GPS နဲ႔ တို႔အိမ္က ေရႊဘ

ေရႊဘအစစ္ပံု (မၿမင္ဖူးမွာစိုးလို႔ း)

အန္တီဆြိက တစ္ခါတစ္ခါ စဥ္းစားတယ္။ ေအာ္ ငါတို႔ေတြ ခုေခတ္မွာ လူၿဖစ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းပါလားလို႔။  ကိုယ္ ကားေမာင္းတဲ႔အခ်ိန္လဲေရာက္ေရာ GPS ေတြ ေပၚလာတယ္။ လမ္းေတြ ေနရာေတြ အမွတ္အသားအလြန္နည္းၿပီး အင္မတန္ မ်က္ေစ႔လည္တတ္တဲ႔သူက စကၤာပူလို၊ ဆစ္ဒ္နီလို ၿမိဳ႔ၾကီးေတြမွာ GPS မပါပဲ ကားေမာင္းဖို႔ဆိုတာ ေတြးေတာင္ မေတြးရဲဖူးကိုး။  အဲဒါေတြးမိရင္ ဟိုးအရင္ကလူေတြ ဒီေလာက္ ကားလမ္းေတြ ရွဳပ္ယွက္ခက္ေနတာ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ႔ေနရာ ဒီတိုင္းၾကီး ဘယ္လိုမ်ား ရွာသြားၾကသလဲဆို စဥ္းစားရတာ ဥာဏ္ေတာင္ မမွီဘူးရယ္။

အိမ္က GPS ကေလးကို အန္တီဆြိ ကားလိုင္စင္ရတဲ႔ ေန႔ကပဲ ၀ယ္ထားတာ။ ကားစေမာင္းကတည္းက GPS ေလးသံုးၿပီး ေမာင္းေနက်ဆိုေတာ႔ အဲဒါမပါရင္ပဲ ကိုယ္႔မွာ တစ္ခုခု လိုေနသလိုလို။ အဟက္ ... အဲဒါေလးနဲ႔ ေမာင္းေတာ႔ သူေၿပာတဲ႔အတိုင္း ဘယ္ေကြ႔၊ ညာေကြ႔၊ U- turn ၊ round about  နဲ႔ ေနာက္ဆံုး Reach your destination ဆို ေရာက္ကေရာပဲ။ လမ္းမွားသြားလဲ  သူက ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေနာက္ဆံုး  ကိုယ္သြားခ်င္တဲ႔ေနရာ ေရာက္ေအာင္ေတာ႔ ညြန္ေပးတာပဲ။ သံုးခဲ႔တဲ႔ ၃ႏွစ္အတြင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ႔ reliable ၿဖစ္တယ္ထင္တာပဲ။ 

  

reliable ၿဖစ္တယ္ဆိုတာေတာင္ တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လဲ သူလဲ အူေၾကာင္က်ား ၿဖစ္တတ္ေသးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ လမ္းအသစ္ေတြ၊ ေလာေလာလတ္လတ္ လမ္းေတြ ၿပင္ထားတာတို႔၊ တိုးထားတာတို႔၊ ပိတ္ထားတာတို႔ဆို သူမသိဘူး။ အဲလိုက် ဥပမာ သူက ညာခ်ိဳးေၿပာတယ္။ ကိုယ္ကလဲခ်ိဳးဖို႔ ၿပင္ေနၿပီ။ ေနရာေရာက္ေတာ႔ ခ်ိဳးမယ္အလုပ္မွာ ညာခ်ိဳးစရာ လမ္းမရွိဘူး။ ဟမ္)))) (လမ္းအလယ္မွာ ကြန္ကရစ္နဲ႔ ပိတ္ၿပီး ကာထားတာကိုး ...) အဲလိုမ်ိဳးဆို  ကိုယ္႔မွာ  ၿပသနာကို ကမန္းကတမ္း ေၿဖရွင္းရတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလလဲ ေဘးက ၀ိုင္းအားေပးၾကတာ ကားဟြန္းသံေတြကို တစ္လမ္းလံုး ဆူညံသြားတာပဲ။ (ဟိဟိ ဂုတ္က်ားေတြ အစုလိုက္ ၀ိုင္းေဟာင္တဲ႔ အတိုင္းပဲ... ) ကားဟြန္းသံေလာက္ကေတာ႔ အန္တီဆြိတို႔က ၿဖဳံကို မၿဖံဳေတာ႔ဘူးခင္ည။

