ေအာ္ဇီမွာ ၾကံဳရသမွ် (၂)

မဆြိတီလဲ ခုတေလာ ဘေလာ႔ဂ္မေရးၿဖစ္တာ ၾကာၿပီ။ ဦးၿခိမ္႔၀ယ္ထားတဲ႔ ေစာင္ၾကီး အၿပစ္တင္ရမွာပဲ။ ဒီမွာ ေရာက္စ ရာသီဥတုကေအးေတာ႔ မနက္လင္းရင္ ေစာင္ပံုထဲက မထြက္ခ်င္ဘူး။ စလံုးမွာေနတံုးကေတာ႔ မနက္ပိုင္း အိပ္ရာ အေစာၾကီးႏိူးေနရင္ ပို႔စ္ေတြ ထ ေရးၿဖစ္ေပမဲ႔ ဒီေရာက္ေတာ႔ အေၿခအေနက မတူေတာ႔ဘူးေပါ႔ဂ်ာ။ မဆြိတီ စလံုးကေန ဒီကို မေရာက္ခင္ ဦးၿခိ္မ္႔က ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ မရွိမၿဖစ္ ၀ယ္ထားရတာေတြရွိတယ္။ အဲဒါ ဘယ္ေလာက္က်လဲ ေမးၾကည္႕လိုက္ေတာ႔ အိပ္ရာ၊ ကုတင္နဲ႔ ေစာင္ဖိုးတင္ ေတာ္ေတာ္က်ေနတယ္ဗ်ာ။ ေအာင္မေလး ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေစ်းၾကီးတာေတြ ၀ယ္ရသလဲဆိုေမးေတာ႔ ဒီမွာက ညအိပ္ခ်ိန္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိဖို႔ ေစာင္ေတြကအစ ေကာင္းတာေတြ ၀ယ္ရသတဲ႔။

အဲ႔ေစာင္ၾကီးကလဲ ဦးၿခိမ္႔ေၿပာသလိုဆို စပါယ္ရွယ္ တီထြင္သုေသသနလုပ္ထားတဲ႔ ေစာင္ပါတဲ႔ဗ်ား။ သူက သိုးေမႊးေတြ ထည္႔ထားတဲ႔ ဂြမ္းကပ္ေပါ႔ဗ်ာ။ သူကၿခံဳလိုက္ရင္ လူရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အပူခ်ိန္အတိုင္း အထဲမွာ ေႏြးေနေအာင္ ဖန္တီးထားတယ္ဆိုပဲ။ ၿခံဳထားတံုး ပူလြန္းလို႔ ေစာင္ကိုခြါ၊ ေစာင္ခြါၿပန္ေတာ႔ ၿပန္ေအးၿပီး ၿပန္ၿခံဳ၊ ၾကာလာေတာ႔ ၿပန္ပူလာ ဒါမ်ိဴးေတြ မရွိဘူးတဲ႔ဗ်ာ။ ေစာင္က လူရဲ႕ အပူခ်ိန္အတိုင္းပဲတဲ႔။ အဲဒီေတာ႔ မိုးလင္းရင္ မနက္ ၅နာရီေလာက္ ႏိူးေနတတ္ေပမဲ႔ အဲဒီေစာင္ပံုထဲက မထြက္ခ်င္ေတာ႔ အန္တီဆြိတို႔လဲ ပို႔စ္ေတြ မတင္ၿဖစ္ေတာ႔ဘူး။ ခုကို အပူခ်ိန္က ၁၁.၄ ပဲ ရွိပါသဗ်ာ။ မနက္ ၇နာရီမွာ စေရးေနတာပါ။
ဆစ္ဒ္နီက ပရိတ္သတ္အတြက္ temperature ေတြကို ၁၀မိနစ္တစ္ခါ ၂၄နာရီစာၿပထားတဲ႔ web site ပါ။
http://www.weatherzone.com.au/station.jsp?lt=site&lc=66062&list=ob



