Racial Harmony day မွဟာသ

ၿပီးခဲ႔တဲ႔စေနညက မဆြိတီတို႕ ရပ္ကြက္ထဲမွာ Racial Harmony day ဆိုၿပီး အခန္းအနားေလး တစ္ခုလုပ္တယ္။ ၿမန္မာလိုဆိုရင္ေတာ႔ လြတ္လပ္ေရးေန႔၊ ၿပည္ေထာင္စုေန႔ ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြသေဘာမ်ိဳးေပါ႔။ စတိတ္စင္ေလးေဆာက္ၿပီး မ်က္လွည္႔တို႔ ဘာတို႔လို ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြေတြလဲပါတယ္။ ခေလးေတြအတြက္ ပံုဆဲြၿပိဳင္ပဲြ၊ စကိတ္စီးၿပိဳင္ပဲြ စတာေတြလဲပါတယ္။ ရပ္ကြက္က ၿမန္မာေတြအရမ္းမ်ားေတာ႔ လာတဲ႔အထဲ ၿမန္မာေတြအမ်ားၾကီးပဲ။ တစ္ရပ္ကြက္တည္းေပမဲ႔ ကိုယ္မသိတဲ႔ ၿမန္မာေတြလဲ ေတြ႔ခဲ႔တယ္။ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ခေလးေတြကေတာ႔ သိပ္ေပ်ာ္ၾကတာေပါ႔။ ခေလးေတြက ေရွ႔ဆံုးမွာ ခံုမပါပဲ ငုတ္တုတ္ေတြထိုင္၊ အေပၚက ဟို႕စ္ကေမးလိုက္၊ သူတို႔က ေအာက္ကေနၿပန္ေၿဖလိုက္နဲ႔ အေပးအယူေတြ တည္႔ေနၾကတာေပါ႔။ မိဘေတြနဲ႕ တၿခားတက္ေရာက္သူေတြကေတာ႔ ေနာက္မွာ ခံုေတြနဲ႔ထိုင္ရတာ။ ေရွ႔ဆံုးစင္ေအာက္မွာ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ေတြ တေမာ႔ေမာ႔၊ တဟားဟားနဲ႔ ေပ်ာ္ေနတာ။

ပံုဆဲြၿပိဳင္ပဲြမွာ မဆြိတီတို႔အိမ္ေအာက္ထပ္က ဗမာခေလး၂ေယာက္က ဆုေတြရတယ္။ ၾကံဳရာက်ပန္း စင္ေပၚတက္ဖို႔ေခၚတဲ႔ အထဲမွာလဲ ၿမန္မာေတြ အမ်ားၾကီးပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ၿမန္မာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ၿမန္မာသီခ်င္းဆိုခိုင္းတယ္။ ဂ်ဴဂ်ဴကေတာ႔ သူသန္ရာ ခါးကြင္းလွည္႔ တက္ၿပိဳင္တယ္။ မ်က္လွည္႔ကလည္း အရမ္းေကာင္း၊ ေဖ်ာ္ေၿဖတဲ႔ဟို႔စ္ ကလည္း အရမ္းရယ္ေနရေတာ႔ ပဲြကအေတာ္စည္တယ္ေၿပာရမယ္။ အေမေတြကို စင္ေပၚမွာ လွယဥ္ေက်းမယ္လို ၿပိဳင္ခိုင္းေတာ႔လဲ ပထမရတာက ၿမန္မာအမ်ိဳးသမီးပဲ။ ကိုယ္ေတြနဲ႔ ခင္တဲ႕သူဆိုေတာ႔ လက္ခုတ္တီးၿပီး အားေပးရတာ လက္ေတြကို နာလို႔ပဲ။ ေအာ္ရတာလဲ အသံေတြေတာင္ ၀င္ေတာ႔မယ္။ ကိုယ္႔ၿမန္မာပဲ ရေစခ်င္လြန္းလို႔။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ေတြ ရွင္သန္ထက္ၿမက္ေနတာ။

အေပၚတက္လာတဲ႔ လွယဥ္ေက်းမယ္ အေမေတြၿဖစ္ပါတယ္ခင္ညား။ (မိတ္ကတ္ေရာင္ေလးနဲ႔ကေတာ႔ ဆုရသြားတဲ႔ Miss Myanmar ပါ။)

ခုမွ ေၿပာခ်င္တာ လာပါၿပီ။ အဲဒီလို အေမေတြၿပိဳင္ဖို႔ရာ ဟို႔စ္က ေအာက္ကခေလးေတြကို ေၿပာတာက ခေလးတို႔ ... ကိုယ္႔အေမကို လွတယ္ထင္ရင္ အေမကို စင္ေပၚေခၚၾကပါဆိုေအာ္တာ။ (Hi children, if you think your mother is beautiful, please call your mother to the stage.)ေပါ႔ ။ အဲလိုလဲေၿပာလိုက္ေရာ စင္ေအာက္မွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေမာ႔ေနတဲ႔ မေလး၊တရုတ္၊ ၿမန္မာ၊ အိႏၵိယ ခေလးေပါင္းစံုဟာ ဟိုလွည္႕ဒီလွည္႕၊ အေမေတြ ေအာ္ေခၚသူက ေအာ္ေခၚ ၊ လက္ယက္ေခၚသူက ေခၚ ၊ ေနာက္ကခံုေတြဆီ ေၿပးသူကေၿပး သူတို႔အေမေတြကို ရွာေနၾကတာမ်ား ပဲြတစ္ခုလံုး ရုတ္ရုတ္သဲသဲကို ၿဖစ္လို႔။ အဲဒီအခ်ိန္မွာခင္ညာ ... မဂ်ဴဂ်ဴနဲ႕ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေလး ၂ေယာက္ပဲ စင္ေရွ႔မွာ တုတ္တုတ္မွ မလွဳပ္၊ ငုတ္တုတ္ထိုင္ မပ်က္ၾကတာ။ သူတို႔အေမမ်ားဟာ လံုးလံုးမလွၾကပါဘူးဆိုတာ စိတ္ခ်လက္ခ် ထိုင္ေနၾကတာမ်ား ကြန္ဖီးဒန္႔အၿပည္႔ ရုပ္တည္ၾကီးေတြနဲ႔ဗ်ား။ (ဂ်ဴဂ်ဴ႕သူငယ္ခ်င္းမေလးအေမကလည္း တရုတ္စပ္ၿမန္မာမ၊ မ်က္ႏွာၿပားၿပားၾကီးၾကီး၊ မ်က္လံုးေမွးေမွးနဲ႔ပါ ...)

ကိုယ္က အဲဒါကိုၾကည္႔ၿပီး ရယ္လိုက္ရတာ အူကိုနာေနတာပဲ။ အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ႔လဲ အိမ္ကလူုကို အဲဒီအေၾကာင္းေၿပာေၿပာၿပီး ရယ္ရတာ။ ခုခ်ိန္ထိ အဲ႔ ၂ေယာက္ခပ္တည္တည္နဲ႔ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတဲ႔ပံုကို ၿမင္ေယာင္တံုး။

Junior Leader ဂ်ဴဂ်ဴ ...

ၿပီးခဲ႔တဲ႔အပတ္ ဂ်ဴဂ်ဴေက်ာင္းကၿပန္လာေတာ႔ သူ႔အက်ီေကာ္လာမွာ ေၿပာင္ေၿပာင္လက္လက္နဲ႔ ရင္ထိုးေလးတစ္ခုပါလာတယ္။ အေဒၚလုပ္သူက ၀ယ္လာတယ္မွတ္လို႔ေမးေတာ႔ principal က ေပးတယ္ေၿပာတယ္။ ေမးရင္းၿမန္းရင္းနဲ႔ ေနာက္မွ ဇာတ္ရည္လည္တာက Assembly hall ခန္းထဲမွာ ေက်ာင္းအုပ္က ဂ်ဴဂ်ဴတို႔လို အတန္းထဲမွာ အဆင္႔ ၁-၂-၃ ရသူေတြကို စင္ေပၚတက္ ရင္ထိုးတစ္ခုဆီ ဆုခ်ီးမွ်င္႔ပါသတဲ႔။ အဲဒီက်မွ ဂ်ဴဂ်ဴဟာ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ semester မွာ တတိယရတယ္ဆိုတာ သိရတယ္။ သမီးက SA1 ေၿဖတံုးက တရုတ္စာမွာ အမွတ္ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။ ကိုယ္႔မိခင္ဘာသာစကား မဟုတ္ရတဲ႔ၾကားထဲ စာေမးပဲြေမးခြန္းက ႏွဳတ္ေၿဖ၊ ကဗ်ာရြတ္ၿပရတာဆိုေတာ႔ အိမ္မွာ ဗမာလိုပဲေၿပာေလ႔ရွိတဲ႔သူဟာ အမွတ္မေကာင္းႏိူင္ဘူးဆိုတာ အစထဲက ခန္႔မွန္းမိပါတယ္။ ပထမနဲ႕ဒုတိယကေတာ႔ တရုတ္မေလးရယ္၊ မေလးမေလးရယ္ၿဖစ္ပါသတဲ႔။

ဂ်ဴဂ်ဴေလးဟာ ဒီဇင္ဘာဘြားမိွဳ႔ အသက္က ငယ္ေတာ႔ တၿခားကေလးေတြေလာက္ မရင္႔က်က္ဘူးလို႔ ထင္ထားတာ။ တကယ္ေတာ႔ သမီးက ထင္သေလာက္လည္း မဆိုးလွပါဘူး။ ၿပီးခဲ႔တဲ႔စေနက သူ႔အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေမြးေန႔ပဲြကို လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔ သမီးနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေလးေတြရဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးကို ခဏတၿဖဳတ္ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဂ်ဴဂ်ဴေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ တရုတ္မေလးေတြမ်ားေတာ႔ ၿဖဴၿဖဴေဖြးေဖြးတရုတ္မေတြၾကားမွာ အသားညိဳညိဳ၊ မ်က္လံုးၿပဴးၿပဴးသမီးေလးဟာ ဗ်ိဳင္းေတြၾကားက က်ီးေလးလိုၿဖစ္ေနရွာတယ္။ အသြင္မတူတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကား သမီးေလး အားငယ္ေနမွာစိုးလို႔ နဲနဲေတာင္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမေလးေတြကေတာ႔ သူ႕ကိုအေတာ္ခ်စ္ခင္ပံုရပါတယ္။ သမီးေလးက အိမ္မွာအလိုလိုက္ထားလို႔သာ ဆိုးတယ္ထင္ရတာ။ အၿပင္မွာေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ သည္းခံလိုက္ေလ်ာဟန္တူပါတယ္။ သူ႔အေဖေသြးပါေတာ႔ အေပါင္းအသင္းလဲ အင္မတန္ခ်စ္ခင္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားေရာက္ေတာ႔လဲ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ အိမ္မွာေနတဲ႔ ေနာတီးဂဲလ္ပံု လံုး၀မေပါက္ေတာ႔ပါဘူး။ သမီးရဲ႕ best friend လို႔ဆိုတဲ႔ ၾကားစင္ လို႔ေခၚတဲ႔ တရုတ္မေလးကိုလဲ ေတြ႔ခဲ႔တယ္။ ၾကားစင္ေလးကလဲ ေအးေအးေလးနဲ႔ ရည္ရည္မြန္မြန္ေလး၊ ခ်စ္စရာေလးပါ။ သမီးအခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ႔ ကုိယ္႔သမီးေလးလိုပဲ ၿမင္ၿမင္ခ်င္းကို ခ်စ္ခင္မိလို႔ မိခင္ေတြရဲ႔စိတ္ဓာတ္ကို နဲနဲေတာင္ အံ႔ၾသမိသြားတယ္။

ဗ်ိဳင္းမေလးေတြၾကားက ဂ်ဴဂ်ဴ ... (ပါးပဲလ္ေလး၀တ္ထားတာ ဂ်ဴဂ်ဴပါ။ သမီးရဲ႕ ဘယ္ဘက္ ေဘာလံုးအၿပာေလးေအာက္က ဂ်ဴဂ်ဴ႕ရဲ႕ best friend ၾကားစင္ပါ ..)



