၀က္သားတုတ္ထုိုး ညေနခင္း ...

Screw driver မကိုင္ခင္ အစားအေသာက္ဖက္ေလး တစ္ခ်က္ေလာက္ လွည္႔ဦးမယ္ဂ်ာ။ မေန႔ကတင္ ၀က္သားတုတ္ထိုး လုပ္စားထားလို႔ ဒီပို႔စ္ေလး တင္ခ်င္ႏြန္းႏို႔ပါ။

ၿပီီးခဲ႔တဲ႔ ဒီဇင္ဘာက မဆြိတီတို႔ မိသားစု ေမြးရပ္ေၿမ အလည္ၿပန္ခဲ႔ၾကတယ္။ (ေနာက္မွ အရွည္ေရးပါမည္။ ဟို ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္း လက္ထပ္ထားသူလိုေတာ႔ ကိုရီးယား အခန္းဆက္မည္မဟုတ္ပါ။ တစ္ပို႔စ္၊ ၂ပို႕စ္ေလာက္နဲ႔တင္ ၿပီးမွာပါ)။ ရန္ကုန္မၿပန္ၿဖစ္တာ ၂ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီဆိုေတာ႔ မစားရတာၾကာတာေတြ၊ စားခ်င္တာေတြ ထံုးစံအတိုင္း လွည္႔ပတ္စားၾကတယ္ေပါ႔။ အဲဒီမွာ လိုက္ပို႔သူကေတာ႔ ဦးၿခိမ္႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါ။ အဲဒီေန႔က ညေနပိုင္း ေအးေအးေဆးေဆး မိသားစု ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚတက္ၾကၿပီး အၿပန္မွာလာေခၚတာ။ ၿပီးေတာ႔ ဒီေန႔ သူ ၀က္သားတုတ္ထိုးဆိုင္ လိုက္ပို႔မယ္ေၿပာတယ္။ ဦးၿခိမ္႔သူငယ္ခ်င္းက အစားအေသာက္လုပ္ငန္းလုပ္ေနတဲ႔ အင္မတန္ခ်မ္းသာတဲ႔ ကုန္သည္တစ္ေယာက္ပါ။ သူေမာင္းတဲ႔ကားၾကီးကလဲ လင္ခရူဆာအသစ္ၾကီး။ အၾကီးၾကီးပဲဗ်ာ။ သူ႕ကားၾကီးနဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔က ကားေတြၿပည္႔ေနေအာင္ရပ္ထားတဲ႔ လမ္းက်ဥ္းေတြထဲတိုးၿပီး ေမာင္းေနေတာ႔ ကိုယ္က ရင္တမမနဲ႔ စိတ္ပူမိတယ္။ ကိုယ္႔လိုက္ပို႔ရင္း သူ႔ကားအသစ္ၾကီး ထိသြားရင္ေတာ႔ ဒုကၡပဲလို႔။ ဒါေပမဲ႔ဗ်ာ သူတို႔ကေတာ႔ ေမာင္းေနက်ဆိုေတာ႔ ဒီေလာက္ က်ပ္တည္းက်ပ္ေတာက္ထဲ ေအးေဆးပဲ ေမာင္းသြားတာ။ ဘယ္လိုမွကို မထူးဆန္းသလိုပဲ။

