အလႅာပ သလႅာပ

အန္တီဆြိလဲ ေၿပာခ်င္တာေတြ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ မ်ားေနလို႔ အကုန္ေပါင္းၿပီးေရးလိုက္ေတာ႔မယ္။

 ဂ်ဴဂ်ဴေလး ပညာေရး
ပထမဆံုး ဂ်ဳဂ်ဳေလးအေၾကာင္းေၿပာရဦးမယ္။ သူ႔ေက်ာင္း ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ေပါ႔။ ကို WD တို႔လို ခေလးအေဖေတြ အေမေတြ စိတ္၀င္စားၾကမယ္ထင္ပါတယ္။

သမီးကို ဒီဖက္ေၿပာင္းေတာ႔ ပရက္ရွာ မေပးခ်င္တာေရာ၊ ေရာက္ခါစ သူေပ်ာ္ပါေစဆို မနွစ္က တစ္ႏွစ္လံုး ဒီတိုင္းပဲ ထားခဲ႔တာ။ ဒါေတာင္ ကူမြန္က ဒီမွာ ဆက္တက္ေတာ႔ အဲဒီအိမ္စာ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ေက်ာင္းက အိမ္စာက ၁၀မိနစ္ ၁၅မိနစ္ေလာက္ပဲ လုပ္ရတာ။ သခၤ်ာမွာေတာ႔ ကူမြန္ေက်းဇူးနဲ႔ ၂တန္းေက်ာေနတာ။ သမီးအတြက္ သခၤ်ာကေတာ႔ စိတ္ပူစရာ မရွိဘူးေပါ႔ ။ ဒါေပမဲ႔ ကူမြန္အိမ္စာက ထပ္ခါထပ္ခါ repeat ေတြမ်ားေတာ႔ သမီးက ပ်င္းလာတယ္။ သူ ကူမြန္မတက္ခ်င္ေတာ႔ဘူး ေၿပာေနတာၾကာၿပီ။ ဒါေပမဲ႔ သူ႔ကို သခၤ်ာ အေၿခခံေလးေကာင္းသြားေအာင္ဆို သည္းညည္းခံၿပီး ဆက္ထားတာ။

ဒီႏွစ္ year 3 မွာ Naplan စာေမးပဲြကရွိေတာ႔ နဲနဲေတာ႔ ၿပန္ကိုင္မွဆို သူ႔ကို အဂၤလိပ္စာ ေမးခြန္းေဟာင္းေတြ ၿပန္ေၿဖခိုင္း၊ essay writing တို႔ ၿပန္လုပ္ခိုင္းေတာ႔ အဲမွာ စေတြ႔ေတာ႔တာပဲ။ သမီးဟာ အိမ္မွာလဲ ၿမန္မာလိုပဲေၿပာ၊ ဒီက ေက်ာင္းေတြကလဲ grammar ကို ေသခ်ာ မသင္လို႔လားမသိ၊ သမီးဟာ စာကို ေကာင္းေကာင္းမေရးတတ္ဘူးၿဖစ္ေနတယ္။ အရင္ စကၤာပူမွာ အနည္းအက်ဥ္းသင္ဖူးတဲ႔ Tense တို႔ ဘာတို႔ ေတြပါ ေမ႔ကုန္ၿပီး အဂၤလိပ္စာမွာ ေတာ္ေတာ္အားနည္းေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာေတြ႔ေနက် ၿမန္မာ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႔နဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး သမီးကို က်ဴရွင္အပ္ဖို႔ လုပ္ရေတာ႔တယ္။ ကူမြန္ကိုရပ္လိုက္ၿပီး ဒီက နာမည္ရွိတဲ႔ couching class တစ္ခုမွာ သြားအပ္လိုက္ရတယ္။ အိမ္မွာလဲ စကၤာပူက ေမးခြန္းေဟာင္းေတြ အထုပ္လိုက္ၾကီးကို တစ္ေန႔ တစ္စံုလုပ္ခိုင္း၊ grammar ကိုလဲ ၿပန္သင္ေပးရတယ္။

အမွန္က သမီးကို pressure မေပးခ်င္ဘူး။ ဒီမွာ ေၿပာင္းေနတဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုက ခေလးလဲ stress နည္းေစဖို႔ ၊ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းတဲ႔ မိသားစုဘ၀ေလးရဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတာမဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္ေနတဲ႔ အရပ္က ေက်ာင္းေကာင္းလို႔ဆို ေရြးလိုက္တာမွာ အမ်ားစုတက္တဲ႔သူေတြက အင္မတန္ kia su တဲ႔ ၿပည္ၾကီးတရုတ္၊ ကိုရီးယား၊ ဗီယက္နန္၊ စကၤာပူတရုတ္ စတဲ႔ ေအရွန္းေတြပဲ ၿဖစ္ေနေတာ႔ သူတို႔ေတြက ပညာေရးကို စလံုးတံုးကအတိုင္း အသည္းအသန္ ခေလးေတြကိုဖိအားေပးလုပ္ေနၾကေတာ႔ ကိုယ္႔မွာ အခက္ၾကံဳရတယ္။ အန္ဆီဆြိစိတ္နဲ႔သာဆိုရင္ေတာ႔ သမီးဥာဏ္ရည္နဲ႔ အလည္အလတ္ေလာက္ ၾကိဳးစားအားထုတ္မွဳနဲ႔ အခ်ိန္တန္ တကၠသိုလ္ တစ္ခုေလာက္ ၀င္ႏိူင္ရင္ေတာ္ၿပီလို႔ မွန္းထားတာ။

