Thursday, March 8, 2012

ဥေပေစၦတကကံ ...


ကိုေမာင္ၿခိမ္႔သည္ ေဗဒင္လကၡဏာ အလြန္၀ါသနာပါရာ ဆြိဆြိတီ၏လက္ဖ၀ါးေလးကို ကိုင္ၾကည္႔ကာ လကၡဏာဖတ္ေလ႔ရွိသည္။ ၿပီးေတာ႔ ေဗဒင္ဆရာလို ဟန္ပါပါၿဖင္႔ " ၾကည္႔စမ္း ညည္းအသက္လမ္းေၾကာင္းၾကီးက ရွည္လိုက္တာ ၿပီးေတာ႔ ၿဖဴးေနတာပဲ .... ဥပေစၦတကကံ နဲ႔ေတာ႔  ေသမွာ မဟုတ္ဘူး" ဟု ေၿပာေလ႔ရွိသည္။ ဆြိဆြိတီေလးမွာ "ဥေပေစၦတကကံ" ဆိုသည္ကို နားမလည္၊ ဘာတုန္းလို႔ ေမးလွ်င္ ကားတိုက္တာတို႔၊ ေလယာဥ္ပ်က္က်တာတို႔၊ သူမ်ားသတ္လို႔ ေသရတာတို႔လို  ရုတ္တရက္ အေသဆိုးၿဖင္႔ မေသရာ ဟူ၍ ၿဖစ္ေလသတတ္။

***********************************************************************************

လြန္ခဲ႔ေသာႏွစ္ေပါင္း ၃၀ေက်ာ္ခန္႔ကၿဖစ္သည္။

 ဆြိဆြိတီေခၚ ဘုတ္အီးမေလးသည္ အစိမ္းပုပ္ေရာင္စကပ္ အကြက္က်ား၊ စကပ္ႏွင္႔အဆင္တူ ေကာ္လံအကြက္က်ားေလးပါသည္႔ အစိမ္းေဖ်ာ႔ေရာင္ ေဖာ႔ရွမ္အက်ီ လက္ေဖာင္းေလးကို ၀တ္ကာ  ေအာက္ကိုငံု႔ၾကည္႔လိုက္၊ မွန္ၾကည္႔လိုက္ႏွင္႔ သူ႔ကိုသူ ၾကည္႔မ၀ၿဖစ္ေနသည္။ ၀တ္စံုသည္ကား ထိုေခတ္အခ်ိန္က နာမည္ၾကီး  "ေဘာ္ဘီ" ဆိုေသာကားထဲမွ ကုလားမင္းသမီးေလး ၀တ္ေသာ ၀တ္စံုၿဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ႔ သူ႔အေမ သိမ္ၾကီးေစ်းမွ ၀ယ္လာေသာ အစိမ္းေရာင္ ေဒါက္ၿမင္႔ဖိနပ္ကို စီးကာ အိမ္ထဲတြင္ပင္ တေဒါက္ေဒါက္ႏွင္႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနၿပန္သည္။ ေဘးမွၾကည္႔ေနသာ အေမႏွင္႔ ေဒၚေလးတို႔ကလဲ "ခေလးႏွင္႔ အေတာ္ပါပဲ ဒီေလာက္ဆို ... " ဟု ဆိုကာ  စကားစၿမည္ေၿပာေနၾကသည္။ 

အေမတို႔ေၿပာစကားမ်ားအရ ဘုတ္အီးမေလးသည္ ေဒၚေလးႏွင္႔အတူ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုသုိ႔ လိုက္သြားရမည္။ ထိုအတြက္ ၀တ္စံုကို အစမ္း၀တ္ၾကည္႔ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ႔  မဂၤလာေဆာင္ကလဲ သာမန္ေညာင္ည မဟုတ္၊ ဘုတ္အီးမတို႔လို ၀န္ထမ္းတန္းလွ်ားတြင္ေနေသာ အသိုင္းအ၀ိုင္းႏွင္႔ လံုး၀ မစပ္ဆက္ေသာ အင္းယားကန္ဟိုတယ္တြင္ က်င္းပမည္႔ မ်က္ႏွာၾကီး အသိုင္းအ၀ိုင္းမွ မဂၤလာေဆာင္ၿဖစ္ေလသည္။ 

