ဥေပေစၦတကကံ ...

ကိုေမာင္ၿခိမ္႔သည္ ေဗဒင္လကၡဏာ အလြန္၀ါသနာပါရာ ဆြိဆြိတီ၏လက္ဖ၀ါးေလးကို ကိုင္ၾကည္႔ကာ လကၡဏာဖတ္ေလ႔ရွိသည္။ ၿပီးေတာ႔ ေဗဒင္ဆရာလို ဟန္ပါပါၿဖင္႔ " ၾကည္႔စမ္း ညည္းအသက္လမ္းေၾကာင္းၾကီးက ရွည္လိုက္တာ ၿပီးေတာ႔ ၿဖဴးေနတာပဲ .... ဥပေစၦတကကံ နဲ႔ေတာ႔  ေသမွာ မဟုတ္ဘူး" ဟု ေၿပာေလ႔ရွိသည္။ ဆြိဆြိတီေလးမွာ "ဥေပေစၦတကကံ" ဆိုသည္ကို နားမလည္၊ ဘာတုန္းလို႔ ေမးလွ်င္ ကားတိုက္တာတို႔၊ ေလယာဥ္ပ်က္က်တာတို႔၊ သူမ်ားသတ္လို႔ ေသရတာတို႔လို  ရုတ္တရက္ အေသဆိုးၿဖင္႔ မေသရာ ဟူ၍ ၿဖစ္ေလသတတ္။

***********************************************************************************

လြန္ခဲ႔ေသာႏွစ္ေပါင္း ၃၀ေက်ာ္ခန္႔ကၿဖစ္သည္။

 ဆြိဆြိတီေခၚ ဘုတ္အီးမေလးသည္ အစိမ္းပုပ္ေရာင္စကပ္ အကြက္က်ား၊ စကပ္ႏွင္႔အဆင္တူ ေကာ္လံအကြက္က်ားေလးပါသည္႔ အစိမ္းေဖ်ာ႔ေရာင္ ေဖာ႔ရွမ္အက်ီ လက္ေဖာင္းေလးကို ၀တ္ကာ  ေအာက္ကိုငံု႔ၾကည္႔လိုက္၊ မွန္ၾကည္႔လိုက္ႏွင္႔ သူ႔ကိုသူ ၾကည္႔မ၀ၿဖစ္ေနသည္။ ၀တ္စံုသည္ကား ထိုေခတ္အခ်ိန္က နာမည္ၾကီး  "ေဘာ္ဘီ" ဆိုေသာကားထဲမွ ကုလားမင္းသမီးေလး ၀တ္ေသာ ၀တ္စံုၿဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ႔ သူ႔အေမ သိမ္ၾကီးေစ်းမွ ၀ယ္လာေသာ အစိမ္းေရာင္ ေဒါက္ၿမင္႔ဖိနပ္ကို စီးကာ အိမ္ထဲတြင္ပင္ တေဒါက္ေဒါက္ႏွင္႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနၿပန္သည္။ ေဘးမွၾကည္႔ေနသာ အေမႏွင္႔ ေဒၚေလးတို႔ကလဲ "ခေလးႏွင္႔ အေတာ္ပါပဲ ဒီေလာက္ဆို ... " ဟု ဆိုကာ  စကားစၿမည္ေၿပာေနၾကသည္။ 

အေမတို႔ေၿပာစကားမ်ားအရ ဘုတ္အီးမေလးသည္ ေဒၚေလးႏွင္႔အတူ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုသုိ႔ လိုက္သြားရမည္။ ထိုအတြက္ ၀တ္စံုကို အစမ္း၀တ္ၾကည္႔ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ႔  မဂၤလာေဆာင္ကလဲ သာမန္ေညာင္ည မဟုတ္၊ ဘုတ္အီးမတို႔လို ၀န္ထမ္းတန္းလွ်ားတြင္ေနေသာ အသိုင္းအ၀ိုင္းႏွင္႔ လံုး၀ မစပ္ဆက္ေသာ အင္းယားကန္ဟိုတယ္တြင္ က်င္းပမည္႔ မ်က္ႏွာၾကီး အသိုင္းအ၀ိုင္းမွ မဂၤလာေဆာင္ၿဖစ္ေလသည္။ 

