Accident နဲ႔ အစဲြ ...

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂လေလာက္က အကႌ်အညိဳေလးတစ္ထည္ ၀ယ္လာတယ္။ အၿဖဴေရာင္ပန္းပြင္႔ေလးေတြနဲ႔။ ဒီဇိုင္းကေတာ႔ ေအာက္ပါတယ္။ အိမ္ကလူေတြ႔ရင္ေတာ႔ ေတာပံုၾကီးလို႔ ေၿပာမွာေသခ်ာတယ္။ သူ႕ေရွ႕ေတာ႔တစ္ခါမွ မ၀တ္ဖူးေသးဘူး။ အညိဳေရာင္အကႌ် တစ္ခါမွ မ၀ယ္ဖူးေပမဲ႔ ခ်ည္သားအပါးေလးမိွဳ႕ ၀တ္ရတာ သက္ေတာင္႔သက္သာရွိလွတယ္ဆို ၀ယ္လာခဲ႔တာ။

အဲဒီအကႌ်ေလး ပထမဆံုး စ၀တ္တဲ႔ေန႔မွာပဲ ကားတိုက္မွဳၿဖစ္တယ္။ ကိုယ္က၀င္တိုက္လိုက္ေတာ႔ ေရွ႕ကကားကို အေလ်ာ္ေပးလိုက္ရတဲ႔အၿပင္ အိမ္ကကားလဲ ေရွ႔မွာပိန္သြားလို႔ ၀ပ္ေလွ်ာ႔ပို႔လိုက္ရတာ တစ္ပတ္ေလာက္။ တိုက္မိတာက Cisco က ရဲကားဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္လဲ ေက်ေအးလို႔မရ။ အစိုးရကားဆိုေတာ႔ သူ႕ Rule ေတြအတိုင္း ေဖာ္မယ္လီသြားမွ ရတာဆိုေတာ႔ (အင္ရွဴးရန္႔စ္ကို မထိခ်င္လို႔) အခ်င္းခ်င္း ေၿပလည္ေအာင္ညွိလို႔လဲ မရ။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ႏွစ္စဥ္အင္ရွဴးရန္႔စ္က ၅၀% discount ေပးေနရာကေန ၂၀% ပဲ ရေတာ႔တယ္။ ေတာ္ေတာ္အထိနာသြားတယ္ေပါ႔။

အမွန္က ကိုယ္ကကားေမာင္းရင္ အင္မတန္ သတိထားတယ္။ အဲဒီေန႔က ဘယ္လိုၿဖစ္တယ္မသိ။ AYE (Express way) ထဲ၀င္တဲ႔ လမ္းေလးထဲအ၀င္ ကိုယ္႔ေရွ႕က ၿဖတ္ေမာင္းလာတဲ႔ကားကို မၿမင္ဘူး။ ၾကည္႔ေတာ႔လဲ ၾကည္႔တာပဲ။ အေ၀းၾကီးကို ၾကိဳၾကည္႔တာ။ ၀င္တိုက္မိမွသာ တိုက္ပဟ။ အဲဒီကား ဘယ္ကေရာက္လာမွန္းကို မသိတာ။ လူလဲ ၿပာသြားတာေပါ႔။ တိုက္ၿပီးၿပီးခ်င္း ကားေမာင္းရမွာကို ေၾကာက္ေနေတာ႔တာ။

အဲဒီေန႔ကတည္းက အဲဒီအကႌ်အညိုေလးကို နိမိတ္မေကာင္းဘူးဆိုၿပီး မ၀တ္ရဲေတာ႔ဘူး။ ၀တ္မယ္လို႔ ထုတ္ၾကည္႔လိုက္ ၿပန္ထည္႔လိုက္ အခါခါပဲ။ ငယ္ငယ္ကလဲ စာေမးပဲြေၿဖေတာ႔ drawing ေၿဖရမဲ႔ေန႔မွာ အၿပာေရာင္ဘီဘဲလံုၿခည္နဲ႔ အၿပာေရာင္ ပါတိတ္အဆင္အကႌ်ကို ၀တ္မိတာ။ ေၿဖတဲ႔ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ၿပာယာကိုခတ္ေနတာပဲ။ စာေမးပဲြခန္း မ၀င္မီကတည္းက တီစကဲြယားေတြၿပဳတ္က်၊ ေပတံ သံုးေၿမွာင္႔တံုးၿပဳတ္က်နဲ႔။ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုက်ေနေတာ႔တာကိုး။ ေၿဖေတာ႔လဲ ေနာက္ဆံုးတစ္ပုဒ္မွာ ရြာလည္ေနလို႔ မေၿဖႏိူုင္ခဲ႔ဘူး။ ေနာက္မွ သူငယ္ခ်င္းေတြက နင္က အၿပာေရာင္၀တ္တာကို ၿပာမွာေပါ႔။ စာေမးပဲြမွာ အၿပာေရာင္မ၀တ္ရဘူး။ နင္မသိဘူးလားတဲ႔။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ႔ စာေမးပဲြေၿဖရင္ အၿပာေရာင္လံုး၀ကို မ၀တ္ရဲေတာ႔တာ။

