ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ ၁၀ ပုံရိပ္မ်ား- ၄ ႏွင္႔ ၅

ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ ၁၀ ပုံရိပ္မ်ား- (၄)

ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ရမဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကို လူတစ္လုံး သူတလုံးျဖစ္ေအာင္ေမြးေပးတဲ့ အေမရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္အတြက္ လိုေလေသးမရွိေအာင္ ျပဳစုေပးေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ အန္တီၾကီး၂ ေယာက္ရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႕မိသားစုတစ္ခုလုံးကို စားေရးေသာက္ေရးကအစ ေငြေၾကးကူညီေပးခဲ့တဲ့ ဦးေလး။ ကြၽန္ေတာ္ သူတို႕စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အသက္၂၃ ႏွစ္အရြယ္ ဘီအီးေနာက္ဆုံးႏွစ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ယစ္ေရႊရည္ေတြယစ္မူးလာခ်ိန္မွာ ေၾကြက်ေနတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႕ ရႈပ္ေထြးေနျပီး ဘာေတြလုပ္ရမွန္းမသိပဲ ေတြေ၀ေနသူတစ္ေယာက္ကို ကြၽန္ေတာ္ စကားလက္ဆုံက်ခဲ့ပါတယ္။

ဦးေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ မင္းေက်းဇူးဆပ္တာေတြ ေနာက္ထားလို႔ မင္းေက်ာင္းျပီးသြားရင္ ဘာလုပ္မယ္လို႕ စိတ္ကူးသလဲဆိုတာ သိခ်င္တယ္။ အစိုးရအလုပ္ပဲ ၀င္လုပ္မလား၊ အျပင္ပုဂၢလိကမွာပဲ အလုပ္လုပ္မလား၊ ႏိုင္ငံျခားမွာပဲ ပညာဆက္သင္မလားဆိုတာ အေျဖေပးဆိုေတာ့... ျပတ္သားတိက်တဲ့ အေျဖကို မေပးႏိုင္ပဲ၊ သူဘာလုပ္ရရင္ေကာင္းမွာလည္း၊ သူလုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ဖို႕ ဘယ္လိုလုပ္သင့္သလဲ မျပတ္မသား ေမးခြန္းေတြ ျပန္ေမးပါေလရဲ႕။

ဟို လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၇ႏွစ္ေလာက္က ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ျပန္လည္ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေခတ္ကေတာ့ အေျဖက ရွင္းရွင္းေလးပဲ၊ အစိုးရ အလုပ္၀င္လုပ္မယ္၊ ပေရာဂ်က္ေတြနဲ႕ အတူ သိပ္မၾကာခင္မွာ သူေဌးေလးျဖစ္ေအာင္လုပ္မလား၊ ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္သြားလုပ္မလား၊ သေဘၤာသား လုပ္မလား ဆိုတဲ့ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို ျပတ္ျပတ္သားသားေရြးျပီး ကိုယ္ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းကို မွားမွားမွန္မွန္ရင္ဆိုင္ဖို႕ အားေတြရွိခဲ့တယ္။

အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ တူအရြယ္ အသက္ ၂၀-၂၅ႏွစ္ ေငြေၾကးမျပည့္စုံတဲ့ မိဘက ေမြးဖြားလာတဲ့ တခ်ိဳ႕ေသာ လူငယ္ေတြမွာ ဘာလုပ္ရရင္ေကာင္းမွာလဲဆိုတဲ့ ေတြေ၀မွဳေတြ အျပည့္နဲ႕ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တူတစ္ေယာက္ထဲတင္မက လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႕ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ေငြေၾကးခ်ိဳ႕တဲ့မွဳ၊ လမ္းေၾကာင္းမပြင့္လင္းမွဳ၊ အက်င္႔ပ်က္ျခစားမွဳေတြၾကားထဲမွာ လူငယ္ေလးေတြဘ၀ကို မေရရာတဲ့ အနာဂတ္လမ္းေတြ ၾကိဳဆိုေနေလရဲ႕...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ ၁၀ ပုံရိပ္မ်ား- (၅)