 ဤေနရာတြင္ ေဒၚေလးအေၾကာင္း ေၿပာရဦးမည္။ ေဒၚေလးဆိုသည္ကား ဦးေလးႏွင္႔စပ္မွ ေတာ္ရေသာ (အေဖ႔ညီအငယ္ဆံုး) ဦးေလးမိန္းမၿဖစ္ပါသည္။ သူတို႔သည္ သူ႔အကိုမဂၤလာေဆာင္တက္ရန္ တစ္နယ္တစ္ေက်းမွ လာၾကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္တြင္ တည္းခိုရန္ ေဆြမ်ိဳးဆို၍ ဆြိဆြိတီတို႔အိမ္သာရွိရာ ေရာက္တိုင္း ဒီမွာသာ တည္းၾကသည္။ ေဒၚေလးသည္ ခေလးခ်စ္တတ္သူၿဖစ္ရာ ဘုတ္အီ္းမေလးကို အလြန္ခ်စ္သည္။ တူမေလး၊ တူမေလး ပါးစပ္ဖ်ားမွမခ်။ ဘယ္သြားသြား အေဖာ္ေခၚသြားေလ႔ရွိသည္။ ခုလည္း သူ႔အစ္ကို မဂၤလာေဆာင္ကို ေခၚသြားဦးမည္တဲ႔။

မဂၤလာေဆာင္မည္႔ သတို႔သား၊ ေဒၚေလးအစ္ကို ဆိုသည္ကိုေတာ႔ ဘုတ္အီးမ တစ္ခါမွ်ပင္ မၿမင္ဖူးပါ။ တရက္ကေတာ႔ ေဒၚေလးက သတို႔သမီးအိမ္ သြားၾကမည္ဆိုကာ ဟိုက ကားလႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ဟိုင္းလတ္စ္ကားေလးက လမ္းမၾကီးမွသည္ လမ္းသြယ္ေလးေတြ၊ ေနာက္ ၿခံက်ယ္၊ ၀န္းက်ယ္ေတြရွိေသာေနရာသို႔ ေကြ႔၀င္ကာ ဂိတ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးၿဖတ္ကာသြားေနသည္။  ဂိတ္တစ္ခုေရာက္တိုင္း ကားေမာင္းသူက အေလးၿပဳလိုက္၊ ဂိ္တ္ေစာင္႔က အေလးၿပန္ၿပဳလိုက္ႏွင္႔ သတိထားမိသည္။

မၾကာမီမွာပင္ ၂ထပ္တိုက္ အၿမင္႔ၾကီးေဆာက္ထားေသာ ခန္းနားလွပေသာ ၿခံက်ယ္ၾကီးထဲသို႔ ေကြ႔၀င္ကာ ကားေပၚတီကိုေအာက္တြင္ ရပ္လိုက္သည္။ ေဒၚေလးက သမီးလာဆိုကာ အ္ိမ္ထဲ၀င္ၾကသည္။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ႔ ဆိုဖာၾကီးေတြ အၾကီးၾကီးေတြေပၚမွာ အသက္ ၅၀ေလာက္ရွိသည္႔ ရုပ္ရည္ ခန္႔ခန္႔ေခ်ာေခ်ာ ဘဘၾကီးႏွင္႔ အန္တီၾကီးတို႔ ထိုင္ေနၾကသည္။ အန္တီၾကီးမွ " ေဟာ ေရာက္လာၾကပလား.." ေမးကာ ေဒၚေလးႏွင္႔ စကားစၿမည္ေၿပာေနၾကသည္။ ဘဘၾကီးသည္ ထိုေခတ္အခ်ိန္က အရွိန္ၾသဇာၾကီးမားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္ဟု ေနာက္ပိုင္းမွ သိရပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔မွာ မာန္မာန အရိပ္အေရာင္မ်ားကိုေတာ႔ မေတြ႔ရပါ။ ဆြိဆြိတီေလးကိုလည္း ၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးႏွင္႔ သမီး နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ ဘယ္ႏွစ္တန္း ေရာက္ၿပီလဲဟု ႏွုတ္ဆက္ပါသည္။ ထိုစဥ္က ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ထားခ်ိန္ၿဖစ္ရာ " ငါးတန္းေၿဖထားတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ဆို ေၿခာက္တန္းတက္ရမွာ" ဟု ၿပန္ေၿပာေလရာ ဘဘၾကီးက "ေအး အဲဒါဆို ေနာက္ႏွစ္ေတာ႔ ေၿခာက္တန္းဆို ငါးေၿခာက္ေစာ္နံေတာ႔မွာပဲ ဟား..ဟား " ဟုပင္ ရယ္စရာေၿပာလိုက္ေသးသည္။

