ကြ်န္မ မာစတာ ...

တီတီဆြိ ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးတာ မာစတာဘဲြ႔ရထားတာကို ၾကြားလိုလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ႔ ကြ်န္မတို႔ batch ေတြၾကား မာစတာဘဲြ႔ရတယ္ဆိုတာ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ထိုႏွစ္ ထိုအခ်ိန္ခါမ်ားဆီက စကၤာပူမွာ အေၿခခ်ႏိူင္ဖို႔အေရး ေက်ာင္းက လူတိုင္းနီးပါး စကၤာပူက တကၠသိုလ္ေတြမွာ မာစတာဆက္တက္ၾကတာ အထူးအဆန္းမဟုတ္သလို ေၿပာစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ အေရးပါတဲ႔ အရာ တစ္ခုလဲ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။

ဒါေပမဲ႔ အဲဒီလို အမွတ္မထင္ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔လို႔ ရခဲ႔တဲ႔ ဘဲြ႔လက္မွတ္ေလးတစ္ခုဟာ ဘ၀မွာတိုးတက္ဖို႔အတြက္၊ အလုပ္အကိုင္ေကာင္းေတြ ရရွိဖို႔အတြက္ အေတာ္ေလးကို အေရးပါတဲ႔ေနရာက ပါခဲ႔တယ္ဆိုတာသိေစဖို႔ရယ္၊ ဒီပို႔စ္ကေန ခုေခတ္ေက်ာင္းတက္ေနတဲ႔ ခေလးေတြ၊ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ ေတြေ၀ေနတဲ႔ခေလးေတြ  အသိတစ္ခုခုရရွိခဲ႔တယ္ဆို ေက်နပ္ပါတယ္။

ကြ်န္မ NUS မွာ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ ဘယ္လိုဖန္လာတယ္၊ ဘယ္လို ေက်ာင္းတက္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ ဒီပို႔စ္ ေလးမွာ ေရးၿပီး ၿဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာ င္းၿပီးေတာ႔ ကြ်န္မ weighing machine  ေတြ ဒီဇိုင္းထုတ္တဲ႔ ေနရာ မွာ အလုပ္ရပါတယ္။ ဘာမွ အေတြ႔အၾကံဳမရွိတဲ႔ ကြ်န္မကို NUS မွာ မာစတာတက္ေနတဲ႔ ေက်ာင္းသူဆိုတဲ႔ အထင္ၾကီးမွုနဲ႕ Mechanical Design Engineer အေနနဲ႔ ခန္႔ခဲ႔တာပါ။ အဲဒီအလုပ္မွာ လုပ္ေနရင္းနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ခဲြေလာက္ၾကာေတာ႔ တစ္ရက္ေပါ႔။ Good Friday ရံုးပိတ္ရက္ၾကီးမွာ အလုပ္ကို ၿပန္လာၿပီး ဆင္းေနရတယ္။ အခန္းကလဲ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္၊ ေၿခာက္ၿခားဖြယ္ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ အခန္းထဲမွာ ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္းရယ္။ လူ၂၀၀ ေလာက္ ရွိတဲ႔ ကုမၸဏီမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္္း အခ်ိန္ပို လာဆင္းေနရတယ္ဆိုရင္ေတာ႔ တစ္ခုခုေတာ႔ မွားေနၿပီဆိုတာ ကြ်န္မေတြးမိၿပီး ေနာက္တနလၤာ ရံုးဖြင္႔ရက္မွာပဲ ကြ်န္မ Resignation latter ကို တင္လိုက္ပါတယ္။ ကုမၼဏီကေတာ႔ မထြက္ဖို႔ မ်ိဳးစံု offer  လုပ္ေပမဲ႔ ကြ်န္မ စိတ္ထဲမွာ ဆံုးၿဖတ္ၿပီးသားမိွဳ႔ မၿပင္ေတာ႔ပါဘူး။ 

