ခရီးထြက္ရာကၿပန္ေရာက္ေတာ႔ ဟိုဒီ သတင္းေတြဖတ္ရင္း စိတ္က အေတာ္ဘ၀င္ မက်ခ်င္ၿဖစ္မိတယ္။ စိတ္ေတြရွဳတ္ေထြးေနတာနဲ႔ ဖိုရမ္ထဲလဲ ၀င္မေရး၊ ဘေလာ႔ေလးလဲပစ္ထားသလိုၿဖစ္ေနတယ္။ ေမးရိုးေတြတင္း၊ စိတ္ေတြတင္းေနတဲ႔ၾကားက ေပါ႔ေပါ႕႔ ပါးပါးေလး ဖတ္ရေအာင္ အရင္ဖိုရမ္မွာတင္ဘူးတာေလးေတြ ၿပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ခ်င္ၿခင္း
မေန႔က အၿဖစ္ေလးေၿပာၿပအံုးမယ္။ ကိုယ္႔မွာမေကာင္းတဲ႔အက်င္႔တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ႔ စားစရာတစ္ခုခု ၿမင္ရင္ ေသြးေတာင္းတတ္တာ။ ခ်င္ၿခင္းတက္တာ။ Craving ေပါ႕။ အဲသာ အားတဲ႔ေန႔ဆိုရင္ေတာ႔ေစ်း၀ယ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း ခ်က္စားေတာ႕တာပဲ။ က်ဴးပစ္ထဲ၊ ဘေလာ႔ေတြထဲလဲ ဟိုလူ၊ ဒီလူခ်က္တဲ႔ ဟင္းေတြၿမင္လို႔ ေသြးေတာင္းရင္ ခ်က္စားတာပဲ။ ၀ိတ္ေလ်ာ႔တာက ၀ိတ္ေလ်ာ႔တာတစ္ပိုုင္းပဲ။ စေန၊တနဂၤေႏြလိုဆို ကိုယ္ေသြးေတာင္းတဲ႔ အစာေတြ ခ်က္စားရင္စား၊ ၀ယ္စားလို႔ရတဲ႕ဟာဆို ၀ယ္စားေလ႔ရွိတယ္။
မေန႔ကေတာ႔ အရမ္းကို ခ်င္ခ်င္းတက္လို႔ မနက္ကတည္းက ၀က္သားတုတ္ထိုးနဲ႔ ၾကာဆံေၾကာ္ကို အခ်ဥ္ေရ စပ္စပ္ရဲႊေနေအာင္ ဆမ္းစားတဲ႔ဟာမ်ိဳး လုပ္စားလိုက္တယ္။ ေန႔ခင္းက်ေတာ႔ သားအမိ၊သားအဖ၃ေယာက္ အၿပင္ထြက္ရင္းနဲ႔ ကိုယ္႔မ်က္ေစ႔က လူတစ္ေယာက္ ၾကံေခ်ာင္း ၂ေခ်ာင္း အပင္လိုက္ၾကီး ထမ္းသြားတာကို လွမ္းၿမင္လိုက္တယ္။ စလံုးလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ဒါမ်ိဳးၿမင္ကြင္းက အဆန္းဆိုေတာ႔ လိုက္ၾကည္႔ေနရင္းနဲ႔ ပါးစပ္က ၾကံရည္ေသာက္ခ်င္တဲ႔ ခ်င္ၿခင္း တက္ပါေလေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရကလဲဆာေနတာကိုး။
အဲဒါနဲ႔ ေယာက္်ားေရ ... ဆြိ ၾကံရည္ေသာက္ခ်င္လိုက္တာေတာ္္ ... ဒီနားေလး ဘယ္နားမွာမ်ား ၾကံရည္ေရာင္းမလဲ မသိဘူးေနာ္။
ဆိုေတာ႔ ... အစပ္အဆက္မရွိ ညီးကဘာလို႔ ရုတ္တရက္ၾကီး ေသာက္ခ်င္ရတာတံုး တဲ႔ ၿပန္ေမးတယ္။ ကဗ်ာမဆန္လိုက္ပံုမ်ား။ ေၿပာခ်င္ဘူး။
ဒီေတာ႔ကိုယ္ကလဲ ဟိုနားမွာလူတစ္ေယာက္ ၾကံေခ်ာင္းေလး ၂ေခ်ာင္း ထမ္းသြားတာၿမင္လိုက္လို႔ ... စိတ္က ေသာက္ခ်င္သြားတာဆိုေတာ႕႔ ....
၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေပါင္းလာတဲ႔ ေယာက္်ားက ဘယ္ကတည္းက အၿမင္ကပ္ေနမွန္းမသိဘူး။ ညက္ေစာင္းၾကီးထိုးၿပီး ေၿပာထည္႔လိုက္တာ ...
" ညီးကေတာ႔ ေၿပာမေနနဲ႔ေတာ႔... ေရွ႔မွာလူတစ္ေယာက္ ၀က္တစ္ေကာင္ထမ္းသြားတာ ၿမင္ရင္ေတာင္ ... အမ္မေလး ... ၀က္အူဟင္းေလးစားခ်င္လိုက္တာေတာ္ ဆို ေၿပာဦးမွာပဲမလား " တဲ႔ ... သူေၿပာမွပဲ ကိုယ္႔အၿဖစ္ကိုယ္ေတြးရင္း ရယ္လိုက္ရတာ။ ေနာက္တစ္ခါ သူ႔ေရွ႔မွာ ခ်င္ၿခင္းတက္ရင္ ၾကည္႔တက္မွပဲ ...
အကၤ်ီအနက္ဇာတ္လမ္း
မဆြိတီ စလံုးမေရာက္မီက ကိုေမာင္ၿခိမ္႔တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၇ေယာက္ေလာက္ စုေနၾကတာပါ ... ေက်ာင္းမွာထဲကသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေတာ႔ ေၿပာမနာဆိုမနာ ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ၾကပါတယ္ ... မဆြိတီေရာက္မွသာ အိမ္တစ္လံုးရွာၿပီး သူငယ္ခ်င္း၃ေယာက္က ခဲြေနၾကတာပါ ...
အိမ္ခ်င္းကလဲ သိပ္မေ၀းေတာ႔ သူရို႔ေတြ တစ္လံုးလံုးနဲ႔ပါပဲ ... တစ္ေန႔ေတာ႔ အိမ္မွာအတူေနတဲ႔
သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ကိုေမာင္ၿခိမ္႔တို႕ ‘ရံုးကအၿပန္ ဒစ္ေကာင္႔ခ်လို႔ဆိုၿပီး အကၤ်ီေတြ ၀ယ္လာၾကပါတယ္ ...
သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္ဆင္တူ အနက္ကြက္ေလးေတြ ...
၀ယ္ၿပီးတစ္ပတ္ေလာက္ေနေတာ႔ မဆြိတီ ကိုၿခိမ္႔အကၤ်ီအနက္ကေလး မနက္ကလွမ္းထားတာ ရုတ္မယ္လုပ္ေတာ႔ မေတြ႔ေတာ႔ပါ ... အဲဒါနဲ႔ ကိုၿခိမ္႔သူငယ္ခ်င္း ရံုးကၿပန္လာေတာ႔ သူကလဲအဲဒီအကၤ်ီ၀တ္ထားတာေတြ႔တာနဲ႔ ေမးမိပါတယ္ ... သူမနက္က ၾကိဳးတန္းကယူ၀တ္တာ ဟုတ္ပါတယ္တဲ႔ ... သူ႔အကၤ်ီရွာမေတြ႔တာနဲ႔ အလြယ္ယူ၀တ္လိုက္တယ္တဲ႔ ... သူ႔အကၤ်ီ႔လို႔လဲ နဲနဲေတာ႔ထင္ေနတာေပါ႔ ... အဲဒါနဲ႔ မဆိြတီိတို႔လဲ ကိုယ္မ်ားမွားတာလားဆိုၿပီး ကိုယ္႔အခန္းထဲကိုယ္ ရွာေပမဲ႔မေတြ႔ပါ ... အကို႔ဟာဆိုလည္း ယူပါဆိုတဲ႔ၾကားက ကိုၿခိမ္႔ကို အတင္းၿပန္ေပးလို႔ ယူထားလိုက္ရပါတယ္ ... ကိုၿခိမ္႔မွာ အဲဒီအကၤ်ီ၀တ္တိုင္း မလံုမလဲၾကီးနဲ႔ေပါ႔ ...