ၿပီးခဲ႔တဲ႔ စေနက သမီးကို က်ဴရွင္ပို႔ၿပီးအၿပန္ ကားေပၚမယ္ ဂ်ဴနီယာ လီဒါဆိုလား၊ ဘာလား တူအရီးႏွစ္ေယာက္ေၿပာသံ နားစြန္နားဖ်ားၾကားလိုက္ရတယ္။ သမီးဘာေၿပာတာလဲဆို ေမးေတာ႔မွ ဆရာမက သူ႔ကို ေခၚေၿပာသတဲ႔။ ဂ်ဴနီယာလီဒါ အၿဖစ္ေရြးမလို႔ မိဘေတြက သေဘာတူမတူ ေဖာင္ၿဖည္႔ဖို႔ စာရြက္တစ္ရြက္ေပးလိုက္တယ္တဲ႔။ ဒါနဲ႔ သမီးနဲ႔ ေက်ာင္းတူတဲ႔ p4 က သူငယ္ခ်င္းရဲ႕သမီးဆီကို ဖုန္းဆက္ေမးေတာ႔ ဂ်ဴနီယာ လီဒါဆိုတာ ေနာက္က်ရင္ ေက်ာင္းသားထဲကေန Counselor ေတြဘာေတြၿဖစ္ႏိူုင္တယ္။ သူတို႔ေတြက နက္ကတိုင္ေလးေတြ စည္းထားရၿပီး အငယ္တန္းက ခေလးေတြကို မသိတာညႊန္ၾကား အကူအညီေပးရတာပါ။ ေက်ာင္းကိစၥေတြမွာလဲ လိုအပ္တဲ႔ေနရာေတြ ကူညီလုပ္ေဆာင္ေပးရတာမ်ိဳးေပါ႔။ ဆရာမေတြက တစ္တန္းကို ၃ေယာက္ေရြးၿပီး ေခၚတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ သမီးတို႔အတန္းက ဒုတိယရတဲ႔ မေလးမေလးရယ္၊ တတိယရတဲ႔ ဂ်ဴဂ်ဴရယ္၊ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ရယ္ကို ေရြးပါတယ္တဲ႔။ သင္တန္းအတြက္ ေက်ာင္းခ်ိန္မတိုင္မီ ၁နာရီေလာက္ေစာသြားၿပီး အခန္းတစ္ခုမွာ စုရံုး၊ ဘာေတြလုပ္ရမလဲဆိုတာ ဆရာမေတြက ဂိုက္လိုင္းေပးပါသတဲ႔။

မေန႔ကေတာ႔ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ ဂ်ဴနီယာ လီဒါေတြ ပထမဆံုး ဂ်ဴတီအေနနဲ႔ staircase ေတြ ေစာင္႔ရတယ္ ဆိုပါတယ္။ တာ၀န္က်တဲ႔ေန႔ ေက်ာင္းကို ေစာေစာသြား၊ ေလွခါးနား အေပၚတစ္ေယာက္၊ ေအာက္တစ္ေယာက္ေစာင္႔ၿပီး ခေလးေတြ အတက္အဆင္း ေစာင႔္ၾကည္႔ေပးရပါသတဲ႔။ ခေလးေတြဆိုလို႔ P1 ေက်ာင္းသူၾကီးမွာ သူ႔ထက္ငယ္တာ ေက်ာင္းမွာ မရွိေသးပါဘူး။ ေနာက္ႏွစ္အတြက္ ၾကိဳတင္ ေလ႔က်င္႔ေပးတာ ၿဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။

ဂ်ဴဂ်ဴဟာ သူ႕ကိုယ္သူ လီဒါၿဖစ္ရတာကို အင္မတန္ ဂုဏ္ယူပံုရပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းေၿပာရင္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ ပါးစပ္ကေတာ႔ ဘာမွမေၿပာေပမဲ႔ လီဒါၿဖစ္ရင္ သူမ်ားေတြထက္ ပိုသိရမယ္၊ ပိုတတ္ရမယ္ဆို သူဘာေတြ သိရမလဲဆိုတာ အေမကို ေမးပါတယ္။ ရုပ္ကလဲ အရင္လို ေပါ႔ေတာ႔ေတာ႔ ေၿပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္မဟုတ္ေတာပဲ တကယ္႔ကို အလုပ္ၾကီး၊ အကိုင္ၾကီး လုပ္ရေတာ႔မယ္႔သူေတြလို မ်က္ႏွာထားမ်ိဳး ခပ္တည္တည္နဲ႔ပါ။ အိမ္မွာလဲ ဆံုးမစရာရွိရင္ ပိုၿပီးလြယ္ကူသြားပါတယ္။ တစ္ခုခုဆို လီဒါၿဖစ္တဲ႔သူက အဲလိုၾကီး မလုပ္ရဘူးေလ၊ အဲလိုမဆိုးရဘူးေလ ဆို အရင္ကထက္ေတာ႔ ေၿပာရဆိုရ သက္သာသြားပါတယ္။ သူ႔အေဒၚကေတာ႔ ရယ္စရာေၿပာပါတယ္။ လီဒါသာဆိုတယ္ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ မိုင္လိုေသာက္ရင္ ခုခ်ိန္ထိ ႏိူ႔ဘူးၾကီးနဲ႔ တၿပြတ္ၿပြတ္စို႔တံုးပါပဲလားတဲ႔။ staircase ေစာင္႔ရတဲ႔ ဂ်ဴနီယာ လီဒါၾကီးဂ်ဴဂ်ဴကို ၿမင္ေယာင္ၿပီး သူ႔အေဒၚကလဲ တၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ပါပဲ။


ၾကံဳလို႔ေၿပာရရင္ ဂ်ဴဂ်ဴဟာ ေရွာ႔ပင္းကို သူ မပါပဲ အေမတစ္ေယာက္တည္း သြားတာ လံုး၀မၾကိဳက္ပါဘူး။ သူ႔အေဒၚနဲ႔ ၃ေယာက္အတူသြားရင္လဲ အေမလက္ကို မလႊတ္တမ္း ဆုတ္ထားပါတယ္။ ၿဖစ္ႏိူင္တာက ငယ္ငယ္က ကိုယ္ကေရွာ႔ပင္း ေအးေအးေဆးေဆး ပတ္ခ်င္လို႔ သူတုိ႔ တူအရီးကို တၿခားသတ္သတ္ခဲြ သြားခိုင္းရာကေန၊ အေမကို အၾကာၾကီးေနမွ ၿပန္ေတြ႔ရေတာ႔ ေနာက္ပိုင္း ေရွာ႔ပင္မွာ အေမကို မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံေတာ႔တာပါ။ အေမက အကီ်ေတြ ေရြးတာၾကာတယ္၊ သမီးေလးအိမ္မွာပဲ အေဒၚနဲ႔ ေနခဲ႔ေနာ္ဆို မရပါဘူး။ အေမေရွာ႔ပင္ေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနရမွ ေက်နပ္တာပါ။ အဲလို အေမလက္ကိုဆဲြ ေရွာ႔ပင္ေလ်ာက္သြားရတာ သူအင္မတန္ေပ်ာ္ပါတယ္။ အေမနဲ႔တူတူ fitting room ထဲလိုက္၀င္ပါတယ္။ fitting room က်ယ္က်ယ္ ထိုင္စရာ ခံုေတြနဲ႔ဆို သူအင္မတန္ သေဘာက်တယ္။ သြားေလ႔ရွိတဲ႔ Jurong point တို႔ ၊ IMM တို႔မွာ ဘယ္ဆိုင္က fitting room က်ယ္တယ္ဆိုတာ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ expert ။ တစ္ခါတစ္ရံ အေမ အကီ်၀ယ္ဖို႔ အဓိက မဟုတ္။ fitting room က်ယ္တဲ႔ဆိုင္ေတြ႔ရင္ ေမေမ အဲဒီဆိုင္ ၀င္ဦးေလဆို ေၿပာတတ္ေသးတယ္။ ဒါေပသိ အေမ၃-၄ဆိုင္ေလာက္ ပတ္ၿပီးရင္ သူပ်င္းပါၿပီ။ ေမေမက အရမ္းၾကာတယ္။ ဂ်ဴဂ်ဴ အိမ္ၿပန္ခ်င္ၿပီဆို ဂ်ီက်ေတာ႔တာပဲ။ ႏွတ္ခမ္းၾကီးစူပုတ္ၿပီး Fitting room က ေခ်ာင္တစ္ခုမွာ ကပ္ေနၿပီဆို သေဘာေပါက္ေတာ႔။ အဲဒါဆို သမီးေနာက္မလိုက္ခဲ႔နဲ႔၊ ေမေမက ေစ်း၀ယ္ရင္ေတာ႔ နဲနဲၾကာမွာပဲဆိုလဲ မရပါဘူး။ မလိုက္ေတာ႔ဘူးလို႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မေၿပာဘူး။ လိုက္ခ်င္တာခ်ည္းပါပဲ။

ၿပီးခဲ႔တဲ႔ week-end က သားအမိ၂ေယာက္ေရွာ႔ပင္သြားၾကေတာ႔ အေမက အက်ီဆိုင္မွာ ေရြးတာၾကာတယ္ဆိုၿပီး အၿပန္က် လမ္းမွာ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ ထံုးစံအတိုင္း စိတ္ေကာက္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သမီးရယ္ လီဒါလုပ္ခ်င္တဲ႔သူက စိတ္ရွည္ရတယ္။ စိတ္မေကာက္ရဘူး။ အဲလိုၾကီး မ်က္ႏွာၾကီး စူပုတ္မထားရဘူးဆိုမွ လီဒါဇာတ္လမ္း သတိရၿပီး စိတ္ေကာက္ေၿပပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ အဲ႔လီဒါက လမ္းက 7-11 ဆိုင္၀င္ၿပီး သူစားခ်င္တဲ႔ သြားေရစာေတြ အေမကို ပူစာၿပီး ၀ယ္စားေတာ႔တာပဲ။

Thesis -> Virus -> Thesis

မဆြိတီ NUS မွာ ေက်ာင္းတက္ေတာ႔ သီးစစ္တစ္ခု ေရးရတယ္။ သီးစစ္က ၁၀ဘာသာမွာ ၄ဘာသာကိုယ္စား ယူရတာဆိုေတာ႔ အေတာ္ အေရးၾက္ီးတယ္လို႔ ေၿပာလို႔ရပါတယ္။ သီးစစ္ၿပီးခါနီးလို႔ အေခ်ာသတ္ၿပီးကာစမွာ သီးစစ္တစ္ခုလံုးကို ဗိုင္းရပ္စ္ အကိုက္ခံခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီတံုးက ေတာ္ေတာ္နာမည္ၾကီးခဲ႔တဲ႔ Love Letter ဆိုတဲ႔ ဗိုင္းရပ္စ္ပါ။ ကိုယ္႔ဆီ email ေရာက္လာေတာ႔ I Love You ဆိုတာနဲ႔ ဘာတံုးဟဆို တဲြပါတဲ႔ စာကို ဖြင္႔လိုက္မိ္တာမွာ ဒုကၡနဲ႔ ဆြိဆြိနဲ႔ ေတြ႔ၾကေတာ႔တာပါပဲ။

ဒါေတာင္ ၿဖစ္ၿဖစ္ခ်င္း မသိပါဘူး။ ညေရာက္ေတာ႔ သီးစစ္ဖိုင္ကိုဖြင္႔လိုက္တဲ႔အခါ I Love You ဆိုတာေတြ ထြက္လာမွ ဦးၿခိမ္႔ကို ဖုန္းဆက္ေမးရပါတယ္။ အဲဒါ ဗိုင္းရပ္စ္ကိုက္တာ ညည္းမသိဘူးလားဆိုမွ ေခါင္းနပန္းၾကီးသြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က နာမည္ၾကီးဗိုင္းရပ္စ္မိွဳ႔ email ေတြနဲ႔ ၀ိုင္းၿပီး သတိေပးၾကေပမဲ႔ သီးစစ္တစ္ဖက္၊ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ ရွဳပ္ရွက္ခတ္ေနလို႔ ဘာသတင္းမွ မသိခဲ႔ပါဘူး။ တစ္ႏွစ္နီးပါး ေဒတာေတြေကာက္၊ ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ၿပီး ေသခ်ာၿပင္ဆင္ေရးထားတာဆိုေတာ႔ သိသိခ်င္း ငိုမလို ရယ္မလိုေတြ ၿဖစ္ပါတယ္။ ေၿခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိေတြၿဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး စဥ္းစားမွ လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ပတ္ေလာက္က ပရင္႔ထုတ္ၿပီးသားေလး ၾကည္႔ခ်င္လို႔ဆို ပရင္႔အၾကမ္း ထုတ္ထားတာသတိရပါတယ္။ အဲဒီအထုတ္ကလဲ အေရးထဲ စာအုပ္စင္ေနာက္ထဲေရာက္ေနလို႔ မနဲရွာလိုက္ရပါတယ္။

ဦးၿခိမ္႔ တက္ကစီနဲ႔ ဆင္မလင္းစကဲြ ေၿပးၿပီး စကင္နာ ၀ယ္ပါတယ္။ ပရင္႔အၾကမ္းေတြကို စကင္ၿပန္ဖတ္ပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးေတာ႔ ေဆာ႔ဖ္၀ဲတစ္မ်ိဳး သံုးၿပီး Microsoft word ၿဖစ္ေအာင္ ၿပန္ေၿပာင္းပါတယ္။ ဓာတ္ပံုဖိုင္ေတြကေတာ႔ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ဗိုင္းရပ္စ္မထိခဲ႔လို႔ ဓာတ္ပံုေတြ ၿပန္ထည္႔၊ တစ္ခ်ိဳ႔ေဒတာေတြ ၿပန္ထည္႔နဲ႔ လင္မယား၂ေယာက္ တစ္ညလံုး မအိပ္ပဲ သီးစစ္ေလး ၿပန္ရဖို႔အေရး ၾကိဳးစားခဲ႔တာေတြက ဘ၀မွာ မေမ႔ႏိူင္စရာ အၿဖစ္ေတြၿဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ ပရင္းထုတ္ၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ အေခ်ာၿပင္ထားတာေလးေတြေတာ႔ ၿပန္လုပ္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေပ်ာ္ပါတယ္။ အစအဆံုးၿပန္မေရးရပဲ တစ္ညေလာက္နဲ႔ သီးစစ္တစ္ခုလံုး ၿပန္ရလိုက္တာကိုး။