မဆြိတီတို႕အေမမွာလဲ အဲလိုအယူရွိတာသတိရတယ္။ သိတတ္စကတည္းက အေမဟာ အနက္ေရာင္နဲ႔ အညိဳေရာင္ကို ဘယ္ေတာ႔မွ မ၀တ္ဘူး။ ဟိုတစ္ခါေမ႔ၿပီး ပါတိတ္အညိုေရာင္ေလး ၀ယ္ေပးမိတာကို အဖြားကိုၿပန္ေပးလိုက္တယ္။ သူ႕မွာလဲ ဘယ္လို အေတြ႔အၾကံဳေတြရွိခဲ႔လဲ ကိုယ္လဲမသိဘူး။ ကိုယ္လဲ အေမ႔ကိုၾကည္႔ၿပီး အေမနဲ႔မ်ားတူေနလားလို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ မ၀တ္စဖူး အညိဳေရာင္ ပထမဆံုး စ ၀တ္တာမွာ ၿဖစ္တာကိုး။

ဒါေပမဲ႔ မေန႔ကေတာ႔ အဲလိုအစဲြေတြထားတာ မေကာင္းပါဘူးေလဆိုၿပီး ခ်ီတံုခ်တံုနဲ႔ အဲဒီအကႌ်ေလး ရံုးသြားေတာ႔ ထုတ္၀တ္လိုက္တယ္။ ကားတိုက္ထားတာလဲ ၂လနီးပါးေလာက္ရွိၿပီဆိုေတာ႔ ေသြးကလဲ နဲနဲေအးသြားၿပီကိုး။ လမ္းမွာဘာမွ အခက္အခဲမရွိေပမဲ႔ ရံုးေရာက္လို႔ ကားထဲကလဲထြက္ေရာ သက္ပ်င္းခ် အစဲြေတြမေကာင္းဘူး။ ခုေတာ႔လဲ ေအးေဆးပါလားလို႔ ေတြးရင္းေလွ်ာက္လာတာ ေရွ႔က ကားစက္ဆီေတြေပေနတဲ႔ေနရာမွာ ဖိနပ္ကေခ်ာ္ၿပီး လဲမလိုၿဖစ္လို႔ ဘုရားတလိုက္ရေသးတယ္။

အဲဒါေလးတစ္ခုကလဲြလို႔ ညေနရံုးကၿပန္တဲ႔အထိေတာ႔ ဘာမွထူးထူးၿခားၿခား မၿဖစ္ခဲ႔။ အစဲြေတြ မထားတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။




အဲဒီေန႔က တိုက္ၿပီးၿပီးခ်င္း။


သူ႕ကားက ၿခစ္မိရံုေလး ၿဖစ္သြားတာပါ။


တိုက္ၿပီးၿပီးခ်င္း ကိုယ္႔ကားဘာၿဖစ္လဲဆိုတာ လံုး၀မၾကည္႔မိဘူး။ ေၾကာက္ၿပီးေၾကာင္ေနတာ။ သူ႕ကားကလဲ ၿခစ္မိရံုေလးဆိုေတာ႔ ဘာမွမၿဖစ္ေလာက္ဘူး ထင္တာကိုး။ ဒါနဲ႔ ကားနံပတ္ေတြ၊ ဖံုးနံပတ္ေတြ၊ IC ေတြ အၿပန္အလွန္မွတ္ၾကၿပီး ၿပန္ေမာင္းလာတာ။ တစ္လမ္းလံုး ေရွ႕က တဒံုးဒံုးနဲ႔ တိုက္ေနတာေတာ႔သိတယ္။ အိမ္ေရာက္မွၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကားက ေရွ႔မွာေတာ္ေတာ္စုတ္သြားၿပီး မီးလံုးက ၾကိဳးနဲ႔ တဲြေလာင္းက်ေနတာ ေတြ႔ေတာ႔တယ္။ အဲဒီ႔ၾကိဳးကို ကတ္ေၾကးနဲ႔ညွပ္ ေနာက္ခန္းထဲထည္႔ၿပီး IDAC ကို သြားသတင္းပို႔ရတယ္။


IDAC မွာ ကိုယ္႔ထက္ဆိုးတာေတြ တစ္ပံုၾကီးရွိတယ္။

IDAC ဆိုတာ ဘာလဲသိခ်င္ရင္၊ ကားတိုက္ရင္ဘာေတြလုပ္ေဆာင္ရလဲသိခ်င္ရင္ ေအာက္ကပို႔စ္ကို ဖတ္ပါေနာ္။
ဒီမွာ ထပ္မေရးေတာ႔ပါဘူး။
http://auntysweet.blogspot.com/2009/11/blog-post_08.html