ေစာင္ပံုထဲမွ ေၾကာင္ပံုၾကီး
ဂ်ဴဂ်ဴေလးကလဲ ေက်ာင္းသြားဖို႔ မနက္ ၇နာရီခဲြေလာက္ ထရတယ္။ ေက်ာင္းက ၉နာရီခဲြမွ စေပမဲ႔ ၁၀ကီလိုေလာက္ေ၀းတဲ႔ သူ႔ အေဖရံုးကို လိုက္ပို႔၊ အၿပန္သူ႔ကို ေက်ာင္းမွာ ၀င္ခ်ဆိုေတာ႔ သူက အေစာၾကီး ထေနရတာ။ စလံုးမွာတံုးက မနက္ ၉နာရီ၊ ၁၀နာရီထိ ေနဖင္ထိုးေအာင္ အိပ္တဲ႔ မဂ်ဴဂ်ဴလဲ မနက္မိုးလင္း ႏိွဳးရတာ အေတာ္ဒုကၡ ေရာက္တယ္။ မနက္ခင္းဆို သားအမိ၂ေယာက္ နံနက္ခ်ိန္ခါ ေတးသံသာပဲ။ " ဂ်ဴဂ်ဴေရ ထေတာ႔ေလ။ သမီး ေက်ာင္းသြားရဦးမွာ ... " "ဟင္ ေမေမကလဲ အရမ္းခ်မ္းေသးတယ္။ ဂ်ဴဂ်ဴ ထလို႔ရဘူး ... " ဆို ေတာ္ေတာ္နဲ႔မထ။ " သမီးေလး ထေတာ႔။ ေဖေဖရံုးေနာက္က်မယ္။ မထလို႔မရေတာ႔ဘူး ... " " ဒါဆို ဂ်ဴဂ်ဴ႕ကို ေမေမလာဖက္ ... " အစရွိသၿဖင္႔ေပါ႔။ သားအမိ၂ေယာက္ကို ႏိွဳးသံေတြ ခ်ဲြသံေတြနဲ႔ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္လို႔ပဲ။

မဆြိတီငယ္ငယ္က ေၾကာင္ေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ အတူေနဘူးသဗ်။ အေဖက လမ္းမွာေတြ႔တဲ႔ ေၾကာင္မေလးတစ္ေကာင္ သနားလို႔ဆို အိမ္ေခၚလာတာမွာ အဲဒီကေန ပြားလိုက္တာ ေနာက္ဆံုး ေၾကာင္ေတြ ၁၂ ေကာင္အထိ ၿဖစ္သြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင္ေတြနဲ႔ ေနရင္း ေၾကာင္ေတြကိုလဲ ခ်စ္သြားတာ။ မဆြိတီတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ ေၾကာင္ေတြကို သူ႔ေၾကာင္၊ ကိုယ္႔ေၾကာင္ဆို နာမည္ေတြ ေပးၾက အတူအိပ္ၾကေပါ႔။ အဲသမွာ မဆြိတီသိပ္ခ်စ္တဲ႔ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ကို ညက်ရင္ ေခၚေခၚအိပ္တာ။ ေဆာင္းတြင္းခ်မ္းတဲ႔ အခ်ိန္ဆို ခ်မ္းလြန္းေတာ႔ တၿခားေၾကာင္ေတြကပါ ၿခင္ေထာင္ကို ေခါင္းနဲ႔တိုး၀င္ၿပီး မဆြိတီ ေစာင္ၿခံဳထဲ ၀င္အိပ္ၾကတာ။ ေၾကာင္မွ အရြယ္စံု၊ ဆိုဒ္စံုပဲ။ မိုးလင္းရင္ ကိုယ္႔ေဘးမွာ အိပ္ေနၾကတာ ေၾကာင္ေတြ အပံုလိုက္ၾကီးဗ်ာ။ ခႏၶာကိုယ္ေတြကလဲ ပူေႏြးေနတာပဲ။ သူတို႔က အဲလို တစ္ေကာင္နဲ႔ တစ္ေကာင္ ပူးကပ္အိပ္ရင္ အရမ္းေႏြးေတာ႔ တစ္ေကာင္ေပၚ တစ္ေကာင္ ထပ္ပံုၿပီး ေကြးေနေအာင္ အိပ္ၾကတာကလား။

ခုလဲ မနက္မိုးလင္း ကိုယ္က သူတို႔သားအဖအတြက္ မနက္စာၿပင္ၿပီး ဂ်ဴဂ်ဴေလးကိုသြားႏိွဳးရင္ ဂ်ဴဂ်ဴေလးခႏၶာကိုယ္က ေစာင္ၿခံဳထဲမွာ ပူေႏြးေနတာမ်ား ေစာနက ေၿပာတဲ႔ ေၾကာင္ပံုၾကီး အတိုင္းပဲဗ်ား။ ကိုယ္ကေတာ႔ အၿပင္ထြက္ ေရကိုင္၊ ဘာကိုင္ဆို အေတာ္ ေအးေနၿပီကိုး။ အဲဒါ ဂ်ဴဂ်ဴေလးကို ႏိွဳးရငိ္ မဆြိတီရဲ႔ ေၾကာင္ပံုၾကီးအေၾကာင္း ပံုေၿပာသလို ေၿပာၿပီး ႏိွဳးေတာ႔ သူက သေဘာေတြက်လို႔။ ဟဲ႔ ေၾကာင္ပံုမၾကီး ... အဲေလ ဂ်ဴပံုမၾကီး ထေတာ႔ဟဲ႔ ... ေက်ာင္းသြားရေတာ႔မယ္ဟဲ႔ ... ဆို သိပ္သေဘာက်တာ။ တခစ္ခစ္နဲ႔။ ေၾကာင္ပံုၿပင္ ခဏခဏ ေၿပာခိုင္းေနေတာ႔တာပဲ။