 ဒီမွာလဲ Opportunity class တို႔၊  selective school တို႔လို အမွတ္ေကာင္းမွ တက္ႏိူင္တဲ႔ အတန္းေတြ၊ ေက်ာင္းေတြကို ခဲြထားေတာ႔ ေအရွန္းမိဘေတြက ခေလးေတြကို ပရက္ရွာေတြ ေပးေနၾကတာ။ ေကာ႔ေကးရွန္းေတြ ေအာ္ဇီေနးတစ္ဖ္ေတြကေတာ႔ ခေလးေတြ အမ်ားၾကီးေမြးၾကတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ေက်ာင္းမွာ ေတာ္ရံုပဲ။ ခေလးေတြကို သိပ္လဲ ဂရုစိုက္မေနဘူး။ သူတို႔အတြက္က အခ်ိန္တန္ ခေလးက သူ႔လမ္းသူသြားမွာပဲ။ သူ႔ဟာသူ လူတလံုးသူတလံုးေတာ႔ ၿဖစ္မွာပဲ ဆို ပရက္ရွာလဲ မေပးဘူး။ ကိုယ္ေတြသာ ေအရွန္းေတာထဲမွာေနေနရေတာ႔ ဒုကၡေရာက္တယ္။

ဒီမွာ ခေလးအေမေတြေတြ႔ရင္ အဲဒီ ခေလးေက်ာင္းအေၾကာင္း။ ဆရာမေတြအေၾကာင္း၊ ဘာသာရပ္ေတြ၊ က်ဴရွင္ေတြ၊ တၿခား အၿပင္ပန္း class ေတြကို အၿပိဳင္အဆိုင္ ထားၾက၊ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေၿပာၾကနဲ႔။ ကိုယ္က အဲဒီလိုဆို ၿပံဳးၿပံဳးေလးပဲလုပ္ေနတယ္။ ဘာမွကို ၀င္မေၿပာဘူး။ ဒီလိုပရက္ရွာေတြ မလိုခ်င္လို႔ ဒီဖက္ေၿပာင္းလာခါမွ ဒုကၡလို႔သာေတြးမိတယ္။ သူတို႔ကေတာ႔ ကိုယ္႔ကို ပညာမတတ္၊ဘာမတတ္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ထင္ၾကမလားေတာ႔ မသိဘူး။

ၿပီးခဲ႔တဲ႔ အပတ္ကေတာ႔ ဂ်ဴဂ်ဴေလးလဲ ေတာ္ေတာ္ထရိန္းလိုက္ေတာ႔ အဂၤလိပ္က အေၿခအေန ၿပန္ေကာင္းလာပါၿပီ။ အတန္းထဲမွာ သူတို႔ရဲ႔ performance ကိုၾကည္႔ၿပီး ဘာသာရပ္အလိုက္ gold card တို႔ ဘာတို႔လို ကတ္ၿပားေလးေတြ တစ္လတစ္ခါ ေပးရာမွာ ဂ်ဴဂ်ဴေလးက writing အတြက္ gold card ေလးရလာလို႔ပါပဲ။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ က်ဴရွင္ကလဲ အက္ေဆး အတြက္ အဲလိုမ်ိဳး ခပ္ဆန္ဆန္ စာရြက္ေလးရလာတယ္။ အမွန္က ကိုယ္ကသာ သမီးကို စိတ္ပူေနတာ။ သူကအရင္ထဲက ေၿပာဖူးပါတယ္။ သူအတန္းထဲမွာ essay ေရးရင္ ဆရာမက good လို႔ေၿပာတယ္ ဘာညာေပါ႔။ အတန္းထဲမွာေတာ႔ သမီးက ကိုယ္ထင္ထားသေလာက္ေတာ႔ ည႔ံပံုမေပၚပါဘူး။ ကိုယ္ကသာ အားမရတာ ေနမွာ။

