေရးဖူးေသးတယ္။ ဒီေရာက္ေတာ႔ အိမ္ရွင္မအသစ္က အဲ႔ဓားသစ္ေတြ အကုန္ထုတ္သံုးပလိုက္တယ္။ အဟက္ ... ဘယ္ရမလဲ။ အစြမ္းကုန္ပညာ ၿပေတာ႔မယ္ေပါ႔။

ဓားေတြက နာမည္သာၾကီးတာ၊ လွီးလို႔ ခြ်တ္လို႔ ေတာ႔ ဒီေလာက္မေကာင္းလွဘူးရယ္။ ဓားေတြက ထူေတာ႔ ၾကက္သြန္လို ပါးပါးလွီးခ်င္ၿပီဆို ဘယ္လိုမွ လွီးလို႔မရဘူး။ ဒီေတာ႔ စလံုးကပဲ ပါလာတဲ႔ ဓားပါးပါး အေဟာင္းေလးနဲ႔ပဲ လွီးခြ်တ္ေနရတယ္။ အဲ႔ဓားေလးကလဲ လွီးပါမ်ားလို႔ အလယ္မွာေတာင္ခြက္လို႔။ ဦးၿခိ္မ္႔ကေတာ႔ သူတို႔ ပ်ဥ္းမနားအိမ္က ဓားေတြဆို ဒီ႔ထက္ေတာင္ဆိုးေသးလို႔ အားေပးတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ အဲ႔ဓားအလယ္က အသားေတြ ဘယ္စားသြားလဲလို႔ ေတြးရင္ အူယားေသးတယ္။ တို႔ဗိုက္ထဲေတြမ်ား ေရာက္ကုန္လားေပါ႔။ အလယ္ကခြက္ေနေတာ႔ သူကလဲ မရွိလို႔သာသံုးရ၊ လွီးလို႔ သိပ္ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လွဘူး။

ဟိုေန႔ကေတာ႔ ဒီက ဂ်က္စကိုဆိုတဲ႔ တရုတ္ပစၥည္း တိုလီမိုလီေလးေတြ ေရာင္းတဲ႔ဆိုင္မွာ ဓားပါးပါးေလးတစ္ေခ်ာင္း ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ႔တယ္။ ဘရန္းက ကီ၀ီတဲ႔။ သစ္သားလက္ကိုင္ေလးနဲ႔။ ပါးပါး ၿပားၿပားေလး။ ေတာ္ေတာ္လွီးလို႔ေကာင္းမဲ႔ဓားေပါ႔။ အန္တီဆြိ အဲ႔ဓားေလးရလာေတာ႔ သိပ္သေဘာက်တာ။ ဦးၿခိ္မ္႔ကို ခဏခဏကိုေၿပာေနတာ။ ဓားေလးေကာင္းခ်က္ ေယာက္်ားရယ္တဲ႔။ လွီးလို႔ သိပ္ေကာင္းတာပဲ တဲ႔။ ထက္လဲ အရမ္းထက္တယ္တဲ႔။ အဲေန႔က ဘာရယ္မဟုတ္ ဂ်က္စကိုမွာ ေလွ်ာက္ၾကည္႔ရင္း ရခဲ႔တာတဲ႔။ ေအာ္ဇီ တစ္ၿမိဳ႔လံုးပတ္ရွာေတာင္ ဒီလို ပါးတဲ႔၊ ထက္တဲ႔ဓားမ်ိဳး ဘယ္မွာမွ မရႏိူင္ဘူးတဲ႔ ... စံုလို႔ပဲ။ ဓားခ်ီးက်ဴးခန္းဖြင္႔ေနတာေလ။

 *******************************************************************

အန္တီဆြိ  တစ္ေယာက္ စလံုးမွာေနတံုးက ရွမ္းေခါက္ဆဲြခ်က္တာ နာမည္ၾကီး။ အိမ္မွာ တစ္ခုခုခ်က္လို႔ ဖိတ္ေကြ်းၿပီဆို ဦးၿခိ္မ္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ရွမ္းေခါက္ဆဲြပဲခ်က္ပါဆို ပဲြေတာင္းၾကတယ္။ ဒီေရာက္ေတာ႔ ေရာက္ကတည္းက တစ္ခါမွ မခ်က္စားၿဖစ္ဘူး။ ရွမ္းေခါက္ဆဲြက လုပ္ရတာ အမယ္မ်ားတာေရာ။ ၂ေယာက္တည္း လုပ္စားရမွာ ပ်င္းတာေရာ။ ဒါနဲ႔ ဟိုေန႔က ပဲပင္ေပါက္ေလးေတြ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေလးေတြေတြ႔တာနဲ႔ ဆီတို႔ဟူးေလး ၀ယ္ၿပီး ရွမ္းေခါက္ဆဲြခ်က္စားဦးမယ္ဆို စိတ္ကူးရတယ္။ ၿမန္မာဆိုင္ကလဲ ပဲပုပ္ၿပားေလးေတြ ၀ယ္ထားေသးတာကိုး။

အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ၾကက္သားရင္ပံုသားေလးေတြကို ကီ၀ီဓား ပါးပါးေလးနဲ႔ ဇတ္ ... ဇတ္ ဆို လွီးေနတယ္။ လွီးေနရင္းနဲ႔ စိတ္က ၾကက္သားဆီမေရာက္။ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔ ရုတ္တရက္ ၾကက္သားကိုင္ထားတဲ႔ လက္ညိွဳးေလးက ပူကနဲ၊ စူးကနဲ နာသြားတယ္။ ဟမ္မေလး ဓားၿပတ္ပဟဆို .. ၾကည္႔လိုက္တာ လက္ညိွဳး ေဘးသားတစ္ခုလံုးကို လွီးခ်ပလိုက္တာဗ်ား။

 အန္တီဆြိ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ထိခိုက္ရွနာ အင္မတန္ၿဖစ္ခဲပါတယ္။ အရင္ကဓားေတြ တံုးတာထူတာလဲ ပါမွာေပါ႔။ ခုဓားက ထက္မွန္းသိေတာ႔ အၿမဲသတိထားလွီးပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ႔ မေတာ္တဆ ထိသြားၿပီေပါ႔။ ဘယ္တတ္ႏိူင္မလဲ။ အရင္ထိဘူးတာေတြက ဓားက ရွရံုရွတာမ်ိဳး။ ရွတဲ႔ေနရာကို လက္ကေလးနဲ႔ အသာဖိထားလိုက္။ ခဏေနေတာ႔ ေသြးတိတ္သြားေရာ။ ခုေတာ႔ ကီ၀ီဓားေကာင္းခ်က္။ ရွရံုမက လက္ညိွဳးစြန္းတစ္ခုလံုးပါ လွီးခ်လိုက္တာဆိုေတာ႔ ေသြးက မတိတ္ေတာ႔ဘူး။ ေဘးက ကမန္းကတမ္း ေတြ႔တဲ႔တစ္ရွဴးနဲ႔ လက္ေတြကိုသုတ္၊ တစ္ရွဴးေလးေအာက္ကခံ လက္နဲ႔ အၾကာၾကီးဖိထားေပမဲ႔ ေသြးကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ တိတ္မဲ႔ပံုမေပၚဘူး။ အဲလို အနာကပြင္႔ေနရင္ ေသြးတိတ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကလဲဆို စဥ္းစား။ လက္ဖ်ံကိုလွီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတ္ေသသူေတြက ေသြးထြက္လြန္ၿပီး ေသၾကတာဆိုတာကို စဥ္းစား ...

ဟမ္မေလး ေသြးထြက္လြန္ၿပီးမ်ား ေသမလား ကိုယ္႔ကိုယ္ကို စိတ္ပူေနေသး။ ေဆးခန္းပဲ သြားရမလား။  triple zero ပဲေခၚရမလား ေတြး။ ဦးၿခိ္မ္႔ကို ဖုန္းဆက္မယ္လုပ္ေတာ႔ အလကား စိတ္ပူေနပါမယ္ေလဆို ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ပဲ ေဆးသတၱာထဲက ဂြမ္းေတြထုတ္ ပြင္႔ေနတဲ႔ အနာကို ဂြမ္းနဲ႔ဖိ၊ အေရးထဲ ပလပ္စတာ အရွည္က ရွာမရတာနဲ႔ တိတ္ေလးနဲ႔ ငံုၿပီးပတ္ထားလိုက္တယ္။ ေသြးထြက္လာရင္လဲ အသိသာၾကီး အၿပင္ကို စီးထြက္လာမွာေပါ႔။ အဲေလာက္ထြက္ရံုေတာ႔ ေသြးထြက္လြန္ မေသေလာက္ပါဘူးဆို။
ဘေလာ႔ဂါ ပီပီသသ မွတ္တမ္းတင္
 ခပ္ေပေပပဲ၊ လက္ညိွဳးေလးေထာင္ၿပီး ၾကက္သားဆက္လွီး။ ခ်က္ရၿပဳတ္ရမွာေတြ ဆက္လုပ္တယ္။ ၾကက္သားကို ဆီသတ္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ ခ်က္တယ္။ ၾကက္သြန္ၿဖဴပါးပါးလွီး ဆီခ်က္ခ်က္တယ္။ ၀က္ရိုးၿပဳတ္တယ္။ ဆီတို႔ဟူး အရည္ေဖ်ာ္ ဆီသတ္တယ္။ ပဲပင္ေပါက္ ေရေႏြးေဖ်ာတယ္။ ရွမ္းေခါက္ဆဲြဖတ္ ေရစိမ္တယ္။ တို႔ဟူးေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ေလးၾကိဳထားတယ္။ မုန္ညင္းခ်ဥ္ ပါးပါးလွီတယ္။ ငရုပ္သီးမွဳန္႔ကို ဆီနဲ႔ ၿပန္ေၾကာ္တယ္။ ၾကက္သြန္ၿမိတ္၊ နံနံေတြကို ပါးပါးလွီးတယ္။ နွမ္းေလွာ္ဗူးနဲ႔ ေၿမပဲခဲြၿခမ္းဗူးေတြကို အဆင္သင္႔ခ်ထားတယ္။

လက္ကေတာ႔ နာလဲနာ၊ တိတ္ကလဲ ပတ္ထားဆိုေတာ႔  ေတာ္ေတာ္ ကသိကေအာက္ႏိူင္တယ္။ လုပ္လို႔ကိုင္လို႔ မေကာင္းဘူး။ ပန္းကန္ေတြဘာေတြေဆးရင္ ေရေတြက အနာပတ္ထားတဲ႔ ဂြမ္းထဲ၀င္ကုန္တယ္။ ၿဖည္ၾကည္႔ေတာ႔ အထဲမွာ ပဲၾကီးေရတြန္႔ကို ၿဖစ္လို႔။ လက္ညိွဳးေလး ေၿမွာက္ေၿမွာက္လုပ္ရတာဆိုေတာ႔ ဒုကၡေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေရာက္တယ္။

****************************************************************************


ညေနက် ဒီေန႔ရွမ္းေခါက္ဆဲြခ်က္ထားတယ္ ေယာက္်ားေရ ... စားေတာ႔မလား ဆို ေယာက္်ားကို မ်က္ႏွာလုပ္တယ္။ ရွမ္းေခါက္ဆဲြ ဖတ္ေတြကို ၀က္ရိုးၿပဳတ္ထဲထည္႔၊ ၿပီးေတာ႔  ပန္းကန္လံုးထဲ ဆယ္ထည္႔၊ ၾကက္သားဟင္းထည္႔ ခူးခပ္ၿပင္ဆင္ရင္း ေန႔ခင္းက ဓားၿပတ္တယ္ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းေၿပာ။ ဘာလို႔ ပလစတာနဲ႔ မကပ္သလဲေမး။ ၿပီးေတာ႔ အဲ႔ကိစၥ ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္ၿဖစ္။ ရွမ္းေခါက္ဆဲြကို ဟင္းခ်ိဳပူပူေလးနဲ႔ ၂ေယာက္သား ေလႊးၾကေတာ႔တာပဲ။ အန္တီဆြိက diet လုပ္ေနလို႔ ေန႔လည္စာမစားေတာ႔ အေတာ္ဆာေနၿပီေလ။ ( ဂ်ဴဂ်ဴကေတာ႔ ညက်မွ သူ႔စိတ္ၾကိဳက္တစ္ခုခု လုပ္ေပးရမွာ။)
စားေနရင္းနဲ႔ ဦးၿခိ္မ္႔ကေၿပာတယ္။ ဒီေန႔ခ်က္တဲ႔ ရွမ္းေခါက္ဆဲြက သိပ္ေကာင္းတယ္တဲ႔.။ အရင္ကခ်က္ဖူးတာေတြနဲ႔ မတူဘူးတဲ႔။ ရွမ္းေခါက္ဆဲြ အစစ္ကို စားရသလိုပဲဆို ေၿပာေၿပာ စားစား။ ၀ိတ္ေလွ်ာ႔ေနတယ္ဆိုၿပီး ေနာက္တစ္ပဲြ ထပ္တည္႔ၿပန္တယ္။ အန္တီဆြိကိုယ္တိုင္လဲ ကိုယ္ခ်က္တဲ႔ ရွမ္းေခါက္ဆဲြ ကိုယ္တိုင္သေဘာက်။ ဟိုးအရင္ မန္းေလးဖက္က အိမ္ဆိုင္ေလးေတြမွာ စားဖူးတဲ႔ ဟင္းခ်ိဳပူပူေလးနဲ႔ ရွမ္းေခါက္ဆဲြနဲ႔ တူသဟဆို ေတြးေတြးၿပီးစား။ အမွန္က အရင္ခ်က္တံုးက ဆီတို႔ဟူးမပါ။ ခုေတာ႔ ဆီတို႔ဟူးထည္႔လို႔ ေကာင္းတာဆို ဦးၿခိမ္႔ကို ရွင္းၿပ။

 အဲဒီရွမ္းေခါက္ဆဲြ ပန္းကန္ေတြထဲမွာ အန္တီဆြိ လက္က ၿပတ္က်သြားတဲ႔ လက္ညိွဳးအၿပတ္ အသားစေလး ဘယ္သူ႔ထဲ ပါသြားလဲ။ ဘယ္သူမ်ား စားမိလဲဆိုတာေတာ႔ လက္ညိွဳးေလးတေထာင္ေထာင္နဲ႔ စားေနတဲ႔ အန္တီဆြိလဲ ေတြးမေနဘူး။ အဲဒီအေၾကာင္းေတာ႔ ဘယ္သူမွ အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ မေနၾကေတာ႔ဘူးေပါ႔။ ။

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
 လက္ႏွီးစုတ္ အလဲြ ...

 အရင္ကေတာ႔ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ လက္သုတ္ပု၀ါေတြ၊ လက္ႏွီးစုတ္ေတြ ညစ္ပတ္ၿပီဆို တစ္ထည္ခ်င္းကို မီးဖိုေခ်ာင္ ေဗစင္မွာပဲ ဆပ္ၿပာမုွန္႔ေလးစိမ္ၿပီး ေလွ်ာ္လိုက္တယ္။ ေနာက္မ်ားလာလို႔ လက္ကလဲ ေလွ်ာ္ရညွစ္ရ သိပ္မသန္တာနဲ႔ လက္ႏွီးစုတ္ အညစ္ကေလးေတြကို ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္ကေလးနဲ႔ စုထားလိုက္တယ္။ မ်ားလာရင္ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္နဲ႔ပဲ Quick wash လုပ္လိုက္ေတာ႔မယ္ဆိုၿပီး၊ ၾကက္ဥအႏွစ္ေတြ ဖိတ္လို႔သုတ္ထားတဲ႔ လက္ႏွီးစုတ္လဲပါရဲ႕။ ဆီေတြသုတ္ထားတဲ႔ လက္ႏွီးစုတ္၊ အာဗန္က အမဲေတြ သုတ္ထားတဲ႔ လက္ႏွီးစုတ္။ အစံုပါပဲ မီးဖိုေခ်ာင္ဆိုေတာ႔ ညစ္ပတ္တာေပါ႔။ 


ဒီေန႔ေတာ႔ လက္ႏွီးစုတ္အညစ္ေတြမ်ားၿပီ၊ ေလွ်ာ္ေတာ႔မယ္ဆို အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ကို လက္ေလးႏိွဳက္ၿပီး စမ္းၾကည္႔ေသးတယ္။ အရင္ေလွ်ာ္ထားတဲ႔ အ၀တ္ေတြအထဲမ်ား က်န္ရစ္ေနမလားဆိုၿပီးေပါ႔။ ၿပီးေတာ႔ လက္ႏွီးစုတ္ ၾကြပ္ၾကြပ္အိမ္တစ္ခုလံုး အထဲထည္႔ လက္ႏွီးစုတ္ေတြခါခ်။ ဆပ္ၿပာမွဳန္႔ထည္႔။ quick wash ဆိုတာေလး ႏွိပ္ထားလိုက္တယ္။

အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္လည္း သခင္မက တာ၀န္ေပးလာေတာ႔လဲ း) သူ႔တာ၀န္သူယူ၊ တ၀ုုန္း၀ုန္း တရီႊးရီႊး နဲ႔ ေလွ်ာ္ေတာ႔တာပဲ။ စာဖတ္ေနရင္း အသံေတြ အတိုင္းသား ၾကားေနရတယ္။ ခုတစ္ေလာ ဆစ္ဒနီမွာ ေႏြကုန္ခါနီးမွ ေနက ေတာ္ေတာ္ပူတယ္။ ဆိုေတာ႔ကာ ေလွ်ာ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ေနပူထုတ္လွမ္းမယ္ဆို အသံရပ္တာကို ေစာင္႔ေနတာ။ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္အခန္းက ဘာသံမွမၾကား ၿငိမ္သြားမွ စာဖတ္ေနရာက အသာထ အ၀တ္ေတြကိုထုတ္ ၿခင္းေတာင္းအၾကီးၾကီးထဲကို ထည္႔တယ္။

