ပ်ဥ္းမနားသြား ေတာလား ...

ရန္ကုန္ၿပန္ မွတ္တမ္း ရဲ႕ အဆက္ပို႔စ္ၿဖစ္ပါတယ္ခင္ညား။

၂၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၀
မနက္ ၉နာရီခဲြေလာက္ ရန္ကုန္က ထြက္ၾကပါတယ္။ ဦးၿခိမ္႔သူငယ္ခ်င္း ဦးေဇာ္ဆိုသူက ေနၿပည္ေတာ္ အၿမန္လမ္းကေန ကားေမာင္းၿပီး လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္။ ဦးေဇာ္ဆိုတာ ဦးၿခိမ္႔နဲ႔ ပ်ဥ္းမနားမွာပဲ အတူၾကီးပ်င္းလာတဲ႔ ဆိုးေဖာ္ဆိုးဖက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ အမွန္က ဦးၿခိမ္႔က ကိုယ္တိုင္ေမာင္းသြားမလို႔ဟာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းက ေမာင္းေနက်မဟုတ္လို႔ စိတ္ပူတယ္ဆိုၿပီး လိုက္ပို႔တာပါ။ အင္မတန္ ေက်းဇူးတင္စရာ အားနာစရာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ခုေၿပာစရာရွိတာက ဦးေဇာ္က ကားေမာင္း အလြန္ၾကမ္းတယ္ခင္ည။ လုပ္သားၿပည္သူမ်ားအားလံုး သိထားၾကတဲ႔အတိုင္း ေနၿပည္ေတာ္အၿမန္လမ္းဆိုတာကလည္း ယာဥ္တိုက္မွဳေတြ လူေသမွဳေတြနဲ႔ အရမ္းနာမည္ၾကီးေနေတာ႔ ဦးေဇာ္ေမာင္းမွာကို မဆြိတီကေတာ႔ အလြန္လန္႔ေနပါတယ္။ ဟိုတစ္ေခါက္ လိုက္ပို႔တံုးကလဲ ဦးေဇာ္ ေမာင္းတာၾကမ္းလြန္းလို႔ တစ္လမ္းလံုး ဘုရားတရင္း စီးရတယ္။ အၿပန္က် အသက္ေတာင္ ပါပါ႔မလား ... အဲလိုကို စိုးရိန္ခဲ႔ရတာပါ။

ကားေပၚစတက္တက္ခ်င္းပဲ " အဲဒီလမ္းကေလ ခုတေလာ ကားေတြခဏခဏတိုက္၊ လူေတြလဲ ေသၾကတယ္ေနာ္ " ဆို ဦးေဇာ္ကို ေၿဖးေၿဖးေမာင္းေပးဖို႔ ပတ္ပ်ိဳးတံုးရွိေသး ဦးေဇာ္က " ဟ ... ဒီေကာင္ေတြက အရမ္းေမာင္းၾကတာကိုး ..."တဲ႔ဆိုေတာ႔ ဘာဆက္ေၿပာရမွန္းေတာင္ မသိဘူးၿဖစ္သြားတယ္။ " အေဖေရ အေဖ႔သူငယ္ခ်င္း ေၿပာေနတဲ႔ပံုက သူကေတာ႔ ကားေမာင္းမၾကမ္းတဲ႔ပုံဗ်ာ ... " ဆို ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႕ ေနာက္လိုက္မွ သူ႔ရဲ႕ကားေမာင္းပံုနည္းစနစ္ကို ေၿပာၿပပါေတာ႔တယ္။

" ဒီလိုရွိတယ္ မဆြိရဲ႕ ... ကားေတြတိုက္တယ္ဆိုတာ ကားေတြ အရမ္းေမာင္းၾကလို႔ဆိုတာဟုတ္တယ္ဗ် ... လမ္းကေၿဖာင္႔ၿပီး ကားကလဲ ရွင္းေနေတာ႔ ေမာင္းရင္းနဲ႔ကို အလိုလိုေနရင္း ကီလို ၁၄၀ -၁၅၀ ၿဖစ္သြားတာ။ ေမာင္းသူက တစ္ခါတစ္ေလ သတိေတာင္ မထားမိဘူး ... "