 ဤေနရာတြင္ ေဒၚေလးအေၾကာင္း ေၿပာရဦးမည္။ ေဒၚေလးဆိုသည္ကား ဦးေလးႏွင္႔စပ္မွ ေတာ္ရေသာ (အေဖ႔ညီအငယ္ဆံုး) ဦးေလးမိန္းမၿဖစ္ပါသည္။ သူတို႔သည္ သူ႔အကိုမဂၤလာေဆာင္တက္ရန္ တစ္နယ္တစ္ေက်းမွ လာၾကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္တြင္ တည္းခိုရန္ ေဆြမ်ိဳးဆို၍ ဆြိဆြိတီတို႔အိမ္သာရွိရာ ေရာက္တိုင္း ဒီမွာသာ တည္းၾကသည္။ ေဒၚေလးသည္ ခေလးခ်စ္တတ္သူၿဖစ္ရာ ဘုတ္အီ္းမေလးကို အလြန္ခ်စ္သည္။ တူမေလး၊ တူမေလး ပါးစပ္ဖ်ားမွမခ်။ ဘယ္သြားသြား အေဖာ္ေခၚသြားေလ႔ရွိသည္။ ခုလည္း သူ႔အစ္ကို မဂၤလာေဆာင္ကို ေခၚသြားဦးမည္တဲ႔။

မဂၤလာေဆာင္မည္႔ သတို႔သား၊ ေဒၚေလးအစ္ကို ဆိုသည္ကိုေတာ႔ ဘုတ္အီးမ တစ္ခါမွ်ပင္ မၿမင္ဖူးပါ။ တရက္ကေတာ႔ ေဒၚေလးက သတို႔သမီးအိမ္ သြားၾကမည္ဆိုကာ ဟိုက ကားလႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ဟိုင္းလတ္စ္ကားေလးက လမ္းမၾကီးမွသည္ လမ္းသြယ္ေလးေတြ၊ ေနာက္ ၿခံက်ယ္၊ ၀န္းက်ယ္ေတြရွိေသာေနရာသို႔ ေကြ႔၀င္ကာ ဂိတ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးၿဖတ္ကာသြားေနသည္။  ဂိတ္တစ္ခုေရာက္တိုင္း ကားေမာင္းသူက အေလးၿပဳလိုက္၊ ဂိ္တ္ေစာင္႔က အေလးၿပန္ၿပဳလိုက္ႏွင္႔ သတိထားမိသည္။