ဒီလိုနဲ႔ အိမ္မွာ ၃-၄ လေလာက္နားၿပီး ပ်င္းလာေတာ႔ ေနာက္ထပ္ အလုပ္တစ္ခု ထပ္ရွာရပါေတာ႔တယ္။ အဲဒီမွာ ကံကပဲ မေကာင္း လို႔လားမသိ တစ္လနီးပါးေလာက္ ေလ်ွာက္ၿပီး၊ အလုပ္ ၁၀ခုေလာက္ အင္တာဗ်ဴးေပမဲ႔ ကြ်န္မကို အလုပ္တစ္ခုမွ ၿပန္မေခၚေသးဘူး။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ပထမအလုပ္မွာ သိပ္ကို stress မ်ားလို႔ဆိုၿပီး ကြ်န္မေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးအလုပ္ေလးပဲ လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ေလွ်ာက္တာ Assistant Engineer တ္ို႔ ပံုဆဲြတဲ႔ draft person တို႔ေတြပဲ ေလွ်ာက္ေတာ႔ သူတို႔က Master ဒီဂရီၾကီးနဲ႔ over qualify ဆိုၿပီး ပယ္ၾကတာ ၿဖစ္မယ္လို႔ သေဘာေပါက္လာတယ္။ အဲဒီတံုးက ခေလးကလဲ လိုခ်င္ေနေတာ႔ stress နဲတဲ႔ အလုပ္ပဲ လုပ္ခ်င္ခဲ႔တာပါ။

 အဲဒါနဲ႔ ဒီတိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္ေနရင္ေတာ႔ မၿဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး Engineer အလုပ္ကို စေလွ်ာက္ေတာ႔မွပဲ အလုပ္၂ခုက ၿပန္ေခၚပါေတာ႔တယ္။ ပထမတစ္ခုက water jet နဲ႔ machining လုပ္တာကို service လုပ္တဲ႔ ကုမၸဏီ ။ နယ္သာလန္က ဆိုပါတယ္။ အဲဒီကုမၸဏီကိုေတာ႔ ၿငင္းလိုက္ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ႔ ကြ်န္မ ၈ႏွစ္ခဲြၾကာလုပ္ခဲ႔တဲ႔ ဂ်ပန္က နာမည္ၾကီး ကင္မရာေတြ ထုတ္တဲ႔ ကုမၸဏီပါ။

အဲဒီကုမၸဏီက အင္တာဗ်ဴးေတာ႔ Mechanical ဌာနက မန္ေနဂ်ာ ဆိုသူနဲ႔ ၂ေယာက္တည္း ဗ်ဴးရတာပါ။ အဲဒီမွာ မွတ္မိတာက အလာဘ၊ သလႅာဘ ေတြ ေၿပာၿပီးေတာ႔ သူက ပစၥည္ေလး တစ္ခုကို ထုတ္ၿပတယ္။ bar code scanner က  housing  လို ပံုစံမ်ိဳးေလး၊ အဲဒါေလးၿပၿပီး အဲဒီပစၥည္းကို ဒီဇိုင္းလုပ္မယ္ဆိုရင္ နင္႕အေနနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ ဘာပစၥည္းသံုးမလဲဆို ကိုယ္ကလဲ ေၿဖတာပဲေပါ႔။ ဘယ္လိုလုပ္မယ္။ housing ကို ခိုင္ေအာင္ metal casting လဲ သံုးခ်င္သံုးမယ္။ ေပါ႔ခ်င္ရင္ေတာ႔ plastic molding လုပ္လဲရတာပဲဆို ေၿဖလိုက္တာ။ technical နဲ႔ ပတ္သတ္တာဆို အဲဒါ နဲ႔ ပတ္သတ္တာေလးပဲနဲနဲထပ္ ေမးၿပီး ေနာက္ေန႔ အလုပ္ခန္႔လိုက္ၿပီ လက္မွတ္လာထိုးပါဆို အေၾကာင္းၿပန္ပါေလေရာဗ်ာ။ တကယ္႔ကို လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ရခံဲ႕႔တာပါ။ အလုပ္ကလဲ ၾကည္႔ဦးေလ ခုမွ အင္ဂ်င္နီယာသက္ ၂နွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကို စီနီယာ အင္ဂ်င္နီယာ ရာထူးကို ခန္႔လိုက္တာ။ NUS မာစတာဘဲြ႔ဆိုေတာ႔ အထင္ၾကီးၿပီး ခန္႔လိုက္တာပါ။ ဟို အရင္အလုပ္မွာ ကိုယ္႔ကို သင္ေပးတဲ႔ စီနီယာဆိုတာေတာင္ အဲဒီမွာ လုပ္သက္ ၅ႏွစ္ကို ရိုးရိုးအင္ဂ်င္နီယာပဲ ရွိေသးတာ၊ Senior Engineer မၿဖစ္ေသးလို႔ ခဏခဏညည္းေနသံ ၾကားေနရတာ။ ( ေနာက္ပိုင္းမွ သိရတာက အဲဒီ မန္ေနဂ်ာက စကၤာပူမွာ အမွတ္မမီလို႔ (Local တကၠသိုလ္ တက္ခြင္႔မရလို႔) အဂၤလန္မွာ MBA အထိ သြားတက္ခဲ႔သူပါ။ အဲလိုလူမ်ိဳးေတြဟာ သူတို႔ Local တကၠသိုလ္ NUS တို႔ NTU တို႔က ေက်ာင္းၿပီးတဲ႔သူေတြကို အင္မတန္ အထင္ၾကီးပါတယ္။ သူက အင္မတန္မွ သေဘာေကာင္းၿပီး အလုပ္ထဲမွာ ကိုယ္႔ကိုလဲ အလြန္ကို အေရးေပးပါတယ္။ အလုပ္ထဲမွာ ၾကံဳတိုင္း "သူက NUS က ေန မာစတာၿပီးလာတာ" ဆိုၿပီး customer ေတြပဲ လာလာ၊ vendor ေတြပဲလာလာ မိတ္ဆက္ေပးေတာ႔တာပါပဲ.။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ သူအလုပ္က ထြက္သည္႔တိုင္ ေတာ္ေတာ္႔ကို ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ႔ မိတ္ေဆြ အေနနဲ႔ ဆက္ရွိခဲ႔ပါတယ္။ )

