ၾထီဂို ေနာ္မၾထီေလး တစ္ပုဒ္

picture original link

၁၀တန္းစာေမးပဲြမွာ သခၤ်ာကို အမွတ္အၿပည္႔နဲ႔ ေအာင္ရမယ္။ ေဆးေက်ာင္းတက္မယ္လို႔ မွန္းထားတဲ႔ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ဟာ သခၤ်ာေန႔မွာ ေၿခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ၿဖစ္ခဲ႔တယ္။ သခၤ်ာေၿဖတိုင္း ၁၅မိနစ္ နာရီ၀က္ ေစာၿပီးတတ္တဲ႔ မိန္းခေလးဟာ ... ဘ၀အတြက္ အေရးၾကီးဆံုးဆိုတဲ႔ စာေမးပဲြေန႔မွာမွ ၾထီဂိုေမးခြန္းတစ္ပုဒ္ ေၿဖမရတာနဲ႔ ပ်ာယာခက္ၿပီး စာတစ္ပုဒ္မွ ၿပန္မစစ္ႏိူင္ခဲ႔ဘူး။ စာေမးပဲြခန္းထဲက ထြက္လာေတာ႔ သူ႔ေၿခေထာက္ေတြဟာ ေၿမၾကီးနဲ႔ ထိတယ္မထင္ဘူး။ စိတ္ဟာလူဆီမွာ မရွိဘူး၊ ေက်ာင္းေရွ႕က ေလတိုက္တိုင္း လြင္႔ေနတဲ႕ သစ္ရြက္ေၾကြေတြလို ေလလြင္႔ေ၀၀ါးေနခဲ႔တယ္။ သြားပါၿပီ။ ေမွ်ာ္မွန္းထားသမွ် သဲထဲေရသြန္။

သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာေစာင္႔ေနတဲ႔ သူ႕အေမရဲ႕ "သမီး ... ေၿဖႏိူင္လား ... " ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းရဲ႕ေနာက္မွာ မ်က္ရည္ေတြဟာ ထိန္းမရႏိူင္ေအာင္ တသြင္သြင္က်ေတာ႔တယ္။ ရိွဳက္ကာ ရိွဳက္ကာ ငိုေတာ႔တယ္။ သမီး၁၀တန္းေၿဖမွာမိွဳ႕ ရံုးေတြဖ်က္ၿပီး လာေစာင္႔ေပးတဲ႔ အေမ။ အကိုေတြကို အားမရခဲ႔တဲ႔အေမ။ အားကိုးရာ သမီးကလဲ အကိုေတြ ေၿခလွမ္းေနာက္လိုက္ၿပီလား။ အေမ႔ရဲ႕အားေပးစကား၊ ေဘးက မေၿဖႏိူင္လို႔ တရံွဳ႕ရံွဳ႕ငိုေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း၊ အဲဒီေန႔က သူအိမ္ကို ဘယ္လိုၿပန္ေရာက္မွန္း မသိလိုက္။ စာေမးပဲြေတြအားလံုးၿပီးလို႕ ေအးေဆးၿဖစ္သြားၿပီ၊ စိတ္ၿငိမ္သြားၿပီဆိုမွ အေၿဖေတြၿပန္စစ္မိတယ္။ လြယ္တဲ႔ပုစၥာအခ်ိဳ႔ေတာင္ အေပါင္း အႏွဳတ္ေလးေတြ ရွမ္းၿပီး မွားေနတာ ေတြ႕ရၿပန္တယ္။ ၿပန္မွမစစ္ခဲ႔ရသည္ကိုး။ ညအိပ္ေတာ႔ အိပ္မေပ်ာ္။ အိမ္မက္မက္ၿပန္ေတာ႔ အေၿဖလႊာထဲက မွားေနတဲ႔ ပုစၥာေလးေတြကို အမွားၿပင္ေနခဲ႔တာ ညတိုင္းနီးပါး။

ေဆးေက်ာင္းအမွတ္ကို ဘယ္ႏွစ္မွတ္နဲ႔ၿဖတ္လိုက္တယ္ ဆိုတာကို ၾကားရတဲ႔ေန႔က သူအိမ္ေရွ႕က ေရတြင္းေလးနားမွာ အ၀တ္ေတြေလွ်ာ္ေနခဲ႔တယ္။ အေမက ရံုးကေန အိမ္ေရွ႕အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ၿပီး လွမ္းေၿပာေတာ႔ သူဟာ ဒီတစ္သက္ ေဆးေက်ာင္းနဲ႔ေ၀းၿပီ။ တစ္ခ်ိန္လံုးစိတ္ကူးယဥ္ခဲ႔တဲ႔ ဆရာ၀န္ဘ၀ေတာ႔ မေရာက္ႏိူင္ေတာ႔ၿပီ ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ငိုခ်လိုက္ရမည္လား။ လည္ေခ်ာင္းမွာ တစ္ဆို႕ဆို႔။ ငိုလို႔လဲမရ။ အမွတ္ ၃မွတ္က လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ ဘ၀ကို ဆံုးၿဖတ္ခဲ႔သည္ကိုးေလ။