ထုတ္လိုက္တာ လက္ႏွီးစုတ္ေတြ ၃-၄ထည္နဲ႔အတူေရာပါလာတာ အမဲေရာင္ စြတ္က်ယ္သားတစ္ထည္။ ဘာမ်ားတံုးဆို ၿဖန္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔၊ ဟမ္မေလး ဦးၿခိ္မ္႔ရဲ႔ အတြင္းခံ ေဘာက္ဆာ ေဘာင္းဘီၾကီး။ ေကာင္းေတာ႔မွာပဲေပါ႔။ လက္ႏွီးစုတ္နဲ႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ။ အဟက္ ... အဟက္ ဘာၿဖစ္ေသးတံုးေပါ႔။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီပဲဆို အန္တီဆြိက စိတ္ထဲက က်ိတ္ၿပီး ရယ္ေနတာ။ လက္နဲ႔ ေသခ်ာလွည္႔ၿပီး စမ္းတာေတာင္ ဘယ္ေခ်ာင္ကပ္က်န္ေနလဲေပါ႔။ ဒီေဘာင္းဘီ။

ေနာက္က်န္တဲ႔ လက္ႏွီးစုတ္ေတြ ဆက္ႏိွဳက္ ဆက္ထုတ္၊ ေဟာ  ထြက္လာၿပန္ပါၿပီ။ ဟမ္မေလး ဒီတစ္ခါေတာ႔ အန္တီဆြိတို႔ ရင္ကဲြနာက်။ အဟက္ ...  အဟက္လဲ မဟက္ႏိူင္ေတာ႔ၿပီ။ ဒီတစ္ခါ ပါလာတာက အန္တီဆြိရဲ႔ အကီ္် အသစ္ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ေလး။ အင္မတန္ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ခ်က္ခ်င္းေတာင္ မေလွ်ာ္ပဲ  ခ်ိတ္နဲ႔ ခ်ိတ္လိုက္ ၿပန္၀တ္လိုက္နဲ႔ ၄-၅ခါေလာက္ ၀တ္ၿပီးမွ ေလွ်ာ္တဲ႔ အက်ၤီေလး၊ ေကာင္းေတာ႔မွာပဲ။ ဒီၾကက္ဥေပ၊ ဆီဂ်ီးေပေတြနဲ႔ ေရာေလွ်ာ္ပလိုက္တာ။

ေနာက္တစ္ခါေတာ႔ ဒီအ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ ဓာတ္မီးႏွင္႔ပါ ထိုးစစ္ရပါေတာ႔မည္။  ။


Saturday, February 25, 2012

ဆစ္ဒနီမွာ အိမ္၀ယ္မယ္ဆိုရင္ ... (၄)


ဆစ္ဒနီမွာ အိမ္၀ယ္မယ္ဆိုရင္ ... (၁)

ဆစ္ဒနီမွာ အိမ္၀ယ္မယ္ဆိုရင္ ... (၂)

ဆစ္ဒနီမွာ အိမ္၀ယ္မယ္ဆိုရင္ ... (၃)

အိုးပိုင္ အိမ္ပိုင္ - အပိုင္း (၇)

ေရွ႔ပို႔စ္မွာေၿပာခဲ့သလုိ ေငြေၾကးကိစၥတြက္ခ်က္တဲ့အခါမွာ အစုိးရက ကိုယ့္ရဲ႔ပထမဦးဆံုး အိမ္၀ယ္ရင္ အစုိးရက ေထာက္ပံ့ေၾကးေပးတဲ့ ေဒၚလာ ၇၀၀၀ ရယ္၊ အစိုးရကို ေဒၚလာ ၁၅၀၀၀ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ေပးရမယ့္ အ၀ယ္ခြန္ရယ္ကိုပါ ထည့္တြက္ရပါမယ္။ အိမ္၀ယ္ဖုိ႔ေငြစုေနတဲ့သူေတြအတြက္ ႏွစ္စဥ္ ကိုယ္စုတဲ့ေငြအလိုက္ အစုိးရက အခ်ိဳးက်လုိက္ထည့္ေပးတဲ့
First Home Saver Account ကလည္း ေတာ္ေတာ္အက်ိဳးမ်ားပါတယ္။

၆(ခ)။ သင့္ေတာ္တဲ့ အိမ္လုိက္ရွာၿခင္း

လံုေလာက္တဲ့စုေငြရွိၿပီ၊ ဘဏ္ကလည္း ထုတ္ေခ်းမယ့္ေငြပမာဏကမ္းလွမ္းခ်က္ရၿပီဆုိရင္ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့အိမ္ေလးကို လုိက္ၾကည့္လုိရပါၿပီး။ ကိုယ္နဲ႔ သင့္ေတာ္မယ့္အိမ္မ်ိဳးရဖုိ႔ ၂-၆ လေလာက္ၾကာတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႔လည္း ရက္တုိတိုနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႔လည္း ႏွစ္ရွည္လမ်ား ရွာၾကရတာ ရံဖန္ရံခါေတြ႔ရပါတယ္။
အိမ္လုိက္ရွာရတာ ကိုယ္နားရမယ့္ အလုပ္ပိတ္ရက္ေတြမွာ အိမ္လိုက္ၾကည့္ရေတာ့ စၾကည့္တဲ့ တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္ေလာက္က မသိသာေပမယ့္ လနဲ႔ခ်ီလာရင္ၾကေတာ့ ပင္ပန္းလာပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ လင္မယား သူ႔အၾကိုက္နဲ႔ကိုယ့္အၾကိုက္လည္း ညွိရပါေသးတယ္။ အၾကိုက္ညွိရတာ၊ အၿပိုင္အဆိုင္ အိမ္ေစ်းညွိရတာေတြကို ပင္ပန္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာလုပ္ရေတာ့မိသားစုပိုင္းဆုိင္ရာမွာလည္း ကတိကစေတြ မၿဖစ္လာေအာင္ သတိထားရပါတယ္။

သြားၾကည့္တဲ့အိမ္ကို သေဘာက်လို႔ ေရွ႕ဆက္မယ့္ဆိုရင္ ပြဲစားဆီမွာ ပါလာတတ္တဲ့ ဃသညအမေခအ
Contract of Sales ကို အၾကည့္ဖ်ဥ္းၾကည့္လုိက္လုိ႔ရပါတယ္။ အိမ္၀ယ္ရင္ အိမ္နဲ႔အတူတူ ဘာေတြပါရမလဲ၊ ဘာေတြမရဘူးလဲ၊ ေကာင္စီရဲ႔ ကန္႔သတ္ခ်က္၊ ခြင့္ၿပဳခ်က္၊ မိလ’ာလိုင္း ဆက္သြယ္ပံု၊ စံေပၚပမာဏ၊ ေငြေခ်ရမယ့္ရက္၊ နစ္နာေၾကးေတြကို သိႏုိင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပြဲစားကို စာခ်ဳပ္ကို ကိုယ့္စီ အီးေမးပို႔ခုိင္းၿပီး ကုိယ္က ကိုယ့္ရဲ႔ conveyancer/layer ကို အေသးစိတ္ဖတ္ခုိင္းရပါတယ္။

ကိုယ္ေငြေခ်းမယ့္ဘဏ္ဆီကလည္း အဲဒီအိမ္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနာက္ဆံုး အေရာင္းအ၀ယ္ၿဖစ္ခဲ့တဲ့ အိမ္ေစ်းေတြ
(RP Data report) ကို ေတာင္းလုိ႔ရပါတယ္။

၆(ဂ)။ ေစ်းညွိၿခင္းနဲ႔ ပိုင္ဆုိင္မွႈေၿပာင္းလဲၿခင္း
conveyancer  ကို စာခ်ဳပ္ဖတ္ခိုင္းလိုက္ရင္ ေရွ႔မွာေၿပာခဲ့တဲ့အခ်က္ေတြထဲက အေရးၾကီးတဲ့အခ်က္ေတြ၊ တၿခားကိုယ္သိထားရမယ့္အခ်က္ေတြ (ဥပမာ ဂိုေထာင္နဲ႔ အဖီေလးက ေကာင္စီခြင့္ၿပဳခ်က္မပါပဲ ေဆာက္ထားတယ္) ကို ရွင္းၿပပါလိမ့္မယ္။အားလံုးၾကိုက္ၿပီဆုိရင္ ေစ်းညိ၊ ေစ်းတည့္ရင္ ေဒၚလာ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ (အိမ္တန္ဖိုးရဲ႔ ၀.၂၅%) ေလာက္ စံေပၚေပးၿပီး စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီးသြားရင္ ၀ယ္သူဘက္က ၅ ရက္ (၁၀ ရက္ေလာက္ ၿဖစ္ေအာင္ စာခ်ဳပ္ထဲမွာ တုိးေတာင္းသင့္ပါတယ္) အိမ္ကို အေသးစိတ္စစ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ရပါတယ္။ cooling-off period လို႔ေခၚပါတယ္။ အဲဒီကာလအတြင္းမွာ ၀ယ္သူက building inspection and pest inspection  လုပ္လို႔ မၾကိုက္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ ၿဖစ္ၿဖစ္၊ တၿခားအေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ စာခ်ဳပ္ကို စံေပၚအဆံုးခံၿပီး ဖ်က္သိမ္းခြင့္ရွိပါတယ္။ ေရာင္းသူကေတာ့ လံုး၀ဖ်က္သိမ္းခြင့္ မရွိပါဘူး။ အားလံုးအိုေကတယ္ဆိုရင္ အဲဒီကာလအဆံုးမွာ က်န္တဲ့ ၅-၁၀% ကိုေပးရပါတယ္။ ဒါဆို ၀ယ္သူက ေနာက္ဆုတ္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တဲ့ရက္ကေန ၄၂ ရက္ၿပည့္ရင္ က်န္တဲ့ေငြကို အၿပီးေခ်ရပါတယ္။ conveyancer  က အကူအညီေပးပါလိမ့္မယ္။ နံမည္ေၿပာင္း၊ ၀ယ္ခြန္ေပးတာေတြလည္း လုပ္ေပးပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႔အက်ိဳးေဆာင္ခလည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေတာင္းခံပါလိမ့္မယ္။


၆(ဃ)။ အိမ္ေၿပာင္းၿခင္း

ေငြအေၾကေခ်ၿပီးလုိ႔ အိမ္ေၿပာင္းဖုိ႔ ပစၥည္းေရြ႔ဖုိ႔ မနာသလေူင်အ ငွားရင္

    ၁။ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ လာမွာလဲ။
    ၂။ ဘယ္ႏွစ္တန္ကား လာမွာလဲ။
    ၃။ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂေတြ မပြန္းပဲေအာင္ပတ္ဖုိ႔ ေစာင္၊ ၿ
ကိုး၊ ကားမွာ hydrolic အစရွိတာေတြ ပါသလား။

ေမးသင့္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြ တစ္ခါက အိမ္ေၿပာင္းတုန္းက ေစ်းသက္သာလုိ႔ဆိုၿပီး ငွားလုိက္တာ ေရာက္လာေတာ့ လေည ကားပိစိေကြးေလး ႏွစ္စီးနဲ႔ မနည္းဖိသိပ္ထည့္ရတာရယ္၊ သယ္တဲ့သူေတြကလည္း မကြ်မ္းက်င္တာေတြေၾကာင့္ အခ်ိန္ေတြၾကာေတာ့ နာရီနဲ႔တြက္ေပးရေတာ့ ပိုက္ဆံေတာင္ ပိုကုန္၊ လူပင္ပန္းၿဖစ္ရပါတယ္။ ေစာင္ေတြ၊ ၾကုိးေတြမပါေတာ့ ပစၥည္းေတြ ပြန္းပဲ၊ ပ်က္စီးကုန္တာ စိတ္ေတာ္ေတာ္ပ်က္ရတယ္။
********************************************************************************

အိုးပိုင္ အိမ္ပိုင္ - အပိုင္း (၈)

    ၇။ အိမ္လုိက္ရွာတဲ့အခါမွာ ဘယ္အခ်က္ေတြ သတိထားၾကည့္ရမလဲ။

    ၇(က)။ တုိက္ခန္း

    ေလးလတစ္ခါ ေဒၚလာ ၅၀၀ ေလာက္ေပးရတဲ့ တုိက္ထိမ္းသိန္းခ
strata fee ကို သိထားသင့္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ တုိက္ေတြမွာ ေရကူးကန္၊ အသားကင္ေနရာ၊spa, tennis court, gym အစရွိတာေတြပါေတာ့ တိုက္ထိမ္းသိန္းခက ေစ်းမ်ားေနၿပီး ကုိယ္က အဲဒါေတြ မသံုးဘူးဆုိရင္ ဟန္မက်ၿပန္ဘူး။ တခ်ိဳ႔တိုက္ေတြက်ေတာ့ ေစ်းကို သက္သက္မ်ားတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

    ကိုယ့္အခန္းက တုိက္တစ္တုိက္လံုးရဲ႔၊ ၀င္းၾကီးတစ္ခုလံုးရဲ႔ အမိႈက္ပံုးေတြ ထားတဲ့ေနရာနဲ႔နီးတယ္ဆုိရင္လည္း လူေတြက အဖံုးလံုေအာင္ မပိတ္သြားလို႔ အနံေတြရႏိုင္သလုိ၊ အဖုံးကို တစ္ဒံုးဒံုးပိတ္ေတာ့ အထူးသၿဖင့္ ညဘက္မွာ နားလည္းၿငီးပါတယ္။ အမႈိုက္လာသိမ္းရင္လည္း အထူးသၿဖင့္ မနက္ေစာေစာ အိပ္ေကာင္းခ်ိန္မွာ ေတာ္ေတာ္နားၿငီးပါတယ္။

    စံေပၚေပးၿပီးလုိ႔ တုိက္စစ္ခိုင္းလိုက္လို႔ ထြက္လာတဲ့ ်အမေအေ
strata report ကို အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ မထားသင့္ပါဘူး။ တုိက္ရဲ႔အေၿခအေန၊ အတြင္းပိုင္း ယိုယြင္းမႈ၊ ေရစိမ့္မႈ၊ အက္ေၾကာင္းလုိက္မႈ၊ တုိက္ေစာင္းမႈ အစရွိတာေတြ ေၿပာၿပေပးပါလိမ့္ယ္။

    ကိုယ့္တုိက္ခန္းက ပုစိကြစိကေလးေတြနဲ႔ မိသားစုေတြ အေနမ်ားတယ္ဆုိရင္လည္း ကိုယ္ပတ္၀န္းက်င္အခန္းက ကေလးေတြ ေၿပးလႊား၊ ခုန္ေပါက္လုပ္ေတာ့ အဲဒီ့ ဗိုလ္ဆူညံေတြ၊ ဗိုလ္ေတာက္တဲ့ေတြကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ သည္းညီးခံရပါမယ္။

    တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ေၿမညီထက္ကို မၾကုိက္ၾကၿပန္ဘူး။ ေအာ္စီမွာ ၿပဳတင္းေပါက္အမ်ားစုက မွန္နဲ႔ ၿဖစ္လုိ႔ သူခုိး၀င္ရလြယ္လို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း အေပၚထက္ေတြကို ေရပိုက္ေတြ၊ တိုင္လံုးေတြကေန တြယ္တက္ၿပီး ၀င္ေဖာက္သြားတာလည္း ၾကားဖူးပါတယ္။ တုိက္အ၀င္မွာတင္ ေသာ့တစ္ထပ္ဖြင့္၀င္ရတဲ့
security apartment ဆုိရင္ ေကာင္းပါတယ္။

    (ခ) လံုးခ်င္းအိမ္အတြက္

    လံုးခ်င္းအိမ္၀ယ္တယ္ဆိုတာ အမ်ားစုက ကေလးရွိလုိ႔၀ယ္တာဆုိေတာ့ ကိုယ့္ကေလးၾကီးၿပင္းမယ့္ အိမ္ပတ္၀န္းက်င္ကို အိမ္သြားၾကည့္တဲ့အခါမွာ ထည့္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။

    အိမ္စာခ်ဳပ္ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာပါတဲ့ မိလ’ာလိုင္းဆက္သြယ္မႈကို သိထားသင့္ပါတယ္။ အစုိးရ မိလ’ာလိုင္းၾကီးက ကိုယ့္ၿခံထဲက ၿဖတ္သြားတယ္ဆုိရင္ အဲဒီလုိင္းနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အတည္အတံ့ဘာမွာ (ဥပမာ ဂိုေထာင္၊ ဒုတိယအိမ္၊ ေရကူးကန္) ေဆာက္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ ဒါဆို ကုိယ့္ေၿမက ပိုင္ၿပီး ဘာမွ လုပ္မရသလုိ၊ ၿပန္ေရာင္းရင္လည္း ၀ယ္သူမၾကိုက္ေတာ့ ေစ်းမရ၊ ေရာင္းမထြက္ၿဖစ္ပါတယ္။

    ေၿမကြက္ပံုစံအရ ေထာင့္မွန္စတုဂံ၊ စတုရန္းပံုၿဖစ္ရင္ ေကာင္းပါတယ္။ ၾတိဂံပံုလုိလုိ၊ ငါးေထာင့္၊ ေၿခာက္ေထာင့္ၿဖစ္ေနတာမ်ိဳးဆုိရင္ ေၿမေနရာေလလြင့္လို႔ အိမ္ေဆာက္ရင္ ခက္သလုိ လူလည္းမၾကိုက္ပါဘူး။ မ်က္ႏွာပြင့္က်ယ္ရင္ အကြက္ကို ပိုင္းေရာင္းရင္နဲ႔၊ ေနာက္မွာ အိမ္ေဆာက္ရင္ သူတုိ႔အတြက္ လမ္းေပးဖုိ႔ အဆင္ေၿပပါတယ္။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ လမ္းေပးစရာမရွိလုိ႔ ေၿမကြက္ ဘယ္ေလာက္ၾကီးၾကီး ပိုင္းမရ၊ အိမ္ထပ္ေဆာင္မရၿဖစ္ပါတယ္။

    ကိုယ့္အကြက္ေနာက္မွာက လူေနအိမ္မဟုတ္ပဲ လမ္းၿဖစ္ေနတာတို႔၊ ပန္းၿခံၿဖစ္ေနတာတုိ႔ဆို သူခုိးက အိမ္ေရွ႔က၀င္ ေနာက္ကထြက္၊ အိမ္ေနာက္က၀င္ ေရွ႔ကထြက္လုပ္လို႔ရပါတယ္။ သူခုိးက ေခ်ာင္းလုိ႔လည္း ေကာင္းပါတယ္။