အမွန္က သမီးက ဥာဏ္လဲေကာင္းပါတယ္။ စာေတာ႔ လုပ္ရမွာ ပ်င္းတယ္။ သမီးဟာ နဲနဲေလးလုပ္ေပးတာနဲ႔ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ တိုးတက္လာေတာ႔ အန္တီဆြိမွာ ၀မ္းသာရပါတယ္။ ကူမြန္ၿဖဳတ္လိုက္တာ သူလဲ အရမ္း၀မ္းသာတယ္။ က်ဴရွင္အသစ္က အိမ္စာေတြကေတာ႔ စဥ္းစားရတယ္၊ ပိုၿပီး စိတ္၀င္စားစရာလဲေကာင္းေတာ႔ သူလုပ္ရတာ အရမ္းေပ်ာ္ပါတယ္။ ဒီမွာလဲ IQ စစ္သလိုမ်ိဳး General ability ဆိုတဲ႔ ဘာသာရပ္တစ္ခုပါတယ္။ အေထြေထြ ဗဟုသုတနဲ႔၊ IQ ကို ထရိန္းေပးတာပါ႔။ အဲဒီဘာသာရပ္ကို သမီးက သိပ္စိတ္၀င္စားတယ္။ သူ႔အေဖကေတာ႔ သူ႔သမီးေၿဖတာေတြ မွန္တယ္။ ေတာ္တယ္ခ်ည္းေၿပာေနတာပဲ။ အဲ႔သားအဖ ကိုယ္႔ငါးခ်ဥ္ ကိုယ္ခ်ဥ္ေနၾကတာ။

က်ဴရွင္က တနဂၤေႏြေန႔ ၃ဘာသာေပါင္း ( English, Numeracy, General ability and Writing) ကို ၃နာရီသင္ပါတယ္။ သမီးကေတာ႔ မပင္ပန္းဘူးေၿပာတာပဲ။ က်ဴရွင္ခက စုစုေပါင္း ၃နာရီကို ေအာ္ဇီ ၅၈ က်ပ္ ေပးရတယ္။ တစ္ပတ္စာေပါ႔။ အိမ္စာအၿပင္ အတန္းထဲမွာလဲ စာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ရပါတယ္။  တက္တဲ႔သူလဲ ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။ သမီးတို႔ အတန္းမွာ ၄ေယာက္ပဲ ရွိတယ္။ ဒီမွာေတာ႔ သူမ်ားထက္ ပိုခြ်န္ခ်င္မွ က်ဴရွင္တက္ၾကတယ္ ထင္တာပဲ။ ဒီမွာဘယ္ေလာက္ပဲ စာလုပ္ရတယ္ေၿပာေၿပာ စကၤာပူမွာနဲ႔စာရင္ေတာ႔ သက္သာပါေသးတယ္။ ေနာက္သူတို႔ စာေမးပဲြေတြကလဲ တစ္ႏွစ္ၿခားမွ တစ္ခါသာ ေၿဖရတာဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔ခေလးကို Opportunity class တို႔၊  selective school တို႔ မွန္းမထားဘူးဆိုရင္ေတာ႔ သက္သာပါတယ္။  အန္တီဆြိအေနနဲ႔ကေတာ႔ သမီးကို ပံုမွန္သာလုပ္ေစခ်င္ေပမဲ႔ ကိုယ္က အာရွေတာမွာေနေနရေတာ႔ သူမ်ားေနာက္ေကာက္က်မွာလဲ ေၾကာက္ရေသးေတာ႔ နဲနဲေတာ႔ လုပ္ရပါတယ္။ သမီးကို ပ်င္းသြားမွာလဲ ေၾကာက္လို႔ပါ။

တရုတ္စာနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔လဲ ေၿပာခ်င္ေသးတယ္။ ဟိုမွာေနတံုးက ကိုယ္လဲေသခ်ာမသိေတာ႔ ဒီေရာက္ရင္ တရုတ္စာၿဖစ္ၿဖစ္ ႏိူင္ငံၿခားဘာသာရပ္တစ္ခုကို မယူမေန ယူရမယ္ထင္ထားတာ။ သမီးမႏွစ္က တရုတ္စာယူေတာ႔ ဆရာမက စလံုးမွာတံုးကလို serious မရွိဘူး သင္တာက။ အဲမွာ တရုတ္ခေလးအေမေတြ ကြန္ပလိမ္႔မ်ိဳးစံုတက္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းကသင္တာမေကာင္းလို႔ ေနာင္ႏွစ္က်ရင္ေတာ႔ စုၿပီး တရုတ္က်ဴရွင္တက္ၾကဖို႔ေတာင္ ေၿပာေနၾကတာ။ ဒီႏွစ္ႏွစ္စလဲ ဖြင္႔ေရာ သမီးက သူ႔သူငယ္ခ်င္း တရုတ္မေလးေတြ တရုတ္စာခန္းထဲမွာ မေတြ႔ေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ဖုန္းဆက္ၿပီး အေမေတြေမးေတာ႔ သူတို႔လဲ အက်ိဳးမရွိေတာ႔ ဆက္မထားေတာ႔ဘူး ၿဖဳတ္လိုက္ၿပီတဲ႔။ ကဲ။ ဒါနဲ႔ပဲ အန္တီဆြိလဲ ႏွေၿမာေၿမာနဲ႔ တရုတ္ေတြေတာင္ မယူတာဆို ၿဖဳတ္လိုက္ေတာ႔တယ္။ သမီးက တရုတ္စာေကာင္းခဲ႔ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေတာ႔ ႏွေၿမာတယ္။ သင္ထားခဲ႔ က်က္ထားခဲ႔ရတာေတြ။ ဒီေတာ႔ အဂၤလိပ္မွာေတာ႔ ပိုၿပီး ဖိလုပ္ႏ္ိူင္တာေပါ႔။ အဂၤလိပ္ကေတာ႔ ဒီမွာ အရမ္းအေရးၾကီးတယ္ေလ။