 ေၾသာ္ .. stress မ်ားလို႔  engineer ေတာင္ မေလွ်ာက္ပဲ draft man ပဲ လုပ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ Senior Engineer ရာထူးၾကီးနဲ႔ ပေရာဂ်က္ေတြကို lead လုပ္ရတဲ႔ သူ ဘ၀ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေရာက္ရပါေလေရာ။ အတိုခ်ံဳးလို႔ အဲဒီကုမၸဏီမွာပဲ ပေရာဂ်က္ေတြကို ေအာင္ၿမင္စြာ လုပ္ခဲ႔ၿပီး ၈ႏွစ္ခဲြၾကာ ဒီ ေၾသာ္ဇီဖက္ေၿပာင္းဖို႔ ၿဖစ္လာမွ ကုမၸဏီမွာ ထြက္စာတင္ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ၾကံဳလို႔ အဲဒီကုမၸဏီကလည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေကာင္းလဲဆိုတာ ေၿပာပါဦးမယ္။ အလုပ္စ၀င္ကတည္းက ပထမဆံုးလစာမွာ ေဘာနပ္စ္ ထည္႔ေပးပါသဗ်ာ။ ဘာအလုပ္မွကို မလုပ္ရေသးပါပဲနဲ႔ အလုပ္၀င္တဲ႔ အခ်ိန္က လကုန္ရက္ပိုင္းၿဖစ္ေနတာကို အဲဒီေဘာနပ္စ္ကိုပဲ လခ အေနနဲ႔ ရခဲ႔တာ အံ႕ၾသစရာမေကာင္းဘူးလား။

ထြက္ေတာ႔လဲ ဇြန္လကုန္မွထြက္ပါလား အဲဒီက် ေဘာနပ္စ္လဲ ရတာေပါ႔ဆို ကိုယ္ကလဲ ဧၿပီလမွာ ထြက္ခ်င္ေနေတာ႔ ထြက္ပါရေစဆို ေတာင္းပန္ၿပီးထြက္ခဲ႔တာ။ အလုပ္ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ HR  ဒါရိုက္တာက စာအိပ္ေလးတစ္အိပ္ ဖြင္႔ၿပၿပီး နင္႔ရဲ႔ Company အေပၚမွာ contribute လုပ္တာကို ေက်နပ္လို႔ ငါတို႔က ေဘာနပ္စ္ တစ္လစာ ေပးလိုက္တယ္။ ဒါကို ဘယ္သူ႔မွ မေၿပာပါနဲ႔။ သူနဲ႔ MD ရဲ႔ လက္ေဆာင္ပါဆို စာအိပ္ေလးေပးလိုက္ေတာ႔ ကိုယ္႔အေနနဲ႔ ဘာၿပန္ေၿပာရမွန္းေတာင္မသိ။ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းသာ အထပ္ထပ္ေၿပာၿပီး ၀မ္းနည္း ၀မ္းသာ ၿဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ ေန႔ပါပဲ။