ေနာက္ေန႔ မဂၤလာေဆာင္ပဲြကလဲ အလြန္ပင္စည္ကားလွပါသည္။ သတို႔သမီးကလဲ ေၾကြရုပ္ကေလးလို ေခ်ာေမာလွပပါသည္။ သတို႔သားကလဲ အသားညိဳညိဳ၊ အရပ္ၿမင္႔ၿမင္႔ ေယာက္်ားပီသ ခန္႔ညားကာ အေနာက္တိုင္း၀တ္စံုကို စမတ္က်က် ၀တ္ထားရာ သတို႔သမီးႏွင္႔ လိုက္ဖက္ညီလွပါသည္။ (သတို႔သားသည္ စစ္ဗိုလ္တစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္ဟု ေနာက္ပိုင္းတြင္ သိရပါသည္။) တီး၀ိုင္းမွလဲ နာမည္ၾကီး အႏုပညာသည္ အဆိုေတာ္မ်ားမွ အခါေတာ္ေပးၾက၊ သီဆိုၾကႏွင္႔ အစားအေသာက္မ်ားမွာလဲ ကိတ္မုန္႔၊ ဆိတ္သားပတ္ဖ္၊ ေရခဲမုန္႔ အစရွိသည္တို႔ကို လွလွပပ၊ ၿပင္ဆင္ထားရာ ဒီလိုပဲြမ်ိဳး တစ္ခါမွ်မၿမင္ဖူးေသာ ဘုတ္အီးမေလးမွာ ၿမင္သမွ် အထူးအဆန္းခ်ည္းသာ ၿဖစ္ေနပါေတာ႔သည္။ 

*************************************************************************

 ေနာက္ပိုင္း ဘုတ္အီးမတို႔မိသားစုလည္း ၀န္ထမ္းအိမ္ရာမွ ေၿပာင္းကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔စြန္တြင္ အိမ္ေလးတစ္လံုး၊ နွင္းဆီစိုက္ရန္ ၿခံေလး တစ္ၿခံ ၀ယ္ကာ ေၿပာင္းေနၾကသည္။ ေဒၚေလးတို႔  လင္မယားလဲ ရန္ကုန္ကို မၾကာခဏလာလည္၊ဘုတ္အီးမေလးလဲ ေတာ္ေတာ္သိတတ္သည္႔အရြယ္ ေရာက္ပါၿပီ။ ေဒၚေလးတို႔လာတိုင္း သူ႔အစ္ကိုေနသည္႔ ရန္ကင္းတိုက္ခန္းဖက္ သြားသြားလည္ရာ ထံုးစံအတိုင္း ဘုတ္အီးမတို႔က ကန္႔လန္႔ပါၿမဲပင္။ ေဒၚေလးကလဲ မိန္းခေလး အေဖာ္မရိွရာ ဒီတူမလုပ္သူကို အေဖာ္စပ္ၿမဲ။

ေဒၚေလးနွင္႔အတူ ရန္ကင္းက တိုက္ခန္းေလး သြားလည္တိုင္း ေဒၚေလးအစ္ကိုကို ေတြ႔သည္႔အခါမ်ားတြင္ အိမ္ေရွ႔က ခံုမွာ ထိုင္ေနသာတာမ်ားသည္။ ဘယ္မွ ထသြားထလာလဲ မေတြ႔ရ။ စစ္၀တ္စံုလည္း ၀တ္သည္မေတြ႔ရ။ အရပ္၀တ္ေဘာင္းဘီရွည္ေလးႏွင္႔ စာအုပ္ဖတ္ခ်င္ဖတ္ ေအးေအးေအာေအာ ထိုင္ေနသည္သာ မ်ားသည္။စကားေၿပာရာတြင္လည္း ခပ္ေအးေအး၊ ညင္ညင္သာသာေပမဲ႔ အသံ၀ါၾကီးႏွင္႔ေၿပာတတ္သည္။ငယ္ငယ္က ေဒၚေလးတို႔ ေၿပာတာေတြနားမလည္ေသး၍ ေနာက္ပိုင္းမွသိရသည္မွာ
 ေဒၚေလးအစ္ကိုသည္ တိုက္ပဲြတြင္ မိုင္းထိကာ ေၿခေထာက္ ၂ဖက္စလံုး ၿဖတ္ထားရသူၿဖစ္သည္။ မဂၤလာေဆာင္စဥ္က ေၿခေထာက္အတုတပ္ထားၿခင္းေၾကာင္႔ ဆြိဆြိတီေလးက မသိၿခင္းၿဖစ္သည္။