ၾကက္ၿခံထဲမွ အန္တီဆြိ
မဆြိတီက တစ္ခါတစ္ေလ ဘာမဟုတ္တာေလးကိုလဲ ႏွေၿမာတတ္တယ္။ ေခြ်တာခ်င္တယ္ေပါ႔။ တစ္ခါတစ္ေလလဲ ေစ်းၾကီးတာၾကီး သိပ္မစဥ္းစားပဲ ၀ယ္ခ်င္လဲ ၀ယ္ခ်လာတာပဲ။ တစ္ခါသား 3D တီဗီၾကီး ၀ယ္လာတာသာ ၾကည္႔ၾကပါကုန္။ ခု ဒီမွာ ညည အိပ္ေတာ႔ ဦးၿခိမ္႔က ေခါင္းအံုး တစ္လံုးစီပဲ ၀ယ္ထားတာ။ အရင္စလံုးအိမ္မွာ ေခါင္းအံုး၂လံုးဆင္႔ အိပ္ေနက်ဆိုေတာ႔ အိပ္ရတာ မေကာင္းဘူးဗ်ာ။ ခါးနာခ်င္သလိုဘာလိုၿဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ေခါင္းအံုးထပ္၀ယ္မယ္ဆို ေအာ္ဇီမွာ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း ပစၥည္းေလးေတြ ရတတ္တဲ႔ K Mart ကို ေရာက္သြားၾကတယ္။ အဲသမွာ ေခါင္းအံုးေစ်းကို ဖတ္ေတာ႔ ညက္လံုးေတြ ၿပဴးသြားတယ္။ ပံုမွန္လူတိုင္း၀ယ္တဲ႔ ေခါင္းအံုးက ၂လံုးကို ၅၀တဲ႔ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ ေစ်းမ်ားတယ္ဆိုၿပီး ဘာမ်ားေပါေပါရႏိူင္လဲဆို လိုက္ၾကည္႔ေတာ႔ ေစ်းေပါတဲ႔ ေခါင္အံုးေလးေတြ ေတြ႔သြားတာ၊၂လံုး ၃၀က်ပ္တဲ႔ဗ်ား။ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ငွက္ေမႊးေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ႔ ေခါင္းအံုးဆိုပဲ။ ငယ္ငယ္က ေမာင္ေလးေတြ စာထဲမွာ သင္ရတဲ႔ Wuthering Heights ထဲက ကက္သရင္းက စိတ္ေဖာက္ၿပန္ၿပီး သူ႔ငွက္ေမႊး ေမႊ႕ရာၾကီးကို ဓားနဲ႔ ခဲြ၊ ငွက္ေမႊးေတြ ပလူပ်ံေအာင္ထြက္လာ၊ ဟိကလစ္နာမည္ကို တတြတ္တြတ္နဲ႔ရြတ္တဲ႔ အခန္းကို သတိရသြားတယ္။ ငွက္ေမႊးနဲ႔ဆိုေတာ႔ ဘာၿဖစ္တံုး၊ ကိုယ္လဲ ေအာက္မွာထားအိပ္မွာပဲ၊ ကက္သရင္းတို႔ေတာင္ အိပ္ေသးတာပဲဆို ၀ယ္လာခဲ႔တယ္။ ဦးၿခိမ္႔နဲ႔ စိတ္ဆိုးရင္ ေခါင္းအံုးကို ဓားနဲ႔ခဲြ၊ ငွက္ေမႊးေလးေတြ ပလူပ်ံတဲ႔အထဲ ဦးၿခိမ္႔နာမည္ၾကီး တတြတ္တြတ္ရြတ္ ဆိုတဲ႔ ရိုမန္းတစ္ဆန္ဆန္ စိတ္ကူးေတာ႔ ဘုရားစူး မပါရိုးအမွႏ္ပါဂ်ာ း)

