ဦးထုပ္ကေတာ႔ ၀ယ္... ဦး... မွာ ....

ဟိုတစ္ေလာဆီက Spring ေရာက္ၿပီဆိုေသာအခါ ရာသီဥတုမွာ သိသာလွသည္။ ေန႔ခင္းဖက္တြင္ အနည္းငယ္ပူေႏြးလာၿပီး ေနကိုတစ္ေနကုန္ၿမင္ေနရရာ စလံုးမွလာသူက  က်ိတ္ကာ ေပ်ာ္ေလသည္။ အိမ္မွ ဦးၿခိ္မ္႔၏ နာမည္ေက်ာ္ quilt ေစာင္ၾကီးကို ေခါက္သိမ္းကာ အနည္းငယ္ပါးေသာ သိုးေမႊးေစာင္တစ္ထည္ ထုတ္ထားလိုက္သည္။ အေႏြးထည္အထူတစ္ခ်ိဳ႕လဲ ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္မ်ားႏွင္႔ထုတ္ခါ ဘီရိုအေပၚထပ္ တင္ထားလိုက္သည္။ သိမ္းဆည္းၿပီး ဖုတ္ဖက္ခါကာ ထမည္ၾကံကာရွိေသး၊ တကတည္း မိုးက ရြာလုိက္သည္မွာ ၂ပတ္ဆက္တိုက္၊ ေဆာင္းတြင္းထက္ပင္ ေအးေနေသးေတာ႔သည္။ ဒီေတာ႔မွ သိမ္းထားသည္႔ေစာင္ေတြ၊ အေႏြးထည္ေတြ ကမန္းကတန္းၿပန္ထုတ္ရသည္။ "ဟမေလးဟဲ႔ ဘုရားစူး Spring ..." ဆိုကာ ဦးၿခိမ္႔ႏွင္႔ပင္ အၿပန္အလွန္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ခဲ႔ရေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ားပင္ ၿဖစ္ပြားခဲ႔ေလသည္။ ဒီအပတ္ေတာ႔ မိုးလဲသိပ္မရြာေတာ႔။ ေနၿပန္ပူၿပီၿဖစ္ရာ ေန႔အပူခ်ိန္မွာ ၂၀ ၀န္းက်င္ခန္႔၊ အေတာ္ပင္ ေနလို႔ ေကာင္းလာပါၿပီ။

အရွင္ေနမင္းကို ေမွ်ာ္ေနရေသာေန႔မ်ားမွ အကြ်ႏု္ပ္ ကင္းလြတ္ၿပီထင္သည္။ (အ၀တ္ေတြ မေၿခာက္မွာ စုိးေသာေၾကာင္႔ )  း)

