Wednesday, April 20, 2011

ေအာ္ဇီ မွာ ၾကံဳရသမွ် ...

အန္တီဆြိတို႔ သားအမိ ဧၿပီ၁၆ရက္ေန႔ ညေန ဖလိုက္နဲ႔ စကၤာပူ ကေန ဆစ္ဒ္နီၿမို႔ကို ထြက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ေလယာဥ္နဲ႔ ခရီး သြားခဲတဲ႔ မဆြိတီဟာ လမ္းခရီးမွာ တစ္ခုခု အဆင္မေၿပမွာကို ေၾကာက္ၿပီး ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ သြားရတာပါ။ ကိုယ္တက္မဲ႔ ေလယာဥ္မွ ရွာေတြ႔ပါ႔မလား၊ အင္မီဂေရးရွင္းေတြမွာ အဆင္မွေၿပပါ႔မလား၊ ကပ္စတန္ေတြမွာ ရစ္ေနမလား အစရွိသၿဖင္႔ေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ဆစ္ဒ္နီေလဆိပ္ကေန ထြက္လို႔ အၿပင္မွာ ေစာင္႔ေနတဲ႔ ဦးၿခိမ္႔ကို ေတြ႔တဲ႔အထိ အစစအရာရာ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ပါပဲ။

တစ္ခုပဲ။ စကၤာပူေလဆိပ္မွာ Hand carry ေတြ scan ၿဖတ္အၿပီး ေလယာဥ္ေပၚတက္ခါနီးမွာ ပတ္စ္ပို႔စ္ကို စစ္ဖို႔ေပးလိုက္ေတာ႔ သေကာင္႔သားက ၿမန္မာ ပတ္စ္ပို႔စ္မွန္းလဲသိေရာ ရစ္ပါေလေရာဗ်ာ။ ဟိုက အင္မီဂေရးရွင္း အရာရွိကေတာင္ ဘာမွမေမးပဲ ေအးေဆး pass ေပးလိုက္တာကို သူက ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ၊ ဘာလုပ္ဖို႔သြားမွာလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ ေမးရံုမက ဗီဇာ စတစ္ကာေလးကိုေတာင္ ေလဆာလို ကရိယာတစ္ခုသံုးၿပီး အနီးကပ္စစ္ၾကည္႔ေနလို႔ အေတာ္ကို စိတ္ပိန္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္စ္ပို႔လဲ ၿပန္ေပးေရာ ေတြ႔ရာလူ အားနာၿပီး ေက်းဇူးတင္ေနတတ္တဲ႔ မဆြိတီဟာ ပတ္စ္ပို႔ကို လက္ထဲက ဆဲြယူၿပီး ပါးစပ္က Thank you လို႔ထြက္ေတာ႔မလို႔ဟာ စိတ္ထဲက ငါဘာလို႔ သူ႔ကိုေက်းဇူးတင္ရမွာလဲ ငါ႔ကို သတ္သတ္ရစ္ေနတဲ႔သူဆိုၿပီး မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး ထြက္ခဲ႔ေတာ႔တယ္။

ေလယာဥ္ကလဲ British Air Way ဆိုေတာ႔ ေလယာဥ္ေစာင္႔ေနကတည္းက တစ္စီးလံုး ႏွာေခါင္းရွည္ရွည္ အသားၿဖဴစပ္စပ္ေတြခ်ည္း ေတြ႔ေနရတယ္။ ေအရွဆိုလို႔ မဆြိတီတို႔ သားအမိရယ္၊ တရုတ္တစ္ေယာက္ရယ္ပဲ ေတြ႔တယ္။ အၿဖဴေတြကို ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာသာ ခုလို အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ၾကီး ေတြ႔ဖူးတာဆိုေတာ႔ မဆြိတီစိတ္ထဲမွာ ကိုယ္ပဲ ရုပ္ရွင္ထဲ ေရာက္သြားသလိုၾကီး ၿဖစ္ေနလို႔ ကိုယ္႔အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ရယ္ခ်င္ေနေတာ႔တယ္။

ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေတာ႔ မဂ်ဴဂ်ဴက ခ်မ္းလို႔ တခ်ိန္လံုး ဂ်ီက်ၿပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မအိပ္ဘူးဗ်ာ။ ကိုယ္ၿခံဳထားတဲ႔ ေစာင္ပါ ၂ထပ္ၿခံဳေပးတာေတာင္ မေလာက္လို႔၊ သူ႔လက္ကေလးေတြကေတာ႔ ေအးေနတယ္။ ေမေမ႔လက္ေတြက ဘယ္လိုလုပ္ထားလို႔ေႏြးေနတာလဲ ဆိုလို႔ သူ႕လက္ကေလးေတြကို ေႏြးသြားေအာင္ မေအလက္နဲ႔ အၾကာၾကီး ဆုတ္ထားလိုက္မွ မေခ်ာက အိပ္ေတာ႔တယ္။ မအိပ္ခင္ ဂ်ဴဂ်ဴ ႏွာေစးခ်င္သလိုၿဖစ္တယ္၊ လည္ေခ်ာင္းနာတယ္ဆိုလို႔ ေလယာဥ္မယ္ဆီက ပါရာစီတေမာေလး ေတာင္းမိတာ မ်ိဳးစံုေမးၿမန္းၿပီး ေနာက္ဆံုး ပနေဒါ တစ္ၿခမ္းနဲ႔ ေရနဲ႔လာေပးတယ္။ ေသာက္လဲၿပီးေရာ Flight incident ဆိုၿပီး ၂မ်က္နွာေလာက္ရွိတဲ႔ေဖာင္ တစ္စံု ၿဖည္႔လိုက္ရပါေရာလား။ ဲၿဖည္႔ရတဲ႔ ေဖာင္နဲ႔ ေသာက္ရတဲ႔ ေဆးနဲ႔ မတန္လိုက္ခ်က္ေတာ႔။

ဆစ္ဒနီ ေရာက္ခါနီးတာ႔ ေလယာဥ္ေမာင္က ေရာက္ေတာ႔မယ္ ဆိုၿပီး ေၾကာ္ၿငာေနတာ။ၾကာေနၿပီ။ ေရွ႔က တီဗီမွာ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေလယာဥ္လမ္းေၾကာင္းက စက္၀ိုင္းလိုေလး တစ္ပတ္ၿပန္ေကြ႔ေနတာ ၿမင္ေနရတယ္။ ရာသီဥတုမေကာင္းလို႔ မဆင္းေသးတာနဲ႔တူတယ္လို႔ ထင္ေနတာ။ ဘယ္ဟုတ္မလဲဗ်ာ။ ေနာက္မွ ဦၿခိမ္႔ေၿပာၿပတာက ဆစ္ဒနီေလဆိပ္နားက အိမ္ေတြက မနက္ ၆ နာရီမတိုင္မီ ေလယာဥ္ဆိုက္ရင္ အိပ္မရဘူးဆိုၿပီး ကြန္ပလိမ္႔ တက္ထားလို႔ မနက္ ၆ နာရီေက်ာ္တဲ႔ အထိ ေလယာဥ္က ေစာင္႔ေနရတာပါတဲ႔။ မွတ္သားေလာက္ပါေပတယ္။