ကိုယ္႔ကို ဒီလိုသည္းထိပ္ရင္ဖို ၿဖစ္ေအာင္ ဒုကၡလွလွေပးခဲ႔တဲ႔ ဗိုင္းရပ္စ္ကို အလြန္စိတ္နာပါတယ္။ ေရးတဲ႔သူ၊ ၿဖန္႔တဲ႔သူကိုလဲ အလြန္ကို စိတ္ဆိုးလြန္းလို႔ မဆြိတီဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ဒီကြန္ၿပဴတာ ဗိုင္းရပ္စ္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ေတြ႔သမွ်သတင္းစာ၊ အင္တာနက္သတင္းပါ မက်န္ ရွာေဖြဖတ္ရွဳမွတ္သားပါေတာ႔တယ္။ ကြန္ၿပဴတာေလာကမွာ ဖ်က္စီးမွဳအမ်ားဆံုး၊ အၿမန္ဆံုး ၿဖစ္တဲ႔ အဲဒီဗိုင္းရပ္စ္ အေၾကာင္း နဲ႔ ဗိုင္းရပ္ကို လႊင္႔ခဲ႕တယ္လို႔ယူဆရတဲ႔ ဖိလစ္ပင္းေက်ာင္းသားအေၾကာင္း စိတ္၀င္စားစရာမိွဳ႔ ဗဟုသုတအၿဖစ္ သိသေလာက္ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။


ဗိုင္းရက္စ္က ဘယ္လို attack လုပ္သလဲ။
ဗိုင္းရက္စ္ကို email ကေန "ILOVEYOU" ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ "LOVE-LETTER-FOR-YOU.TXT.vbs" ဆိုတဲ႔ attach ဖိုင္ကို တဲြပို႔လိုက္ပါတယ္။ email ဖြင္႔လိုက္ရင္ ေအာက္ကလုိေလး ၿမင္ရပါတယ္။


အဲဒီ attach ဖိုင္ကို ဖြင္႔မိလိုက္တာနဲ႔ ဗိုင္းရက္စ္က user ရဲ႕ microsoft out look မွာရွိတဲ႔ လိပ္စာေတြအကုန္လံုးဆီကို အဲဒီ စာကို ေကာ္ပီလိုက္ၿဖန္႔ၿခင္းအားၿဖင္႔ ဗိုင္းရက္စ္ကို ၿပန္႔ပြားေစပါတယ္။ email နဲ႔ chatting လုပ္တဲ႔ web site ေတြပါ အလြန္လွ်င္ၿမန္စြာ ၿပန္႔ႏွံသြားပါတယ္။ ဗိုင္းရပ္စ္ၿပန္႔ႏွံ႕ႏံွဳးက အလြန္ၿမန္ၿပီး ေပၚခဲ႔သမွ် ဗိုင္းရပ္စ္ေတြထဲမွာ အၿမန္ဆံုးနဲ႔ ဖ်က္စီးမွဳ အမ်ားဆံုးအၿဖစ္ မွတ္တန္း၀င္ပါတယ္။ ေအာက္ကလင္႔ကို ကလစ္ၾကည္႔ပါ။
http://www.brighthub.com/computing/smb-security/articles/38830.aspx

ဗိုင္းရပ္စ္က ဘယ္ဖိုင္ေတြကို ဖ်က္စီးပစ္လဲ။
ဒါ႕အၿပင္ အဲဒီဗိုင္းရက္စ္ဟာ system ထဲမွာရွိတဲ႔ .vbs, .vbe, .js, .jse, .css, .wsh, .sct, .hta, .jpg, .jpeg, .wav, .txt, .gif, .doc, .htm, .html, .xls, .ini, .bat, .com, .avi, .qt, .mpg, .mpeg, .cpp, .c, .h, .swd, .psd, .wri, .mp3, and .mp2. အစရွိတဲ႔ ဖိုင္ေတြကို သူ႔ဗိုင္းရက္စ္ source code ဖိုင္နဲ႔ over write လုပ္ၿပီးဖ်က္စီးပစ္ပါတယ္။ ဗိုင္းရပ္စ္က Unix နဲ႔ Apple ကြန္ၿပဴတာေတြေတာ႔ attack မလုပ္ႏိူင္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။

Pass word ေတြကို ဘယ္လို ေကာ္ပီကူးပို႔သလဲ။
ေနာက္ဆံုးမွာ ဗိုင္းရပ္စ္က WIN-BUGSFIX.exe ေခၚတဲ႔ဖိုင္ကို အင္တာနက္ကေန အလိုအေလ်ာက္ ေဒါင္းလုပ္လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီ exeဖိုင္က pass word ခိုးတဲ႔ ေဆာ႔ဖ္၀ဲၿဖစ္ၿပီး သူက အဲဒီကြန္ၿပဴတာမွာ၊ network မွာ ရွိသမွ် pasword ေတြ အကုန္ကို love letter ဗိုင္းရပ္စ္ ေရးတဲ႔ ဖိလိပင္းက ေက်ာင္းသားဆီကို emai က တဆင္႔ပို႔ပါမယ္

ဗိုင္းရက္စ္ေၾကာင္႔ ဘယ္ေလာက္ဆံုးရံွဳးမွဳရွိလဲ။
၂၀၀၀ ေမလ၃ရက္ေန႔မွာ အာရွနဲ႔ဥေရာပမွာ Love letter ဗိုင္းရက္စ္ စေတြ႔ပါတယ္။ ေမလ၄ရက္ေန႔ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ အေမရိကန္၊ ေအာ္စီစတဲ႔ ႏိူင္ငံေပါင္းစံုက ကြန္ၿပဴတာေပါင္းမ်ားစြာကို attack လုပ္ၿပီးပါၿပီ။ တကမၻာလံုးမွာရွိတဲ႔ ကြန္ၿပဴတာေပါင္း ၄၅ သန္းကို ထိခိုက္မွုၿဖစ္ခဲ႔ၿပီး စုစုေပါင္းဆံုးရံွဳးမွဳ ယူအက္စ္ေဒၚလာ ၁၀ ဘီလ်ံေက်ာ္ ရွိပါတယ္။

ဗိုင္းရက္စ္ၿဖန္႔သူကို ရွာေဖြၿခင္း။
ပထမဆံုး အေမရိကန္ႏိူင္ငံက FBI အကူအညီနဲ႔ ဗိုင္းရပ္ေဆာ႔ဖ္၀ဲက source code ကို ၿဖည္ၾကည္႔ေတာ႔ signature က ေအာက္ပါအတိုင္းထိုးထားပါတယ္။

rem barok-loveletter(vbe)

rem by:spyder / ispyder@mail.com / @GRAMMERSoft Group / Manila,Philippines

ဒါကိုၾကည္႔ၿပီး ဗိုင္းရပ္စ္ၿဖန္႔သူဟာ ဖိလစ္ပိုင္ႏိူင္ငံ မနီလာၿမိဳ႕က ၿဖစ္ၿပီး spyder ဆိုတဲ႔ nick name ရွိသူၿဖစ္တယ္။ GRAMMERSoft ဆိုတဲ႔ ေၿမေအာက္ ေဆာ႔ဖ္၀ဲအဖဲြ႔တစ္ခုက အဖဲြ႔၀င္ၿဖစ္တယ္ဆိုတာ ေဖာ္ထုတ္ႏိူင္ခဲ႔တယ္။ AMA လို႔ေခၚတဲ႔ ကြန္ၿပဴတာေကာလိပ္က ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ၿဖစ္ႏိူင္တယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်တယ္။ ဒီအခ်က္ကိုပိုၿပီး အေထာက္အကူၿဖစ္ေစတာက ဗိုင္းရပ္စ္ကို လႊတ္ၿပီးၿပီးခ်င္း မိနစ္ပိုင္းမွာပဲ ဖိလစ္ပိုင္ႏိူင္ငံပိုင္ISP Sky အင္တာနက္မွာ traffic ေတြ အၾကီးအက်ယ္ၿဖစ္ခဲ႔ၿခင္းပါပဲ။ အာရွနဲ႔ဥေရာပမွာရွိတဲ႔ ကြန္ၿပဴတာ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာဟာ အဲဒီဗိုင္းရပ္စပ္က လႊတ္လိုက္တဲ႔ Trojan horse ကို ISP အင္တာနက္ဆာဗာမွာ အလိုအေလွ်ာက္ သြားၿပီး ေဒါင္းလုပ္လုပ္ေနလို႔ပါပဲ။

တရားခံေတြ႔ၿပီလား။
ေနာက္ဆံုး ဖိလစ္ပင္း ေထာက္လွန္းေရးအဖဲြ႕ National Bureau of Investigation (NBI), ISP နဲ႔ FBI သံုးဦးပူးေပါင္းၿပီး ဗိုင္းရပ္စ္ စ ပို႔လိုက္တဲ႔ ကြန္ၿပဴတာနဲ႔ အင္တာနက္ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ႔ ဖံုးနံပါတ္ကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး မနီလာၿမိဳ႔က apartment တစ္ခုကို ၀ိုင္းထားခဲ႔ပါတယ္။ ကြန္ၿပဴတာကေတာ႔ apartment မွာ မရွိေတာ႔ပါဘူး။ Floppy disk အခ်ိဳ႔နဲ႕ ကြန္ၿပဴတာဆိုင္ရာ ပစၥည္းအခ်ိဳ႔ကိုေတာ႔ ဆုိင္ရာေတြက ေဖာ္ထုတ္စစ္ေဆးဖို႔ သိမ္းဆည္းသြားပါတယ္။ အဲဒီ apartment က ဘဏ္မွာလုပ္ေနတဲ႔ အသက္၂၇ႏွစ္ရွိ Reomel Lamores ဆိုသူကို ဗိုင္းရပ္စ္ၿဖန္႕သူ Spyder ဆိုၿပီး ဖမ္းထားပါတယ္။ အဲဒီ apartment မွာတစ္ၿခား အတူေနသူေတြ ရွိပါေသးတယ္။ သူနဲ႔အတူေတြ႔ရတာက Irene de Guzman ေခၚတဲ႔ သူ႔ရည္းစားပါ။ ကြန္ၿပဴတာ ေကာလိပ္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနသူပါ။ အတူေနသူ အဲဒီေကာင္မေလးရဲ႔ ညီမနဲ႔ အကိုၿဖစ္သူကေတာ႔ ေပ်ာက္ေနပါတယ္။ သူ႔အကိုကလည္း ကြန္ၿပဴတာေကာလိပ္က ေက်ာင္းထြက္ထားသူပါ။

တရားခံအစစ္ကို မိၿပီလား။
ဖမ္းမိတဲ႔ Reomel Lamores ကေရာ၊ သူ႔ေကာင္မေလးကပါ သူတို႔တရားခံမဟုတ္ေၾကာင္း၊ Reomel Lamores ဟာ ကြန္ၿပဴတာကို လံုး၀ စိတ္မ၀င္စားေၾကာင္း၊ ကြ်မ္းလဲမကြ်မ္းက်င္ေၾကာင္း ရွင္းၿပၿပီး သူတို႔တရားခံေပၚဖို႔ ၀ိုင္း၀န္းေဆာင္ရြက္ေပးပါမယ္လို႔ ေၿပာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ေကာင္မေလးရဲ႕အကိုၿဖစ္သူ Onel de Guzman က AMA ေကာလိပ္က ေက်ာင္းသားေဟာင္းၿဖစ္ေနေတာ႔ ဆက္လက္စစ္ေဆးရာကေန အၿဖစ္မွန္တစ္ခု ေပၚေပါက္ခဲ႔ပါတယ္။