" ေနာက္ၿပီး လမ္းမွာ လူေတြ၊ ကြ်ဲႏြား၊ စက္ဘီး လမ္းကူးၾကၿပီဆိုရင္ ကားကို သူတို႔ၿမင္ေနရတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အဲေလာက္ကားအရွိန္ၿပင္းမွန္း မသိၾကဘူး။ ကားေတာ႔ မေရာက္ေလာက္ေသးပါဘူး၊ မတိုက္ေလာက္ပါဘူးဆို ကူးလိုက္ၿပီ၊ လမ္းလည္ေခါင္ေလာက္ေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကားကသူတို႔ဆီ ေရာက္ေနၿပီ။ ကားေမာင္းတဲ႔သူကလဲ ရုတ္တရက္ကားကို အရွိန္မထိ္မ္းႏိူင္ေတာ႔ တိုက္ရင္တိုက္၊ မတိုက္ရင္ လမ္းေဘးေမာင္းခ်။ အဲလိုေတြ ၿဖစ္တာဗ်။ ၿပီးေတာ႔ အေကြ႔ေတြမွာလဲ မတရားေမာင္းၾကေတာ႔ အရွိန္မထိ္မ္းႏိူင္ပဲ စလစ္ၿဖစ္ၿပီး လမ္းေဘးေခ်ာ္ၾက၊ ေမွာက္ၾကၿပန္ေရာ ... "

" အဲဒီေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္က လမ္းလယ္ေခါင္ အၿဖဴလိုင္းကို ခြေမာင္းတယ္။ စလစ္ၿဖစ္တာ ပိုသက္သာတယ္ဗ်။ ေနာက္ ေရွ႔မွာလူၿဖစ္ၿဖစ္၊ ကား၊စက္ဘီး၊ လွည္း၊ ကြ်ဲႏြား အရိပ္အေယာင္ေတြ႔တာနဲ႔ ကားကို အရွိန္ေလွ်ာ႔ခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ သူတို႔ကို မေက်ာ္မခ်င္း ဟြန္းကို အဆက္မပ်က္ႏွိပ္ၿပီး သတိေပးေတာ႔တာပဲ ...

ဟုတ္လဲ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ ဦးေဇာ္ကားေမာင္းတာ ၿမန္ေပမဲ႔ အေပၚက သူေၿပာတဲ႔ အတိုင္းေမာင္းသြားေတာ႔ ေတာ္ေတာ္စိတ္ေအးသြားပါတယ္။ သူက ဟြန္းကို တီးတာမ်ားဗ်ာ။ အရိပ္ကေလး ၿမင္တာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းကေနကို စ တီးတာဆိုေတာ႔ ဒါက်ေတာ႔လဲ ပိုလြန္းၿပန္ၿပီလုိ႔ေတာင္ ထင္မိေသး။ ဒါေပမဲ႔ သတိပို၊ လိုသည္မရွိပါဗ်ာ။ သတိရွိတာေကာင္းပါတယ္။ (အမွန္က ကိုယ္ေတြ စိုးရိန္မွန္းသိလို႔ ေသခ်ာသတိထားေမာင္းတာလဲ ၿဖစ္ႏိူင္ပါတယ္။ အင္မတန္ ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းပါတယ္ ..)