မၾကာမီမွာပင္ ၂ထပ္တိုက္ အၿမင္႔ၾကီးေဆာက္ထားေသာ ခန္းနားလွပေသာ ၿခံက်ယ္ၾကီးထဲသို႔ ေကြ႔၀င္ကာ ကားေပၚတီကိုေအာက္တြင္ ရပ္လိုက္သည္။ ေဒၚေလးက သမီးလာဆိုကာ အ္ိမ္ထဲ၀င္ၾကသည္။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ႔ ဆိုဖာၾကီးေတြ အၾကီးၾကီးေတြေပၚမွာ အသက္ ၅၀ေလာက္ရွိသည္႔ ရုပ္ရည္ ခန္႔ခန္႔ေခ်ာေခ်ာ ဘဘၾကီးႏွင္႔ အန္တီၾကီးတို႔ ထိုင္ေနၾကသည္။ အန္တီၾကီးမွ " ေဟာ ေရာက္လာၾကပလား.." ေမးကာ ေဒၚေလးႏွင္႔ စကားစၿမည္ေၿပာေနၾကသည္။ ဘဘၾကီးသည္ ထိုေခတ္အခ်ိန္က အရွိန္ၾသဇာၾကီးမားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္ဟု ေနာက္ပိုင္းမွ သိရပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔မွာ မာန္မာန အရိပ္အေရာင္မ်ားကိုေတာ႔ မေတြ႔ရပါ။ ဆြိဆြိတီေလးကိုလည္း ၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးႏွင္႔ သမီး နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ ဘယ္ႏွစ္တန္း ေရာက္ၿပီလဲဟု ႏွုတ္ဆက္ပါသည္။ ထိုစဥ္က ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ထားခ်ိန္ၿဖစ္ရာ " ငါးတန္းေၿဖထားတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ဆို ေၿခာက္တန္းတက္ရမွာ" ဟု ၿပန္ေၿပာေလရာ ဘဘၾကီးက "ေအး အဲဒါဆို ေနာက္ႏွစ္ေတာ႔ ေၿခာက္တန္းဆို ငါးေၿခာက္ေစာ္နံေတာ႔မွာပဲ ဟား..ဟား " ဟုပင္ ရယ္စရာေၿပာလိုက္ေသးသည္။

ေနာက္ေန႔ မဂၤလာေဆာင္ပဲြကလဲ အလြန္ပင္စည္ကားလွပါသည္။ သတို႔သမီးကလဲ ေၾကြရုပ္ကေလးလို ေခ်ာေမာလွပပါသည္။ သတို႔သားကလဲ အသားညိဳညိဳ၊ အရပ္ၿမင္႔ၿမင္႔ ေယာက္်ားပီသ ခန္႔ညားကာ အေနာက္တိုင္း၀တ္စံုကို စမတ္က်က် ၀တ္ထားရာ သတို႔သမီးႏွင္႔ လိုက္ဖက္ညီလွပါသည္။ (သတို႔သားသည္ စစ္ဗိုလ္တစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္ဟု ေနာက္ပိုင္းတြင္ သိရပါသည္။) တီး၀ိုင္းမွလဲ နာမည္ၾကီး အႏုပညာသည္ အဆိုေတာ္မ်ားမွ အခါေတာ္ေပးၾက၊ သီဆိုၾကႏွင္႔ အစားအေသာက္မ်ားမွာလဲ ကိတ္မုန္႔၊ ဆိတ္သားပတ္ဖ္၊ ေရခဲမုန္႔ အစရွိသည္တို႔ကို လွလွပပ၊ ၿပင္ဆင္ထားရာ ဒီလိုပဲြမ်ိဳး တစ္ခါမွ်မၿမင္ဖူးေသာ ဘုတ္အီးမေလးမွာ ၿမင္သမွ် အထူးအဆန္းခ်ည္းသာ ၿဖစ္ေနပါေတာ႔သည္။ 

*************************************************************************

 ေနာက္ပိုင္း ဘုတ္အီးမတို႔မိသားစုလည္း ၀န္ထမ္းအိမ္ရာမွ ေၿပာင္းကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔စြန္တြင္ အိမ္ေလးတစ္လံုး၊ နွင္းဆီစိုက္ရန္ ၿခံေလး တစ္ၿခံ ၀ယ္ကာ ေၿပာင္းေနၾကသည္။ ေဒၚေလးတို႔  လင္မယားလဲ ရန္ကုန္ကို မၾကာခဏလာလည္၊ဘုတ္အီးမေလးလဲ ေတာ္ေတာ္သိတတ္သည္႔အရြယ္ ေရာက္ပါၿပီ။ ေဒၚေလးတို႔လာတိုင္း သူ႔အစ္ကိုေနသည္႔ ရန္ကင္းတိုက္ခန္းဖက္ သြားသြားလည္ရာ ထံုးစံအတိုင္း ဘုတ္အီးမတို႔က ကန္႔လန္႔ပါၿမဲပင္။ ေဒၚေလးကလဲ မိန္းခေလး အေဖာ္မရိွရာ ဒီတူမလုပ္သူကို အေဖာ္စပ္ၿမဲ။