    ကိယ့္အိမ္က အဓိကလမ္းမၾကီးေပၚမွာ၊ လမ္းဦးတိုက္မွာ၊ ေထာင့္မွာ၊ အေကြ႔ရဲ႔ အၿပင္လမ္းမွာဆိုရင္ ကိုယ့္အိမ္ကို လူတကာၿမင္ေနရလုိ႔
privacy လံုး၀မရွိပါဘူး။ ဥပမာ အိမ္ေရွ႔မွာ ေအးေအးလူထူထြက္ၿပီး ကစားတာ၊ စကားေၿပာတာ လုပ္လုိ႔ လံုး၀မရပါဘူး။ ၿခံထဲလည္း အမႈိက္အရမ္း၀င္ပါတယ္။ ကားေတြ ဘရိတ္မအုတ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္အိမ္ထဲ ၀င္လာႏိုင္ပါတယ္။ ကေလးငယ္ေတြရွိရင္လည္း သူတုိ႔ ေရွ့ေၿမကြက္မွာ ထြက္ကစားဖုိ႔ အႏၲရာယ္မ်ားပါတယ္။ 

 ********************************************************************
အိုးပိုင္ အိမ္ပိုင္ - အပိုင္း (၉)

ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ အုိးပိုင္အိမ္ပိုင္ တရုတ္သိုင္းကား ဇာတ္လမ္းဆက္ ၿပီးပါၿပီ ခင္ဗ်ာ။

ဇာတ္လမ္းဆက္ေလးၿပီးသြားေတာ့ အပိတ္ေလးအေနနဲ႔ ေၾကၿငာေလး၀င္ ... အဲေလ ... ဟုတ္ပါဘူး။ အပိတ္ေလးေနနဲ႔ အခုတစ္ေလာ ဆစ္ဒနီမွာ ေသနတ္ပစ္မႈေတြ ခဏခဏၿဖစ္ေနတာ ပါတယ္။ အဲဒီရပ္ကြက္ေတြဆို မႈခင္းမ်ား၊ မေအးခ်မ္းေတာ့ အိမ္၀ယ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေ၀းေ၀းေရွာင္ဗ်ိဳ႕။ အဲဒီ့ထဲကမွ Fairfield ဆိုရင္ အိမ္ေစ်းသက္သာေပမယ့္ အဲဒီမွာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ပစ္မႈေတြ ခဏခဏၿဖစ္၊ ေဆးေရာင္းတဲ့သူေတြ၊ ၿပသနာရွာတဲ့သူေတြမ်ားလို႔ သူတုိ႔ေတာင္ အိမ္ေရာင္းၿပီး ေၿပာင္းမလို႔ လုပ္ေနတယ္လုိ႔ ေၿပာၿပပါတယ္။ တစ္ၿခား ဘယ္ရပ္ကြက္ေတြ ပါသလဲဆုိတာ ဒီသတင္း ထဲမွာ ဖတ္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ပစ္မႈစာရင္းကို ၾကည့္လုိက္ရင္လည္း Fairfield  နဲ႔ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္ရပ္ကြက္မွာ ေတာ္ေတာ္ၿဖစ္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အပိုင္း ၁ မွာကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ေရးဖုိ႔ မေမ့ေအာင္ မွတ္ထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ အကုန္ေရးၿပီးသြားပါၿပီ ခင္ဗ်။ ေမးခြန္းေလးေတြ၊ တစ္ၿခား ေရးေစခ်င္တဲ့ အခ်က္အလက္ေလးေတြ ရွိရင္လည္း ေၿပာေပးပါခင္ဗ်။ က်ဴးပစ္တုိ႔ သိတာေလးေတြလည္း ေ၀ငွပါအံုးခင္ဗ်။

(ၿပီးပါၿပီ)

(Credit to Ko Kangraoo and MMCP)

ဆစ္ဒနီမွာ အိမ္၀ယ္မယ္ဆိုရင္ ... (၃)


ဆစ္ဒနီမွာ အိမ္၀ယ္မယ္ဆိုရင္ ... (၁)

ဆစ္ဒနီမွာ အိမ္၀ယ္မယ္ဆိုရင္ ... (၂)

 

အိုးပိုင္ အိမ္ပိုင္ - အပိုင္း (၅)

    ၅။ အိမ္၀ယ္ရင္ ဆက္ဆံရမယ့္သူမ်ား အေၾကာင္း

    ၅(က)။ အေရာင္းပြဲစားနဲ႔ အ၀ယ္ပြဲစား

    အေရာင္းပြဲစားေတြကေတာ့ အိမ္ေရာင္းမယ့္သူဘက္က ေစ်းအမ်ားဆံုးနဲ႔၊ အၿမန္ဆံုးေရာင္းထြက္သြားေအာင္ ေရာင္းသူစီက အခေၾကးေငြယူၿပီး လုပ္ေဆာင္ေပးတဲ့သူေတြပါပဲ။ ၀ယ္သူက တစ္ၿပားမွ ေပးစရာ မလုိပါဘူး။ သူတို႔က ေရာင္းသူအက်ိဳးအတြက္ အဓိကလုပ္ေပးတယ္ဆိုေပမယ့္ ၀ယ္သူေတြအေနနဲ႔လည္း သူတုိ႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္ေကာင္းေကာင္း ရွိထားရပါတယ္။ ကိုယ္စိတ္၀င္စားတဲ့ ရပ္ကြက္မွာလုပ္တဲ့ နာမည္ၾကီး agent ေတြစီမွာ ဥပမာ "ငါ Parramatta မွာ ၃-၄ သိန္းခြဲ လံုးခ်င္းအိမ္၊ ၂-၃ အိပ္ခန္း၊ တိတ္ဆိတ္တဲ့လမ္းမ်ိဳး ရွာေနတယ္" ဆိုၿပီး ကုိယ္ရွာေနတဲ့ပံုစံေလးေၿပာထားသင့္ပါတယ္။ သူတို႔ကလည္း ေရာင္းသူေပၚတာနဲ႔ ေစ်းကြက္ေပၚမတင္ခင္ကတည္းက ဖုန္းေခၚ၊ မက္ေဆာ့ပို႔ လုပ္ေပးပါတယ္၊ ၿမန္ၿမန္ေရာင္းထြက္ေအာင္လုိ႔ေလ။ တကယ္တမ္း အၿပိဳင္အဆုိင္ ၀ယ္ရတဲ့အိမ္ေတြက်ေတာ့ ေစ်းကြက္ထဲေတာင္ မတင္ရေသးပဲ အဲဒီနည္းနဲ႔ ၀ယ္သူေတြက ေကာက္၀ယ္သြားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

   တစ္ခ်ိဳ႔ ၀ယ္သူေတြက အ၀ယ္ပြဲစားကို ခန္႔ထားပါတယ္။ သူတို႔က ကိုယ္လုိခ်င္တဲ့အိမ္မ်ိဳးကို ေစ်းအသက္သာဆံုးရေအာင္ ၀ယ္သူဆီက အခေၾကးေငြယူၿပီး ၀ယ္သူအက်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။ ကိုယ္ခန္႔ထားတဲ့ အ၀ယ္ပြဲစားက ကိုယ္စိတ္၀င္စားတဲ့ ရပ္ကြက္နဲ႔ ေစ်းတန္း (price range) မွာ ကြ်မ္းက်င္သူ (specialize) ၿဖစ္ဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။

    ၅(ခ)။ ဘဏ္နဲ႔ ဘဏ္ပြဲစား

    ဘဏ္အေၾကာင္းေၿပာမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေငြေခ်းခ်င္တဲ့ ဘဏ္ႏွစ္ခု၊ သံုးခုနဲ႔ စကားေၿပာထားၿပီး ကိုယ့္ကို ဘယ္ေလာက္ေခ်းႏိုင္မလဲဆိုတာ ေမးထားရပါမယ္။ ကိုယ္မအားရင္ေတာင္ ညေနပိုင္းနဲ႔ စေန၊ တနဂၤေႏြေတြမွာ ဘဏ္ကခန္႔ထားတဲ့ mobile banker ေတြကို အိမ္လာခုိင္းလို႔ ရပါတယ္။ ဘဏ္ေတြကို ေရြးခ်ယ္ရာမွာလည္း နံမည္ၾကီး ဘဏ္ရဲ႔ အတုိးႏႈန္းက မတိမ္းမယိမ္းဆိုေတာ့၊ သူတို႔ရဲ႔ customer service၊ ကိုယ့္နဲ႔ အလုပ္လုပ္တဲ့ mobile banker ရဲ႔ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရမႈေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားရပါမယ္။ ဘဏ္တစ္ခုခ်င္းစီနဲ႔ စကားမေၿပာခ်င္တဲ့သူေတြ (သို႔) ဘဏ္က တုိက္ရုိက္ေခ်းလို႔ မရတဲ့သူေတြကေတာ့ ဘဏ္ပြဲစား (mortgage broker) ေတြက တစ္ဆင့္ သြားၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ ဘဏ္ေတြနဲ႔ အခ်ိတ္အဆက္ရွိၿပီး ေခ်းမယ့္ဘဏ္စီက ေခ်းခ်င္တဲ့ ပမာဏကို ရေအာင္ စီမံသင့္ေတာ္ေအာင္ လုပ္ေပးသူေတြပါပဲ။ ပြဲၿဖစ္သြားရင္ေတာ့ သူတို႔က ဘဏ္ေတြဘက္က အခေၾကးေငြရပါတယ္။ ကိုယ့္ဘက္က ေပးစရာ မလုိပါဘူး။

    ၅(ဂ)။ ပိုင္ဆိုင္မႈ လြဲေၿပာင္းေရး အရာရွိ (conveyancer) သို႔ ေရွ႔ေန

    ပိုင္ဆိုင္မႈကို လြဲေၿပာင္းဖုိ႔၊ စာခ်ဳပ္စာတမ္းကိစၥေတြ အေသးစိတ္စစ္ေဆးဖုိ႔ ၀ယ္သူေရာ၊ ေရာင္းသူေရာ ကိုယ္စီမွာ ပိုင္ဆိုင္မႈ လြဲေၿပာင္းေရး အရာရွိ (conveyancer) သို႔ ေရွ႔ေန (lawyer) ရွိထားရပါမယ္။ conveyancer နဲ႔ lawer ဘာကြာသလဲဆိုေတာ့ lawer က conveyancer တတ္တဲ့ ပိုင္ဆိုင္မႈကို လြဲေၿပာင္းဖုိ႔၊ စာခ်ဳပ္စာတမ္းကိစၥေတြပါ ကြ်မ္းက်င္တတ္ေၿမာက္ထားတဲ့အၿပင္ကို တၿခား ဒီကိစၥနဲ႔ မပတ္သက္တဲ့ ေရွ႔ေနပညာရပ္ေတြၿဖစ္တဲ့ မႈခင္းေရးရာ၊ ရာဇ၀တ္မႈ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ပညာရပ္ေတြပါ တတ္ေၿမာက္ထားသူဆိုေတာ့ ေစ်းပိုၾကီးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီကိစၥအတြက္ကေတာ့ conveyancer က လံုေလာက္ပါတယ္။ conveyancer or lawer အတြက္ ၁၀၀၀-၂၀၀၀ ေဒၚလာေလာက္ကုန္က်ပါတယ္။ သူတို႔ကို ေရြးခ်ယ္ရာမွာလည္း အလုပ္အေတြ႔အၾကံုနဲ႔၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္အတြက္ reputation က အေရးၾကီးပါတယ္။

    ၅(ဃ)။ အိမ္စစ္ေဆးသူမ်ား (pest and building inspectors)

    ကိုယ္ၾကိုက္တဲ့အိမ္ေတြ႔လို႔၊ ေစ်းတည့္ၿပီးဆိုရင္ စံေပၚ ၀.၂၅% ေပးၿပီး အိမ္ကို စစ္ေဆးတဲ့သူေတြ ေခၚၿပီး စစ္ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း မစစ္ပါဘူး။ ၅၀၀-၁၀၀၀ ေဒၚလာေလာက္ပဲ ေပးရတာဆုိေတာ့ အိမ္တန္ဖိုးနဲ႔တြက္ရင္ မေၿပာပေလာက္ေပမယ့္ ၿခစားေနတဲ့အိမ္ မသိပဲ ၀ယ္မိရင္ ၾကာလာရင္ ၿပိဳမွာေပါ့၊ အေဆာက္အအံုပိုင္းဆုိင္ရာ ခုိင္မာမႈ၊ အိမ္ေစာင္းတာ၊ အဓိကအက္တာ၊ ကြဲတာေတြကို ပလာစတာေလးကိုင္ၿပီး ေဆးၿပန္သုတ္ထားရင္ ကိုယ္ဘယ္လုိသိမလဲ။ သူတို႔လို ပညာရွင္ေတြကို ေခၚစစ္ခုိင္းမွပဲ သိမွာေပါ့။ ေစ်းသက္သာတဲ့ ကုမၸဏီေတြကေတာ့ စစ္ေဆးၿပီး ဘယ္မွာ အက္တယ္၊ ကြဲတယ္ ဆိုၿပီး စာရြက္ေလးပဲ ထုတ္ေပးေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္တဲ့ကုမၸဏီေတြက်ေတာ့ ဓာတ္ပံုနဲ႔ အေသအခ်ာ report ထြက္လာေတာ့ ဘယ္ေနရာကဆိုတာ တိတိက်က် သိရေတာ့ အိမ္ရွင္ကုိ ေစ်းေလ်ာ့ခိုင္းလို႔ရတယ္၊ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ၿပင္ရင္လည္း ဘယ္ေနရာၿပင္ရမယ္ဆိုတာ သိတာေပါ့။ http://www.childspropertyinspections.com.au/ ကိုေတာ့ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ညႊန္းခ်င္ပါတယ္။

    ၅(င)။ ေကာင္စီ (council)

    "သမီးလုိခ်င္ အေမၾကည့္" ဆိုသလုိ အိမ္၀ယ္ရင္ ေကာင္စီကိုလြတ္လို႔ မၿဖစ္ပါဘူး။ ဥပမာ ကိုယ္က ေအးေအးလူလူ တိတ္တိတ္ဆိပ္ဆိပ္ေနခ်င္လို႔ လံုးခ်င္းအိမ္၀ယ္ပါတယ္ဆိုမွ အဲဒီဇုန္က အထပ္ၿမင့္ေဆာက္ခြင့္ေပးထားတဲ့ဇုန္ဆိုရင္ ေရရွည္မွာ ကိုယ္ပတ္ပတ္လည္မွာ တိုက္ခန္းေတြနဲ႔ လူေနထူထပ္လာႏုိင္ပါတယ္။ အေရာင္းအ၀ယ္ စာခ်ဳပ္မွာ ေကာင္စီက ခ်မွတ္ထားတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ၊ ခြင့္ၿပဳခ်က္ေတြ ပါပါတယ္။ ဖတ္သင့္ပါတယ္။ ကုိယ္နားမလည္ရင္ conveyancer သို႔ ေကာင္စီကို ေမးၿမန္းရွင္းလင္းသင့္ပါတယ္။

    ---

    ကဲ ... ေမာင္ကန္ဂရူးေၿပာသလို အိမ္၀ယ္ရတာနဲ႔ မိန္းမယူတာထက္ ပိုၿပီး စဥ္းစားရၾကပ္တယ္ဆုိတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဟီးဟီး ...

    ေနာက္ပို႔စ္မွာေတာ့ အိမ္၀ယ္ရင္ ၿဖတ္သန္းရမယ့္ အဆင့္ဆင့္ကို ေရးပါမယ္။ မိန္းမယူရင္ တစ္ဆင့္ၿပီးမွ တစ္ဆင့္သြားရသလုိေပါ့။ ရည္းစားစကားၿဖင့္ မေၿပာရေသးဘူးပဲ ဘယ္ေတာ့ လက္ထပ္ၾကမလဲဆုိတာ သြားေမးလို႔ မရသလုိေပါ့။ ခစ္ခစ္
*********************************************************************************
အိုးပိုင္ အိမ္ပိုင္ - အပိုင္း (၆)

၆။ အိမ္၀ယ္ရင္ ၿဖတ္သန္းရမယ့္ အဆင့္မ်ား။

၆(က)။ စီမံကိန္း ေရးဆြဲၿခင္းႏွင့္ ေငြေၾကးစုေဆာင္းၿခင္း

ကြ်န္ေတာ္ အပိုင္း (၁) မွာေၿပာခဲ့သလုိပဲ ကိုယ္အိုးကိုယ္အိမ္အပိုင္ေလးနဲ႔ ေနဖို႔ဆိုတာ ေအာ္စီတုိင္း လက္လွမ္းမွီတာၿဖစ္လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ စီမံကိန္းခ်ၿပီး စီစဥ္ထားတဲ့အတုိင္း စုေဆာင္းမယ္ဆုိရင္ မေႏွးတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ အိမ္၀ယ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒီအဆင့္ကို အိမ္၀ယ္မယ့္သူတုိင္း ၿဖတ္သန္းၾကရပါတယ္။ ဒီအဆင့္ကို မၿဖတ္သန္းတဲ့ တခ်ိဳ႔သူေတြက အိမ္၀ယ္မယ္ဆိုၿပီး အိမ္လိုက္ရွာတဲ့အဆင့္ကို တန္းသြားဖုိ႔ ၾကိဳးစားေတာ့ မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏွမ္းထြက္မကိုက္၊ မတည္ေငြ (deposit) အလံုအေလာက္မရွိ၊ ဘဏ္ကေငြထုတ္မေခ်း၊ ေခ်းရမယ့္ေငြကမ်ားေတာ့ ၿပန္ဆပ္ရမယ့္ေငြလည္းမ်ားေတာ့ မေခ်းႏိုင္တာေတြၿဖစ္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။

စီမံကိန္းခ်ရာမွာ Commonwealth bank က တြက္စက္ေလးေတြက ေတာ္ေတာ္အသံုးတည့္ပါတယ္။ ကိုယ္လက္ရွိ၀င္ေငြ၊ ထြက္ေငြနဲ႔ ဘဏ္က ကိုယ့္ကို ဘယ္ေလာက္ ေခ်းႏိုင္သလဲဆိုတာ သိခ်င္ရင္ How Much Can I borrow Calculator မွာ မွန္းတြက္ၾကည့္လုိ႔ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တစ္ပတ္ကို ဘယ္ေလာက္ၿပန္ဆပ္ႏုိင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေခ်းလို႔ရသလဲ (ဥပမာ ကုိယ္အခု အိမ္လခေပးေနတဲ့ပမာဏေလာက္ပဲ အိမ္ေၾကြးၿပန္ဆပ္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေခ်းလုိ႔ရမလဲ) ဆိုတာသိခ်င္ရင္ Home Loan Calculator မွာ တြက္ၾကည့္လုိ႔ရပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ေၿပာင္းၿပန္ ... ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ေခ်းရင္ တစ္ပတ္ကို ဘယ္ေလာက္ၿပန္ဆပ္ရမလဲဆုိတာလည္း အဲဒီမွာ Loan Amount ဆုိတာေလးကို ေရြးၿပီး တြက္ၾကည့္လုိ႔ရပါတယ္။ ကိုယ့္အေၾကြးကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာၿပန္ဆပ္ရမလဲဆုိတာတြက္ခ်င္ရင္Loan Term ဆိုတာေလးကို ေရြးၿပီး လုပ္ၾကည့္လုိ႔ရပါတယ္။ ဒါဆုိ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ေခ်းႏိုင္မယ္၊ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ၿပန္ဆပ္ရမယ္၊ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ ေငြအရင္ဘယ္ေလာက္ရေအာင္ စုထားရမယ္ဆုိတဲ့ ကိန္းဂဏန္းေလးေတြ သိလာပါလိမ့္မယ္။