ဒါနဲ႔ ညအိပ္ေတာ႔ စဂြက်ေတာ႔တာပဲ။ ပထမဆံုးစ အိပ္အိပ္ခ်င္း ေခါင္းအံုးေပၚလဲ တက္အိပ္လိုက္ေရာ။ ငါေတာ႔မွားပဟဲ႔ဆို ေနာင္တရမိတယ္။ ေခါင္းအံုးက ထြက္လာတဲ႔ အနံ႔ကဗ်ာ။ တိရိစာၦန္ရံုက ငွက္ရြာေရာက္ဖူးသူတိုင္း ဒီအနံ႔မ်ိဳး သိၾကမွာပါ။ ၾကက္နံ႔၊ ငွက္နံ႕၊ ဘဲန႔ံလို အန႔ံမ်ိဳး ေထာင္းကနဲ ထြက္လာတာပဲ။ သူက ေခါင္းအံုးကို ဖိအိပ္မွ ထြက္လာတာေနာ္။ အနံ႔ဘယ္ေလာက္ဆိုးသလဲဆို မခံႏိူင္လို႔ အသက္ေအာင္႔ထားရတယ္။ ဒီမယ္ၾကံဳလို႔ ေၿပာရရင္ မဆြိတီတို႔ ငယ္ငယ္ ၀န္ထမ္းတန္းလွ်ားမွာ ေနတံုးက ၾကက္ေတြ ေမြးဖူးသဗ်။ အိမ္ပတ္၀န္းက်င္ ဒီတိုင္းေလွ်ာက္လႊတ္ထားတဲ႔ အိမ္ၾကက္ေတြအၿပင္၊ ၾကက္ၿခံနဲ႔ေမြးတဲ႔ ဥစားၾကက္မ ေတြလဲ နည္းနည္း စမ္းေမြးဖူးတယ္။ ဘဲေတြ၊ မန္ဒါလီေတြလဲ ေမြးဖူးတယ္။ မဆြိတီ ငယ္ငယ္က ဘယ္ေလာက္ထိ ဆပ္ေဆာ႔လဲဆို အိမ္က ၾကက္မတစ္ေကာင္ ဥအုတာကို အစအဆံုး အနီးကပ္၊ အႏုလံု ပဋိလံု ေခ်ာင္းၾကည္႔ဖူးပါသဗ်ား။


ၿဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အဲဒီၾကက္မက ၾကက္မဒန္းမခင္ဗ်။ ၾကက္မဒန္းဆိုတာ ၾကက္အပ်ိဳေပၚ၀င္စေပါ႔ဂ်ာ။ အဘြားေၿပာၿပဖူးလို႔ သိေနတာ။ သူတို႔က ဥအုခ်င္ၿပီဆို ကေတာ္ ကေတာ္ ေအာ္ၿပီး အုရမဲ႔ေနရာ လိုက္ရွာေတာ႔တာကိုး။ အဲဒီၾကက္မဟာ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ဥတာ၊ အိမ္ေပၚက မဆြိတီတို႔ အေဖထိုင္တဲ႔ ပက္လက္ကုလားထိုင္ၾကီးေပၚ တက္တက္ဥေနတာ ၂ခါေလာက္ရွိၿပီဆိုေတာ႔ မဆြိတီေသးေသးေလးက မွတ္ထားတာ။ ဒီတစ္ခါ ကေတာ္ရင္ေတာ႔ ၾကက္ဥဘယ္လိုအုလဲ သိရေအာင္ ၾကံေဆာင္ေတာ႔မည္ေပါ႔။ အေဖထိုင္တဲ႔ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေနာက္ကေန ပုန္းၿပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင္႔ေနတာ။ ပက္လက္ကုလားထိုင္ဆိုလို႔ ေၿပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္က အိမ္မွာ Bread winner ၿဖစ္တဲ႔ အေဖသာ ထိုင္ခြင္႔ရွိတဲ႔ အိမ္ရဲ႕ ဇိမ္ခံပစၥည္း တစ္ခုေပါ႕ဂ်ာ။ အေဖရံုးသြားခ်ိန္မွ မဆြိတီတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ လုထိုင္ၾကရတာကလား။ ခုမွ စဥ္းစားမိတာက ဒီလိုပက္လက္ကုလားထိုင္မ်ိဴးကိုမွ အဲဒီ ၾကက္မဒန္းမက သူ႔ဥက်င္းလုပ္ရက္ေလၿခင္းဗ်ာ။

ၾကက္မေတြခင္ၿမာလဲ ဥအုရတာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မီးဖြားသလိုပဲခင္ဗ်။ သူ႔အ၀မွာ သူ႔ဥေလးက ညွစ္လိုက္၊ မထြက္လာပဲ၊ ၿပန္၀င္သြားလိုက္နဲ႔ ၿပဴတစ္ၿပဴတစ္ၿဖစ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသဗ်။ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ညွစ္ေနရတာ။ ၾကက္မဒန္းမိွု႕လားေတာ႔ မသိဘူး။ ေတာ္ေတာ္ခက္ေနတယ္။ ကုလားထိုင္အေနာက္ဖက္ ပဲြၾကည္႕စင္ကေန ေနရာယူထားတဲ႔ မဆြိတီေသးေသးေလးက အေသးစိတ္ကိုၿမင္ေနရတာ ခင္ဗ်။ ေနာက္ဆံုး အသည္းအသန္ညွစ္လိုက္မွ ဖုတ္ကနဲ႔ အေဖ႔ပက္လက္ကလားထိုင္က တာလဘတ္ အခင္းေပၚ ထြက္က်လာတယ္။ ထြက္လာလာခ်င္း ၾကက္မက သူ႔ကိစၥ၀ိစၥၿပီးၿပီဆို ဖုတ္ဖက္ခါ ထြက္သြားေတာ႔တာပဲ။ ၾကက္မဒန္း သားမခင္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးလားေတာ႔ မသိဘူး။ ဒီေတာ႔မွ စပ္စပ္စုစု မဆြိတီေသးေသးေလးက ၾကက္ဥကိုေကာက္ကိုင္လိုက္တာ ခပ္စိုစို ပူပူေႏြးေႏြးေလးပါဗ်ား။