ဒါနဲ႔ ပ်ဥ္းမနား - ရန္ကုန္က မိုင္၂၀၀ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိရာမွာ လမ္းတစ္၀က္ေလာက္က်ေတာ႔ ခရီးသြားေတြ စားေသာက္အနားယူဖို႔ ေနရာကို ေရာက္လာပါတယ္။ အရင္ကလို ဦးေဇာ္လည္း "ၾကက္မၾကီး "ေအာ္စရာမလိုေတာ႔ပါဘူး။ (ၾကက္မၾကီးဆိုတာကေတာ႔ "က်န္းမာေရး" လို႔ေအာ္တာကို ဂ်ဴဂ်ဴငယ္ငယ္က နားၾကားလဲြတာပါ။ ဒီပို႔စ္မွာၾကည္႔ပါ။)

ႏိူင္ငံၿခားရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာပဲ ၿမင္ဖူးတဲ႔ အလြန္သပ္ရပ္၊ အဆင္႔ၿမင္႔တဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ စီတန္းေနတဲ႔ေနရာကို ကားကေကြ႔၀င္သြားပါတယ္ခင္ညာ။ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ မဆြိတီတို႔ အေနာက္ႏိူင္ငံတစ္ခုခုပဲ အလည္ေရာက္ေနတယ္လို႔ ထင္စရာ ၿဖစ္သြားရေလာက္ေအာင္ ၿမင္ကြင္းက လွပအဆင္႔ၿမင္႔ပါတယ္။ တိုးတက္မွဳ တစ္ခုေပါ႔ဗ်ာ။

ေနာက္တစ္ခု ၾကံဳလို႔ေၿပာခ်င္တာက ဒီတစ္ေခါက္ၿပန္ေတာ႔ ရန္ကုန္လမ္းေတြမွာေရာ၊ ခု ဒီလမ္းမွာပါ လင္ခရူဇာလို၊ ပါက်ဲရိုးလို ကားေကာင္း ကားသစ္ေတြ အမ်ားၾကီးေတြ႔ရတာပါပဲ။ without ေတြ ေက်းဇူးၿဖစ္မယ္ေနာ္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ္႔တိုင္းၿပည္မွာ တစ္ခါတစ္ေလ အဲလို ေၿပာင္ေၿပာင္ေရာင္ေရာင္ေလးေတြေတြ႔ရင္ ေက်နပ္မိတာပါပဲ။ ေနာက္သတိထားမိတာက ၿမန္မာၿပည္ကလူေတြက ကားေတြကို အၿဖဴေရာင္ၾကိဳက္ၾကတယ္ေနာ္။ ဘာကားၿဖစ္ၿဖစ္ အၿဖဴခ်ည္႔ပဲ။ စလံုးမွာေတာ႔ metalic ေရာင္လို႔ေခၚတဲ႔ ေငြေရာင္ေတြမ်ားေတာ႔ မ်က္စိထဲ အၿမင္ဆန္းေနတယ္။

ကားပတ္ကင္ေတြကလဲ အဆန္းဗ်။ ကိုယ္စားမဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္နာမည္ေရးထားတဲ႔ ေနရာမွာပဲ ကားပတ္ရတာ။ မဆြိတီတို႔သြားေတာ႔ feel မွာ ကားေတြၿပည္႔ေနလို႔ မတတ္ႏိူင္ဘူးဆိုၿပီး တၿခားေနရာ ၀င္ပတ္ခဲ႔ၾကတယ္။ feel မွာပဲ ေန႔လည္စာ၀င္စား၊ က်န္းမာေရးသြားၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ရယ္စရာ တစ္ခုက အိမ္သာေတြက မီးဖိုေခ်ာင္နဲ႔ ကပ္ေနေတာ႔ ခ်က္ၿပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္တဲ႔ အနံ႔ေတြက အိမ္သာထဲမွာ ေမႊးၾကိဳင္္ေနေတာ႔ အိမ္သာတက္ရင္းနဲ႔ ႏွာေခါင္းပိတ္ထားစရာ မလိုေတာ႔ဘူးဗ်ာ။ အသစ္မိွဳ႕လားေတာ႔မသိ။ အိမ္သာေတြလဲ ေတာ္ေတာ္သန္႔ရွင္းပါတယ္။

လမ္းခရီးနားတာ နာရီ၀က္ေလာက္ ေပါင္းလိုက္ေတာ႔ ေနၿပည္ေတာ္ကို ၄နာရီေလာက္ ေမာင္းရတယ္ထင္တာပဲ။ ေသခ်ာေတာ႔ မွတ္မထားမိဘူး။