ေဒၚေလးနွင္႔အတူ ရန္ကင္းက တိုက္ခန္းေလး သြားလည္တိုင္း ေဒၚေလးအစ္ကိုကို ေတြ႔သည္႔အခါမ်ားတြင္ အိမ္ေရွ႔က ခံုမွာ ထိုင္ေနသာတာမ်ားသည္။ ဘယ္မွ ထသြားထလာလဲ မေတြ႔ရ။ စစ္၀တ္စံုလည္း ၀တ္သည္မေတြ႔ရ။ အရပ္၀တ္ေဘာင္းဘီရွည္ေလးႏွင္႔ စာအုပ္ဖတ္ခ်င္ဖတ္ ေအးေအးေအာေအာ ထိုင္ေနသည္သာ မ်ားသည္။စကားေၿပာရာတြင္လည္း ခပ္ေအးေအး၊ ညင္ညင္သာသာေပမဲ႔ အသံ၀ါၾကီးႏွင္႔ေၿပာတတ္သည္။ငယ္ငယ္က ေဒၚေလးတို႔ ေၿပာတာေတြနားမလည္ေသး၍ ေနာက္ပိုင္းမွသိရသည္မွာ
 ေဒၚေလးအစ္ကိုသည္ တိုက္ပဲြတြင္ မိုင္းထိကာ ေၿခေထာက္ ၂ဖက္စလံုး ၿဖတ္ထားရသူၿဖစ္သည္။ မဂၤလာေဆာင္စဥ္က ေၿခေထာက္အတုတပ္ထားၿခင္းေၾကာင္႔ ဆြိဆြိတီေလးက မသိၿခင္းၿဖစ္သည္။

 ေၾကြရုပ္ေလးလိုေခ်ာေမာေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္၏သမီးက အညတရ ေၿခ၂ဖက္မရွိသည္႔ စစ္ဗိုလ္ေလးကို လက္ထပ္သည္႔ မဂၤလာသတင္းသည္ ထိုေခတ္ ထိုအခ်ိန္က အလြန္နာမည္ၾကီးခဲ႔ပါသည္။ အဆိုေတာ္ ေမဆြိပင္ သူတို႔ အေၾကာင္းစပ္ထားေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဆိုခဲ႔ဖူးပါသည္။ ဆြိဆြိတီေလးက သူတို႔ကို ကိုေဇာ္ႏွင္႔ မေဆြဟုေခၚပါသည္။ မေဆြသည္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးေပမင္႔ ရုပ္ရည္ေလး ေခ်ာေမာသလို မာန္မာနမရွိ၊ စိတ္ရင္းေကာင္း၊ သေဘာမေနာေကာင္းသူတစ္ဦးၿဖစ္ပါသည္။ တစ္ခါတရံ ဆြိဆြိတီေလးကိုလည္း ညီမေလးအတြက္ဆိုကာ ႏိူင္ငံၿခားၿဖစ္မိတ္ကပ္ဗူးမ်ား၊ မုန္႔ဖိုးမ်ားလည္း ေပးတတ္ပါေသးသည္။

 