အၿဖဴေတြကို ၾကည္႔ရတာ အင္မတန္ ေအးေအး ေဆးေဆးေတြ မ်ားပါတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚ ေအးေအးလူလူ သတင္းစာေတြ၊ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ၾကတာ မ်ားတယ္။ စလံုးေတြကေတာ႔ Kiasu ဆို နာမည္ၾကီးေတာ႔ အၿမင္မွာကို လူ႕စရိုက္ သဘာ၀ခ်င္း ကြာၿခားေနပါတယ္။ မ်က္နွာ အမူအရာခ်င္း ကြာၿခားပါတယ္။ ေလယာဥ္အဆင္းမွာ အသိသာဆံုးပါပဲ။ အရင္ စလံုးေတြနဲ႔ ခရီးသြားစဥ္က အဆင္းဆို ေလယာဥ္ ဘီးမခ်ေသးဘူး၊ စလံုးလူမ်ိဳးေတြ ထြက္ဖို႕ တာတစူစူ ၿဖစ္ေနၾကၿပီ။ ခု အၿဖဴေတြကေတာ႔ ေအးေဆးပဲခင္ဗ်။ ေလယာဥ္လံုး၀ ရပ္ၿပီဆိုမွ ေၿဖးေၿဖး ...ေၿဖးေၿဖးခ်င္းထြက္ ... နားနားၿပီး ထြက္ပါတယ္။ စလံုးေတြလို ေလာေနတာတို႔၊ ၿပာေလာင္ခပ္ေနတာတို႔၊ တိုးတာ တြန္းတာေတြ မရွိဘူးခင္ဗ်။

အင္မီဂေရးရွင္းၿဖတ္ၿပီး၊ ကပ္စတန္ၿဖတ္ေတာ႔ မဆြိတီတို႔က လဖက္ထုတ္ေတြ သယ္လာေတာ႔ white card ၿဖည္႔ကတည္းက အစားအေသာက္ေတြ ပါတယ္ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္း ေၾကၿငာထားၿပီးသားပါ။ လူတန္းကလဲရွည္ေတာ႔ custom officer ကလဲ သိပ္ ရစ္မေနပါဘူး။ လဖက္ထုပ္ၾကီး စကၠဴနဲ႔ ပတ္ထားတာ ကိုင္ၾကည္႔ၿပီး ဒါ ဘာၾကီးတံုးတဲ႔ ေမးတယ္။ အဲဒါ Pickled tea leaves ဆိုေတာ႔ ၿပီးေရာဗ်ာ။ ဘာမွ ထပ္ရစ္မေနဘူး။ ေအာ္ဇီက အဓိက အသားနဲ႔ သစ္ပင္ထြက္ပစၥည္း၊ မ်ိဳးေစ႔လို ၿပန္ပြားလို႔ရမဲ႔ ဟာမ်ိဳး သယ္လို႔မရဘူး။ လံုး၀တားၿမစ္ထားတာ။ သူတို႔ ႏိူင္ငံက မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႔ သစ္ပင္ေတြကို တၿခားေနရာက မ်ိဳးေတြ ေရာယွက္၊ မ်ိဳးကူးမွာ ေၾကာက္တယ္ဆိုပါတယ္။ အဲလိုဟာမ်ိဳး ေတြ႔ရင္ေတာ႔ အမိွဳက္ပံုးထဲ ေရာက္ၿပီသာ မွတ္ေပေရာ႔။

ကပ္စတန္ကထြက္၊ အၿပင္ေရာက္ေတာ႔ ရာသီဥတုက ၁၇ ဒီဂရီေလာက္ပဲရွိေတာ႔ သားအမိ၂ေယာက္ အေႏြးထည္ေတြ တစ္ထပ္ၾကီးနဲ႔ ကားဆီေၿပးၾကတာ၊ ကားထဲေရာက္မွ ေႏြးေတာ႔တယ္။ မဆြိတီတို႔ ငွါးထားတဲ႔ အိမ္နဲ႔ ဆစ္ဒ္နီေလဆိပ္က အေၿဖာင္႔တိုင္းဆို ၂၂ကီလို ေလာက္ေ၀းတယ္။ ကားနဲ႔ေမာင္းေတာ႔ ၃၀ကီလိုေလာက္ ေမာင္းရတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ႔ သားအမိ၂ေယာက္ အိမ္ခန္းေတြ လွည္႔ပတ္ၾကည္႔ၾက၊ အထုပ္ေတြၿဖည္ၾက၊ သိမ္းၾကနဲ႔ေပါ႔။ အိမ္က ပစၥည္းေတြ၊ အ၀တ္ေတြထည္႔ထဲ႔ Build in ဘီရိုေတြ အမ်ားၾကီးပါလို႔ မ်က္ေစ႔ရွဳပ္တာ မၾကိဳက္တဲ႔ မဆြိတီက အၿပတ္သေဘာက်ေနတာ။

ညက်ေတာ႔ ဂ်ဴဂ်ဴးက ခ်မ္းတယ္ဆိုလို႔ သူ႔အေဖက အလိုလိုက္ၿပီး heater ၾကီး ဖြင္႔ေပးထားတာပါဗ်ား။ သူတို႔ဆီမွာ heater ေတြက gas နဲ႔ ရွိတယ္။ လွ်ပ္စစ္နဲ႔ရွိတယ္။ အိမ္မွာေတာ႔ gas heater တစ္ခု အရင္လူက ထားခဲ႔ေတာ႔ ၀ယ္စရာ မလိုေတာ႔ဘူးေပါ႔ဗ်ာ။ Gas heater ဆိုေတာ႔ မက္ကယ္နီကယ္ အင္ဂ်င္နီယာ တီတီဆြိတို႔ သေဘာေပါက္လိုက္တာက အထဲမွာ ဓာတ္ေငြ႕နဲ႔ အင္ဂ်င္ကိုလည္၊ အင္ဂ်င္ကေန ေမာ္တာလည္၊ လွ်ပ္စစ္ထုတ္၊ အဲဒီကေန အဲယားကြန္းလို compressor ေတြ၊ ဘာေတြနဲ႔ ေလကို ေႏြးေအာင္လုပ္ၿပီး ၿပန္ထုတ္ အဲလိုထင္ေနတာ။ ဘယ္ဟုတ္မလဲဗ်ာ။ gas ကို ကိုယ္႔ေရွ႕တင္ တိုက္ရိုက္ၾကီး မီးထြန္းၿပီး လွ်ပ္စစ္မီးဖိုကလို တန္စတင္ေခြလိုဟာမ်ိဳးေလးေတြ ပူေအာင္လုပ္ၿပီး မီးကေန တိုက္ရိုက္ အပူရေအာင္လုပ္ထားတာ ၿဖစ္ပါသဗ်ား။ ဒါလဲ မွတ္သားေလာက္ပါေပတယ္။