ေနပူေသာတစ္ရက္ သမီးေက်ာင္းသြားအၾကိဳ သမီးသူငယ္ခ်င္း၏အေမ စလံုးသူ ကင္န္ဂ်ိဳးသည္  ဦးထုပ္လွလွေဆာင္းကာ ရိွဳးစမိုးႏွင္႔ၿဖစ္ေနသည္။ ေအာ္ဇီမွာ ရာသီဥတုသာေအးသည္။ ေနပူၿပီဆိုလ်င္ၿဖင္႔ ေနအပူရွိန္က အလြန္ပင္ၿပင္းေလသည္။ ႏိူင္ငံကက်ယ္သည္႔အၿပင္ စလံုးအစိုးရလို ၿပည္သူလူထုအား အလိုလိုက္ကာ  အမိုးအကာမ်ားလည္း မရွိရကား တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာ လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ ေနအပူဒါဏ္ကို မခံႏိူင္။ ပိုဆိုးသည္မွာ အန္တီဆြိငယ္စဥ္က ေနပူထဲ ႏွင္းဆီပန္းေတြခူးရာက မ်က္နွာတြင္ မွည္႔ေၿခာက္မ်ား ဘလပြၿဖစ္ေနရာ ေနပူခံလို႔ကေတာ႔ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး မည္းမည္းတုတ္လုမတတ္ ၿဖစ္ေတာ႔သည္။ ဤသည္ကို ကာကြယ္ရန္ စလံုးမွ ပါလာေသာ ရွိစုမဲ႔စု ထီးစုတ္ေလးသာ ထုတ္ေဆာင္းရေလသည္။ ထီးကလဲ စလံုးမွ ေလဒါဏ္၊ ေရဒါဏ္၊ ေနဒါဏ္မ်ား ႏွစ္ရွည္ခံခဲ႔ရေသာ ထီးၿဖစ္ေလရာ ထီးရြက္မ်ားမွာ ေလတိုက္တိုင္း တဘတ္တဘတ္ႏွင္႔ ဘတ္လဘိုင္လိုက္ေနသည္။ ထို႔အၿပင္  ေနပူထဲ ထီးေဆာင္းသူ အလြန္ရွားရာ ထီးစုတ္ၾကီးႏွင္႔ အန္တီဆြိမွာ အလြန္ရိွဳးပဲ႔သည္ဟု ထင္ေနသည္။ ထိုေန႔က အႏွီစလံုးအမ်ိဳးသမီး ဦးထုပ္ေဆာင္းလာတာ ေတြ႔ေတာ႔မွ အၾကံရသြားသည္။ အင္း ...  ဦးထုပ္တစ္လံုးေတာ႔ ၀ယ္..ဦး...မွ...ပါေလ။

ထုိေန႔မွစ၍ အန္တီဆြိသည္ကား ဆိုင္ေတြေရာက္တိုင္း ဦးထုပ္မ်ားကို ၾကည္႔ေလသည္။ Spring ေရာက္ၿပီဆိုကတည္းက ေရွာ႔ပင္စင္တာေတြမွာလည္း ဦးထုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး တင္ထားရာ ဒီဇိုင္းကလဲ မ်ိဳးစံု၊ ဦးထုပ္မ်ား အလြန္ေပါပါသည္။ ငယ္ငယ္က မဂၢဇင္းေတြထဲတြင္သာ ၿမင္ဖူးသည္႔ အဟမ္း အဟမ္း ေလဒီဒိုင္ယာနာတို႔၊ မာဂရက္သက္ခ်ာတို႔ ေဆာင္းသည္႔ ဦးထုပ္မ်ိဳး ခပ္လွလွေတြလဲ ရွိသည္။  ဟိုတစ္ေလာဆီက မင္းသား၀ီလ်ံ မဂၤလာပဲြတြင္ အင္ဒရူးမင္းသားရဲ႕သမီးေတြ ေဆာင္းေသာ ဦးထုပ္လို ရွယ္အဆန္းေတြပင္ ရွိေလသည္။

၀ီလ်ံတို႔ မဂၤလာပဲြမွာ အင္ဒရူးနဲ႔ ဆာရာတို႔ရဲ႔ သမီး Princess Beatrice  အဲ႔ ဦးထုပ္ၾကီးေဆာင္းထြက္လာေတာ႔ ရယ္လိုက္ရတာ အူေတာင္နာသည္။ (ေနာက္ေတာ႔ အဲ႔ဦးထုပ္က ေၿပာင္စရာၾကီးကို ၿဖစ္လို႔။ အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္က အိုဘားမားတို႔ ဘင္လာဒင္ကို ၀င္တိုက္တဲ႔ အခ်ိန္ေလာက္ၿဖစ္ေနေတာ႔ အခန္းထဲမွာ  ကြန္ၿပဴတာေတြနဲ႔ စစ္ဆင္ေရးလုပ္ေနတဲ႔ အခ်ိ္န္၊ တကယ္႔ စီးရီးယက္စ္အခ်ိန္ၾကီးမွာ အဲ႔ဦးထုပ္ၾကီးေတြကိုယ္စီေဆာင္းၿပီး ဖိုတိုေရွာ႔သမားေတြက  ေၿပာင္ထားတာ။ ရယ္လိုက္ရတာ။)  