ဒီတေခါက္ ကြၽန္ေတာ္ျမန္မာျပည္ျပန္တဲ့အခါမွ ေခတ္ပ်က္သူေဌးေခၚမလား၊ ေခတ္သစ္သူေဌးေခၚမလား သူေဌးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အဲဒီေခတ္သစ္သူေဌးေတြထဲမွာ ကြၽန္ေတာ႔္ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လဲ ပါတယ္ေပါ့။

သူ႕နာမည္က သိန္းေဇာ္တဲ့ မႏၲေလးသိန္းေဇာ္ထက္ အသက္နည္းနည္းငယ္ေပမဲ့ သူ႕လို႕ ႏုႏုရြရြ သိန္းေဇာ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ၉-၁၀တန္းဘ၀မွာကတည္းက ရန္ျဖစ္ျပီ၊ ရိုက္ပြဲျဖစ္ျပီဆိုရင္ ေျပးမၾကည့္နဲ႕ သိန္းေဇာ္တို႕ကေတာ့ ၀န္းထရံက ႏွစ္-တစ္လက္မကို ဆြဲျဖဳတ္ျပီးရိုက္လို႕ ၉-ခ်က္၊ ၁၀ခ်က္ခ်ဳပ္လိုက္ရတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေပါ့။ ၉-၁၀တန္းမွာ အရက္ဆိုတာ ၁၈ႏွစ္ျပည့္မွ ေသာက္ရတယ္လာမေျပာနဲ႕ အတတ္ေပါင္းစုံ အကုန္တတ္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သိန္းေဇာ္က ကြၽန္ေတာ္တို႕လို စာၾကိဳးစားျပီး ေအးေဆးေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ကို အႏိုင္လာမက်င့္နဲ႕ သိန္းေဇာ္တို႕လက္စာမိမယ္ေဟ့ ဆိုျပီး ကြၽန္ေတာ္တို႕ေရွ႕က ကာကြယ္တတ္ပါတယ္။

သိန္းေဇာ္မွာ ခက္တဲ့ အက်င့္ကေတာ့ အရက္အရမ္းေသာက္တယ္။ အခုေတာ့ သူ႕မွာ မိဘႏွစ္ပါးလုံးမရွိေတာ့ဘူး။ အိမ္ေထာင္လဲ မျပဳဘူး။ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႕ အေမြခြဲလိုက္ေတာ့ ရန္ကုန္ မႏၲေလး လမ္းမေပၚက ၀ပ္ေရွာ့ကို သူအေမြရတယ္။ အယ္ ... ေနာက္တစ္ခုက ၁၉၇၈ ေလာက္က ကားျပင္ရင္းရတဲ့ ပိုက္ဆံေလးနဲ႕ ၀ယ္ထားတဲ့ အိမ္၀ိုင္းေလး တစ္၀ိုင္းရွိတယ္။ အဲဒီေခတ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ျမိဳ႕ရဲ႕ အစြန္ဆုံး ေပါင္းေလာင္းရပ္ကြက္ တိုးခ်ဲ႕လိုက္ေတာ့ သူ႕မိဘေတြက သူရဲ႕ကားျပင္ထားတဲ့ေငြနဲ႕ အိမ္၀ိုင္းေလးကို ၀ယ္လုိက္တာ ၁၂၀၀ က်ပ္ေပးရတယ္။ ေပါင္းေလာင္းရပ္ကြက္ ၁၈ လမ္းမွာေပါ့။ ၁၉၈၅ က်ေတာ့ ေပါင္းေလာင္းရပ္ကြက္ကို ဂရန္ေတြခ်ေပးမယ္ဆိုေတာ့ သူက ဂရန္ေလွ်ာက္လိုက္တာ ၃၅၀၀ ကုန္တယ္တဲ့။ ေပ ၄၀ပတ္လည္ ၀ိုင္းေလးပါ။ အဲဒီမွာ ေျမစိုက္တဲေလးတစ္လုံး ေဆာက္ထားတယ္။ အဲဒီအိမ္ေလးကို ဘယ္သူမွမေနေတာ့ ဒီအတိုင္းပစ္ထားတာ ၾကာျပီေပါ့။