ေအာ္ဇီမွာ အိမ္ေတြကလဲ စလံုးလို ေက်ာက္ၿပားခင္း မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်။ ရာသီဥတုက တစ္ခ်ိန္လံုး ေအးေနေတာ႔ အိမ္ထဲမွာ အမ်ားအားၿဖင္႔ ေကာ္ေဇာလို ၾကမ္းခင္းမ်ိဳးေတြ ခင္းၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ကလဲ သစ္သား လွ်ာထိုးေတြ ခင္းၾကတယ္တဲ႔။ မဆြိတီတို႔ အိမ္မွာေတာ႔ ေရခ်ိဳးခန္း၊ မီးဖိုခန္းကလဲြလို႔ ေကာ္ေဇာကို ခပ္ညစ္ညစ္အေရာင္ ခင္းထားပါတယ္။ အေပအေတခံေအာင္ေပါ႔။ အိမ္အေရာင္ကေတာ႔ ညစ္တစ္တစ္နဲ႔ မလွေတာ႔ဘူးေပါ႔ဗ်ာ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ႔ အဲဒီ႔အေရာင္ကို ဂ်ီးေရာင္တဲ႔ ေခၚသဗ်။ ေကာ္ေဇာခင္းတာ ေနာက္တစ္ခုမေကာင္းတာက အနံ႔တစ္မ်ိဳးထြက္တာပါပဲ။ အိမ္တံခါးဖြင္႔လိုက္တာနဲ႔ ဖံုနံ႔လိုလို၊ ခပ္ေအာက္ေအာက္ အနံ႔မ်ိဳးထြက္လာတာ အင္မတန္ ဆိုးပါတယ္။

မဆြိတီတို႕ေနတဲ႔ ရပ္ကြက္က ရန္ကုန္ ၀င္ဒါမီယာေအာက္ခ်ိဳင္႔လို သူေငွးေတြ ေနတဲ႔ ရပ္ကြက္လို႔ သိရပါတယ္။ ေရာက္တာ ၃ရက္ရွိၿပီ ခုခ်ိန္ထိ လမ္းေတြမွာလဲ လူသူသြားလာေနတာ မေတြ႔ရပါဘူး။ အိမ္ေတြကလဲ တံခါးေတြ ပိတ္ထားေတာ႔ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးဟာ ေအးစက္ တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္။ သူေငွးေတြသာ ဆိုတယ္ဂ်ာ၊ ညဖက္ဆိုလည္း အိမ္နားမွာ လမ္းမီးမရွိပဲ ေမွာင္မဲေနပါတယ္။ အဲေန႔ညက အမိွဳက္သိမ္းကားလာမွာမိွဳ႕ ည၈နာရီေလာက္ လမ္းမမွာ အမိွဳက္ပံုးေတြ သြားခ်တာ။ အိမ္မွာ ဓာတ္မီးကလဲ မ၀ယ္ထားေတာ႔ hand phone က မီးေရာင္ေလးသံုးၿပီး သြားပို႔တာမွာ၊ လွ်ပ္စစ္မီး ထိန္ထိန္ၿငီးတဲ႔ ၿခေသၤ႔ကြ်န္းက လာတဲ႔ မဆြိတီဟာ မီးမရွိတဲ႔ အေမတို႔ရြာကို အလည္ေရာက္သြားသလား ထင္မွတ္မွားရပါတယ္။ အနားမွာ ေကာက္ရိုးပံုေတြ၊ ေၿပာင္းရိုးပံုေတြ၊ ပဲစဥ္းငံုကိုင္းေတြ၊ ဖံုမထူတာ၊ ႏြားေတြ မရွိတာကလဲြလို႔ တိတ္ဆိတ္မွဳနဲ႔ ေမွာင္မဲေနတာကေတာ႔ တူတူပါပဲဂ်ာ။


ေရာက္ စ ေန႔က ဦးၿခိမ္႔က ခြင္႔ယူထားၿပီး မဆြိတီတို႔ သားအမိ္ကို ပတ္၀န္းက်င္ ၿမိဳ႔ေလးေတြဖက္၊ ေရွာ႔ပင္းစင္တာေတြဖက္ ေလွ်ာက္ၿပပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထူးဆန္းတာက ဘယ္႔ႏွယ္ ဆစ္ဒနီသာဆိုတယ္။ မ်ားလိုက္တဲ႔ တရုတ္ေတြဗ်ာ။ အဲဒီ Eastwood ဆိုတဲ႔ အရပ္မွာ လူ ၁၀၀ လမ္းေပၚရွိရင္ ၉၅ ေယာက္က တရုတ္ပဲ။ လမ္းေပၚသြားလာေနၾကတာလဲ တရုတ္ေတြပဲၿမင္ရတယ္။ တရုတ္စားေသာက္ဆိုင္ေတြကလဲ ေပါမွေပါ။ ဘဏ္သြားေတာ႔လဲ ဘဏ္မန္ေနဂ်ာက တရုတ္ပဲ၊ ေရွာပင္းသြားေတာ႔လဲ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ေတြက တရုတ္ေတြပဲ။ ေအာ္ ကိုယ္ေရာက္ေနတာ ေအာ္ဇီလား၊ တရုတ္ၿပည္လား ၿပန္ remind လုပ္ေနရပါသဗ်ား။

ေနာက္ေန႔က် ဦးၿခိမ္႔အလုပ္သြားတံုး သားအမိ၂ေယာက္ အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာ အိမ္ၿခံ၀န္းထဲမွာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾကတယ္ခင္ဗ်။ ဂ်ဴဂ်ဴေလးတို႔ တက္မဲ႔ေက်ာင္းေတြက ေဟာလီးေဒး ပိတ္ထားတာနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနလို႔ ဂ်ဴဂ်ဴးလဲ အားေနပါတယ္။ သူ႔ကိုလဲ ေရာက္စ ေပ်ာ္ေအာင္ထားေနရပါတယ္။ အိမ္ေဘးက အုပ္ခင္းထားတာ ၾကားထဲမွာ ေပါက္ေနတဲ႔ ၿမက္ေတြ၊ အပင္အေသးေလးေတြ နွဳတ္ခိုင္းထားပါတယ္။ မဆြိတီလဲ သူနဲ႔ အတူ ၀င္ႏွုတ္ရင္း ငယ္ငယ္က ၀က္ေတြ ေမြးေတာ႔ ေမာင္ႏွမေတြ ၀က္စားဖို႔ ၿမက္နွဳတ္တာေတြ ၊ ႏွင္းဆီပန္းေတြ စိုက္ေတာ႔လဲ နွင္းဆီေဘာင္ေတြၾကား ေမာင္ေလးနဲ႔ ပံုေတြေၿပာရင္း ၿမက္အတူႏွုတ္ၾကတာေတြ သြားသတိရမိပါတယ္။ ခုေတာ႔ သမီးေလးဂ်ဴဂ်ဴနဲ႔ အတူ ၿမက္ႏွဳတ္ေနၾကတာေပါ႔ဗ်ာ။ အေတြ႔အၾကံဳ အသစ္ဆိုေတာ႔ တက္ကြ်တဲ႔ ၾကက္ဖ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ အင္တိုက္၊ အားတိုက္ ၿမက္ေတြ ႏွဳတ္ပါတယ္။ သစ္ရြက္ေၿခာက္ေတြ လွဲပါတယ္။ အမိွဳက္ေတြ က်ံဳးပါတယ္ခင္ဗ်ာ။