 ေၾကြရုပ္ေလးလိုေခ်ာေမာေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္၏သမီးက အညတရ ေၿခ၂ဖက္မရွိသည္႔ စစ္ဗိုလ္ေလးကို လက္ထပ္သည္႔ မဂၤလာသတင္းသည္ ထိုေခတ္ ထိုအခ်ိန္က အလြန္နာမည္ၾကီးခဲ႔ပါသည္။ အဆိုေတာ္ ေမဆြိပင္ သူတို႔ အေၾကာင္းစပ္ထားေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဆိုခဲ႔ဖူးပါသည္။ ဆြိဆြိတီေလးက သူတို႔ကို ကိုေဇာ္ႏွင္႔ မေဆြဟုေခၚပါသည္။ မေဆြသည္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးေပမင္႔ ရုပ္ရည္ေလး ေခ်ာေမာသလို မာန္မာနမရွိ၊ စိတ္ရင္းေကာင္း၊ သေဘာမေနာေကာင္းသူတစ္ဦးၿဖစ္ပါသည္။ တစ္ခါတရံ ဆြိဆြိတီေလးကိုလည္း ညီမေလးအတြက္ဆိုကာ ႏိူင္ငံၿခားၿဖစ္မိတ္ကပ္ဗူးမ်ား၊ မုန္႔ဖိုးမ်ားလည္း ေပးတတ္ပါေသးသည္။
 
မေဆြမွာ သားေလးတစ္ေယာက္၊ သမီးေလးတစ္ေယာက္ေမြးထားၿပီး အမ်ားအားၿဖင္႔ ႏိူင္ငံၿခားထြက္ အလုပ္လုပ္ေနတတ္သည္။ ေယာက္်ားက ဒုကၡိတမိွဳ႔ ေဆြကိုယ္တိုင္ စီးပြားထြက္ရွာရမယ္ဆိုကာ ဂ်ပန္သို႔သြားကာ အလုပ္လုပ္သည္ဆိုသည္။ အလြန္လည္း ထက္ၿမက္ေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးၿဖစ္ပါသည္။  ေနာက္ပိုင္း မေဆြလည္း သားသမီးေလးေတြ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေရာက္လာေတာ႔ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္တည္း စိတ္မခ်တာေရာ၊ ေငြေၾကးလည္း အတန္ငယ္ၿပည္႔စံုလာလာတာေရာ၊ အိုးမကြာ အိမ္မကြာ ဒီမွာပဲ စီးပြားရွာမည္ဆိုကာ  ၿပန္လာသည္။  ထိုအခ်ိန္တြင္ သူ႔အေဖ ဘဘၾကီးမွာ လယ္ယာႏွင္႔သစ္ေတာ ၀န္ၾကီးၿဖစ္ေနပါၿပီ။

မေဆြၿပန္လာေတာ႔ ဂ်ပန္မွ အထပ္သားစက္၊ လွွ်ာထုိးစက္မ်ား သစ္အေခ်ာထည္စက္ အစရွိသၿဖင္႔ သစ္လုပ္ငန္းႏွင္႔ပတ္သတ္ေသာ စက္အေကာင္းစားေတြ ၀ယ္ခ်လာသည္။ ေနာက္ေတာ႔ ေမွာ္ဘီ၊ ဖက္မွာထင္သည္၊ ေၿမကြက္၀ယ္ကာ သစ္သားအေခ်ာကိုင္စက္ရံုအၾကီးၾကီး ေဆာက္သည္ၾကားသည္။ စက္ရံုကို အလြယ္တကူၾကည္႔ရွဳစီမံႏိူင္ေအာင္ စက္ရံုႏွင္႔ မနီးမေ၀းမွာလဲ  အိမ္ေလးတစ္လံုးေဆာက္ထားေသးသည္။