သီးစစ္တစ္ခုအတြက္ လက္စားေခ်ၿခင္းလား။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ လအနည္းငယ္က Onel de Guzman ဟာ သူ႔ရဲ႕ သီးစစ္ကို pass word ခိုးတဲ႔ ေဆာ႔ဖ္၀ဲတစ္ခုေရးၿပီး တင္တာမွာ သူ႔စူပါဗိုက္ဆာကေရာ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖဲြ႔ေတြကပါ သူခိုးလက္မွတ္မေပးဘူဆိုၿပီး လက္မခံလို႔ စာေမးပဲြက်ပါတယ္။ သူလဲစိတ္ဆိုးၿပီး ေက်ာင္းကထြက္ခဲ႔ပါတယ္။ သူ႔သီးစစ္ကိုလက္မခံတဲ႔ ေက်ာင္းကို လက္စားေခ်ခ်င္တာနဲ႔ သီးစစ္နဲ႔ ပံုစံတူ pass wordခိုးတဲ႔ေဆာ႔ဖ္၀ဲတစ္ခုကို လႊင္႔ထုတ္ခဲ႔တယ္လို႕ အားလံုးက သံတယရွိေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီဗိုင္းရပ္စ္ကို ေရးခဲ႔သလား၊ လႊတ္ခဲ႕သလားဆိုေတာ႔ ၀န္မခံပါဘူး။ သူေၿပာတာက ကြန္ၿပဴတာက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေၿပာေနတံုး အမွတ္တမဲ႔ မေတာ္တဆ ပို႕လိုက္မိတာ ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္မယ္လို႔သာ ေၿပာခဲ႔ပါတယ္။

တရားခံ အၿပစ္ေပးခံရပါသလား။
ဗိုင္းရပ္စ္ကို သူေရးပါတယ္၊ သူလႊတ္ပါတယ္လို႔ ခိုင္လံုတဲ႔ သက္ေသမရွိတဲ႔အၿပင္ အဲဒီအခ်ိန္က ဖိလစ္ပင္းမွာ ဆိုင္ဘာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဘာဥပေဒမွ ၿပ႒ာန္းမထားေတာ႔ တရားခံလို႔ထင္ရတဲ႔ Onel de Guzman လြတ္သြားပါတယ္။ ၁၀ဘီလီလ်ံေက်ာ္ ဆံုးရံွဳးမွဳမွာ သူဘာမွ အၿပစ္မခံစားလိုက္ရပါဘူး။ သူ႕ကို ဗိုင္းရပ္စ္ေၾကာင္႔ လူေတြထိခိုက္နင္႔နာမွဳ၊ ဆံုးရံွဳးမွဳေတြအတြက္ ဘာခံစားရလဲလို႔ေမးေတာ႔ "No" တဲ႔။ ဘာမွ မခံစားရဘူးေပါ႔။ ေတာ္ေတာ္လဲဆိုးတဲ႔ လူပါလား။

သူ႔သီးစစ္ေၾကာင္႔ လက္စားေခ်ရာက ကိုယ္႔လို သီးစစ္ေပါင္း ဘယ္နွစ္ခုကို ဖ်က္စီးေစခဲ႔လဲဆိုတာ Onel de Guzman တစ္ေယာက္ စဥ္းေတာင္ စဥ္းစားမိမယ္မထင္ဘူး။

လူမွား အဆဲြခံလိုက္ရတဲ႔ ဘဏ္၀န္ထမ္း Reomel Lamores


Onel de Guzman ႏွင္႔ညီမၿဖစ္သူ Irene de Guzman တို႔တရားရံုး အလာ။


Onel de Guzman


(ကြန္ၿပဴတာကြ်မ္းက်င္သူ မဟုတ္တဲ႔အတြက္ အခ်ိဳ႕အခ်က္အလက္မ်ား မွားယြင္းခဲ႔ေသာ္ ခြင္႔လႊတ္ပါရန္၊ ၾကိဳတင္ပန္ၾကားအပ္ပါတယ္ ...)
ကိုးကားလင္႔ခ္မ်ား
http://pcworld.about.com/news/Nov132000id33392.htm
http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/744537.stm

ဂ်ဴဂ်ဴးနဲ႕ 3 bears ပံုၿပင္ ...

ခရီးက ၿပန္ေရာက္လာၿပီး သမီးစာေမးပဲြက ဒီတစ္ပတ္လံုး ဆက္တိုက္ ၿဖစ္ေနတာနဲ႔ ဘေလာ႔မွာ အသစ္မေရးႏိူင္ေသးလို႔ အရင္ကေရးဘူးတဲ႔ ဂ်ဴဂ်ဴး၄ႏွစ္ေလာက္က အေၾကာင္းေလး ၿပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဂ်ဴဂ်ဴ ပထမဆံုးစဖတ္တတ္တဲ႔ ပံုၿပင္ေလးမိွဳ႔ အမွတ္တရပါပဲ။


0riginal picture link

တစ္ေန႔က သမီးေက်ာင္းကေန ပံုၿပင္စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ ယူလာတယ္။ စာအုပ္ေလးနာမည္က" Goldilocks and the 3 Bears " တဲ႔။ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမက ခဏခဏ ဖတ္ၿပဟန္တူပါရဲ႕။ သမီးကလည္း အလြတ္ရေနၿပီး ပံုၿပင္ကို အစအဆံုး ဖတ္ၿပတတ္ေနၿပီ ...

ပံုၿပင္ေလးကဒီလိုပါ။ Goldilocks ဆိုတဲ႔ ခေလးမေလးက သူ႔အေမေၿပာစကားကို နားမေထာင္ပဲနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားတာ ေတာထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ေတာထဲမွာ အိမ္ေလးတစ္အိမ္ေတြ႔ေတာ႔ အိမ္ပိုင္ရွင္ ၀က္၀ံမိသားစု အၿပင္ထြက္သြားတံုး မနက္စာၿပင္ထားတဲ႔ ဆန္ၿပဳတ္ကို ၀င္စားပါတယ္။ ၀က္၀ံအေဖၾကီးရဲ႕ပန္းကန္ကို စားၾကည္႔ၿပီး too hot ၊ ၀က္္၀ံအေမရဲ႔ပန္းကန္ကို စားၾကည္႔ၿပီး too cold ၊ ၀က္၀ံခေလးေလးရဲ႕ပန္းကန္ကို စားၾကည္႕ၿပီး Just right ဆိုၿပီး ဆက္စားပါတယ္ ... ကုလားထိုင္၊ ကုတင္ အစရွိသၿဖင္႔ တက္အိပ္ ၊ ထက္ထိုင္ၾကည္႕ၿပီး too hard, too soft သူနဲ႔အေတာ္ပဲဆို Just ... right လို႔ေၿပာၿပီး အိပ္ရာေပၚ တက္အိပ္ပါတယ္။ ၀က္၀ံမိသားစုၿပန္လာေတာ႔ သူတို႔အိပ္ရာေပၚမွာ အိပ္ေနတာေတြ႔တာနဲ႔ ဖမ္းမယ္အလုပ္မွာ သူလဲေၾကာက္လန္႔တၾကား ထြက္ေၿပးၿပီး လြတ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း သူ႔အေမစကား နားေထာင္ေတာ႔မယ္လို႔ အဆံုးသတ္ထားပါတယ္။

မိဘစကားနားေထာင္ဖို႕ သင္ခန္းစာအၿပင္၊ အဂၤလိပ္လို ဆန္႔က်င္ဘက္ စကားလံုးေတြနဲ႔ " အေနေတာ္ပဲ " ဆိုတာကို ခေလးေတြ နားလည္ေအာင္ သင္ေပးတဲ႔ ပံုၿပင္ေလးပါ။ သမီးေလးက ေက်ာင္းက ဆရာမေၿပာတဲ႔ ေလသံအတိုင္း " Just " ေနရာမွာ သံရွည္ေလးဆဲြၿပီး ... Just ~.... right လို႔ ဆိုၿပပါတယ္။ အင္မတန္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ သမီးအသံေလး နားေထာင္ေကာင္းလြန္းလို႔ ခဏခဏဖတ္ခိုင္းရတာလဲ အေမာပါပဲ။ ဒါ႔အၿပင္ သမီးက အၿပင္ကိစၥေတြမွာလဲ အဲဒီစကားလံုးကို အသံုးခ်တတ္ပါေသးတယ္။ ဥပမာ သူ႔အ၀တ္ေတြကို ၀တ္ၿပီး too big, too small, Just right အစရွိသၿဖင္႔ ေပါ႔၊ ႏိူင္းယွဥ္စရာ ေတြ႔တိုင္း သူတတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ ေၿပာေနေတာ႔တာပါပဲ။

ဟိုတစ္ေန႔ကေတာ႔ သမီးေလးဂ်ဴဂ်ဴဟာ မဆြိတီတို႔အခန္းထဲ စာဖတ္တဲ႔နား လာေဆာ႔ရင္းကေန ပါးစပ္က အၿငိမ္မေန " Just ~.... right " ... "Just ~.... right " ဆို သူ႕အသံရွည္ေလးနဲ႔ လာေၿပာေနပါတယ္။ မဆြိတီလဲ သူေရွ႕က ဘာေၿပာသြားတာလဲ ေသခ်ာ မၾကားလိုက္လို႔ သမီး ေမေမ႔ကို ဘာေၿပာလိုက္တာလဲ ဆိုေတာ႕ ... သူ ၿပန္ေၿပာလိုက္တာက ...

"ဂ်ဴဂ်ဴ -ီ-ီး ေပါက္လိုက္မိတယ္ ... ေမေမ ... ဂ်ဴဂ်ဴ႕ -ီ-ီးကေလ ... သိပ္လဲ မနံဘူး ... သိပ္လဲမေမႊးဘူး ... Just~ ... Right ..............." တဲ႕။

ပထမေတာ႔ ကိုယ္လဲ ေၾကာင္သြားတယ္။ ေနာက္မွ သူေၿပာတာ ေစ႔ေစ႔ေတြးၾကည္႔မွ သမီးၾကီးေတာ္ေရာ မဆြိတီေရာ ရယ္လိုက္ရတာ ... အူကိုနာေရာပဲ ... စဥ္းစားၾကည္႔ၾကပါအံုး ... ပိတ္သတ္ၾကီးရယ္ ... သိပ္လဲမနံ ... သိပ္လဲမေမႊး ... အေနေတာ္ဆိုတဲ႕ ... -ီ-ီး အနံ႕ ဘယ္လို အနံ႔ၿဖစ္မလဲဆိုတာ ...
အိမ္ကဥာဏ္ၾကီးရွင္ ဂ်ဴဂ်ဴ နဲ႔ မွပဲ ... ... ...

ဆီသတ်ချက်တဲ့ ရယ်ဒီမိတ် မုန့်ဟင်းခါး

မဆွိတီ မုန့်ဟင်းခါးကို အလွန်ကြိုက်တယ်။ မုန့်ဟင်းခါး ဘယ်လောက်ကြိုက်ကြိုက် မကောင်းတဲ့အကျင့်က မုန့်ဟင်းခါးချက်တဲ့နေ့ဆို ည-မနက် မစားချင်ဘူး။ အိမ်ကလူတွေလဲ အတူတူပဲ။ မနက်ခင်း အဝစား၊ ညနေကျ ငြီးပြီးမစားချင်တော့ဘူး။ အဲဒီတော့ တစ်ခါတစ်လေချက်တာဆို မုန့်ဟင်းခါးတွေ အများကြီး အပင်ပန်းခံချက်ပြီး နောက်နေ့ကျန်၊ သိမ်းထားနဲ့ အဆင်မပြေဘူး။ ကိုယ်က သွေးတောင်းတဲ့အချိန် တစ်ပွဲလောက်စားရရင် ကျေနပ်ပြီကိုး။

အဲဒီတော့ မုန့်ဟင်းခါးကို စားချင်တိုင်း နဲနဲ နဲ့ အလွယ်ချက်စားလို့ရအောင် ငါးကို ဆီသတ်ပြီး ရေခဲသေတ္တာ ဖရီဇာထဲ ထည့်ခဲထားတယ်။ ကြက်သွန်နီဥသေးတွေ၊ ဆန်အကျက်မှုန့်တွေ ကိုလဲ အိမ်မှာ မပြတ် ဝယ်ထားလိုက်တယ်။ ကုလားပဲကိုလည်းပြုတ် ဘလန်ဒါနဲ့မွှေပြီး Freezer ထဲ ထည့်ခဲထားတယ်။ မြေပဲကိုလည်း မကျက်တကျက် လှော်ပြီး ကြိတ်ထားလိုက်တယ်။ စားချင်ချိန်ကျ ရေနွေးဆူဆူမှာ အပေါ်က ငါးဆီသတ်၊ ကြက်သွန်နီ၊ ဆန်ကျက်မှုန့်၊ မြေပဲမှုန့်၊ ကုလားပဲပြုတ်တွေကို ရောထည့်ပြီး နာရီဝက်တစ်နာရီလောက် မီးအေးအေးနဲ့ တည်ထားရင် မုန့်ဟင်းခါးမွှေးမွှေးလေးရရော။