ေနာက္ေန႔ ဒီထက္ပ်င္းလာေတာ႔ တစ္ကီလိုမီတာေလာက္ေ၀းတဲ႔ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ ေက်ာင္းဆီ သားအမိ၂ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္။ တစ္ေန႔ကလဲ ဂ်ဴဂ်ဴက ပီဇာစားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ပီဇာဆိုင္ လမ္းေလ်ွာက္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ပီဇာေတာ႔ ေပါသဗ်။ ၁၀လက္မပတ္လည္တစ္ခုကို ေအာ္ဇီ ၅က်ပ္ပဲရွိတယ္။ ဂ်ူဂ်ဴတို႔ အၾကိဳက္ေပါ႔ဗ်ာ။ သူတို႔ပီဇာဆိုင္ေတြကလဲ ထိုင္စားစရာ ေနရာမရွိဘူး ခင္ဗ်။ Delivery လား၊ pick up လား။ ပီဇာလုပ္တာလဲ တရုတ္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္လုပ္ေနတာ။ ဆိုင္ေရွ႔မွာ မတ္တတ္ေစာင္႔။ ၅မိနစ္ေလာက္ေန ရေရာပဲ။ ဒီမွာ ပီဇာေရာင္းတာ မဆြိတီတို႔ဆီမွာ မုန္႔ၿပားသလက္ေရာင္းသေလာက္ေတာင္ မထူးဆန္းတဲ႔ သေဘာဗ်။

ပီဇာဆိုင္ အၿပန္လမ္းမွာ ဦးၿခိမ္႔က ဒီမေရာက္ခင္ ခဏခဏ ေၿပာေနတာ။ ကိုယ္လဲ Google Earth ကေန သြားသြားၾကည္႔ေနတဲ႔ ရထားဘူတာရံုေပါ႔ဗ်ာ။ စလံုးလိုဆို MRT station ေပါ႔။ သူက ၿမိဳ႔ထဲပတ္ၿပီး သြားေနတာေပါ႔။ တစ္ခ်ိဳ႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ အလုပ္သြား အလုပ္ၿပန္ ရထားစီးၾကတယ္ေၿပာတယ္။ လမ္းက ဂံုးေက်ာ္ တံတားေလးေအာက္ငံု႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ရထားဘူတာရံုဆို ခန္းခန္းနားနာ စလံုးက MRT station ေတြ ေၿပးၿမင္တာ တက္တက္စင္ေအာင္လဲြပါေရာလား။ ရထားလမ္းကလဲ ေၿမၾကီးေပၚမွာ ရန္ကုန္က ၿမိဳ႔ပတ္ရထားေတြ အတိုင္း ဒီတိုင္း ေငါင္းစင္းစင္းၾကီးခင္ည။ ဘာမွလဲ အကာအရံမရွိဘူးထင္တာပဲ။ဘူတာရံုကလဲ တိုးေၾကာင္ေလး ဘူတာရံု သာသာပဲရွိပါသဗ်ား။ မဆြိတီကေတာ႔ တိုးေၾကာင္ကေလး ဘူတာလို႔ နာမည္ေပးထားတယ္။

ရာသီဥတုက ေအးေတာ႔ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေဘးက အိမ္ေလးေတြေငး၊ ၿခံစည္းရိုးမွာ အလွစိုက္ထားတဲ႔ ေရာင္စံုပန္းေလးေတြ ေငးၿပီးသြားရတာ ေပ်ာ္စရာေတာ႔ေကာင္းသား။ ပန္းေတြ အပင္ေတြကလည္း ကိုယ္တစ္ခါမွ မၿမင္ဖူးတဲ႔ အပင္ေတြခ်ည္း။ အထူးအဆန္းေတြခ်ည္းပါပဲ။ တစ္လမ္းလံုးလဲ ေတာသူၿမိဳ႔ေရာက္ မဆြိတီတို႔ သားအမိပဲရွိတယ္။ ေအာ္ဇီက လူတိုင္းနီးပါး ကားစီးႏိူင္တယ္။ လူတိုင္းနီးပါး ကားေတြနဲ႔ပဲ သြားေနၾကေတာ႔ လူေတြဟာ အိမ္ထဲမွာ ေနရင္ေန၊ မဟုတ္ရင္ ကားေတြေပၚမွာပဲရွိေနေတာ႔ လမ္းမွာ လူေတြ သြားလာေနတာ မၿမင္ရဘူးေပါ႔ဂ်ာ။ အဟြန္း ... ဒီကလဲ စလံုးလို ပ်ားပန္းခပ္မွ် လူစည္ကားတဲ႔ အရပ္က လာတဲ႔သူဆိုေတာ႔ ေအာ္ဇီနဲ႔ေတာ႔ ခက္ကၿပီပဲ။

မဆြိတီတို႔ အိမ္ကပစၥည္းေတြကို စလံုးက Fright forwards ကုမၸဏီတစ္ခုနဲ႔ သေဘၤာကေန ပို႔လိုက္တာ ၃၃ ပံုး (၅ ကုဗမီတာေတာင္) ရွိပါတယ္ခင္ညာ။ အဲဒါေတြကလည္း အခိ်န္မွန္ ေရာက္မလာပဲ delay ၿဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္လၾကာရင္ေရာက္မယ္ဆိုလို႔ ပိုပိုလိုလို တစ္လခဲြ ၾကိဳပို႕လိုက္တာေတာင္ ၃ရက္ေနာက္က်ေနလို႔ ဒီေန႔မွ ေရာက္မွာၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ အထုတ္ေတြထဲမွာ ၿမန္မာၿပည္က ဂ်ဴဂ်ဴ အစာေၾကေအာင္စားတဲ႔ ေအာင္တံခြန္ ဆင္တံုးမႏြယ္ေဆးဘူး ၁၀ဘူးက ကြာရင္တိုင္း မိေနလို႕ ေအာ္ဇီ ၂၈၀ ေဆာင္လိုက္ရပါေသးတယ္။ ေအာ္ ... ၂၈၀ ေပးရမွာဆိုေတာ႔ ေဆးဗူးေတြ ၿပန္ရမွာေပါ႔ဆိုေတာ႔ ဟုတ္ဘူးတဲ႔ဗ်ာ ။ ေဆးဘူးေတြ မီးရိွဳ႕ဖ်က္စီးခဆိုပဲ။ ေဆးဘူးမွာ အဂၤလိပ္လို ေရးမထားေတာ႔ ဘာမွန္းမသိလို႔ ဖ်က္ဆီးခံရတာပါတဲ႔ဗ်ာ။ အၿဖစ္ကေတာ႔ ကိုယ္႔ေဆးဗူးလဲ ဖ်က္စီၤးခံရေသး။ ဒါဏ္ေငြကလဲေဆာင္ရဆုိေတာ႔ အားလားမား ေအာ္ဇီလို႕သာ ေအာ္လိုက္ခ်င္ပါေတာ႔တယ္။

ဒီမွာ ဦးၿခိမ္႔ကလဲ တစ္ေမွာင္႔ခင္ဗ်ာ။ အိမ္က ပစၥည္းေတြ အကုန္နီးပါး ပို႔လိုက္ၿပီ။ ဘာမွ မ၀ယ္ပါနဲ႔၊ ပိုက္ပိုက္ေတြ ၂ခါကုန္မယ္ဆိုတာကို မေနပါဘူး။ ဟိုဟာေလးကေတာ႔ မရွိမၿဖစ္လိုတယ္၊ ဒါေလးကလဲ လိုအပ္တယ္နဲ႔ ၀ယ္ထားလိုက္တာ ကိုယ္လဲဒီေရာက္ေရာ၊ ဟိုကပစၥည္းေတြ မေရာက္ပဲနဲ႔ကို ေနလို႔ၿဖစ္ေနပါၿပီ။ ဦးၿခိ္မ္႔က အိမ္တစ္ေဆာင္ မီးတစ္ေၿပာင္နဲ႔ ပစၥည္းပစၥယ စံုစံုလင္လင္နဲ႔ ၿဖစ္ေနပါၿပီဗ်ာ။ ကိုယ္အေရာက္ၿမန္ေပလို႔ပဲ။ ဦးၿခိမ္႔မွာ အိမ္ရွင္မပဲ လိုေတာ႔တာဗ်ား း))