 ဒါကေတာ႔ ဒီက လက္ရွိ ဂ်ဳဂ်ဳေလး ပညာေရး အေၿခအေနပါ။ ေမလမွာ Naplan လို႔ေခၚတဲ႔ အစိုးရစစ္ စာေမးပဲြေၿဖရမယ္။  အဲဒီက ခေလး အေၿခအေန၊ ေက်ာင္းေတြရဲ႔ အေၿခအေနပဲၾကည္႔တာ။ အစိုးရစစ္ေပမဲ႔ serious ေတာ႔ သိပ္မရွိလွဘူး။

 ေအာ္ဇီက အိမ္ေစ်းေတြ

ေအာ္ဇီမွာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၃-၄ႏွစ္ေလာက္က အိမ္ေစ်းေတြက ၃သိန္းခဲြ ၄သိန္း ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ပဲ။ ပံုမွန္ မိသားစု အေၿခခံလူတန္းစားေနတဲ႔ အိပ္ခန္း၃ခန္း အိမ္ေလာက္ေပါ႔။ ခုေတာ႔ ကိုယ္ေတြ ေနတဲ႔အရပ္မွာဆို အိမ္ေစ်းေတြက ၂ဆေလာက္ၿဖစ္သြားၿပၤီ။ အိမ္ေဘးကပ္ရပ္က  အိမ္ကိုေရာင္းလိုက္တာ ၅သိန္း ၈ေသာင္းတဲ႔ဗ်ာ။ ဒါေတာင္ အိမ္က အရမ္းေဟာင္းေနၿပီ။ ကိုယ္သာဆို ဒီေလာက္ေဟာင္းတဲ႔အိမ္ အဲဒီေစ်းနဲ႔ မ၀ယ္ဘူးလို႔  ေၿပာေနတာ။ ဒီနားပတ္၀န္းက်င္က ၿမိဳ႔နဲ႔ အရမ္းမေ၀းတဲ႔ အၿပင္ ေက်ာင္းေတြကေကာင္းလို႔ဆို ေအရွန္ေတြက ေစ်းၾကီးေပးၿပီး အိမ္ေတြကို ၀ယ္ၾက၊ ငွါးၾကဆိုေတာ႔ ေစ်းက ေၿမာက္တက္သြားတာေပါ႔။ တၿခားမၾကည္႔နဲ႔ ။ ကိုယ္ေတြလဲ ဒီအိမ္ငွါးတံုးက အိမ္ကိုေတာင္းတဲ႔ ေစ်းထက္ တစ္ပတ္ကို ၃၀ပိုေပးၿပီး ငွါးခဲ႔ၾကတာ။ မရလိုက္မွာ ေၾကာက္လို႔ေလ။ အိမ္တစ္အိမ္ဖြင္႔ၿပီဆို လာၾကည္႔တဲ႔လူေတြက ၁၀ဦး ၁၅ဦးေလာက္ရွိတယ္။ 

တကယ္တန္း ၀ယ္ၿဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒီဖက္မွာေတာ႔ ၀ယ္ႏိူင္မယ္မထင္ဘူး။ ေစ်းပိုသက္သာတဲ႔ ၿမိဳ႔လည္ေခါင္နဲ႔ေ၀းတဲ႔အရပ္မွာပဲ ၀ယ္ဖို႔မွန္းထားတယ္။ အဲဒီမွာ အိမ္ေလးေတြက လွလဲလွ၊ ၿခံနဲ႔အိမ္နဲ႔မွ ေစ်းလဲ ဒီေလာက္ မၾကီးဘူး။ အရင္ ဒီလာမယ္ဆို  ဗီဇာေလွွ်ာက္တဲ႔ အခ်ိန္ (၂၀၀၇ေလာက္က)ေလာက္က တြက္ေရးက စက္သူေထးေပါ႔။ အိမ္ကလဲ စလံုးေစ်းနဲ႔ အတူတူ။ ေငြလဲလွယ္ႏံွဳးကလဲ တူတူဆိုေတာ႔။ ဟိုကအိမ္ေရာင္းၿပီး ဒီမွာ ၀ယ္ရံုေပါ႔ အဟက္ အဟက္ ဆို။ ခုေတာ႔ အန္တီဆြိတို႔လဲ တြက္ၾကည္႔မွ စက္မရွိၿဖစ္ေနရတာ။ ေငြလဲလွယ္ႏံွဳးကလဲ 1.3 ဆိုေတာ႔ေလ .. အဟင္႔။  ဒီမွာ mortgage အတိုးႏံွဳးကလဲ အရမ္းမ်ားတယ္။ ဟိုတေလာက ၾကည္႔လိုက္တာ ၆.၈ % ဆိုေတာ႔ ေငြေခ်း၀ယ္မယ္ဆို အိမ္က မူရင္းတန္ဘိုးတက္ ၂ဆခဲြေလာက္ေတာင္ၿဖစ္သြားေတာ႔မယ္။ ဒီလာခ်င္တဲ႔သူေတြ အဲဒီကိစၥေလးေတြ ထည္႔စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။ 