ဒီဖက္ ကြ်န္းၾကီးဖက္ေရာက္ေတာ႔လဲ ပိုၿပီး အံ႕ၾသစရာၿဖစ္ခဲ႔ရတာ ေၿပာရဦးမယ္။ အန္တီဆြိတို႔လဲ အလုပ္ရွာတာမွာ အခက္အခဲ ရွိတာနဲ႔ Business လုပ္ေနေတာ႔ အလုပ္မေလ်ွာက္ၿဖစ္တာၾကာၿပီ။ ဦးၿခိမ္႔က အရမ္းပင္ပမ္းေတာ႔ သူု႔ကို support လုပ္ေနရတာ အလုပ္လုပ္လို႔ မၿဖစ္ေသးဘူးဆို အလုပ္မေလွ်ာက္ပဲေနတာ ၇လေလာက္ၾကာၿပီ။  ဟိုတစ္ေန႔ကမွ စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး အလုပ္၂ခုေလွ်ာက္လိုက္တာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ အင္တာဗ်ဴဳးးေတြ ေၿဖၿပီး အလုပ္တစ္ခု ရခဲ႔တာပါ။

ဒီမွာက အလုပ္ရွာရင္ အလုပ္ရွင္ကို တိုက္ရိုက္ေတြ႔ရတာ နည္းပါတယ္။ Agent ေတြကပဲ အလုပ္ေတြကို ေၾကာ္ၿငာၿပီး သူတို႔ကပဲ လူေတြကိုစစ္ထုတ္ၿပီး တုိက္ရိုက္ ကုမၸဏီကို ဆက္သြယ္ေပးပါတယ္။  ေအးဂ်င္႔က  အင္တာဗ်ဴးမယ္ဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔မွာရွိတဲ႔ drawing ေတြေရာ၊ ဘဲြ႔လက္မွတ္၊ သင္တန္းလက္မွတ္၊ ေထာက္ခံစာ အစံုပါပဲ လိုရမယ္ရဆို ယူသြားတာ။ သူကေတာ႔ ဘာယူခဲ႔ဆို ဘာမွကို ေၿပာမထားပါဘူး။ 

ဒီေနရာမွာ NUS က ဘဲြ႔လက္မွတ္ အေၾကာင္းေၿပာရဦးမယ္။ NUS က ဘဲြ႔လက္မွတ္က ပံုမွန္ A4 ဆိုဒ္ မဟုတ္ပဲ ဆိုဒ္က ေတာ္ေတာ္ၾကီးေနတာကို ေက်ာင္းမွာကထဲက ပလပ္စတစ္ေလာင္းၿပီး အၿပာရင္႕ေရာင္ ကပ္ထူ အမာ အၾကီးၾကီးထဲမွာ ထည္႔ေပးလိုက္တာ။ ဘဲြ႔ လက္မွတ္ဟာ ဘဲြ႕႔ယူကထည္းက အဲလိုပဲ ရွိေနခဲ႔တာ။ အဲဒီဘဲြ႔လက္မွတ္ အၾကီးၾကီးကလဲ အင္တာဗ်ဴးဆို ေကာ္ပီေတြ ရွိေပမဲ႔ original ေတာင္းေနရင္ အခက္ဆို ယူူယူသြားရတာ အေတာ္ေတာ႔ ဂြက်ပါသဗ်ာ။

