ဗိုက္ေအာင္႔တဲ႔ေန႔ ...

original picture  link

ဆြိဆြိတီေလး အပ်ိဳေဖာ္၀င္စ ၁၃-၄ႏွစ္က စသည္။ အေမတို႔က ထိုအေၾကာင္း  ၾကိဳေၿပာထားေပမဲ႔ 

အဲဒီထဲမွာ ဗိုက္ေအာင္႔မယ္၊ ခါးကိုက္မယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ အေၿခအေနဆိုးရင္ ေပါင္ရင္းေတြပါ တဆစ္ဆစ္ကိုက္မယ္ဆိုတာ မပါ။ မွတ္မွတ္ရရ ထိုေ၀ဒနာေတြ စ ခံစားရခါစက ဆြိဆြိတီေလးမွာ ၿမိဳ႔ထဲမွာ က်ဴရွင္ေတြ တက္ေနသည္။ ၈တန္းေအာင္ၿပီးကထဲက အေမတို႔က ၁၀တန္းအမွတ္ေကာင္းေအာင္ဆိုကာ ၁၈မိုင္ေလာက္ေ၀းသည္႔ ၿမိဳ႔ထဲက နာမည္ၾကီးက်ဴရွင္ေတြ တက္ခိုင္းထားသည္။ အဲသည္တံုးက က်ဴရွင္တက္ရင္း အဲသလို ကိုက္သည္႔ခဲသည္႔ ဒါဏ္ေတြ ခံခဲ႔ရသည္။ ဒါကၿဖစ္စမိွဳ႔ ။ ေနာက္ၾကီးလာလို႔ မွန္သြားရင္ ေပ်ာက္သြားမွာပါဆို ေၿပာၾကသည္။ 

ေနာက္နဲနဲၾကီးလာေတာ႔ သူတို႔ေၿပာသလို သက္သာပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ခါတစ္ရံ လၹက္လို၊ ဇီးၿဖဴသီးလို ခပ္ဖန္ဖန္ ခ်ဳပ္စာေတြ စားမိလွ်င္၊ အေအးခံမိလွ်င္၊ ေရေအးႏွင္႔ ေခါင္းေလွ်ာ္မိလွ်င္ ဆီးစပ္ေနရာအထက္နားက မခံမရပ္ႏိူင္ေအာင္ ေအာင္႔ၿမဲ။ အေဆာင္မွ သူငယ္ခ်င္းေတြက အားေပးၿပန္သည္။ ေယာက္်ားရလ်ွင္ ဒီေ၀ဒနာေတြ ေပ်ာက္သြားမွာတဲ႔။

ဆြိဆြိတီေလး ေယာက္်ားရၿပန္ၿပီ။ လစဥ္ ကိုက္ခဲသည္႔ ေ၀ဒနာကေတာ႔ ေပ်ာက္မသြား။ ပိုဆိုး၍ပင္လာသည္။ အိမ္ေထာင္သည္ အစ္မေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက အားေပးၿပန္သည္။ ခေလး ေမြးလိုက္လွ်င္ ေပ်ာက္သြားမွာပါတဲ႔။ ေအာ္ ဒီတစ္ခါေတာ႔ မွန္ေလာက္ပါရဲ႔ေပါ႔။

သမီးေလးေမြးေတာ႔ ခေလးက breech ၿဖစ္ေန၍ ရိုးရိုးမေမြးပဲ ခဲြေမြးလိုက္ရသည္။ ခေလးေမြးၿပီးေတာ႔ လစဥ္ေ၀ဒနာေတြ ေပ်ာက္ေတာ႔မွာလားေပါ႔။ သို႔ေပမဲ႔ အခ်ိန္တန္ေတာ႔ ေ၀ဒနာက ေပၚလာၿမဲ။  နင္က ခဲြေမြးတာကိုးတဲ႔။ ရိုးရိုးအတိုင္းေမြးလွ်င္ ေပ်ာက္သည္တဲ႔။

