အန်တီဆွိ စင်္ကာပူမှာနေတုံးက ပါစီပါဂျန်းမှာ နာမည်ကြီး ကွေ့ချပ်ဆိုင်ရှိတာ ရုံးနဲ့နီးတော့ ခဏခဏ သွားစားဖြစ်တယ်။ ရုံးကအဖွဲ့ကလဲ လူညီတယ်။ ပါစီပါဂျန်း ကွေ့ချပ်ဆိုင်ဆို ဘယ်သူမှ မငြင်းဘူးဗျ။ အဲဒါ ဒီဖက်လာခါနီးတော့ ကောင်လေးတွေက ဆွိ နင် ဟိုရောက်ရင် ကွေ့ချပ်စားရတော့မှာမဟုတ်ဘူးတဲ့။ ဒီတော့ ဒီမှာရှိတုံး အဝစားသွားဆို နောက်ဆုံးအပတ်ကို နေ့တိုင်းနီးပါး အဲဒီဆိုင်သွားကြတယ်ဗျာ။ ကိုယ်ကတောင် ကွေ့ချပ်က ဝက်အူတွေ၊ ကလီစာတွေဆိုတော့ အဆီများလို့ နေ့တိုင်းတော့ မလုပ်ပါနဲဟယ်။ တော်နေ ငါမသွားခင် နင်တို့အကုန် (ဂန့်ကုန်) ဒုက္ခရောက်ကုန်ဦးမယ်ဆို ပြောယူရတယ်။
တကယ်လဲဟုတ်တယ်။ ဒီဖက်မှာ စင်္ကာပူအစားအစာ ကြက်ဆီထမင်းတို့၊ လက်ဆာတို့၊ စင်္ကာပူစတိုင် ခေါက်ဆွဲကြော် (Mee Goreng) တို့၊ ကွေ့သယောင်တို့ အစရှိသဖြင့် အကုန်ရပေမဲ့ အဲဒီ ဝက်အူ၊ ကလီစာတွေကို ပြုတ်ပြီးရောင်းတဲ့ Kway Chap ကတော့ ဒီမှာ ဘယ်နေရာမှ မရှိဘူးခင်ဗျ။ မဆွိတီတို့လဲ စင်္ကာပူရောက်စက ကွေ့ချပ်တို့၊ ဘာကူးတေတို့ မကြိုက်ပေါင်။ ဆေးနံ့က နံပါဘိသနဲ့။ ဘယ်လိုအနံ့ကြီးမှန်း မသိဘူးပေါ့။ နောက်တော့ ဝက်သားတုတ်ထိုးငတ်တာနဲ့ ဝက်အူပြုတ်ကို ဝက်သားတုတ်ထိုး အမှတ်နဲ့ စားရာကနေ ကွေ့ချပ်ကိုပါ ကြိုက်သွားပါရော။ အိမ်မှာကြီးတော်ကလဲ ကွေ့ချပ်ပရိတ်သတ်ပဲ။ ကြီးတော်တင်မက၊ ဂျူဂျူလေးကပါ အဲဒီကပါတဲ့ ဝက်စတူးက အရမ်းနူးအိနေတော့ သူပါကြိုက်ပြီး ၅၂လမ်း ဟော်ကာက ကွေ့ချပ်ဆိုင်မှာလဲ week end ဆို မိသားစု သွားသွား စားကြသေးတယ်။ အဲဒီထဲက ကြက်ဥပြုတ်ကိုလဲ ဂျူဂျူတို့ သိပ်ကြိုက်။ အမှန်က ကွေ့ချပ်ဆိုတာ အရည်နဲ့ ဖျော်သောက်တဲ့ မြန်မာလို ညှပ်ခေါက်ဆွဲ အပြားကြီးကို ခေါ်တာပါ။ သူတို့က ဝက်အူတွေကို တရုတ် spice တွေ၊ ဆေးတွေနဲ့ပြုတ်လိုက်တော့ ဘာညှီနံ့မှ မထွက်တော့ဘူး။ ဝက်သားဆိုလဲ ဝက်စတူးသဘောမျိုး နူးအိနေတာပဲကိုး။ ကြက်ဥတွေ၊ ဝက်သားအရေပြား၊ ပဲပြားကြော်၊ ပဲပြားအစိမ်းတွေ လဲ ထည့်ပြုတ်သေးတယ်။ တစ်ချို့လဲ မြေပဲ ပြုတ်တွေ၊ မုန်ညင်းချဉ်ပြုတ်တွေပါ ထည့်ပေးတယ်။။
မနေ့က ချက်နည်းလေးသိချင်လို့ အင်တာနက်ထဲ ဝင်မွှေရင်းနဲ့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် စင်္ကာပူရဲ့ အကောင်းဆုံးတွေထဲက တစ်ခုသော ကွေ့ချပ်ဆိုင်ဆိုပြီး အပေါ်ကပြောတဲ့ ပါစီပါဂျန်းဆိုင်ကို စင်္ကာပူ ဘလော့ဂ်တစ်ခုမှာ တွေ့လိုက်လို့ ဆိုင်လိပ်စာလေး သိရအောင် လင်ခ့်လေး ပေးလိုက်ပါတယ်။