ဒါနဲ႔ ေအးဂ်င္႔နဲ႔ ေတြ႔ေတာ႔ ပထမဆံုး မိတ္ဆက္  ကိုယ္႔အေၾကာင္းေတြေမး၊ ဘာေတြ လုပ္ခဲ႔သလဲေမး Technical ပိုင္းနဲနဲေမး၊ ဒါေလာက္ပဲေမးၿပီး ကိုယ္စိုးရိမ္ေနတဲ႔  HR နဲ ႔ပတ္သတ္တဲ႔ ေမးခြန္း တစ္လံုးေတာင္ ေမး မသြားပါဘူး။ ကြ်န္မ အရင္က ေအးဂ်င္႔ ၂ေယာက္၊ ၃ေယာက္ေလာက္နဲ႔ ဆက္ဆံဖူးရာမွာ ဒီေအးဂ်င္႔ကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို သေဘာေကာင္းၿပီး သူေၿပာေနဆိုေနပံုေတြဟာ အဂၤလိပ္လိုဆို very gentle ၿဖစ္ၿပီး very kind ပါ။  ၿပန္ခါနီးက် လက္ဆဲြႏွုတ္ဆက္အၿပီး သူ႔မ်က္လံုးက စားပဲြေပၚက အၿပာရင္႕ေရာင္ ကတ္ထူၿပားအေပၚ ေရာက္သြားတယ္။ ရုတ္တရက္ ဒါဘာလဲဆို သူ႔ဟာသူ ဖြင္႔ၾကည္႔ၿပီး အထဲက ဘဲြ႔လက္မွတ္နဲ႔ ေရးထားတဲ႔စာ ( Master of Mechanical Engineering) ဆိုတာကို ဖတ္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာဟာ အထင္ၾကီးၿပီး ၀င္းသြားလိုက္ပံုဟာ ၿပန္ေတာင္ မေၿပာတတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ႔ ကိုယ္႔ကို လက္ဆဲြ ႏွုတ္ဆက္ၿပီး congratulation ဆို ၿပံဳးၿပီး ေၿပာသြားေသးတယ္။ အဲဒါၿပီး ေနာက္ေန႔ပဲ အလုပ္ရွင္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးဖို႔ ခ်ိန္းေပးေတာ႔တာပါပဲ။

အလုပ္ရွင္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေတာ႔လဲ first interview အတြက္ Bav လို႔ေခၚတဲ႔ HR က မန္ေနဂ်ာ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔႔ရယ္၊ technical အတြက္ ME Team leader ရယ္၊ ပေရာဂ်က္ Leader ရယ္နဲ႔ ထပ္ဗ်ဴးရပါေသးတယ္။ အင္တာဗ်ဴးၿပီးေတာ႔ ၿပန္ခါနီး Bav  ဟာလဲ အေပၚက ေအးဂ်င္႔လိုပဲ ကိုယ္ ပိုပို လုိလိုဆို ယူလာတဲ႔ စားပဲြေပၚတင္ထားတဲ႔ ကပ္ၿပားေလးကို ဘာေလးလဲဆို သူ႕ဟာသူ ဖြင္႔ၾကည္႔ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာမွာ အထင္ၾကီးၿခင္း၊ ၀မ္းသာၿခင္း၊ ခ်ီးေၿမွာက္လိုၿခင္း အစရွိတာေတြနဲ႔ မ်က္နွာဟာ ၀င္းပသြားၿပီး ထ လက္ဆဲြႏွဳတ္ဆက္ Congratulation  လုပ္ခဲ႔ပါေသးတယ္ ။ သူတို႔ရ႕ဲ အၿပဳအမူေတြဟာလည္း ကြ်န္မအတြက္ အေတာ္ကို ထူးဆန္းေနခဲ႔ပါတယ္။