အဲဒီေန႔ကလဲ သူလိုက္ပို႔တဲ႔ ၀က္သားတုတ္ထိုးဆိုင္က ဆိုင္ၾကီးမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔စားေနက် ေဖာက္သည္ ၁၇လမ္းထိပ္က လမ္းေဘးဆိုင္ေလးပါ။ အရင္ ၂၀၀၈ ၿပန္တံုးကလဲ အဲဒီဆိုင္ပဲ သူလိုက္ပို႔တာ။ အရင္တစ္ေခါက္က ေရာင္းတာ အစ္မတဲ႔။ ခုေတာ႔ ညီမလုပ္သူက ေရာင္းေနတာတဲ႔။ ေကာင္မေလးပံုစံက ရုပ္ကေလးကေတာ႔ ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳပါပဲ။ အသက္က ၂၀ အစိတ္ ခပ္ငယ္ငယ္ ပဲရွိေသးတယ္။ ဦးၿခိမ္႔သူငယ္ခ်င္းက စားေနက်ေဖာက္သည္ဆိုေတာ႔ ခေလးမေလးနဲ႔ အေတာ္ခင္မင္ ရင္းႏွီးေနဟန္ရွိတယ္။ ေၿပာမနာ၊ ဆိုမနာ ေနာက္ဟယ္၊ ေၿပာင္ဟယ္နဲ႔ပဲ။ ဟဲ႔ နင္တို႔ သူေဌး မၿဖစ္ေသးဘူးလားတဲ႔။ မဆြိတီတို႔ဖက္လွည္႔ၿပီးလဲ ေၿပာေသးတယ္။ အမွန္က သူတို႔က ဆင္းရဲခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာဟ တဲ႔။ ၀က္သားတုတ္ထိုးေရာင္းတာနဲ႔ သူေဌးၿဖစ္ေနၿပီတဲ႔။ သူတို႔က ကားနဲ႔လာတာ။ ကားကို တစ္ေနရာ ရပ္ထားခဲ႔ၿပီး ဆင္းရဲေယာင္ေဆာင္ ဒီနားလာေရာင္းတာတဲ႔။ စံုလို႔ပဲ ေနာက္ေနတာ။

ဒါနဲ႔ စားၾကေတာ႔ တုတ္ခ်ိဳးထားတာ ၁၅၀၊ မခ်ိဳးထားတာ ၂၀၀ တဲ႔။ အူပိတ္တို႔၊ ႏိူ႔အံုသား၊ လွ်ာ အစရွိသည္ေတြက ၂၀၀ေပါ႔။ မဆြိတီကေတာ႔ အူပိတ္ဆိုလား အဲဒါေလးၾကိဳက္လို႔ မ်ားမ်ားစားတယ္။ ႏိူ႔အံုသားဆိုတာေတာ႔ ႏူးညံ႔ေပမဲ႔ နဲနဲ အီလည္လည္မိွဳ႔ တစ္ခုပဲ စားမိတယ္။ ၀က္သဖံုးသားဆိုလား ၾကံၾကံဖန္ဖန္လဲပါတယ္။ မ်က္လံုးကေတာ႔ ေစ်းအၾကီးဆံုး။ တစ္လံုး၃၀၀ တဲ႔။ မ်က္လံုးေလးေတြက် စီၿပီး နွီးၾကိဳးေလးနဲ႔ ေတာင္ ရက္ရက္စက္စက္သီထားေသးတယ္။ မဆြိတီေတာ႔ အူယားလို႔မစားပါဘူး။ အခ်ဥ္ေရကိုလည္း ငရုပ္သီးစိမ္း၊ နံနံပင္ေလးၿဖဴးၿပီး သတ္သတ္စပ္ေပးေသးတယ္။ သူ႔အခ်ဥ္ရည္ကိုကလည္း ေကာင္းလွသဗ်ာ။ ဘယ္လိုစပ္လဲမသိဘူး။ ကိုယ္ေတြ စားေနတံုး ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လဲ ေရာက္လာတယ္။ ေကာင္ေလးက ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ၊သန္႔သန္႔ ၀တ္စားဆင္ယင္ပံုကလဲ ေခတ္လူငယ္ပံုစံ ဂ်င္းပင္န္နဲ႔ တီရွပ္နဲ႔။ မဆြိတီတို႔ အဖဲြ႕က ဆိုင္ေရွ႔မွာ ပိတ္ထိုင္ေနၾကေတာ႔ သူကေကာင္မေလးရဲ႔ ေဘး၊ ဘယ္ဖက္နားေလာက္မွာ ထိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ သူစားခ်င္တာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေအးေအးေဆးေဆး မွာစားေတာ႔တာပဲ။ သူက်ေတာ႔ ပန္းကန္ေလးထဲကို လွီးၿပီး ထည္႔ေပးတာ။ သူကလဲ စားေနက် ေဖာက္သည္ၿဖစ္ပံုရတယ္။