အန္တီဆြိတို႕႔နားက အိမ္ေစ်း

 အဲလိုေနရာေလးေတြမွာက ပိုသက္သာတယ္။

အားလံုးတြက္ၾကည္႔ၿပီးတဲ႔ေနာက္မွာ ခုအိမ္ေလးမွာငွါးေနတာက အိမ္၀ယ္ေနတာထက္အစစ၊ အရာရာ သက္သာေနလို႔ ဒီမွာပဲ ေနဦးမယ္လို႔ မွန္းထားတယ္။ အိမ္ကလဲ သိပ္မစုတ္ဘူး၊ ေက်ာင္းကလဲ ေကာင္းတယ္၊ သမီးကလဲ ေက်ာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေနသားက်ေနၿပီဆိုေတာ႔ေလ။ အိမ္ေစ်းေတြ က်သြားၿပီ။ ဟိုကအိမ္ကလဲ PR ထပ္တိုးမရလို႔ မေရာင္းမၿဖစ္ ေရာင္းရၿပီဆိုရင္ေတာ႔ တစ္မ်ိဳးေပါ႔ေလ။ 

စကၤာပူ PR ကိစၥ

PR ထပ္တိုးမရဆိုလို႔ စပ္ဆက္သြားလို႔ ေၿပာရဦးမယ္။ အန္တီဆြိတို႔ ဒီဖက္ေၿပာင္းမယ္ဆိုေတာ႔ အဲဒီအခ်ိန္ စလံုးအစိုးရက PR ေတြကို ႏိူင္ငံသားေလွွ်ာက္ဖို႔ ဖိအားေပးတဲ႔အခ်ိန္။ ဦးၿခိမ္႔ေတာင္ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္တင္ခဲ႔ေသးတယ္။ သူတို႔ရည္မွန္းတာက အဓိက မေလးရွန္း လူမ်ိဴးေတြ သူတို႔ႏိူင္ငံမွာေနၿပီး ႏိူင္ငံသားမခံပဲ PR အေနနဲ႔ေနေနၾကတာကို ေၿပာလိုတာ။ သူတို႔၂ ႏိူင္ငံခ်င္း ႏိူင္ငံေရးေတြလဲ ပါမွာေပါ႔။ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက အန္တီဆြိတို႔က စိ္တ္ပူတာ။ မေတာ္လို႔ PR မ်ား သက္တန္း ထပ္တိုးလို႔ မရခဲ႔ရင္ ဘယ္႔ႏွယ္ လုပ္ၾကပါ႔မလဲေပါ႔။ ကိုယ္ေတြကလဲ ဒီပညာေတြပဲတတ္တာ။  ဒါနဲ႔ပဲ လုပ္စားတတ္တာကိုး။ အဲလိုစိတ္ပူေနတဲ႔ အခ်ိန္ ေအာ္ဇီပီအာေလးရလာေတာ႔ ၀မ္းသာတာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ဒီမွာလဲ ဦးၿခိမ္႔က အလုပ္က ရွာမရနဲ႔ က်ီးလန္႕႔စာစား ၿဖစ္ေနရတဲ႔ဘ၀။ ေနာက္မွ အလုပ္ေလးမေမ်ွာ္လင္႔ပဲ ရလာေတာ႔ ၀မ္းသာသြားတာ။ ဒီဖက္က back up ေလးရွိေနေတာ႔ ဟိုက PR ထပ္တိုးလို႔မရေတာ႔ရင္ ဆိုတဲ႔ စိုးရိန္စိတ္ေတာ႔ ေလ်ာ႔သြားတာေပါ႔။

