သင္းမက္

" ဒီအိမ္က သင္းမက္ နံ႕ ရတယ္ေဟ႕ "

" ဒီနားကၿဖတ္သြားတိုင္း သင္းမက္ နံ႔ ကို သင္းေနတာပဲ ... "

မဆြိတီတို႔ ငယ္ငယ္က အိမ္နားက ၿဖတ္သြားၿဖတ္လာၾကတဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက စ သလိုလို ေနာက္သလိုလိုနဲ႕ ေၿပာသြားေလ႔ရွိတဲ႔ စကားသံေလးပါ။

သင္းမက္ ဆိုတာဘာလဲ ...

သင္းမက္ဆိုတာ အဂၤလိပ္ အမည္တစ္ခု။ အနံ႔အင္မတန္ပ်င္းတဲ႔ အင္ဒရင္းလို ပိုးသတ္ေဆးတစ္မ်ိဳးဆိုရင္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြ အတြက္ထူးဆန္းေနေတာ႔မွာ။

ဟုတ္ပါတယ္။ မဆြိတီတို႔ငယ္ငယ္က အေဖေရာ အေမေရာ ၀န္ထမ္းဆိုေတာ႔ သားသမီး ၅ေယာက္ကို ေက်ာင္းထားႏိူင္ဘို႔ ဆိုတာ လစာတစ္ခုတည္းကို အားကိုးေနလို႔ မရပါဘူး။ ေဘးေပါက္၀င္ေငြရေအာင္ ကိုယ္႔တစ္ႏိူင္တစ္ပိုင္ စိုက္ပ်ိဳးေရး ေမြးၿမဴေရးေလးေတြ လုပ္ၿပီး မိသားစုခါးလွဘို႔ စီးပြားရွာရေသးတယ္။ စေနနဲ႔ ဗုဒၶဟူး ရူးေတာင္ထမင္းမငတ္ ဆိုတာ မွန္တယ္လို႔ အဖြားေၿပာတတ္တာ သတိရတယ္။ ဗုဒၶဟူးသားအေဖနဲ႔ စေနသမီးအေမတို႔ ဘာစီးပြားေရးလုပ္လုပ္ အတူတူလုပ္တာခ်င္း သူမ်ားထက္ အၿမဲတစ္ပန္းသာေနခဲ႔တယ္။ မိသားစုေတြ မခိုမကပ္ပဲ က်ိဳးက်ိဳးစားစား တက္ညီလက္ညီလုပ္ၾကတာလဲပါမယ္ ထင္ရဲ႕။ စံၿပမိသားစုလို႔ ေခၚတာေတာင္ ၾကားခဲ႔ ရဘူးတယ္။

၀က္ေတြေမြးတံုးကလဲ အရမ္းၿဖစ္တာ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္အက်ိဳးေပးသလဲဆို တစ္ခါ သား ၀က္သားေလးေတြေပါက္ေတာ႔ ၀က္မၾကီး မွာရွိတဲ႔ ႏို႔တိုင္ထက္ ၀က္ကေလးတစ္ေကာင္ပိုေနလို႔ ႏို႔တိုက္ခ်ိန္တိုင္း တစ္ေကာင္ကို လက္ထဲမွာထိမ္းထားၿပီး အလွည္႕နဲ႔ တိုက္ရတယ္။ ေနာက္မို႔ ဆို တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ႏို႔လုရင္း ကိုက္ရင္ အနာေတြၿဖစ္တတ္လို႔။ အေဖဆို ၀က္ေတြေမြးရင္းနဲ႔ ၀က္မေလးတစ္ေကာင္ကို အေတာ္သံေယ်ာဇဥ္ရွိတာကလား။ သူၿမိဳ႕ထဲမွာ တစ္လသင္တန္းသြားတက္ေတာ႔ အဲဒီ၀က္မေလးကို သင္တန္းေခၚ သြားတာ။ သူ႔၀က္မက ရင္က်ပ္လို႔တဲ႔ ။ ၾကားဘူးၾကလားေတာ႔ မသိဘူး ။ အခုၿပန္ေတြးရင္ေတာ႔ ရယ္ခ်င္စရာၾကီး ။ တစ္ခါၾကည္႔ရဘူးတဲ႔ အဂၤလိပ္ကားထဲက ၀က္ကေလးေပြ႕ထားတဲ႔ ခရီးသည္ကိုၿမင္ၿပီး ရယ္ခ်င္ေနတယ္။