ေနာက္ေတာ႔ နာလြန္းအားၾကီး၍ ေကေကမွ ဆရာ၀န္အိုဂ်ီေတြႏွင္႔ၿပရာ အထဲမွာ အလံုးရွိသည္ဆိုသည္။ ထိုအလံုးက ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ နာရန္ အားေပးသည္ဆိုသည္။ သို႔ေပမဲ႔ အလံုးက ေသးေနေသးရာ ခဲြထုတ္ဖို႔မလို။ ၆လခန္႔စီ ၂ႏွစ္အထိ ေစာင္႔ၾကည္႔ၿပီး ၾကီးမလာရာ ခဲြရန္မလိုေသးဆို၍ ေဆးေလးေသာက္ကာ လစဥ္၀တ္ခံေနရၿပန္သည္။ ေဆးေတြကလဲ လံုး၀အရွင္းမေပ်ာက္။ အနည္းငယ္သက္သာရံုသာ သက္သာသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဘယ္လိုမွကိုမေန။

ထားပါေတာ႔ေလ။

ဆြိဆြိတီ တစ္ၿဖစ္လဲ အန္တီဆြိသည္ ထိုေန႔က မနက္ခင္း အိပ္ရာက ၈နာရီထသည္။ သမီးက်ဴရွင္ပို႔စရာရွိေတာ႔ မနက္ေစာေစာ ေရခ်ိဳးသန္႔ရွင္းထားသည္။ ၿပီးေတာ႔ မနက္ထဲက ဗိုက္က ေအာင္႔ခ်င္သလိုလိုၿဖစ္ရာ အိမ္ကလူမ်ားကို ေၾကၿငာထားရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗိုက္ေအာင္႔ရံုမက စိတ္ကလဲ စိတ္တို၊ စိတ္ဆတ္တတ္ရာ ဗိုက္ေအာင္႔ေနတယ္ေနာ္ အိမ္ကလူေတြ ပါးပါးလွ်ားလွ်ား ေနၾကဟူ၍ ေၿပာထားရသည္။

သမီးအတြက္ ၿပင္ဆင္ ဘရိတ္ဖက္စ္လုပ္ေပးၿပီး သြားခါနီးမွ ကိုယ္တိုင္ ဘရိတ္ဖတ္စ္စားရန္သတိရသည္။ လြယ္လြယ္ကူကူ ႏြားႏိူ႔နွင္႔ ဆီရီယယ္ေလး ကမန္းကတမ္းေသာက္ၿပီး ဗိုက္ေအာင္႔ေပ်ာက္ေဆး ၂လံုး ေရႏွင္႔ေမွ်ာခ်လိုက္သည္။ ကားေမာင္းသူေဘးကခံုမွ ၀င္ထိ္ုင္ရင္း GPS မွ ေစ်းေနရာတစ္ခုခု ငံု႔ရွာစဥ္ လူက ဗိုက္ထဲမွာ ကားမူးသလို သရိုးသရီၿဖစ္လာသည္။ အက်င္႔က ကားသြားေနရင္း တစ္ခုခု ငံု႔လုပ္လွ်င္ ကားမူးတတ္သည္။ သမီးက်ဴရွင္ပို႔ရင္းႏွင္႔ အၿပန္ တစ္ခါတည္း ေစ်း၀ယ္ၾကမည္မွန္းထားရာ က်ဴရွင္ကၿပန္ေတာ႔ လူက မရေတာ႔။ ဗိုက္ထဲက ေအာ္ဂလီဆန္ၿပီး အန္ခ်င္လာသည္။ ေအာင္႔ေနက်ေနရာကလည္း ေအာင္႔လာရာ အိမ္ကိုသာ တစ္ခါထဲေမာင္းပါ ေၿပာရသည္။