လိုအပ္တဲ့ မတည္ေငြ (deposit) အတြက္ ဘယ္လုိစုေဆာင္းမလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာစုေဆာင္းမလဲ၊ ဘယ္ေလာက္စုေဆာင္းမလဲဆိုတာ သခ်ာၤနည္းနဲ႔ တြက္ခ်က္ထားရပါမယ္။ မတည္ေငြက အနည္းဆံုး ၅% မၿဖစ္မေနရွိရမွာဆိုေတာ့ ၂၀% ေလာက္ရွိရင္ ၀ယ္သင့္ၿပီးလုိ႔ ယူဆပါတယ္။ ၂၀% ေအာက္ဆုိရင္ေတာ့ lender mortgage insurance အတြက္ အပိုကုန္က်သလုိ ေခ်းရမယ့္ေငြမ်ားေတာ့ အႏၲရာယ္မ်ားတာေတြေၾကာင့္ ၂၀% ေလာက္အထိေတာ့ ရေအာင္စုေဆာင္းဖို႔ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။ ၂၀% ထက္ေက်ာ္ေအာင္ဆုိၿပီးေတာ့လည္း မ၀ယ္ေသးပဲနဲ႔ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ဆက္ၿပီး မစုေဆာင္းသင့္ပါဘူး။ ဘယ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒီ စုေဆာင္းေနတဲ့ကာလအတြက္မွာ ေပးေနရတဲ့ ႏွစ္စဥ္အိမ္ငွားခနဲ႔၊ ႏွစ္ၾကာတာနဲ႔အမွ် ၀ယ္မယ့္အိမ္ေစ်းတက္လာတဲ့နဲ႔ တြက္ၾကည့္လုိက္ရင္ မကိုက္ပါဘူး။

ေငြေၾကးပိုင္းဆိုင္ရာ တြက္ခ်က္မႈေတြအရ ဘယ္ေလာက္တန္အိမ္၀ယ္ႏုိင္မယ္ဆုိတာ သိလာရင္ အဲဒီေငြနဲ႔ ဘယ္ရပ္ကြက္ေတြမွာ ၀ယ္လို႔ရမလဲဆိုတာ စနည္းနာၾကည့္ခ်င္ရင္ www.realestate.com.au and domain.com.au မွာ ကိုယ္စိတ္၀င္စားတဲ့ ရပ္ကြက္ေလးေတြရဲ႕  Median House Price and Median Unit Price ကို ၾကည့္လုိက္ရင္ အဲဒီရပ္ကြက္မွာ ကိုယ္တတ္ႏိုင္၊ မတတ္ႏိုင္သိရပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီလုိ ရပ္ကြက္ေတြ စနည္းနာ၊ ကိုယ္သိတဲ့ အသိေတြရဲ႔ ရပ္ကြက္ေတြအေၾကာင္းေမးရင္းနဲ႔ ေငြစုရပါတယ္။ တုိက္ပြဲ၀င္ဖို႔ ဓါးေသြးေနတယ္ေပါ့ေလ။ အဲဒီစိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ဓါးေသြးရင္း ဓါးလည္းထက္၊ တုိက္ပြဲ၀င္ဖုိ႔လည္း အဆင္သင့္ၿဖစ္ၿပီးဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ေတြ လိုက္မၾကည့္ရေသးပါဘူး။ ဘဏ္ကလူေတြနဲ႔ အရင္ေတြ႕ၿပီး ဘဏ္က ကုိယ့္ကို ဘယ္ေလာက္ထုတ္ေခ်းပါမယ္ဆိုၿပီး အၾကမ္းဖ်င္းအတည္ၿပဳေပးတဲ့ Conditional Loan Offer သြားယူထားရပါတယ္။ ကိုယ္မအားရင္ ညေနပိုင္းနဲ႔၊ ရံုးပိတ္ရက္ေတြမွာ သူတုိ႔ကို အိမ္လာခိုင္းလုိ႔ရပါတယ္။ အဲဒါေလးရၿပီးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္လုိခ်င္တဲ့အိမ္ေတြ လိုက္ၾကည့္ရပါၿပီ။
 
ဆက္ပါဦးမည္။
(Credit to Ko Kangraoo and MMCP)

Thursday, February 16, 2012

Blue Mountain ေဆးရံုသို႔ တစ္ေခါက္ ...



အခ်ိန္ကား မနက္ ၁၁နာရီခန္႔။
နယူးေဆာက္ေ၀းၿပည္နယ္ Great Western ဟိုက္ေ၀းလမ္းမၾကီးေပၚတြင္ နီညိုေရာင္ကားေလးတစ္စင္းသည္ ေလးမွပစ္လိုက္သည္႔ၿမားသဖြယ္ အရွိန္ၿပင္းၿပင္းၿဖင္႔ ေၿပးေနေလသည္။ (ရလဲ ႔ ... တယ္ဟုတ္ပါလား ... း)

 ကားေပၚတြင္ကား အသက္ ၄၀ေက်ာ္ခန္႔ ေပမဲ႔အသက္အစိတ္ခန္႔သာထင္ရေသာ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ တီတီဆြိ ဟုအမည္ရေသာ အန္တီၾကီးတစ္ေယာက္၊ မ်က္ေမွာင္ၾကီးကုတ္ကာ ကားေမာင္းေနသူ သူမ၏အမ်ိဳးသား ကု္ိကိုၿခိမ္႔၊ သမီးၿဖစ္သူ အသက္ ၈ႏွစ္ခန္႔ရွိ ဂ်ဴဂ်ဴ၊  ဧည္႔သည္ဟုယူဆရေသာ တီတီေအး ဆိုသည္႔ အမ်ိဳးသမီးႏွင္႔ သူမ၏ အမ်ိဳးသားၿဖစ္သူတို႔ လိုက္ပါလာၾကသည္။

အန္တီဆြိတို႔ မိသားစုသည္ တီတီေအးတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ဆစ္ဒနီသို႔ အလည္လာခိုက္ ဆစ္ဒနီမွ လည္ ပတ္စရာမ်ား စံုေအာင္ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ ၿပသေနၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ယခင္က တစ္ခါေရာက္ဖူးေသာ အထင္ကရ ရွဴခင္းလွသည္ဟု နာမည္ၾကီးေသာ Blue Mountains သို႔ သြားေနၾကၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။  ယခင္က ေတာထဲ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္ရာ၊ အခ်ိန္မရ၍ မေလွ်ာက္ခဲ႔ရ။ ခုတစ္ေခါက္ေတာ႔ forest walk ၀ါသနာပါေသာ တီတီေအးလဲ ပါရာ အေဖာ္ရၿပီ၊ ေလွ်ာက္ၾကမည္ဟု အားခဲထားေလသည္။ 

ရာသီဥတုမွာကား ေႏြရာသီ၊ ပူပူေႏြးေႏြး သာသာယာယာရွိေသာ္လည္း ယခင္က အေတြ႔အၾကံဳအရ အေႏြးထည္မ်ားစြာကို သယ္ယူလာေလသည္။ ထိုစဥ္က စားစရာ၊ ေသာက္စရာအတြက္ အခက္ၾကံဳခဲ႔ရကား အုန္းထမင္းႏွင္႔ ၾကက္သားဟင္းမ်ားကိုလည္း ခ်က္ၿပဳတ္ကာ သယ္လာေသးသည္။

ကန္တူးဘားၿမိဳ႔ေလးကို ေက်ာ္၍ ဘလူးေမာင္းတိန္းဖက္နီးလာရာ အန္တီဆြိမွ တီတီေအးအား ၿမိဳ႔ေလးကိုေက်ာ္၍  တစ္ကီလိုခန္႔ ဆက္ေမာင္းလွ်င္ ဘလူးေမာင္းတိန္းဖက္ေရာက္ၿပီဟု ေၿပာလိုက္သည္။ ဤသို႔ၿဖင္႔ ဆက္ေမာင္းလာရာ ရွဴခင္းသာ Echo Point နားသို႔ ေရာက္လာၾကသည္။
 

ကားေပၚမွ ဆင္းဆင္းခ်င္း တီတီေအးမွ "အား ... ေအးလိုက္တာ .." ဟု ေအာ္လိုက္ရာ အပူခ်ိန္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ၁၃ ဒီဂရီသာရွိေလသည္။ ယူလာေသာအေႏြးထည္မ်ားကို ကိုယ္စီထုတ္၀တ္ၾကၿပီး ကိုကိုၿခိ္မ္႔ကို ၾကည္႔လိုက္ရာ အက်ီရွပ္လက္တိုႏွင္႔သာ ၿဖစ္ေနသည္။ အေႏြးထည္ ၀တ္မထား။ ေဘာင္းဘီတိုကိုေတာ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအရွည္ႏွင္႔ လဲထားၿပီးၿဖစ္သည္။ 


"ေတာ႔ ... ကိုကိုၿခိ္မ္႔ အေႏြးထည္မပါဘူးလား  ... "

"ဟိုမွာ ဒီေလာက္ပူတာ ...  ဒီမွာလဲ ေၿပာရေလာက္ေအာင္ေတာ႔ မေအးေလာက္ဘူးဆို မယူခဲ႔မိဘူးကြာ ..."

တီတီဆြိမွ ဟိုတစ္ေခါက္ကလဲ ဒီလိုၿဖစ္ဖူးၿပီးၿပီ၊  ခုလဲ မပါခဲ႔ၿပန္ဘူးဆိုကာ တပြစိစိႏွင္႔ သူမ၏ ရွိစုမဲ႔စုေသာ ညက္ခံုးေသးေသးေလးေတြကို တိုက္စစ္တဖန္ တန္ၿပန္ၾကဳံ႕ကာ အပိုပါလာေသာ သူ႔မ၏ ဧရာမဂ်က္ကက္ၾကီးကို ၀တ္ထားခိုင္းသည္။ အလြန္ေခါင္းမာေသာ ကုိကိုၿခိမ္႔မွ " ရတယ္၊ ရတယ္ မေအးဘူး ... မလိုဘူး " ဆိုကာ ဘူးခံ၍သာ တြင္တြင္ၿငင္းေလေတာ႔သည္။ ကိုကိုၿခိ္မ္႔သည္ကား တခါတရံ ဤကဲ႔သို႔ ေခါင္းမာသူ ၿဖစ္ပါသည္။

သို႔ႏွင္႔ ရွဴခင္းၾကည္႔ရန္ Echo Point သို႔ လမ္းေလွွ်ာက္လာၾကၿပီး ေဘးပတ္ပတ္လည္ကို ၾကည္႔လိုက္ရာ ၿမဴမ်ားက ပိန္းပိတ္ေအာင္က်ေနသည္။ အၿဖဴေရာင္ၿမဴခိုးထုၾကီးမွလဲြ၍ ဘာရွဴခင္းကိုမွ် မၿမင္ရပါေပ။ တီတီေအးတို႔မွာကား ရွဴခင္းအလွ ၾကည္႔ရေအာင္လာၾကရာ ရွဴခင္းလဲမၿမင္ရ၊ ညီအစ္မ၃ေဖာ္ ေတာင္မ်ားလဲ မၿမင္ရႏွင္႔ လာရက်ိဳးမနပ္လွဟု ညည္းညဴၾကေလသည္။ ဘ၀တူ လာေရာက္ၾကေသာ ခရီးသည္မ်ားလည္း အၿဖဴေရာင္ ၿမဴထုၾကီးကို ၾကည္႔ကာ စိတ္ပ်က္၊ လက္ပ်က္ၿဖစ္ေနၾကသည္။

 ************************************************************************

"ကဲ ... ကဲ  ... အဲဒါဆိုလဲ ဟို ညီအစ္မ ၃ေဖာ္ေတာင္ဖက္ပဲ လမ္းအရင္ဆင္းေလွ်ာက္ၾကည္႔ၾကတာေပါ႔။ အၿပန္က်ရင္ေတာ႔ ၿမဴေတြကဲြေနေလာက္ပါၿပီ ..." 

ကိုကိုၿခိမ္႔မွ ေဆာ္ၾသသည္တြင္ ဆိုင္ကေလးဖက္ ဘယ္ေတာ႔ေလာက္ ႏွင္းကဲြမလဲ ၀င္ေမးကာ ညီအစ္မ ၃ေဖာ္ဖက္ လမ္းေလွ်ာက္ရန္ ထြက္လာၾကသည္။ ၁၀မိနစ္ခန္႔ ေလွ်ာက္ရမည္ၿဖစ္ရာ ယခင္အေတြ႔အၾကံဳအရ သံေလွခါးမ်ားသည္ အလြန္ပင္ မတ္ေစာက္ေၾကာင္း၊ သတိထားဖို႔လိုေၾကာင္း ေၿပာၿပေနသည္။ ဂ်ဴဂ်ဴေလးကလည္း သူသည္ အၿမင္႔ေၾကာက္တတ္ေၾကာင္း တီတီေအးတို႔အား ေၿပာၿပကာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး " ေခ်ာကလက္ ... ေခ်ာကလက္ " ႏွင္႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ေအာ္ကာ သူ႔ဟာသူစိတ္ၿငိမ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဆင္းေလသည္။ ခေလး မယ္ဒီေတးရွင္း တစ္မ်ိဳးၿဖစ္မည္ဟု တီတီေအးတို႔က အဓိပါယ္ဖြင္႔ကာ သေဘာက်ေနၾကသည္။

အဆင္းကေတာ႔ အတက္ထက္ လြယ္ကူရာ မၾကာမီ ညီအစ္မ၃ေဖာ္ ေတာင္အငူစြန္းသို႔ ေရာက္လာၾကသည္။  တီတီေအးတို႔ ၂ေယာက္ကေတာ႔ သံေလွခါးမ်ားမွ အေပၚေအာက္ အၿပန္အလွန္ ဓာတ္ပံုရိုက္ေနၾကသည္။ အန္တီဆြိမွ ညီအစ္မ၃ေဖာ္အစြန္ဆံုး အငူေလးမွ ကိုကိုၿခိမ္႔ရွိရာ တံတားေလးေပၚ လွမ္းေအာ္ေၿပာလိုက္သည္။

"သံေလွခါးေတြက အရမ္းမက္တယ္ေနာ္ ကိုကိုၿခိမ္႔  ... အေပၚကို ၿပန္တက္ရင္ အရမ္းပင္ပမ္းလိမ္႔မယ္။  ဒီေတာ႔ ေအာက္ထိေရာက္ေအာင္ဆင္း ...  ေတာလမ္းေလးကေန cable car ေနရာအထိကို လမ္းေလွ်ာက္ၾကမယ္ ...   ၿပီးေတာ႔ ကယ္ဘယ္ကားနဲ႔ အေပၚၿပန္တက္ၾကမယ္ ... " 

နီလာ ... နီလာ ... တေယာ ... ဘာအသံၾကားလဲ ...


ကိုကိုၿခိ္မ္႔ထံမွ ဘာသတင္းမွ အေၾကာင္းမၿပန္။

" ဆြိေလးၿဖင္႔ ဟိုတစ္ေခါက္ ကထဲက forest walk  ေလွ်ာက္ခ်င္ေနတာ ...ေလွ်ာက္ၾကရေအာင္ေလ ေနာ္ ..."




" အို ... မေလွ်ာက္ပါဘူး ... ညည္း ဘယ္ေလာက္ေလွ်ာက္ရမယ္ထင္လဲ ... ေကဘယ္ကားက ဟိုးမွာ ၿမင္လား ...  အဲဒီအထိ ေလွ်ာက္ရမွာ ... ကိုယ္ေတာ႔ ပင္ပန္းမခံႏိူင္ဘူး။ ခုလာတဲ႔ ထဲမွာလဲ အဲဒီ အစီအစဥ္ ဘယ္တံုးကမွ မပါခဲ႔ဘူး ... "

" ဟင္ .... အဲဒါဆို ၂ေယာက္က လဲြေနၿပီ။ ဆြိေလးက ဒီကို ခု ဒုတိယေခါက္လာတာကိုက အစ္မတို႔ကို လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔  forest walk ေလွ်ာက္ဖို႔ေလ ... အရင္ အေခါက္ကတည္းက ေၿပာဖူးတယ္ေလ  ...  ေတာ္ အရင္ကေတာ႔ ....*)&^%$#&()) ခုေတာ႔  ... $^)(*&^%#@))....... ...   အမေလး &)))*^ %$#%*())&$$##&&**...  .. ...................... $&&*())*&^%$#@)*^#@!@$&&&%&*()$^&**())*&^%$$## ............................................................................................................................................"

ပဋိပကၡကား စေလၿပီ။ ၂ေယာက္သားအၾကီးအက်ယ္ လဲြေနၾကၿပီ။ အေပၚေအာက္ အၿပန္အလွန္ ၿငင္းခုန္ေနၾကသည္။ ၿငင္းခုန္ရင္း တိုက္ပဲြၿပင္းထန္လာရာ အသံမ်ားလည္း က်ယ္လာသည္။  ေဘးမွ တီတီေအးတို႔လည္း ဘာလုပ္ရမယ္မွန္းမသိ ဓာတ္ပံုေတြသာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မဲရိုက္ေနၾကသည္။ တီတီေအးကေတာ႔ လမ္းေလွ်ာက္မည္႔ဖက္ မဲသာေနပံုရသည္။ ေနာက္ဆံုး အန္တီဆြိမွ

"အင္း ... အဲဒါဆိုလဲ ခု ေအာက္ကို ေလွွ်ာက္ႏိူင္သေလာက္ ခဏ  ေလွ်ာက္ၾကည္႔ၾကမယ္ေလ။ ေရွ႔က အၿဖဴလင္မယား ၂ေယာက္ ေတြ႔တယ္မလား ။ ...သူတို႔ေနာက္ကို လိုက္ေလွ်ာက္ၾကည္႔ၾကတာေပါ႔ ..."