40 comments:

  1. really nice to read your experiences.. waiting for more.. :)

    ReplyDelete
  2. Very interested to read your sharing. And I love your using ဂ်ာ ဂ်ာ .... :)

    ReplyDelete
  3. အစ္မ ေရးထားတာေလးဖတ္ရတာ ကိုယ္တိုင္ေရာက္သြားသလိုခံစားရတယ္.. အေရးအသားေကာင္းတယ္.. ေအာ္စီအေတြ႕အၾကံဳေတြကို ဆက္ေရးပါဦးလို႕

    ျဖဴ

    ReplyDelete
  4. ဖတ္လုိ.ေကာင္းတယ္ဗ်ိဳ. ၊ ဆစ္ဒနီျမိဳ.ေတာ့ ဒုကၡပါပဲ ၊ ျမိဳ.အတင္းကုိတုတ္မဲ့ စင္ကာပူက နာမည္ၾကီးတဲ့ ဘေလာ့ဂါအသစ္စက္စက္ ေရာက္ေနေလရဲ့ ၊ ခိြခြိ

    ဗဟုသုတရတယ္ဗ်ိဳ. ၊ ဆစ္ဒနီျမိဳ.ကုိ အလည္တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ေရာက္ခ်င္ပါရဲ့ ၊

    ေနာက္မွ တစ္ေခါက္လာျပီး ကြန္မန္.ေရးပါဦးမယ္ ၊ ရံုးအလုပ္မလုပ္ေသးပဲ ရံုးက ကြန္ျပဴတာကုိဖြင့္ျပီး မဆြိရဲ့ ပုိ.စ္ကုိဖတ္ျပီး ကြန္မန္.ေတြခုိးေရးေနတာ ...

    အားလံုးအဆင္ေျပတာသိရလုိ.၀မ္းသာပါတယ္ ၊ ဂ်ဴးဂ်ဴးေက်ာင္းတက္ရင္ မဆြိ ပုိပ်င္းေနလိမ့္မယ္၊ ပ်င္းပ်င္းနဲ.ပုိ.စ္ေတြေရးေပါ့ ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ေတြကုိေလ်ာက္လည္ေပါ့ ၊ ဘေလာ့ဂါေတြလည္း မ်ားလာလုိက္တာ၊ အရာရာ ရွားပါးေနတဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ ေပါေနတာက ဘေလာ့ဂါေတြ ျဖစ္ေနေလရဲ့ ၊ တစ္ေန.ကုန္ေလ်ာက္လည္တာေတာင္ ဘေလာ့အစံုကုိေရာက္မယ္ မထင္ဖူး ၊

    ခင္တဲ့

    Z

    ReplyDelete
  5. တိုးေၾကာင္ေလးဘူတာလို႔နာမည္တပ္တာ ရယ္ရတယ္။
    အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစ..။

    ေပါက္။

    ReplyDelete
  6. ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္ဗ်။ အေတြ႔အၾကံဳသစ္ေတြေပါ့။

    ReplyDelete
  7. "ကိုယ္အေရာက္ၿမန္ေပလို႔ပဲ။ ဦးၿခိမ္႔မွာ အိမ္ရွင္မပဲ လိုေတာ႔တာဗ်ား း))"
    It is very refreshing to read all of your posts and this particular sentence makes my day, Ma Ma Sweet!!!!

    ReplyDelete
  8. စိတ္ဝင္စားစရာပဲ။ ႏွာေခါင္းရွည္ရွည္နဲအျဖဴေတြလို႕ဖတ္ရေတာ့ ငယ္ငယ္ကဗုံေလးတီးလိုက္ရင္ ႏွာေခါင္းရွည္ထြက္လာတဲ့ ကာတြန္းေလးကိုသြားသတိရတယ္။ ေနရာအသစ္မွာ အေတြ႕အၾကဳံအသစ္ကေလးေတြက စိတ္ဝင္စားစရာပဲ။ တိုးေၾကာင္ေလး ဘူတာရံုကို ဓတ္ပုံ႐ိုက္ျပပါအုံး။ ျမင္ဖူးခ်င္လို႕ပါ။

    ReplyDelete
  9. ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဦးျခိမ့္အိမ္ရွင္မအသစ္မဝယ္ခင္ TTSweet ေရာက္ေပလို. :D

    ReplyDelete
  10. ေအးေအး သန္႔သန္႔ တိတ္တိတ္ေလး ဆိုေတာ့ ေတာင္ေပၚျမိဳ႔ေလးလို ေနလို႔ေတာ့ ေကာင္းမဲ့ပံုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဆူညံညံေဒသက ေရာက္ခါစဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ပ်င္းေနမွာပဲ။ ဂ်ဴဂ်ဴေလး ပ်င္းေနမွာကိုပဲ သနားလိုက္တာ။ ေက်ာင္းျမန္ျမန္ဖြင့္ျပီး ေဘာ္ေဘာ္ေတြ ရရင္ေတာ့ သူ ေပ်ာ္လာမွာပါ။ ေက်ာင္းဖြင့္ေတာ့လည္း တီတီဆြိအတြက္ ပ်င္းစရာျဖစ္သြားေရာ။ ရာသီဥတုက ေအးေအး၊ လူသူက တိတ္ဆိတ္နဲ႔ အိမ္မွာ ခဏခဏ အိပ္ျဖစ္လို႔ ၾကာရင္ တီတီဆြိကေန တီတီဝဝၾကီး ျဖစ္လာမလားပဲ။ :p ေၾသာ္ဇီ ၂၈၀ ဆို မနည္းဘူး။ ႏွေျမာလိုက္တာ။ ဂ်ဴဂ်ဴသိရင္ေတာ့ သူ႔ရိကၡာေတြအတြက္ ဝမ္းနည္းေနမလားပဲ။ ဒီလူေတြ ေတာ္ေတာ္ဆိုးပဲ။ အကုန္ပါးစပ္ဟခိုင္းျပီး တစ္ေတာင့္စီ ပစ္ထည့္ ျမည္းခိုင္းရမွာ။ ျပီးမွ ၾကိဳက္တယ္ ၾကိဳက္တယ္ ျဖစ္သြားမယ္။

    အမည္ေဖာ္ခ်င္ေသးသူ
    ေတာင္ငူသား

    ReplyDelete
  11. Thanks for sharing. Very interesting.

    Hnin

    ReplyDelete
  12. အစ္မေရ ေအာ္ဇီအေတြ ့အၾကံဳေလးေတြ ေ၀မွ်ေပးတာ ေက်းဇူး

    ReplyDelete
  13. ဂ်ဴဂ်ဴက အေဖာ္ရတဲ့ သမီးကေလးပဲ။ =)

    ReplyDelete
  14. ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဦးျခိမ့္အိမ္ရွင္မအသစ္မဝယ္ခင္ TTSweet ေရာက္ေပလို. Lol

    ReplyDelete
  15. waiting for next post........

