Evolution of Ju Ju

ဂ်ဴဂ်ဴးေလးကို ေမြးတံုးက ခေလးက ေခါင္းမစိုက္လို႔ဆို ခဲြေမြးခဲ႔ရတယ္။ E လိုဆိုရင္ေတာ႔ breech ၿဖစ္တယ္ေပါ႔။ ဒီမွာက ေတာ္ရံုလူ ခဲြေမြးခြင္႔ေပးတာမဟုတ္ေတာ႔ နာမွာေၾကာက္တဲ႔ ကိုယ္႔အတြက္ ကံေကာင္းသလိုေတာင္ ၿဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ထံုေဆးနဲ႔ပဲ ခဲြမွာဆုိေတာ႔ ဆရာ၀န္လုပ္ကိုင္ေနတာေတြ အကုန္သိေန၊ ၾကားေနရမွာ။ ေတာ္ေသးတယ္။ ခဲြတာေတြ မၿမင္ရေအာင္ မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ အ၀တ္နဲ႔ကာေပးထားတယ္။ ၿခင္ေထာင္လိုဟာမ်ိဳးေလးကို မ်က္နွာေရွ႕ကေန အ၀တ္အပိတ္နဲ႔ ကာေပးထားတာပါ။ ခေလးအေဖကေတာ႔ သတၱိေကာင္းတယ္။ ခဲြတာကို အစအဆံုး ဗီဒီယို ရိုက္မယ္ တကဲကဲလုပ္ေနတယ္။ ေဆးရံုက ခြင္႔မၿပဳဘူးဆိုမွ စိတ္ေလွ်ာ႔သြားတာ။ ဒါေတာင္ ဆရာ၀န္ ဗိုက္ခဲြတာကေန ခေလးေမြးတဲ႔အထိ အစအဆံုး ၾကည္႔ေနတာတဲ႔။ ဗိုက္ခဲြၿပီး ခေလးထုတ္ေတာ႔ ဗိုက္သားေတြကို ကေလးထြက္ႏိူင္ေအာင္ ၀ိုင္းဆဲြေတာ႔ သူကပါ ၀ိုင္းကူဆဲြၿပီး လုပ္အားေပးေသးတယ္ဆိုပဲ။

ကိုယ္ကလဲ အရမ္းမူးၿပီး အသက္ရွဴမ၀လို႔ ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္ၾကီးတပ္ၿပီး ကိုယ္႔ဟာကို ၿပန္ဂရုစိုက္ေနရတာနဲ႔ပဲ ဘယ္လိုမွေတာင္ မေနလိုက္ဘူး။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဗိုက္ေနရာက တင္းတင္းသြားတာေတာ႔ သိလိုက္တယ္။ သမီးေလးထြက္လာေတာ႔ သူနာၿပဳဆရာမက ပါးစပ္ေတြ၊ ႏွာေခါင္းေတြက ခြ်ဲေတြကို စက္နဲ႔ ဆဲြစုတ္လိုက္မွ အူငဲ ... အူငဲနဲ႔ ငိုသံထြက္လာတာ။ ေအာင္လိုက္တဲ႔ အသံ။ သူေၿပာၿပတာေတာ႔ ခေလးက ေရထဲမွာႏူးၿပီး ၿဖဴေဖြးေနတာပဲတဲ႔။ ဆရာ၀န္က ဗိုက္ေနရာေလာက္ကေန လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆဲြထုတ္တယ္ဆိုလားပဲ။ ေနာက္မွ ခေလးက ေလနဲ႔ေတြ႔ၿပီး အသားအေရာင္ေၿပာင္းလာတာတဲ႔။

ခဏေနေတာ႔ သူ႔အေဖက ခေလးကိုခ်ီၿပီး လာၿပတယ္။ သမီးေလးကို ပထမဆံုးစၾကည္႔တာ လက္ေတြ၊ ေၿခေထာက္ေတြ။ ေခါင္းကအရမ္းမူးေနေတာ႔ ေယာက္်ားေရ ... ေရပါဦးေတာ႔ ... ေၿခေခ်ာင္းေလးေတြ၊ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ၿပည္႕ရဲ႕လား ... အဂႍါစံုရဲ႕လား ... ဆိုတာ အရင္ေမးရတယ္။ အေရးထဲ သမီးေၿခေခ်ာင္းေလးေတြက ငွက္ေပ်ာသီးႏုႏုေလးေတြလို အရြယ္တူေလးေတြ ပူးကပ္ေနေတာ႔ သူ႕အေဖက မွားေရေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အၾကည္႔က သမီးေလးရဲ႕မ်က္နွာဆီ ... ေနာက္ေတာ႔ နွာေခါင္းဆီေရာက္တယ္။ ႏွာေခါင္းပြပြေလးေတြ႕ေတာ႔ စိတ္က အင္း ... အေဖတူသမီးပဲဆို သက္ပ်င္းခ်ရတယ္။ သမီးအသားေလးကလဲ ၾကြက္ေပါက္ေလးလိုနီရဲလို႔။ သက္ပ်င္းခ်ရတာကေတာ႔ သမီးေလးဆိ္ုေတာ႔ ၿဖဴၿဖဴေခ်ာေခ်ာလွလွေလးပဲ ၿဖစ္ေစခ်င္တာကိုး။