ဒီလိုနဲ႔ သူဟာ ဘ၀ရဲ႕စာမ်က္ႏွာမွာ ေဆးစက္က်ရာ အရုပ္ေဖာ္ရင္း စက္မွဳအင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ ၿဖစ္လာခဲ႔တယ္။ အင္ဂ်င္နီယာ အေပါင္းအသင္း အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ားၾကားမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်င္လည္ခဲ႔တယ္။ တိုးတက္လွပါတယ္ဆိုတဲ႔ ႏိူင္ငံရပ္ၿခားကြ်န္းၿမိဳ႔ေလးမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္ၿပီးတဲ႔ေနာက္ R&D ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ အလုပ္ေတြလုပ္ရင္း လူ႕ေလာကအတြက္ အက်ိဳးၿပဳခဲ႔တယ္။ သူ႕ထက္စီနီယာက်တဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာ အကိုၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ အေၾကာင္းဆက္ခဲ႔တယ္။ တစ္ေလာကလံုးမွာ အခ်စ္ရဆံုးဆိုတဲ႔ အသားညိဳညိဳ မ်က္လံုးၿပဴးၿပဴးေလးနဲ႔ သမီးေလးတစ္ေယာက္ လက္ေဆာင္ရခဲ႔တယ္။

အင္း ... တကယ္လို႔သာ မိန္းခေလးဟာ သခၤ်ာေန႔မွာ ၾထီဂိုေနာ္မၾထီပုစၥာကို မ်က္စိမလည္ပဲ တြက္တတ္ခဲ႔ရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ပုစၥာအခ်ိဳ႕ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ မမွားခဲ႔ဘူးဆိုရင္ .... ဒါမွမဟုတ္ ၿပန္စစ္ဖို႔ အခြင္႔အေရးေလးမ်ား ရခဲ႔ရင္ ....


မိန္းခေလးဟာ ၿမန္မာၿပည္ရဲ႕ ေဒသတစ္ခုခုမွာ GP ေဆးခန္းေလးဖြင္႔လို႔ ဆရာ၀န္မတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေနမလား။ အိုဂ်ီတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနမလား ... ခေလး အထူးကုလား ... ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းမၿပီးပဲ တစ္ၿခားအသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းတစ္ခုခုဘက္ ေရာက္သြားမလား။ စီးပြားေရးသမား ၿဖစ္ေနမလား။ ေက်ာင္းတစ္၀က္တပ်က္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်၊ ေယာက္်ားႏွိပ္စက္ခံဘ၀ပဲ ေရာက္ေနမလား။ ဒါမွမဟုတ္ အပ်ိဳၾကီလား။ .......... လား ................. လား .....

အၿဖစ္ႏိူင္ဆံုးကေတာ႔ အင္ဂ်င္နီယာ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ က်င္လည္ဖို႔ မၿဖစ္ႏိူင္သလို၊ အင္ဂ်င္နီယာ အကိုၾကီးတစ္ေယာက္ဆိုတာလဲ သူဘ၀မွာ ၾကံဳဆံုဖို႔ရာ မၿဖစ္ႏိူင္ေတာ႔ၿပီ။ သူ႕အေဖနဲ႔ ခြ်တ္ဆြတ္တူလွပါသည္လို႔ လူတိုင္းကေၿပာရတဲ႔ မ်က္လံုးၿပဴးၿပဴးေလးနဲ႔ သမီးေလးဆိုတာလဲ သူ႔ဘ၀မွာ ၿဖစ္တည္လာမည္မဟုတ္။ ဒီသမီးေလး အေၾကာင္း ဒီဘေလာ႔ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚ စာဖဲြ႔ဖို႕ရာ မရွိၿပီ။ ဒီ၃မွတ္အတြက္ ဆံုးရံွဳးမွဳက ခုလက္ရွိအေနအထားအရ ဂ်ဴဂ်ဴဆိုတဲ႔ ခ်စ္စရာသမီးေလးတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္တာနဲ႔တင္ တန္ေနၿပီလို႔ သူေတြးမိေနေတာ႔တယ္။


၁၀တန္းစာေမးပဲြက လူေတြရဲ႔ ဘ၀ေတြကို ဆံုးၿဖတ္တယ္တဲ႕ ...
ၾထီဂိုေနာ္မၾထီေလးတစ္ပုဒ္က သူ႕ဘ၀ကို ဆံုးၿဖတ္ခဲ႔တာလို႔ ခုထိထင္ေနတုန္း ....

(မေန႔ကထြက္သြားတဲ႔ ၁၀တန္း ေအာင္စာရင္းေနာက္ကြယ္က ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ိဳးၾကမည္႔ သူမ်ားအားလံုးအတြက္ ...)