မုန့်ဟင်းခါး ရယ်ဒီမိတ်တွေရှိရက်နဲ့ အပင်ပန်းခံတယ်လို့ပြောချင်လဲပြောကြမယ်။ ဆိုင်က ရယ်ဒီမိတ်နဲ့ လုံး၀ မတူပါခင်ညာ။ ရယ်ဒီမိတ်တွေ ဟိုးလွန်ခဲ့တဲ့ ၅နှစ်လောက်က စားဘူးပါတယ်။ သူက ကြာတဲ့အခါ အနံ့တစ်မျိုး ရှိတယ်နော်။ နောက်ပိုင်းတော့ အဲဒီရယ်ဒီမိတ် အနံ့ကို လုံးလုံး ခံလို့မရတော့လို့ မစားတာ ခုထိပါပဲ။ အိမ်မှာ ဂျူဂျူ့ ကြီးတော်ကြီး ဆီသတ်ထားတဲ့ မုန့်ဟင်းခါးကို စားပြီးရင် ဘယ်မုန့်ဟင်းခါးမှ သိပ်မကြိုက်တော့ပါဘူး။ မုန့်ဟင်းခါးမှာ ဆီသတ်တာ ပညာပါပါတယ်။ အရင်က ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဆီသတ်ချက်တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ သူဆီသတ်တာကိုတော့ မမီတာ အမှန်ပဲ။

ငါးကတော့ seabass ငါးကို သုံးပါတယ်။ ငါးတစ်ကေဂျီခွဲလောက်ကို ထုံးစံအတိုင်း ဆနွင်းမှုန့်များများ၊ စပါးလင်၊ငါးငံပြာရည် နဲ့ ကျက်နေအောင်ပြုတ်ပြီး အရိုးနွှင်ထားပါတယ်။ ကြီးတော်ရဲ့ အချိုးက ဂျင်းရယ်၊ စပါးလင်ရယ်၊ ကြက်သွန်ဖြူ ၃မျိုးပေါင်းက ဆီသတ်ဖို့ အရိုးနွှင်ပြီးသား ငါး ပမာဏရဲ့တစ်ဆသာသာလောက်ရှိပါတယ်။(ပြင်ထားပါသည်) အဲဒီမှာမှ စပါးလင်၊ ဂျင်း၊ ကြက်သွန်ဖြူ ၃မျိုးအချိုးက ဆတူ ဖြစ်ပါတယ်။ အားလုံးကို သတ်သတ်စီ ညက်နေအောင် ဘလန်ဒါနဲ့ကြိတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ငရုပ်ဆုံနဲ့ ပြန်ထောင်းပါတယ်။ စပါးလင်၊ ဂျင်းတွေက မညက်ပဲ chop လုပ်ထားသလိုဖြစ်နေလို့ ပြန်ထောင်းရတာပါ။ ဆီများများနဲ့ နနွင်းမှုန့်ရောင် ဝါဝါလေးနဲ့ ဆီသတ်ပါတယ်။ အပေါ်က ဂျင်း၊ ကြက်သွန်ဖြူ၊ စပါးလင် ၃မျိုး ရွှေဝါရောင်သန်းလာရင် ငရုပ်သီးအရောင်တင်မှုန့်နဲ့ ငါးနွှင်ထားတာကို ထည့်င်္ပြီး အကြာကြီး ငါးကို ကြွပ်ပြီးမွှေးလာသည်အထိ ဆီသတ်တာပါ။ အပေါ့ အငန်မြည်းကြည့်ပြီး ပေါ့ရင် ငံပြာရည်ထည့် ပြီး ဆီဆက်သတ်ပါ။ ငရုပ်ကောင်း ကိုယ်တိုင်လှော် ထောင်းထားတာကိုလည်း ဆီသတ်တဲ့ထဲ ထည့်ပါသေးတယ်။

သူဆီသတ်တာ ခြောက်လွန်းအားကြီးလို့ ဟုတ်မှ ဟုတ်ပါ့မလားလို့ထင်နေတာ။ အဲဒါကို ချက်တဲ့ မုန့်ဟင်းခါးကမှ ပိုမွှေးတာပါ။


ငါးတစ်ကေဂျီခွဲလောက်ဆို ဒီဘူးနဲ့ တစ်ဝက်ကျော်လောက်ရပါတယ်။ အဲဒါ ၂ခါလောက် ချက်စားပြီးသားပါ။ ငါးဆီသတ်ကို ဖရီဇာထဲမှာ ၂လလောက်အထိထားနိူင်ပါတယ်။


အိမ်ချက် ရယ်ဒီမိတ် မုန့်ဟင်းခါးပါ။ စားချင်တိုင်း အလွယ်တကူ ချက်စားနိူင်ပါတယ်။ လောလောလတ်လတ် ချက်တဲ့ မုန့်ဟင်းခါးနဲ့ ထူးမခြားနားပါပဲ။ ဆိုင်က ရယ်ဒီမိတ်တွေလို အနံ့တစ်မျိုး မရှိပါဘူး။ ငါးများများနဲ့ချက်ရင် အချိုမှုန့်လုံး၀ မလိုပါ။ သကြား (သ်ို့) ထန်းညက်ခဲလေး နဲနဲ အိုးထဲပစ်ထည့်ရင် အရသာပိုကောင်းပါတယ်။ ကြက်ဥလေးတစ်လုံးကို ရေနဲ့ နာနာခေါက်ပြီး ဟင်းအိုးပွက်ပွက်ဆူထဲ အမျှင်သေးသေးလေးတွေ လောင်းထည့်ရင် မုန့်ဟင်းခါးက အမြင်လဲလှ ပိုလည်းချိုပါတယ်။ ကြက်ဥပြုတ်ပြီးသားကိုလဲ ပါးပါးလှီးထည့်ပါတယ်။ ချကာနီး ငရုပ်ကောင်းမွှေးမွှေးလေး ခပ်ပါတယ်။


ဘူးသီးကြော် ကြွပ်ကြွပ်လေးနဲ့ ဘလော့လာလည်သူများလည်း အားပေးကြပါဦးရှင်။

ပုံများကို မြင်ကွင်းပိုကောင်းအောင် ကလစ်လုပ်ပြီး အကျယ်ချဲ့ ကြည့်နိူင်ပါတယ်။ (အန်တီသက်ဝေကတော့ အကျယ်ချဲ့ ကြည့်ခိုင်းမိလို့ စိတ်ဆိုးပါတယ်ခင်ည ...း)

မုန့်ဟင်းခါးချက်နည်း အသေးစိပ် (step by step)

စာလာဖတ်သူတစ်ယောက်က ကွန့်မန့်မှတဆင့် တောင်းဆိုလာလို့ မုန့်ဟင်းခါးချက်နည်း အသေးစိတ်ကို ခန့်မှန်းရေးပေးလိုက်ပါတယ်။

လိုအပ်သောပစ္စည်းများ(လူကြီး ၁၀ယောက် စာခန့်)

ငါးခူ၊ ငါးကျည်း၊ ငါးကြင်း ရရာငါး တစ်ကေဂျီခန့်ကို အညစ်အကြေး၊ ကြေးခွံများ သန့်ရှင်းပြီး ဓားနဲ့မွှန်းထားပါ။ နနွင်းမှုန့် လက်ဖက်ရည် တစ်ဇွန်းလောက်၊ ငံပြာရည် စားပွဲဇွန်း ၄ဇွန်းလောက်နဲ့ရောနယ်ထားပါ။ (စလုံးမှာဆိုရင်လဲ ငါးခူရတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အရှင်တွေကို သတ်ပေးတာဆ်ိုတော့ seabass ကိုပဲ သုံးပါတယ်။ သူကလဲ တော်တော်ချိုပါတယ်။)

စပါးလင် (အပေါ်က ပြောထားတဲ့ အချိုးအတိုင်း- ခန့်မှန်း၆ခု-၇ခုလောက်) အရင်းပိုင်းကို ဆီသတ်ရန် ပါးပါးလှီး ညက်နေအောင်ထောင်းပါ။ အဖျားပိုင်းတွေကိုတော့ ငါးပြုတ်ရာမှာထည့်ပြုတ်ရန် ထုရိုက်ထားပါ။

ဂျင်း၊ ကြက်သွန်ဖြူ (အပေါ်က ပြောထားတဲ့ အချိုးအတိုင်း) ပါးပါးလှီးပြီး ညက်နေအောင်ထောင်းပါ။

ငရုပ်ကောင်း လက်ဖက်စားဇွန်း တစ်ဇွန်းခန့်ကို လှော်ပြီး ကျိတ်ထားပါ။

ကုလားပဲ ဆန်ခြင်ခွက် တစ်ခွက်ခွဲလောက်ကို ညကတည်းက ရေစိမ်ပြီး မနက်ကျရင် နူးနေအောင်ပြုတ်၊ ဘလန်ဒါနဲ့ ကျိတ်ထားပါ။

မွှေးတံဆိတ် ဆန်လှော်မှုန့် ဆန်ခြင်ခွက် တစ်ဝက်လောက်ကို ရေနဲနဲနဲ့ ဖျော်ထားပါ။

မြေပဲ ဆန်ခြင်ခွက်တစ်ဝက်လောက်ကို မကျက်တကျက် လှော်ပြီး ဘလန်ဒါနဲ့ ကျိတ်ထားပါ။

ကြက်သွန်နီ ဥသေး ၁၅လုံး၊ အလုံး၂၀ခန့် အခွံသင်ထားပါ။

ငရုပ်သီး အရောင်တင်မှုန့် စားပွဲဇွန်း တစ်ဇွန်းမောက်မောက် ရေပျစ်ပျစ်နဲ့ ဖျော်ထားပါ။ (ရေနဲ့ဖျော်ပြီးမှ ဆီသတ်တဲ့ထဲထည့်တော့ ငရုပ်သီးမှုန့် တူးခြစ်သွားတာမျိုး မဖြစ်တော့ပါဘူး။)

ကြက်ဥ ၁၀လုံးခန့် ပြုတ်ထားပါ။

ကြက်ဥတစ်လုံး ရေကျဲကျဲနဲ့ နာနာခေါက်ထားပါ။

မုန့်ဟင်းရည်အိုး စတည်ရန်

မုန့်ဟင်းရည်အိုး ဇောက်နက်နက်ထဲကို ရေတစ်လီတာခန့်ထည့်ပြီး အပေါ်မှာ အဆင်သင့်ပြင်ထားတဲ့ ဆန်လှော်မှုန့်ဖျော်ထားတာရယ်၊ ကုလားပဲထောင်းထားတာရယ်၊ မြေပဲဆန်ကြိတ်ထားတာရယ်၊ ကြက်သွန်နီဥသေးတွေရယ်ရောထည့်ပြီး မီးအေးအေးနဲ့တည်ပါတယ်။ အဖုံးပိတ်ရင် ဝေကျတတ်လို့ အဖုံးဖွင့်တည်ပါတယ်။ မကပ်အောင် တစ်ခါတရံ မွှေပေးရပါတယ်။ (ရေက ငါးရိုးပြုတ်ကို ရေငင်ထည့်ရဦးမှာမှို့ စစချင်း အများကြီး မထည့်ရသေးပါ။)

ငါးပြုတ်နည်း

အိုးထဲမှာ စပါးလင်အောက်ကခံ၊ ငံပြာရည်နဲ့ နယ်ထားတဲ့ငါးကိုထည့်၊ ရေကိုလည်း ငါးတစ်ဝက်လောက် မြုတ်အောင်ထည့်၊ အဖုံးပိတ်ပြီး ၁၀မိနစ်လောက် မီးအေးအေးနဲ့ တယ်ပါတယ်။ ငါးကျက်ရင် အအေးခံပြီး အရိုးနွှင်ထားပါတယ်။

ငါးအရိုးတွေကိုလည်း အချိုရည်ရအောင် ခေါင်းပါမချန် ငရုပ်ဆုံထဲ မညက်တညက် ထည့်ထောင်း၊ ရေနဲ့ ၃-၄ထပ်လောက် အချိုရေ ငင်ပြီး အပေါ်က မုန့်ရည်အိုးထဲထည့်ပါတယ်။ ငါးရိုးများ အိုးထဲမကျအောင် ဂရုစိုက်ပါလေ။

ဆီသတ်နည်း

Non-sticker ဒယ်အိုးထဲ ဆီ များများထည့်ပါတယ်။ ဆီကျက်ရင် နနွင်းမှုန့် လက်ဖက်ရည် ဇွန်းဝက်ခန့် ပစ်ထည့်ပြီး၊ စပါးလင်၊ ဂျင်း၊ထောင်းထားတာ အရင်ဆီသတ်ပါတယ်။ နဲနဲကျက်ရင် ကြက်သွန်ဖြူ ထောင်းထားတာထည့်ပါတယ်။ အားလုံးရွှေဝါရောင်သန်းလာရင် ငါးထည့်၊ ငရုပ်သီး အရောင်တင်မှုန့်ထည့်ပြီး ငါးက ငါးကြော်လိုခြောက်ပြီး ဆီသတ်နံ့ အတော်မွှေးလာတဲ့အထိ ဆီသတ်ပါတယ်။ အပေါ့၊အငန်မြည်းကြည့်ပြီး ပေါ့ရင် ငံပြာရည်ထည့် ပြီး မွှေပေးပါ။ ငရုပ်ကောင်းတစ်ဝက်ကိုလဲ ကျက်ခါနီး ထည့်သတ်ပါတယ်။ လက်ညောင်းအောင်တော့ အကြာကြီး မွှေရပါတယ်။

