အႏွဳတ္ ၈၅၀ ႏွင္႔ စခဲ႔ေသာ ...

သူမ်ားေတြ ေၿပာတာၾကားဖူးသည္။ သူတို႔ဘ၀သည္ သုညမွ စသည္ ... ဆိုေတာ႔ ဦးၿခိ္မ္႔က အၿမဲေၿပာသည္။ တို႔ဘ၀က အနွဳတ္ ၈၅၀ ႏွင္႔ စခဲ႔သည္တဲ႔ .....  ............  ။

ဆရာမေဆာင္ကို ပို႔လာေသာ သူ၏ဓာတ္ပံု

ဆြိဆြိတီ NUS မွာ ေက်ာင္းတက္ခြင္႔ရသည္ဆိုေတာ႔ ကိုေမာင္ၿခိမ္႔က စကၤာပူမွာ အလုပ္လုပ္ေနၿပီ။ ဒါေပမဲ႔ သူလုပ္ရတဲ႔ အလုပ္က PCB ေတြ ထုတ္တဲ႔ စက္ရံုက စက္ေတြကိုၿပင္သည္႔ Operator သာသာ Engineering Assistant မွ်သာၿဖစ္သည္။ မူရင္းလစာ ၁၆၀၀ အၿပင္ အိုတီေတြ ဘာေတြေတာ႔ရသည္။ ညဆိုင္းေတြဘာေတြ ဆင္းရသည္။ အမွန္တကယ္အားၿဖင္႔ ကိုေမာင္ၿခိမ္႔လို AIT မွ စေကာ္လာၿဖင္႔ ရခဲ႔ေသာ (Industrial Engineering) မာစတာသမားတစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ႔ အလုပ္သည္ နိမ္႔က်လြန္းလွသည္။ AIT မွ မာစတာကို စကၤာပူမွ အသိအမွတ္မၿပဳဟုဆိုသည္။ သူ႔အလုပ္ကလဲ ရွားသည္ဆိုသည္။ ထားပါေတာ႔။ ကိုေမာင္ၿခိ္မ္႔ကေတာ႔ စကၤာပူကို ရရာေနရာကေန စ၀င္သည္႔ သေဘာၿဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ပိုင္း ေၿဖးေၿဖး အလုပ္ၿပန္ရွာကာ EP ေလွ်ာက္မည္ ရည္မွန္းထားသည္။

ဆြိဆြိတီမွလည္း ဤပံုေလး ၿပန္ပို႔ေပးသည္။

ဒီၾကားထဲ ဆြိဆြိတီကလည္း တေမွာင္႔။ စကၤာပူလာေက်ာင္းတက္မည္ဆိ္ုေတာ႔ ပထမေတာ႔ သူ႔ေမာင္ေလး စကၤာပူကုမဏီမွ သေဘၤာသား တစ္ေယာက္ရွိရာ ကိုယ္တိုင္လည္း part time ၀င္လုပ္၊ မေလာက္ပါက ေမာင္ေလးထံမွ  လစဥ္ မေလာက္ေသာေငြကို ေခ်းကာ ေက်ာင္းတက္မည္ မွန္းကာ ေလွ်ာက္လိုက္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ တကယ္တန္း တက္ခြင္႔ရၿပီဆိုသည္႔ အခ်ိန္က်ေတာ႔ ဘာမေၿပာညာမေၿပာႏွင္႔ ေမာင္လုပ္သူက သေဘၤာေပၚက ဆင္းခ်လာသည္။ သူၿပန္လာမည္႔ေန႔က ကိုယ္သြားမည္႔ေလယာဥ္ႏွင္႔ အဆင္းအတက္ပင္ၿဖစ္ေနေသးသည္။ သည္ေတာ႔ ကိုေမာင္ၿခိ္မ္႔မွ ေမးသည္။ ေက်ာင္းဘယ္လိုတက္မည္လဲ။ ဘယ္လို အစီအစဥ္ရွိလဲ။ ပတ္တိုင္းလုပ္မည္ဆိ္ုေတာ႔ ပတ္တိုင္းေလာက္လုပ္ရံုႏွင္႔ ေငြမေလာက္ႏိူင္တဲ႔။ ေနာက္ဆက္ေၿပာသည္။ သူ ေက်ာင္းစားရိတ္ ေထာက္ပံ႔ေပးမည္။ သို႔ေပမဲ႔ သမီးရီးစားဘ၀ႏွင္႔ေတာ႔မဟုတ္။ ၂ေယာက္အတူေနရမည္။ လက္ထပ္ရမည္ ဟူ၍ၿဖစ္သတည္း။