၀က္ေတြေမြးရာကေန ေနာက္ပိုင္း ႏွင္းဆီပန္းေတြစိုက္တာ ေခတ္စားလာၿပန္တယ္။ အိမ္နားက ေတာေတာင္အရိုင္းေတြကို ရွင္းလင္းခုတ္ထြင္ၿပီး စိုက္ၾကရတာ။ တစ္ခါသား ရွင္းရင္းနဲ႔ အရင္လူေဟာင္းေတြ စိုက္ခဲ႔တဲ႔ အာတာလြတ္ဥခင္းက ရလာတဲ႕႔အာတာလြတ္ဥ ၿဖဴၿဖဴႏုႏုထြားထြားၾကီး ေတြကို ၿပဳတ္ၿပီး ဆီဆားေလးနဲ႔ တို႔စားၾကတာ သိပ္အရသာရွိတာပဲ။ ခုထိမေမ႔ဘူးရယ္။

ႏွင္းဆီပန္းစိုက္တယ္ဆိုတာ ေၿပာေတာ႔သာလြယ္တာ။ အေတာ္ပင္ပန္းတဲ႔ အလုပ္ပါ။ အေဖေတြ အကိုေတြက ေရထမ္းၿပီး ေရေလာင္းရတယ္။ တစ္ပတ္တစ္ခါ ပိုးသတ္ေဆးၿဖန္းေပးရတယ္။ ဓာတ္ေၿမၿသဇာ၊ ၾကက္ေခ်း၊ ႏြားေခ်း၊ အစရွိုသည္ ထည္႔ေပးရတယ္။ ႏွင္းဆီပင္ေတြက အပြင္႔ကေလးေတြကသာ လွတာ။ သူတို႔က ၾကက္ၿခံေတြကရတဲ႔ ၾကက္ေခ်းဖဲြလို႔ ေခၚတဲ႔ စပါးခြံတစ္၀က္ ၾကက္ေခ်းတစ္၀က္ေရာထားတဲ႔ ေၿမၿသဇာကို သိပ္ၾကိဳက္တာ။ အဲဒါမ်ားထည္႔ၿပီးရင္ အပြင္႔ ေတြက အေရာင္ကေလးေတြ ေတာက္ၿပီး အပင္ကလည္းသန္လာတာ ေၿမစို႔ ၾကီးေတြက မွ်စ္စို႔ေပါက္ၾကီးေတြက်လို႔။

အဲဒီ ၾကက္ေခ်းေၿမၿသဇာေၾကာင္႔လားေတာ႔ မသိဘူး။ ႏွင္းဆီပင္ကို အၿမဲဖ်က္ဆီးတဲ႔ ပိုးတစ္မ်ိဳးရွိတယ္။ ပင္႔ကူနီလို႔ ေခၚတယ္။ သူက အရြက္ေအာက္ကို လွန္ၾကည္႔လိုက္ရင္ အနီေရာင္ ၾကက္သန္းေလာက္အရြယ္ မႊားမႊားေလးေတြ ။ မြစာက်ဲလို႔ ။ အဲလို ႏွင္းဆီပင္ ပင္႔ကူနီက်ၿပီဆို ၿခံတုိင္းလိုလို အားလံုးအတူ က်ၾကတာပဲ။ သူကအရြက္ကေနတဆင္႔ သစ္ပင္က အဟာရေတြ အကုန္စုတ္တာဆုိေတာ႔ သစ္ပင္ကအားၿပတ္ၿပီး ပန္းေတြကလဲ သိပ္မပြင္႔ေတာ႔ဘူး။ အရင္ကေတာ႔ အင္ဒရင္းနဲ႔ဆို ေတာ္ရံုဟာႏိူင္ေပမဲ႔ အဲဒီတစ္ခါေတာ႔ ပန္းစိုက္သမားေတြ အားလံုးငိုရတယ္။ ကမၻာ႔စီးပြားပ်က္ကပ္ စိုက္သလိုပဲ။ အေဖတုိ႔ ပန္းစိုက္သူေတြ အတြက္ စီးပြားပ်က္ကပ္ပဲေပါ႕။