Tong Lok Kway Chap
ခဏခဏသာ သွားစားနေတယ်၊ ဆိုင်နာမည်ကို တစ်ခါမှ သတိမထားမိဘူးဂျာ။ ခုမှ Tong Lok Kway Chap ဆိုင်ဆိုတာ သိရတော့တယ်။ အဲဒီဘလော့ဂ်က ပုံတွေကြည့်ရင်းနဲ့ ဒီလို ကွေ့ချပ်တွေ ပြင်ဆင်ထားတာ၊ ဆိုင်ပိုင်ရှင်တွေရဲ့ ပုံတွေ ပြထားတာ မြင်ဖူးသလိုလိုပဲဆို တွေးနေတာ။ နောက် ဆိုင်လိပ်စာတွေ့မှ ကိုယ်သွားစားနေကျ ဆိုင်မှန်းသိတော့တယ်။ အဲလောက်နာမည်ကြီးမှန်းကို မသိခဲ့တာပါ။ တစ်ခါ အိမ်ကလူတွေ စားရအောင်ဆို အဲဒီဆိုင်ခေါ်သွားတာ Sunday ကြီးဖြစ်နေလို့ မဖွင့်ဘူးတဲ့ ခင်ဗျ။ စလုံးက ကွေ့ချပ်ပရိတ်သတ်တွေ သွားစားချင်ရင် တနင်္ဂနွေ၊ တနင်္လာနဲ့ အစိုးရ ရုံးပိတ်ရက်တွေမှာ ပိတ်ပါတယ်။ တော်တော်ကို ကောင်းပါတယ်။ ဈေးလဲ မကြီးပါဘူး။ ဟော်ကာစင်တာမှာ ရောင်းတဲ့ ဈေးနှုံးထက်တောင် သက်သာပါသေးတယ်။
ဒီဖက်မှာ ဗီယက်နန်တွေ တရုတ်တွေပေါတော့ ဝက်သားကလီစာ အကုန်ဝယ်လို့ရပါတယ်။ ဝက်အူအကြီးဆို တစ်ကေဂျီ ၈ကျပ်လောက်ပဲရှိပါတယ်။ အူချိုလေးတွေလဲ ရပါတယ်။ ခါတိုင်းဆိုရင်တော့ ဗမာစတိုင် ဝက်သားတုတ်ထိုး လုပ်စားတာများတယ်။ ဆေးရကြောရတာ မသက်သာလို့ မစားဖြစ်တာတောင်ကြာလှပေါ့။ နောက်ဆုံးအခေါက်က ဆေးရတာတော်တော် လက်ဝင်ပြီး အနံ့လဲ သိပ်မပျောက်လို့လေ။ ဒါနဲ့ ဒီအပတ် စနေက ဈေးဝယ်တော့ မထင်မှတ်ပဲ ကိုယ်ဝယ်နေကျဆိုင်မှာ တွေ့တာနဲ့ အူအကြီး (ဘာအူ ခေါ်လဲမသိ) ၅၀၀ဂရမ် ဝယ်လာခဲ့တယ်။ မနေ့က ရေခဲသေတ္တာထဲ ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုတစ်ခါ စင်္ကာပူက အစ်မ လက်ဆောင်ပေးခဲ့တဲ့ ကွေ့ချပ် spice အမှုန့်ထုတ်တွေ့တာနဲ့ ကွေ့ချပ်ပဲ လုပ်စားတော့မယ်ဆို ဝက်အူကို စပြီး ရေဆေးရပါတော့တယ်။
ဝက်အူက ကိုင်ပြီး၊ ဆေးပြီးသားပေမဲ့ အနံ့ကတော်တော်ကျန်သေးတော့ မန်ကျည်းမှည့်နဲ့ ဆားကြမ်းနဲ့ နာနာပွတ်ပြီး အပြင်ဖက် ၃ခါ၊ အတွင်းဖက်လှန်ပြီး ၃ခါလောက် ပွတ်ဆေးရပါတယ်။ စားချင်တော့လဲ ဒုက္ခခံရပါတယ်။ ဝက်သားကိုလဲ ၂၅၀ဂရမ်လောက် အတုံးလိုက် လှီးထားပါတယ်။ ဝက်သားသုံးထပ်သားဆို ပိုကောင်းပါတယ်။ နောက် ပဲပြားတွေ ဝယ်ထားတာ ရှိတာနဲ့ ပဲပြားတွေလဲ အဆင်သင့် တစ်ဝက်စီ လှီးထားပါတယ်။ ကြက်ဥ ၃လုံးကိုလဲ ရေဆေးပြီး ထည့်ပြုတ်ဖို့ အဆင်သင့်ပြင်ထားပါတယ်။