ဆြိဆြိတီလည္း ပထမေတာ႔ စဥ္စားသည္ ... စဥ္းစားပါသည္။ သမီးရီးစားဆိုေသာ္ၿငားလဲ ၂ခါေလာက္သာ ဆံုေတြ႔ဖူးသူကို လက္ထပ္ႏိူင္မည္ေလာ။ သူ႔ကို အမွန္တကယ္ခ်စ္သေလာ၊ စြန္႔စားရဲသေလာ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ရန္ကုန္မွ ကိုေမာင္ၿခိ္မ္႔၏ သူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ အစ္မတစ္ေယာက္ရဲ႔ ေထာက္ခံခ်က္၊ တိုက္တြန္းစကားမ်ားနွင္႔ ဆြိဆြိတီလည္း စိတ္ပိုင္းၿဖတ္လိုက္သည္။ ကိုယ္ကလည္း မစြန္းခင္းကရွိ၊ ကန္ဇြန္းခင္းက ၿငိေနၿပီကိုး။

ေနာက္ေတာ႔စလံုးထြက္ဖို႔ကိစၥေတြလိုက္လုပ္၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ရန္ ေလာေလာဆယ္လိုသည္႔ေငြရယ္၊ ဟိုမွာေရာက္ေရာက္ခ်င္း သံုးဖို႔ဆိုကာ အေမက ဒဂံုၿမိဳ႔သစ္မွာ ရထားေသာ သူ၏ရွိစုမဲ႔စု အိမ္ေလးကို ေပါင္ေပးလိုက္သည္။ အေမတို႔ကေတာ႔ ဆြိဆြိတီေလး လက္ထပ္မည္႔ ကိစၥေတြ ဘာမွမသိ။ ဟိုေရာက္ရင္ ေက်ာင္းစားရိတ္ရေအာင္ part time ၀င္လုပ္မည္ ဟုသာ ေၿပာခဲ႔သည္။ 

စကၤာပူေလယာဥ္ကြင္းဆင္းသည္႔ေန႔က ေလဆိပ္မွာ သူလာၾကိဳေတာ႔ သူ၏ မ်က္မွန္ေအာက္မွ မ်က္လံုးအၾကီးၾကီးေတြ၊ မ်က္၀န္းညိဳညိဳၾကီးေတြၾကည္႔ကာ စိတ္ထဲမွာ  တစ္မ်ိဳးပဲခံစားရသည္။ တစိမ္းပဲဆန္ေနသလိုလို။ ေၾကာက္ပဲ ေၾကာက္တာလား။ ရင္ပဲ ခုန္ရမွာလား။ ယခင္သမီးရီးစားေတြ႔စဥ္ကလို ခံစားမွဴမ်ိဳးမဟုတ္။ ငါမနက္ၿဖန္ လက္ထပ္ရေတာ႔မည္႔သူပါလား ဟူသည္႔ ခံစားမွဳမ်ိဳး။ သူကလဲ အဲေန႔က ေလဆိပ္ အင္မီဂေရးရွင္းက ထြက္လာသည္႔ ဆြိဆြိတီကိုေတြ႔ေတာ႔ အေတာ္စိတ္ပ်က္သြားသည္ဆိုသည္။ ... ဒီေလာက္ မဲပိန္ေၿခာက္ေနတဲ႔ ေတာသမကို သူူယူရေတာ႔မွာပါလား...  ခုပဲေနာက္ေၾကာင္းၿပန္ ထြက္ေၿပးရင္ေကာင္းမလားဆိုကာ ေတြးမိေၾကာင္း ေနာက္ေၿပာင္ေၿပာၿပပါသည္။ သူထင္ထားသည္႔ပံုႏွင္႔ တၿခားစီၿဖစ္ေနသည္ဆိုပါသည္။
(ထိုသို႔ေၿပာတိုင္း ဦးေမာင္ၿခိ္မ္႔တစ္ေယာက္ ဗိုက္ေခါက္မ်ား နာရသည္ကိုေတာ႔ လူအမ်ားေရွ႔မိွဳ႔ မေၿပာလိုေတာ႔ပါ း)

