ပိုင္းေလာ႔ ဂ်ဴဂ်ဴ

ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ေသာၾကာေန႔က သမီးရဲ႔ ေက်ာင္းက ဒိုင္ယာယီထဲမွာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ညွပ္ထားတာ ေတြ႔လိုက္တယ္။



သမီးက ကဗ်ာကို စင္ေပၚမွာ တက္ရြတ္ရမွာမိွဳ႕ ကဗ်ာထဲကအတိုင္း ဆရာ၀န္ဆို ကုတ္အကႌ်အၿဖဴေရာင္၊ ပိုင္းေလာ႕ဆို ေလယာဥ္ပ်ံအရုပ္၊ မီးသတ္သမားဆို မီးသတ္ဦးထုတ္ အစရွိသၿဖင္႔ ကိုယ္ၾကိဳက္ရာ တစ္ခုခု ေက်ာင္းကို ယူလာရမယ္လို႔လဲ ေၿပာတယ္။ ဒီေတာ႔ အိမ္မွာ ဘာမ်ားရွိႏိူင္မလဲ စတိုခန္းထဲ ကစားစရာေတြ ေမႊေႏွာက္ရွာေတာ႔ ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔တူတာဆိုလို႔ ဟယ္လီေကာ္ပတာရုပ္ ေသးေသးေလးပဲေတြ႔တယ္။ အကႌ်အၿဖဴကလဲ မိန္းခေလး အကႌ် အတြန္႔၊ အဖတ္ေတြပဲရွိေတာ႔ သမီးေရ အိမ္မွာေတာ႔ ဘာမွ မရွိဘူး။ ပိတ္ရက္က်ရင္ ကုတ္အကႌ်အၿဖဴေလး ၀ယ္ေပးမယ္ေနာ္ဆို ေၿပာထားရတယ္။

ဒါနဲ႔ တနဂၤေႏြေရာက္ေတာ႔ ကလင္မန္းတီးဘက္ ေစ်းပတ္ရင္းနဲ႔ ခေလးကုတ္အကႌ်ေလး လိုက္ရွာတာ ဘယ္မွာမွ ရွာလို႔မရ။ ဒီေတာ႔ ကုတ္အကႌ်ကေန လက္ေလ်ာ႔။ သမီးကို ဆရာ၀န္ကေန၊ အတင္း ပိုင္႔ေလာ႔လုပ္ခိုင္းဘို႔ ေလယာဥ္ပ်ံရုပ္ ေၿပာင္း ရွာရပါေတာ႔တယ္။ ကုန္စံုဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္မွာ အၿဖဴေရာင္ ေလယာဥ္ပ်ံရုပ္ေလး ေတြ႕လိုက္ေတာ႔ အေတာ္ ၀မ္းသာသြားတယ္။ ေစ်းကလဲ ငါးက်ပ္၊ၿပားကုိးဆယ္ထဲဆိုေတာ႔ ... ေဒၚဆြိတီတို႔ ေခါင္းထဲက ကယ္ကူလိတ္တာေလးက မီးေလးေတြ လင္းသြားတယ္။ အြန္း ... ဆရာ၀န္ဆို ကုတ္အကႌ်တစ္ထည္ ၃-၄ဆယ္ေပးရမွာ ... ပိုင္းေလာ႔ကေတာ႔ တန္သားဟ ... ဆို စဥ္းေတာင္မစဥ္းစားေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းကို ၀ယ္လိုက္တယ္။ အရုပ္အသစ္ရတဲ႔ မဂ်ဴဂ်ဴကလဲ ေလယာဥ္ပ်ံေလး လက္ထဲက မခ်၊ တစ္လမ္းလံုး တေပြ႔ေပြ႔ တပိုက္ပိုက္နဲ႕။

အိမ္ေရာက္ေတာ႔ မဂ်ဴဂ်ဴတို႔ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အရုပ္ထုတ္ကိုေဖာက္၊ သူ႕ဟာသူ ေလယာဥ္ပ်ံရုပ္ကို ဆင္တယ္။ ဆင္လိုက္ေတာ႔ ေလယာဥ္ပ်ံေလးက ထင္ထားတာထက္ အေတာ္လွေနပါေပါ႔လား။ ေတာင္ပံတစ္ဖက္က တပ္တာမခိုင္လို႔ ခဏခဏၿပဳတ္လို႔ ၿပန္တပ္တပ္ေနရေသးတယ္။ ဘီးကို ပြတ္ၿပီးဆဲြလိုက္ရင္ ေလယာဥ္ပ်ံအေပၚပ်ံတက္တဲ႔ အသံေလးေတာင္ပါေသး။