အိမ္ေရာက္ေတာ႔ အိမ္ေရွ႔က ဆိုဖာေပၚအသာလွဲ၊ ဆိုဖာေပၚတင္ထားသည္႔ ေစာင္အထူေလးၿခံဳကာ အံခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္လိုေပ်ာက္ညား သမီးအိုင္ပက္ေလးၿဖင္႔ ဂိမ္းကစားေနလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ႔ လူက အိပ္ခ်င္မူးတူးၿဖစ္လာရာ ဦးၿခိ္မ္႔မွ ဗိုက္ေပၚတင္ထားသည္႔ အိုင္ပက္ကို သိမ္းကာ ေန႔လည္စာ ဘာခ်က္ေပးရမလဲ လာေမးေနေသးသည္။ ၀က္သားေလးသာ ထုတ္ခ်က္လိုက္ပါ။ တစ္အိမ္လံုးစားလို႔ရေအာင္ အခ်ိဳေလးခ်က္လို႔ ေၿပာၿပီး လူက အိပ္ငိုက္လာသည္။ ဗိုက္ကလည္း နဲနဲၿပန္ေအာင္႔လာရာ အိပ္လိုက္ေတာ႔ေကာင္းတာေပါ႔။ ေ၀ဒနာေတြ သက္သာသြားတာေပါ႔ဆိုေတြး မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္မွ ဦးေမာင္ၿခိမ္႔၏ ငရုပ္သီးေထာင္းသံ၊ လွီးသံခြ်တ္သံ၊ ဓားေသြးသံ၊ ဟင္းအိုးေမႊသံေတြကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေတာ႔ ၾကားေနရသည္။ ၿပီးေတာ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။

ေမွးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားရာက ႏိူးလာေတာ႔ ႏွာေခါင္းမွ ၀က္သားဟင္းနံ႔က သင္းေနသည္။ ထို႔ အၿပင္ ရေနက် ၀က္သားဟင္းနံ႔မဟုတ္။ သစ္ဂ်ပိုးေခါက္ေခၚ ဆင္နမင္ (cinnamon) နံ႔ ၿဖစ္သည္။ ဦးၿခိ္မ္႔သည္ ဆင္နမင္နံ႔ကို မၾကိဳက္။ တစ္ခါသား ၾကက္သားကုလားပဲဟင္းခ်က္သည္တြင္ ေမႊးေအာင္ အဆန္းထြင္၍ ဆင္နမင္မ်ားထည္႔ခ်က္ရာ   ထိုေန႔က ထမင္းေကာင္းေကာင္း မစားေခ်။ သူသည္ ဤအန႔ံကို အလြန္ပင္မုန္းေၾကာင္း၊ ေနာက္ဟင္းခ်က္လွွ်င္ ထည္႔မခ်က္ဖို႔ ခါးခါးသီးသီးေၿပာဖူးသည္။ ခုဘယ္႔ႏွာေၾကာင္႔ ဒီ၀က္သားအခ်ိဳခ်က္က ဆင္နမင္နံ႔ သင္းေနရသနည္း။

ခဏနားေနၿပီးမွ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ၀င္ ဟင္းၿမည္းရင္း ...

" ေတာ႔ ကေမာင္ၿခိမ္႔  ... ေတာ႔ဟင္းက ဆင္နမင္နံ႔ နံလွခ်ည္လား ... ဆင္နမင္ မၾကိဳက္ဘူးလဲ ဆိုေသး ... ဆင္နမင္နံ႔ကို တစ္အိမ္လံုး ေထာင္းေထာင္းထေအာင္ ခ်က္ထားတာ ...."

" ေအာ္ ... ကိုယ္႔ မိန္းမက ၾကိဳက္တယ္ဆိုေတာ႔လဲ ခ်က္ရတာေပါ႔။ အိမ္မွာ five spice ရွာတာ ဘယ္မွာမွ မေတြ႔ေတာ႔ ေတြ႔တဲ႔ အမွဳန္႔ထည္႔လိုက္တာ ... ဆင္နမင္ေတြၿဖစ္ေနတာ ... ဟားဟား  "

အန္တီဆြိတို႔ သေဘာေပါက္သြားပါၿပီၤ။ အိမ္ေထာင္သက္ ၁၄ႏွစ္ရွိၿပီ။ သူ႔အေၾကာင္း ခ်က္ဆို နခြက္က မီးေတာက္ၿပီးသား။ အမွန္က ဆင္မနင္ေတြကို five spice ထင္လို႔ ထည္႔လိုက္တာ ၿဖစ္မည္။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ...