မုန့်ဟင်းရည်အိုးပြင်နည်း

ငါးဆီသတ်ကျက်ရင် အပေါ်က မုန့်ရည်အိုးထဲကို လောင်းထည့်ပါတယ်။ ကြက်ဥပြုတ် ၃လုံးလောက်ကိုလည်း ပါးပါးလှီးထည့်ပြီးတော့ မီးအေးအေးနဲ့ ငါးတွေ ပြန်နူးအိလာသည်အထိ (မုန့်ဟင်းခါးအိုးကျတဲ့အထိ) တစ်နာရီလောက်ထပ်တည်ရပါတယ်။ ဒီကြားထဲ သကြား၊ငံပြာရည်၊ အစရှိသည်တို့ကို လိုအပ်တာတွေကို မြည်းကြည့်ပြီး ထပ်ထည့် မုန့်ဟင်းခါးအိုး ပြင်ရပါသေးတယ်။ အပေါ်ကပြောသလို ကြက်ဥတစ်လုံးကို ရေနဲ့ခေါက် ဇွန်းနဲ့ ပွက်ပွက်ဆူအိုးထဲကို အမျှင်လေးတွေ ထည့်ရင်မုန့်ဟင်းခါးက ပိုလည်းချို အမြင်လဲလှပါတယ်။ ချခါနီး ငရုပ်ကောင်း ထည့်ပါတယ်။ ပိုကောင်းချင်ရင် ငါးဖယ်ကြော်လေးတွေ ပါးပါးလှီးထည့်နိူင်ပါတယ်။ ငှက်ပျောအူကြိုက်တတ်ရင် ငှက်ပျောအူကို ပါးပါးလှီး အစေးပျောက်အောင် နနွင်းမှုန့်နဲ့ ရေစိမ်၊ နာရီဝက်လောက်အလိုမှာ ထည့်တည်နိူင်ပါတယ်။

မုန့်ပွဲပြင်ရန်

မုန့်ဖတ်

မြန်မာပြည်မှာဆိုရင် မုန့်ဖတ်အစိုရှိပေမဲ့ နိူင်ငံခြားမှာတော့ မြောင်းမြဒေါ်ချိုဖြစ်ဖြစ် မုန့်ဖတ်ခြောက်ကို ပြုတ်ရပါမယ်။ ဒီမှာ တစ်ခြား ကြာဆံလိုဟာမျိုးနဲ့ဆို မုန့်ဟင်းခါး အရသာပျက်ပါတယ်။ ကြာဆံက မာတော့ စားမကောင်းလို့ မြန်မာ မုန့်ဖတ်စစ်စစ်ကိုပဲ ပြုတ်စေချင်ပါတယ်။ နောက်စလုံးမှာ ကွေ့သယောင်ဖတ်လို့ခေါ်တဲ့ ညှက်ခေါက်ဆွဲဖတ်နဲ့ စားရင်လဲ ကောင်းပါတယ်။

ကြက်သွန်ဖြူလေးတွေပါးပါးလှီး၊ နနွင်းမှုန့်လေးနဲ့ ဆီချက်ထားပါ။

နံနံ၊ ပဲသီးတို့ကို ပါးပါးလှီးထားပါ။ ပူတီနာကိုလည်းကြိုက်တတ်ရင် အနေတော် လှီးဖြတ်ထားပါ။

သံပုရာသီး စိတ်ထားပါ။

ဘူးသီးကြော်၊ ငါးဖယ်ကြော်၊ ပဲကတ်ကြော်တို့ကိုလည်း ပြင်ဆင်ထားပါ။

ငရုပ်သီးအလှော်မှုန့် ၊ ငံပြာရည်တို့ကိုလည်း စားပွဲပေါ်မှာ ပြင်ပေးထားပါ။

ကြက်ဥကျန်တာကို ပါးပါးလှီးပြီး စားပွဲပေါ်မှာ ပြင်ပေးထားပါ။

ပွဲပြင်တာတော့ အားလုံးသိပြီးသားမှို့ ဒီမှာတင်ပဲ မုန့်ဟင်းခါးချက်နည်းကို အပြီးသတ်လိုက်ပါပြီ။

ကိုအနောမိနပ်စ်ကျေနပ်နိူင်ပါစေ။

ဘူးသီးကြော်နည်း

စီဘောက်မှာ မေးထားတာ တွေ့လို့ ဒီမှာပဲ ဖြေပေးလိုက်ပါတယ်။

အိမ်မှာတော့ ယိုးဒယားမယ် အကြော်မှုန့့်နဲ့ ကြော်ပါတယ်။ ဘူးသီးကို ရေမဆေးပဲ၊ အခွံမခွါပဲ အချောင်းလေးတွေလှီး၊ အကြော်မှုန့်ကို ရေနဲ့ပြစ်ပြစ်ဖျော်၊ မွှေးအောင် ဂျင်းကြက်သွန်ဖြူ ညက်ညက်ထောင်းတာလေး ရောထည့်၊ မုန့်နှစ်ထဲနှစ်၊ ဆီများများနဲ့ကြော်တာပဲ။

အကြော်မှုန့် မရှိရင်လဲ ဆန်မှုန့် (rice flour) ၂ဆ၊ ကောက်ညှင်းမှုန့် (glutinous rice flour) ၁ဆ၊ ပဲမှုန့် ၀.၅ဆ ရော၊ ဆိုဒါမှုန့်လေး နဲနဲ၊ ဆားနဲနဲထည့်ပြီး အကြော်မှုန့်စပ်လို့ရပါတယ်။ ပဲမှုန့်ကတော့ ကုလားဆိုင်တွေမှာ ရမယ်နဲ့တူပါတယ်။

(ဆန်ချင်ခွက်ဆိုတာ rice cooker တွေမှာ ပါတတ်တဲ့ ပလပ်စတစ်ခွက် အဖြူလေးတွေကို ဆိုလိုပါတယ် ... ခန့်မှန်းပြီးရေးတာဖြစ်လို့ တစ်ချို့မကိုက်တာများရှိရင် လိုတိုး ပိုလျော့လေး လုပ်ပေးကြပါလို့ ....)

အေဖ႔သမီး ဂ်ဴဂ်ဴ ...

ဂ်ဴဂ်ဴတို႔အေဖဟာေလ ညားကာစကေတာ႔ သူဟာ ဓာတ္ပံုရိုက္ အလြန္၀ါသနာပါပါသတဲ႔။ ဘယ္ဟာေလးကိုၿဖင္႔ ဘယ္အန္ဂယ္ကေန ဘယ္လိုရိုက္ရတာ၊ ဖိုးကပ္စ္က ဘယ္နားမွာၿပတ္ရမွာနဲ႔ ဓာတ္ပံုနဲ႔ပတ္သတ္တဲ႔ စကားေတြလည္း ေၿပာတတ္ပါေသးတယ္။ အဲဒီတံုးက ပါးပါး လွ်လွ်ခႏၶာကိုယ္သာရွိေသးတဲ႔ ကိုယ္႔ကိုလည္း အိုက္တင္မ်ိဳးစံု ထုတ္ခိုင္းၿပီး ပံုေလးေတြ ရိုက္ေပးဘူးပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ေထာင္သက္ရင္႔လာတာနဲ႔ အမွ် ကိုယ္႔ခႏၶာကိုယ္လည္း တုတ္ခိုင္လာခဲ႔တယ္။ ကိုယ္႔ခႏၶာကိုယ္ တုတ္ခိုင္လာတာနဲ႔အမ်ွ သူကင္မရာကိုင္တဲ႔ အၾကိမ္အေရအတြက္ကလည္း နည္းပါးလာလိုက္တာ ... ခု ေဒၚဆြိတီတို႔ ဖိုရမ္ေတြ၊ ဘေလာ႔ေတြေရးတဲ႔ အခ်ိန္လဲေရာက္ေရာ ... ကင္မလာဆိုသည္ကား ဦးေမာင္ၿခိမ္႔ဆိုသူႏွင္႔ လားလားမွ မသက္ဆိုင္ဆိုသလိုကို ၿဖစ္လာေတာ႔တယ္။ ကိုယ္ေတြကလဲ ဘယ္သြားသြား ဘေလာ႔ေပၚ၊ ဖိုရမ္ေပၚ ပံုတင္ရဖို႔ အေရးပဲ အာရံုစိုက္ေနေတာ႔ ကင္မရာသည္ ကိုယ္နဲ႔ခဲြၿခားမရ ၿဖစ္လာတယ္။

အဲဒီေတာ႔ ဘာၿဖစ္လဲဆိုေတာ႔ ဓာတ္ပံုေတြ ထုတ္ၾကည္႔လိုက္ရင္ ကင္မရာမန္းလုပ္တဲ ကိုယ္႔ပံုေတြက ရွားသထက္ ရွားလာတယ္။ ကိုယ္႔ပံုေလးေတာ႔ ကိုယ္ ၿပန္ၾကည္႔ခ်င္ေသးတာဆိုေတာ႔ ေဒၚဆြိတီတို႔ ဂ်ီက်တယ္။ ေယာက္်ားရယ္ ဓာတ္ပံုရိုက္တာ ၀ါသနာပါလွခ်ည္႔ဆို။ က်ဳပ္ပံုေလးမ်ား တစ္ခါတစ္ေလ ရိုက္ဘူးတယ္ရွိေအာင္ ရိုက္ေပးပါဦးဆို ေၿပာရတယ္။ အဲလိုေၿပာလိုက္ရင္ေတာ႔ ေနာက္ပိုင္း ပြစိပြစိဒါဏ္ေတြ မခံႏိူင္လို႔လားမသိ။ "ကိုယ္ရိုက္ေပးတယ္ေနာ္ ... ဆြိေလး " "ကိုယ္ ... ရိုက္ေပးတယ္ေနာ္ ..." နဲ႔ ေၿပာလဲေၿပာ ရိုက္လဲရိုက္ေပးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ႔လဲ ဒံုရင္းပဲ။ ဓာတ္ပံုရိုက္ေပးဖို႔ သူေမ႔ၿပန္တယ္။

ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ၂ပတ္ေလာက္က ကိုယ္တို႕ေတြ အေရွ႕ပိုင္းဖက္ကို ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ ခေလးေတြ ေရကစားရေအာင္ သြားလည္ၾကတယ္။ အိမ္ကအထြက္မယ္ သတိရတာနဲ႔ သူ႕ကို ဓာတ္ပံုရိုက္ေပးဖို႔ ေၿပာထားတယ္။ အဲဒီေတာ႔သူလဲ သတိရတံုး ၂ပံု ၃ပံုေလာက္ ရိုက္ေပးပါတယ္။ ဂ်ဴဂ်ဴေလးနဲ႔ ဓာတ္ေလွခါးနား ထင္တာပဲ။ ေနာက္လဲ ကားေပၚတစ္ပံု ႏွစ္ပံုရိုက္တာေတာ႔ သိလိုက္တယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ႔ သူလဲ အေပါင္းအသင္းေတြစံုေတာ႔ ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႔ ေမ႔သြားတယ္။

ညဘက္အိမ္ၿပန္ေရာက္လို႔ ဓာတ္ပံုေတြလည္းၿပန္ၾကည္႔ေရာ ေဒၚဆြိတီတို႔ ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရယ္ပါတယ္။ မ်က္ရည္ထြက္ေအာင္ရယ္ပါတယ္။ သူရိုက္ေပးတဲ႔ ကိုယ္႔ပံုေတြကို လည္းၾကည္႔ၾကပါဦး။

(သမီးနဲ႔ ၂ေယာက္တဲြပံုေတြပါ။သမီးပံုေလးေတြေတာ႔ မလွလို႔ ၿဖတ္ထားရပါတယ္။)

ေနာက္ေန႔ညက်ေတာ႔ သမီးကို တရုတ္စာေရးတာ ေစာင္႔ေပးရင္းနဲ႔ အိမ္ခန္းထဲမွာ သားအမိသားအဖ ၃ေယာက္ ဆံုၾကတယ္။ ေဘးက ကြန္ၿပဴတာမွာ ဖြင္႔ထားတဲ႔ ပံုေတြ ၿပန္ၾကည္႔မိၿပီး ...

ေဒၚဆိြတီ။ ။ ဟမ္မေလး ေယာက္်ားရယ္ ... ဓာတ္ပံုေလးရိုက္ေပးပါဆို ... ၾကည္႔ပါဦး။ က်ဳပ္ပံုေတြ။ ဘယ္လိုမ်ား ရိုက္ထားပါလိမ္႔။ အဲလို တမင္ရိုက္ပါဆိုရင္ေတာင္ ရိုက္ဖို႔ခက္လိမ္႔မယ္။

ဂ်ဴဂ်ဴတို႔အေဖ ။ ။ သမီးနဲ႔ ၂ေယာက္တဲြဆိုေတာ႔ သမီးကို ဦးစားေပးတာေလကြာ ... ညည္းပံု အဲလိုၿဖစ္သြားတာ ... သတိေတာင္မထားမိဘူး။

ေဒၚဆိြတီ။ ။ ေယာက္်ားရယ္ ... ဘာပဲေၿပာေၿပာ က်ဳပ္ပံုေလးေတာ႔ တစ္ပံုေလးပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေကာင္းေကာင္းေလးရိုက္ေပးပါလား။ အမွတ္တရေလး ၿပန္ၾကည္႔ခ်င္လို႔ ဥစၥာကို ...

