တစ္ခါတစ္ေလ တို႔လဲ Tai Tai

Tai tai (太太) is a Chinese colloquial term for a wealthy married woman who does not work.^[1] It is the same as the Cantonese title for a married woman.

အေပၚက wiki က ထိုင္႔ထိုင္ ရဲ႔ အဓိပါယ္ကို ဖတ္ၾကည္႔ၿပီး အန္တီဆြိလဲ ဒီပို႔စ္ကို ေရးဖို႔ နဲနဲေတာင္ လက္တြန္႔သြားတယ္။ အဲ ေနာက္က " It is the same as the Cantonese title for a married woman." ဆိုမွ သက္ၿပင္းခ်ၿပီး ဆက္ေရးရတယ္။

ထိုင္႔ထိုင္ဆိုတဲ႔ စကားကို ၿမန္မာၿပည္မွာေနတံုးက မၾကားဖူးခဲ႔ဘူး။ စလံုးမွာေနမွ သတင္းစာေတြဖတ္ရင္း၊ တီဗြီေတြၾကည္႔ရင္း ရင္းႏွီးလာတာ။ ဆိုလိုတာကေတာ႔ ပိုက္ဆံအင္မတန္ခ်မ္းသာတဲ႔ business man ေတြရဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြ၊ အိမ္မွာလဲ အိမ္ေဖာ္၊ ထမင္းခ်က္အကူေတြနဲ႔ ေလွ်ာ္ဖြတ္၊ခ်က္ၿပဳတ္စရာမလို အားေန ေစ်း၀ယ္၊ လည္ပတ္၊ လွလွပပေလး ၀တ္စားၿပီး ေက်ာ႔ေက်ာ႔ေလးေနသူ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ဆိုလိုတာပါ။

သူတို႔အတြက္က ပူပင္စရာဘာမွမရွိ၊ အလုပ္အတြက္ stress လဲ မရွိေတာ႔ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ ထို Tai tai ေတြကို သိပ္အားက်တယ္။ ဘယ္သူမဆို ေအးေအးေဆးေဆး ဘ၀ပဲ လိုခ်င္ၾကတာခ်ည္းပဲကိုး။ မဆြိတီလဲ အလုပ္ကထြက္မယ္၊ ဆစ္ဒနီဖက္ေၿပာင္းမယ္၊ အလုပ္လဲ မလုပ္ေသးပဲ ေယာက္်ားလုပ္စာပဲ ထိုင္စားဦးမယ္ဆိုေတာ႔ HR က ဒါရိုက္တာအပါအ၀င္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက Sweet ကေတာ႔ tai tai ၿဖစ္ၿပီဆို ေနာက္ေၿပာင္ၿပီး ေၿပာၾကတယ္။  ကိုယ္ကလဲ tai tai ေတာ႔မဟုတ္ full time  maid သာ ၿဖစ္သြားတာပါလို႔ ၿပန္ေၿပာခဲ႔ဖူးတယ္။

တကယ္တမ္းလဲ အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ ေၿပာသေလာက္ မလြယ္ကူပါဘူး။ မဆြိတီဆို ေရာက္စက ပိုဆိုးေသး။ ၈ႏွစ္၉ႏွစ္ေလာက္ ၾကီးေတာ္အကူနဲ႔ ေဘာ္ေက်ာ႔ေနလာခဲ႔ၿပီး အိမ္အလုပ္ေတြက ကိုယ္နဲ႔ မရင္းႏွီးေသးေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ပင္ပမ္းတယ္။ ေရာက္စ အထုပ္အပိုးေတြၿဖည္ အိမ္ကို ေနသားတက်ၿဖစ္ေအာင္ ၿပင္ဆင္ေနရတာလဲ ပါတာေပါ႔။ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ႔ သူကလဲ ရံုးအလုပ္လိုပဲ experience ေလး ဘာေလးရလာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္သက္သာသြားပါၿပီ။ 