ေနာက္ေန႕ေက်ာင္းသြားေတာ႔ မဂ်ဴဂ်ဴတို႕ ေက်ာပိုးအိပ္ကတစ္ဖက္၊ အဲ႔ေလယာဥ္ပ်ံထည္႔တဲ႕ ကြ်ပ္ကြ်ပ္အိပ္က တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ေယာက္တည္းကို ရွဳပ္ရွက္ခတ္ေနေတာ႔မွာ ၿမင္ေယာင္ေသး။ ညေနရံုးက ၿပန္ေရာက္ေတာ႔ သမီးေရ ေက်ာင္းမွာဘယ္လိုလဲ ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ အဆင္ေၿပရဲ႕လား။ စင္ေပၚတက္ရလားဆိုေတာ႔ အတန္းေရွ႕ထြက္၊ ေလပ်ံအရုပ္ေလးကိုင္ၿပီး ကဗ်ာထဲကအတိုင္း ေၿပာရတယ္။ မနက္ၿဖန္က်ရင္ state ေပၚတက္ေၿပာရမွာ။ တီခ်ာက ပိုင္းေလာ႔ေတြ၀တ္တဲ႔ အၿပာေရာင္ အကႌ် ယူလာရမယ္ေၿပာတယ္ တဲ႔ လာၿပန္ပါေရာ။

ဒါနဲ႔ သူ႕ဂ်ီးေတာ္နဲ႔ သမီးေယာက္မႏွစ္ေယာက္ ဘီရိုၾကီးဖြင္႔ၿပီး အၿပာေရာင္အကႌ် ရွာပံုေတာ္ဖြင္႔ရၿပန္ပါတယ္။ ဘီရိုထဲမွာ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ အပတ္ကမွ၀ယ္ထားတဲ႔ အၿပာေရာင္ မိန္းခေလးတီရွပ္ေလး အသစ္ခ်ပ္ခြ်တ္ေလးတစ္ထည္က အဆင္သင္႔မိွဳ ... သမီးေရ ဒီမွာ ဒါေလးယူသြားပါလားဆိုေတာ႔ ေက်းဇူးရွင္ မဂ်ဴဂ်ဴက ရင္ဘတ္မွာ စတစ္ကာအရုပ္ၾကီးပါလို႔ မရဘူးတဲ႔ေလ။ ပိုင္းေလာ႔ေတြက စတစ္ကာနဲ႔ အကႌ်ေတြမွ မ၀တ္တာတဲ႔ ဆို ဆက္ရွာၾကတယ္။ ရွာေနတံုးတန္းလန္း ကိစၥတစ္ခု အေရးေပၚလာလို႕ ပိုင္းေလာ႔အကႌ်ရွာပံုေတာ္ဖြင္႔ပဲြကို ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ တူအရီး၂ေယာက္တည္းနဲ႔ ထားခဲ႔ရေတာ႔တယ္။

ေဟာ ... ဒီေန႔ရံုးက ၿပန္ေရာက္ေတာ႔ အိမ္ေရွ႔မယ္ ကြ်ပ္ကြ်ပ္အိပ္ အထုတ္တစ္ထုတ္ေတြ႔ လို႔ အထဲႏိူက္ၾကည္႔လိုက္တာ ေလယာဥ္ပ်ံအရုပ္ကေလးနဲ႔အတူ မဂ်ဴဂ်ဴရဲ႕ ပိုင္႔ေလာ႔အကႌ်နဲ႔ ေဘာင္းဘီ ထြက္လာတယ္ေလ။ ေက်ာင္းကၿပန္သယ္လာတဲ႔ အထုတ္ၿဖစ္မယ္။ ၿမင္တဲ႔အတိုင္းပါပဲ ပရိတ္သတ္ေရ။ ေက်မြတြန္႔လိမ္ၿပီး အေရာင္နဲနဲမဲြေနတဲ႕ ဂ်ဴဂ်ဴငယ္ငယ္က ညအိပ္၀တ္တဲ႔ ၀တ္စံုေလးပါ။ အကႌ်က စြတ္က်ယ္လို လက္ၿပတ္ေလး။ သမီးက ညဘက္ အိုက္တတ္လို႔ ေအးေအးေအာေအာ ၀တ္ရေအာင္ ေစ်းေပါေပါေလးေတြ ၀ယ္ထားတာ။ ေဟာင္းႏြမ္းေနလို႕ ၀တ္ေတာင္မ၀တ္ေတာ႔ပဲ ဘီရိုထဲ ဒီတိုင္းထည္႔ထားတဲ႕ အကႌ်ေလး။ ေအာ္ ဒီေလာက္ႏြမ္းတဲ႕အကႌ်မွ ေက်ာင္းယူရလား သမီးရယ္ဆို သက္ပ်င္းခ်။