    ReplyDelete
  16. ဒီမွာေတာ့ ေႏြေရာက္စဆိုေတာ့ ၁၁-၁၂ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ကို သမီးေတြကေပ်ာ္လြန္းလို့ ၾကိဳးတေခ်ာင္းအက်ီေတြနဲ့ အၿပင္မွာ လမ္းသလားေနၾကၿပီ။ အစ္မတို့လဲ ေနာက္ဆို ေနသားက်သြားမွာပါ။

    ReplyDelete
  17. ေရာက္သြားၿပီလား မဆိြ...
    ဒီမွာလည္း မီးဆိုမွိန္မွိန္ေလးေတြပဲထြန္းၾကတယ္.. ဒါမွ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး႐ိွတာတဲ႔..လင္းတဲ႔မီးေခ်ာင္းေရာင္ေတြက ေအးစက္စက္နဲ႔မို႔လု႔ိတဲ႔...
    အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြ ေစာင္႔ဖတ္မယ္ေနာ္

    စူးႏြယ္ေလး

    ReplyDelete
  18. I think milk, cheese, butter, ice cream, chocolate e.t.c. will be very cheap and tasty. Please mind your weigh ... for me I can't control with such things...:)

    ReplyDelete
  19. အမလည္း အိမ္မွာ ျကာျကာေနႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ... အလုပ္ထဲေရာက္သြားမွာပါ ... ေအာ္စီရဲ. Mechanical Engineer ဘ၀ကို သိခ်င္ပါတယ္ ... အမ မေရးခင္ ဦးျခိမ့္ကို အခ်ိန္ရရင္ ေရးပါအံုးလို.။

    ReplyDelete
  20. :)
    ဒီမွာလဲ တူတူပဲ..။ လမ္းမီးေတြမထြန္းတာ.. ဘာလို႔လဲမသိဘူးေနာ္။ေခြ်တာတာလားမသိဘူး။ အေမ႔ရြာလို ေမွာင္မဲေနေပမယ္႔.. အိမ္မွာက အေမ႔အိမ္လို လူမမ်ားေတာ႔ ... ေျခာက္ျခားစရာ.. တိတ္ဆိတ္ေနတာ.. မေနတတ္တာနဲ႔ကုိယ္႔အိမ္ေရွ႔မွာ ကိုယ္.. မီးလုံးတစ္လုံးထြန္းထားလိုက္တယ္။ သတ္တိ..ခဲ။
    mm

    ReplyDelete
  21. သူငယ္ခ်င္းေရ... ဆိြေရးထားတာေလး ဖတ္ရတာေရာ ပံုေလးေတြၾကည့္ရတာေရာ အေတာ္ျငိမ္းခ်မ္းတာပဲ... ေနာက္ဆို ပန္းပင္ေလးေတြမ်ိဳးစံုစိုက္လို ့ရျပီ...ဂ်ဴးေလးေမေမ့ကို ကူညီေနတာခ်စ္စရာေလးဟယ္..ဆက္ေရးပါဦးေနာ္

    ReplyDelete
  22. အပင္ေလးေတြစိုက္လို႔ရျပီ ေပ်ာ္ခ်ာၾကီး..

    အလင္း

    ReplyDelete
  23. ေပ်ာ္စရာၾကီး.. သစ္ပင္စိုက္စရာ ေျမေနရာေတြအမ်ားၾကီးဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အကိုက္ပဲ... း))
    ပ်င္းရင္ စာေတြ အမ်ားးးၾကီးးးး ေရးေနာ္...
    Facebook ကိုလည္း လာၿပီး ဓါတ္ပံုေတြ update လုပ္ပါအံုး...

    *** ဟိုအပင္ေလးက အရြက္အသစ္ေတြ ထြက္လာၿပီ...
    လြမ္းစရာေလးေတြေပါ့... း((

    ReplyDelete
  24. Ah Ma, R u sure u arrive on time to Auze. Ko Chaint might get an extra အိမ္ရွင္မ :lol :P

    ReplyDelete
  25. အေတြ႔အၾကံဳအသစ္ေတြ ဖတ္သြားပါတယ္

    ReplyDelete
  26. အစ္မေရ..carpet ေပၚကို ၿဖဴးရတဲ့အမွဳန့္ရွိပါတယ္။ carpet powder လို့ေခၚပါတယ္။ အနံ့သင္းသင္းေလး။ အဲဒါကို အရင္ၿဖဴး၊ ၿပီးရင္ Vacuum cleaner နဲ့ ထိုးလိုက္ရင္..အစ္မေၿပာတဲ့ ခပ္ေအာက္ေအာက္ အနံ့မ်ိဳး မရေတာ့ပါဘူး။

    ဟိုအေပၚက အမည္မသိက လမ္းေတြမွာ ဘာလို့မီးမထြန္းလဲမသိဘူး ဆိုလို့၊
    ႀသဇီတို့၊ အေမ၇ိကားတို့က..တစ္နိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာ အရ ဧရိယာက်ယ္ၿပီး၊ လူေနမွဳက်ဲတဲ့အတြက္..သူတို့ဆီက တစ္ၿမိဳ႔စာေလာက္ပဲ ရွိတဲ့ စင္ကာပူလို ေနရာတိုင္း မီးထိန္ထိန္ မထြန္းနိုင္ပါဘူး။ စီးတီးေကာင္ဆယ္ေတြရဲ့ ဘတ္ဂ်က္ကလဲ ရွိေသးတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ..လိုအပ္သလို.(မွဳခင္းက်ဴးလြန္ဖို့လြယ္တဲ့ ကားပတ္ကင္ေနရာေတြ) မီးထိန္ေနေအာင္ထြန္းထားတာ ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။

    ReplyDelete
  27. အေတြ ့အၾကံဳေလးေတြဖတ္ရတာစိတ္၀င္စားဖို ့ေကာင္းပါတယ္။

    ReplyDelete
  28. မဆြိတီေရ သားအမိသားအဖေတြ အေတြ႔အႀကဳံသစ္က ေပ်ာ္စရာ၊ ရင္ခုန္စရာေပါ့။ အေမရိက ႏိုင္ငံႀကီးမွာလည္း ဒီလုိပါပဲ ခင္ည။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေနသားက်သြားမွာပါ။
    (အရင္ ခဏခဏ လာဖတ္ဖူးပါတယ္။ မွတ္ခ်က္သိပ္မေရးျဖစ္တာပါ။)

    ReplyDelete
  29. Hi Sis,
    FYI, you can get the bigger size bottle of Aung Tagun (Buu Gyi). Instructions, ingredients, expiry date, etc are described in English as well.