ဝက်အူကို မညှီအောင်၊ အနံ့မထွက်အောင် လုပ်နည်းတွေ့လို့ မျှဝေပါမယ်။ ဒယ်အိုးထဲကို ဆီအနည်းငယ် ထည့်ပါ။ ဆီကျက်လာရင် စောနက ဆေးထားတဲ့ ဝက်အူကို ဒီအတိုင်း လုံးဝမလှီးပဲ ဆီကျက်ထဲကို ထည့်ကြော်ပါတယ်။ ရေခန်းလာရင် ဝက်အူ တစ်ဝက်လောက်မြုတ်အောင် ရေထပ်ထည့် ပြုတ်ထား ၂မိနစ်လောက်နေလို့ တော်တော်ပွက်လာရင် အဲဒီ ရေတွေကို ငှဲ့ပစ်ပါတယ်။ အဲဒါမျိုး၃ခါလောက် ရေတွေကို ထည့်လိုက်၊ ငှဲ့လိုက်ရင် ဝက်အူဟာ အညှီနံ့ လုံးဝနီးပါးပျောက်သွားပါတယ်။ နောင် ဝက်သားတုတ်ထိုးလုပ်ရင်လဲ ဒီနည်းပဲ သုံးပါတော့မယ်။
ကွေ့ချပ် spice ဖြစ်ပါတယ်။ အော်ဇီမှာလဲ တရုတ်ဆိုင်တွေမှာ ရှိပါတယ်။ ဈေးမကြီးပါဘူး။ တစ်ထုတ် ၂ကျပ်ခွဲလောက်တော့ ရှိမယ်။
နောက်တော့ soup လုပ်ဖို့ ဆော့စ်အတွက် ပဲငံပြာရည် အနောက်ရည် စားပွဲဇွန်း ၃ဇွန်း၊ အကြည်ရေ ၂ဇွန်း၊ ကြက်သားမှုန့် လဖက်ရည် တစ်ဇွန်းခန့်ကို ရေနဲ့ဖျော်ထားပါတယ်။ ကွေ့ချပ်ပြုတ်မဲ့ အိုး ကြီးကြီး ဇောက်နက်နက်ထဲကို ဆီ စားပွဲဇွန်း တစ်ဇွန်းခန့်ထည့်ပြီး ဂျင်း ပါးပါးလှီးထားတာ ၄-၅ ခုလောက်၊ ကြက်သွန်ဖြူကို အခွံမနွှာပဲ ၄-၅ဥလောက်၊ နာနက်ပွင့် တစ်ပွင့် ၂ပွင့်ခန့်ကို ဆီကျက်ရင် ထည့်ဆီသတ်ပါတယ်။ (Kway chap spice ထုတ်မှာ တရုတ်မဆလာ five spice တို့ ဘာတို့ အစုံပါပြီးသားဆိုတော့ ဟင်းခပ်အမွှေးအကြိုင်တွေအများကြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ် ထည့်ဖို့ မလိုတော့ပါဘူး။) ဆီသတ်တာ အနံ့နဲနဲမွှေးလာရင် မီးပိတ်ပြီး အပေါ်က ရေနဲ့ဖျော်ထားတဲ့ ဆော့စ်ကို လောင်းထည့်ပါတယ်။ (မီးမပိတ်ရင် ဆီကျက်နေတုံးမှို့ မီးထတောက်မှာ ကြောက်ရပါတယ်)။ နောက်ထပ် ရေကို (ထည့်မဲ့ ပစ္စည်းတွေ မြုတ်ရုံ) အိုးနဲ့ အပြည့်နီးပါးထည့်ပြီး အပေါ်ကနေ ကွေ့ချပ် spice အထုတ်ရဲ့ တစ်ဝက်ကို လောင်းထည့်ပါတယ်။ နောက် ချိုအောင် brown sugar ( သို့ ) ထန်းလျှက် ၃လုံးလောက် ပစ်ထည့်ပါတယ်။ အဲဒါဆို soup က အဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီ။ Soup ကို ဆူပွက်နေအောင်တည်ထားပါတယ်။ soup ကို ကိုယ့်စိတ်ကြိုက်အရသာရအောင် ပဲငံပြာရည် အကြည်ရေ၊ ထန်းလျှက် အစရှိသည်တို့ကို လိုရင် ထပ်ထည့်ပေးပါဦး။