ဆိုခ်င္တာက သို႔ဂလို ၾကက္မေတြနဲ႔ (ဟြန္ ... ၾကက္မအစစ္ကို ေၿပာတာေနာ္ း) လက္ပြန္းတတီးရွိခဲ႔တဲ႔ မဆြိတီဟာ ေခါင္းအံုးေပၚတက္အအိပ္ ၾကက္အနံ႔ကေထာင္းကနဲထြက္လာေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ ၾကက္ၿခံထဲမ်ား သြားအိပ္ရသလား ေအာက္ေမ႔ရေအာင္ ၿဖစ္သြားလို႔ ငယ္ငယ္က ဘ၀ကိုေတာင္ သြားသတိရမိေၾကာင္းပါ။ ခုေတာ႔ ေခါင္းအံုးက အနံ႔သိပ္မထြက္ေတာ႔ဘူးခင္ည။ ေခါင္းအံုးကလဲ ၿပားသြားလိုက္တာ၊ ပါးပါးေလးပဲ က်န္ေတာ႔သကိုး။ အထဲက ထြက္စရာ ေလကုန္သြားေတာ႔ အနံ႔မထြက္ေတာ႔တာ ၿဖစ္မယ္လို႔ သေဘာေပါက္ရပါသဗ်ား။

အန္တီဆြိႏွင္႔ သူမ၏ငရုပ္ဆံု
မဆြိတီတို႔ ဒီဖက္ေၿပာင္းဖို႔ ပစၥည္းေတြ ထုတ္ပိုးေတာ႔ ဘယ္ပစၥည္းေတာ႔သယ္မယ္။ ဘယ္ပစၥည္းေတာ႔ ထားခဲ႔မယ္ဆို ခဲြတန္းခ်ၾကတယ္။ အဲသမွာ အိမ္က ငရုပ္ဆံုက ေဘးမွာ နဲနဲပဲ႔ေနၿပီဆိုေတာ႔ ထားခဲ႔ၾကတာ။ စလံုးမွာလဲ မသြားခင္ တစ္လေလာက္ ခ်က္ရၿပဳတ္ရဦးမွာကိုး။ ဒီေရာက္ေတာ႔ မဆြိတီတို႔ ခ်က္ဖို႔ ၿပဳတ္ဖို႔လုပ္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ အဆင္မေၿပတာနဲ႔ ငရုပ္ဆံုရွာပံုေတာ္ ဖြင္႔ၾကေတာ႔တယ္။ အဲဒီမွာ သြားေတြ႔လိုက္တာက ဆစ္ဒ္နီမွာလဲ အိမ္သံုးပစၥည္း တိုတိုထြာထြာေရာင္းတဲ႔ ဆိုင္ေတြ အင္မတန္ေပါတာကလား။ Hot Dollar လို ဆိုင္ေတြအၿပင္ East Wood က လမ္းေဘးဆိုင္ေလးေတြ ေပါမွေပါဗ်ား။ ေစ်းေတြကလဲ သိပ္မဆိုးလွပါဘူး။ စလံုးေလာက္ပါပဲ။ ပစၥည္းေတြ စံုလြန္းလို႔ အိမ္မွာ သိပ္မလိုပဲ ၀ယ္မိမွာစိုးလို႔ မနဲဘရိတ္အုပ္ထားရတယ္။ အဲဒီက ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ငရုပ္ဆံုေတာ႔ေတြ႔တယ္။ အရြယ္က ခပ္လတ္လတ္ပဲ။ ေစ်းက ၁၉ က်ပ္ဆိုေတာ႔လဲ မဆိုးဘူးေပါ႔။ ဒါနဲ႔ ၀ယ္ေတာ႔မယ္ဆိုေတာ႔ သူက ငရုပ္က်ည္ေပြ႔ကို ၿပမထားဘူးခင္ည။ ဆိုင္က ေကာင္တာကို သြားေမးေတာ႔မွ သူတို႔က ငရုပ္က်ည္ေပြ႔ကို ထုတ္ေပးတယ္။ ေအာင္မေလးဗ်ာ ငရုပ္က်ည္ေပြ႔က ေသးခ်က္ကေတာ႔ မဆြိတီတို႔စားတဲ႔ မွ်စ္ေခ်ာင္းသာသာပဲရွိတယ္။ ငရုပ္ဆံုကို တပ္ၾကည္႔ေတာ႔ အေတာ္ကို ေခ်ာင္ေနတယ္။ အေဖေရ ဒီငရုပ္က်ည္ေပြ႕နဲ႔ ေထာင္းဖို႔ရာေတာ႔ ဘယ္လိုမွ အားရမွာ မဟုတ္ဘူးဆို ၀ယ္ခါနီးမွ လက္ေလွ်ာ႔ ၿပန္ခဲ႔ၾကတယ္။