ေနၿပည္ေတာ္မွာ ၿမိဳ႕နာမည္ေတြက အဆန္းဗ်။ မဆြိတီတို႕ငယ္ငယ္က သင္ခဲ႔ရတဲ႔ မေဟာသဓာ ဇာတ္ေတာ္ထဲကလို ၿမိဳ႔နာမည္ေတြဆိုေတာ႔ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ေသခ်ာ မဖတ္တတ္လို႔ ၿပံဳးမိေသးတယ္။


ညညဆိုရင္ ဒီလမ္းေတြက မီးေရာင္တညီးညီး လင္းထိန္လြန္းလို႔ ရြာထဲကလူေတြ အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာ ထြက္သန္းရွာၾကပါသတဲ႔ း)))ဦးေဇာ္က ရယ္စရာေၿပာတာပါ။ မီးတိုင္ေတြကေတာ႔ ၿမင္တဲ႔အတိုင္း စိတ္ေနတာ ေၿပာမယံု၊ ၾကံဳဖူးမွသိ ဆိုသလိုပါပဲ။

ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္နဲ႔ တစ္ပံုစံတည္း တူေအာင္တည္ထားတဲ႔ ဘုရားပါတဲ႔။




ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႔ထဲ ၀င္ပါၿပီ။
ဦးၿခိမ္႔ အေၿပာကေတာ႔ ေနၿပည္ေတာ္ၾကီး ေဘးမွာသာေနရတာ ... သူတို႔ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႔ ကေတာ႔ သူတို႔ငယ္ငယ္တံုးကအတိုင္း မေၿပာင္းလဲပါဘူးတဲ႔ဗ်ာ။ လမ္းေတြက တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ ေက်ာက္ခဲစားသြား အစာေက်တံုး။ တိုက္ေတြ၊ အိမ္ေတြ၊ ေစ်းေတြ ကလည္း ေဟာင္းႏြမ္းေနဆဲလို႔ မေက်မနပ္ေၿပာပါတယ္။


ေန႔လည္ ၁နာရီခဲြမွာ ဦးၿခိမ္႔တို႔အိမ္ေရာက္ပါတယ္။ အေဒၚအပ်ိဳၾကီးေတြနဲ႔ အကို၀မ္းကဲြေတြ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔သားအဖနဲ႔ အလြမ္းသည္ၾကသည္ေပါ႔ဗ်ာ။ ေဒၚဆြိတီလည္း ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ဇာတ္ရံၿဖစ္သြားပါေတာ႔တယ္ း)))

၂၉ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၀
ဦးၿခိမ္႔ရဲ႕အကို ဆရာ၀န္လဲ မန္းေလးကေန ေရာက္ေနလို႔ သူတို႔ေမာင္ႏွမေတြ စံုေနတာနဲ႔ မနက္ကို ကြယ္လြန္သြားၿပီၿဖစ္တဲ႔ မိဘ၂ပါးနဲ႔ အကိုၾကီးကို ရည္မွန္းၿပီး ဘုန္းၾကီးငါးပါးပင္႔ ဆြမ္းကပ္ပါတယ္။ သူတို႔အရပ္က ဘုန္းၾကီးပင္႔တာ အဆန္းဗ်။ ေက်ာင္း၅ေက်ာင္းကေန ဘုန္းၾကီး ၅ပါး စံုေအာင္ ပင္႔ရတာပါ။



ဦးၿခိမ္႔တို႔ အိမ္က ဘုရားခန္းအၿပင္ အဆင္က အင္မတန္ ေရွးဆန္ပါတယ္။
ဆြမ္းေကြ်းမွာ အုန္းပဲြ ငွက္ေပ်ာပဲြလဲပါတယ္။ ကြမ္းအစ္လဲပါတယ္။


ဂ်ဴဂ်ဴးနဲ႔ ၾကီးေတာ္မ်ား။ ခရမ္းေရာင္နဲ႔က စလံုးက ၾကီးေတာ္ပါ။ အတူၿပန္လာၾကၿပီး ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာကတည္းက ၾကီးေတာ္က ပ်ဥ္းမနားကို အရင္သြားႏွင္႔တာပါ။


