အသစ္မတင္ႏိူင္ေသးလို႔ ၿမန္မာက်ဴးပစ္ဖိုရမ္မွာ တင္ဘူးတဲ႕ ပို႔စ္ အပိုင္းအစေလးေတြ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ လာေရာက္အားေပးဖတ္ရွဳသူမ်ားအားလံုး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေမ်ွာ႔ေတြ၊ ကြ်တ္ေတြ ေၾကာက္တတ္သလား ...မဆြိတီ ေၾကာက္တာေၿပာရရင္ ေဘာက္ဖတ္ေကာင္ စိမ္းစိမ္းၾကီးေတြ အရမ္းေၾကာက္တယ္။ မေၾကာက္ပဲေနရိုးလား။ ငယ္ငယ္က တက္ခူးစားေနက် သရက္ပင္တို႔၊မာကလာပင္တို႕မွာ သစ္ရြက္အေရာင္နဲ႕႔ တစ္ထပ္တည္းၿဖစ္ေနေတာ႔ မၿမင္ရဘူး။ မေတာ္လို႔မ်ား ထိမိလိုက္ရင္ မီးစနဲ႕တို႕ခံရသလိုကို နာတာကိုး။ တစ္ခါသား စိတ္ကူးေလးယဥ္၊ သီခ်င္းေလးဆိုၿပီး မခ်စ္စု သရက္ပင္ေအာက္ ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႕ ရုတ္တရက္ ေဘာက္ဖတ္ထိမိတာ ... ဘာၿဖစ္မွန္းကို မသိလိုက္ဘူး။ ပူလြန္းနာလြန္းလို႔ ေအးရာေအးေၾကာင္း ေဘးက ေရအိုင္ေလးထဲ လက္ကေလး စိမ္ၾကည္႔ရင္း ေနာက္ေတာ႕ လက္က ေဘာက္ဖတ္ အဆိတ္တက္ေတာ႔ ေယာင္ကိုင္းလာတာ။ ေဘာက္ဖတ္ေတြ သစ္ပင္ေပၚေတြ႔ရင္ကို အူေတြ အလိပ္လိုက္ အလိတ္လိုက္ ယားယားလာတာ။
ေနာက္ ေမွ်ာ႕၊ ကြ်တ္လဲ အူယားတာပဲ။ေၾကာက္တာပဲ။ ငယ္ငယ္က ႏွင္းဆီၿခံထဲ ကြ်တ္ေတြ သိပ္ေပါတာ။ ငယ္ငယ္က ကြ်တ္ဆိုတာေတာင္မသိေသးဘူး။ ကြ်တ္တြယ္ေတာ႔ လက္နဲ႔ ဆဲြခြါ။ လက္မွာ တြယ္ေနၿပန္ေရာ။ ဒီေတာ႔ ေနာက္လက္တစ္ဖက္္နဲ႔ၿပန္ဆဲြခြါ။ အဲဒီလက္မွာၿပန္တြယ္။ ဒီဘက္လက္ကပ္လိုက္၊ ဟိုလက္ကပ္လိုက္နဲ႔ သံတရာလည္ေနလို႕ အကိုကို ေအာ္ၿပီး အကူအညီေတာင္းမွ ဟဲ႕ အဲဒါ ကြ်တ္တြယ္တယ္ ေခၚတယ္ဟဲ႕ဆို အကိုဆဲြခြါေပးမွ ကြာေတာ႕တာပဲ။ အဲဒီတံုးက သိမွ မသိေသးတာကို။ ေနာက္သိလဲ သိေရာ။ လားလား ... လားလား နဲ႔ ၿမက္ေတာထဲ သြားေနတဲ႕ အေကာင္ေလးေတြၿမင္ရင္ကို အူေတြယားလာၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ႔ဘူး။