တစ္ရက္ေတာ႔ အေမကေၿပာသည္။  ေဒၚေလးတို႔ ရန္ကုန္ေရာက္ေနသည္တဲ႔။ ေဒၚေလးတင္မက ေဒၚေလးအထက္က အစ္မ အေမသန္းလဲ ပါသည္တဲ႔။ ၿပီးေတာ႔ အေမကဆက္ေၿပာေသးသည္။ ကိုေဇာ္ႏွင္႔ မေဆြေတာ႔ ေမွာ္ဘီမွာ ကားအက္ဆီးဒင္႔ၿဖစ္လို႔ ၂ေယာက္လံုး ဆံုးသြားၿပီဟု။ ဆြိဆြိတီေလးမွာ ကိုယ္႔နားကိုပင္ ကိုယ္မယံုႏိူင္၊ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႔လား။ အၿဖစ္ဆိုးလိုက္တာ မေဆြနဲ႔ ကိုေဇာ္တို႔ရယ္ ... ၿဖစ္မွၿဖစ္ရေလဆိုကာ စိတ္မေကာင္းၿခင္းၾကီးစြာၿဖစ္ရသည္။ ေနာက္ေတာ႔ အေမနွင္႔ ေဒၚေလးတို႔တည္းရာ ရန္ကင္းက ကိုေဇာ္တို႔ိအိမ္သြားၾကသည္။ ခေလးေတြကိုေတာ႔ အဘိုးေတြ အဘြားေတြ အိမ္ပို႔လိုက္ပါၿပီ။

ေဒၚေလးႏွင္႔ေတြ႔ေတာ႔ အက်ိဴးအေၾကာင္း အစံုအလင္ သိရပါသည္။ ထိုေန႔က စက္ရံုနားက အိမ္မွာ မေဆြတို႔မိသားစု ခေလးေတြေရာ ေခၚကာ ညအိပ္ၾကသည္။ မနက္ေစာေစာ ခေလးေတြ မႏိူးေသးခင္ လင္မယား၂ေယာက္ စက္ရံုဖက္ကို ကားေလးေမာင္းကာ သြားၾကည္႔ၾကသည္။  အၿပန္မွာ အိမ္ရွိရာ လမ္းသို႔ ေကြ႔ရန္ ဘယ္ဖက္မီးကို အခ်က္ၿပသည္။ ဤတြင္ ေနာက္မွာပါလာေသာ အေ၀းေၿပးကားၾကီး တစ္စီးသည္၊ အခ်က္ၿပနားလည္မွဳလဲြကာ ေက်ာ္ခိုင္းသည္ထင္၍ ေက်ာ္အတက္၊ မေဆြကလည္း ကားကို ေကြ႔အခ်မွာ ကားကို ခါးလည္ကၿဖတ္တိုက္လိုက္ရာ ကိုေဇာ္ကေတာ႔ ပဲြခ်င္းၿပီး ေသဆံုးခဲ႔သည္။ မေဆြကေတာ႔ ေဆးရံုေရာက္မွ ဆံုးသြားသည္တဲ႔။ မေဆြသည္ကား ေသဆံုးခ်ိန္ထိ ေယာက္်ားၿဖစ္သူကို စိတ္မခ် ။ ကိုေဇာ္ .. ကိုေဇာ္ ... ဟု ေခၚကာ ေဆးရံုကားေပၚ ပါသြားသည္ဆိုပါသည္။

အၿဖစ္မွာ ရင္နာစရာေကာင္းလွပါသည္။ အေ၀းေၿပးလမ္းမေပၚ၀ယ္ စာအုပ္မ်ားတြင္မေရးထားေသာ လမ္းစည္းကမ္း၊ ကားသမားအခ်င္းခ်င္း နားလည္မွဳမ်ားရွိရာ ဘယ္မီးၿပလွ်င္ ေက်ာ္တက္ဟု အဓိပါယ္ရပါသည္။ ဤသည္ကို မသိခဲ႔ေသာ ဂ်ပန္မွ ၿပန္ေရာက္ကာစ  ကားေမာင္းလည္းၾကမ္းၿပီး သူမွန္လွ်င္လံုး၀ မေလွ်ာ႔သည္ဟု နာမည္ၾကီးေသာ၊ ဘယ္ေကြ႔မည္ အခ်က္ၿပကာ ရဲရဲေကြ႔၀င္ခဲ႔ေသာ မေဆြေမာင္းသည္႔ကားကို ၿဖတ္တိုက္မိၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ဘာမဟုတ္သည္႔ မွားယြင္းမွဳေလးၿဖင္႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ၂ေယာက္လံုး ဆိုးဆိုးရြားရြား အသက္ဆံုးရံွဳးခဲ႔ရပါသည္။