အဲဒီေန႔ညေနပဲ ဦးၿခိမ္႔က ေစ်းခ်ိဳတဲ႔ Aldi ဆိုတဲ႔ စူပါမားကတ္မွာ ေစ်းသြား၀ယ္ၾကတယ္။ အဓိကက ေပါင္မုန္႔လို၊ ႏြားႏိူ႔လို႔၊ ခ်ိစ္လို အေနာက္တိုင္း စားေသာက္ကုန္ေတြ ေရာင္းတဲ႔ဆိုင္ပါ။ ေစ်းလဲ တကယ္ေပါပါတယ္။ ဦးၿခိမ္႔က အစားအေသာက္ေတြၾကည္႔ေနတံုး မဆြိတီက အလယ္တန္းမွာၿပထားတဲ႔ အိမ္သံုးပစၥည္းေတြ ဒစ္စေကာင္႔ခ်တဲ႔ဆီ မ်က္ေစ႔က ေရာက္သြားတယ္။ အဲသမွဗ်ာ ငရုပ္ဆံုၾကီး။ ကပ္ထူပက္ကင္ပံုးနဲ႔ ေသခ်ာကို ထုတ္ထားတာ။ ဘယ္လိုငရုပ္ဆံုမ်ိဳးလဲဆိုတာ ေၿပာရရင္ေတာ႔ အစားအေသာက္ခ်က္တဲ႔ ဆယ္လီဗ်စ္တီ ေဂ်မီအိုလီဗာ ေထာင္းေထာင္းေနတဲ႔ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ငရုပ္ဆံုမ်ိဳးၾကီးခင္ည။ ငရုပ္ဆံုအၿပင္သားကိုက ေၿပာင္ေခ်ာေနတာပဲ။ ေစ်းကလဲ ေရးထားတာ ဖတ္ၾကည္႔ေတာ႔ ၁၃.၉၉တဲ႔ဗ်ာ။ ေအာ္ဇီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ရြာကလို ငရုပ္ဆံုမ်ိဳးကို မယံုႏိူင္ေလာက္ေအာင္ ေစ်းခ်ိဳေနလို႔ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လား ညက္ေစ႔ကို ပြတ္ၿပီး ၂ခါၿပန္ၾကည္႕ရတယ္။ ၿပီးေတာ႔ အဲဒီငရုပ္ဆံုဗူးၾကီးကိုင္ၿပီး လက္ကမခ်ေတာ႔ဘူးဗ်ိဳ႔။ အစားအေသာက္တန္းဖက္ပတ္ေနတဲ႔ ဦးၿခိမ္႔ကို အတင္းရွာၿပီး ၿပလိုက္ေတာ႔ သူကလဲ ဟုတ္ရဲ႕လားတဲ႔။ ေစ်းမွားေရးတာလားတဲ႔။ ၿပန္ရွာေတာ႔လဲ တစ္ဆိုင္လံုး အဲဒီ တစ္ခုသာ က်န္ေတာ႔တာနဲ႔ တူပါရဲ႕။ ဒါနဲ႔ အဲဒီေန႔ညက မဆြိတီလဲ အဲဒီငရုပ္ဆံုၾကီး ပိုက္ၿပီး ၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ အိမ္ၿပန္ခဲ႔ေတာ႔တာပဲ။ တစ္ခါတစ္ရံလဲ ဘာရယ္မဟုတ္၊ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ ပစၥည္း ကြာလတီေကာင္းေကာင္းကုိ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ရတာလဲ ေလာကမွာ အလြန္ေက်နပ္ပီတိ ၿဖစ္ဖြယ္ပါတကား။


အန္တီဆြိ ၿဖတ္လမ္းလိုက္ၿခင္း
ေနာက္အေတြ႕အၾကံဳေတြကေတာ႔ ေအာ္ဇီမွာ လမ္းေတြကက်ဥ္းေတာ႔ ကားေမာင္းရတာ စလံုးေလာက္ေမာင္းလို႔ မေကာင္းဘူးခင္ဗ်။ ကားလမ္းေတြကလဲ မေကာင္းေတာ႔ တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ေမာင္းရတာ။ စေမာင္းကာစကေတာ႔ ကားေတြ ေႏွးေအာင္ တမင္အထစ္ကေလးေတြ ထည္႔ထားတယ္ေတာင္ထင္တာ။ ဘယ္ဟုတ္ရမတံုးဗ်ာ။ ကတၱရာေတြက ကဲြေနတာ ေသခ်ာဖာမထားေတာ႔ ၁၀မီတာေလာက္ကို တစ္ခါ တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႕ခင္ဗ်။ ေရာက္စ ကားကလဲ စိမ္း၊ လမ္းေတြကလဲစိမ္း ဆိုေတာ႔ ေမာင္းရတာ ေတာ္ေတာ္ဂြက်တယ္။ ေၿပာရရင္ ကားကို မေမာင္းခ်င္ဘူး။ ဒါကို ဦးၿခိမ္႔ကို မနက္ခင္းလိုက္ပို႔ ၊ သမီးကိုေက်ာင္းပို႔၊ ညေန သမီးကို ၃နာရီခဲြမွာ သြားၾကိဳ၊ အိမ္ၿပန္လာ ညေန ၅နာရီခဲြမွာ တစ္ခါ သမီးပါ ေခၚၿပီး ဦးၿခိမ္႔ထပ္ၾကိဳရၿပန္တယ္။ နဂိုတည္းက ကားမေမာင္းခ်င္တာ ေမာင္းေနရေတာ႔ မဆြိတီတို႕ အၾကံထုတ္တယ္။