သူတို႔ ဘာလို႔ ဒီ မာစတာ ဘဲြ႔ကို ဒီေလာက္ အထင္ၾကီးလဲ ၿပန္စဥ္းစားရင္ ေၾသာ္ဇီမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အထက္တန္းေက်ာင္းၿပီးရင္ Tafe လို႔ေခၚတဲ႔ ၿမန္မာၿပည္က GTI လို ေက်ာင္းမ်ိဴးမွာပဲ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ပညာသင္ၿပီး လုပ္ငန္းခြင္၀င္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ေအးေအး ေနခ်င္ၾကသူမ်ားပီပီ ဒီေလာက္နဲ႔လဲ စီးပြားေရး အဆင္ေၿပေနေတာ႔ ဘ၀ကို ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ၾကသူေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒီထဲကမွ အင္မတန္ ေတာ္တဲ႔သူေတြ ၊ အင္မတန္ စိတ္ထက္သန္တဲ႔သူေတြမွသာ တကၠသိုလ္ (Bachelor) အတြက္ ဆက္တက္ၾကပါတယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္းၿပီး အလြန္ေတာ္မွသာ အင္ဂ်င္နီယာ၊ ေဆး၊ ပညာေရး အစရွိသၿဖင္႔ တကၠသိုလ္ေတြဟာလည္း အမွတ္အလြန္ၿမင္႔ပါတယ္။ သာမာန္သူေတြ အဖို႔ ရိုးရိုးတကၠသိုလ္ေတာင္မွ သိပ္ေပါက္ေၿမာက္မွ တက္ၾကသူေတြဆိုေတာ႕႔ ခုလို အင္ဂ်င္နီယာဘဲြ႔ မာစတာဆိုေတာ႔ အထင္ၾကီးၾကတာၿဖစ္မွာပါ။ ဒၤီမွာေလးစားစရာက သူတို႔ဟာ ဘယ္လို ႏိူင္ငံေသးေသးကလာလာ၊ ဘယ္လိုလူၿဖစ္ပါေစ၊ သူတပါးကို ႏိွမ္႔ခ်လိုတဲ႔ စိတ္မရွိ႔ပဲ စိတ္ထဲက ရွိတဲ႔ အတိုင္း ေလးေလးစားစား ခ်ီးမြန္းခဲ႔တာပါပဲ.။

အဲဒီက်မွပဲ  ကြ်န္မဟာ မထင္မွတ္ပဲ ရလာတဲ႔ ဘဲြ႔ေလးတစ္ခုဟာ ဘ၀မွာ မ်ားစြာ အေထာက္အကူၿပဳခဲ႔တာကို သတိၿပဳမိပါတယ္။  ဒီဘဲြ႔အတြက္ သင္ခဲ႔ရတဲ႔ ဘာသာေတြကလဲ အလုပ္အတြက္ Technical ပိုင္းဆိုင္ရာ အေထာက္အကူ မၿပဳခဲ႔ပါဘူး။ ကိုယ္ရဲ႔ အလုပ္နဲ႔ သင္ခဲ႔တဲ႔ ဘာသာေတြဟာ အစပ္အဆက္လည္းမရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ဒီဘဲြ႔လက္မွတ္ေလးဟာ တစ္နည္းအားၿဖင္႔ အကိ်ဴးၿပဳေနပါေသးတယ္။ အဲဒီတံုးကဆို စကၤာပူမွာ အေၿခခ်ႏိူင္ဖို႔၊ ေနထိုင္ခြင္႔ရဖို႔ အတြက္ ပထမေၿခလွမ္းအေနနဲ႔ တက္ခဲ႔ရတဲ႔ ေက်ာင္းက ဘဲြ႔လက္မွတ္ေလးဟာ ေနာက္ပိုင္း ခုလို အလုပ္အကိုင္ အခြင္႔အေရးေတြအတြက္ အေထာက္ အပ့ံ ၿပဳလိမ့္မယ္ဆိုတာ ဘယ္တံုးကမွ ေတြးမထင္ခဲ႔ဖူးပါ။

ခုေခတ္ လူငယ္ေလးေတြလဲ တီတီဆြိမွ အားေပးခ်င္တာက ပညာကို ရွာလို႔ရတဲ႔ အခြင္႔အေရးမွာ ရေအာင္ ရွာၾကပါ။ ေက်ာင္းတက္ခြင္႕ရရင္ ၿဖစ္ေအာင္တက္ၾကပါ။ ဘဲြ႕လက္မွတ္ေလးတစ္ခုက ေနာက္ပိုင္း ဘ၀အတြက္၊ အလုပ္အကိုင္ေတြ ရွာေဖြရာမွာ လူရိုေသရွင္ရိုေသလက္မွတ္ေလးက အမ်ားၾကီး အေထာက္ အပံ႕ ေပးႏိူင္တယ္ဆိုတာ သိသြားတယ္ဆို ဒီပိုစ္႔ေရးရၾကိဳး နပ္ပါၿပီ။