ဒါနဲ႔ ဟိုေန႔က စလံုးက ကိုယ္႔ကိစၥအ၀၀ ကူညီလိုက္လုပ္ေပးတဲ႔ ေမာင္၀မ္းကဲြေလး ဖုန္းဆက္လာတယ္။ သူတို႔ PR သက္တန္းတိုးတာ ၾကာေနၿပီ။ က်မလာဘူးဆိုပဲ။ ကိုယ္လဲ အရမ္းစိတ္ပူေနတာ။ အမွန္က သူတို႔က ဒီဇင္ဘာထဲက သက္တန္းကုန္တာ ေမ႔ေနလို႔  ဇန္န၀ါရီလမွ သက္တန္းတိုးတာတဲ႔။ အဲဒါ မက် .. မက်နဲ႔ အင္မီဂေရးရွင္းကို ၄ခါေလာက္သြားေတြ႔ ေမးၿမန္းၿပီး ေနာက္ဆံုး ၃လေနမွ က်လာေတာ႔ သက္တန္း တစ္ႏွစ္ပဲ ရပါသတဲ႔။ ၾကားဖူးၾကပါသလား PR ကုိ တစ္ႏွစ္ပဲ တိုးေပးတာ။ HDB မွာလဲ အိမ္ပိုင္နဲ႔၊ လုပ္ေနတဲ႔ ကုမဏီကလည္း နာမည္ၾကီး ကုမဏီအၾကီးၾကီးမွာ။ခေလးမရွိတာပဲ အားနည္းခ်က္ရွိတာ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ စလံုးအစိုးရရဲ႔ လုပ္ပံုေတြက သိပ္ရယ္ရတယ္။ ေပးခ်င္တံုးကလဲ သူတို႔ပဲ PR ေတြ Citizen ေတြခ်ေပး။ လမ္းမွာ ေခြးၿဖတ္သြား။ ေခြးေတာင္ အၿမီးၿဖတ္ၿပီး PR ေပးတယ္ဆို ေၿပာၾကေသးတာ။  ခုလဲ အဲဒီ PR သက္တန္းတိုးတဲ႔ အေၿခအေနက တစ္လနဲ႔ တစ္လေတာင္ မတူဘူးလို႔ေၿပာေနၾကတယ္။ သူတို႔ သတိေမ႔ေနတဲ႔ ဒီဇင္ဘာလကသာ တင္လိုက္ရင္ ပံုမွန္ ၅ႏွစ္ရႏိူင္ေပမဲ႔ ဇန္န၀ါရီက် ဘာေပၚလစီ၊ ညာေပၚလစီ၊ ဟိုလူၾကီးက ဘာေၿပာတာ၊ ဒီ၀န္ၾကီးက ညာေၿပာတာ ေတြပါ အက်ိဳးသက္ေရာက္ၿပီး ကံဆိုးမိုးေမွာင္က် ေပၚလစီခ်ိန္းတာနဲ႔ သြားၾကံဳေတာ႔ အဲလိုေတြၿဖစ္ကုန္တာတဲ႔။ တစ္ခါတစ္ေလက် စလံုးအင္မီဂေရးရွင္းက လုပ္ပံုေတြက ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းပါတယ္။ ဘာမူ၊ ဘာသတ္မွတ္ခ်က္မွ တိတိက်က်မရွိပဲ စိတ္ထဲရွိသလို ထင္ရာစိုင္းေနသလိုပဲ။

ေနာက္ EP ေတြလဲ ေတာ္ေတာ္ရစ္ေနၾကတယ္ၾကားတယ္။ သက္တန္းကုန္လို႔ သက္တန္းတိုးရာမွာ reject ထိတဲ႔သူေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကားေနရပါတယ္။ သြားေမးရင္ေတာ႔ အေၾကာင္းၿပခ်က္ေပးပါသတဲ႔။ အလုပ္မွာ လခက စလုပ္ကတည္းကမတိုးလို႔၊ တိုးတက္မွဳမရွိလို႔၊ ရာထူးမတက္လို႔၊ ဘာသင္တန္းမွ တက္ထားတာ မရွိလို႔ အစရွိသၿဖင္႔ မ်ိဴးစံုရစ္ေနပါသတဲ႔။ အဲဒါေၾကာင္႔ကိုယ္႔ အရည္အခ်င္းေလးေတြ ကိုယ္ေသြးထားၾကပါ။ အလုပ္မွာ အေထာက္အကူၿပဳမဲ႕႔ သင္တန္းေလးေတြတက္ထားၾကပါ ေၿပာလိုပါတယ္။

ဒါေတြေၿပာေနတာက အန္တီဆြိက ဒီဖက္ေရာက္ေတာ႔ ငါေတာ႔လြတ္ၿပီ ကြ်တ္ၿပီဆို လက္ခေမာင္းထခတ္ ၿပီေၿပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီဖက္မွာလဲ ကိုယ္ေတြက PR ပဲေလ။ အလုပ္ေတြဘာေတြကလဲ အရမ္းအဆင္ေၿပေနတာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုဖက္ကထက္ အလုပ္အကိုင္ေတြ လူေနမွဳဘ၀ေတြ ပိုေပ်ာ္စရာေကာင္း သက္သက္သာသာေနရတာက လဲြလို႔ အစစအရာရာ ေစ်းၾကီးတဲ႔ သူမ်ားႏိူင္ငံမွာ ေနရတဲ႔ ဘ၀က က်ီးလန္႔စာစားဘ၀ပါပဲ။