၂၀၀၀ေလာက္က သူမိဘေတြ မရွိေတာ့တဲ့အခါမွာ သူ႕ရဲ႕ညီမိသားစု ေနစရာမရွိေတာ့ အဲဒီအိမ္ေလးကို ျပင္ျပီး ေနၾကတယ္။ သူကေတာ့ ၀ပ္ေရွာ့မွာ အိပ္လိုက္ အရက္ေသာက္လိုက္ေပါ့။

ဒီတေခါက္ျပန္ေတာ့ သိန္းေဇာ္ကို ေတြ႕တယ္။ အိမ္၀ိုင္းေစ်းေတြ ေျပာရင္းနဲ႕ သူ႕ရဲ႕အိမ္ေလးကို လိုက္ျပတယ္။ သူ႕ရဲ႕ညီေလးေတြေနေတာ့ အိမ္ေလးကိုေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ျပန္ျပင္ထားတယ္။ အိမ္ေလးကို လိုက္ျပရင္းနဲ႕ "ဟားဟား ငါလည္း သိန္း ၂ေထာင္ေက်ာ္ သူေဌးေလး ျဖစ္ေနပါျပီကြ ... မင္းတို႕လို ႏိုင္ငံျခားမသြားေပမဲ့ မႏွစ္က ငါ့အိမ္ကို ေရာင္းမလားဆိုျပီး ေစ်းလာေပးတာ သိန္း ၂၂၀၀ ေပးမယ္တဲ႔ကြာ"

ေငြ သိန္း ၂ေထာင္ေက်ာ္ဆိုတဲ့ အသံၾကားေတာ႔ ကြၽန္ေတာ္က မင္းေရာင္းလိုက္ပါလားလို႕ စကားေတာက္တဲ့အခါမွာ...

"ေမာင္ျခိမ့္ရ ... ငါက အရက္သမားေလ... ငါ အသက္ရွင္ႏိုင္ရင္ အလြန္ဆုံး ေနာက္ထပ္ ၁၀ႏွစ္ေပါ့ကြာ ... ဒီအရက္နဲ႕ပဲ ငါေသမွာပဲ ...ငါ့မွာလဲ မိန္းမနဲ႕ကေလးမွ မရွိတာ ... ငါေသရင္ ငါ့ညီမိသားစု သက္ေတာင္သက္သာ ေနႏိုင္ပါေစ ဆိုတဲ့ ေစတနာေပါ့ကြာ...။ မေသေသးရင္ေတာ့ ငါ့အတြက္စားဖို႕သူတို႕က ဂရုစိုက္တယ္ေလ။ ေသာက္တာက ကားျပင္တာနဲ႕ ေလာက္ပါတယ္ ... မေရာင္းပါဘူးကြာ.."

ေခတ္သစ္ သိန္း၂ေထာင္ေက်ာ္ ကြၽန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း အရက္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၲာကို သူမ်က္ႏွာမွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႕ ပ်ဥ္းမနားျမိဳ႕စြန္မွာ အရင္တုန္းက ပစ္ထားတဲ့ အိမ္၀ုိင္းေတြက သိန္းေပါင္း ေထာင္ေသာင္းခ်ီျပီးတန္ဖိုးေတြနဲ႕ သူေဌးေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီေပါ့။ ေနျပည္ေတာ္နဲ႕ သိပ္မေ၀းတဲ့ ပ်ဥ္းမနားျမိဳ႕စြန္တစ္ေနရာေပါ့....။

ေမာင္ျခိမ့္

(ေလာေလာဆယ္ ဦးၿခိ္မ္႔ေရးၿပီးသမွ် အပိုင္း (၅) အထိ အကုန္ တင္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ပို႔စ္မ်ားၿပီးပါက ေနာက္ တစ္သုတ္ ေအးေဆးမွ ထပ္တင္ေပးပါမည္ ...)
(ပံုမ်ားကို ဂူဂဲမွ ယူပါတယ္ ... Credit to original uploader.)