ေနာက္ေန႔မွာ သူတို႔ေနေသာ အိမ္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေကြ်းေမြး အသိအမွတ္ၿပဳကာ မဂၤလာကိစၥ စီစဥ္ထားသည္ဆိုသည္။ ညေနဖက္ေရာက္ေတာ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း အစ္မၾကီးေတြ ခ်က္ဖို႔ၿပဳတ္ဖို႔ စီစဥ္ေနရာ သံပုရာသီးလွီး၊ ၾကက္သြန္လွီး ၀ိုင္းကူလုပ္ေပးရေသးသည္။ မနက္ၿဖန္ မဂၤလာေဆာင္ဆိုေတာ႔ အိမ္မွာ ကူလုပ္ေပးသူ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင္႔ စီစီညံညံရွိလွသည္။ တစိမ္းတရံ အစ္မ၊ အစ္ကိုေတြၾကား ေနတတ္ေအာင္ ေနေနရသည္။ သတို႔သမီးဟု သူ႔ကိုယ္သူ ခံယူရမွာလား၊ ဇေ၀ဇ၀ါၿဖစ္ေနေသာ ဆြိဆြိတီကေတာ႔ သူ႔မဂၤလာပဲြရယ္လို႔ပင္ မထင္။ အမ်ိဳးေတြအိမ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္မွာ အလွဴရွိလို႔ သြားကူေပးရံုေလာက္သာ ထင္ေနသည္။ ညေနေစာင္းေတာ႔ လက္စြပ္၀ယ္ရေအာင္ဆိုကာ ဂ်ဴေရာင္းပိွြဳင္႔ဖက္ကို ကိုေမာင္ၿခိ္မ္႔ရယ္ အစ္မတစ္ေယာက္ႏွင္႔ သြားၾကသည္။ ဂ်ဴေရာင္းပိွြဳင္႔မွ ပ်ားပန္းခတ္မွ် ရွဳပ္ေထြးေနေသာ ေဘာင္းဘီတို၊ စကတ္မ်ားၿဖင္႔ သြားလာေနေသာ လူအုပ္ကို မၾကာခင္ကမွ ေလဆိပ္မွ ဆင္းလာသည္႔ ေတာသူမတစ္ေယာက္က တအံ႔တၿသေငးၾကည္႔ေနေလသည္။ ေအာ္ ႏိူင္ငံရပ္ၿခားၿမိဳ႔ၾကီးကို ေရာက္ခဲ႔ၿပီ။ တစ္ခါတည္း အိမ္ေထာင္လည္း ၿပဳရဦးမည္။

လက္စြပ္ေလးေတြ၊ ခုေတာ႔ မေတာ္ေတာ႔လို႔ ခြ်တ္သိမ္းထားရသည္။

လက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္စု လက္မွတ္ ထိုးၾကတယ္။ သတို႔သားက သိပ္ေတာ႔ မေပ်ာ္ပါဘူး ...

ေနာက္ေန႔ေတာ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း အေယာက္ ၃၀ေလာက္ကို ၾကက္သားအာလူးဟင္း၊ ပလာတာတို႔ၿဖင္႔ ဧည္႔ခံ ေကြ်ူးေမြးကာ ဓာတ္ပံုရုိက္ၾကၿခင္း၊ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ အေပ်ာ္ လက္မွတ္ထိုးၾကၿခင္း၊ လက္ထပ္လက္စြတ္လဲလွယ္ၿခင္း အစရွိသည္တို႔ကို ၿပဳကာ ဘာဂုဏ္ ပကာသနမွ်မပါ၊ ဘာအၾကြားအ၀ါမွလဲ မပါပဲ အၾကင္လင္မယားဘ၀ ေရာက္ခဲ႔ပါသည္။ ေနာက္ပိုင္း ၃-၄လေလာက္ေနမွ ROM တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးကာ စာခ်ဳပ္စာတမ္း လင္မယား ဘ၀ေရာက္ပါသည္။ ခ်စ္သူ၂ဦး ခ်စ္ၾက လက္ထပ္ၾကရာတြင္ စာခ်ဳပ္စာတမ္းထက္ အခ်စ္၊ ကတိက၀တ္၊ သစၥာေစာင္႔စည္းမွဳ တို႔က ပိုအေရးၾကီးသည္ဟု ခံယူထားသူ၂ဦး လက္ထပ္ေသာ ပဲြၿဖစ္ပါသည္။ ROM မွာ လက္ထပ္ၿပီးေတာ႔ အိမ္ကအေမတို႔ကို အသိေပးကာ ကိုေမာင္ၿခိမ္႔ ရန္ကုန္ၿပန္ သူ႔မိဘမ်ားႏွင္႔ ဗမာ႔ဓေလ႔ထံုးစံ သြားေရာက္ ေတာင္းရမ္းေပးပါသည္။