လာၿပၿပီး သားအဖႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိဘူး။ ကိုယ္အရမ္းအသက္ရွဴက်ပ္လာေတာ႔ အားကိုးရာရွာတာ၊ အနားမွာ သူကမရွိေတာ႔ အားငယ္လိုက္တာ။ ေအာ္ ... သမီးတစ္ေယာက္ရတာနဲ႔ ေယာက္်ား ကိုယ္႔ပစ္သြားပါပလားလို႔ေတာင္ ေတြးေနမိတယ္။ အမွန္က သမီးကို ေရခ်ိဳးသုတ္သင္၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ခ်ိန္ အစရွိတာေတြလုပ္ဖို႔ သူနာၿပဳဆရာမနဲ႔အတူ လိုက္သြားရလို႔ ေပ်ာက္သြားတာပါတဲ႔။

သမီးကို ခေလးေတြစုထားတဲ႔ အခန္းေလးမွာ သူ႔လွည္းေလးနဲ႔သူ ထားထားပါတယ္။ ခေလးႏိူ႔ဆာမွ အေမဆီလာပို႔၊ အေမက ႏိူ႔တိုက္ရတာပါ။ အဲဒီမွာထူးၿခားခ်က္တစ္ခုက ခေလးေတြ ႏိူ႔ဆာရင္ ငိုၾကတယ္။ ခေလးေတြကို အခ်ိန္က်မွ၊ ဒါမွမဟုတ္ ငိုမွ ဆရာမေတြက လိုက္ပို႔တာဆိုေတာ႔ အခန္းေဘးမွာ ၿဖတ္သြားတဲ႔ ခေလးငိုသံေတြ ဆူညံေနတာပဲ။ အဲဒီထဲမွာမွ ဂ်ဴဂ်ဴေလးရဲ႕ငိုသံဟာ အေအာင္ဆံုး အက်ယ္ဆံုးမိွဳ႕ ခပ္ေ၀းေ၀းက ငိုသံၾကားတာနဲ႔ သမီးပဲ ဆိုတာၾကိဳသိေနပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္႔ေသြးမိွဳ႕ပဲ သိေနတာလား မေၿပာတတ္ဘူး။

ေဆးရံုမွာ ၃ရက္ေနၿပီး ဆင္းလို႔ရၿပီဆိုေတာ႔ သမီးက အသား၀ါလို႔ဆို ေဆးရံုမွာ ထားခဲ႔ရတယ္။ တစ္ခါထဲ ေခၚသြားခ်င္လို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၿပာေပမဲ႔ ဆရာ၀န္က လံုး၀ခြင္႔မၿပဳဘူး။ ခေလးကို အသား၀ါေပ်ာက္ေအာင္ မီးေခ်ာင္းေအာက္မွာ ထားရမွာမိွဳ႕ပါတဲ႔။ ၿပန္ခါနီး မ်က္လံုးကို အ၀တ္ေလးစည္းၿပီး မီးေခ်ာင္းေအာက္မွာ မီးကင္ထားတဲ႔ သမီးေလးကို သြားၾကည္႔ၾကပါေသးတယ္။ သမီးမပါတဲ႔ ေဆးရံုအၿပန္လမ္းကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္၀မ္းနည္းစရာေကာင္းခဲ႔တယ္။ အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ႔ သမီးၿခံဳတဲ႔ ေစာင္ေသးေသးေလးေတြ၊ ေၿခအိပ္ေသးေသးေလးေတြၾကည္႔ၿပီး သတိရလို႔ မ်က္ရည္က်ရေသးတယ္။ အံ႔ၾသစရာမေကာင္းဘူးလား။ သမီးနဲ႔ ၃ရက္ေလာက္ပဲ ေနရေသးတာ။ ၿပီးေတာ႔ တစ္ခ်ိန္လံုးလဲ အတူေနရတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီေတာ႔မွ မိခင္ေမတၱာဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ အံ႔ၾသစရာေကာင္းပါလားဆိုတာ နားလည္မိတယ္။

ေနာက္၂ရက္ေလာက္ၾကာမွ ေဆးရံုက ခေလးလာေခၚလို႔ရၿပီဆိုေတာ႔ သူ႔အေဖက သြားေခၚရတယ္။ ခေလးထည္႔တဲ႔ ၿခင္းေတာင္းေလးဆဲြၿပီးၿပန္လာတဲ႔ သားအေဖ၂ေယာက္ကို တစ္အိမ္လံုး ၀ိုင္းၾကိဳဆိုၾကတယ္။ ေနာက္က်ရင္ ဒီအိမ္ရဲ႕ ဆည္းလည္းေလးၿဖစ္လာမဲ႔ လူအသစ္စက္စက္ကေလးကို ၾကိဳၾကတာေပါ႕။

ဂ်ဴဂ်ဴေလးေမြးကာစ

သံုးလသမီး ဂ်ဴဂ်ဴ


တစ္ႏွစ္သမီး


ႏွစ္ႏွစ္ဂ်ဴဂ်ဴ -အဲဒီအရြယ္တံုးက ဂ်ဴဂ်ဴဟာသိပ္ဆိုးတယ္ ... ဂ်စ္ကပ္ကပ္နဲ႔။ သူ႔အေဒၚကေတာ႔ နကပ္က်ားလို႔ေခၚတယ္။


သံုးႏွစ္ဂ်ဴဂ်ဴ -ေအာက္ထပ္က PAP မွာ မူၾကိဳစတက္စဥ္က


ေလးႏွစ္ဂ်ဴဂ်ဴ -ၿမန္မာၿပည္ေနာက္ဆံုးအေခါက္ ၿပန္စဥ္က



ငါးႏွစ္ဂ်ဴဂ်ဴ -ခ်ိဳင္းနိစ္ဂါးဒင္းမွာ



မေန႔က အိုင္ဖုန္းကို အသဲအသန္ ကလိေနတဲ႔ မဂ်ဴဂ်ဴ။ ၆နွစ္ခဲြပါၿပီ။