ေဒၚဆြိတီတို႔ အရွိန္ရသြားပါၿပီ။ ေဘးမွာ သမီးရွိေနတာကိုေမ႔ၿပီး ေလေသနတ္နဲ႔ တရစပ္ တိုက္စစ္ဆင္မိပါၿပီ။

ေဒၚဆိြတီ။ ။အရင္ကေတာ႔ ဓာတ္ပံု သိပ္၀ါသနာပါဆို .... ခုေတာ႔ ... xxxx .... xxxx .... xxxx....xxxx .... xxxx .... xxxx....xxxx .... xxxx .... xxxx....xxxx .... xxxx .... xxxx.... xxxx .... xxxx .... xxxx....ဟမ္မေလး ... xxxx .... xxxx .... xxxx....xxxx .... xxxx .... xxxx .... xxxx .... xxxx....xxxx .... xxxx ....ေတာ္က ... xxxx....xxxx .... xxxx .... xxxx....xxxx .... xxxx .... xxxx....xxxx....xxxx .... xxxx .... xxxx....မေန႔က ေရကစားတဲ႔ေနရာမွာလဲ တစ္ပံုမွ မရိုက္ေပးဘူး။ ကြ်န္မ ဒီအရြယ္မယ္ ဘယ္လိုပံုရွိသလဲဆိုတာ ၿပန္ၾကည္႔ခ်င္ရင္ေတာင္ ၾကည္႕စရာတစ္ပံုမွ မရွိဘူး ...


အဲသမွာ ဂ်ဳဂ်ဴတို႔ သူ႔အေဖတစ္ေယာက္တည္း ခံစစ္က ေရာက္ေနတာ ေက်နပ္ဟန္မတူပါဘူး။ တရုတ္စာေရးရင္းကေန မၾကားတၾကားေၿပာလိုက္တာက ...

" ဒါဆုိလဲ ေမေမ ခု Mirror ယူၿပီး ၾကည္႔လိုက္ပါလား..." တဲ႔ ဗ်ား။

မထင္မွတ္ပဲ သမီး၀င္ေၿပာတာ ၾကားလိုက္ရေတာ႔ မနည္းၿပန္စဥ္းစားၿပီး ထံုးစံအတိုင္း ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔။

ဂ်ဴဂ်ဴတို႔အေဖကေတာ႔ သူ႕မယ္ အားကိုးရတဲ႔ သမီးတစ္ေယာက္ရၿပီဆိုတဲ႔ စတိုင္နဲ႔ လူကို ၾကည္႔ေနတာ ... ေၿပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ပါဗ်ား။

အသြင္တူ အတူနတ္ၿပည္ေရာက္ ...

(မဆြိတီရဲ႕ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း အန္တီသက္ေ၀မွ တက္ဂ္လာလို႔ ေရးပါတယ္ရွင္႔ ...)



သူက သူတို႔အိမ္မွာ အငယ္ဆံုး။ ႏြားအိုေနာက္က်သားေလးလို႕ေၿပာရမယ္။ သူ႕အေမ အသက္ ၄၀ေရာက္မွ ေမြးတာေလ။ ဒီေတာ႔ ကိုယ္က အၿမဲေနာက္တယ္။ အသက္ၾကီးမွ ေမြးတဲ႔ ခေလးေတြက သိပ္က်ပ္မၿပည္႔ဘူးလို႕ ... တကယ္တန္းေတာ႔ သူဟာ အၿမဲတန္း တက္ၾကြ ဖ်တ္လတ္ေနတတ္ၿပီး သူတို႔မိသားစုထဲမွာ လမ္းသစ္ေဖာက္သူ တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ပါတယ္။ သူလမ္းသစ္ေတြ ေဖာက္လြန္းအားၾကီးလို႔ အိမ္ကလူၾကီးေတြက ကဏၬေကာစလုပ္တယ္ဆိုၿပီး သူ႔ကို မခ်စ္ဘူး။ သူ႔ထက္ရုပ္ေခ်ာၿပီး ေၿပာစကားနားေထာင္တဲ႔ သူ႔အကိုကိုပဲ ၀ိုင္းခ်စ္ၾကတယ္ဆိုၿပီး အၿမဲေတြးထင္ေနပါသတဲ႔။

မဆြိတီက် အကိုေတြၾကား မိန္းခေလးတစ္ေယာက္တည္းမိွဳ႕ နဲနဲဆိုးခ်င္တယ္။ အဲဒီအခါက် အငယ္ဆံုးၿဖစ္တဲ႔ သူက အကိုၾကီးတစ္ေယာက္လို အေလွ်ာ႔ေပးတတ္ၿပန္ပါတယ္။ ကိုယ္ဆိုးသမွ်၊ ရစ္သမွ်ကို သူအေတာ္သည္းခံတယ္။ သူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး မိဘေတြဆီ သြားေတြ႔ေတာ႔ အေမက သူ႔သမီးေလး တစ္ေယာက္တည္းမို႔ ဆိုးလွတယ္ ... သည္းညည္းခံပါလို႔ ေတာင္းပန္ထားသတဲ႔။ အဲဒီတံုးက ကိုယ္ကပါမသြားေတာ႔ သူတို႔ သမီးေယာကၡမၾကား ဘာပဋိညာဥ္ေတြရွိလဲ ကိုယ္မသိဘူး။ သူက အေမ႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္။ ေလးလဲေလးစားတယ္။ အေမကရိုးလြန္းလို႔တဲ႔ေလ။ သူ႕မိဘေတြကေတာ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၈ႏွစ္ေလာက္ကပဲ ေရွ႕ဆင္႔ေနာက္ဆင္႔ ကြယ္လြန္ခဲ႔ၾကေတာ႔ သူတို႔နဲ႔ ရင္းႏွီးခြင္႔မရခဲ႔ဘူး။

သူက သမိုင္းေၾကာင္း၊ ႏိူင္ငံေရး၊ လူမွဳေရး၊ အားကစား အစရွိသည္ေတြမွာ စိတ္၀င္စားတယ္။ ကိုယ္ကလဲ အဲဒါေတြဆို ပ်င္းလြန္းလို႔ ဘယ္လိုမွ စိတ္၀င္စားလို႔ကိုမရတာ။ ေနာက္ၿပီးသူက လူေတြကိုလဲ သိပ္ကူညီခ်င္တယ္။ သူသိထားတာေလးေတြကို မွ်ေ၀ခ်င္တယ္။ သင္ေပးခ်င္တယ္။ အလွဴခံကိစၥ၊ ဘာညာဆိုလဲ သူထိပ္ဆံုးကပါတယ္။ သူ႕မွာ တစ္ခုခုဆို ေဗာလံတီယာအဖဲြ႔ေတြ၊ သူ႕လက္ေ၀ခံ အလွဴခံအဖဲြ႕ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဟိုေန႔က စာအုပ္ေတြရွင္းေတာ႔ ေက်ာင္းက year book ေလးထြက္လာတယ္။ အဲဒီထဲမွာ သူ႕ကို ခ်စ္စႏိူး ကာတြန္းဆဲြထားတဲ႔ပံုက အလွဴခံဖလားၾကီးနဲ႔ လိုက္အလွဴခံေနတဲ႔ပံုပါဗ်ား။ အေပါင္းအသင္းလဲ သိပ္မ်ားတယ္။ အေပါင္းအသင္း သိပ္ခင္တယ္။ ခုခ်ိန္ထိ ေက်ာင္းတံုးက သူငယ္ခ်င္း ၄-၅ေယာက္ေလာက္နဲ႔ တစ္ရပ္ကြက္ထဲ အတူေနၾကၿပီး ညစဥ္ လဖက္ရည္ဆိုင္ အတူထိုင္ဆဲပါ။

မဆြိတီကေတာ႔ သူနဲ႔ဆန္႔က်င္ဖက္။ အေမ႔အိမ္မွာကတည္းက တစ္ေယာက္ထဲပဲ ဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔အခန္းထဲကိုယ္ ေနတာမ်ားတယ္။ အေပါင္းအသင္းလဲ သူ႕ေလာက္မမ်ားဘူး။ ေက်ာင္းတံုးကေတာ႔ အေဆာင္က အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္။ ခုေတာ႔ တစ္ေနရာစီဆိုေတာ႔ ေတြ႔ဆံုဖို႕ရာလဲ မၿဖစ္ႏိူင္ေတာ႔ဘူး။ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ အခန္းထဲေအာင္း စာဖတ္၊ စာေရး၊ အင္တာနက္ထဲ ေလ်ာက္လည္ပတ္ေနရတာကို ပိုၾကိဳက္တယ္။ ပိုလြတ္လပ္တယ္လို႔ထင္တယ္။ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အလွဴေတြ၊ အခန္းအနားေတြမွာ ေတြ႔ရင္ေတြ႔၊ မဟုတ္ရင္ေတာ႔ ဖုန္းဆက္၊ ခ်က္ေရးေလာက္ပဲ လုပ္ႏိူင္ေတာ႔တယ္။

ကုိယ္က မိန္းကေလးပီပီ ခ်က္တာၿပဳတ္တာတို႔၊ အခ်ဳပ္အလုပ္တို႔ ၀ါသနာပါတယ္။ သူက ကိုယ္အဲလိုေတြ တကုတ္ကုတ္ ခ်ဳပ္ေန၊ ခ်က္ေနရင္ မၾကိဳက္ဘူး။ ေဘးကေန ဂ်ီက်တယ္။ သူက ကိုယ္ပင္ပန္းမွာကို မလိုလားဘူး။ ဒါေတြ ဘာလို႔ အပင္ပန္းခံလုပ္ေနရတာလဲတဲ႔ ။ သက္ေတာင္႔သက္သာ နားနားေနေနပဲ ေနေစခ်င္တယ္။ ကိုယ္ကလဲ ကိုယ္႕လက္ၿဖစ္ေလးေတြ ၾကည္႔ၿပီး ပီတိၿဖစ္ေနရတာနဲ႔တင္ ပင္ပန္းတာေတြ အကုန္ေမ႔တာပဲကိုး။ ဒါမ်ိဳးက် သူက မခံစားတတ္ၿပန္ဘူးတဲ႔ေလ။

သူကမွတ္ဥာဏ္သိပ္ေကာင္းတယ္။ အထူးသၿဖင္႔ ဂဏန္းေတြနဲ႕ ပတ္သတ္ရင္ ။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ဖုန္းနံပတ္ေတြ အလြတ္ရတယ္။ အိမ္က အေရးၾကီးတဲ႔ နံပတ္ေပါင္းစံုကို အလြတ္ရတယ္။ တစ္ခုခုသိခ်င္ သူ႔ဖုန္းေခၚလိုက္ရံုပဲ။ ငယ္ငယ္ကတည္းကလဲ စာက်က္ရင္သိပ္ၿမန္တယ္ဆိုပဲ။ ဟဲ႔ေကာင္ေလး စာက်က္ဆို ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါး ၂ေခါက္ေလာက္ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေအာ္ၿပီးရင္ ရၿပီဆို သူ႕အစ္မၾကီးဆီ သြားၿပန္ေရာတဲ႔။ သူ႕အစ္မေတြကမယံုလို႔ ဟဲ႔ေကာင္ေလး ... ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားဆို သူတကယ္႔ကို အလြတ္ရေနမွ အံ႔ၾသမဆံုး ၿဖစ္ရသတဲ႔။

မဆြိတီတို႔ကေတာ႔ သတိေမ႔တတ္လိုက္သမွ လမ္းေတြ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း အရင္းၾကီးေတာင္ နာမည္ေမ႔ခ်င္ ေမ႔ေနတတ္တာ။ ဟိုတစ္ေလာက အလွဴတစ္ခုသြားေတာ႔ အိမ္ရွင္ညီမေလးက ဆရာမေဆာင္မွာတံုးက အခန္းခ်င္းကပ္ရပ္။ ေတာ္ေတာ္႔ကိုရင္းတာ။ သူ႔ေတြ႔ေတာ႔ နာမည္ကိုေခၚၿပီး ၀မ္းသာအားရ ႏွဳတ္ဆက္စကားေၿပာခ်င္တာကို နာမည္အစေဖာ္မရလို႔ ဒုကၡေရာက္ရတယ္။ တစ္ခါလဲ ကိုယ္ကိုင္တဲ႔ ဟမ္းဖုန္းနံပတ္ ေမ႔ေနလို႔ သူ႕ကိုဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးဘူးတယ္။