မေဆြမွာ သားေလးတစ္ေယာက္၊ သမီးေလးတစ္ေယာက္ေမြးထားၿပီး အမ်ားအားၿဖင္႔ ႏိူင္ငံၿခားထြက္ အလုပ္လုပ္ေနတတ္သည္။ ေယာက္်ားက ဒုကၡိတမိွဳ႔ ေဆြကိုယ္တိုင္ စီးပြားထြက္ရွာရမယ္ဆိုကာ ဂ်ပန္သို႔သြားကာ အလုပ္လုပ္သည္ဆိုသည္။ အလြန္လည္း ထက္ၿမက္ေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးၿဖစ္ပါသည္။  ေနာက္ပိုင္း မေဆြလည္း သားသမီးေလးေတြ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေရာက္လာေတာ႔ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္တည္း စိတ္မခ်တာေရာ၊ ေငြေၾကးလည္း အတန္ငယ္ၿပည္႔စံုလာလာတာေရာ၊ အိုးမကြာ အိမ္မကြာ ဒီမွာပဲ စီးပြားရွာမည္ဆိုကာ  ၿပန္လာသည္။  ထိုအခ်ိန္တြင္ သူ႔အေဖ ဘဘၾကီးမွာ လယ္ယာႏွင္႔သစ္ေတာ ၀န္ၾကီးၿဖစ္ေနပါၿပီ။

မေဆြၿပန္လာေတာ႔ ဂ်ပန္မွ အထပ္သားစက္၊ လွွ်ာထုိးစက္မ်ား သစ္အေခ်ာထည္စက္ အစရွိသၿဖင္႔ သစ္လုပ္ငန္းႏွင္႔ပတ္သတ္ေသာ စက္အေကာင္းစားေတြ ၀ယ္ခ်လာသည္။ ေနာက္ေတာ႔ ေမွာ္ဘီ၊ ဖက္မွာထင္သည္၊ ေၿမကြက္၀ယ္ကာ သစ္သားအေခ်ာကိုင္စက္ရံုအၾကီးၾကီး ေဆာက္သည္ၾကားသည္။ စက္ရံုကို အလြယ္တကူၾကည္႔ရွဳစီမံႏိူင္ေအာင္ စက္ရံုႏွင္႔ မနီးမေ၀းမွာလဲ  အိမ္ေလးတစ္လံုးေဆာက္ထားေသးသည္။

တစ္ရက္ေတာ႔ အေမကေၿပာသည္။  ေဒၚေလးတို႔ ရန္ကုန္ေရာက္ေနသည္တဲ႔။ ေဒၚေလးတင္မက ေဒၚေလးအထက္က အစ္မ အေမသန္းလဲ ပါသည္တဲ႔။ ၿပီးေတာ႔ အေမကဆက္ေၿပာေသးသည္။ ကိုေဇာ္ႏွင္႔ မေဆြေတာ႔ ေမွာ္ဘီမွာ ကားအက္ဆီးဒင္႔ၿဖစ္လို႔ ၂ေယာက္လံုး ဆံုးသြားၿပီဟု။ ဆြိဆြိတီေလးမွာ ကိုယ္႔နားကိုပင္ ကိုယ္မယံုႏိူင္၊ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႔လား။ အၿဖစ္ဆိုးလိုက္တာ မေဆြနဲ႔ ကိုေဇာ္တို႔ရယ္ ... ၿဖစ္မွၿဖစ္ရေလဆိုကာ စိတ္မေကာင္းၿခင္းၾကီးစြာၿဖစ္ရသည္။ ေနာက္ေတာ႔ အေမနွင္႔ ေဒၚေလးတို႔တည္းရာ ရန္ကင္းက ကိုေဇာ္တို႔ိအိမ္သြားၾကသည္။ ခေလးေတြကိုေတာ႔ အဘိုးေတြ အဘြားေတြ အိမ္ပို႔လိုက္ပါၿပီ။