မင္းသမီးေတြ အေၾကာင္းေၿပာတာနဲ႔ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲမသိ။
အဲ ...  အဲဒီမွာ ၿမက္ဦးထုပ္၊ ဂ်ံဳရိုးဦးထုပ္၊ ပလပ္စတစ္ကို ၿမက္လို ရက္ထားေသာ ဦးထုပ္မ်ိဳးစံု၊ အေရာင္စံုရွိပါသည္။ ဒါေပသိ ဦးထုပ္ေလးေတြ သူ႔ဟာသူေနတာ လွပါသည္။ ကိုယ္ေဆာင္းလိုက္ေသာအခါ မည္သို႔မွ မလိုက္ဖက္။ လွလဲမလွေတာ႔ပါ။ ဦးထုပ္ကပဲ ကားေနသလို၊ ေခါင္းကပဲ ေခ်ာင္ကာ ဦးထုပ္ကပဲ ေအာက္က်ေနသလို၊ ေခါင္းၾကီးပဲ ပု၀ပ္၀ပ္ၿဖစ္သြားသလိုလို၊ ဘယ္လို ဘယ္လိုမွ ၾကည္႔မေကာင္းပါေပ။ တစ္ခါ ဦးထုပ္ေလး တစ္ခု အဆင္ေၿပၿပန္ေတာ႔ ေစ်းက ၄၀ က်ပ္တဲ႔။ ဦးထုပ္တစ္လံုး အတြက္ ေအာ္ဇီ ဖြတ္ကလိဒဂၤါး ၄၀ ေတာ႔လဲ မတတ္ႏိူင္ပါ။ ေစ်းၿမင္တာႏွင္႔ ခ်ကာ ေၿပးေလသည္။ စိတ္ၾကိဳက္ေလးေတြ႔တံုး အားေပးမလားလို႔ ဦးၿခိမ္႔ဖက္လွည္႔ကာ " ဦးထုပ္ေလး လွေတာ႔လွတယ္ ၄၀ တဲ႔ ေတာ႔" ဆိုေတာ႔  မၾကားသည္လား၊ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္သည္လားမသိ။  ဘာမွွ်တုန္႔ၿပန္သံမၾကားရၿပီ။ သို႔ႏွင္႔ထုိေန႔က ဦးထုပ္မ၀ယ္ၿဖစ္ခဲ႔ပါ။

 သားအမိ၂ေယာက္ Myer မွာ ဦးထုပ္ေတြ try ရင္း အေပ်ာ္ ဓာတ္ပံုရိုက္ထားၾကသည္။ ဦးၿခိမ္႔က သူ႔တယ္လီဖုန္းေလးၿဖင္႔ မွတ္တမ္းတင္ေပးထားၿခင္းၿဖစ္သည္။

"ဒါေလးေဆာင္းလိုက္ေတာ႔ မ်ားက ေလဒီဒိုင္ယာနာနဲ႔ မတူဘူးလားဟင္" ဟုေနာက္သလိုလိုႏွင္႔ေၿပာေတာ႔ ဦးၿခိမ္႔က ေလဒီဒိုင္ယာနာႏွင္႔ေတာ႔မတူ "အဲလစ္ဇဘက္ ဘုရင္မၾကီး"နဲ႔ တူသည္ဆိုေလသည္။ ဂ်ဴဂ်ဴက တခစ္ခစ္ရယ္ေလသည္။

အဟမ္း အဟမ္း။ ဒါကလဲ ဆိုင္က ပစၥည္းေတြနဲ႔ ဂိုက္ေပးၾကမ္းေနတာ။ တုတ္ေကာက္ေလးပါရင္ ပိုတူမယ္။ ဟီးဟီး း)