သူနဲ႔ကိုယ္ တူတာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ လင္မယား ၂ေယာက္လံုး စိတ္ၿမန္၊ စိတ္ေစာၾကတယ္။ သူကေတာ႔ သူတို႔အေဖဆီက gene ပါလာတယ္ဆိုပဲ။ သူတို႔အေဖဟာ ရပ္ကြက္မွာ အလွဴရွိရင္ အလွဴဳအိမ္ကို ပထမဆံုး ေရာက္သူၿဖစ္ပါသတဲ႔။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ၀ီရိယေကာင္းလို႔ နာမည္တစ္လံုးနဲ႔ ေနတာပါတဲ႔။ မဆြိတီတို႔ အေဖလဲ ဘာထူးတံုး။ တစ္ခုခုသြားစရာရွိၿပီဆို မနက္အေစာၾကီး ႏိူးေနတတ္ၿပီး တစ္ညလံုးလဲ အိပ္မရၿဖစ္ရပါသတဲ႔။ ခရီးေတြဘာေတြထြက္မယ္ဆို ညေန ၅ နာရီ ရထားစီးဖို႔ အေဖတို႔ ေန႔ခင္း၂နာရီေလာက္ကတည္းက ဘူတာရံုေရာက္ပါၿပီ။ အဲလို အေဖ၂ေယာက္ဆီက gene ေတြ ရထားတဲ႔ ကိုယ္တို႔ ၂ေယာက္ ညားကာစကဆို ဘယ္ေနရာသြားသြား တက္ညီလက္ညီ အခ်ိန္သိပ္တိက်တယ္၊ သူမ်ားထက္ ေစာေရာက္ေလ႔ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အဲလိုေစာေရာက္လို႔ ဒုကၡေရာက္ရတာေတြ၊ ေစာင္႔ရလို႔ စိတ္မရွည္ရတာေတြ ၾကံဳၿပီးတဲ႔ သကာလမွာ ႏွစ္ေယာက္စလံုး မေစာင္႔ရေအာင္ တမင္ေနာက္က်မွ သြားရေအာင္လားဆို သေဘာတူညီခ်က္ ယူထားရတဲ႔အထိပါပဲ။

ေနာက္တူတာတစ္ခုက ရွက္စရာ။ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေရခ်ိဳးပ်င္းၾကတယ္။ သူကေတာ႔ ပိုဆိုးေလမလားပဲ။ ေရခ်ိဳးဖို႔အတြက္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က မတိုက္မတြန္းမခ်င္း မခ်ိဳးေရးခ် မခ်ိဳးပါ ခင္ညာ။ အိမ္ေထာင္သက္တစ္ေလ်ာက္လံုး အဲဒီ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးမ ေဒၚဆြိတီသာလ်င္ ၿဖစ္ေလေတာ႔သတည္းေပါ႔။ ၾကားရက္ကေတာ႔ မနက္အလုပ္သြားရမွာမိွဳ႕ ေၿပာစရာမလိုေပမဲ႔ weekend ဆိုရင္ေတာ႔ သြားစရာရွိရင္ သူအရင္ခ်ိဳး၊ ငါအရင္ခ်ိဳးႏွင္႔ က်ားဗိုလ္ဆဲြရမတတ္ပဲ။ တစ္ခါတရံေတာ႔ စာအုပ္လွန္ၾကရတယ္။ သြားစရာ မရွိရင္ေတာ႔ ညေနအထိ မေၿပာမခ်င္း မခ်ိဳးပါခင္ညာ။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင္႔ သူမနက္ေစာေစာထ ေရခ်ိဳးထားတဲ႔ေန႔ဆို ဟမ္မေလး သူမ်ားကို အႏိူင္ယူၿပီး ေၿပာလို႔ကို မၿပီးဘူး။ လူကို အားတိုင္း ေရခ်ိဳးခိုင္းေနေတာ႔တာပဲ။ သူ႔မွာလဲ အင္မတန္ခဲယဥ္းတဲ႔ အလုပ္ၾကီးတစ္ခု လုပ္စရာမလိုေတာ႔ဘူးဆို စိတ္ခ်လက္ခ်ရွိေနတဲ႔ပံုက ရယ္ပဲရယ္ရေသးေတာ႔တယ္။

သူက လူမွဴေရး၀ါသနာပါေတာ႔ သူလုပ္သမွ်ေတြက သူ႕အတြက္ အင္မတန္ ကုသိုလ္ရပါတယ္။ နာဂစ္တံုးကလဲ သူတုိ႔ အဖဲြ႔တစ္ခုေထာင္ၿပီး ၿမန္မာၿပည္က မိဘမဲ႔ခေလးေတြအတြက္ ေက်ာင္းေတြဘာေတြေဆာက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လုပ္ေပးလိုက္ႏိူင္တယ္။ ခုလဲ ဆက္လုပ္ေနဆဲပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခု သူလုပ္ေလ႔ရွိတာက ဟိုးအရင္ကထဲက ေသြးကို အဆက္မၿပတ္ ရသေလာက္ မွန္မွန္လွဴတာပါပဲ။ ခုေတာ႔ ပလက္စမာ (ေသြးၿဖဴဥ) ၄ပတ္တစ္ခါ လွဴပါသတဲ႔။ သူလွဴၿပီးရင္ သမီးအတြက္ အရုပ္ကေလးေတြ၊ ကိတ္မုန္႔ေလးေတြ၊ အမွတ္တရ ရင္ထိုးေလးေတြ ယူလာတတ္တယ္။ ကိတ္မုန္႔ေလးေတြ သမီးကိုေပးရင္း သမီးအတြက္ အေဖ႔ေသြးနဲ႔ရင္းၿပီး ယူလာတာဆို ေၿပာတတ္ေသးတယ္။

ကိုယ္႔မယ္ေတာ႔ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ေမြးေန႔တစ္ခုက သူနဲ႔အတူ ေသြးလိုက္လွဴတာ ေသြးက ေသြးနီဥမၿပည္႔လို႔၊ ေသြးေပါင္ခ်ိန္မၿပည္႔လို႔နဲ႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ မလွဴခဲ႔ရဘူး။ ကိုယ္လွဴခ်င္တာေတာင္ လွဴလို႔မရတဲ႔အခါက် ေယာက္်ားေရ ... ေတာ္ကေနာက္ဘ၀က်ရင္ နတ္ၿပည္ကိုေရာက္မွာ ... စိတ္ခ်။ က်ဳပ္ေတာ႔ ဘယ္အ၀ီဇိ ခ်ိဳးကပ္ေနမွန္းမသိဘူး။ က်ဳပ္နဲ႔ဘ၀ဆက္တိုင္း တူတူေနခ်င္ရင္ ေတာ္ ေသြးေလး၊ ဘာေလးမ်ား ေလွ်ာ႔လွဴဘို႔ စိတ္ကူးမရိွဘူးလား ဆို ေနာက္ေၿပာင္ၿပီးေၿပာရတယ္။ ဒီေတာ႔ သူက သူအဲလို လွဴႏိုူင္ေအာင္ ေနာက္ကေန ပံ႔ပိုးၿပီး ပါရမီၿဖည္႔ေပးေနတဲ႔ ဆြိကလဲ ကုသိုလ္ အလိုလိုရၿပီးသားၿဖစ္ပါတယ္လို႔ ႏွစ္သိမ္႔ရွာပါတယ္။ ေအာ္ ... ေနာက္ဘ၀က် သူနဲ႔အတူ ေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္ေအာင္ ေဒၚဆြိတီတို႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ၊ အလွဳဴဒါန မ်ားမ်ားလုပ္ဖို႔ လိုေနပါၿပီရွင္။ ေနာက္မိွဳ႕ သူက နတ္သမီးေလးေတြ တစ္ဖက္ေလးငါးရာနဲ႔ နတ္ၿပည္မွာ စံေပ်ာ္ေနမွာကို ခ်ိဳးကပ္ေနတဲ႔ ငရဲအိုးထဲက ေဒၚဆြိတီတစ္ေယာက္ လွမ္းမနာလိုၿဖစ္ေနရမွာ ေတြးမိတာနဲ႔တင္ အသည္းနာလြန္းလို႔ပါ။

အသြင္တူမွ နတ္ၿပည္တူတူေရာက္မယ္ေလ ... အန္တီသက္ေ၀ရဲ႕။

( မွတ္မွတ္ရရ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ဇူလိုင္၄ရက္ေန႔က အိမ္ေထာင္သက္ ၁၂ႏွစ္ ၿပည္႕ပါတယ္ရွင္။)

ငါးဥဟင္း ...

ၿမန္မာၿပည္မွာတံုးက ငါးသေလာက္ဥကို အလြန္ၾကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူက ရာသီစာဆိုေတာ႔ အၿမဲလဲ မစားရဘူး။ မိုးတြင္းက်မွ ရွားရွားပါးပါး စားရတာ။ ငါးသေလာက္ဥကို ေၾကာ္စားစား၊ ခ်က္စားစား အကုန္ၾကိဳက္ပါတယ္။ စလံုးမွာလဲ NTUC မွာ ငါးဥေတြ ရတတ္ပါတယ္။ ပထမေတာ႔ ငါးသေလာက္ဥမဟုတ္လို႔ မစားတတ္ဘူးဆို ၀ယ္မစားၿဖစ္ဘူး။ ေနာက္ေတာ႔ ငါးသေလာက္ဥ ခ်င္ၿခင္းတက္လြန္းလို႔ တစ္ခါခ်က္စားၾကည္႔ရာကေန အရသာလဲ မဆ္ိုးလို႔ အိမ္မွာ မၾကာခဏ ခ်က္စားၿဖစ္ပါတယ္။ (သူလဲရာသီစာမိွဳ႔လားမသိ ခုတစ္ေလာ NTUC ေတြမွာ ရွာမေတြ႔ၿပန္ပါဘူး။)

ငါးဥကို ထံုးစံအတိုင္း နႏြင္းမွုန္႔၊ ငံၿပာရည္တို႔နဲ႔ အသာနယ္ စပါးလင္ေလးထည္႔ အဖံုးပိတ္ၿပီး ၿပဳတ္ရပါတယ္။



ငါးဥ က်က္ၿပီး ခဲသြားၿပီဆို ဓားနဲ႔ အေနေတာ္ အတံုးေလးေတြ လွီးၿပီး ငါးဟင္းခ်က္သလိုခ်က္ရတာပါ။ အိမ္မွာေတာ႔ ငါးဟင္းေတြ ဘာေတြခ်က္ရင္ အႏွစ္ကို ငရုပ္ဆံုနဲ႔ေထာင္းၿပီးခ်က္ေလ႔ရွိပါတယ္။ ၾကက္သြန္၊ ၿဖဴနီ၊ ငရုပ္သီးမွဳန္႕ ၃မ်ိဳးလံုး ငရုပ္ဆံုထဲထည္႔ေထာင္းၿပီး ခ်က္တဲ႔ဟင္းက ပိုေကာင္းတယ္လို႔ စိတ္ကထင္ေနတယ္။ ငရုပ္သီးမွဳန္႕ပါ ေရာေထာင္းလိုက္ေတာ႔ ငရုပ္သီးမွဳန္႔ ဆီပူပူထဲထည္႔မိလို႔ တူးၿခစ္သြားတတ္တဲ႔ ၿပသနာကေတာ႕ ေ၀းသြားပါတယ္။
(ငါးဥၿပဳတ္ေတာ႔ မီးနဲနဲပ်င္းသြားလို႔ ငါးဥနဲနဲ ပံုပ်က္သြားပါတယ္။ ငါးဥၿပဳတ္ရင္ မီးေအးေအးနဲ႔သာ ၿပဳတ္ပါေလ။)



ဒယ္အိုးထဲ ဆီထည္႔ အနွစ္ေထာင္းထားတာထည္႕ၿပီး ေမႊးလာတဲ႔အထိ ဆီသတ္ပါတယ္။ က်က္ရင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးထည္႔၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေက်ရင္ ငါးဥထည္႔၊ ေရထည္႔၊ အဖံုးအုပ္ၿပီး မီးေအးေအးနဲ႔ ခဏတည္ထားပါတယ္။ ဆီနဲနဲၿပန္လာရင္ ငရုပ္သီးစိမ္း၊ နံနံေလး အုပ္ၿပီး စားလို႕ရပါၿပီ။







အဲဒီေန႔က ခူးခပ္ၿပီး ဓာတ္ပံုမရိုက္လိုက္ရလို႔ အိုးလိုက္ပဲ တင္လိုက္ပါတယ္။ ငါးဥဟင္းက အေရေသာက္ဟင္းခ်ိဳတစ္မ်ိဳးမ်ိဴးနဲ႔ လိုက္ဖက္ပါတယ္။ ၾကက္ေၿခေထာက္ရိုးနဲ႔ ခ်က္တဲ႔ ပဲၾကာဆံဟင္းခ်ိဳရည္ေလး တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။