ဆြိဆြိတီေလးမွာ ထိုေန႔ညက ေဒၚေလးက အေဖာ္ေခၚထား၍ ထိုတိုက္ခန္းက ကိုေဇာ္တို႔ မေဆြတို႕႔ အိပ္ေသာ ကုတင္ၾကီးေပၚတြင္ ေဒၚေလးရယ္၊ ေမာင္၀မ္းကဲြေလးရယ္ႏွင္႔ အိပ္လိုက္ရပါသည္။ ကိုေဇာ္ႏွင္႔ မေဆြတို႔မွာ ဥေပေစၦတကကံ ႏွင္႔ေသခဲ႔ရပါသည္။  ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ အင္မတန္ပင္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရပါသည္။ လူပိန္းစကားေၿပာလွ်င္ အစိမ္းေသဟုေၿပာလို႔ ရပါသည္။ သို႔ေပမဲ႔ သူတို႔ အိမ္တြင္ေနစဥ္ေရာ ညေရးညတာ အိပ္ရာေပၚမွာေရာ ေၿခာက္ေၿခာက္ၿခားၿခား ဘာတစ္ခုမွ မၿဖစ္ခဲ႔ပါ။

ဆက္ပါဦးမည္ ....






32 comments:

  1. ကုိေဇာ္နဲ႔ မေဆြ အေၾကာင္းၾကားရတာ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ..:(

    ReplyDelete
  2. ေစာင့္ဖတ္ပါမည္။

    ReplyDelete
  3. ေတာ္ေတာ္ျကာျပီထင္တယ္ျကားဖူးသလိုဘဲ။

    ReplyDelete
  4. Awww, you are talking about Ko Phyo's parents!

    ReplyDelete
  5. Yes, I knew Ko Phyo and Chit Su since they were young. After their parents death, I no longer saw them. Now I heard Chit Su is in S'pore.

    ReplyDelete
  6. Retired General Chit Swe & family?

    ReplyDelete
  7. အမဆြိ ေျပာတာ အန္တီခင္ေဆြဦး ထင္ပါရဲ႕
    သူတို႔ဇာတ္လမ္းက ေတာ္ေတာ္ေလးရိုမတ္တစ္ျဖစ္တာတဲ႔ မင္လာဒုံစစ္ေဆးရုံမွာတတ္ေနတဲ႔ အဲ႔လူကို သတင္းသြားေမးရင္း ေမးရင္းနဲ႔ ဂရုဏာသက္ျပီး ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားတာေျပာတယ္

    ReplyDelete
  8. စိတ္မေကာင္းစရာပဲ..ဆက္ရန္ေမွ်ာ္ေနပါသည္

    ReplyDelete
  9. ဆြိတီေရ ကမ႓ာႀကီးက က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပဲေနာ္။ ေဆြနဲ႔တီတင့္က RIT တက္စဥ္က ဆံုခဲ့ၾကတာေလ။
    ကိုေဇာ္နဲ႔သူက ငယ္ခ်စ္ေတြပဲ။ ေရွ႕တန္းမွာ ကိုေဇာ္က မိုင္းနင္းေျချပတ္ခဲ့လို႔ သူ႔ကိုယ္သူ ေသၿပီဆိုၿပီး
    အဆက္အသြယ္ျဖတ္ခဲ့တာ တီတင့္အစ္ကိုအႀကီးဆံုး မဲသေဝါတိုက္ပြဲမွာဒဏ္ရာရလို႔ မဂၤလာဒံုေဆးရံုကို
    တီတင့္တို႔သြားစဥ္အခ်ိန္က ေဆြက ကိုေဇာ့္ကိုျပန္ေတြ႔ၿပီး စစ္မွန္တဲ့အခ်စ္မို႔ အေၾကာင္းပါခဲ့ၾကတာ။
    ဆန္းက်ယ္တဲ့လူ႔ေလာကႀကီးမွာ အတိတ္ကံေတြကလည္းဆန္းက်ယ္ပါဘိ။
    ၾကည္လင္ေအးျမတဲ့စိတ္ဓာတ္အၿမဲပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရပါေစ။

    ေမတၱာျဖင့္
    အန္တီတင့္

    ReplyDelete
  10. ကံတရားေတြက ဆန္းၾကယ္သလို ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ....
    အဆက္ေလးေစာင့္ဖတ္မယ္ေနာ္

    ReplyDelete
  11. I heard that romantic,trued love story when I was very young.
    Ko Zaw was such a good man and
    Ahma Swe also a very determined woman.
    Sad for their tragic ending.