ေမွ်ာ႕၊ ကြ်တ္ေၾကာက္တတ္ပါတယ္ဆိုမွ ေၿပာၿပရဦးမယ္။မဆိြတီတို႔ အိမ္နဲ႔ နွင္းဆီၿခံက ေၿခလွ်င္ေလ်ာက္ရင္ နာရီ၀က္ေလာက္ေလွ်ာက္ရတယ္။ လမ္းမွာ လယ္ကြင္းေတြ၊ ရပ္ကြက္ေတြ၊ ေရေၿမာင္းေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြလဲ ၿဖတ္ရေသးတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မနက္ဆို ေမာင္ႏွမေတြ ၿခံမွာကူလုပ္ဖို႕ သြားၾကရတယ္။ အဲဒါ မိုးတြင္းတစ္ရက္ မိုးရြာထားလို႔ လယ္ကြင္းကေရေတြက လမ္းကို ၿဖတ္စီးတဲ႕ ေခ်ာင္းလိုၿဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေခ်ာင္းေလးကို ဖိနပ္ကေလးခြ်တ္ထည္႔ၿပီး ကူးလာတာ ေရထဲကေန လမ္းေပၚ ေၿခအခ် လားလား ေၿခသလံုးမွာ နဲနဲေနာေနာ ကြ်ဲေမွ်ာ႕ၾကီးေတြ မဟုတ္ဘူး။ မဲမဲၾကီးေတြ၊ ၃ေကာင္ေတာင္ တြယ္ၿပီးပါလာတာ။ ဟမေလး ... အကိုေရ လုပ္ပါဦး ဆို မ်က္လံုးစံုမွိတ္ ေၿခေထာက္ေတြ ခုန္ေပါက္၊ အာေခါင္ၿခစ္ေအာ္ေတာ႕တာပဲ။ အကို သူ႕လက္ထဲပါတဲ႔ ဖိနပ္နဲ႕ ခြါခ်မွ ကြ်တ္ေတာ႔တာပဲ။ ေၾကာက္လြန္းလို႕ ခ်ဴခ်ဴေတြေတာင္ ထြက္က်မတတ္ပဲ။ အကိုနဲ႕႔ ေမာင္ေလးနဲ႔ ၃ေယာက္သြားတာ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေၾကာက္တတ္တဲ႕ကိုယ္႔ကိုမွ ေရြးတြယ္ရတယ္လို႔ပဲ။
ေနာက္မွတ္မိတာ။ YIT ထဲမွာ ဆရာမလုပ္ေတာ႔ ဆရာမမ်ားေဆာင္မွာေနရတယ္။ ဂ်ီေဟာအေနာက္နားက အေဆာင္ေပါ႕။ အဲဒီမွာ အေဆာင္ေရာက္ဖို႔ ၿမက္ခင္းေလးကို ၿဖတ္ၿပီး ကုန္းေပၚေလးကိုေတာ္ေတာ္ေလွ်ာက္မွ ေရာက္တယ္။ အဲဒီၿမက္ခင္းမွာေလ ကြ်တ္ေတြအမ်ားၾကီးေနတယ္။ အၿပင္ကၿပန္လို႕ အခန္းၿပန္ေရာက္ရင္ ဒီတိုင္းမေနရဘူး။ တကိုယ္လံုးေအာက္ပိုင္းေတြ လွည္႔ပတ္ၿပီး ကြ်တ္ေတြ တြယ္ၿပီးပါမပါ ေသခ်ာစစ္ေဆးရေလ႕ရွိတယ္။ သိတယ္မလား။ ကြ်တ္၊ေမွ်ာ႕နဲ႕ပတ္သတ္တဲ႔ ပံုၿပင္ေတြက လူတိုင္းၾကားဘူးေနက်ကိုး။
အဲဒါ ဆရာမေတြညေနက် အေဆာင္ၿပန္ခ်ိန္ဆို အခန္းထဲ အသံေသး၊ အသံေၾကာင္နဲ႔ စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္သံၾကားလို႔ရေတာ႔ အဲဒီကြ်တ္ေတြလက္ခ်က္လို႕သာ မွတ္ေပေရာ႔ပဲ။
------------------------------------------------------------------------------
GPS ဟာသၾကံဳလို႔တစ္ခုေၿပာၿပဦးမယ္။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၆လေလာက္က ဦးၿခိမ္႔တို႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္စု မလကၠာဖက္သြားၾကတာ သတိရတယ္။ သူတို႕သူငယ္ခ်င္း ၆ေယာက္ မိသားစုေတြနဲ႕ ကားေမာင္းၿပီးသြားၾကတာ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ။ လမ္းေၾကာင္းကလဲ ေသခ်ာမသိေတာ႔ GPS အားကိုးနဲ႕ သြားၾကတာ။ ေရွ႔ဆံုးက GPS ရွိတဲ႕ ဦးၿခိမ္႕က ဦးေဆာင္ၿပီး ေမာင္းတာ ေနာက္ဆံုးက GPS ရွိတဲ႔ တၿခားသူငယ္ခ်င္းက ေနာက္က ပိတ္ၿပီး သြားၾကတာေပါ႕။