ကိုေမာင္ၿခိမ္႔တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာရွိရာ ထိုစဥ္က အတူေနသည္မွာ ကိုေမာင္ရစ္ (မိုးမခ)၊ ႏွင္႔ ကိုေအးေက်ာ္ေက်ာ္ တို႔ၿဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က သူတို႔ႏွင္႔ same batch သူငယ္ခ်င္း လင္မယားအိမ္တြင္ သူငယ္ခ်င္း၃ေယာက္ အတူငွါးေနၾကၿခင္းၿဖစ္သည္။ ေနာက္ တစ္အိမ္ထဲ မေနေသာ္လည္း သူတို႔စားအိမ္၊ ေသာက္အိမ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စုေနေသာ ဂ်ဴေရာင္းအိစ္မွာလည္း သူငယ္ခ်င္း ၄-၅ ေယာက္ရွိေသးသည္။ ထိုထဲမွ သူ႔အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း (သူကေတာ႔ ဂြတို ဟု ခ်စ္စႏိူးေခၚပါသည္ ) ထိုအကိ္ုထံမွ မဂၤလာေဆာင္ကိစၥ၊ လက္ထပ္လက္စြပ္ အစစအရာရာအတြက္ ေငြလိုအပ္ရာ ေငြ ၈၅၀ ေခ်းထားသည္ဟု ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ သိရပါသည္။ ဆြိဆြိတီမွာလည္း ေငြအနည္းငယ္ပါရာ ယူပါလားဆိုေတာ႔ ဆြိေလး ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ ေငြ တလံုးတခဲတည္းလိုတာ အဲ႔က်မွသံုးဟု ဆိုပါသည္။

ROM မွာ လက္ထပ္ၾကေတာ႔ ... ဟင္း ဟင္း သတို႔သားၾကီး လွခ်က္ေတာ႔ေနာ္ ...

ကိုေမာင္ၿခိ္မ္႔၏ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမွာလည္း ေၿပလည္လြန္းလွ၍ ထိုေငြကို ေခ်းလိုက္သည္မဟုတ္။ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း ကူညီလို၍သာၿဖစ္ရာ သူေနာက္ပိုင္းေငြလိုလာေတာ႔ ငပြအဆင္ေၿပရဲ႔လားဟုသာ တြင္တြင္ေမးေနသည္။ (သူကလည္း ငပြဟု ခ်စ္စႏိုးေခၚပါသည္။) သူေငြလိုေၾကာင္း တိုက္ရိုက္ေတာ႔ မေမး။ ကိုေမာင္ၿခိ္မ္႔မွာလည္း သူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ မဂၤလာေဆာင္ၿပီး ေနာက္လတြင္ (သူ႔သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္ႏွင္႔အတူ) မိန္းမအသစ္ကေလး လက္ဆဲြ၍ အိမ္ေၿပာင္းရမည္ၿဖစ္ရာ အိမ္စေဘာ္ေၾကး၊ ပဲြစားေၾကး၊ အိမ္လခမ်ား ေပးစရာရွိေသး၍ အဆင္မေၿပေသးေၾကာင္း ေၿပာရသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ထိုေငြ ၈၅၀သည္ ေနာက္အိမ္ေၿပာင္းၿပီး ၂လေလာက္ ၾကာမွ ဆပ္ႏိူင္ပါေတာ႔သည္။

ဤသို႔ၿဖင္႔ အႏွဳတ္ ၈၅၀ ႏွင္႔ စခဲ႔ေသာ ဘ၀၂ခု ေပါင္းဆံုခဲ႔ပါသည္။   ။

အႏွဳတ္ ၈၅၀ က ခုေတာ႔ အတိုးေတြ ပြားေနပါၿပီ။ ဂ်ဴဂ်ဴဆိုတဲ႔ ခ်စ္သမီးေလးနဲ႔။ း)