အဲဒီေနရာမွာ သူမွာစားပံုနဲ႔ ေကာင္မေလးကလဲ သူမွာတာေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ တစ္ခုခ်င္းေရြးခ်ယ္ၿပီး ပန္ကန္ထဲထည္႔ေပးေနပံုက ကဗ်ာဆန္လွတယ္။ မဆြိတီတို႔အတြက္ေတာ႔ ၿမင္ေနက် ၿမင္ကြင္းမဟုတ္ အထူးအဆန္းမိွဳ႔ ေဘးကေန မသိမသာ အကဲခတ္ ေနမိတယ္။ ေကာင္ေလး ၀က္သားတုတ္ထိုး မွာပံုက သမီးရီးစား တိုးတိုးညွင္းညွင္း ခ်စ္တင္းေႏွာေနသလို၊ ရည္စားစကားေၿပာေနသလို ေလသံနဲ႔ဗ်ာ။ ေကာင္မေလးကလဲ သူေတာင္းဆိုသမွ်ကို ၀က္သားတုတ္ထိုးအိုးၾကီးထဲကေန ေရြးခ်ယ္ၿပီး အသာလွီးေပး၊ ပန္းကန္ထဲ တစ္ခုခ်င္းထည္႔ေနဟန္ေတြကလဲ ၿငင္သာလွတယ္။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လို အႏုပညာဆန္ေနသလိုပဲ။ ကိုယ္ေတြကသာ ခုမွလာစားသူမိွဳ႔ ဘာရလဲ၊ ဒါေလးက ဘာသားေတြလဲ၊ ဘယ္ဟာက ပိုေကာင္းလဲ ဟိုဟာေမး၊ ဒါေမးနဲ႔ေပမဲ႔ သူတို႔၂ေယာက္ကေတာ႔ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မွဳရွိၿပီးသားခ်စ္သူေတြလို ေစ်း၀ယ္သူနဲ႔ေရာင္းသူ အခ်ိဳးညီလွတယ္။

ၿပီးေတာ႔ ေကာင္ေလးက အရင္စားၿပီးသြားၿပီး၊ ဆိုင္နားမွာ ရပ္ထားတဲ႔ ကားေလးေပၚ တက္ေမာင္းၿပီး ထြက္သြားတာပဲ။ အဲဒီေတာ႔မွ ေကာင္မေလးက ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ အကိုၾကီးတို႔ သူမ်ားေရွ႔မွာ အရွက္ခဲြတယ္ ဘာတယ္နဲ႔ ဆက္ေနာက္ေနၾကၿပန္ေရာ။ အမယ္ နင္ကလဲ ေဖာက္သည္ခ်င္းတူတူ ငတို႔က် ဂရုမစိုက္၊ ေကာင္ေလးက် ေသခ်ာလုပ္ေပးတယ္လို႔ အကိုၾကီးက စကားနာထိုးၿပီး ထပ္စေနလို႔ ရယ္ေနရေသးတယ္။

မဆြိတီလဲ ရသမွ်အခ်ိန္ေလးမွာ သိခ်င္တာေလးေတြ အင္တာဗ်ဴးလိုက္ေသးတယ္။ အဓိကသိခ်င္တာက မဆြိတီက ဟင္းခ်က္နည္းေတြ ေေရးေနက်ဆိုေတာ႔ သူတို႔ဘယ္လိုလုပ္လဲ နည္းသိခ်င္လို႔ ေမးတာပါ။ ဒါေပမဲ႔ အဲဒါေၿပာခ်င္ပံုမရဘူး။

မဆြိတီ။ ။ ငါ႔ညီမ၊ ၀က္သားတုတ္ထိုး အရမ္စားးေကာင္းတာပဲ။ သန္႔ရွင္းၿပီး ဘာအညွီနံ႕မွကို မထြက္ဘူး။ ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ထားလဲ။