ၿမိဳ႔ထဲ လမ္းေတြ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု အရမ္းနီးကပ္ၿပီး ရွဳပ္ေထြးၿပီဆိုလဲ GPS က အူေၾကာင္ေၾကာင္ၿဖစ္တတ္တယ္။ လမ္းေတြက အရမ္းနီးေတာ႔ သူက တၿခားလမ္းထင္ၿပီး ညႊန္ေတာ႔ အကုန္တလဲြေတြ ၿဖစ္ကုန္ေရာ။ အိမ္က ကိုကိုၿခိမ္႔ဆို GPS ကို ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းခ်ီးေပးတယ္။ အင္တာနက္ထဲမွာ ရွာၾကည္႔ရင္ GPS ညႊန္လို႔ဆို ကားေတြ တလဲြၿဖစ္တာ ဟာသလုပ္ထားတဲ႔ ပံုေတြမွ တစ္ပံုၾကီးပဲ။

တစ္ခါလဲ မလကၠာဖက္သြားေတာ႔ ကုိကိုၿခိမ္႔တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္အုပ္ၾကီးေပါ႔။ ကားေတြ ၄-၅စီးနဲ႔ စီတန္းသြားၾကတာ။ GPS ပါတဲ႔ ကိုကိုၿခိ္မ္႔က ေရွ႔ဆံုးကေမာင္းေပါ႔။ အၿပန္က် ၿမိဳ႔ထဲမွာ သြားခ်င္တဲ႔ ေနရာ လမ္းေပ်ာက္ေနေတာ႔ GPS ေခၚရာ လိုက္ၾကေရာ။ အိမ္တစ္အိမ္ေရွ႔လဲေရာက္ေရာ လမ္းမကိုၿဖတ္ၿပီး ဘုရားေစာင္းတန္းေတြလို အ၀တ္ၿဖဴၾကီးေတြနဲ႔ မန္းတပ္ထိုးထားတာ ေတြ႔ေတာ႔ မဏပ္ထဲ ၿဖတ္ရမလား မၿဖတ္မလားမသိ။ GPS ကလည္း အဲဒီလမ္းကိုပဲ ေကြ႔ခိုင္းေနေတာ႔ စဥ္းစားခ်ိန္က သိပ္မရ။ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ဟာဆို ... ေကြ႕၀င္လိုက္တာမွာ အိမ္ထဲ ခဏအၾကည္႔မယ္ ဟမ္မေလး အသုဘ အေလာင္းၿပင္ထားတာဗ်ား။ လူက အထဲေတာင္ မေရာက္ေသးဘူး အၿပင္ဖက္မွာ ပက္လက္ၾကီး။  ဦးၿခိမ္႔တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ တန္းစီၿပီးကို အဲဒီအိမ္က မဏပ္ထဲ ၿဖတ္ၾကတာ။ အိမ္ရွင္ေတြကေတာ႔ ဘယ္လိုထင္မယ္မသိ။  ခပ္တည္တည္နဲ႔ တန္းစီၿပီးေတာင္ ၿဖတ္၀င္ၾကသကိုး။ ကိုယ္ေတြေတာ႔ အဲဒီတံုးက ရယ္လိုက္ရတာ အူေတာင္နာတယ္။ တကယ္႔ကို ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ပဲ။