ဂ်ဴဂ်ဴနဲ႔အိမ္စာေတြ ဘာေတြလုပ္ၿပီး ညအိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ အိပ္ရာထဲမယ္ သားအမိ၂ေယာက္ စကားစၿမည္ေၿပာခန္း ေရာက္ၿပီေပါ႕။ အဲဒီအခ်ိန္ဆို သမီးနဲ႔ ေက်ာင္းက အေၾကာင္းေတြ၊ ဟိုအေၾကာင္း၊ဒီအေၾကာင္း အလာဘ၊ သလာဘ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ညေနက ပိုင္းေလာ႔အကႌ်ကိစၥ သတိရတာနဲ႔ ေမးရပါေတာ႕တယ္။

ေဒၚဆြိတီ။ ။ ။ ဟဲ႕ သမီးရဲ႕ ေနပါဦး။ သမီးရဲ႔ ပိုင္းေလာ႔ အကႌ်ကလည္းေအ။ လက္ၿပတ္ၾကီး။ ၿပီးေတာ႔ သမီးညည ၀တ္အိပ္တဲ႔ အကႌ်ၾကီး။ ဘာလို႔ ယူတာလည္း။ အေဒၚကလည္း ခေလးကို ဘာလို႕ ဒီေလာက္ ႏြမ္းတဲ႔ အကႌ်ေပးလိုက္ရသလဲ။

ဂ်ဴဂ်ဴ။ ။ေမေမကလည္း။ ကယ္လီလည္း လက္ၿပတ္ပဲ ယူတာပဲေလ။

ဂ်ီးေတာ္။ ။ ။ သူက ဒါပဲယူမယ္ ဇြတ္လုပ္ေနတာကိုး။ ေၿပာလို႔မရေပါင္ေတာ္။

ေဒၚဆြိတီ။ ။ ဒါနဲ႔ သမီး။ အကႌ်ေရာ တကယ္လဲရသလား၊ အေပၚကပဲ ထပ္၀တ္ရသလား။

ဂ်ဴဂ်ဴ။ ။တကယ္ လဲ၀တ္ရတာ။

ေဒၚဆြိတီ။ ။ ေအာ္ ... အဲဒီေတာ႔ အကႌ် ဘယ္မွာသြားလဲလဲ။ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာပဲ လဲလားသမီး။

ဂ်ဴဂ်ဴ။ ။ အိမ္သာ ထဲမွာ သြားလဲတယ္ေမေမ။

ေဒၚဆြိတီ။ ။ ဒါနဲ႔ သမီးစင္ေပၚတက္တယ္ဆိုေတာ႔ သမီးတို႕ အတန္းေရွ႔မွာ ဆရာမ စာသင္တဲ႔ ေနရာလား။ သူက နဲနဲၿမင္႔တယ္ေလ။

ဂ်ဴဂ်ဴ။ ။ဟုတ္ဘူးေမေမ။ Assembly Hall ထဲမွာ။

ေဒၚဆြိတီ။ ။ အဲဒါဆို သမီးတို႔ အတန္းထဲက လူေတြပဲေပါ႔။ ပရိတ္သတ္က။

ဂ်ဴဂ်ဴ။ ။ဟုတ္ဘူးေမေမ။ P1 နဲ႔ P2 ေတြ အကုန္လံုး။ Assembly အခိ်န္မွာ ဂ်ဴဂ်ဴက စင္ေပၚတက္ၿပီး ရြတ္ၿပရတာ။ ဂ်ဴဂ်ဴတစ္ေယာက္တည္းေတာ႔ ဟုတ္ဘူး။ သူမ်ားေတြလဲပါတယ္။

ေဒၚဆြိတီတို႔ သေဘာေပါက္သြားပါၿပီ။ မဂ်ဴဂ်ဴဟာ သူ႕ရဲ႕ တြန္႔ေက်မြ၊ ႏြမ္းဖတ္ေနတဲ႔ ည၀တ္ ပိုင္းေလာ႕ အကႌ်ၾကီး၀တ္ၿပီး ညေနပိုင္းတက္တဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဆရာ၊ဆရာမေတြ တစ္ေက်ာင္းလံုး ေရွ႔မွာ စင္ေပၚတက္ ကဗ်ာရြတ္ခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းကို။

အင္း ... အကႌ်က ႏြမ္းေပမဲ႔ အၿမဲတက္ကြ်ေနတတ္တဲ႔ သမီးေလးကေတာ႔ လန္းလန္းဆန္းဆန္းေလး ၿဖစ္ေနမွာပါလို႔ ေၿဖေတြးရင္း။