ေဒၚေလးႏွင္႔ေတြ႔ေတာ႔ အက်ိဴးအေၾကာင္း အစံုအလင္ သိရပါသည္။ ထိုေန႔က စက္ရံုနားက အိမ္မွာ မေဆြတို႔မိသားစု ခေလးေတြေရာ ေခၚကာ ညအိပ္ၾကသည္။ မနက္ေစာေစာ ခေလးေတြ မႏိူးေသးခင္ လင္မယား၂ေယာက္ စက္ရံုဖက္ကို ကားေလးေမာင္းကာ သြားၾကည္႔ၾကသည္။  အၿပန္မွာ အိမ္ရွိရာ လမ္းသို႔ ေကြ႔ရန္ ဘယ္ဖက္မီးကို အခ်က္ၿပသည္။ ဤတြင္ ေနာက္မွာပါလာေသာ အေ၀းေၿပးကားၾကီး တစ္စီးသည္၊ အခ်က္ၿပနားလည္မွဳလဲြကာ ေက်ာ္ခိုင္းသည္ထင္၍ ေက်ာ္အတက္၊ မေဆြကလည္း ကားကို ေကြ႔အခ်မွာ ကားကို ခါးလည္ကၿဖတ္တိုက္လိုက္ရာ ကိုေဇာ္ကေတာ႔ ပဲြခ်င္းၿပီး ေသဆံုးခဲ႔သည္။ မေဆြကေတာ႔ ေဆးရံုေရာက္မွ ဆံုးသြားသည္တဲ႔။ မေဆြသည္ကား ေသဆံုးခ်ိန္ထိ ေယာက္်ားၿဖစ္သူကို စိတ္မခ် ။ ကိုေဇာ္ .. ကိုေဇာ္ ... ဟု ေခၚကာ ေဆးရံုကားေပၚ ပါသြားသည္ဆိုပါသည္။

အၿဖစ္မွာ ရင္နာစရာေကာင္းလွပါသည္။ အေ၀းေၿပးလမ္းမေပၚ၀ယ္ စာအုပ္မ်ားတြင္မေရးထားေသာ လမ္းစည္းကမ္း၊ ကားသမားအခ်င္းခ်င္း နားလည္မွဳမ်ားရွိရာ ဘယ္မီးၿပလွ်င္ ေက်ာ္တက္ဟု အဓိပါယ္ရပါသည္။ ဤသည္ကို မသိခဲ႔ေသာ ဂ်ပန္မွ ၿပန္ေရာက္ကာစ  ကားေမာင္းလည္းၾကမ္းၿပီး သူမွန္လွ်င္လံုး၀ မေလွ်ာ႔သည္ဟု နာမည္ၾကီးေသာ၊ ဘယ္ေကြ႔မည္ အခ်က္ၿပကာ ရဲရဲေကြ႔၀င္ခဲ႔ေသာ မေဆြေမာင္းသည္႔ကားကို ၿဖတ္တိုက္မိၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ဘာမဟုတ္သည္႔ မွားယြင္းမွဳေလးၿဖင္႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ၂ေယာက္လံုး ဆိုးဆိုးရြားရြား အသက္ဆံုးရံွဳးခဲ႔ရပါသည္။

ဆြိဆြိတီေလးမွာ ထိုေန႔ညက ေဒၚေလးက အေဖာ္ေခၚထား၍ ထိုတိုက္ခန္းက ကိုေဇာ္တို႔ မေဆြတို႕႔ အိပ္ေသာ ကုတင္ၾကီးေပၚတြင္ ေဒၚေလးရယ္၊ ေမာင္၀မ္းကဲြေလးရယ္ႏွင္႔ အိပ္လိုက္ရပါသည္။ ကိုေဇာ္ႏွင္႔ မေဆြတို႔မွာ ဥေပေစၦတကကံ ႏွင္႔ေသခဲ႔ရပါသည္။  ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ အင္မတန္ပင္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရပါသည္။ လူပိန္းစကားေၿပာလွ်င္ အစိမ္းေသဟုေၿပာလို႔ ရပါသည္။ သို႔ေပမဲ႔ သူတို႔ အိမ္တြင္ေနစဥ္ေရာ ညေရးညတာ အိပ္ရာေပၚမွာေရာ ေၿခာက္ေၿခာက္ၿခားၿခား ဘာတစ္ခုမွ မၿဖစ္ခဲ႔ပါ။

ဆက္ပါဦးမည္ ....