တစ္ေန႔ေတာ႔ ကိုၿခိမ္႔တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး ဆန္တိုဇာဆိုတဲ႔ ကမ္းေၿခကိုသြားၾကဘို႕
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႔ ဒိုင္နာကားၾကီးနဲ႔ တစ္အိမ္ၿပီးတစ္အိမ္ လိုက္ေခၚၾကပါတယ္ ... မဆြိတီတို႔အိမ္ၾကိဳၿပီး အရင္သူရို႔ေနတဲ႔အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ... လာပါၿပီ ကိုၿခိမ္႔အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းၾကီး ကို ငပု ... အိမ္မွာေပ်ာက္ေနတဲ႔ အကၤ်ီၾကီး၀တ္ၿပီး ရိွဳးအၿပည္႕နဲ... မသိတဲ႔လူေတြကေတာ႔ အကၤ်ီအသစ္နဲ႔ သားနားလွခ်ည္လားေပါ႔ ... ၀ိုင္းၿပီးခ်ီးက်ဴးေၿမွာက္ပင္႔ေနၾကတာ ... သူကလဲ လူၾကားထဲ ဟန္တစ္ခဲြသားနဲ႔ ... သူ႔ဟာလိုလို .... မဆြိတီကေတာ႔ သူ႔ကိုၾကည္႔ၿပီး ရီခ်င္လြန္းလို႔ ... ၀ိုင္းခ်ီးက်ဴးလို႕မွ မဆံုးေသး ... အိမ္မွာေနတဲ႔ ကိုၿခိမ္႔သူငယ္ခ်င္းက ေနာက္ကေန မနာေအာင္ဂုတ္ပိုးလွမ္းအုပ္ၿပီး ဆဲပါေတာ႔တယ္ (သူရို႕က ေၿပာမနာ ဆိုမနာ ဆဲမနာေတြပါ) ... သူ႔မွာတစ္ခါလား၀တ္ရေသး ... ၿပီးေတာ႔အိမ္မွာလဲ ဘာမဟုတ္တာနဲ႔ ယံုထင္ေၾကာင္ထင္ၿဖစ္ေနတဲ႔ကိစၥ ကိုး ...
အဲေတာ႔မွ ကိုငပုက သူ႔အိမ္မွာေတြ႔လို႔ ေမာင္ခိုင္ဟာေအာက္ေမ႔လို႔ ၀တ္လာတာတဲ႔ ...
ေမာင္ခိုင္ဆိုတာလည္း သူရို႔သူငယ္ခ်င္းပဲေလ ... သူနဲ႔ဒီလိုပဲ တစ္ခန္းထဲေနၿပီး အကၤ်ီေတြ အတူတူေရာ၀တ္ေနတာပဲ ... ေမာင္ခိုင္ကိုေမးၿပန္ေတာ႔လဲ သူလဲ ငပုဟာေအာက္ေမ႔လို႔ ရံုးကို၀တ္ေနတာ ၂ခါေတာင္ရွိၿပီတဲ႔ ... ကဲေကာင္းၾကေသးလား ...
ေတာ္ေသးတာေပါ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္မေမးမိလို႔ ... ေမးမိရင္သူလည္း ဘယ္သူ႔ဟာထင္လို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါ၀တ္ၿပီးၿပီဆို ... လာအံုးမယ္နဲ႔တူတယ္ ...
ၿဖစ္ပံုက အိမ္မွာေနတဲ႔ ကိုၿခိမ္႔သူငယ္ခ်င္းက အဲဒီအိမ္သြားလည္ၿပီးေသာက္ၾကေတာ႔ အိုက္လို႔ဆို အကၤ်ီခြၽတ္ၿပီး စြတ္က်ယ္နဲ႔ေနတာ ... အိမ္ၿပန္ေတာ႔လဲ မူးမူးနဲ႔ၿပန္ေတာ႔ အကၤ်ီလည္းေမ႔ ... အကုန္ေမ႔ ... အဲဒီအိမ္ကလူေတြလဲ ေမ႔ၿပီးရွုတ္ကုန္ၾကတာ ...
ကဲ ကိုေမာင္ၿခိမ္႕တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ အဲလိုခ်စ္ၾကတာ ... အိမ္ေထာင္ေတြ
အသီးသီးက်ၾကေပမဲ႔ ခုခ်ိန္ထိလဲ ဒီတိုင္းပါပဲ ... သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ အကုန္ေမ႔ပါတယ္ ... အခုေတာင္အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္းထားလို႔ အိမ္မွာမရွိဘူးေလ ... ဒါေၾကာင္႔ေဘးမွာနားပူမဲ႔သူမရွိလို႔ အခုလို ေအးေအးေဆးေဆးေရးႏိူင္ေနတာ ... ၿပန္မေၿပာၾကနဲ႔ေနာ႔ ...