ဒီေန႔မနက္လဲ ဦးၿခိ္မ္႔ကား service ၀င္ရမွာဆိုေတာ႔ မနက္ေစာေစာ ရံုးမသြားခင္ သူ႔ကားကို service center မွာ သြားအပ္ရမွာ။ အၿပန္က် သူၿပန္လို႔ရေအာင္ သူသြားကထဲက အန္တီဆြိကလဲ ကိုယ္႔ကားနဲ႔ သူ႔ေနာက္က လိုက္ေပါ႔။  (ဒီမွာက Bus ေတြ Taxi ေတြ အားကိုးလို႔မရဘူးဂ်) ၿပီးေတာ႔ သူက ကိုယ္႔ကားကိုေမာင္း ၂ေယာက္အတူ အိမ္ၿပန္၊ သမီးကို ေခၚ၊ ေက်ာင္းပို႔၊ ၿပီးရင္ သူ႔ရံုးလိုက္ပို႔ အဲလို စီစဥ္ထားတာ။

 အဲဒါ service centre အသြားမွာ အန္တီဆြိက မ်က္ေစ႔လည္တတ္ေတာ႔ သြားရမဲ႔ေနရာကို GPS key in လုပ္ၿပီးသားအဆင္သင္႔ ကားမွာ တပ္ေပးထားတယ္။ သူကေတာ႔ သူ႔ ဟမ္းဖုန္းက ေၿမပံုေလးနဲ႔ ေရွ႔ကသြား ကိုယ္က သူ႔ကားေနာက္က ထပ္ခ်ပ္မခြါလိုက္ေပါ႔။ သူ႔ကားေပ်ာက္သြားေတာ႔လဲ ဘာအေရးလဲ ။ ကိုယ္႔မွာ GPS key in ၿပီးသားကိုး။

အိမ္ကအထြက္ ေမာင္းခါစရွိေသး။ GPS က power ၾကိဳးမတပ္ထားတာ သတိရလို႔ ၿပန္အတပ္မွာ touch screen ကို ထိမိေတာ႔ တီ ... တီ ဆို အသံၾကားရတယ္။ setting တစ္ခုခု ေၿပာင္းသြားတယ္ထင္လို႔ ပိုေသခ်ာေအာင္ ကိုယ္သြားမဲ႔ေနရာကို recently found ဆုိတဲ႔ function က အေပၚဆံုးက လိပ္စာကို ေရြးၿပီး ၿပန္ ႏွိပ္လိုက္တယ္။ ကိုယ္လဲ သြားရမဲ႔လိပ္စာ ေသခ်ာေတ ာ႔ မသိဘူး။ သူ key in လုပ္ေပးတာဆိုေတာ႔ အေပၚဆံုးကဟာပဲ ၿဖစ္မွာပါဆို ရမ္းႏွိပ္လိုက္တာ။ ဒါက ပိုပိုလိုလိုပဲေလ။ သူ႔ကားေနာက္က လိုက္မွာပဲ။ ကိစၥမရွိ။

ၿပီးေတာ႔ သူ႔ကား နီညိုေလးေနာက္ ထပ္ခ်ပ္မခြါ လိုက္ေတာ႔တာပဲ။ မနက္ေစာေစာဆိုေတာ႔ လမ္းၾကားေတြမွာေတာ႔ ကားက အရွင္းသားလား။ ေခ်ာလို႔။ ေဟာ လမ္းမၾကီးလဲ ေရာက္ေရာ ေတြ႔ပါၿပီ။ ကားေတြက traffic ၿဖစ္ေနၿပီ။ ကိုကိုၿခိမ္႔က ကားေမာင္းတာ ၿမန္တယ္။ ဆံုးၿဖတ္တာလဲ ၿမန္တယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ေယာက္်ားေတြနဲ႔ မိန္းမေတြ ကားေမာင္းတာ မတူတာပဲ။ ကိုယ္ေတြက အရမ္းစဥ္းစားတယ္။ ဆံုးၿဖတ္တာလဲ ေႏွးတယ္။ ေၾကာက္လဲ ေၾကာက္တတ္ေတာ႔ မရဲဘူး။ ကားကိုလဲ သူ႔ေလာက္ေတာ႔ အၿမန္မေမာင္းရဲဘူး။ ကိုယ္ေမာင္းေနက် speed ထက္ကို ပိုၿပီးေမာင္းတာေတာင္ မီွေအာင္ မနဲလိုက္ေနရတယ္။ မီးပိြဳင္႔တစ္ခု အေရာက္မယ္ မီးပိြဳင္႔ ၀ါေနတာ သူၿဖတ္ခ်သြားတယ္။ မၿဖတ္လို႔ မရဘူး။ သူက အရမ္းကပ္ေနၿပီ။ ကိုယ္က် ရပ္လို႔ရေသးတယ္။ လိုက္မယ္ဆိုလဲ လိုက္လို႔ရတယ္။ လိုက္ရင္ေကာင္းမလား ဆံုးၿဖတ္ခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ဘူး။ ထံုးစံအတိုင္း ေၾကာက္တတ္သူဆိုေတာ႔ ဘရိတ္အုပ္ၿပီး ရပ္ပလိုက္တယ္။