" five spice ေတြ မေကာင္းေတာ႔လို႔ က်ဳပ္အကုန္ လႊင္႔ပစ္လိုက္ၿပီေလ။ ေတာ္ကလည္း ၀က္သားကို ဆင္နမင္နဲ႔ ခ်က္ရတယ္လို႔ပဲ... က်ဳပ္ေတာ႔ ေတာ္ခ်က္မွပဲ ဆင္နမင္နဲ႔ ၀က္သားအခ်ိဳခ်က္ စားဖူးေတာ႔မယ္ ... ဟင္း ဟင္း  ... "

" ေအးပါကြာ  ... ၿပီးေတာ႔ မုန္ညင္းရြက္ေတြ လွီးထားေသးတယ္။ မုန္ညင္းရြက္ကို ခရုဆီနဲ႔ ေၾကာ္မယ္ ... "

သူစီစဥ္သည္႔ဟင္းကလည္း မုန္ညင္းရြက္ခရုဆီေၾကာ္ႏွင္႔ ၀က္သားအခ်ိဳခ်က္တဲ႔။ အခ်ဥ္မပါေတာ႔ ဟင္းက အီေတာ႔မည္။ 

" အိမ္မွာ ခရုဆီ ကုန္ေနတာၾကာလွၿပီ  ... ဟိုတစ္ခါ မိွဳတက္ကတည္းက မ၀ယ္ေတာ႔တာေလ ..."

ေၿပာေနရင္း သူသမီးက်ဴရွင္ၾကိဳဖို႔ထြက္သြားေတာ႔ ကိုယ္လဲ အေတာ္သက္သာလာၿပီမိွဳ႔ ၀က္သားဟင္းႏွင္႔လိုက္ေအာင္ မေန႔ကမွ ၿမန္မာဆိုင္မွ ၀ယ္ထားေသာ ခ်ဥ္ေပါင္၊ မွ်စ္ ခ်ဥ္ဟင္းေလး ကမန္းကတမ္း ခ်က္လိုက္သည္။ ကန္ဇြန္းရြက္ႏွင္႔ မုန္ညင္းရြက္အနည္းငယ္ပါ ေရာခ်က္လိုက္သည္။

ငရုပ္သီးေထာင္းမည္လုပ္ေတာ႔ ရယ္ဒီမိတ္ ငရုပ္သီးေၾကာ္ေလး မေန႔ကမွ ၀ယ္ထားတာ သတိရသည္ႏွင္႔ ပုလင္းေလးဖြင္႔ကာ စားပဲြေပၚတင္ထားလိုက္သည္။ ထိုေန႔က ထမင္းမွာ ငရုပ္သီးေၾကာ္ႏွင္႔ ဆင္နမင္နံ႔ႏိူင္းခ်င္း ၀က္သားအခ်ိဳခ်က္ကလည္း၊ အအီေၿပ ခ်ဥ္ေပါင္မွ်စ္ဟင္းႏွင္႔ လိုက္ဖက္လွပါသည္။ သမီးကလည္း က်ဴရွင္မွ အၿပန္ ၀က္သားအခ်ိဳခ်က္  ေဖေဖခ်က္တာလား ေကာင္းတယ္ ဆိုကာ ဆာဆာႏွင္႔ အေတာ္ စားရွာသည္။

ထမင္းစားၿပီးေတာ႔ 

" 'ဒီမယ္ ... ဒီေန႔ ကိုယ္႔လက္ရာ ၀က္သားဟင္း ေကာင္းရဲ႔လား ... "

" ေကာင္းပါ႔ေတာ္ .. ဆင္နမင္နံ႔က လဲြလို႔ေပါ႔ ... "

ဆိုကာ ဦးေမာင္ၿခိ္မ္႔ႏွင္႔ ေဒၚဆြိတီမွာ ထမင္းလံုးစီရင္း အလႅာပ၊ သလႅာပ စကားလက္ဆံု က်ေနၾကပါေတာ႔သည္။  ။