ဒါေတာင္ တစ္ခါတစ္ေလ ေန႔စဥ္ဟင္းခ်က္ရတဲ႔အလုပ္၊ ဘာဟင္းခ်က္ရမလဲ စဥ္းစားရတဲ႔ အလုပ္ကို သိပ္ၿငီးေငြ႔တယ္။ သားအဖ၂ေယာက္က စားတဲ႔ ဟင္းေတြက မတူေတာ႔ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး လုပ္ေပးေနရတာ တစ္ခါတစ္ေလလဲ စိတ္က တိုခ်င္တယ္။ အဲဒါဆို ရန္လုပ္ခံရတာက ဦးၿခိမ္႔က အရင္ပဲ။ ေတာ္တို႔ သားအဖ ဟင္းေခ်းမ်ားလို႔ က်ဳပ္မွာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ မီးဖိုေခ်ာင္က မထြက္ရဘူး။ တစ္ကိုယ္လံုးလဲ ဟင္းေစာ္နံေနတာပဲဆို ေၿပာမိရင္ သူက သူဘာေခ်းမ်ားလို႔လဲ ... ကိုယ္႔သမီး ကိုယ္ႏိူင္ေအာင္ေၿပာဆို ၿပန္ေၿပာေလ႔ရွိတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ တကယ္တန္းေတာ႔ ဦးၿခိမ္႔ကေခ်းမမ်ားပဲ ကိုယ္တိုင္ကကို သူလဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စားပါေစဆို အပင္ပမ္းခံခ်က္တာလဲ ပါပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ အဲလိုေတြ ဟင္းေစာ္ေတြနံၿပီး ၿငီးေငြ႔လာရင္ေတာ႔ စိတ္လြတ္လပ္လြတ္ တစ္ေယာက္တည္း ေရွာ႔ပင္းေလး ဘာေလး ပတ္ဖို႔ စိတ္ကူးရတယ္။ အဲဒီေန႔က အမွန္က အေၾကာင္းၿပခ်က္က "ထီး" ခင္ဗ်။ ဦးၿခိ္မ္႔ရဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ မိသားစုထီးၾကီးကလည္း မိုးဒဏ္၊ ေလဒဏ္၊ အေအးဒဏ္၊ အပူဒဏ္ေတြ ခံရလို႔လားမသိ ေဆာင္းေနရင္းနဲ႔ ပလပ္စတစ္ထီးကိုင္းေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု က်ိဳးကုန္လို႔ သမီးေက်ာင္းအၾကိဳမွာ မိုးရြာရင္ေတာင္ေဆာင္းစရာ ထီးမရွိေတာ႔ဘူး။ ဒါနဲ႔ ဦးထုပ္ကေလးကလဲ ၀ယ္ခ်င္ေသးတာဆိုေတာ႔ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီး ဦးၿခိမ္႔ကို ဖုန္းေခၚရတယ္။ မ်ား ခရက္ဒစ္ကတ္ထဲမွာ ေငြထပ္ထည္႔ထားေသးလားဆိုေတာ႔ ဟိုေန႔ကပဲတစ္ေထာင္ ထပ္ထည္႔ထားတယ္ဆိုေတာ႔ အိုေကသြားတယ္။  ဦးၿခိမ္႔က ရံုးကိုကားယူသြားလို႔ ကားမရွိေပမဲ႔ ဘတ္စ္ကားဂိ္တ္က အိမ္ေဘးနားတင္ဆိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္႔ကို အဆင္ေၿပတယ္။ ပိုက္ပိုက္ ၂က်ပ္ခဲြတန္လက္မွတ္နဲ႔ဆို ဆစ္ဒနီမွာ အၾကီးဆံုး Westfield Parramatta Shopping Centre ကို တန္းေရာက္တာပဲ။ အန္တီဆြိသြားတဲ႔အခ်ိန္က ကားပါးခ်ိန္ဆိုေတာ႔  ၆ မိနစ္ေလာက္ပဲ စီးရတယ္။ အလဲ႔ ဒီ ထိုင္႔ထိုင္ကေတာ႔ ဘတ္စကားနဲ႔ ေရွာ႔ပင္ပတ္တဲ႔ ထိုင္႔ထိုင္ေပါ႔ဂ်ာ။ ၾကားဖူးၾကလား ပိတ္သတ္ၾကီး ...
(ပိတ္သတ္မွ တခဲနက္ေအာ္သံ)  တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး ... း)

ေရွာ႔ပင္ေမာၾကီးက သိပ္ၾကီးေတာ႔ အင္မတန္ မ်က္စိလည္တတ္တဲ႔ အန္တီဆြိက ေရာက္ကတည္းက land mark ေတြကို ေတာ္ေတာ္ မွတ္ထားရတယ္။

ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေၿမညီထပ္မွာပဲ ဟိုနား၊ ဒီနားပတ္ရင္း သမီးအတြက္ ဦးထုပ္တစ္လံုး ၀ယ္တယ္။ သမီး အရင္ဦးထုပ္ေလး ေပ်ာက္သြားလို႔ သူ႔ခၿမာ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ေနတာ။ ခုမွ အစားထိုးဖို႔ ၿပန္၀ယ္ၿဖစ္ေတာ႔တယ္။

အက်ၤီဆိုင္ fashion ဆိုင္ေတြ အရမ္းေပါတယ္။ အန္တီဆြိတို႔ အၾကိဳက္ မြန္းလိုက္ေပါ႔ကြယ္။

