ကြ်န္မနဲ႔ နားကပ္မ်ား

 (အသစ္မတင္ႏိူင္ေသးလို႔ ဖိုရမ္မွာ တင္ဖူးတဲ႔ အေဟာင္းေလးပဲ တင္ေပးလိုက္ပါသည္ ...)

ငယ္ငယ္က အကိုေတြရွင္ၿပဳေတာ႔ အဘြားကေမးသည္။ နားသမွာ ပါရေအာင္ နားေဖာက္ပါလားတဲ႔။ ဒီေတာ႔ ကိုယ္က အသားနာမွာေၾကာက္လို႔ ၿငင္းသည္။ အဖြားက ေၿပာၿပန္သည္။ နားေဖာက္ၿပီးရင္ စိန္နားကပ္၀ယ္ေပးမည္တဲ႔။ စိန္ဆိုတာေတာင္ မၿမင္ဘူးသည္႔ ၉ႏွစ္သမီးက စိန္နားကပ္ဆိုသည္ႏွင္႔ အသားအနာခံကာ နားေဖာက္ေလသည္။

အဘြားအိမ္ေရွ႔က ဆရာ၀န္မဆီမွာ ထံုေဆးေလးတို႔ကာေဖာက္သည္။ အပ္က ေရႊပန္းပြင္႔ကေလးထိပ္မွာပါသည္႔ ေရႊအပ္ကေလးႏွင္႔။ ေဖာက္ၿပီးေတာ႔ ေနာက္က အပိတ္ေတြဘာေတြမပါ။ အပ္ကေလးကို ေနာက္က ေကာက္ထားလိုက္သည္။ အဘြားေၿပာသည္႔ စိန္နားကပ္ဘယ္ဆီေနလည္းမသိ။ ေရႊနားကပ္ေလးကိုပင္ ေက်နပ္ေနသည္။

ငယ္ငယ္က ဇာၿခင္ေထာင္ေတြႏွင္႔႔အိပ္ရေတာ႔ နားေပါက္ေနာက္က ေကြးထားတဲ႔ အပ္ကေလးက ဇာၿခင္ေထာင္ႏွင္႔ ခဏခဏၿငိသည္။ မၾကာခဏ ေသြးထြက္သံယိုၿဖစ္ေပမဲ႔ လွခ်င္လြန္းေတာ႔႕ မၿဖဳတ္ပစ္မိ။ ေနာက္ဆံုး ၿငိပါမ်ား၍ ေကြးထားသည္႔ အပ္ကေလး က်ိဳးမွသာ နားကပ္ၿဖဳတ္ရသည္႔ဘ၀ ေရာက္ေလသည္။

နားကပ္မရွိေတာ႔ နားေပါက္ေဟာင္းေလာင္းဘ၀ႏွင္႔ ဒီတိုင္းသာေနသည္။ အေမတို႔ကလည္း ေနႏိူင္သည္။ သမီးေလးတစ္ေယာက္တည္းရွိသည္ကို ၀ယ္မေပး။ နားေပါက္ကား နားကပ္မရွိ၍ ပိတ္ေခ်ၿပီ။ အပ်ိဳအရြယ္ေလးေရာက္လာေတာ႔ လွခ်င္လာသည္။ နားကပ္္ပန္ခ်င္လြန္း၍ ကပ္နားကပ္ဟုေခၚေသာ နားရြက္ကို ဖိညွစ္၍တပ္ရေသာ နားဆဲြမ်ား၊ နားကပ္မ်ား အသားအနာခံကာ တပ္ၿပန္ေလသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း၊ စေကာ႔ေစ်း ေရာက္တိုင္း ၾကည္႔လိုက္ရသည္႔ နားကပ္ေတြ၊ နားဆဲြေတြ။ ခ်ိတ္ထားသည္႔ စင္ေလး ပတ္ခ်ာလည္ကာ ေခါင္းမူးသည္အထိ ၾကည္႔သည္၊ ေရြးသည္။

တစ္ခါတြင္ နားေပါက္ကို ကလိရင္းၿဖင္႔ ပိတ္ေနေသာ နားအေပါက္ ၿပန္ပြင္႔ေလသည္။ နားအေပါက္ပြင္႔ၿပန္ေတာ႔လဲ အေမတို႔က နားကပ္၀ယ္မေပး။ အဖြားေၿပာသည္႔ စိန္နားကပ္လဲ ဘယ္ဆီေနသည္မသိေခ်။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀တစ္ေလ်ာက္လံုး ဖန္စီ နားကပ္အတုမ်ားႏွင္႔သာ ႏွစ္ပါးသြားခဲ႔ရေလသည္။ (ထိုအခ်ိန္တံုးက အကိုႏွစ္ေယာက္လံုး ႏိူင္ငံၿခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနသည္။ အေမ၀ယ္ေပးမည္ဆိုက ၀ယ္ေပးႏိူင္ပါသည္။ အကိုေတြပို႔သည္႔ေငြေတြကုိ ေရႊလက္ေကာက္အလံုးၾကီးေတြသာ လုပ္ထားသည္။ လွခ်င္လြန္းသည္႔ သမီးၿဖစ္သူ နားေပါက္ေဟာင္းေလာင္းကို နားကပ္မဆင္တာ အေမတို႔ ေမ႔ေနတာလား ... ခုထိမသိေခ် ... )