ဟို မလကၠာလဲေရာက္ၿပီး ေနာက္အၿပန္တစ္ရက္လဲက်ေရာ လမ္းကကားေတြ အရမ္းက်ပ္ေတာ႔ မလကၠာအထြက္တင္ ကားေတြလမ္းလဲြကုန္ၾကေရာ။ သြားမဲ႔ေနရာကလဲ GPS ကေၿပာတဲ႔ အတိုင္းသြားရင္းနဲ႕ လမ္းတစ္လမ္းကို မွား၀င္လိုက္တာမွာ ဇာတ္လမ္းကစေတာ႔တာပဲ။ GPS တို႔ရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း လမ္းမွားသြားရင္လဲ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ လိုတဲ႕ေနရာေတာ႔ ေရာက္ေအာင္ေတာ႕ ညႊန္ေပးပါတယ္္။
ကံေကာင္းစြာနဲ႕႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကားနဲ႕ လမ္းမွာၿပန္ေတြ႔ၿပီး ကားသံုးစီးတဲြရက္ အတုူၿပန္ၿဖစ္သြားတယ္ေပါ႕။ လမ္းကေတာ႕ တ၀ဲဲလည္လည္ေပ်ာက္ေနဆဲပဲ။ တစ္ေနရာလဲေရာက္ေရာ ရပ္ကြက္တစ္ခုက လမ္းခ်ိဳးေကြ႕ေလး ။ ကားအသြားအလာ မရွိသေလာက္ ရွင္းေနတာပဲ။ လမ္းေလးက က်ဥ္းက်ဥ္းေလး။ အဲဒီမွာ လမ္းမကိုၿဖတ္ၿပီး မန္းတဋ္လို ခန္းခန္းနားနား ေဆာက္ထားတာ။ အေပၚမွာလဲ ပိတ္ၿဖဴမိုးနဲ႕ ကာလို႔။ ဘုရားထီးၿဖဴေတာ္လိုလိုဘာလိုလို အဆင္႔အဆင္႔ေတြနဲ႕ဟာၾကီးကလဲ အေပၚမွာ ထူထားတာ ထင္းေနတာပဲ။ စိတ္ထဲနဲနဲ သရိုးသရီေတာ႔ ၿဖစ္မိသား။ ဒါေပမဲ႔ ကားကလဲ ေမာင္းရက္သားၿဖစ္ေနၿပီ။ GPS ကလဲ အဲ႕လမ္းကိုပဲ ညႊန္ေနေတာ႔ ဦးၿခိမ္႔က ဘာလဲေတာ႔ မသိဘူးဟ ဆိုၿပီး အဲဒီ မန္းတဋ္ကို ၿဖတ္ေမာင္းတာ။ မန္းတဋ္ထဲေရာက္ေတာ႕ စပ္စုၿပီး အိမ္ထဲကိုလွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ... လားလား ... အသုဘေခါင္းတလားၾကီး ၿပင္ထားတာၾကီး ေတြ႕တာပါပဲ။
ေနာက္က ၂ကားကလဲ ဘုမသိ ဘမသိနဲ႔ တန္းစီၿပီးလိုက္လာတာ။ အဲဒီအိမ္ေက်ာ္ၿပီး လမ္းက်ေတာ႔ သူတို႔ေတြ အသုဘအိမ္ၾကီးထဲကေန ကားၿဖတ္ေမာင္းလာတဲ႔ အေၾကာင္းေၿပာၿပီး ရယ္လိုက္ၾကတာ။ ဟုိက်န္ခဲ႔တဲ႔ကားေတြေတာင္ လမ္းေပ်ာက္ေနလို႔ အသုဘအိမ္ထဲ
မ၀င္ခဲ႔ရတာဆိုၿပီး။
ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ၾကံဳလဲၾကံဳရပါ႕။ ကားေတြသြားေနတဲ႔ လမ္းကိုၿဖတ္ၿပီး ကနဖ်င္းထိုးထားတာ။ GPS ကလည္း လမ္းညႊန္တတ္ပါ႕။