အဲဒီမွာ အဲဒီပိုးကို ႏိူင္တဲ႔ ေဆးတစ္မ်ိဳးကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားတယ္။ အဂၤလိပ္စာ မေတာက္တစ္ေခါက္တတ္တဲ႔ မဆြိတီတို႔ အေမဟာ ႏိူင္ငံၿခားက သူ႔သူငယ္ခ်င္းပို႔တဲ႔ ႏွင္းဆီပန္း စိုက္ပ်ိဳးေရး စာအုပ္ေလး ဖတ္ရင္း ေတြ႔သြားတာပါ။ အဲဒီေဆးမ်ား ၿဖန္းလိုက္ရင္ ပိုးေတြေသတဲ႔ အၿပင္ အပင္ကိုပါအားေကာင္းေစပါသတဲ႔။ သူက အထက္ကေၿပာခဲ႔သလို အင္ဒရင္းထက္ ပ်င္းၿပီး အနံ႔ အေတာ္ဆုိး၀ါးတယ္။ အဲဒီေဆး ရွိတယ္ဆို ညာလို႔မရဘူး။ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန အနံ႔ ကရေနၿပီ။ ဒါေပမဲ႔ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အဲဒီေဆးက အဲလိုအနံ႔ ပ်င္းလြန္းလို႔ ဆက္မထုတ္ေတာ႔ဘူး။ ရပ္လိုက္ၿပီတဲ႔။

ဒီမွာ စေန၊ဗုဒၶဟူးအတဲြက ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ႔ ရထားၾကီးစီးၿပီး ၀ါခင္းေတြစိုက္ရာ အေမတို႔ ရြာဆီ ခ်ီတက္ ေဆးရွာပံုေတာ္ ဖြင္႔ပါေတာ႔တယ္။
အေမတို႔ ေၿပာၿပခ်က္အရ ရြာမွာလဲ ေဆးကအလြယ္တကူ ရွာမရေတာ႔ဘူးတဲ႔ေလ။ သူတို႔ေတြက အဲဒီေဆးကို နံလြန္းလို႔ ေဆးပုတ္ၾကီးလို႔ ေခၚၾကပါသတဲ႔ ။ ဘယ္သူမွလဲ မသံုးေတာ႔ပါတဲ႔။ ဒါေပမဲ႔ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ ၿပန္ခါနီး တစ္ညေန ရြာကလွည္းၾကံဳစီးၿပီး ဟိုဒီေလွ်ာက္ၾကရင္းနဲ႔ လွည္းေပၚမွာ ပိုးသတ္ေဆးနံ႔ ခပ္ပ်င္းပ်င္း အနံ႔ရေတာ႔ အေဖက၀င္စပ္စုေတာ႔ လားလား ေတြ႕ပါၿပီ။ လွည္းေရွ႔နားမွာ ပင္ပင္ပန္းပန္း လိုက္ရွာေနတဲ႔ ပိုးသတ္ေဆးပံုး။ လွည္းသမားက အိမ္မွာထားတာ နံလြန္းလို႔ သြားလႊင္႔ပစ္ေတာ႔မလို႔ဆိုပဲ။

ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အေဖတို႔လဲ လွည္းဆရာကို ၀မ္းသာလြန္းလို႔ မုန္ဘိုးေပးၿပီး ပစၥည္းယူၿပီး ၿပန္ခဲ႔ပါေတာ႕တယ္။ အဲသည္ပိုးသတ္ေဆး ေကာင္းမွုနဲ႔ပဲ မဆြိတီတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ အေဖအလုပ္ကထြက္ၿပီး လူငွါးေတြငွါးၿပီး စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အၾကီးအက်ယ္ေဇာက္ခ်လုပ္ရင္းနဲ႕ ေက်ာင္းပညာေတြသင္၊ အကိုေတြလဲ ႏိူင္ငံၿခားပို႔ႏိူင္ခဲ႔တယ္။

ေအာ္ ... အခုေတာ႔ အေဖလဲ ဘုရားတရားစလုပ္တဲ႔အခ်ိန္ အသက္၄၀ ေက်ာ္ေလာက္ကစလို႔ ပိုးေကာင္ေလးေတြ သတ္ရတဲ႔ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို စြန္႔လႊတ္လိုက္တယ္။ အေဖအၿမဲေၿပာတယ္။ သူ႔ဘ၀မွာ သူအကုသိုလ္ေတြ လုပ္ခဲ႔တယ္။ ၾကည္႔စမ္း ပိုးေတြသတ္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အကုသိုလ္မ်ားလိုက္လဲတဲ႔။ သူအဲအခ်ိန္က ဘုရားမွန္း၊ တရားမွန္း မသိတတ္ခဲ႔လို႔ နားမလည္ခဲ႔ လို႔ ဆို ေနာင္တရေၾကာင္း တဖြဖြေၿပာေလ႔ ရွိေတာ႔ မဆြိတီအေဖ႔ အတြက္ အေတာ္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရတယ္ေလ။