ကိုကိုၿခိမ္႔မွ မႏိူင္၍ လုိက္ေလ်ာရၿခင္းဆိုတဲ႔ ေလသံႏွင္႔ ...

"ကဲကဲ ... အဲဒါဆိုလဲ ခဏေလွ်ာက္ရင္ ေလွွ်ာက္ကြာ ..." ဆ္ို စိတ္မရွည္ေသာအသံႏွင္႔ ထံုးစံအတိုင္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လ်က္ေၿပာလိုက္သည္။

၁၀မိနစ္ခန္႔ သံေလွခါးမ်ား၊ သစ္တံုးေလွခါးမ်ား၊ ေၿမေလွခါးထစ္မ်ားၿဖင္႔ဆင္းၿပီးေသာ္ ေရွ႔မွ အၿဖဴလင္မယားကို အရိပ္အေရာင္မွ်ပင္ မၿမင္ရေတာ႔ေခ်။ သူတို႔က သြားေနက်ထင္သည္။ အလြန္လွ်င္ၿမန္လွေပသည္။ အန္တီဆြိတို႔အဖဲြ႔မွာ ေအာက္ေရာက္ေအာင္ မည္မွ်ဆက္ေလွွ်ာက္ရမည္လဲ။ ေကဘယ္ကားထိေရာက္ေအာင္  မည္သည္႔လမ္းက ေလွ်ာက္ရမည္လဲ မည္သူမွ် မသိေခ်။ ခဏၾကာေတာ႔ ေနာက္မွမွီလာေသာ ေက်ာပိုးအိပ္ကိုယ္စီၿဖင္႔ လူငယ္၂ေယာက္အား ေမးၿမန္းၾကည္႔ေသာအခါ ေကဘယ္ကားသို႔ ေရာက္ရန္ ၃နာရီခန္႔ ေလွ်ာက္ရမည္ဆိုသည္။  ကိုယ္႔အတြက္က ၃နာရီလည္း ေလွ်ာက္ႏိူင္ပါသည္။ ကိစၥမရွိပါ။ သို႔ေပမဲ႔ သမီးဂ်ဴဂ်ဴေလးလဲ ပါရာ ခေလးပင္ပမ္းမည္စိုးရိမ္သည္။ သို႔ႏွင္႔ လမ္းေလွ်ာက္ရန္အစီအစဥ္ကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး လာလမ္းအတိုင္း အေပၚၿပန္တက္ၾကရန္ ဆံုးၿဖတ္ၾကသည္။ ကိုကိုၿခိမ္႔ကို ၾကည္႔ေသာ္ "အဟက္ အဟက္ ငါမေၿပာလား ... "  ဟူေသာ မ်က္ႏွာေပးႏွင္႔ ၿဖစ္ပါသည္။


ပံုမွန္အားၿဖင္႔ ကိုကိုၿခိမ္႔သည္ သူ႔၏ ရွဴမၿငီးေသာ ခ်စ္သမီး မဂ်ဴဂ်ဴအား အလြန္ ဥစၥာေၿခာက္ပါသည္။ ယခုကဲ႔သို႔ အတက္အဆင္း အႏၱရယ္မ်ားေသာ ခရီးဆိုလွ်င္ မေအလုပ္သူႏွင္႔ပင္ စိတ္မခ်ပါ။ သူကိုယ္တိုင္ တဲြေခၚ ေစာင္႔ေရွာက္ရမွ ေက်နပ္သူၿဖစ္ပါသည္။ ယခုတီတီေအးတို႔လည္းပါရာ ဂ်ဴဂ်ဴကား အလြန္ၿမန္ေသာ တီတီေအးေနာက္မွ လိုက္ေသာေၾကာင္႔ ဟိုးအေပၚ ေရွ႔ကို ေတာ္ေတာ္ေက်ာေရာက္ေနၿပီ။ ေလွခါးမ်ားမွာ မိုးစိုထား၍ ေခ်ာ္လဲမည္စိုးရကား ဦးၿခိ္မ္႔သည္ တစ္လမ္းလံုး ဂ်ဴဂ်ဴ႔ကို သတိထားဖို႔ ေအာ္ဟစ္ သတိေပးရင္း ေနာက္က မီွေအာင္ မနဲအေၿပးလိုက္ေနရသည္။ အန္တီဆြိမွ ေအာက္ကို လွ်ာရွည္ဆင္းမိေသာေၾကာင္႔ အတက္ခရီးကား ယခင္အေခါက္ထက္ ပိုရွည္ေနသည္။ ထံုးစံအတိုင္း ေနာက္ဆံုးမွ ပန္း၀င္လာသူကား အီးေပါေသာ အန္တီဆြိၿဖစ္ပင္ ၿဖစ္ပါသည္ခင္ညား။ ( ရႊီး းးးးးးးးးးးေၿဖာင္း ... ေၿဖာင္း  ... ေၿဖာင္း ...  း)
************************************************************************

အန္တီဆြိမွာ ေနာက္ဆံုး သံေလွခါးတက္အၿပီး ေမာလြန္း၍ လမ္းေဘးက ခံုေလးေပၚတြင္ ထိုင္ရန္အလုပ္ ဦးၿခိ္မ္႔ကအရင္ထိုင္ႏွင္႔ေနၿပီ။ အနားေရာက္ေတာ႔ ဦးၿခိ္မ္႔ကား ေခါင္းကိုငိုက္စိုက္ခ်ကာ အသက္ကို မနဲရွဴေနရပံု ေပါက္ေနသည္။ အေၿခအေနကေတာ႔ သိပ္ဟန္ပံုမေပၚ။ စကားေၿပာမည္လုပ္ေတာ႔ လက္ကို အသာကာၿပသည္။ အန္တီဆြိလည္း အလြန္စိတ္ပူသြားကာ ...

" ဟင္ ... အေဖ ...  ေမာလို႔လား ... ဘယ္လိုၿဖစ္လဲ ... မူးသလား ... ေနလို႔ မေကာင္းဘူးလား ..." 


တရစပ္ေမးသည္တြင္ လက္ကိုသာ ကာၿပသည္။ ေၿပာေနရင္းနွင္႔ မ်က္လံုးမွိတ္၊ ေနာက္လန္သြားကာ အသက္ကို ရိွဳက္ၾကီး တငင္ရွဴေနသည္။ တီတီေအးတို႔လည္း အနားသို႔ေၿပးလာကာ .. " ဦးၿခိမ္႔ ... ဦးၿခိမ္႔ သတိထား... " ဆိုကာ သတိရလာရန္ ပါး၂ဖက္ကို လက္၀ါးၿဖင္႔ အသာရိုက္ေလသည္။  အန္တီဆြိကား ဦးၿခိ္မ္႔၏ရင္ဘတ္ကို လက္ၿဖင္႔ အသာရိုက္ကာ  "အေဖ ... အေဖ ... သတိထား ... သတိထား ... အသက္မွန္မွန္ရွဴ ..."  ဟု ဆိုကာ စိုးရိမ္တၾကီး ေအာ္ေနေလေတာ႔သည္။  တီတီေအးမွ ဦးၿခိမ္႔၏ မ်က္လံုးကို ၿဖဲၾကည္႔ရာ မ်က္လံုးမွာ သူငယ္အိမ္မၿမင္ရ။ အၿဖဴေရာင္ခ်ည္းသာ ၿမင္ရရာ အန္တီဆြိမွာ အလြန္အမင္းလန္႔ၿဖန္႔ကာ " အစ္မေလး ... အစ္မရယ္ ... လုပ္ပါဦး .... ကယ္ပါဦး ... ကိုယ္က်ိဳးေတာ႔ နဲၿပီ ထင္ပါရဲ႔ ... " ဆို ေအာ္ၿပန္သည္။


အန္တီဆြိမွာကား ခုပဲ ေရႊေတာင္ၾကီးၿပိဳေတာ႔မွာလား၊ ဦးၿခိမ္႔တစ္ေယာက္ ခုပဲ ရုတ္တရက္ၾကီး တစ္ခုခုၿဖစ္ေတာ႔မွာလားဆို အလြန္ပင္ စိုးရိန္ပူပန္ကာ မ်က္ႏွာအပ်က္ပ်က္ႏွင္႔ ေၿခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိၿဖစ္ေနသည္။ အၿဖစ္အပ်က္က ရုပ္ရွင္ထဲတြင္ဆိုလွ်င္ေတာ႔ တေယာသံေလးႏွင္႔ အလြမ္းခန္းၿဖစ္မည္။  ေဘးမွ ခရီးသြားလာသူမ်ားကို ေအာ္ဟစ္ကာ Ambulance ေခၚေပးပါရန္ အကူအညီေတာင္းသည္။ CPR လုပ္ရန္သတိရေသာ္လည္း မလုပ္တတ္၍ ရင္ဘတ္ကိုသာ ပုတ္ကာ စိုးရိန္တၾကီး ေအာ္ေနရွာသည္။ တယ္လီဖုန္းမ်ားကလည္း ကားေပၚတြင္က်န္ခဲ႔ရာ Ambulance ေခၚ၍မရ။  လမ္းေဘးခရီးသြားမ်ားမွ စိတ္မပူရန္၊  Ambulance ေခၚေပးမည္ၿဖစ္ေၾကာင္းေၿပာသည္။ လူေတြကလည္း ၀ိုင္းအံုၾကည္႔ကာ ဇက္ေၾကာႏွိပ္ေပးသူ ႏွိပ္ေပး၊ သတင္းေမးသူေမးႏွင္႔ ရွဳပ္ရွက္ခတ္ေနသည္။ ေနာက္ေတာ႔ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္က  သူနာၿပဳပါဆိုကာ လက္က ေသြးေၾကာကို တိုင္းသည္။ ေသြးခုန္ႏံွဳးကေတာ႔ ပံုမွန္ပဲဆိုကာ ဦးၿခိမ္႔အား ထိုင္ေနရာမွ ခုံတန္းရွည္ေပၚမွာ လွဲခိုင္းလိုက္သည္။ လွဲေနၿပီး ၅မိနစ္ခန္႔ေနေတာ႔ သက္သာလာပံုရကာ ၿပန္ထိုင္ၿပီး သူခဏ သတိေမ႔သြားေၾကာင္း ေၿပာၿပသည္။ သူလမ္းဆက္ေလွ်ာက္မည္ၿဖစ္ေၾကာင္း၊ ေနေကာင္းသြားၿပီၿဖစ္ေၾကာင္းေၿပာေတာ႔ အားလံုးက စိုးရိမ္ကာ Ambulance လာမွသာ ဆက္တက္ရန္ မနဲ ေတာင္းပန္ထားရသည္။
 ေနာက္ေတာ႔ Ambulance သမားေတြ ေရာက္လာကာ ေသြးတိုင္း၊ လုပ္စရာရွိသည္၊ ေမးစရာရွိသည္မ်ားကို အေသးစိတ္ေမးၿမန္းကာ blue mountain ေဆးရံုသို႔ သြားကာ စစ္ေဆးရန္လိုေၾကာင္းေၿပာသည္။ ဦးၿခိမ္႔အား ထမ္းစင္ၾကီးၿဖင္႔ Ambulance ကားနားအထိ ထမ္းေခၚၾကသည္။ လမ္းတြင္ dehydration ၿဖစ္သည္ဟု သံသယရွိ၍ ေရေသာက္ခိုင္းရာ ဦးၿခိမ္႔မွာ ေရတစ္လီတာဗူး တစ္ဗူးလံုးကုန္ေအာင္ ေသာက္ေလသည္။ သူ႔ကို ထမ္းစင္နွင္႔ဆိုေတာ႔ လမ္းမွာေတြ႔ေသာ ခရီးသြားမ်ားက အထူးတဆန္း ဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ၾကသည္ဟု ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရယ္ေမာကာ ေၿပာၿပပါသည္။



ဤေနရာတြင္ ဇာတ္ရံ Ambulance သမားေတြ အေၾကာင္းေၿပာဦးမည္။ သူတို႔သည္ အလြန္တာ၀န္ေက်ပြန္ေသာ ၀န္ထမ္းေကာင္းမ်ားၿဖစ္ပါသည္။ လူနာကို လူမ်ိဳးဘာသာမခဲြ၊ အင္မတန္ စိတ္ရွည္ကာ လိုအပ္သည္မ်ားကို ေသခ်ာရွင္းၿပသည္။ ေဘးမွ ၀ိုင္းအံုၾကည္႔သည္ကိုေတာ႔ သူတို႔မၾကိဳက္။ ၀ိုင္းအံုၾကည္႔သူမ်ားအား " ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ေတာထဲသြား လမ္းေလွ်ာက္ေနၾက" ဆို ေအာ္လႊတ္သည္။ အနားမွ သတင္းေမးလာေသာ အဖိုးၾကီးတစ္ေယာက္ကိုလဲ " ခင္ဗ်ား အလုပ္မဟုတ္ပဲ လွ်ာမရွည္နဲ႔ ... ၀င္မပါနဲ႔ ... " ဆိုကာ ေအာ္လႊတ္ေသးသည္။ သို႔ေပမဲ႔ လူနာစိတ္ခ်မ္းသာေရး၊ အဆင္ေၿပေရး၊ ေရာဂါၿမန္ၿမန္သက္သာေရး စသည္တို႔ အတြက္ေတာ႔ ေသခ်ာေမးၿမန္းကာ အၾကံေပး လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို ေက်ပြန္စြာ၊ ေစတနာၿဖင္႔ လုပ္ေဆာင္ၾကပါသည္။

ေဆးရံုေရာက္ေသာ္ ဆရာ၀န္မွ ခဏတၿဖဳတ္ သတိလစ္ေမ႔ေၿမာၿခင္းဆိုသည္႔ အခ်က္သည္ နွလံုးအတြက္မေကာင္း၊ ႏွလံုးေရာဂါ၊ heart attack ဟု သံသယရွိ၍ အီးစီဂ်ီရိုက္ကာ ၃နာရီခန္႔ ႏွလံုးခုန္ႏံွဳး မွန္မမွန္ ေစာင္႔ၾကည္႔ၾကသည္။ Blue Mountain ေဆးရံုသည္ သာမာန္နယ္ေဆးရံုေလးမွ်သာၿဖစ္ေသာ္လည္. ambulance သမားမ်ား အပါအ၀င္၊ သူနာၿပဳမ်ား၊ ဆရာ၀န္မ်ား အားလံုးသည္ ႏွလံုးႏွင္႔ပတ္သတ္သည္ထင္သည္ႏွင္႔  အေရးေပၚ ဂရုတစိုက္ႏွင္႔ ၀ိုင္း၀န္းေစာင္႔ေရွာက္ ကုသေပးၾကပါသည္။ လူတစ္ေယာက္၏ အသက္ကို လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ ႏိူင္ငံသားမေရြး အထူးပင္ ဂရုစိုက္ၾကသည္မွာ အတုယူဖြယ္ၿဖစ္ပါသည္။ ေဆးရံုတြင္ ၃နာရီခန္႔ ေစာင္႔ၾကည္႔ၾကၿပီး ေနာက္ဆံုး ညေန ၄နာရီခန္႔တြင္ ဦးၿခိမ္႔ကို ေဆးရံုမွ ၿပန္ဆင္းခြင္႔ၿပဳကာ၊ ႏွလံုးအထူးကုဆရာ၀န္ထံ ၿပရန္ ေဆးစာေရးေပးလိုက္ပါသည္။


ေဆးရံုတြင္ရွိစဥ္ အန္တီဆြိမွာ လူနာရွင္အၿဖစ္ လူနာအနီး အေရးေပၚခန္းတြင္ ေနခြင္႔ရပါသည္။ မနက္က ခရီးပမ္းထား၍ ဆာေလာင္ေနၾကၿပီၿဖစ္ရာ ဂ်ဴဂ်ဴႏွင္႔ တီတီေအးတို႔ေမာင္ႏွံကို ကားေပၚမွာ သယ္လာေသာ အစားအေသာက္မ်ားကို စားၾကရန္ ေၿပာရသည္။ ဂ်ဴဂ်ဴေလးလဲ အေတာ္ပင္ ထိတ္လန္႔သြားသည္ထင္သည္။ တီတီေအးမွ ေၿပာၿပသည္မွာ ထမင္းစားလ်ွင္ အလြန္ဂ်ီးမ်ားၿပီး " စားဟဲ႔ ... စားပါဟဲ႔ .." ဟု တစ္ခ်ိန္လံုး ေၿပာေနရေသာ ဂ်ဴဂ်ဳေလးသည္ ထိုေန႔က အုန္းထမင္း တစ္ပန္းကန္ၾကီးႏွင္႔ ၾကက္သားဟင္း တစ္၀က္ခန္႔ကို တစ္ေယာက္တည္း ကုန္ေအာင္စားေလ သတဲ႔.။

ဦးၿခိမ္႔မွာ ေဆးရံုက ကုတင္ေပၚ ECG စက္ႏွင္႔ ႏွလံုးခုန္ႏံွဳးကို ေမာ္နီတာ လုပ္ထားရာ ပိုက္တန္းလန္းႏွင္႔ အေပါ႔ အပါးလဲ ထမသြားႏိူင္ပါ။ ၾကာလာေတာ႔ ေစာနက လမ္းတြင္ေသာက္ထားသည္႔  ေရတစ္လီတာသည္ အစြမ္းၿပလာသည္။ နာ႔စ္အား ခြင္႔ေတာင္းသည္တြင္ ပိုက္ကို ၿဖဳတ္ေပး၍မရ။ သြားခ်င္လွ်င္ ကုတင္ေပၚတြင္သာ ပလပ္စတစ္ဗူးထဲ သြားႏိူင္သည္ဆိုသည္။ ဦးၿခိမ္႔မွ ဗူးထဲ မသြားခ်င္ရာ ခဏေအာင္႔ထားေသးသည္။ ေနာက္ဆံုး မေအာင္႔ႏိူင္ေတာ႔၍ နာ႔စ္ထံမွ ဗူးေတာင္းကာ ကုတင္ေပၚမွ အသာဆင္း အန္တီဆြိမွ ဗူးကို ေအာက္မွ ခံေပးထားရသည္။ နာ႔စ္မွ ကုတင္ပတ္ပတ္လည္ လိုက္ကာကို ဆဲြကာေပးထားသည္။ ဦးၿခိမ္႔တစ္ေယာက္ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေအာင္႔ထားသည္လည္းမသိ။ မၿပီးႏိူင္မစီးႏိူင္ သြားေနရာ အန္တီဆြိ၏ ဗူးကိုင္ထားေသာလက္မွာ တေၿဖးေၿဖး ေလးၿပီး ေညာင္းလာသည္အထိၿဖစ္သည္။ " ေတာ႔ ... ကိုကိုၿခိ္မ္႔ ... ေတာ႔ဟာက မၿပီးေတာ႔ ဘူးလား.. " ဟု ခဏခဏ ေမးေနရသည္။ ဤသို႔ႏွင္႔ ကြမ္းတစ္ယာ ညက္ခန္႔ အၾကာ ...  ကိစၥအၿပီးတြင္ ဆီးဗူးကိုၾကည္႔လိုက္ရာ ဗူးတစ္၀က္ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ ဗူးမွ စေကး အမွတ္အသားမ်ားကို ၾကည္႔လိုက္ရာ ဦးၿခိမ္႔ေသာက္ခဲ႔ေသာ ေရ တစ္လီတာသည္ ထိုေရဗူးႏွင္႔ တစ္လီတာ အတိၿပန္ထြက္လာရာ ဗူးၾကီးကို ကိုင္ကာ အန္တီဆြိမွာ တဟားဟားရယ္ေလေတာ႔သည္။