Soup ရပြီဆို အပေါ်က ဝက်အူရယ်၊ ဝက်သား၊ ပဲပြား၊ ကြက်ဥတို့ကို soup ထဲ ထည့် မီးအေးအေးနဲ့ နာရီဝက် တစ်နာရီခန့် ထည့်ပြုတ်ရပါတယ်။ ကြက်ဥပြုတ်ကျက်ရင် အခွံခွါပြီး soup ထဲ ပြန်ထည့်ပြုတ်ပါတယ်။
အသားတွေက အကျက်မညီလို့ တည်နေတုံး မြည်းစမ်းကြည့်ပြီး ကျက်တာကို အရင်ကော်ထားစေချင်ပါတယ်။ ဝက်အူက နူးလွယ်တော့ အရမ်းပျော့အိသွားရင် မကောင်းလို့ အနေတော်လေးမှာ ပန်းကန်တစ်လုံးနဲ့ ဆယ်ထားရပါတယ်။
ဝက်အူနဲ့ အသား၊ ပဲပြားတို့ကို အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် ပါးပါးလှီးထားပါတယ်။
ဝက်အူနဲ့ အသား၊ ပဲပြားတို့ကို အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် ပါးပါးလှီးထားပါတယ်။
တကယ်တော့ အန်တီဆွိဝယ်တာ ကွေ့ချပ် အစစ်မဟုတ်ပါဘူး။ ကွေ့ချပ်အစစ်က မညှပ်ရသေးတဲ့ ညှပ်ခေါက်ဆွဲ အချပ်လိုက်ကြီးပါ။ ဈေးက လွယ်တာပဲ ဝယ်ခဲ့ပါတယ်။
အချဉ် Sauce အတွက်တော့ မြန်မာ ဝက်သားတုတ်ထိုး sauce ကိုပဲ အချဉ်ကဲပြီး ခပ်ချဉ်ချဉ်လေး လုပ်လိုက်ပါတယ်။
စားခါနီးကျ စောနက Kway Chap soup ကို ဆူပွက်နေအောင် အရင်တည်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ လှီးထားတဲ့ အသားတွေ၊ အူတွေ၊ ပဲပြားတွေကို တစ်ခုချင်းစီ သံစကာလေးနဲ့ soup ထဲ နှစ်ပြီး ပန်းကန်ပြားခပ်ကြီးကြီးထဲထည့် ပြီး ပြင်ဆင်ပါတယ်။
ကွေးချပ် (ညှပ်ခေါက်ဆွဲ)ကိုလည်း ပန်းကန်လုံးလေးထဲထည့် ဟင်းရည် ပူပူ လောင်းထည့်ပါတယ်။
တွဲစားရအောင် အရွက်မပါလို့ Bok Choi ကို ခရုဆီနဲ့ ကြော်လိုက်ပါတယ်။
စားရန် အဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီခင်ညာ။ စလုံးက ပရ်ိတ်သတ်ကတော့ ဒုက္ခခံလုပ်စရာမလိုဘူးပေါ့။ စလုံးမှာ ဆိုင်တွေ ပေါမှပေါကိုး။ နိူင်ငံခြားရောက် ကွေ့ချပ် ပရိတ်သတ်တွေ ချက်စားရအောင် ရှယ်ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
.jpg)
The best Kway Chap I'd ever been eat was from Bangkok near Victory Monument, under the BTS overhead bridge. The taste better than Pasir Panjang. Btw, for soup base they put five spice plus white reddish chunks to absorb all the smell from pork. Well, eat with dry chili powder and Cap Muu (crispy pork skin)..... very yummy!