    ReplyDelete
  12. တီတင္႔ေရ
    ဟုတ္တယ္ေနာ္ ထူးဆန္းလိုက္တာ။ မေဆြက ကယ္မီကယ္ကနဲ႔တူတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးေအာင္တက္မသြားဘူးလားလို႔။ သူတို႔ဇာတ္လမ္းကအဲဒီေခတ္က ေတာ္ေတာ္ကို နာမည္ၾကီးခဲ႔တာ။ မေဆြရဲ႔ စိတ္ဓာတ္က တကယ္ကို အံ႔ၾသခ်ီးက်ဴးဖို႔ေကာင္းပါတယ္။

    ReplyDelete
  13. သနားပါတယ္

    ReplyDelete
  14. U Zaw was same intake with Major General Thein Zaw; former Tele-Com Minister. Ko Phyo is now DJ Bar Club Manager and married to May Kabyar :P

    ReplyDelete
  15. oh.. ဟုတ္တယ္ေနာ္...အဲဒီေခတ္ကေတာ္ေတာ္ နံမယ္ၾကီးတာ... အေမတို့ေၿပာ္ လို့ၾကားဖူးပါတယ္...ဆုငယ္ငယ္ပဲရိွပါေသးတယ္..
    ဆုဆု (tsu tsu)
    စာၾကြင္း --
    အမေရဗမာလိုေရးတတ္ေအာင္ၾကိဳးစားေနပါတယ္.. ဗမာ ၿဖစ္ၿပီး ဗမာ လိုမေရးတတ္ရင္ မေကာင္းဖူးလို့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေၿပာဖူးတယ္...

    ReplyDelete
  16. သူတို႕အေၾကာင္းကို ေမေမတို႕ကတဆင္႕ၾကားမိလိုက္တယ္
    စိတ္မေကာင္းစရာဘဲေနာ္ ခုျပန္ၾကားတာေတာင္ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းစရာေကာင္းတယ္

    ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

    မဒိုးကန္

    ReplyDelete
    Replies
    1. Hi, I lived the next block of Ko Zaw at that time. Yes, they were lovely family. We are full of surprise and we could not believe when we heard that news.

      It seem to be a long time but it is not...

      Delete
  17. ဖတ္ျပီး သက္ျပင္းခ်လိုုက္မိတယ္၊ မဆြိက အေရးေကာင္း။ အျဖစ္က တကယ့္အျဖစ္အပ်က္၊ တခုုပဲ၊ တ၀က္ဳကီးထားခဲ့တာ၊
    ေလးစားလ်က္
    ျမရိ

    ReplyDelete
  18. ကုိေအာင္(ပ်ဴႏိုင္ငံ)March 9, 2012 at 2:23 AM

    ပုိ႕စ္အသစ္ ထပ္တင္ျပီလားလုိ႕ လာလာၾကည့္ေနပါတယ္ ... း)

    ReplyDelete
  19. ေျကာက္တယ္။ ကုိယ္ ခ်စ္တဲ့သူေတြ ရုတ္တရက္ျကီး ကုိယ့္ကုိ ဒီလုိမ် ိုးျကီး ခြဲခြာသြားရင္ က်မ ရူးသြားမွာ။ ေျကာက္တယ္......က်မက စိတ္ခံစားခ်က္ အတက္အက်ျပင္းထန္တဲ့ တကယ့္ emotional မုိ ့ ....ငါ သာ ဆုိရင္ လုိ ့ေတြးျကည့္တာေတာင္ ရင္ထဲဆုိ ့လာတယ္။ ေသမဲ့ေသ ကုိယ္ပဲ ျဖစ္လုိက္ခ်င္တယ္။ က်န္ခဲ့ျပီး မခံစားနုိင္လုိ ့.......