    ReplyDelete
  30. တီဆိြရယ္ လာဖတ္သြားပါတယ္..ဆက္ေရးပါဦးေနာ္...း) ကိုယ္တုိင္ေရာက္သြားသလိုပဲ အရမ္းေကာင္းတာပဲ

    ReplyDelete
  31. အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြလာဖတ္သြားတယ္ တီဆြိေရ။ ခုေတာ႔ ပ်င္းခ်ိန္ရဦးမယ္ မထင္ဘူးေနာ္။

    ReplyDelete
  32. မေရာက္တာၾကာလို႔ လာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္အစ္မေရ။ ဘ၀ဆိုတာ ဒါပဲလားမသိပါဘူး။ တေလာက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ သူလည္း ေအာ္ဇီကို ေရႊ႕ေတာ့မွာတဲ့။ သူ႕မိန္းမက အရင္ေတာင္ေရာက္ေနတာတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ဆို တို႕ေတြ အဂၤါၿဂိဳဟ္ေတာင္ ေရာက္ခ်င္ေရာက္သြားႏိုင္တယ္လို႔ေတာင္ေတြးမိေသးတယ္။ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ကိုး။

    ReplyDelete
  33. အစ္မေရ....ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ ဖတ္ၿပီးေတာ့ တိတ္တိတ္ေလး၀မ္းနည္းေနမိတယ္.... ေနာက္ေတာ့ အသားက်သြားမွာပါ... က်ားယို...က်ားယို....

    ReplyDelete
  34. အန္တီဆြိလဲ အသစ္စက္စက္ အိမ္ရွင္မဘ၀မွာ အလုပ္ေတြ ရွဳပ္၊ အထုပ္ေတြရွင္းေနလို႔ ဘေလာ႔ဂ္မေၿပာနဲ႔ ကြန္႔မန္႔ေလးေတြ ေတာင္ ၿပန္မေရးၿဖစ္ဘူး။ အားလံုး ေတာင္းပန္ပါတယ္။

    ေအာက္ဆံုးက အေနာနိမတ္စ္က စလံုးက အသိနဲ႔တူတယ္ေနာ္။

    ဟုတ္တယ္ ဆူးသစ္ေရ ... ေနာက္ဒီ႕ထက္ ထပ္ေၿပာင္းရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အဂၤါၿဂိဳလ္ပဲ သြားရေတာ႔မယ္ .. တကယ္ း)

    Evy ေရ ... တကယ္ကို ပ်င္းခ်ိန္မရတာပါ ... ေလာေလာဆည္ အြန္လိုင္းကိုမတက္ႏိူင္ေအာင္ အလုပ္မ်ားေနလို႔ ခုမွ ကြန္႔မန္႔ေတြ ၿပန္ေရးႏိူင္တာသာၾကည္႔ပါေတာ႔။

    ဆုၿမတ္ ကိုယ္တိုင္ေရာက္သြားသလိုၿဖစ္ေအာင္ လာလည္ေလ ...။ ဒီကလဲ ေရးမွာပါ ... အရွည္ၾကီးကို ေရးဦး ... မွာ။

    Anonymous. We will try next time ေအာင္တံခြန္ ဗူးၾကီး။ Thanks for sharing. We didn't know about that.

    ပံုရိပ္နဲ႔ အေနာနိမတ္စ္
    အေနာက္ႏီူင္ႈ့ေတြမွာ ေနသူေတြအတြက္ကေတာ႔ အဒါေတြက အထူးအဆန္းေတြ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးေပါ႔ေနာ္။ ကိုယ္ကသာ ထူးဆန္းေနတာ .. း)

    ရွင္ေလး ၊ ခႏဲြ... ပို႔စ္တင္တိုင္း အၿမဲလာဖတ္တာ ေက်းဇူးေနာ္။

    အေနာနီမတ္စ္
    carpet power ဆိုတာ ၀ယ္သံုးၾကည္႔မယ္။ အနံ႕က အိမ္ထဲမွာ ၾကာသြားရင္ေတာ႔ ယဥ္သြားေရာ။ အိမ္တံခါးဖြင္႔ ၀င္လိုက္ရင္ေတာ႔ ေထာင္းကနဲပဲ။ Thanks for sharing.

    Heart museum
    အန္တီဆြိ မေရာက္ခင္ထိ ဦးၿခိမ္႔ အိမ္ရွင္မ မရေသးတာ ေသခ်ာပါတယ္ကြယ္။ ဘာလို႕ သိလဲ မေမးနဲ႔ ... အေသသတ္ ... ေၿပာဘူး း))

    အန္တီသက္ေ၀
    ဟင္းခ်က္ရတာနဲ႔ အိမ္အလုပ္ေတြနဲ႔တင္ အန္တီသက္ေ၀ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ခ်ာခ်ာလည္ေနေသးလို႔ အပင္ေတြဖက္မလွည္႔ႏိုူင္ေသးဘူးဂ်ာ။ ေနသားက်သြားရင္ေတာ႔ စိုက္မွာပါ ... စိုက္မွာပါ။ အဲဒီက ပန္းေလးေတြပြင္႔လာရင္ အေၾကာင္းၾကားဦးေနာ္။

    ReplyDelete
  35. အလင္း
    စိုက္မွာပါ ... ေၿဖးေၿဖးေပါ႔ေနာ္။ အိမ္ကို ခဏခဏလာလည္တဲ႔ ငါ႕ညီမကို သတိရေနပါတယ္။ ဒီမွာ အဲလိုလာလည္မဲ႔ ညီမေလးေတြ ရွိေသးဘူး း(

    သူငယ္ခ်င္းတန္ခူး
    သစ္ပင္ေလးေတြ စိုက္ရေတာ႔မွာဆိုေတာ႔ တို႔လဲ ေပ်ာ္ေနပါတယ္။ ေၿဖးေၿဖးက်ရင္ စိုက္ၿဖစ္မွာပါ။ ဂ်ဴးဂ်ဴးတစ္ခါတစ္ရဲလဲ အဲလိုပဲ လိမၼာတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံလဲ ဆိုးခ်င္တယ္။ ေရာက္စမိွဳ႔ အလိုလိုက္ထားရတယ္ တန္ခူးေရ။ သားသားေလးကိုလဲ သတိရပါေၾကာင္းေနာ္။

    အေနာနိမတ္စ္
    မီးမထြန္းတာကေတာ႔ ႏိူင္ငံကက်ယ္လြန္းေတာ႔ ေနရာတိုင္း မထြန္းတာ ေခြ်တာတာပါတဲ႔ကြယ္။ ေအာက္က အေနာနိမတ္စ္ၿ တစ္ေယာက္ပန္ေၿဖထားတာ ၿဖစ္ႏိူင္ပါတယ္။

    ေနာက္အေနာနီမတ္စ္တစ္ေယာက္အတြက္
    ေလာေလာဆည္ေတာ႔ ပ်င္းခ်ိန္မရေသးဘူး။ အိမ္အလုပ္ေတြနဲ႔ နားကိုမနားရလို႔ အရင္ အလုပ္လုပ္တံုးကမွ နားရေသးလို႕ ေတြးမိေနပါတယ္။ မက္ကယ္နီကယ္အင္ဂ်င္နီယာ ဘ၀ ဘယ္ေတာ႔ ၿပန္ေရာက္မလဲ ကိုယ္တိုင္လဲ မသိေသးပါဘူး။ ပိတ္ကားေပၚမွာ ဘ၀စာမ်က္ႏွာေပၚမွာပဲ ဆက္ၾကည္႔ရမွာပါပဲ။

    ေနာက္ အေနာနိမတ္စ္
    ဟုတ္တယ္ ဒီမွာ ခ်ိစ္ေတြ ေခ်ာကလက္ေတြကေတာ႔ ေပါတယ္။ စလံုးမွာထက္လဲ ပိုစားၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အိမ္အလုပ္ေတြနဲ႔ လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားေတာ႔ ၀ိတ္က က်သြားတယ္ဗ်ား။

    စူးႏြယ္ေလး၊ ႏွင္း အေနာနိမတ္စ္မ်ားနဲ႔ ရီတာ
    လာလည္ လာဖတ္တာ ေက်းဇူးပါဂ်ာ။ ေနာက္လဲ လာဖတ္ပါဦး။

    ေတာင္ငူသားေလး
    ရယ္ရတယ္။ တစ္ေတာင္႔စီ ပစ္ထည္႔ဆိုေတာ႔ း)
    ေလာေလာဆည္ေတာ႔ ၄ေကဂ်ီက်ေနပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ မသိဘူး။ ေအာ္ဇီ ၂၈၀ အလကားေနရင္းေပးရတာဆိုေတာ႔ ႏွေၿမာတာေပါ႔။ အဟင္႔...