----------------------------------------------------------------------------------
နာမည္ေၿပာင္မ်ားအေၾကာင္း ....ဟိုေန႔က ေအာက္အီးအီးအြတ္ ဆိုေတာ႔ တစ္ခုသတိရသြားတယ္။ ရန္ကုန္မွာေနတုန္းက အိမ္နားက ေမာင္ေလးသူငယ္ခ်င္း နာမည္က ၾကက္ဖ တဲ႔။ နာမည္အရင္းရွိေပမဲ႔ သူ႔နာမည္အရင္း ဘယ္သူမွ မေခၚၾကဘူး။ ရုပ္ကေလး သနားရူပနဲ႔ ဘာလို႕ၾကက္ဖေခၚတုံး ဆိုေတာ႔ သူ႔အေဖေၾကာင္႔ ဒီနာမည္ရသတဲ႔။ သူ႔အေဖဘာလုပ္တုံး ေမးေတာ႔ သူ႕အေဖလူပ်ိဳဘ၀က အလြန္ၾကက္တိုက္သတဲ႔။ ရြာကဆိုေတာ႔ ၾကက္တိုက္တာကို ဖဲစဲြသလိုစဲြသတဲ႔။ ဒါနဲ႕ သားေလးေမြးလာေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ခ်စ္စႏိူးနဲ႔ အေဖအစဲြၿပဳ ၾကက္ဖ၊ၾကက္ဖနဲ႔ေခၚရာကေန ခုၾကီးတဲ႔အထိ ဒီနာမည္စဲြေနေရာ။ အေဖ႔ဒါဏ္ေတြ သားခံရတယ္ေၿပာရမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သားနာမည္ၾကားတိုင္း အေဖေနာင္တရေအာင္ ေပးခဲ႔ေလသလား။
ငယ္ငယ္ကေက်ာင္းတက္ေတာ႔ အတန္းထဲမွာ ႏြားၾကီးဆိုတာရွိတယ္။ တစ္ခါသား ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ႔ ရွင္ၿပဳပဲြလား ႏွစ္ဆန္းခ်ိန္ကဗ်ာလား မမွတ္မိေတာ႔ ။ တစ္တန္းလံုး ကဗ်ာသံၿပိဳင္ဆိုရတယ္။ ဆုိရင္းနဲ႕
" ... ႏြားၾကီးလဲ ပါသေဟ႕ ... " ဆိုတဲ႔ အပိုဒ္လည္းေရာက္ေရာ တစ္တန္းလံုး ဆက္မဆိုႏိူင္ပဲ တခြီးခြီး နဲ႕ရယ္ၾကတာ။အုန္းအုန္းထလို႔။ ကာယကံရွင္ ႏြားၾကီးေတာ႔မသိဘူး။ အဲ႔ေန႔က ဆရာ စိတ္ဆိုးလို႔ တစ္တန္းလံုး ခံုေပၚတက္ မတ္တပ္ရပ္ဆိုၿပီး ဒါဏ္ေပးခံရတယ္။ ဒါေတာင္ မတ္တပ္ရပ္ေနရင္းကေန အဲဒီ "ႏြားၾကီးလဲ ပါသေဟ႕" ဆိုတဲ႕ အပိုဒ္ကို စဥ္းစားမိတိုင္း စိတ္ထဲ ၾကိတ္တခြိခြိၿဖစ္တုံးရွိေသး။
ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ႔ သြားနဲနဲေခါေခါနဲ႔ မ်က္လံုးၿပဴးၿပဴးနဲ႔။ ေခါင္းက ခပ္လံုးလံုးနဲ႔။ သူ႕က်ေတာ႔ ေမ်ာက္ေခါင္းတဲ႔ ။ စတတ္ေနာက္တတ္ ခင္တတ္တဲ႔ အရြယ္ေတြဆိုေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းခ်င္း ခ်စ္စႏိူး၊ ေနာက္ေၿပာင္ေခၚတဲ႔နာမည္ေတြက ကိုယ္ေတြအတြက္ဆိုရင္ေတာ႔ အားနာစရာ။ ေနာက္တစ္တန္းလံုးက ဒီနာမည္ၾကီးေခၚေနေတာ႔ ကိုယ္ကနာမည္အရင္းေခၚရင္ပဲ တစ္ခုခုမွားေနသလိုကိုး။
ေဟာတကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ႔ ႏြားၾကီး တစ္ေကာင္ ... အဲ ႏြားၾကီးလို႔ေခၚတဲ႔ တစ္ေယာက္နဲ႕ ဆံုရၿပန္ေရာ။ ကိုယ္႔သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ အားနာလို႔ဆို နာမည္အရင္းလဲ မသိေတာ႔ ႏြား ... ႏြား လို႔ ေခၚတဲ႔ အေၾကာင္းေတာင္ေရးမိေသး။ ႏြားၾကီးက အရမ္းသေဘာေကာင္းတာ။ အဲဒါနဲ႕ ဘာလို႔ ႏြားၾကီးေခၚရသတံုးဆိုေတာ႕ ခိုင္းေကာင္းလို႔ ဆိုလား။ ေၿပာၾကတာပဲ။ ေအာ္ ... သေဘာေကာင္း ခိုင္းတိုင္းလုပ္ေပးေတာ႔လဲ ခ်စ္စႏိူးနာမည္ ႏြားၾကီး ၿဖစ္ကေရာ။
ေနာက္တစ္ေယာက္ ေၾကာင္ၾကီးဆိုတာလဲရွိေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူတို႔ Lab Group ထဲက တစ္ေယာက္ ေၾကာင္ၾကီး ကဘာၿဖစ္တယ္။ ေၾကာင္ၾကီး ... ေၾကာင္ၾကီးနဲ႔ ေၿပာေနတာ ၾကာလွၿပီ။ ကိုယ္ကလဲ ဒီနာမည္ၾကားေတာ႔ စိတ္၀င္စားတယ္ေပါ႔။ ဘာရယ္မဟုတ္ ။ ရယ္ခ်င္တာ။ ေၿပာင္ခ်င္တာ အဓိက။ ဒါနဲ႔ တစ္ရက္ canteen သြားေတာ႔ ေၾကာင္ၾကီးတို႔ အဖဲြ႕နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ အဲသည္ေတာ႔မွ ေၾကာင္ၾကီးဆိုတာ အတန္းထဲမွာ ကုိယ္ၿမင္ဘူးသားၾကီးပဲကို။ ဒါေပမဲ႔ ေၾကာင္နဲ႔ မစပ္ဆက္မိပါဘူး။ အဲေန႔ကေတြ႔ၿပီး သူ႕နာမည္ေၾကာင္ၾကီးဆိုမွ ... လား ...လား... သူမ်က္ႏွာက ေၾကာင္နဲ႔ေတာ္ေတာ္ကို တူေနပါလား ...ဆိုတာသတိထားမိၿပီး ရယ္လိုက္ရတာ။ ခုခ်ိန္ထိ သူ႔ကိုၿမင္ရင္ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိၿဖစ္တံုး။
တစ္ခ်ိဳ႕နာမည္ေတြလဲ ေခြးပုတဲ႔ ၊ ၀က္ၾကီးတဲ႔၊ ဘရာစီယာဆိုတဲ႔ နာမည္ေတာင္ၾကားဘူးတယ္ ။ ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႔ ေနာက္ေၿပာင္တတ္၊ ခ်စ္ခင္တတ္ ေပ်ာ္တတ္ၿပီး နာမည္ေၿပာင္ေပးတတ္တဲ႔ ဓေလ႔ေလးပါ။ နာမည္ေတြ ဘယ္လိုဆိုးေပမဲ႕ သူတို႔ ဒီနာမည္ေခၚခံတယ္ ဆိုကတည္းကိုက အေတာ္သည္းခံၿပီး လူခ်စ္လူခင္ေပါလို႕သာၿဖစ္ရမယ္။ စိတ္ဆိုး၊စိတ္ဆတ္ တတ္တဲ႔သူေတြဆို ဒီလိုနာမည္ေတြ ဘယ္ေခၚခံပါ႔မလဲေနာ႔။ ေအာင္႔သက္သက္ၿဖစ္စရာ ... နာမည္ေၿပာင္ေတြအေၾကာင္း ေတာင္ေရာက္ေၿမာက္ေရာက္ပါ။
.jpg)