ReplyDeleteေကြးခ်ပ္ကို မေလးရွား (သို႕) စကၤာပူ base အစားအစာလို႔ ထင္ထားတာ။ ယိုးဒယားမွာလဲ ရတယ္ဆိုတာ မေန႔က အင္တာနက္ထဲ လိုက္ေမႊရင္းနဲ႔ ေတြ႔လိုက္ပါတယ္။ စကၤာပူက ေကြးခ်ပ္နဲ႔ အတူတူ ပဲလားေတာ႔မသိဘူး။ အမွန္က တရုတ္ကစတဲ႔ အစာနဲ႔တူတယ္ေနာ္။ ဘယ္က အစလဲဆိုတာ Google မွာလဲ မေတြ႔ဘူး။
ReplyDeleteတီဆြီေရ... ေကြးခ်ပ္ကုိ ဒီကထုိင္းဆုိင္ေတြမွာေတြ႕ဘူးတယ္...singapore ကဟာနဲ႔တူလားေတာ့မသိဘူး... city က chat thai ဆုိတဲ့ဆုိင္မွာ... အူကေတာ့အိမ္မွာလုပ္တာေလာက္ေတာ့မမ်ားဘူးေပါ႔... နည္းေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပဲေနာ္တီဆြီ =]
ReplyDeletesuper like! TT SWEET. I didn't like kway chap at first too so i used to order with yum rice. But kway chap is one of my favourites now. :D
ReplyDeleteေက်းဇူးပါအူကနံတာခ်က္ရင္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲမသိလို႕ခုေတာ့အဲ့ဒီ့နည္းအတိုင္းလုပ္ၾကည့္မယ္
ReplyDeleteaww ခ်စ္မၾကီး ဆု ကိုမညွာဖူး။။ ဒီမွာ ၇၈၆ နိုင္ငံဆိုေတာ့ ရွား တယ္။ ၀က္သားေတာ့၀ယ္လို့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀က္သား မခ်က္တတ္ဖူး အိမ္မွာတံုး ကအေမ တို့က ၀က္သားမစား ဖူးေလ။ အဲေတာ့ ဆု လဲ မခ်က္ဖူး။။ သူးမ်ားခ်က္ရင္ေတာ့ လာထား ပဲ။။ ဟီးဟီး
ReplyDeleteဆုဆု
စားခ်င္လိုက္တာ အမရာ။
ReplyDeleteဆုဆု
အဲ့ဒီအူကို အူပိတ္လို႕ေခၚပါတယ္ Large intestine လုိ႕ဒီမွာေတာ့ေရးတတ္တယ္။
ReplyDeleteအူအေသးေလးေတြကို အူခ်ိဳ ေခၚျပီး small intestine လုိ႕ေရးတတ္တယ္
အူမၾကီး လည္းရွိပါေသးတယ္။
မနံေအာင္ ဆား၊ သံပုရာသီးနဲ႕အတူေရေႏြးနဲ႕ အခါခါပြတ္ေဆးျပီး နာနတ္ပြင့္ဘာညာဆမကလာပါတဲ့ ရွားေကာပါးေကာေလးနဲ႕ နပ္ထားလိုက္ရင္ အေတာ္ေလးအဆင္ေျပပါတယ္။
အိမ္မွာေတာ့ အူခ်က္ရင္ လူတိုင္းထမင္းသိပ္စားႏုိင္ၾကလို႕ မခ်က္ပဲေနတာၾကာျပီ အဆီတက္တယ္ဆိုတာကိုး
ဒါေပမယ့္လည္း ၾကိဳက္ေနတာက ခက္တယ္..:P
တီဆြိ႕ blog ကုိအားေပးေနတာၾကာပါပီ။၁ခုေလာက္ေတာင္းဆုိခ်င္လုိ႔ပါ။ တီဆြိက mechanical engineer ဆုိေတာ့ ရန္ကုန္က ME ၿပီးၿပီးေတာ့ စလံုးမွာလာ အလုပ္ရွာ သုိ႔ သင္တန္းတက္ခ်င္တယ့္သူေတြ အတြက္ basic requirements ေလးေတြအေၾကာင္း အဆင္ေျပရင္ blog တစ္ပုိစ္ေလာက္ ေတာင္းဆုိတာပါ။
