တို႔အိမ္က ေပါင္ခ်ိန္စက္ ...

မဆြိတီသည္ ခုတေလာ အေတာ္၀ေနသည္ဟု သူ႕ကိုယ္သူ ထင္ေန၏ ။ အထိုင္အထ ေလးလ်က္ရွိရကား ဘယ္ႏွစ္ေကဂ်ီတက္ေနမွန္းလည္းမသိရ။ အိမ္ကေပါင္ခ်ိန္စက္ ပ်က္ကတည္းက ေပါင္မခ်ိန္ၿဖစ္သည္မွာ ၾကာခဲ႔ၿပီကိုး။

အိမ္ကေပါင္ခ်ိန္စက္သည္ကား သာမန္မဟုတ္၊ဂဏန္းေလးမ်ားကို အတိအက်ၿမင္ရေသာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ေပါင္ခ်ိန္စက္ၿဖစ္ေလသည္။ မဆြိတီ၏ ယခင္လုပ္ခဲ႔ဘူးေသာအလုပ္တစ္ခုမွာ ေပါင္ခ်ိန္စက္မ်ားထုတ္ေသာ ကုမဏီၿဖစ္သည္။ ကုမၸဏီတြင္ digital scale တစ္ခုထားရွိေပရာ မနက္တိုင္း စေကးေပၚတက္ခ်ိန္၊ ကိုယ္႔အေလးခ်ိန္ကို ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ဂဏန္းေလးမ်ားၿဖင္႔ အတိအက်ၿမင္ရသည္ကို သေဘာအက်ၾကီးက်လ်က္ရွိေပသည္။ ဒီလိုႏွင္႔ အိမ္အတြက္ ေပါင္ခ်ိန္စက္ေလးတစ္ခု ၀ယ္ဖို႔ၿဖစ္လာေတာ႔ ေယာက္်ားလုပ္သူကို ဒစ္ဂ်စ္တယ္ စက္ကေလး၀ယ္ေပးဖို႔အေရး ပူဆာေလေတာ႔သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ မႏိူင္၍သည္းခံၿခင္းတရားကို လက္ကိုင္ထားေသာ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔အေဖကား က်န္းမာေရးပစၥည္းမ်ား ေရာင္းသည္႔ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွ ေစ်းအတန္အသင္႔ရွိေသာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ေပါင္ခ်ိန္စက္ကေလးတစ္လံုး ၀ယ္ေပးခဲ႔ပါသည္။

စက္ကေလးအိမ္ေရာက္လာသည္႕ေန႔က တစ္အိမ္လံုး လူေစ႔တက္ေစ႔ တက္ခ်ိန္ၾကသည္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ၀လား၊ ပိန္လား ဘယ္ေတာ႔မွ စိတ္မ၀င္စားသည္႔ ဂ်ဴဂ်ဴ၏ ၾကီးေတာ္ပင္ တက္ခ်ိန္ကာ သေဘာက်လ်က္ရွိေပေတာ႔သည္။ ေနာက္ေတာ႔သူလည္း ေပါင္ခ်ိန္စက္၏ ပင္တိုင္ေဖာက္သည္ ၿဖစ္လာသည္။ ဤသို႔ အိမ္သားေတြ မၾကာခဏ တက္ခ်ိန္လြန္း၍လားမသိ။ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ စက္ကေလးကား ၾကာရွည္မခံ။ ၀ရမ္တီကုန္ၿပီးစ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ စတင္ေဗြေဖာက္လာသည္။ အိမ္မွ မက္ကယ္နီကယ္ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားမွ ဖြင္႔ၾကည္႕၊ ကလိၾကည္႕ေတာ႔လည္း မထူး။ တက္ခ်ိန္လိုက္လ်င္ ၿမင္ေနက် အစိမ္းေရာင္ အလင္းတန္းေလးမ်ား ေၿပးမေနပဲ စခရင္ အမဲၾကီးသာၿမင္ရသည္။ ခဏေနေတာ႔ ရုပ္တရက္ၾကီး 000 ဟုေပၚလာေလသည္။ သူ႕အေဖလို ေယာက္်ား ဘသား အခ်ိန္စီးေသာသူမ်ား တက္ခ်ိန္လွ်င္ေတာ႔ အဆင္ေၿပေနေသးသည္။ ဂ်ဴဂ်ဴတို႕ မဆြိတီတို႔လို ၇၀ ေကဂ်ီေအာက္ေတြ ခ်ိန္လို႔မရေတာ႔။ ဒီေတာ႔ သမီးအေလးခ်ိန္သိလိုလ်င္ ...

(၁) အေဖကို အရင္ခ်ိန္ပါ။
(၂) အေဖက သမီးကိုခ်ီၿပီး တက္ခ်ိန္ပါ။
(၃) ၂ေယာက္ေပါင္းအေလးခ်ိန္ထဲက အေဖကိုႏွဳတ္ပါ။