ဂ်ဴဂ်ဴးကလဲ ကားနဲ႔လာၾကိဳရင္ ခေလးေတြ အကုန္လံုး လႊတ္မွ ကားသမားေတြက ေက်ာင္းထဲ၀င္ပတ္ၿပီး ေခၚခြင္႔ရတာဆိုေတာ႔ သူက ေက်ာင္းဆင္းၿပီး ၁၅မိနစ္ေလာက္ မေအကားအလာကို ေစာင္႔ေနရတာ စိတ္မရွည္ဘူးခင္ဗ်။ ဒါနဲ႔မဆြိတီလဲ ဂ်ဴဂ်ဴနဲ႔ တစ္ရက္ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေက်ာင္းသြားၾကည္႔ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေၿပတယ္။ ေက်ာင္းနဲ႔အိမ္က တစ္ကီလိုမီတာပဲ ေ၀းတာဆိုေတာ႔ ၁၅မိနစ္ေလာက္ေတာ႔ ေလွ်ာက္ရတယ္။ ရာသီဥတုက စလံုးလိုလဲ ေနက်ဲက်ဲေတာက္ ပူမေနေတာ႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္ စကားေတြေၿပာၿပီး ေလွ်ာက္ၾကေတာ႔ သိပ္ၾကာတယ္ မထင္လိုက္ဘူး။ မနက္ခင္း၊ ညေနၿပန္ သူ႔အေဖကို လိုက္ပို႔စရာ ၾကိဳစရာ မလိုေတာ႔ ကားလဲ မေမာင္းရေတာ႔ဘူး။ ဓာတ္ဆီဖိုးလဲ သက္သာသြားတယ္။ လူလဲ အခ်ိန္ကုန္သက္သာသြားတယ္။ ဂ်ဴဂ်ဴးလဲ မေအကို ေစာင္႔စရာမလိုေတာ႔ဘူးေပါ႔။ အဲဒီလမ္းက ကားသြားတဲ႔ လမ္းအတိုင္း သားအမိ၂ေယာက္ ေလွ်ာက္ၾကတာပါ။ ကားလမ္းက ေကြ႕ပတ္ၿပီး သြားရေတာ႔ နဲနဲေတာ႔ ပိုေ၀းတယ္ခင္ဗ်။ ေရရွည္ ဂ်ဴဂ်ဴေလး ေလွ်ာက္ႏိူင္ပါ႔မလား စဥ္းစားေနရတယ္။

ပထမလမ္းေလွ်ာက္သြားတဲ႔ ကားလမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ၿမင္ကြင္းပါခင္ည။

ဒီမွာ ဟိုးအရင္ ဦးၿခိမ္႔ ဒီအိမ္ကို ငွါးေတာ႔ သမီးေက်ာင္းကို သြားတဲ႔ၿဖတ္လမ္း ရွိလားဆို ေမးဖူးတယ္။ အမွန္က ေက်ာင္းနဲ႔ အိမ္က အေၿဖာင္႔ကို ကီလို၀က္ပဲ ရွိတာပါ။ Google earth ထဲ ၀င္ၿပီး တိုင္းထားတာခင္ဗ်။ တစ္ေန႔ကေတာ႔ သမီးကို ေက်ာင္းပို႔ၿပီးအၿပန္ သမီးတို႔ေက်ာင္းေဘးက အထက္တန္းေက်ာင္းထဲကို လမ္းမကေန ၀င္ၾကည္႔လိုက္တာမွာ လားလား ၿဖတ္လမ္းက အဲဒီအထက္တန္းေက်ာင္း၀န္းက ထြက္ထြက္ခ်င္း ၿမက္ခင္းက်ယ္ၾကီးကိုၿဖတ္ၿပီး ေဖာက္ေပးထားတာ ကြန္ကရစ္လမ္းၾကီးမွ ၿဖဴးလို႔ပဲဗ်ာ။ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ တက္တဲ႔ အတန္းကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ေၿဖာင္႔ေနတာပဲ။ အထက္တန္းေက်ာင္းကလဲ ၿခံစည္းရိုးေတြက အကုန္ကာမထားပဲ ၿမက္ခင္းနားမွာေတာ႔ တိုးယိုေပါက္ၾကီး ၾကိဳက္သလို ၀င္ထြက္ေပေရာ႔ပဲ။ ဒါနဲ႔ အစမ္းေလွ်ာက္ၾကည္႔ေတာ႔ ၁၀မိနစ္ပဲ ၾကာေတာ႔တယ္ခင္ည။ ခရီးက ၀.၆ကီလိုမီတာပဲရွိေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလွ်ာက္ရတာ သက္သာသြားလို႔ မဆြိတီမွာ တစ္ခ်က္ခုတ္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာၿပတ္လို႔ ေက်နပ္ပီတိမဆံုးပါေၾကာင္း။