ပ်ဥ္းမနားမွာ တစ္ညအိပ္ပဲေနၿဖစ္မွာမိွု႔ မဆြိတီကေတာ႔ အၿပင္ထြက္ မလည္ေတာ႔ပါဘူး။ ေယာင္းမ အပ်ိဴၾကီးေတြနဲ႔ စကားစၿမည္ေၿပာရေအာင္ အိမ္မွာပဲ ေနပါတယ္။ အပ်ိဳၾကီးေတြက ဟိုမွာမစားရဘူးဆိုၿပီး ေစ်းထဲက ၿမန္မာမုန္႔ေတြ မ်ိဳးစံု၀ယ္ၿပီး ဧည္႔ခံေတာ႔တာပဲ။ မုန္႔လက္ႏွိပ္၊ မုန္႔လက္ေကာက္၊ ကန္ဇြန္းရြက္ ေကာ္ၿပန္႔သုတ္၊ ပဲၿမစ္ကို ထုၿပီး ဆီနဲ႔အိေနေအာင္နယ္ထားတာ .... အစံုပဲ။ ဦးၿခိမ္႔ကေတာ႔ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔ အၿပင္ထြက္သြားလိုက္၊ ၿပန္လာလိုက္နဲ႔ပါပဲ။

ေန႔ခင္း ၁နာရီခဲြေလာက္ ပ်ဥ္းမနားက အမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဓာတ္ပံုရိုက္ၾက၊ ကန္ေတာ႔ၾကနဲ႔ ႏွဳတ္ဆက္ၿပီး ၿပန္ခဲ႔ပါတယ္။ ၿပန္ခါနီး တစ္ဦးတည္းေသာ တူမေလး ဂ်ဴဂ်ဴကို ၾကည္႔ရင္း မ်က္ရည္လည္ရဲႊနဲ႔ ႏွဳတ္ဆက္ေနတဲ႔ အစ္မ အပ်ိဳၾကီး ကိုလဲ အားေပးခဲ႔ရပါေသးတယ္။

အၿပန္လမ္းမွာေတြ႔ခဲ႔တဲ႔ toll gate ...

မဆြိတီတို႔ လမ္းေရာက္ေတာ႔ ညေန ၃နာရီ ၄နာ၇ီေလာက္အခ်ိန္ လမ္းမွာ ရန္ကုန္က ထြက္လာတဲ႔ ခရီးသည္တင္ကားေတြ အမ်ားၾကီးေတြ႕ခဲ႔ပါတယ္။ ကားေတြကလဲ မေလးတိုးကားေတြလို သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ အသစ္ေတြခင္ဗ်။ အဲဒီကားၾကီးေတြ ေတြ႔တာနဲ႔ ဘတ္စ္ကားၾကီးေတြစီးၿပီး တၿငိမ္႔ၿငိမ္႔ ခရီးသြားရတာကိုၾကိဳက္တဲ႔ မဆြိတီ ပ်ဥ္းမနားကို ေနာက္တစ္ေခါက္ေတာ႔ တိုးကားနဲ႔ သြားဦးမယ္လို႔ စိတ္ကူးယဥ္ေနမိပါေတာ႔တယ္။

ရန္ကုန္၀င္ခါနီးေတာ႔ အိမ္ကေန ခရီးေဘးရန္ကင္းဖို႔ ဆုေတာင္းေပးေနၾကတဲ႔ ဦးေဇာ္ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ မဆြိတီတို႔ အေမကို ရန္ကုန္၀င္ပါၿပီဆိုတဲ႔ အေၾကာင္း စိတ္မပူရန္ ဖုန္းဆက္ေၿပာရင္း ...

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို တစ္ေခါက္ ၿပန္ေရာက္ပါၿပီ ...

ရန္ကုန္ ၿပန္မွတ္တမ္း အပိုင္း ၂ မွာ ဆက္ေရးပါမည္။