    ေပါက္၊ ရွင္း၊ Andrew
    တိုးေၾကာင္ကေလး ဘူတာ ၾကည္႔ခ်င္ရင္ ေအာက္ကလင္႔ေလးကို ႏွိပ္ၾကည္႔ေနာ္။ ကိုယ္တိုင္ေတာ႔ ဓာတ္ပံုမရိုက္ရေသးဘူး။

    http://en.wikipedia.org/wiki/File:Carlingford_Railway_Station_2.JPG

    ReplyDelete
  36. Mon Petit Avatar
    စာေလးေတြ ေရးခ်င္ေအာင္ အၿမဲ အားေပးစကားေလးေတြ ေၿပာတတ္လို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အဲလိုလူေတြရွိမွလဲ ဘေလာ႔ဂ္ေရးသူေတြ စာေရးသူေတြက အားရွိတာပါ။

    Mr. DBA
    Thanks for visiting my blog.

    ကိုဇက္ကိုလဲ အၿမဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ပို႔စ္ေရးလိုက္တိုင္း တက္တက္ကြ်ကြ်နဲ႔ ကြန္႔မန္႔ေလးေတြ လာလာေရးေပးတာ။ တၿခား ဘေလာ႔ေတြမွာလဲ ေတြ႔ေနရေတာ႕ မဆြိတီကေတာ႔ ကိုဇက္ကို နာမည္ေပးလိုက္ၿပီ ... တိုးေၾကာင္ကေလးဘူတာ ... အဲေလ ... ကြန္းမန္႔ကင္း ( comment king) လို႔ ...း))
    ေလာေလာဆည္ေတာ႔ ပ်င္းဖို႔ အခ်ိန္မရေသးပါလူးဂ်ာ။ အေပၚက ၿပန္ထားတဲ႔ ကြန္႔မန္႔ေတြသာ ဖတ္ၾကည္႔ပါေတာ႔။ repeat မလုပ္ေတာ႔ဘူးေနာ္။

    ၿဖဴ ၊ evergreen
    Thanks alot for your encouragement. I got strength to post for new experience.

    ReplyDelete
  37. Same to you . Aunty Sweet. I also Mechanical Engineer worked in Singapore for 6 years and migrated to Perth with family. Not like Singapore. I don't know where to go or visit on holidays. Very quiet and silent in Perth, too. Very boring!

    ReplyDelete
  38. တီတီဆြိေရ .. က်ဴးပစ္က ေနေသာ္တာ တေယာက္ အခုမွပဲ တီတီဆြိ ဘေလာ့ကိုေတြ ့ပီးဖတ္ေနမိတာ လံုး၀မထြက္ႏိုင္ဘူး ..
    တီတီဆြိေရ .. "သူတို႔ ႏိူင္ငံက မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႔ သစ္ပင္ေတြကို တၿခားေနရာက မ်ိဳးေတြ ေရာယွက္၊ မ်ိဳးကူးမွာ ေၾကာက္တယ္ဆိုပါတယ္။" ဆိုလို ့ၾကံဳတံုးေၿပာလိုက္ဦးမယ္..
    ကြ်န္ေတာ္လဲ ခ်ဥ္ေပါင္စိ ေပးမသယ္ရေကာင္းလား လူပါး၀လွခ်ည္လားဆိုၿပီး စိတ္အၾကီး အက်ယ္ဆိုးဘူးတာေပါ့.. ရွင္မေတာင္ သနတ္ခါးတံုးလဲ ဆံုးဘူးသေပါ့..
    ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းမွာ environmental science ယူရခ်ိန္မွာ နားလည္သြားတယ္ ၊ အၿပင္က ၀င္လာတဲ့အေကာင္ ပေလာင္ေတြ အပင္ေတြက မ်ိဳးပြားရင္ native species ေတြနဲ ့မ်ိဳးစပ္ရင္.. native species ေတြကို မ်ိဳးတံုးၿပစ္လိုက္ရင္ အဲ့ဒီအပင္ေတြအေကာင္ေတြကို မွီခိုေနတဲ့ ecosystem တခုလံုး ပါထိမွာပါ. ecosystem ထိခိုက္ရင္ ရာသီဥတုပါ ထိခုိက္မွာတဲ့ တီတီဆြိေရ .....
    ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ၿဖင့္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေၿခာက္သာ အိမ္ကနာနာမွာစားေနရတယ္...

    ReplyDelete
  39. ေနေသာ္တာ
    ေရာက္လာၿပီလား။ က်ဴးပစ္မွာေတာ႔ ရင္းႏွီးေနတာ ၾကာပါၿပီ.။ ဒါေပမဲ႔ မ၀ငတစ္ခ်က္၊ ၀င္တစ္ခ်က္နဲ႔ ေပ်ာက္ေနတာ ၾကာၿပီပဲကို။ ေအာ္ဇီမွာဆို ဘယ္အရပ္မွာေနတာလဲ။ ႏိူင္ငံၾကီးတစ္ခုအေနနဲ႔ ဒီလို ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြထားရွိတာ လက္ခံပါတယ္။ ေနေသာ္တာေၿပာမွ ဒီကိစၥ ထင္ထားတာထက္ကို ပို serious ၿဖစ္ပါလားလို႔ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ လာလည္တဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးပါ မေနေသာ္တာေရ႔။

    ခ်ဥ္ေပါင္ေတာ႔ တကယ္ငတ္တယ္။ အေၿခာက္က လံုး၀ခံစားလို႔မရဘူး။

    ReplyDelete
  40. တီတီဆြိေရ.
    .ေနေသာ္တာက ကေနဒါကပါ.. ဒါေပသိ ဒါမ်ိဳး ဒုကၡေတြရိုးးး ဟိုးးး ဟိုးးး ေနတာေၾကာင့္ပါ ..
    ခ်ဥ္ေပါင္ အစိုကို ေနနဲနဲၿပၿပီးေတာ့ ေၾကာ္ပီး ဆီၿပန္စစ္ ၿပီးလို ့ရိွရင္ ဆီေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ၿပီးေတာ့ ပလတ္စတစ္ အိတ္နဲ ့အထပ္ထပ္ထုတ္ ပို ့ခိုင္း ၾကည့္ ေပါ့ တီတီဆြိေရ..
    ဂ်ဴဂ်ဴေလးေရာ အနားရၿပီလား. က်ဴရွင္ေတြေတာ့ မယူရေတာ့ဘူးတူရဲ ့

    ReplyDelete