ေက်ာင္းၿပီး အလုပ္၀င္ခါနီးေတာ႔ တစ္ရက္ အေမက နားကပ္ေလးတစ္ရံလာၿပသည္။ အၿပာေရာင္ေက်ာက္ေလးႏွင္႔ေရႊကို ပန္းပြင္႔ပံုေလးေဖာ္ထားသည္။ နီလာနားကပ္ဟုဆိုသည္။ အေပါင္ဆံုးလာသည္႔ပစၥည္း ၀တ္မလားတဲ႔။ ဆရာမေလးၿဖစ္ေတာ႔မွာဆိုေတာ႔ ေရႊနားကပ္ကေလးနဲ႕ အိေၿႏၵေလးရခ်င္ေတာ႔ မၿငင္း။ နားကပ္ေလးကလဲ လွသည္ေလ။ ၿပီးေတာ႔ ေရႊနားကပ္အစစ္ေလးမိွဳ႔ ၾကိဳက္ပါသည္။

ဘ၀ေတြ အလွည္႔အေၿပာင္းႏွင္႔ စင္ကာပူၿမိဳ႔ၾကီး ေရာက္လာသည္။ ေယာက္်ားရသည္။ ေက်ာင္းတက္သည္။ ရသည္႔ေယာက္်ားကေတာ႔ သိတတ္ပါေပသည္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး တစ္ႏွစ္ပင္မၿပည္႔ေသး၊ ရွိစုမဲ႔စုေလးၿဖင္႔ မိန္းမကို စိန္နားကပ္ဆင္ေလသည္။ အဘြားေၿပာသည္႔ နားကပ္ ၀တ္ဘူးေလၿပီတကား။

ေက်ာက္ပဲြစား သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိသည္။ လက္၀တ္ရတနာေတြ ေရာင္းသည္။ ေက်ာင္းတံုးက အရမ္းခင္ၿပီး ကိုယ္႔အေပၚ ေငြေရးေၾကးေရးကအစ ကူညီခဲ႔သည္႔ သူငယ္ခ်င္း။ ေက်းဇူးရွိသည္မိွဳ႔ ရန္ကုန္ၿပန္တိုင္း သူ႔ပစၥည္းေလးေတြ အားေပးရင္းၿဖင္႔ ကိုယ္႔မွာလည္း နားကပ္ကေလးေတြ အေရာင္ပိုစံုလာသည္။ ေယာက္်ားကလဲ ႏွစ္ပတ္လည္ ဘာညာဆို အဖြားေၿပာသည္႔ နားကပ္ေလးေတြ ၀ယ္ေပးေသးသည္။

ခုတေလာ စိတ္ရွဳပ္လွသည္။ ရံုးမွာလဲ အလုပ္ရွဳပ္၊ လူကလဲ မအားေတာ႔ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးေနခ်င္သည္။ ညအလုပ္ကၿပန္ေရာက္ အိပ္ရာေပၚလွဲၿပီ၊ နားၿပီဆို အဘြားေၿပာသည္႔ နားကပ္က နားႏွင္႔ေခါင္းအံုးၾကားညပ္ကာ နာက်င္သည္ဟုထင္ေနသည္။ ဒါကို သီးညည္းမခံႏိူင္ ၿဖစ္ရသည္။ နားကပ္အပိတ္က ၀က္အူရစ္မိွဳ႔ ၿဖဳတ္ခ်င္ရင္လဲမလြယ္။ ေပါ႕ေပါ႕ပါးပါး ခြ်တ္အိပ္ၿပန္ေတာ႔ မနက္ရံုးသြား ၿပန္တပ္ ကရိကထ မ်ားလွသည္။ နားေပါက္ေဟာင္းေလာင္းၾကီးနဲ႔ေတာ႔လဲ ရံုးကမသြားခ်င္ေသး။

ဒီေတာ႔ ဟိုေန႔က ေစ်းပတ္ရင္းနဲ႔ ေပါေပါပဲပဲ ၄-၅ က်ပ္တန္ ခြ်တ္ရ တပ္ရလြယ္သည္႔ ဖန္စီ နားကပ္ကေလး ၃-၄ ရံ ၀ယ္ထားလိုက္သည္။ ၀က္အူရစ္လဲ မပါေတာ႔ ခြ်တ္ရ တပ္ရလဲလြယ္သည္။ ခုေတာ႔ ရံုးသြားလဲ အဲဒီ နားကပ္ေလးေတြႏွင္႔၊ ဘယ္သြားသြား ဒါေလးေတြႏွင္႔ ဟန္က်ေနပါသည္။

ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ေရႊေတြ၊ စိန္ေတြ မကပ္ခ်င္ပါ။ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးသာ ေနခ်င္ပါသည္။       ။