ReplyDeleteညီမလည္း စင္ကာပူမွာအလုပ္လုပ္ ေက်ာင္းတက္ေနတာ ၃ႏွစ္ေလာက္ရွိပါပီ။ Software Engineer ဆုိေတာ့ ME ေတြဘာေတြျပင္ဆင္ဖုိ႔လုိတယ္ ဆုိတာ ေသခ်ာမသိပါဘူး။ ရန္ကုန္ျပန္တုိင္း ေမာင္ဝမ္:ကြဲေတြက အဲ့ဒါနဲ႔ၿပီးထားတာ ဆုိေတာ့ ေမးလုိ႔။ သူေျပာတာကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ mechanical engineering က drawing နဲနဲ ပဲပါတယ္။ တီဆြိ autocad သံုးရတယ္ဆုိတယ့္ post ဖတ္ဖူးလုိ႔ပါ။ ေက်ာင္းတက္ကတည္းက သူ႕အိမ္ကဆန္စက္မွာေတာ့ လုပ္ေနတာ။ အျပင္အလုပ္ေတာ့မရတာလား မရွာရေသးတာလား မသိဘူးရယ္။ နယ္ကေနေက်ာင္းတက္ရတာဆုိေတာ့ ၁လ ၁သိန္းေက်ာ္ေလာက္ ၅ႏွစ္ကုန္လုိ႔ ေတာ္ေတာ္အျပစ္ေျပာခံေနရပါၿပီ။ သူ႕အငယ္ေတြဆုိလည္း ေဒးကုိမတက္ရေတာ့ပါဘူး။အဲ့ဒါသူ႕ကုိ ကူညီခ်င္လုိ႔ပါ။ ကူညီခ်င္ေပမယ့္ ေသခ်ာမသိလုိ႔ တီတီဆြိ ကုိအကူအညီ ေတာင္းတာပါ။ ေက်းဇူး :)
ပီတူေလး
ထိုင္းမွာလည္းရတယ္... ၀က္သား သံုးထပ္သား
ReplyDeleteအၾကြပ္ေၾကာ္ေလည္းပါတယ္။ စားေကာင္းမွေကာင္းေပါ့
ဒီလို ဆန္ျပားနဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး သူက ၾတိဂံပံု
ဆန္ျပားေလးေတြကို ျပဳပ္ထားတာ လိပ္ေနတာပဲ း)
ရွလြတ္ စားခ်င္တွာ ခ်ဥ္ခ်င္းတေနျပီ း)
dfsdfsdfsdfsdf
Deleteသြားရည္ေတာင္က်သြားရတယ္
ReplyDeleteၾကည္႕တာနဲ႕ စားေကာင္းမဲ႕ပံုဘဲ
ထိုင္းက ေကြ႕ခ်ားလဲ စားေကာင္းတယ္ဗ်။ သူက အသားမွ်င္ေလးေတြနဲ႕ မူေယာလုိ႕ေခၚတဲ့ ၀က္ႀကိတ္သားေတြပါထည့္တက္တယ္။
ReplyDeleteလီယုိ
ခုုတစ္ေလာ၀က္သားဒုုတ္ထိုုးစားခ်င္ေနတာ။
ReplyDeleteဒီပံုုေတြေတြ ့ေတာ့ခ်က္ခ်င္းေတာင္လုုပ္စားခ်င္လာျပီ။
အုုိင္အိုုရာ
ပီတူေလးေရ
ReplyDeleteအလုပ္အေၾကာင္းေရးရမယ္ဆို အရင္ ေက်ာင္းတက္တံုးက အေၾကာင္းေရးသလို အခ်က္အလက္ေလးေတြ မွန္ကန္ေစခ်င္လို႔ ၿပန္ရွာ ၿပန္ၾကည္႔ရပါဦးမယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေရးမယ္ဆို အခ်ိန္အနည္းငယ္ က်န္႔ၾကာႏိူင္လို႔ ေရးေပးပါမယ္။ အခ်ိန္ေလးေစာင္႔ေပးပါလို႔ပဲ ေၿပာခ်င္ပါတယ္။ Software အင္ဂ်င္နီယာကေတာ႔ ME နဲ႔ သိပ္မဆိုင္ေလာက္ဘူး ထင္တာပဲေနာ္။ ME သမားကေတာ႔ PCB ေတြ ဘာေတြ ဆဲြရေတာ႔ EE knowledge ေလးေတြ နဲနဲ သိထားဖို႔လိုပါတယ္။ EE သမားေတြကလဲ PCB ေတြ ဆဲြရေတာ႔ AutoCAD ေတာ႔ တတ္ထားသင္႔ပါတယ္။ ေနာက္မွ အလုပ္အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြနဲ႔ ေရာၿပီး အရွည္ေရးေတာ႔မယ္ေနာ္။ အားေပးသူမ်ားအားလံုး ေက်းဇဴးပါရွင္႔။