တစ္ေန႔ကေတာ႔ ဘီရိုေတြ ရွင္းရင္းႏွင္႔  ဦးထုပ္အေဟာင္းေလး တစ္လံုး ထြက္လာရာ ၀မ္းသာသြားသည္။ ဟိုးစကၤာပူမွာတံုးက Orchid garden မွာ ဂ်ဴဂ်ဴ မရမက ပူစာ၍ ၀ယ္ေပးလိုက္ရေသာဦးထုပ္ၿဖစ္သည္။ ယခုေတာ႔သူက အဲဒီဦးထုပ္က ေတာက်သည္၊ ပံုတံုးသည္ထင္ပံုရသည္၊ မေဆာင္းေတာ႔။ ဦးထုပ္အငမ္းမရ လိုခ်င္ေနေသာ အန္တီဆြိမွာ သမီးအက် အေမရတာေပါ႔ဆို  ေဆာင္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကိုယ္ႏွင္႔ အေနေတာ္ၿဖစ္ေနသည္။ 

မနက္ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ေတာ႔ ေနကအေတာ္ပူရာ ထိုဦးထုပ္ေလး ေဆာင္းသြားလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာကို ေနပူအေတာ္သက္သာရာ ရလဲ႔ တယ္ဟုတ္ပါလား ဆိုကာ အလြန္ပင္ သေဘာက်ေနသည္။ ဦးထုပ္ေလးေဆာင္းကာၿဖင္႔ လမ္းေလွ်ာက္လာရာ ေရွ႕မွာလဲ ဦးထုပ္လွလွႏွင္႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ခေလးလက္ဆဲြကာ သြားေနတာ ၿမင္ရသည္။ မ်က္လံုးက ဦးထုပ္ဆီသာေရာက္သြားသည္။ အၿပာႏုေရာင္ေလးမွာ ပန္းပြင္႔ေလးတစ္ပြင္႔ႏွင္႔ အေတာ္လွသည္။ သူတို႔က ေႏွးေနတာႏွင္႔ ေက်ာ္တက္ေတာ႔ ၾကည္႔လိုက္ရာ ဦးထုပ္ပိုင္ရွင္မွာ အသက္၆၀ေက်ာ္ အဖြားၾကီးၿဖစ္ေနေလသတည္း။  ေၿမးၿဖစ္သူေက်ာင္းလာပို႔တာၿဖစ္မည္။  သူ႔ကိုၾကည္႔ကာ ကိုယ္႔မွာေတာ႔ ဦးထုပ္အစုတ္ကေလး ႏွင္႔ သိမ္ငယ္လွသည္ ထင္ေနသည္။

အၿပန္က် မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က အမ်ိဴးသမီးတစ္ေယာက္ အညိုေရာင္ ၿမက္ဦးထုပ္ လွလွ၊ ခပ္ကားကားေလးေဆာင္းကာ ရိွဳးစမိုးႏွင္႔ ခေလးေက်ာင္းလာပို႔သည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း အၿဖဴေရာင္ေလး။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း နက္ၿပာေရာင္ ၿမက္ဦးထုပ္လိုမ်ိဳး ခပ္လွလွ။ မနက္ေနပူပူတြင္ ေက်ာင္းလာပို႔ေသာ အႏွီအမ်ိဳးသမီးၾကီးငယ္တို႔သည္ ဦးထုပ္ေရာင္စံုေဆာင္းကာၿဖင္႔ ဦးထုပ္ဖက္ရွင္ အလွၿပိဳင္ေနၾကေလၿပီတကား။

ေဘးမွ သမီးအက် ဦးထုပ္ၾကီးေဆာင္းကာ ငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္နွင္႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ အန္တီၾကီးမွာလည္း မိန္းမတို႔ သဘာ၀ အားက်မခံ ေတြးေနေလသည္။

ဟင္း ... မၿဖစ္ေခ်ဘူး ...    ငါလဲ ဦးထုပ္လွလွတစ္လံုးေတာ႔  အၿမန္၀ယ္ဦးမွပါေလ .. ...။