ကားေလးနဲ႔ အန္တီဆြိ

ကားေလး၀ယ္ၿပီးတဲ႔ ေနာက္မွာ ဘ၀ၾကီးကေတာ႔ ေနရတာ ပိုေကာင္းလာတာေပါ႔ေလ။ သက္သာလာတာေပါ႔ေနာ္။ ဘယ္႔ႏွယ္႔ေၿပာပါလိ္မ္႔။ စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္ပါ သြားလိုရာ သြားႏိူင္တဲ႔ ဘ၀ေရာက္ၿပီဆိုေတာ႔ ဘ၀က ေတာ္ေတာ္ အဓိပါယ္ရွိလာပါတယ္ ... ရလဲ႔ ...။ သမီးကလဲ အရင္က ေက်ာင္းသြား ေက်ာင္းၿပန္ ေနပူပူ၊ မိုးရြာရြာ၊ ဘယ္ေလာက္ေအးေအး သားအမိ၂ေယာက္ ဒုကၡခံ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ႔ၾကေပမဲ႔ ခုေတာ႔ ဒီေန႔ေတာ႔သမီးေရ ရာသီဥတုေလးေကာင္းတယ္ အေမ အၿပန္ လမ္းေလွွ်ာက္လာၾကိဳမယ္ဆိုရင္ကို မရေတာ႔ဘူး။  ေမေမ ကားနဲ႔ပဲ လာၾကိဳပါ ဆို သက္ေတာင္႔သက္သာသြားရတဲ႔ ဘ၀ကို သေဘာက်ေနၿပီ။ ငပ်င္းမေလးၿဖစ္ေနၿပီ။ အန္တီဆြိကလဲ သမီးအေၾကာင္းၿပခ်က္နဲ႔ လမ္းကို မေလွွ်ာက္ေတာ႔ဘူးဂ်ာ။ ဦးၿခိမ္႔ကေတာ႔ သားအမိေတြ ေပ်ာ္ေနတယ္ အဆင္ေၿပတယ္ဆိုရင္ကိုပဲ သေဘာေတြက်ေနတာပါပဲ။

ကားေလးက ေသးေတာ႔ အရင္ကလို ကားပါ႔ကင္ မခက္ဘူး။ ေမာင္းရတာလဲ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးရွိတယ္။ ဒီကလမ္းေတြ က်ဥ္းတာနဲ႔လဲ အကိုက္ပါပဲ။ ေမာင္းစရွိေတာ႔ ကားေမာင္းရမွာလဲ မေၾကာက္ေတာ႔ဘူး။ အန္တီဆြိကေတာ႔ အဲဒီကားေလး ၀ယ္မိတာ ဘယ္ေတာ႔မွ ေနာင္တရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘ၀ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ေလ ေနရက်ိဳးနပ္ေအာင္ စိတ္အလိုေလးလဲ လိုက္ႏိူင္မွ ေနရတာ ေနေပ်ာ္မွာ မိွဳ႔လား။ ေငြေတြရွာ မြန္းက်ပ္ေနၿပီး ေပ်ာ္စရာ ထြက္ေပါက္မရွိရင္လဲ အလကားပဲေလ။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား ပိတ္သတ္ၾကီး ...။ း)

Job ..  Job.. Job

 ကားေလးကရွိလာေတာ႔ အန္တီဆြိလဲ အနီးအနား အလုပ္ေလးဘာေလး ထြက္လုပ္မလား စိတ္ကူးမိတယ္။ cashier လို၊ စားပဲြထိုးလို၊ child care လို casual  job ေလးေတြေပါ႔။ ၾကာေတာ႔လဲ အိမ္ထဲမွာ တကုတ္ကုတ္နဲ႔ ဘ၀ကို ပ်င္းခ်င္သလို ၿဖစ္လာတဲ႔ အၿပင္၊ ကိုယ္ပိုင္ ၀င္ေငြေလးလဲ ရွာခ်င္ေသးတာကိုး။ ဦးၿခိမ္႔နဲ႔ တိုင္ပင္ၾကည္႔ေတာ႔ သူက မလုပ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒီမွာက မိသားစု life ကို ဦးစားေပးေတာ႔ အလုပ္မလုပ္ရင္သာ အစိုးရက ေထာက္ပံ႔ေၾကးေပးထားတာ။ ကိုယ္က မစို႔ မပို႔ part time ေလာက္ေလး လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ၿဖင္႔ ေငြေရး၊ ေၾကးေရးအရ ေထာက္ပံ႔ေၾကးကလဲ မရေတာ႔မဲ႔ အၿပင္ ခေလး child care ေတြက အရမ္းေစ်းၾကီးတာေရာ၊ tax ေပးရမွာေရာ  အဲဒါေတြ အကုန္ၿပန္တြက္ရင္ သိပ္မကိုက္ပါဘူးတဲ႔။ လုပ္တာနဲ႔ မလုပ္တာ ေငြေရးေၾကးေရးက မထူးပါဘူးတဲ႔။ အိမ္က အလုပ္ေတြ လစ္ဟင္းမယ္။ ၂ေယာက္လံုး အလုပ္လုပ္ေတာ႔ pressure မိမယ္။ အိမ္မွာ မခ်က္ႏိူင္လို႔ အၿပင္မွာစားရင္လဲ ဒီမွာက အရမ္းေစ်းၾကီးတာကိုး။