ထိုေန႔က အန္တီေအးတို႔ ေမာင္ႏွံလည္း ၿမဴဖံုး၍ ဘလူးေမာင္းတိန္းကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းမၿမင္ရရံုမက၊ သူမ်ား လင္မယား မ်က္ေမွာင္ကုတ္တိုက္ပဲြေတြမွာ ၾကားညပ္လိုက္ေသးသည္။ ထိုမွ်မက ဘလူးေမာင္းတိန္းေဆးရံုသို႔ပင္ ေရာက္သြားေလရာ  သူတို႔အတြက္ အမွတ္တမဲ႔မွ အမွတ္တရ ခရီးစဥ္ၿဖစ္သြားေလေတာ႔သတည္း။ ( အန္တီဆြိမွာ တီတီေအးတုိ႔အား အလြန္ပင္ အားနာမိပါသည္။)



အၿဖစ္အပ်က္မ်ားကို ၿပန္ဆန္းစစ္ေသာ္ အားလံုး တိုက္ဆိုင္သြားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ဦးၿခိ္မ္႔သည္ ထိုခရီးမတိုင္မီ တစ္ရက္ကမွ သူ႔ေမြးေန႔အတြက္ဆိုကာ ေသြးလွဴထားရာ လူက အားနည္းေနသည္။ ( ေသြးလွဴၿပီးၿပီးခ်င္း စားရန္  ေဆးရံုမွေပးေသာ မာလ္ဖင္ကိတ္မုန္႔ကိုမစား၊ အိမ္မွ သမီးအတြက္ဆိုကာ သယ္လာေသးသည္။ ၿပီးေတာ႔ အေဖေသြးႏွင္႔ရင္းၿပီး ယူလာတာ၊ သမီးစား ... သမီးစား ဆို သမီးလုပ္သူကို မ်က္ႏွာလုပ္ကာေကြ်းသည္။  ဦးၿခိမ္႔သည္ သူ႔က်န္းမာေရးႏွင္႔ပတ္သတ္လွ်င္ အလြန္ေပသူၿဖစ္သည္။ ) ထို႔အၿပင္ လြန္ခဲ႔ေသာ တစ္လေက်ာ္ေလာက္ကတည္းက  ေဆးလိ္ပ္ၿဖတ္ေနရာ ထိုေဆးလိပ္ၿဖတ္ေသာေဆးသည္ ေခါင္းမူး အားနည္းတတ္ကာ side effect အလြန္ၿပင္းသည္ဟု နာမည္ၾကီးသည္။ ဦးၿခိမ္႔မွာ သမီးေဇာႏွင္႔ ေလွခါး မတ္မတ္ ၃-၄ဆင္႔ကို ေၿပးအတက္ နဂိုအားနည္းတာ အခံႏွင္႔ အေမာဆို႔တာၿဖစ္မည္ဟု အန္တီဆြိမွ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါသည္။ ထိုေန႔မတိုင္မီက ေသြးလွဴကအၿပန္ မီနီကူးပါးေလး ၀ယ္ေပးဖို႔ ပူဆာမိတာေတာ႔ ဒီကိစၥႏွင္႔ လားလားမွ် ဆိုင္မည္ မထင္ပါေၾကာင္း အန္တီစုစုအပါအ၀င္ သံသယရွိေနသူမ်ား အားလံုးကို ယခုေနရာမွ ေၿဖရွင္းအပ္ပါသည္ ခင္ညား။  ။ း)


Saturday, February 11, 2012

ဆစ္ဒနီမွာ အိမ္၀ယ္မယ္ဆိုရင္ ... (၂)


အိုးပိုင္ အိမ္ပိုင္ အပိုင္း (၃)
 ၃။ ဘယ္ရပ္ကြက္မွာ ၀ယ္မလဲ။

အိမ္၀ယ္တယ္ဆုိတာ အေဆာက္အအံု (သို႔) ေၿမၾကီးကို ၀ယ္တယ္ဆုိတာထက္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးနဲ႔ လူေနမႈအေၿခခံအေဆာက္အအံုေတြ (ဥပမာ ေဆးရံု၊ စူပါမားကတ္၊ ေက်ာင္း) နဲ႔၊ အလုပ္အကိုင္ရွိတဲ့ေနရာေတြနဲ႔ နီးစပ္မႈကို ၀ယ္တာလို႔ ေၿပာလုိ႔ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၿမိဳ႔ထဲနဲ႔ နီးႏုိင္သမွ် နီးနီးမွာ ၀ယ္သင့္ပါတယ္။ ကိုယ္က ၿမိဳထဲမွာ အလုပ္လုပ္သြားလုပ္တဲ့သူမဟုတ္ဘူးဆုိရင္ေတာင္ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္ရင္ ၿမိဳ႔ထဲနဲ႔ နီးတဲ့ေနရာမွာပဲ ၀ယ္သင့္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ကိုယ္ၿပန္ေရာင္းရင္ ေစ်းေကာင္းရ၊ ၀ယ္သူေပါလုိ႔ပါ။ ဥပမာ ဆစ္ဒနီမွာဆိုရင္ Sydney CBD နဲ႔နီးတာ second city လုိ႔ဆုိတဲ့ Parramatta နဲ႔ နီးႏုိင္သမွ် နီးတဲ့ေနရာမွာ ၀ယ္သင့္ပါတယ္။

ကိုယ္ေန႔စဥ္သြားရမယ့္ အလုပ္နဲ႔ နီးတာ၊ ကေလးေက်ာင္းနဲ႔နီးတာ၊ စူပါမားကတ္နဲ႔နီးတာ အစရွိတဲ့အခ်က္ေတြ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမယ္ဆိုတာကေတာ့ သိသာေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႔ေတြ ထည့္စဥ္းစားဖို႔ သတိေမ့သြားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အလုပ္လက္မဲ့မ်ားတဲ့ ရပ္ကြက္၊ မႈခင္းမ်ားတဲ့ ရပ္ကြက္မ်ိဳးေတြကိုေတာ့ ေ၀းေ၀းက ေရွာင္သင့္ပါတယ္။ အိမ္ေၿခမဲ့ၿဖစ္ႏုိင္မယ့္သူေတြအတြက္ Department of Housing က ခ်ေပးထားတဲ့ အိမ္ေတြနဲ႔ နီးတဲ့ေနရာေတြဆုိရင္လည္း လူမၾကုိက္ၾကပါဘူး။ ပညာတတ္ေတြ အေနမ်ားတဲ့၊ အလုပ္လက္မဲ့နည္းတဲ့ ရပ္ကြက္ေတြဟာ ေနလုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီရပ္ကြက္မွာ ကိုယ္နဲ႔ သဟဇာတၿဖစ္မယ့္ လူမ်ိဳးစုေတြေနတဲ့ ရပ္ကြက္မ်ိဳးၿဖစ္ဖုိ႔ လည္းလုိပါတယ္။ အလြယ္နည္းကေတာ့ အဲဒီရပ္ကြက္မွာ ဘယ္လုိသူမ်ိဳးေတြ အေနမ်ားသလဲဆုိတာ သိခ်င္ရင္ အဲဒီရပ္ကြက္နဲ႔နီးတဲ့ ေစ်းဆုိင္တန္းေတြ၊ စူပါမားကတ္မွာ တပတ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္လိုက္ရင္ အၾကမ္းဖ်င္း သိသာပါတယ္။ အဲဒီရပ္ကြက္မွာ ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အမ်ားၾကီး ေၿပာၿပေပးႏုိင္ပါတယ္။

အဲဒီလို ရပ္ကြက္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သိစရာအခ်က္အလက္ေတြက မ်ားေတာ့ ကိုယ္စိတ္၀င္စားၿပီး ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ ရပ္ကြက္တစ္ခု၊ ႏွစ္ခုကို ဆန္ကာစစ္ေရြးၿပီး အဲဒီရပ္ကြက္အေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ေလ့လာသင့္ပါတယ္၊ အဲဒီရပ္ကြက္မွာပဲ အိမ္ကို ပိုက္စိတ္တိုက္ ရွာသင့္ပါတယ္။ အိမ္ရွာရင္ တစ္ပတ္ကို တစ္ရပ္ကြက္စီ ေလွ်ာက္သြားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္၀ယ္မယ့္ရပ္ကြက္အေၾကာင္းမွ ဂဂနန မသိပဲ ၀ယ္ရတာ အႏၲရာယ္မ်ားပါတယ္။

ရင္းႏွီးၿမွပ္ႏႈံမႈ ရႈေထာင့္ကဆုိရင္လည္း အေပၚမွာ ေၿပာခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ေကာင္းမြန္တဲ့ ရပ္ကြက္က အိမ္ေတြဟာ ေရရွည္မွာ ေရႊပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ၿခံေၿမ၀ယ္ရင္ အေရးၾကီးတာ သံုးခုရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ပထမအခ်က္က location ၊ ဒုတိယအခ်က္က location ၊ တတိကအခ်က္ကလည္း location ပါပဲတဲ့။ "အိမ္ၿခံေၿမ၀ယ္ရင္ ရႈံးတယ္၊ ၿမတ္တယ္ဆုိတာ ေရာင္းတဲ့အခ်ိန္က အဓိကမဟုတ္ပဲ၊ ၀ယ္တဲ့အခ်ိန္မွာကတည္းကိုက စကားေၿပာသြားတာ" လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ေစ်းေပါတာကို လိုက္ရွာမယ္ဆုိတာထက္ value ပါတာကို လုိက္ရွာမယ္ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေလး ထားသင့္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ေစ်းေပါတယ္ဆိုတာ အေၾကာင္းရွိလို႔ ေစ်းေပါတာပါ၊ ၀ယ္မိရင္ ေစ်းလည္းမတက္၊ ၿပန္လည္း ေရာင္းမထြက္နဲ႔ ပိတ္မိတတ္ပါတယ္။ အိမ္ေကာင္းဆုိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေစ်းမေပါပါဘူး။ ဒီေန႔ေစ်းမတက္ရင္ ေနာက္တစ္ခ်ိန္ က်ိန္းေသေပါက္ ေစ်းတက္ပါတယ္။ ၿပန္ေရာင္းရင္လည္း အခ်ိန္မေရြး ေစ်းေကာင္းနဲ႔ ေရာင္းထြက္ပါတယ္။




အိုးပိုင္ အိမ္ပိုင္ - အပိုင္း (၄)


၄။ အိမ္ေၾကြး ၿပန္ဆပ္ႏုိင္ဖုိ႔ ဘယ္အခ်က္ေတြ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမလဲ။

ကုိယ့္အိုးကိုယ့္အိမ္ေလးနဲ႔ အိမ္ပိုင္ရွင္မ်က္ႏွာ မၾကည့္ရပဲ အိမ္မွာ ကုိယ္အလွဆင္ခ်င္သလိုဆင္၊ သံရုိက္ခ်င္သလုိရုိက္၊ ကိုယ္သုတ္ခ်င္တဲ့အေရာင္ေလး သုတ္၊ ကုိယ္ခုတ္ခ်င္တဲ့အပင္ခုတ္၊ ကိုယ္စုိက္ခ်င္တဲ့အပင္စိုက္ၿပီးေနရတာ ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ပါပဲ။ ဒါေလးေတြၿဖစ္ဖုိ႔အတြက္ အိမ္ေၾကြးေလးေတာ့ မွန္မွန္ဆပ္ႏုိင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အိမ္ေၾကြးၿပန္မဆပ္ႏိုင္လို႔ ညအိမ္မေပ်ာ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဘ၀ေလးက သာယာႏုိင္ေတာ့မယ္ မထင္ဘူး။ ေအာ္စီမွာ အိမ္၀ယ္ရတာ လြယ္ပါတယ္၊ အိမ္ပိုင္ဖုိ႔သာ ခက္တာ။ ဘာလုိ႔လဲဆိုေတာ့ အိမ္၀ယ္ထားၿပီး အေၾကြးမေက်မခ်င္း တကယ္တမ္းက ဘဏ္က ပုိင္တာကိုး။ ပံုမွန္အေၾကြးမဆပ္ႏုိင္တာနဲ႔ ဘဏ္က အိမ္သိမ္းၿပီး ေလလံတင္ေရာင္းပစ္မွာကိုး။

မ်ားေသာအားၿဖင့္ ကုိယ္၀င္ေငြေပၚမွာတြက္ေပးတဲ့ ဘဏ္ကအမ်ားဆံုးထုတ္ေခ်းမယ္ဆုိတဲ့ ပမာဏဟာ ကိုယ္တကယ္ အမ်ားဆံုး ထုတ္ေခ်းႏုိင္ (ၿပန္ဆပ္)တဲ့ ပမာဏ မဟုတ္ပါဘူး။ အသိတစ္ေယာက္ဆိုရင္ သူတို႔ကို ဘဏ္က ၁၀ သိန္းေတာင္ အမ်ားဆံုးထုတ္ေခ်းေပးႏုိင္တာ၊ သူတို႔က သူတို႔အေၿခအေနနဲ႔ ၃ သိန္းပဲ ေခ်းပါတယ္။ ဘဏ္ကေတာ့ မ်ားမ်ားေခ်းေလ၊ အတုိးမ်ားမ်ားရေလ၊ ပိုၾကိဳက္ေလေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘဏ္က ၀င္ေငြပမာဏတစ္ခုထဲေပၚမွာပဲ တြက္တာ။ က်န္တဲ့ အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအမ်ားၾကီးကို ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး ကိုယ္တကယ္ ဘယ္ေလာက္ ေခ်းသင့္သလဲဆိုတာ စဥ္းစားရပါတယ္။

ရယ္စရာေလး ၿဖတ္ေၿပာရရင္ ... အိမ္၀ယ္ရတာ တကယ္ စဥ္းစားစရာ မ်ားပါတယ္။ ေထာင့္ကိုစံုေနေအာင္ ခ်င့္ခ်ိန္ရပါတယ္။ မိန္းမယူတာထက္ေတာင္ ပိုၿပီး စဥ္းစားရေသး။ ေမာင္ကန္ဂရူး မိန္းမယူတုန္းကေတာ့ ခ်စ္လုိ႔ပဲ ယူထားတာ။ အဲေလာက္ မစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ ခစ္ခစ္ ... ခ်စ္တာ တစ္ခုပဲ သိတယ္။ အလဲ့ ... ကဗ်ာဆန္သား ... ၿပည္ထဲေရး ၀န္ၾကီးကလည္း အဲလိုေၿပာမွ ၾကိုက္တာ ... ဟီးဟီး ... တစ္ခန္းရပ္ ၀င္ေပါတာပါ။ ၿပန္ဆက္ရေအာင္ ....