(ၿမန္မာက်ဴးပစ္ဖိုရမ္တြင္ ေဖာ္ၿပၿပီး )
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
မေရ......ေပ်ာက္ေနတာၾကာေပါ့
ReplyDeleteခရီးထြက္ေနတာလားးးးးးးးးးးးးးး
ျမဴးလဲခ်င္ျခင္းတေနျပီ
ၾကံရည္ေလးတခြက္ေလာက္
ေသာက္ရရင္ေကာင္းမွာေနာ္
မမဆြိ ရဲ႕ အေပၚက တပုဒ္ဖတ္ျပီး ၀က္သားတုတ္ထုိးေတာင္ စားခ်င္လာျပီ.. :D ၾကံရည္ကေတာ့ ျပန္တုန္းက ၂ ခါေသာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္.. :)
ReplyDeleteကိုေမာင္ျခိမ့္က အန္တီဆြိကိုေရာ ေမ့ျပီး မထားခဲ့ဖူးဘူးလား။ :D
ReplyDeleteမမေရ.. ဖတ္ၿပီး ရယ္သြားတယ္၊
ReplyDeleteဝက္သားတုတ္ထုိး အခ်ဥ္ရည္နဲ႔ စားခ်င္လုိက္တာ
ဒီပိုစ့္ေလး ဖတ္ၿပီး ေမးေၾကာမ်ား နဲနဲေရာ့သြားေစတာမို႕
ReplyDeleteေက်းဇူးပါလို႕ ေျပာပါရေစ...
(အားက်မခံ ကိုယ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ တရက္ေလာက္ ခ်ိန္းၾကရေအာင္ေလ...)
တီတီ sweet ေရ ဟုတ္ပါ႔ စံဳစီနဖာ တင္ျပီးေပ်ာက္သြားလုိက္တာ ေနမေကာင္းဘူးထင္ေနတာ craton ဆီမွာေတြ႔လို႔ လာဖတ္တာဗ်ိဳးးးးး ခ်ဥ္ျခင္းက ဗိုက္ၾကီးသည္ေတြမွ တက္တာ ဟုတ္ဘူးလား မီးကေတာ႔ သိပ္မသိဘူးေနာ္ ဒါေပမယ္႔ တီတီေျပာမွပဲ ၾကံရည္ေတာက္ခ်င္လာျပီဗ်ိဳးးးး အဟိ တီတီလုိေတာ႔ ဝယ္ေပးမယ္႔ လူအရွိဘူး ရွာလိုက္ဦးမယ္ေနာ္
ReplyDeleteတာ႔တာ တီတီေရ ဒိုးးျပီ
ဟုတ္ပါ႔ ရွရီေရ ... ခရီးကၿပန္ေရာက္ၿပီး တစ္ပတ္ၾကာမွ ပို႔စ္က တင္ၿဖစ္တယ္။
ReplyDeleteMae နဲ႔ မႏုစံေရ... အဲလိုေၿပာနဲ႔ေနာ္ ... အဲဒီပို႕စ္က ၾကာလွၿပီ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း သိပ္လုပ္မစားၿဖစ္ဘူး။ ခ်င္ၿခင္းတက္လာၿပီေနာ္။:))
ကိုZT ... ကိုေမာင္ၿခိမ္႔က ဒါေတာ႔ မေမ႔ရဲပါဘူးကြယ္။ ၾကားဘူးလားေတာ႔မသိဘူး။ တစ္ခါေမ႔ တစ္သက္လံုးသတိရသြားေစရမယ္ဆိုတာေလ။ းD
မသက္ေ၀ေရ ... ေမးေၾကာေတြ ေလ်ာ႔သြားတယ္ ဆိုေတာ႔ တို႔မ်ားေရးရက်ိဳးနပ္သြားတာေပါ႔။ ေက်းဇူးသယ္ရင္း။
ငွက္ကေလးေရ ... ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတြက ပို food craving ၿဖစ္တာေပါ႔။ ကိုယ္က အလကားေနရင္းနဲ႔ေတာင္ craving ၿဖစ္ေနတာ ... သမီးေလး ကိုယ္၀န္နဲ႔တုံးကေတာ႔ ေၿပာမေနနဲ႔ေတာ႔။ ေနာက္မွ အဲဒီအေၾကာင္းေရးရဦးမယ္။