    ReplyDelete
  20. ကိုေအာင္ကလဲ စိတ္္ၾကီးခ်က္ ... အန္တီဆြိ ပို႔စ္ေရးတာ အဲဒေလာက္ မညန္ဘူးဂ်။ ဖြတ္ခ်က္ဖြတ္ခ်က္နဲ႔ ေရးေနတာ။ မေဆြနဲ႔ ကိုေဇာ္ ဇာတ္လမ္းက ၿပီးသေလာက္ရွိၿပီဗ်။ ေနာက္ဆက္တဲြက ... ... .... ...

    ReplyDelete
  21. စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ၊
    အဲဒီကား မီးျပစနစ္က ခုထိရွိေနတုန္းပဲ၊ တျပည္လုံး ပညာျပန္ေပးသင့္ပါတယ္၊ ေသတဲ့သူေတြအမ်ားႀကီးပဲ။

    ReplyDelete
  22. တီဆြီ....ဇတ္လမ္းေလးအတြက္ စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ ဆက္ရန္ေမွ်ာ္ေနမယ္။


    ေနာင့္

    ReplyDelete
  23. ေအာ္ ရုပ္ရွင္ထဲကလိုပါပဲလား

    ReplyDelete
  24. ကိုေဇာ္နဲ႔ မေဆြတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ကို ေလးစားလိုက္တာ
    ဒီေလာက္ခ်စ္ၾကသူေတြမွ ငယ္ငယ္နဲ႔ ေသရတယ္လို႔
    ဖတ္ျပီး မ်က္ရည္ေတာင္ဝဲမိတယ္
    ကံတရားက ဘာလို႔မ်ား ေစာေစာစီးစီးထြက္ခြာသြားေစတာလဲ မသိဘူး။
    တကယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္

    ReplyDelete
  25. သနားပါတယ္

    ReplyDelete
  26. ဟယ္...ပို့စ္အသစ္‌ေတြအမ်ားျကီးဘဲ..အင္တာနက္ခဏ‌ေလးရ‌ေနခ်ိန္မွာအသဲအသန္၊က‌ေသာက‌ေမ်ာ၊
    အ‌ေ ျပးအလြွားဖတ္၊မန့္သြားတယ္မဆြိ‌ေရ...ဟိုး..အရင္တုန္းကဘဲအဲဒီဇာတ္လမ္း‌ေလးကျိုကားဖူးလို့
    ဆက္ရန္ကို‌ေမ်ွာ္‌ေနမယ္..။

    ReplyDelete
  27. ဥပေစၦတ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္
    ဥပေစၦဒ လို ့ေပါင္းတယ္ထင္ပါတယ္။
    ဆက္ပါဦးခင္ဗ်ာ။

    ReplyDelete
  28. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  29. သုနွင္းဆီ ဘာလို႔ ကြန္႔မန္႔ကို ဖ်က္ပစ္တာလဲဟင္။ အန္တီဆြိကေတာ႔ ဖတ္ၿပီးပါၿပီ။ ကိုေဇာ္နဲ႔ မေဆြကုိ သိတဲ႔သူ၊ အဲ႔သတင္းကို သိၿပီးသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိမယ္ဆိုတာ ဒီပို႔စ္မေရးခင္ကထဲက စဥ္းစားမိၿပီးသားၿဖစ္ပါ။ အန္တီဆြိေရးတာ အမွားပါရင္ ေထာက္ၿပပါေနာ္။

    အေနာနိမတ္စ္ အန္တီဆြိ စာလံုးေပါင္းထားတာ မွန္ပါတယ္။ အဲဒါ ေခါင္းစဥ္တပ္ကတည္းက စာလံုးေပါင္း ေသခ်ာမသိလို႔ ၿမန္မာစာလံုးေပါင္း သတ္ပံုက်မ္းမွာ သြားၾကည္႔ထားတာပါ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေက်းဇူးပါေနာ္။

    http://myanmarwords.pikay.org/

    ReplyDelete
  30. စိတ္၀င္စားစရာ...
    စိတ္မေကာင္းစရာ...
    ဒုတိယပိုင္း ဆက္ဖတ္လိုက္ဦးမယ္...

    ReplyDelete
  31. ဟုတ္တယ္ ဆြိတီေရ။ မေဆြက IC ကေန အမွတ္မွီလို႔ 3rd Year Chemical ကိုတိုက္ရိုက္တက္ခြင့္ရခဲ့တာေလ။

    ReplyDelete