ဘဏ္က အရင္ႏွစ္ေတြရဲ႔ ၀င္ေငြကိုပဲ ၾကည့္တာ ၿဖစ္လုိ႔ ေရွ႔ႏွစ္ေတြမွာ ကိယ့္အလုပ္အကိုင္ တည္ၿမဲမႈ၊ ေရွ႔၀င္ေငြ အလားအလာကို တြက္ခ်က္ရပါမယ္။

အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့သူေတြဆိုရင္ ကိုယ့္မိသားစု စီမံကိန္းအတြက္ ဥပမာ ကေလးယူမယ္ဆုိရင္ ၀င္ေငြ၊ ထြက္ေငြ ဘယ္လိုၿဖစ္မလဲ ဆုိတာ ခ်ိန္ၾကည့္ရပါမယ္။ ကိုယ့္အတြက္ ေရွ႔ဆက္ ပညာသင္ ကုန္က်စရိတ္ (ဥပမာ ဘြဲ႔လြန္တက္ဖို႔)၊ ကေလးေတြ ေက်ာင္းတက္တဲ့အရြယ္ေရာက္ရင္ ကုန္က်စရိတ္၊ တကၠသိုလ္သြားရင္ ကုန္က်စရိတ္ အစရွိတာေတြကိုလည္း ေမ့လုိ႔မရပါဘူး။ အိမ္၀ယ္လိုက္လို႔ ပညာေရးေတြ၊ တက္လမ္းေတြ အကုန္ပိတ္ကုန္တယ္ဆိုတာလည္း မၿဖစ္သင့္ပါဘူး။

အေရးေပၚအေၿခအေနေတြ (ဥပမာ နာမက်န္းၿဖစ္တာ၊ အလုပ္ၿပဳတ္တာ) ေတြအတြက္လည္း အစီအမံေတြ ရွိသင့္ပါတယ္။ မရွိေသးရင္လည္း ရွိေအာင္ လုပ္ထားသင့္ပါတယ္။ မ်ားေသာအားၿဖင့္ အနည္းဆံုး ေၿခာက္လစာေလာက္ ၿပန္ဆပ္ေငြကို အရန္ထားထားမယ္ဆိုရင္ လံုေလာက္တယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္။

အနည္းဆံုးၿပန္ဆပ္ေငြအတိုင္း (အပို ထပ္မဆပ္ပဲ) နဲ႔ ႏွစ္ ၃၀ ၿပန္ဆပ္သြားမယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ ၃၀ စာအတုိးက ကုိယ္ေခ်းေငြေလာက္ နီးနီး ထပ္ေပးရပါတယ္။ ဥပမာ ၄ သိန္းေခ်းရင္ အတိုးက ေနာက္ထပ္ ၄ သိန္းေလာက္ ၿပန္ဆပ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိအတိုးႏွုန္း (၆.၄%) နဲ႔ ဆပ္ႏုိင္တယ္ဆုိေပမယ့္ အတုိးႏႈန္းအဆမတန္တက္သြားရင္ေရာ ဆပ္ႏုိင္မလားဆိုတာလည္း တြက္ထားၾကည့္ရပါမယ္။ လက္ရွိအတိုးႏႈန္းထက္ +၂% +၃% ေလာက္ ေပါင္းၿပီးတြက္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ လံုေလာက္ပါတယ္။

 
ဆက္ပါဦးမည္။
(Credit to Ko Kangraoo and MMCP)

Wednesday, February 8, 2012

ဟိုအေဒၚၾကီးရဲ႕ .... မီနီကူးပါး


အဲ႔အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ကေတာ႔ မီနီကူးပါးေလး ရၿပီးကတည္းက ၾကြားခ်င္ေနတာ ၾကာလွေပါ႔။ သမီးေက်ာင္းကိစၥ၊ ခ်က္ေရးၿပဳတ္ေရးေတြနဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္ေနတာနဲ႔ ခုုမွပဲ ဘေလာဂင္းႏိူင္ ... အဲေလ ၾကြားႏိူင္ေတာ႔တယ္။

စုစုေပါင္း ကား၅စီးၾကည္႔ခဲ႔တာမွာ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ တနလၤာေန႔ကပဲ မီနီကူးပါး အစိမ္းေရာင္ေလး ရခဲ႔ပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ အဲ႔အေဒၚၾကီးက အစိမ္းေရာင္ မၾကိဳက္လွဘူး။ အ၀ါေရာင္ ဒါမွမဟုတ္ မက္တဲလ္လစ္ကာလာေလး လိုခ်င္တာ။ ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ ေစ်းတန္တဲ႔ကားကို ေရြးလိုက္ရေတာ႔ အစိမ္းပုပ္ေရာင္ေလးပဲ ၿဖစ္သြားပါတယ္ခင္ညာ။ (အဲဒီအစိမ္းပုပ္ကို ဗိုလ္လို British racing green colour လို႔လဲ ေခၚၾကတယ္ဆိုပဲ။)

ကားေလးရၿပီး  ေမာင္းၾကည္႔ေတာ႔လဲ အင္မတန္ေပါ႔ၿပီး အေတာ္ကို ေမာင္းလို႔ေကာင္းတဲ႔ ကားေလးပါ။ အိမ္က သမီးတို႔အေဖကားၾကီး ေမာင္းေနက်ဆိုေတာ႔ ေမာင္းရတာ ေပါ႔သြားတာ ေတာ္ေတာ္ကို သိသာတယ္။ ကားကလည္း ေသးေတာ႔ ဒီကလမ္းေတြ က်ဥ္းတာနဲ႔လဲ အကိုက္ပါပဲ။

အေဒၚၾကီးတို႔ ထံုးစံ လွ်ာရွည္ၿပီး ကားဘယ္ပံုဘယ္နည္း ၀ယ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာကို ေရးပါဦးမယ္။ စိတ္မ၀င္စားရင္ ေက်ာ္ဖတ္သြားၾကပါခင္ညား။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။


ဟိုအေဒၚၾကီးရဲ႕    ....  မီနီကူးပါး ရွာပံုေတာ္
၁. အစိမ္းေရာင္၊ ၂၀၀၉၊ $19,999၊ Milage 54,000km (private)

အမ်ားဆံုးရွာတာက online car market ေတြကပဲရွာပါတယ္။ ပထမဆံုးစၾကည္႔တဲ႔ ကားေလးကလဲ အစိမ္းပုပ္ေလးပဲ။ ခုကားလို ေရွ႔မွာ sport အစင္းက်ားအၿဖဴေလး၂ခုေတာ႔ မပါဘူးေပါ႔။ ၂၀၀၉ ေမာ္ဒယ္ကို ေပါက္ေစ်းထက္ ေတာ္ေတာ္ေစ်းေလွ်ာ႔ထားလို႔ သြားၾကည္႔ၾကတာ။ ေစ်းကႏွစ္ေသာင္းတဲ႔။ ေရာင္းတဲ႔သူက ကိုးရီးယန္းေလး။  ေနာက္ၿပီး သူက ကားပိုင္ရွင္မဟုတ္ဘူးတဲ႔ ... ကိုရီးယားၿပန္သြားတဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကားတဲ႔။ ကားကလဲ ထင္ထားသေလာက္ေတာ႔ မသစ္ဘူးရယ္။ ၿပီးေတာ႔ တစ္ခါ တိုက္ဖူးသတဲ႔။ ေနာက္သူ႔မွာ ေငြေရးေၾကးေရးကိစၥေတြကို ပိုင္ရွင္မရွိပဲ ရွင္းရမွာ ဆိုေတာ႔ ဇာတ္လမ္းရွဳပ္တယ္ဆိုၿပီး ပ်က္သြားတယ္။ ေကာင္ေလးကလဲ မ်က္ႏွာညိွဳးညိွဳးငယ္ငယ္နဲ႔။ သူ႔ကားကို ရတဲ႔ေစ်းနဲ႔ေတာင္ ေရာင္းမဲ႔သေဘာရွိတယ္။ ေနာက္ေန႔ ယူခ်င္ ေသာင္းရွစ္ေထာင္နဲ႔ယူဆို မက္ေဆ႔ခ်္ပို႔လာေသးတယ္။  ဇာတ္လမ္းထပ္မရွည္ခ်င္တာနဲ႔ အားနာနာနဲ႔ပဲ ၿငင္းလိုက္ရတယ္။ အဲ႔ကား ခုခ်ိန္ထိ ေရာင္းမထြက္ေသးဘူးထင္တာပဲ။ Carsales web page မွာ ေတြ႔ေနတံုးပဲ။

  ၂. မက္တဲလ္လစ္ကာလာ၊ ၂၀၀၅ေမာ္ဒယ္၊ $18,000၊ Milage 83,000km၊ 5years wranty (Dealer)
ေနာက္တစ္ကားက်ေတာ႔ Castle Hills က တိုယိုတာေတြေရာင္းတဲ႔ ကားဆိုင္မွာ ၂၀၀၅ ေမာ္ဒယ္ မက္တဲလ္လစ္ကာလာေလး။ ေစ်းကလဲ ဆိုထားတာ မဆိုးလွဘူး။ ေသာင္းရွစ္ေထာင္တဲ႔။ လွတာလဲ အေတာ္လွတယ္။ အၿပင္ကၾကည္႔ရင္လဲ ကားက ေပါလစ္ရွ္တင္ထားလို႔လား မသိ၊ အသစ္ပဲ။ အေပၚမွာလဲ sun roof ေလးနဲ႔။ ေစ်းဆစ္ခါနီးက် ၾကည္႔လိုက္တာ ကားအေပၚ ေခါင္မိုးပတ္ေလးက ေဒါင္႔ေလးမွာ အမဲေရာင္အပတ္ေလး ကြာက်ေနတာနဲ႔ ေမးၾကည္႔ေတာ႔ သူတို႔ fix ၿပန္လုပ္ေပးပါမယ္ေၿပာတယ္။ ကားက ေတာ္ေတာ္ေဟာင္းေနတာကို ေဆးဆိုးပန္းရိုက္ထားတာလားလို႔ ထင္တာနဲ႔ပဲ ဆိုေစ်းထက္ ၂၀၀၀ ေလွ်ာ႔ဆစ္ေတာ႔ မရပါဘူးတဲ႔ဗ်ာ။ သူတို႔က ၃ႏွစ္ ၀ရမ္တီလဲ ေပးထားတာကိုး။ ေသာင္းခုႏွစ္ေထာင္နဲ႔ ယူပါေၿပာေနတယ္။  ဒီေနရာမွာ ကားေရာင္းတဲ႔ သူေတြရဲ႔ေလသံက ဟိုးေရွးေရွးက အဂၤလိပ္ကားေတြမွာ ေၿပာတဲ႔ ေလသံ ခပ္ဆန္ဆန္မ်ိဳးပဲ။ အာလုပ္သံၾကီးေတြနဲ႔ "Hey mate ...  Hey mate" နဲ႔ ေခၚပံုကိုက။ သူတို႔စကားေၿပာတာနားေထာင္ၿပီး ရယ္ေနရတယ္။ ဦးၿခိမ္႔က အဲဒါ ေအာ္ဇီေတာဖက္ေတြ (country) ကေၿပာတဲ႔ အသံ အစစ္တဲ႔ဗ်ား။

 ၃. အ၀ါေရာင္၊ ၂၀၀၂ေမာ္ဒယ္၊ $15,000, Milage 63,000km (private)
ေနာက္တစ္စီးကေတာ႔ ပရိုက္ဗိတ္ေရာင္းတာ။ ဒီတစ္ခါက်ေတာ႔ ယိုးဒယားေကာင္ေလး။ သူ႔ရီးစားကားတဲ႔။ ဒီမွာ အဲဒီကားကို ကိုယ္လို အာရွေတြပဲ အရူးထတာလားလို႔ေတာင္ ထင္ခ်င္စရာၿဖစ္ေနတယ္။ ကားအေရာင္ေလးက အ၀ါေလးဆိုေတာ႔ အေရာင္ၾကိဳက္တာနဲ႔ ေၿပးၾကည္႔ၾကတာဆိုေတာ႔ ေစ်းေတာင္ ေသခ်ာ မစစ္မိဘူး။ ေနာက္မွေစ်းက မတန္တရာေတာင္းထားတာပဲဆိုတာ သတိၿပဳမိေတာ႔တယ္။ ကားက အၿပင္ကၾကည္႔႕ရင္ေတာ႔ လွပါတယ္၊ သစ္ပါတယ္။ စက္ဖံုးလဲ ဖြင္႔ၾကည္႔ေရာ ၂၀၀၂ ေမာ္ဒယ္ဆိုေတာ႕႔ အထဲမွာ အေတာ္ေလးကို ေဟာင္းစုတ္ေနတာနဲ႔ ေစ်းေတာင္မဆစ္ေတာ႔ပဲ တပ္ဆုတ္ၿပီးၿပန္ခဲ႔တယ္။ အဲေလာက္ေဟာင္းေနတဲ႔ကားကို ေသာင္းငါးေထာင္က မေလွ်ာ႔ဘူးတဲ႔ဗ်ာ။ ၂၀၀၂ ေမာ္ဒယ္ကို ၀ရမ္တီလဲ မပါ ဘာမပါနဲ႔။

၄. ၂၀၁၁ Toyota Yaris, $18,500, Milage 50km, (5 years wranty), (dealer)

ဒီလိုနဲ႔ ထပ္ရွာေတာ႔ ကားေကာင္းတာ၊ တန္တာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေတြ႔ေတာ႔ဘူး။ ဦးၿခိမ္႔ကေတာ႔ ေစ်းေပါတာထက္ ေစ်းနဲနဲပိုေပးရင္ ေပးရပေလ႔ေစ၊ ပိုသစ္တာကို လိုခ်င္တာနဲ႔ ေစ်းကို ၅၀၀၀ေလာက္ထပ္တိုးၿပီး ရွာၾကၿပန္တယ္။ ရွာလို႔မေတြ႔တာနဲ႔ ဟိုေန႔က တိုယိုတာဆိုင္က ကားေလးကို ၿပန္သြားယူရေအာင္ဆို တိုင္ပင္ၾကတယ္။ အေဒၚၾကီးက အဲဒီ မက္တဲလစ္ေလးကို မ်က္စိထဲကကို မထြက္ဘူးဗ်ာ။ ၾကိဳက္ေနတာ။ ၃ႏွစ္ ၀ရမ္တီလဲ ရမယ္ဆို ေတာ႔ စိတ္ကိုဒံုးဒံုးခ်၊ ၀ယ္ေတာ႔မယ္ဆို ၀ပ္ဆိုက္ထဲမွာ ကား history ကို check လုပ္ၾကတယ္။ အေရးထဲ ဆာဗာေဒါင္းေနလို႔ တစ္ရက္ေစာင္႔လိုက္ရတယ္။ အဲဒီေန႔က မစစ္မီ ေသခ်ာေအာင္ dealer ဆီ ဖံုးဆက္ေမးေတာ႔ မေရာင္းရေသးဘူးတဲ႔။ history စစ္ေဆးတဲ႔ခက $32.5 ေပးရပါတယ္။ ကားရဲ႔ chassis နံပတ္ ( Vin No.) ကုိ သိရင္ ေအာက္က webpage မွာ သြားစစ္ႏိူင္ပါတယ္။ ကားတိုက္ဖူးသလား၊ အခိုးခံရဖူးလားကအစ၊ ကားနဲ႔ ပတ္သတ္သမွ် အားလံုးၿပန္ trace လိုက္လို႔ရပါတယ္။
http://www.carhistory.com.au/?gclid=CKuEuIGTjq4CFaNLpgodBRgLgw

စစ္ၿပီး ေက်နပ္ေတာ႔ ေနာက္ေန႔ ေငြထုပ္ေလးပိုက္ၿပီး ဦးၿခိမ္႔ရံုးထမင္းစားခ်ိန္ ကမန္းကတမ္း သြား၀ယ္ၾကတာေပါ႔။ ဟိုေရာက္ေတာ႔ အေမာကို ဆို႔ေရာပဲ။ ကားက မေန႔ညေနကတင္ ေရာင္းလိုက္ၿပီတဲ႔။ စားရခါနီးမွ ၿပဳတ္က်တဲ႔ အသားတံုးၾကီးလိုပဲ။ ဟိုအေဒၚၾကီးမွာ မေန႔က သြားမ၀ယ္ၿဖစ္တာ ယူၾကံဳးမရၿဖစ္၊ web side down တာကို အပစ္တင္၊ တပြစိစိနဲ႔ေပါ႔။

ဒါနဲ႔ ၾကံဳတံုး Toyota ကားစန္တာဆိုေတာ႔ Toyota Yaris ေလး ၀င္ၾကည္႔ၾကၿပန္တယ္။ ဆစ္ဒနီ ကားေသးေလာကမွာေတာ႔ အဲဒီကားက ေတာ္ေတာ္ကို ေခတ္စားေနတာ။ လမ္းမွာဆို Yaris ေတြခ်ည္းပဲကို။ အသစ္ေစ်းေမးေတာ႔ ၂ေသာင္းေက်ာ္တဲ႔၊ ၿပထားတဲ႔ Demo ကားေလးကတာ႔ ေလွ်ာ႔ေစ်း တစ္ေသာင္း ရွစ္ေထာင္ငါးရာနဲ႔ ရမယ္ဆိုပဲ။  ၀ရမ္တီကလဲ ၅ႏွစ္ေတာင္တဲ႔။ ကူးပါးမွ ကူးပါး ၿဖစ္ေနတဲ႔ အေဒၚၾကီးတို႔ လင္မယားကေတာ႔ စဥ္းစားဦးမယ္ဆို ၿပန္လာခဲ႔တယ္။ ဒီၾကားထဲ ကားေသးေတြထဲက Honda Jazz, Fort Fiesta, Mazda 2, Mitsubishi Colt, Citron 3, Suzuki Swift အစံုပါပဲ။ ၾကည္႔ၾကေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ဒီဘူတာပဲ ၿပန္ဆိုက္ၾကတယ္။

အေဒၚၾကီးမွာ ကားေရာင္းတဲ႔ ၀ဘ္ဆိုက္ေတြေမႊၿပီး မီနီကူးပါးရွာပံုေတာ္ ဖြင္႔ရၿပန္တယ္။ တစ္ပတ္လံုးရွာၿပီး သကာလ ေသာၾကာေန႔ ညေနက် ကား၂စီး၊ ခု၀ယ္လိုက္တဲ႔ ၂၀၀၇ ေမာ္ဒယ္ အစိမ္းေရာင္ေလးနဲ႔ ေနာက္တစ္စီး ၂၀၀၈ ေမာ္ဒယ္ အၿဖဴေရာင္ေလးေပါ႔။ ဦးၿခိမ္႔ရံုးကအၿပန္ သြားၾကည္႔ၾကတယ္။

၅.  အစိမ္းေရာင္၊ ၂၀၀၇  ၊ $21,500, Milage 53,000km (private)
အစိမ္းေလးက ၀ပ္ဆိုက္မွာ ေၾကာ္ၿငာထားတဲ႔ ပံုေတြကို က ေတာ္ေတာ္သစ္ေနတာအၿပင္ ေစ်းကလဲ ေပါက္ေစ်းထက္ ၂၀၀၀ေလာက္ ေလ်ာ႔ေနလို႔ သြားၾကည္႔တာ။ ေရာင္းတဲ႔သူကလဲ အီတာလီလူမ်ိဳး လူငယ္ပဲ။ ပံုကေတာ႔ ခပ္သန္႔သန္႔နဲ႔ သူေငွးသားလို လို မင္းသားလိုလို ဂိုက္မ်ိဳးနဲ႔ခင္ဗ်။

ကားကို ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းပဲ wow!! ဆို အေဒၚၾကီးကေတာ႔ အေတာ္ကို သေဘာက်ေနတာ။ ကားက အထဲေရာ အၿပင္ေရာ အေတာ္သစ္တဲ႔ အၿပင္ အစိမ္းပုပ္ေရာင္ ေဘာ္ဒီနဲ႔ အၿဖဴေရာင္ မီးလံုး၊ ေရွ႔ကအၿဖဴေရာင္ အက်ားေလး ၂ေၾကာင္း၊ အၿဖဴေရာင္ sport ring ၊ အၿဖဴေရာင္အမိုးေလးနဲ႔ ၿကည္႔ရတာကိုက ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေၿပၿပီး လွေနတယ္။ ဦးၿခိမ္႔က အစမ္းတက္ေမာင္းၿပီး၊ ေက်နပ္ေတာ႔ ေစ်းဆစ္ၾကတယ္။ ကိုယ္က ၂ေသာင္းေလာက္ဆစ္ပါဆိုတာကို ဦးၿခိမ္႔ ဆိုေစ်းထက္ ၂၀၀၀ ေလွ်ာ႔ဆစ္လိုက္တယ္။ $19.5K ေပါ႔။ ေရာင္းတဲ႔သူကလဲ သူ႔အသိကားမိွဳ႔ သူ႔အသိကို email ပို႔ ေမးေပးမယ္၊ မနက္ၿဖန္ lunch time အခ်ိန္ေလာက္ အေၾကာင္းၿပန္မယ္ေၿပာတယ္။ အေဒၚၾကီးကေတာ႔ ကားကို အရမ္းၾကိဳက္ေနလို႔ ဟိုကားလို လြတ္သြားမွာ ေၾကာက္တာနဲ႔ သူ႔ေယာက္်ားကို ေတာ္က ကားက တန္ေနတာ သိရက္နဲ႔ ဘာလို႔ ၂၀၀၀ေတာင္ ခြါဆစ္ရတာလဲဆို ရန္လုပ္ေနေသးတယ္။ အေဒၚၾကီးက ခုတင္ စေပၚေပး ၀ယ္ၿပီး ကိစၥက ၿပတ္ခ်င္ေနၿပီကိုး။