ဟိုဆိုင္၀င္၊ ဒီဆိုင္၀င္၊ ကိုင္ၾကည္႔ၿပီး ေနာက္ဆံုး ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ 50% ဒစ္ေကာင္႔ဆိုတာနဲ႔ ၃ထည္၀ယ္လိုက္တယ္။ ဟင္း ဘာရမလဲ။ ငွဲ ... ငွဲ

ေနာက္ေတာ႔ Myer မွာ ၀င္ၿပီး ဟိုတစ္ေလာက မ၀ယ္ၿဖစ္လိုက္တဲ႔ ဦးထုပ္ဆိုင္ဖက္သြားၿပီး ဦးထုတ္ေတြ ေရြးတယ္။ အိမ္က ဘတ္လဘိုင္လိုက္ေနတဲ႔ထီးကို အစားထိုးဖို႔ ထီးေတြလဲေရြးေသးတယ္။  ထီးေတြက ဒီဇိုင္းကလဲ ဒီေလာက္မလွပဲနဲ႔ ေဒၚလာ ၃၀-၄၀ဆိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္မတန္တာနဲ႔ ထီးေတာ႔ မ၀ယ္ခဲ႔ေတာ႔ဘူးဂ်ာ။ ဦးထုပ္ေတြ ေရြးလိုက္၊ ေဆာင္းၾကည္႔လိုက္၊ ေစ်းႏံွဳးၾကည္႔လိုက္နဲ႔ အေတာ္ၾကာသြားတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အဲဒါေလး ၀ယ္ခဲ႔တယ္။ လွတယ္မဟုတ္လား ပိတ္တတ္ၾကီး။  လွပါဒယ္ ... လွပါဒယ္ ... ... း)

David Jones ကေန ညက္မွန္ေလးလဲ ၀ယ္ခဲ႔တယ္။ အန္တီဆြိ လက္ရွိ sunglass က လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂ႏွစ္ေလာက္ကဆိုေတာ႔ ပံုက ေတာ္ေတာ္တံုးေနလို႔ ခုေခတ္ေပၚ အ၀ိုင္းခပ္ၾကီးၾကီး တစ္ခု ၀ယ္လိုက္တယ္။ ေစ်းကေတာ႔ ေပါပါသဗ်ာ။ အဲ ေဘးက ဆဲြၾကိဳးေလးကလဲ ၿမင္ေတာ႔ မ၀ယ္ရမေနႏိူင္တာနဲ႔ ၀ယ္ခဲ႔ၿပန္ပါေရာ။

ေအာ္ ေမ႔ေတာ႔မလို႔ ။ Williams ဆိုတဲ႔ ဆိုင္က ဖိနပ္၀ယ္ခဲ႔ေသးတယ္။ ဖိနပ္ကလဲ ရွာေနတာၾကာၿပီ။ ခုမွပဲ စိတ္ၾကိဳက္ေတြ႔ေတာ႔တယ္။

 ၀ယ္ထားတာေတြနဲ႔ ဂိုက္ေပးၾကမ္းပလိုက္တယ္။ မွတ္ကေရာ း)

အၿပန္က် ထီးသြား၀ယ္တာ ထီးေမ႔ေတာ႔မလို႔။ ေနာက္ဆံုး hot dollar လို တိုလီမိုလီ ေရာင္းတဲ႔ဆိုင္ကေန မိသားစုေဆာင္းေလာက္တဲ႔ ထီးအၾကီးၾကီး 11.99 နဲ႔ ၀ယ္ခဲ႔ပါေတာ႔တယ္။ အေၾကာင္းၿပခ်က္က ပါမွ ၿဖစ္မွာကိုး။ ေနာက္မိွဳ႔ဆို မ်က္ေညွာင္ကုတ္  ... အဲေလ ... ညက္ေမွာင္ကုတ္ ...း)

အမွန္က ေစ်း၀ယ္တာ တစ္ေယာက္ထဲ ေအးေအးေဆးေဆး ၀ယ္ရတာ အေကာင္းဆံုးပါ။ (ဦးၿခိမ္႔နဲ႔ သြားရင္ အဆိုးဆံုး။ သူနဲ႔ဆို ေအးေဆးမ၀ယ္ရဘူး၊ ေနာက္ကေန ႏြားေမာင္းသလို အတင္းေမာင္းေတာ႔တာကိုး။ )

အဲဒီေန႔က ပစၥည္းေလးေတြလဲ ကိုယ္႔စိတ္ၾကိဳက္ေလးေတြရခဲ႔တယ္။ ေစ်းေတြလဲ အရမ္းမမ်ားပဲ ရံုးမွာ ေၿပာေနက် စကားအတို္င္း ေၿပာရရင္ quality  shopping ပါပဲဂ်ာ။