ေစ်းသည္ညီမ။ ။ ၀က္သားကို အနံ႔ေပ်ာက္ေအာင္ ေက်ာက္ခ်ဥ္နဲ႔ ေဆးတာအစ္မ။

မဆြိတီ။ ။ ေအာ္ဟုတ္လား။ ဒါနဲ႔ အဲဒီ၀က္ကလီစာအစံုေတြ ဘယ္ကမ်ား သြား၀ယ္ရလဲ။ အမ်ားၾကီးပဲေနာ္ ၀ယ္ရတာ။ ဘယ္ေလာက္ဖိုးေလာက္မ်ားရွိလဲ။

ေစ်းသည္ညီမ။ ။ (လမ္းမဖက္ကို လက္ညိွဳးထိုးၿပလ်က္ ...)အဲဒီဘက္က XX ေစ်းမွာသြား၀ယ္ရတာပဲ အစ္မ။ (သံေစ်းဆိုလား ... မေသခ်ာ ... မမွတ္မိေတာ႔ပါ... ခြင္႔လႊတ္ၾကပါ။)။ မနက္ခင္း အေစာၾကီး သြား၀ယ္ရတာ။ ၂ေသာင္းခဲြ ၃ေသာင္းဖိုးေလာက္ရွိတယ္အစ္မ။

မဆြိတီ။ ။ ၀ယ္ၿပီေတာ႔ ၿပဳတ္ေတာ႔ေရာ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာၿပဳတ္ရလဲ။ ဘာမီးနဲ႔ ၿပဳတ္လဲ။

ေစ်းသည္ညီမ။ ။ မီးေသြးနဲ႔အစ္မ။ မီးေသြးမီးဖိုအၾကီးၾကီးနဲ႔ ၿပဳတ္ရတာ။ မီးေသြးေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကုန္တယ္။ အိုးအၾကီးၾကီးနဲ႔ တစ္ခါထဲၿပဳတ္ရတာ။ မာတဲ႔ ကလီစာေတြ အရင္ၿပဳတ္ၿပီးမွ ေနာက္ႏူးလြယ္ေပ်ာ႔လြယ္တာေတြ ထပ္ထည္႔ရတာ။ မီးေသြးက ခဏခဏ ထပ္ၿဖည္႔ထိုးေပးေနရတယ္။ မနက္ ၉နာရီေလာက္က ၿပဳတ္ရင္ ေန႔ခင္း ၃နာရီေလာက္မွ အကုန္က်က္တယ္။

မဆြိတီ။ ။ၿပဳတ္ေတာ႔ေရာ အခ်ိဳမွုန္႔တို႔ သၾကားတို႔ ထည္႔ရတာေပါ႔။ တၿခားဘာေတြမ်ား ထည္႔ၿပဳတ္ရေသးလဲ။

ေစ်းသည္ညီမ။ ။ သၾကားထည္႔တယ္အစ္မ။ အခ်ိဳမွဳန္႔ေတာ႔ သိပ္မသံုးပါဘူး။ (လုပ္နည္းေတာ႔ ေၿပာလိုဟန္မရွိလို႔ ဆက္မေမးေတာ႔ပါ)

မဆြိတီ။ ။ ဆိုင္ကေရာ ဘယ္အခ်ိန္ စဖြင္႔လဲ။ ေန႔ခင္းကတည္းကလား။ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္မွ ဆိုင္သိမ္းလဲ။

ေစ်းသည္ညီမ။ ။ ည ၇နာရီ၊ ၈နာရီေလာက္မွ စဖြင္႔တာအစ္မ။ ေန႔ခင္းေတာ႔ မေရာင္းဘူး။ ည ၁နာရီ၊ ၂နာရီေလာက္ ကုန္တဲ႔ အခ်ိန္ေပၚတည္ၿပီး ဆိုင္သိမ္းပါတယ္အစ္မ။

မဆြိတီ။ ။ ေအာ္ ... ညဥ္႔နက္တဲ႔အထိ လာစားတဲ႔ ေဖာက္သယ္ေတြရွိတယ္လား။

ေစ်းသည္ညီမ။ ။ ဟုတ္တယ္အစ္မ။ ေဖာက္သည္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ညီမတို႔က အဓိက စားေနက် ေဖာက္သည္ေတြရွိတယ္။