ဒီမွာ ကိုယ္က အရင္ အလုပ္အေတြ႔အၾကံဳအတိုင္း လခေကာင္းေကာင္းနဲ႔ professional full time လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း ဟိုမွာ အိမ္အကူရွိတာေတာင္ အန္တီဆြိ ညည္းလြန္းလို႔ သည္းညည္းမခံႏိူင္တာ ဒီမွာဆို ပိုဆိုးေတာ႔မွာေပါ႔ဆို ဦးၿခိမ္႔က မလုပ္ေစခ်င္ၿပန္ဘူး။ ကိုယ္ကေတာ႔ အေတြ႔ အၾကံဳေတြ တတ္ထားတာေတြကိုေတာ႔ ႏွေၿမာမိတာ အမွန္ပဲ။ ကိုယ္႔အလုပ္ကံေလး ၿပန္စမ္းခ်င္လို႔ အလုပ္ရရ မရရ၊ CV ေလး ၿပင္ၿပီး အင္တာဗ်ဴး အေတြ႔ အၾကံဳေလးပဲရရ အလုပ္ေလွွ်ာက္ၾကည္႔ခ်င္ေနမိတယ္။ ကိုယ္႔စိတ္ၾကိဳက္ေၿပာရရင္ေတာ႔ အရင္ အလုပ္အေတြႊ အၾကံဳအတိုင္း အိမ္မွာ CAD ေဆာ႔၀ဲလ္ေလးသံုး  ME ဒီဇိုင္းေလးလုပ္ႏိုင္တဲ႔ အလုပ္မ်ိဳးေလး လုပ္ခ်င္လိုက္တာ ။ အဟက္ ေၿပာတတ္တယ္ေနာ္ ... အန္တီဆြိက  း)

ဒီမွာ ခေလးေတြနဲ႔ လင္မယား၂ေယာက္လံုး အလုပ္လုပ္တဲ႔ family ေတြလဲ ရွိတာပဲ။ သူတို႔ကိုေတာ႔ အန္တီဆြိက အင္မတန္ကို ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ဥပမာ ဘေလာဂါ ကိုအန္ဒီတို႔ မိသားစုလိုေပါ႔။ အိမ္မွာလဲ စလံုးမွာလို အကူေခၚလို႔မရဘူးေလ။ အဲသလိုဆိုလဲ ၿဖစ္ေတာ႔ ၿဖစ္သြားတာပါပဲ။  ဒါေပမဲ႔ အေပၚကေၿပာသလိုေပါ႔။ တစ္မိသားစုလံုး pressure မိမယ္ ။ အိမ္မွဳကိစၥေတြ လစ္ဟင္းမယ္ေပါ႔။ ဒါနဲ႔ပဲ အန္တီဆြိေတာ႔ ေစ်းေလးပတ္လိုက္၊ သမီးၾကိဳလိုက္၊ ဘေလာ႔ေလးေရးလိုက္ အြန္လိုင္းတက္လိုက္နဲ႔ ေနေနရတယ္။

Inspection ေန႔

full time အိမ္ရွငိမဆိုေတာ႔ အိမ္ကိုေတာ႔ သန္႔ရွင္းေအာင္ထားပါတယ္ခင္ည။ အဲ အင္စပက္ရွင္ လာရင္ေတာ႔ ဒီထက္ပိုကဲၿပီး တစ္အိမ္လံုး ပစၥည္းေတြ ရွဳပ္မေနေအာင္ပဲ ဘီရိုေတြထဲ ထည္႔ၿပီးရွင္းရပါတယ္။ အဲေန႔က အမွတ္တရ ရိုက္ထားတာပါ။

ဒီကအိမ္ေတြက စလံုးက အိမ္ေတြေလာက္ေတာ႔ အထဲမွာမသစ္ဘူး။ ဒါေတာင္ ဒီအိမ္က renovation လုပ္ထားတာ မၾကာေသးဘူး။ ဒီလို လံုးခ်င္းအိမ္မဟုတ္ villa မွာေတာင္ ဒီဖက္မွာ ဒီေလာက္အေၿခအေနကို ေအာ္ဇီ ဖြတ္ကလိဒဂၤါး ၆သိန္းေလာက္နီးပါးဆိုေတာ႔လဲ ဟင္းးးး.... ဆို သက္ပ်င္းသာ ခ်မိပါတယ္။