 ၆. ႏိူ႔ႏွစ္ေရာင္ (cream)၊ $20,600,၂၀၀၈၊ Milage 11,000km (private)


ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ေနရာသြားစရာရွိတာနဲ႔ မနက္ၿဖန္အေၿဖေစာင္႔ေနမယ္ဆိုၿပီး ထြက္ခဲ႔ၾကတယ္။ ေနာက္ကားကေတာ႔ ၂၀၀၈ အၿဖဴေလး၊ milage က တစ္ေသာင္းေက်ာ္ဆိုတာနဲ႔ စိတ္၀င္စားလို႔ သြားၾကည္႔ၾကတာ။ ပိုင္ရွင္ေတြက အီဂ်စ္မိသားစုေတြဆိုပဲ။ ကားေလးက သူတို႔အိမ္ေရွ႔မွာ ရပ္ထားတာ။ စုစုေပါင္း ကား၄စီးေတာင္။ သူတို႔က အဲဒီကားကို မစီးပဲထားတာတဲ႔။ ကီလိုကလဲ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ပဲရွိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အဲ႔အေဒၚၾကီးက  ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ကို မၾကိဳက္ဘူး။ ကားကလဲ အရမ္းၾကီး သစ္မေနတာနဲ႔ပဲ ၾကည္႔ၿပီး ၿပန္ရေအာင္ဆို မ်က္စပစ္ၿပေတာ႔ ဦးၿခိမ္႔က အားနာေနတယ္။

ဟိုအီဂ်စ္သားအဖကလဲ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ သူ႔တို႔ကားေရာင္းထြက္ဖို႔အေရး ေအာ္ဖာေတာင္းေနတယ္။ အေဒၚၾကီးက မၾကိဳက္ဘူး။ မၿဖစ္ႏိူင္တဲ႔ေစ်းဆစ္လိုက္ တစ္ေသာင္းရွစ္ေထာင္ေလာက္နဲ႔ဆစ္လိုက္ဆို ၿမန္မာလိုေၿပာေတာ႔ မ်က္ေမွာင္သာကုတ္တာ။ အားနာတတ္တဲ႔လူၾကီးက "ဟ ဒါဆို ငါတို႔ ရိုက္ထုတ္လိမ္႔မယ္ ." ဆို တစ္ေသာင္းကိုးေထာင္တဲ႔ သြားဆစ္ပါေရာ။ ဖေအလုပ္သူ အီဂ်စ္ၾကီးက ေခါင္းကုတ္စဥ္းစားတယ္။ မ်က္စိေလးကို ေမွးၿပီးစဥ္းစားတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ငါ႔မိန္းမသြားေမးဦးမယ္ဆို အိမ္ထဲၿပန္၀င္သြားတယ္။ သူတို႔မွာလဲ head quarter ကိုေမးရတာပဲလို႔ေတာင္ ေတြးၿပီး ရယ္ခ်င္ေနေသးတယ္။ တစ္မိနစ္ေလာက္ေန ၿပန္ထြက္လာေတာ႔ ယူသြားတဲ႔။ ဟိုင္းေရာ ... ဟိုင္းေရာ ... ဘယ္႔ႏွယ္႔ရွိစ ... ကိုေမာင္ၿခိမ္႔ ... ေတာ္႔ကို က်ဳပ္မၾကိဳက္ပါဘူးေၿပာထားတဲ႔ ၾကားက ေတာ္လွ်ာရွည္ၿပီး သြားစစ္တာ ... က်ဳပ္ အဲ႔ကားကို မယူႏိူင္ဘူး ... ဆို အေဒၚၾကီးကလဲ ေၿပာေရာ ဦးေမာင္ၿခိမ္႔လဲ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္။ ေနာက္ေတာ႔ အၾကံရ ... စေဘာ္မေပးပဲ ၾကားေကာင္းေအာင္ ေၿပာထားခဲ႔ၿပီး ေနာက္ေန႔မွ လာေပးမယ္ဆို ႏွစ္သိမ္႔ခဲ႔ရတယ္။  အားနာခ်က္ေတာ႔။

ေနာက္ေန႔က် အီတလီသား အစိမ္းေရာင္ကားထံက အဲဒီကားကို တစ္ေသာင္းကိုးေထာင္ငါးရာနဲ႔ ဆစ္ထားတာကို ၂ေသာင္းေတာ႔ ေပးပါေၿပာ။ ေနာက္ထပ္ဆစ္ေတာ႔ ဆစ္တဲ႔ေစ်းနဲ႔တင္ အိုေကၿဖစ္ၿပီး အစိမ္းေရာင္ေလးပဲ ယူလိုက္ပါေတာ႕႔တယ္ ခင္ဗ်ား။ အီဂ်စ္သားအဖေတြကိုေတာ႔ message အရွည္ၾကီးေရးၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္ရပါတယ္။ No reply from them  so far.

ဟိုအေဒၚၾကီးက သူ႔ညက္ေမွာင္ကုတ္ၾကီးကို ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ပူဆာလိုက္လဲဆိုတာေတာ႔ မေရးေတာ႔ပါဘူးဂ်ာ။ ညက္ေမွာင္ကုတ္ၾကီး ကိုယ္တိုင္က ၿပည္သူလူထုရဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ကို သိလို႔ လိုက္လိုက္ ေလ်ာေလ်ာ ၀ယ္ေပးလိုက္တာပါခင္ည။ သူကိုယ္တိုင္လဲ အဲဒီ႔ cooper ေလးပဲ စီးခ်င္ေနတာ တူပါရဲ႔။ အေဒၚၾကီးက ကားရွာရခက္ရင္လဲ တၿခားကားအသစ္ပဲ စီးမယ္၊ ေစ်းသက္သာတဲ႔ကားေလးပဲ ၀ယ္မယ္ဆိုတာကို မဟုတ္ရဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ကိုက Cooper ကို က်ိတ္ခိုက္ေနတာ ၿဖစ္မယ္။ အဲ႔ကားပဲ ၀ယ္ဖို႔ တိုက္တြန္းတာဗ်ား။

Aussie မွာ နာမည္အၾကီးဆံုး အြန္လိုင္း ကားမားကတ္ကေတာ႔ www.carsales.com.au
ၿဖစ္ၿပီး Prvate ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ dealer မွာ ၀ယ္ခ်င္တာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အဲဒီမွာ ရွာႏိူင္ပါတယ္။

Thursday, February 2, 2012

ဟင္းအိုး Alarm တဲ႔ဗ်ား ...



အန္တီဆြိငယ္ငယ္က အေဆာ႔သိပ္မက္တာ။ ၀န္ထမ္းတန္းလွ်ားမွာ ေနတာဆိုေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ ေပါမွေပါ။ အားရင္ စိန္ေၿပးတမ္း၊ ထုပ္စီးတိုးတမ္း၊ ၊ ေၿခတေပါင္ကိ်ဳး လိုက္တမ္း၊ အီစြတ္ခုန္တမ္းအစံုပါပဲ ေဆာ႔ၾကတာ။ ဘုတ္အီးမတို႔ကေတာ႔ ေဆာ႔ေနရရင္ ထမင္းေမ႔၊ ဟင္းေမ႔၊ အကုန္ေမ႔ပဲ။

အဲ႔မွာ အေမက ႏွင္းဆီၿခံထဲ အလုပ္လုပ္စရာရွိလို႔ ဘုတ္အီးမေရ ဟင္းအိုးေလးၾကည္႔ထားပါေအဆို အၿပန္က် ဟင္းအိုးက တူးႏွင္႔ၿပီ။ တစ္ခါတစ္ေလလဲ အသားေတြက မီးေသြးတံုးေတြေတာင္ၿဖစ္လို႔။ အေဆာ႔မက္ေနေတာ႔ ဟင္းအိုးအေၾကာင္းဘာဆို ဘာမွ သတိမရ။ knock off ... ဟင္းအိုးတူးၿပီဆိုရင္လဲ လူကေတာ္ေတာ္ၿပာတယ္။ မိသားစု တစ္စုလံုးစာခ်က္ထားတဲ႔ ဟင္းမိွဳ႔လား။ တူးရင္ အေမအပင္ပမ္းခံခ်က္ထားသမွ် အလဟသၿဖစ္။ ေနာက္ထပ္ခ်က္စရာလဲမရွိ။ အိုးေတြလဲ မဲ၊ေပ၊ တူး၊ကပ္။ ေဆးရေၾကာရ၊ တစ္အိမ္လံုးလဲ ငတ္ၾက၊ အေမဆူတာလဲခံရ။ နဲနဲၾကီးလာေတာ႔ စာအုပ္ဖတ္တာ ၿပသနာ။ ဟင္းအိုးေလးပစ္ထားၿပီး စာအုပ္ကို အသဲအသန္ဖတ္တာ။ ဟင္းအိုးတူးနံ႔ရမွ လူက ၿပာေလာင္ခတ္တယ္။ ဘ၀မွာ ဟင္းအိုးတူးလို႔ စိတ္ပ်က္ခဲ႔ရေပါင္း မနည္းဘူး။

အိမ္ေထာင္က်ေတာ႔ ဘယ္လိုလဲေတာ႔မသိဘူး။ ဟင္းအိုးတူးတာနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ မွတ္တမ္း မွတ္ရာမရွိဘူးဗ်။ မွတ္မွတ္ရရ မရွိဖူးဘူးဆိုေတာ႔ မတူးဖူးဘူးဆိုတဲ႔သေဘာလား။ အလုပ္၀င္ေတာ႔ ညေနအၿပန္မွ လင္မယား၂ေယာက္ က်က္လြယ္တာေလးေတြပဲ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ခ်က္စားၾကေတာ႔ ဟင္းေတြ မတူးဖူးဘူးထင္ပါရဲ႔။ ေဟာ သမီးေမြးေတာ႔ ၾကီးေတာ္ေရာက္လာၿပီး အိမ္မွဳကိစၥအစစ အရာရာတာ၀န္ယူေတာ႔ အဲဒီ ၇ႏွစ္တာကလဲ ဟင္းအိုးတူးမွဳနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး no trace ပဲေပါ႔ ။

ခုဒီဖက္ေရာက္ေတာ႔ အိမ္ရွင္မၿဖစ္၊ ဟင္းေတြ အေတာ္ခ်က္ရတယ္။ တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး မရိုးရေအာင္ပဲ။ အဲဒီေတာ႔ ဟင္းေတြမတူးဖူးဘူးလားေမးရင္ ... ဘယ္လိုေမးလိုက္ပါလိမ္႔ ပိတ္သတ္ရယ္ ... တူးဖူးသမွ မီးေသြးတံုးေတာင္ တစ္ခါ ၿဖစ္ဖူးတယ္ ေၿပာရမယ္။ ၿဖစ္လိုက္ရင္လဲ အမဲသားၿပဳတ္ေၾကာ္အိုးပဲ။ တစ္ခါသား မနက္ခင္း ဘရိတ္ဖက္စ္ လုပ္ရင္းနဲ႔ အမဲသားေလး မီးေအးေအးနဲ႔ ႏွပ္ထားတာ။ သမီး ပီယာႏိူ ပို႔ခါနီးေတာ႔ ကမန္းကတမ္းနဲ႔ မီးဖိုထဲ၀င္မစစ္မိဘူး။ ခါတိုင္းေတာ႔ အိမ္က ထြက္ခါနီးဆို မီးဖိုေခ်ာင္ တံခါး၊ ၿပတင္းေပါက္၊ မီးဖိုခလုပ္ အကုန္စစ္တာပဲ။ အဲဒီေန႔က ေမ႔ၿပီးထြက္သြားလိုက္တာ။ ဆရာ ပီယာႏိူသင္တာ ထုိင္ေစာင္႔ေနတံုး ဟိုဒီေတြးရင္း ၿဗဳန္းဆို စိတ္က သတိရသြားတယ္။ လူက  ၿပာေ၀သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္း ဆရာ႔ကိုေၿပာၿပီး အိမ္ၿပန္ေၿပးရတယ္။ အဲဒီေန႔က သမီးကို ဆရာကေတာ္ကပဲ ေက်ာင္းလိုက္ ပို႔လိုက္သတဲ႔။

အိမ္ကို ၿဖတ္လမ္း ေက်ာင္းၿမက္ေတာထဲကေန ၿဖတ္ေၿပးရတယ္။ မိုးကလဲ ရြာေနေတာ႔ ထီးၾကီးတစ္ဖက္နဲ႔ ၿမက္ခင္းထဲ အူယားဖားယားေၿပးေနတဲ႔ အေဒၚၾကီးကို ၿမင္ေယာင္ပါ။ အေဒၚၾကီး စိတ္ထဲမွာ ပူလိုက္တာ။ ဟင္းအိုးတူးတာ ကိစၥမရွိ၊ အိမ္မီးေလာင္ရင္ေတာ႔ ဒုကၡပဲဆို ေၿပးတာ ... ေၿပးတာ။။ အိမ္နားေရာက္ေတာ႔ ဘာမီးခိုးမွ မၿမင္ရေတာ႔မွ မီးေတာ႔ မေလာင္ေသးဘူးဟဆို သက္ၿပင္းခ်။ အိမ္တံခါးေသာ႔ဖြင္႔ အေၿပး၀င္ၾကည္႔ေတာ႔ဟင္းအိုးက non sticker အိုးကို ဆီထည္႔ထားေတာ႔ ေၾကာ္သလိုၿဖစ္ၿပီး ေအာက္ပိုင္းေလးပဲ တူးေနတာ။ ပါးပါးေလးပါ။ ေတာ္ေသးတယ္။ အဲဒါ ေအာက္ပိုင္းကို လွီးထုတ္ၿပီး အေပၚပိုင္းကို ဦးၿခိမ္႔ကို ေကြ်းရတယ္။ ညက္ေမွာင္က်ဳပ္ၾကီးကိုေတာ႔ ၿဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ေတာ႔ မေၿပာရဲဘူးေပါ႔။ ဟင္းအိုးေတာ႔ တူးသြားတယ္ေၿပာရတယ္။

ေနာက္တစ္ခါလဲ အမဲသားအိုးပဲ။ ဟင္းအိုးေလးပစ္ၿပီး ဘေလာ႔ဂ္ေရးတယ္၊ ဖိုရမ္၀င္တယ္၊ အြန္လိုင္းတက္တယ္။ ရာသီဥတုကေအးေတာ႔ အခန္းထဲ တံခါးပိတ္ ဇိမ္နဲ႔ႏွပ္ေနတာဆိုေတာ႔ ဟင္းအိုးကိစၥ အကုန္ေမ႔။ သတိရလို႔သြားၾကည္႔ေတာ႔ အသားတံုးေတြက အကုန္မီးေသြးတံုးၿဖစ္ေနၿပီ။ အိုးက စတီးအိုးေခ်ာေနတာဆိုေတာ႔ တိုက္ရတာေတာ႔ သက္သာပါတယ္။ အမဲသားတစ္အိုးလံုး အမိွဳက္ေတာင္းထဲေရာက္ေတာ႔ အေတာ္ေနာင္တရတယ္။ အေတာ္ႏွေၿမာတယ္။ ေအာ္ ... ငါ႔ႏွယ္ ဒီလိုေတြၿဖစ္ေနတာ နည္းလမ္းရွာမွၿဖစ္မယ္ဆို စဥ္းစားေတာ႔ iPhone က alarm ကို သြားသတိရတယ္။ 

ဒီေန႔မနက္ေတာ႔ ၀က္သားကို အခ်ိဳေလးခ်က္မယ္ဆို ေစာေစာစီးစီး ထခ်က္ထားတာ။ ခုဘေလာ႔ဂ္ေရးေနတံုး iP့hone မွာ alarm ေပးထားတယ္။ ရလဲ႔ ဟန္ကို က်လို႔ ။ ဟင္းအိုးကို ေရ အလံုအေလာက္ထည္႔ၿပီး၊ နာရီ၀က္စာစီ alarm ေပးထားတယ္။ Alarm title က "Curry to check on stove " တဲ႔။ ေခတ္မီခ်က္ေနာ္ း) Alarm ကလဲ မီးလန္႔သံေခ်ာင္းေခါက္သံလို  ဆိုေတာ႔ အသံၾကားရင္ မီးပဲ ေလာင္သလား အၿမန္ေၿပးရတယ္ း)

ေနာက္မိွဳ႔ သတိကေမ႔တတ္ေတာ႔ ဟင္းအိုး မက်က္မခ်င္း ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင္႔ရမဲ႔ အၿဖစ္ကိုး။ ခုေတာ႔ ဘေလာ႔ဂ္ေလးေရးၿပီး ေအးေဆးပဲ။ ခုဆို အဲလိုပဲ ဘာလုပ္စရာပဲ ရွိရွိ၊ ေခါင္းစဥ္ေလးေပးၿပီး alarm လုပ္ထားလိုက္တာပဲ။ အန္တီဆြိတို႔လို သတိေမ႔တတ္သူေတြ အတြက္ အလြန္ကို အသံုး၀င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးပါ  ... စတိေဂ်ာ႔ရွ္ရွင္။

 ဒန္ ဒန္ ဒန္ဒန္   ဒန္ ဒန္ ဒန္ဒန္ ... .... ....
ေဟာ ... ေၿပာရင္းဆိုရင္း ဟင္းလန္႔ သံေခ်ာင္းေခါက္ေနၿပီ။
ဟင္းအိုး သြား ၾကည္႔လိုက္ဦးမယ္ ပိတ္သတ္တို႔ေရ .... ....