မဆြိတီ။ ။ ေအာ္ဒါေတြ ဘာေတြ မွာရင္ေရာ ရသလား။

ေစ်းသည္ညီမ။ ။ ေဖာက္သည္ေတြထဲက တစ္ခ်ိဳ႕မွာတာေတြရွိပါတယ္။ လုပ္ေပးပါတယ္အစ္မ။
အဲဒီမွာ ဦးၿခိမ္႔သူငယ္ခ်င္းက ၀င္ေၿပာတယ္။ ၀န္ၾကီးေတြ၊ စစ္ဖက္က ၾကီးၾကီးမိသားစုေတြထဲကလဲ ေဖာက္သည္အခ်ိဳ႕ရွိပါသတဲ႔။ ေနၿပည္ေတာ္ကိုေတာင္ ေလပ်ံနဲ႔ ပို႔ရတယ္လို႔လဲဆိုပါတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ႔ မသိပါ။

မဆြိတီ။ ။ စိတ္ေတာ႔မရွိနဲ႔ေနာ္။ သိခ်င္တာ သတ္သတ္ပါ။ အၿမတ္ေရာ ဘယ္ေလာက္ရလဲညီမ။

ေစ်းသည္ညီမ။ ။ အမွန္အတိုင္း ေၿပာမယ္ေနာ္အစ္မ။ တစ္ေန႔ ၃ေသာင္း၊ ၄ေသာင္းလာက္ေတာ႔ အၿမတ္က်န္ပါတယ္။

မဆြိတီတို႔ စားၿပီးေငြရွင္းၾကေတာ႔ ၀က္သားတုတ္ထိုး နဲ႔ ေဘးဆိုင္က ၾကာဆံ၊ ေခါက္ဆဲြေၾကာ္၊ ဆာေတးအပါအ၀င္ အားလံုး ၂ေသာင္းက်ပါတယ္။ မဆြိတီတို႔စားၿပီးေတာ႔လဲ ဟိုးအေပၚမွာၿပထားတဲ႔ တုတ္ထိုးဗန္းက သိသိသာသာေလ်ာ႔မသြားပါဘူး။ ဒီေတာ႔ သူ႔ဗန္းထဲက က်န္ေနတဲ႔ ၀က္သားတုတ္ထိုးေတြနဲ႔ ကိုယ္စားခဲ႔တဲ႔ေငြ တြက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဟိုးအေပၚက သူေၿပာတဲ႔ ကလီစာဖိုးအရင္းႏွဳတ္လိုက္ရင္ သူတစ္ေန႔အၿမတ္ေငြက ဒီ႔ထက္ေတာင္ပိုမလားလို႔ တြက္ၾကည္႔မိေနပါတယ္။ တၿခား hidden cost ေတြမွ ကိုယ္ကမသိေတာ႔ သူေၿပာတာပဲ ယံုလိုက္ပါတယ္ေလ။

စလံုးက money minded တို႔ ထံုးစံ သူေၿပာတဲ႔အတိုင္း တစ္လ၀င္ေငြတြက္ၾကည္႔ေတာ႔ ၁၂သိန္း၊ ခုေခတ္ ေပါက္ေစ်းနဲ႔စလံုး ၁၇၀၀-၁၈၀၀ေလာက္ရွိပါကလားလို႔ အၾကမ္းဖ်င္း တြက္ၾကည္႔ရင္း ေစ်းသည္ညီမကို ႏွုတ္ဆက္ၿပန္ခဲ႔ၾကပါေတာ႔တယ္။

ေရးရင္းနဲ႔ ပို႔စ္ရွည္သြားလို႔ မေန႔က အိမ္မွာ လုပ္စားတဲ႔ ၀က္သားတုတ္ထိုးကိုေတာ႔ ေနာက္မွ ပို႔စ္တင္ေတာ႔မယ္ဂ်ာ။

(အင္တာဗ်ုဴးတာ သူေၿပာတဲ႔ အတိုင္းသာေရးတာပါ။ အခ်က္အလက္မွားယြင္းတာေတြ၊ မေသခ်ာတာေတြ ရွိႏိူင္ပါတယ္။ မဆြိတီကိုယ္တိုင္လည္း သူေၿပာတာေတြ မွန္မမွန္ မသိ္ပါ။)