ဒီလို တြက္ခ်ိန္ေလး ခ်ိန္ရသည္။ မဆြိတီက်ေတာ႔ ဒီခႏၶာကိုယ္ သူဘယ္လို ခ်ီႏိူင္မည္နည္း။ အဲဒီေတာ႔ တစ္ ... ႏွစ္ ... သံုး ဆိုကာ ၂ေယာက္သား ၿပိဳင္တူတက္ခ်ိန္။ ေနာက္ေတာ႔ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔အေဖကို ၿပန္ႏွဳတ္ကာ တြက္ရေပသည္။ ရယ္ပင္ရယ္ရေသးေတာ႔သည္။ ေၾကာ္ၿငာေတြထဲကလို မိတ္ေဆြ ... အသင္ေပါင္ခ်ိန္လိုပါသလား။ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ အေဖကို အရင္ေခၚပါ ဟုပဲ ေၿပာရမလို။ သူ႕အေဖမွ မရွိရင္ ဒီဒစ္ဂ်စ္တယ္စက္ ခ်ိန္မရေတာ႔ဘူးတဲ႔လား။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ စက္ကေလးက ဒီ႔ထက္ပိုခ်ဴခ်ာလာသည္။ ေယာက္်ားဘသား ကိုးေတာင္၀တ္ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔အေဖလည္း မကယ္ႏိူင္။ ဟိုကလိ၊ ဒီကလိလည္းမရေတာ႔ စိတ္ေလွ်ာ႔ကာ ဒီတိုင္းပစ္ထားလိုက္ေတာ႔သည္။ တစ္ရက္မေတာ႔ မဂ်ဴဂ်ဴက ဒစ္ဂ်စ္တယ္စက္ကေလး အတြက္ တက္ခ်ိန္ပံု၊ ခ်ိန္နည္းအသစ္တစ္ခုကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားသည္။ သူ႕နည္းစနစ္က ရယ္ပင္ရယ္ရေသးေတာ႔သည္။ ဂ်ဴဂ်ဴသည္ကား အၿမင္႔ခုန္အေၿပးသမားမ်ား အရွိန္ယူနည္းကား အေ၀းတစ္ေနရာမွေၿပးကာ ေပါင္ခ်ိန္စက္ေပၚတက္ခုန္ရသည္။ ထိုအခါတြင္ ၿမင္ေနက် အစိမ္းေရာင္ အလင္းတန္းေလးမ်ား စခရင္ေပၚတြင္ေၿပးကာ ေနာက္ဆံုး ဂ်ဴဂ်ဴ၏ အေလးခ်ိန္ကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ၿမင္ရေပသည္။

ဂ်ဴဂ်ဴေၿပးနည္းကားအတိုင္း အရိွန္ယူကာ ကိုယ္တိုင္တက္ခုန္ေတာ႔ မရ။ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔အေဖကေတာ႔ စက္မပ်က္သည္က ကံေကာင္းဟု ဟိုဘက္လွည္႔ကာ မၾကားတၾကားေၿပာေနသည္။ ဒီေတာ႔ အသင္ ေပါင္ခ်ိန္လိုပါသလား။ ပထမဆံုး မဂ်ဴဂ်ဴကို အရင္ေၿပးကာ တက္ခုန္ခိုင္းလိုက္ပါ။ အစိမ္းေရာင္ အလင္းတန္းေလးေတြ ေပၚလာလ်င္ ဂ်ဴဂ်ဴကို စက္ေပၚမွ အၿမန္ခုန္ဆင္းခိုင္း၊ မဆြိတီတို႕လို ေပါင္ခ်ိန္ခ်င္သူေတြက ကမန္းကတန္း တက္ခ်ိန္ရသည္။ ဤတြင္ မဂ်ဴဂ်ဴသည္ကား ဇာတ္လိုက္။ သူမရွိရင္ ဒီစက္ခ်ိန္လို႔မရ။ ဒီလိုေပါင္ခ်ိန္စက္မ်ိဳး၀ယ္မိမွ သမီးေလးတစ္ေယာက္ေမြးထားသည္မွာ ေမြးရက်ိဳးနပ္လွေၾကာင္း ေဒၚဆြိတီတို႔ ေရးေရးကေလး သေဘာေပါက္ေလသည္။

ဂ်ဴဂ်ဴ႕အကူအညီနွင္႔ ေပါင္ခ်ိန္နည္းပညာက တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ႔ အသံုး၀င္လိုက္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဤနည္းပညာလည္း မရေတာ႔။ ေပါင္ခ်ိန္စက္ကား ၾကိဳက္သေလာက္ တက္ခ်ိန္၊ ၾကိဳက္တဲ႔ နည္းပညာသံုး တုတ္တုတ္မွ် မလွဳပ္ေတာ႔ေသာအခ်ိန္ကို ေရာက္လာသည္။ ေနာက္တစ္လံုး၀ယ္ဘို႔ကလည္း အိမ္မွာမရွိမၿဖစ္ပစၥည္းမွ မဟုတ္၍ မည္သူမွ စကားပင္မဟ။ ေပါင္ခ်ိန္စက္ေလး ေကာင္းစားစဥ္အခါကေတာ႔ အေလးခ်ိန္ကို အၿမဲေစာင္႔ၾကည္႕ကာ diet လုပ္သင္႔တဲ႔အခါလုပ္၊ ကိုယ္႔ပံုမွန္အေလးခ်ိန္ကို အၿမဲထိမ္းသိမ္းထားႏိူင္ခဲ႔သည္။ ခုေတာ႔ ကိုယ္႔အေလးခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ရွိလို႔ ရွိမွန္းလဲ မသိရ။ တစ္ေန႔တၿခား အကႌ်ေတြ က်ပ္လာတာ၊ ေနရထိုင္ရ ေလးလာတာေတာ႔ သတိထားမိေနသည္။ ဒီေန႔ အားလပ္ရက္မိွဳ႕ မနက္အိပ္ရာကထၿပီး အိပ္ရာေပၚတြင္ ကိုယ္႔ေၿခေထာက္က ေၿခသလံုးေတြၾကည္႔မိကာ ... ေပါင္ခ်ိန္စက္အသစ္တစ္လံုး ထပ္မ၀ယ္မိသည္ကို ေနာင္တရမိေလသည္။ ကိုးေတာင္၀တ္ၾကီးကို ပူဆာဦးမွပါ။ ဒီကေတာ႔ ဒစ္ဂ်စ္တယ္မွ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ပဲ။ ခုခ်ိန္ထိ တစ္ၿပားမွ မေလ်ာ႔ေသး။ ။