ၿဖတ္လမ္းမွ ေလွ်ာက္ၿခင္း၏အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား
၁) ကားဓာတ္ဆီခ တစ္၀က္ဖိုးေလာက္ သက္သာသြားပါတယ္။
၂) ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် တစ္ေန႔၂ခါ traffic ၿဖစ္တဲ႔ အခ်ိန္ၾကီး ကားမေမာင္းရေတာ႔ တိုက္မိမဲ႔ risk နဲသြားတာေပါ႔ဂ်ာ။ (စာေရးသူဟာ စလံုးမွာေမာင္းသက္ ၂ႏွစ္အတြင္း ၃ခါတိတိ တိုက္ဖူးသူ ၿဖစ္ေၾကာင္း အာမခံပါသည္ း))
၃) ဂ်ဴဂ်ဴေလးလဲ မနက္ ၇နာရီခဲြ မထရေတာ႕ဘူး။ ၈နာရီခဲြမွ ထရေတာ႔ တစ္နာရီ ပိုအိပ္ရပါသဗ်။ မဆြိတီလဲ အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီး ပိုထြက္လာတယ္။
၄) ၿဖတ္လမ္းက တိုေတာ႔ ဂ်ဴဂ်ဴေလးလဲ ေရရွည္ မေလွ်ာက္ႏိူင္မွာ စိတ္မပူရေတာ႔ဘူး။
၅) ေက်ာင္းကို အသြားအၿပန္၊ အသြားအၿပန္ ၄ ခါတိတိ လမ္းေလွ်ာက္ရေတာ႔ အန္တီဆြိတို႔ ေန႔စဥ္က်န္းမာေရး ကိုယ္လက္လွဳပ္ရွားမွဳအတြက္ စိတ္မပူရေတာ႔ဘူးေပါ႔ဂ်ာ။ တစ္ေန႔ကို ၂.၄ ကီလိုမီတာ ေလွ်ာက္မိေနပါတယ္။ စကားမစပ္ အခုကို အန္တီဆြိ စလင္းေဘာ္ဒီေလး ၿဖစ္ေနပါတယ္ း) ဒါကေတာ႔ အန္တီသက္ေ၀တို႔ တန္ခူးတို႔ အန္တီစုခ်စ္တို႔ မနာလိုေအာင္ ေၿပာတာ မဟုတ္ဘူးခင္ည။ တကယ္ပါ။
၆) ဖေအ၊ မေအဆီက စိတ္ေစာတတ္တဲ႔ အေမြကို ဆက္ခံထားတဲ႔ ဂ်ဴဂ်ဴေလး ကားလာအၾကိဳကို မေစာင္႔ရေတာ႔ဘူးေပါ႔ဂ်ာ။ ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႔ အေမလက္ဆဲြၿပန္ရံုပဲခင္ည။
၇) ၿဖတ္လမ္းက ကားလမ္းအတိုင္း သြားတာမဟုတ္ေတာ႔ အႏၱရာယ္ကင္း၊ ေဘးရွင္းတဲ႔ အၿပင္၊ ကားေတြၿဖတ္သြားလို႔ ေလတိုးတဲ႔ဒါဏ္လဲ မခံရေတာ႔ဘူးေပါ႕ဂ်ာ။

ဂ်ဴဂ်ဴေလး ေက်ာင္းေရွ႕က ကြန္ကရစ္ခင္း ၿဖတ္လမ္း

မေရးဘူး မေရးဘူးနဲ႔ ေရးမဲ႔ေရးေတာ႔လဲ ေရးစရာေတြက မကုန္ႏိူင္ဘူး။ ေနာက္တစ္ပို႔စ္မွာ ဆက္ေရးပါ႔မယ္။ ဂ်ဴဂ်ဴေလးရဲ႕ေက်ာင္းအေၾကာင္း၊ ပညာေရးဆိုင္ရာေတြ၊ ခေလးေတြ ေက်ာင္းနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြ။