အန္တီဆြိရဲ႔ အိမ္ရွင္မဘ၀ တစ္ေန႔စာ အလဲြမ်ား

 ငါ႔အသားစ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ .... း)

အရင္စကၤာပူမွာေနတံုးက NTUC က ဓားေတြ ပလိုမိုးရွင္းေပးလို႔ ဦးၿခိမ္႔တို႔ ေမာင္ႏွမ၂ေယာက္ အလုအယက္၀ယ္ၾကတဲ႔ အေၾကာင္းတစ္ခါေရးဖူးေသးတယ္။ ဒီေရာက္ေတာ႔ အိမ္ရွင္မအသစ္က အဲ႔ဓားသစ္ေတြ အကုန္ထုတ္သံုးပလိုက္တယ္။ အဟက္ ... ဘယ္ရမလဲ။ အစြမ္းကုန္ပညာ ၿပေတာ႔မယ္ေပါ႔။

ဓားေတြက နာမည္သာၾကီးတာ၊ လွီးလို႔ ခြ်တ္လို႔ ေတာ႔ ဒီေလာက္မေကာင္းလွဘူးရယ္။ ဓားေတြက ထူေတာ႔ ၾကက္သြန္လို ပါးပါးလွီးခ်င္ၿပီဆို ဘယ္လိုမွ လွီးလို႔မရဘူး။ ဒီေတာ႔ စလံုးကပဲ ပါလာတဲ႔ ဓားပါးပါး အေဟာင္းေလးနဲ႔ပဲ လွီးခြ်တ္ေနရတယ္။ အဲ႔ဓားေလးကလဲ လွီးပါမ်ားလို႔ အလယ္မွာေတာင္ခြက္လို႔။ ဦးၿခိ္မ္႔ကေတာ႔ သူတို႔ ပ်ဥ္းမနားအိမ္က ဓားေတြဆို ဒီ႔ထက္ေတာင္ဆိုးေသးလို႔ အားေပးတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ အဲ႔ဓားအလယ္က အသားေတြ ဘယ္စားသြားလဲလို႔ ေတြးရင္ အူယားေသးတယ္။ တို႔ဗိုက္ထဲေတြမ်ား ေရာက္ကုန္လားေပါ႔။ အလယ္ကခြက္ေနေတာ႔ သူကလဲ မရွိလို႔သာသံုးရ၊ လွီးလို႔ သိပ္ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လွဘူး။

ဟိုေန႔ကေတာ႔ ဒီက ဂ်က္စကိုဆိုတဲ႔ တရုတ္ပစၥည္း တိုလီမိုလီေလးေတြ ေရာင္းတဲ႔ဆိုင္မွာ ဓားပါးပါးေလးတစ္ေခ်ာင္း ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ႔တယ္။ ဘရန္းက ကီ၀ီတဲ႔။ သစ္သားလက္ကိုင္ေလးနဲ႔။ ပါးပါး ၿပားၿပားေလး။ ေတာ္ေတာ္လွီးလို႔ေကာင္းမဲ႔ဓားေပါ႔။ အန္တီဆြိ အဲ႔ဓားေလးရလာေတာ႔ သိပ္သေဘာက်တာ။ ဦးၿခိ္မ္႔ကို ခဏခဏကိုေၿပာေနတာ။ ဓားေလးေကာင္းခ်က္ ေယာက္်ားရယ္တဲ႔။ လွီးလို႔ သိပ္ေကာင္းတာပဲ တဲ႔။ ထက္လဲ အရမ္းထက္တယ္တဲ႔။ အဲေန႔က ဘာရယ္မဟုတ္ ဂ်က္စကိုမွာ ေလွ်ာက္ၾကည္႔ရင္း ရခဲ႔တာတဲ႔။ ေအာ္ဇီ တစ္ၿမိဳ႔လံုးပတ္ရွာေတာင္ ဒီလို ပါးတဲ႔၊ ထက္တဲ႔ဓားမ်ိဳး ဘယ္မွာမွ မရႏိူင္ဘူးတဲ႔ ... စံုလို႔ပဲ။ ဓားခ်ီးက်ဴးခန္းဖြင္႔ေနတာေလ။

 *******************************************************************

အန္တီဆြိ  တစ္ေယာက္ စလံုးမွာေနတံုးက ရွမ္းေခါက္ဆဲြခ်က္တာ နာမည္ၾကီး။ အိမ္မွာ တစ္ခုခုခ်က္လို႔ ဖိတ္ေကြ်းၿပီဆို ဦးၿခိ္မ္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ရွမ္းေခါက္ဆဲြပဲခ်က္ပါဆို ပဲြေတာင္းၾကတယ္။ ဒီေရာက္ေတာ႔ ေရာက္ကတည္းက တစ္ခါမွ မခ်က္စားၿဖစ္ဘူး။ ရွမ္းေခါက္ဆဲြက လုပ္ရတာ အမယ္မ်ားတာေရာ။ ၂ေယာက္တည္း လုပ္စားရမွာ ပ်င္းတာေရာ။ ဒါနဲ႔ ဟိုေန႔က ပဲပင္ေပါက္ေလးေတြ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေလးေတြေတြ႔တာနဲ႔ ဆီတို႔ဟူးေလး ၀ယ္ၿပီး ရွမ္းေခါက္ဆဲြခ်က္စားဦးမယ္ဆို စိတ္ကူးရတယ္။ ၿမန္မာဆိုင္ကလဲ ပဲပုပ္ၿပားေလးေတြ ၀ယ္ထားေသးတာကိုး။

အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ၾကက္သားရင္ပံုသားေလးေတြကို ကီ၀ီဓား ပါးပါးေလးနဲ႔ ဇတ္ ... ဇတ္ ဆို လွီးေနတယ္။ လွီးေနရင္းနဲ႔ စိတ္က ၾကက္သားဆီမေရာက္။ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔ ရုတ္တရက္ ၾကက္သားကိုင္ထားတဲ႔ လက္ညိွဳးေလးက ပူကနဲ၊ စူးကနဲ နာသြားတယ္။ ဟမ္မေလး ဓားၿပတ္ပဟဆို .. ၾကည္႔လိုက္တာ လက္ညိွဳး ေဘးသားတစ္ခုလံုးကို လွီးခ်ပလိုက္တာဗ်ား။

 အန္တီဆြိ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ထိခိုက္ရွနာ အင္မတန္ၿဖစ္ခဲပါတယ္။ အရင္ကဓားေတြ တံုးတာထူတာလဲ ပါမွာေပါ႔။ ခုဓားက ထက္မွန္းသိေတာ႔ အၿမဲသတိထားလွီးပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ႔ မေတာ္တဆ ထိသြားၿပီေပါ႔။ ဘယ္တတ္ႏိူင္မလဲ။ အရင္ထိဘူးတာေတြက ဓားက ရွရံုရွတာမ်ိဳး။ ရွတဲ႔ေနရာကို လက္ကေလးနဲ႔ အသာဖိထားလိုက္။ ခဏေနေတာ႔ ေသြးတိတ္သြားေရာ။ ခုေတာ႔ ကီ၀ီဓားေကာင္းခ်က္။ ရွရံုမက လက္ညိွဳးစြန္းတစ္ခုလံုးပါ လွီးခ်လိုက္တာဆိုေတာ႔ ေသြးက မတိတ္ေတာ႔ဘူး။ ေဘးက ကမန္းကတမ္း ေတြ႔တဲ႔တစ္ရွဴးနဲ႔ လက္ေတြကိုသုတ္၊ တစ္ရွဴးေလးေအာက္ကခံ လက္နဲ႔ အၾကာၾကီးဖိထားေပမဲ႔ ေသြးကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ တိတ္မဲ႔ပံုမေပၚဘူး။ အဲလို အနာကပြင္႔ေနရင္ ေသြးတိတ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကလဲဆို စဥ္းစား။ လက္ဖ်ံကိုလွီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတ္ေသသူေတြက ေသြးထြက္လြန္ၿပီး ေသၾကတာဆိုတာကို စဥ္းစား ...

ဟမ္မေလး ေသြးထြက္လြန္ၿပီးမ်ား ေသမလား ကိုယ္႔ကိုယ္ကို စိတ္ပူေနေသး။ ေဆးခန္းပဲ သြားရမလား။  triple zero ပဲေခၚရမလား ေတြး။ ဦးၿခိ္မ္႔ကို ဖုန္းဆက္မယ္လုပ္ေတာ႔ အလကား စိတ္ပူေနပါမယ္ေလဆို ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ပဲ ေဆးသတၱာထဲက ဂြမ္းေတြထုတ္ ပြင္႔ေနတဲ႔ အနာကို ဂြမ္းနဲ႔ဖိ၊ အေရးထဲ ပလပ္စတာ အရွည္က ရွာမရတာနဲ႔ တိတ္ေလးနဲ႔ ငံုၿပီးပတ္ထားလိုက္တယ္။ ေသြးထြက္လာရင္လဲ အသိသာၾကီး အၿပင္ကို စီးထြက္လာမွာေပါ႔။ အဲေလာက္ထြက္ရံုေတာ႔ ေသြးထြက္လြန္ မေသေလာက္ပါဘူးဆို။

ဘေလာ႔ဂါ ပီပီသသ မွတ္တမ္းတင္

 ခပ္ေပေပပဲ၊ လက္ညိွဳးေလးေထာင္ၿပီး ၾကက္သားဆက္လွီး။ ခ်က္ရၿပဳတ္ရမွာေတြ ဆက္လုပ္တယ္။ ၾကက္သားကို ဆီသတ္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ ခ်က္တယ္။ ၾကက္သြန္ၿဖဴပါးပါးလွီး ဆီခ်က္ခ်က္တယ္။ ၀က္ရိုးၿပဳတ္တယ္။ ဆီတို႔ဟူး အရည္ေဖ်ာ္ ဆီသတ္တယ္။ ပဲပင္ေပါက္ ေရေႏြးေဖ်ာတယ္။ ရွမ္းေခါက္ဆဲြဖတ္ ေရစိမ္တယ္။ တို႔ဟူးေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ေလးၾကိဳထားတယ္။ မုန္ညင္းခ်ဥ္ ပါးပါးလွီတယ္။ ငရုပ္သီးမွဳန္႔ကို ဆီနဲ႔ ၿပန္ေၾကာ္တယ္။ ၾကက္သြန္ၿမိတ္၊ နံနံေတြကို ပါးပါးလွီးတယ္။ နွမ္းေလွာ္ဗူးနဲ႔ ေၿမပဲခဲြၿခမ္းဗူးေတြကို အဆင္သင္႔ခ်ထားတယ္။

လက္ကေတာ႔ နာလဲနာ၊ တိတ္ကလဲ ပတ္ထားဆိုေတာ႔  ေတာ္ေတာ္ ကသိကေအာက္ႏိူင္တယ္။ လုပ္လို႔ကိုင္လို႔ မေကာင္းဘူး။ ပန္းကန္ေတြဘာေတြေဆးရင္ ေရေတြက အနာပတ္ထားတဲ႔ ဂြမ္းထဲ၀င္ကုန္တယ္။ ၿဖည္ၾကည္႔ေတာ႔ အထဲမွာ ပဲၾကီးေရတြန္႔ကို ၿဖစ္လို႔။ လက္ညိွဳးေလး ေၿမွာက္ေၿမွာက္လုပ္ရတာဆိုေတာ႔ ဒုကၡေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေရာက္တယ္။

****************************************************************************

ညေနက် ဒီေန႔ရွမ္းေခါက္ဆဲြခ်က္ထားတယ္ ေယာက္်ားေရ ... စားေတာ႔မလား ဆို ေယာက္်ားကို မ်က္ႏွာလုပ္တယ္။ ရွမ္းေခါက္ဆဲြ ဖတ္ေတြကို ၀က္ရိုးၿပဳတ္ထဲထည္႔၊ ၿပီးေတာ႔  ပန္းကန္လံုးထဲ ဆယ္ထည္႔၊ ၾကက္သားဟင္းထည္႔ ခူးခပ္ၿပင္ဆင္ရင္း ေန႔ခင္းက ဓားၿပတ္တယ္ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းေၿပာ။ ဘာလို႔ ပလစတာနဲ႔ မကပ္သလဲေမး။ ၿပီးေတာ႔ အဲ႔ကိစၥ ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္ၿဖစ္။ ရွမ္းေခါက္ဆဲြကို ဟင္းခ်ိဳပူပူေလးနဲ႔ ၂ေယာက္သား ေလႊးၾကေတာ႔တာပဲ။ အန္တီဆြိက diet လုပ္ေနလို႔ ေန႔လည္စာမစားေတာ႔ အေတာ္ဆာေနၿပီေလ။ ( ဂ်ဴဂ်ဴကေတာ႔ ညက်မွ သူ႔စိတ္ၾကိဳက္တစ္ခုခု လုပ္ေပးရမွာ။)

စားေနရင္းနဲ႔ ဦးၿခိ္မ္႔ကေၿပာတယ္။ ဒီေန႔ခ်က္တဲ႔ ရွမ္းေခါက္ဆဲြက သိပ္ေကာင္းတယ္တဲ႔.။ အရင္ကခ်က္ဖူးတာေတြနဲ႔ မတူဘူးတဲ႔။ ရွမ္းေခါက္ဆဲြ အစစ္ကို စားရသလိုပဲဆို ေၿပာေၿပာ စားစား။ ၀ိတ္ေလွ်ာ႔ေနတယ္ဆိုၿပီး ေနာက္တစ္ပဲြ ထပ္တည္႔ၿပန္တယ္။ အန္တီဆြိကိုယ္တိုင္လဲ ကိုယ္ခ်က္တဲ႔ ရွမ္းေခါက္ဆဲြ ကိုယ္တိုင္သေဘာက်။ ဟိုးအရင္ မန္းေလးဖက္က အိမ္ဆိုင္ေလးေတြမွာ စားဖူးတဲ႔ ဟင္းခ်ိဳပူပူေလးနဲ႔ ရွမ္းေခါက္ဆဲြနဲ႔ တူသဟဆို ေတြးေတြးၿပီးစား။ အမွန္က အရင္ခ်က္တံုးက ဆီတို႔ဟူးမပါ။ ခုေတာ႔ ဆီတို႔ဟူးထည္႔လို႔ ေကာင္းတာဆို ဦးၿခိမ္႔ကို ရွင္းၿပ။

 အဲဒီရွမ္းေခါက္ဆဲြ ပန္းကန္ေတြထဲမွာ အန္တီဆြိ လက္က ၿပတ္က်သြားတဲ႔ လက္ညိွဳးအၿပတ္ အသားစေလး ဘယ္သူ႔ထဲ ပါသြားလဲ။ ဘယ္သူမ်ား စားမိလဲဆိုတာေတာ႔ လက္ညိွဳးေလးတေထာင္ေထာင္နဲ႔ စားေနတဲ႔ အန္တီဆြိလဲ ေတြးမေနဘူး။ အဲဒီအေၾကာင္းေတာ႔ ဘယ္သူမွ အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ မေနၾကေတာ႔ဘူးေပါ႔။ ။

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 လက္ႏွီးစုတ္ အလဲြ ...

 အရင္ကေတာ႔ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ လက္သုတ္ပု၀ါေတြ၊ လက္ႏွီးစုတ္ေတြ ညစ္ပတ္ၿပီဆို တစ္ထည္ခ်င္းကို မီးဖိုေခ်ာင္ ေဗစင္မွာပဲ ဆပ္ၿပာမုွန္႔ေလးစိမ္ၿပီး ေလွ်ာ္လိုက္တယ္။ ေနာက္မ်ားလာလို႔ လက္ကလဲ ေလွ်ာ္ရညွစ္ရ သိပ္မသန္တာနဲ႔ လက္ႏွီးစုတ္ အညစ္ကေလးေတြကို ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္ကေလးနဲ႔ စုထားလိုက္တယ္။ မ်ားလာရင္ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္နဲ႔ပဲ Quick wash လုပ္လိုက္ေတာ႔မယ္ဆိုၿပီး၊ ၾကက္ဥအႏွစ္ေတြ ဖိတ္လို႔သုတ္ထားတဲ႔ လက္ႏွီးစုတ္လဲပါရဲ႕။ ဆီေတြသုတ္ထားတဲ႔ လက္ႏွီးစုတ္၊ အာဗန္က အမဲေတြ သုတ္ထားတဲ႔ လက္ႏွီးစုတ္။ အစံုပါပဲ မီးဖိုေခ်ာင္ဆိုေတာ႔ ညစ္ပတ္တာေပါ႔။ 

ဒီေန႔ေတာ႔ လက္ႏွီးစုတ္အညစ္ေတြမ်ားၿပီ၊ ေလွ်ာ္ေတာ႔မယ္ဆို အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ကို လက္ေလးႏိွဳက္ၿပီး စမ္းၾကည္႔ေသးတယ္။ အရင္ေလွ်ာ္ထားတဲ႔ အ၀တ္ေတြအထဲမ်ား က်န္ရစ္ေနမလားဆိုၿပီးေပါ႔။ ၿပီးေတာ႔ လက္ႏွီးစုတ္ ၾကြပ္ၾကြပ္အိမ္တစ္ခုလံုး အထဲထည္႔ လက္ႏွီးစုတ္ေတြခါခ်။ ဆပ္ၿပာမွဳန္႔ထည္႔။ quick wash ဆိုတာေလး ႏွိပ္ထားလိုက္တယ္။

အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္လည္း သခင္မက တာ၀န္ေပးလာေတာ႔လဲ း) သူ႔တာ၀န္သူယူ၊ တ၀ုုန္း၀ုန္း တရီႊးရီႊး နဲ႔ ေလွ်ာ္ေတာ႔တာပဲ။ စာဖတ္ေနရင္း အသံေတြ အတိုင္းသား ၾကားေနရတယ္။ ခုတစ္ေလာ ဆစ္ဒနီမွာ ေႏြကုန္ခါနီးမွ ေနက ေတာ္ေတာ္ပူတယ္။ ဆိုေတာ႔ကာ ေလွ်ာ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ေနပူထုတ္လွမ္းမယ္ဆို အသံရပ္တာကို ေစာင္႔ေနတာ။ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္အခန္းက ဘာသံမွမၾကား ၿငိမ္သြားမွ စာဖတ္ေနရာက အသာထ အ၀တ္ေတြကိုထုတ္ ၿခင္းေတာင္းအၾကီးၾကီးထဲကို ထည္႔တယ္။

ထုတ္လိုက္တာ လက္ႏွီးစုတ္ေတြ ၃-၄ထည္နဲ႔အတူေရာပါလာတာ အမဲေရာင္ စြတ္က်ယ္သားတစ္ထည္။ ဘာမ်ားတံုးဆို ၿဖန္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔၊ ဟမ္မေလး ဦးၿခိ္မ္႔ရဲ႔ အတြင္းခံ ေဘာက္ဆာ ေဘာင္းဘီၾကီး။ ေကာင္းေတာ႔မွာပဲေပါ႔။ လက္ႏွီးစုတ္နဲ႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ။ အဟက္ ... အဟက္ ဘာၿဖစ္ေသးတံုးေပါ႔။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီပဲဆို အန္တီဆြိက စိတ္ထဲက က်ိတ္ၿပီး ရယ္ေနတာ။ လက္နဲ႔ ေသခ်ာလွည္႔ၿပီး စမ္းတာေတာင္ ဘယ္ေခ်ာင္ကပ္က်န္ေနလဲေပါ႔။ ဒီေဘာင္းဘီ။

ေနာက္က်န္တဲ႔ လက္ႏွီးစုတ္ေတြ ဆက္ႏိွဳက္ ဆက္ထုတ္၊ ေဟာ  ထြက္လာၿပန္ပါၿပီ။ ဟမ္မေလး ဒီတစ္ခါေတာ႔ အန္တီဆြိတို႔ ရင္ကဲြနာက်။ အဟက္ ...  အဟက္လဲ မဟက္ႏိူင္ေတာ႔ၿပီ။ ဒီတစ္ခါ ပါလာတာက အန္တီဆြိရဲ႔ အကီ္် အသစ္ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ေလး။ အင္မတန္ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ခ်က္ခ်င္းေတာင္ မေလွ်ာ္ပဲ  ခ်ိတ္နဲ႔ ခ်ိတ္လိုက္ ၿပန္၀တ္လိုက္နဲ႔ ၄-၅ခါေလာက္ ၀တ္ၿပီးမွ ေလွ်ာ္တဲ႔ အက်ၤီေလး၊ ေကာင္းေတာ႔မွာပဲ။ ဒီၾကက္ဥေပ၊ ဆီဂ်ီးေပေတြနဲ႔ ေရာေလွ်ာ္ပလိုက္တာ။

ေနာက္တစ္ခါေတာ႔ ဒီအ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ ဓာတ္မီးႏွင္႔ပါ ထိုးစစ္ရပါေတာ႔မည္။  ။