မီးပိြဳင္႔လႊတ္ေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းေနာက္မီးပိွြဳင္႔တစ္ခု ထပ္မိပါေရာ။ ကိုကိုၿခိမ္႔ကား နီညိဳေရာင္ေလးေတာ႔ အစရွာမရေတာ႔ၿပီ။ ကဲ ... ဘာအေရးလဲဆို GPS ေလး အားကိုးနဲ႔ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ဆက္ေမာင္းေပါ႔ ... အဟက္။  ေဟာ ေမာင္းေနရင္းနဲ႔ ...  GPS က ဟိုတစ္ပတ္က သြားထားတဲ႔  Olympic park ထဲကိုပဲ ညႊန္ညြန္ေနသဗ်ာ။ လူက မသကၤာခ်င္ေတာ႔။ ငါ ေစာနက လိပ္စာမသိပဲ ရမ္းေရြးလိုက္တာ မွားေနၿပီနဲ႔ တူတယ္ေပါ႔။ အရင္တစ္ခါ ဆားဗစ္စင္တာကို သြားဖူးတာ အိုလမ္းပစ္ပတ္ခ္ထဲကို ၿဖတ္မေမာင္းရပါဘူးဆို လူက နေ၀တိမ္ေတာင္ၿဖစ္ေနၿပီ။ 

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သူေၿပာတဲ႔ေနာက္ေတာ႔ လိုက္ေေမာင္းေနဆဲပဲ။ မီးပိွြဳင္႔  ခဏမိေတာ႔ လိပ္စာကို ေသခ်ာေအာင္ ဖုန္းဆက္ေမးဦးမွပါဆို အိပ္ထဲ ဖုန္းကို စမ္းေတာ႔ ဖုန္းကလဲ စမ္းလို႔မရ။

မနက္က ဘက္ထရီသြင္းထားတာၿဖဳတ္၊ သမီး အိုင္ပက္နဲ႔ ေၿပာင္းတပ္တာေတာ႔ သတိရတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ယူလာမိလား၊ မယူလာမိလားလဲ သတိမရ။ ဖုန္းကေတာ႔ရွာမေတြ႔ၿပီ။ အိမ္ကအထြက္ အိပ္ထဲမထည္႔ပဲ ဖိနပ္စင္ေပၚမ်ားတင္မိသလား။ စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနတာ ... လမ္းက် လမ္းၾကားေလးတစ္ခု၀င္ၿပီး ခဏရပ္၊ ေဘးက ေတြ႔တဲ႔လူ ဖုန္း ခဏ ငွါးဆက္ရင္ ေကာင္းမလား။ အြန္ ... ဖုန္းငွါးဆက္ရေအာင္လဲ ဒီလိုခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးမွာ ဘယ္သူမွလဲ အၿပင္မွာ လမ္းေလွ်ာက္မွာမဟုတ္။ လမ္းေလွွ်ာက္တဲ႔သူ ေတြ႔ရင္ေတာင္ ဘယ္မွာလဲ ကိုကိုၿခိ္မ္႔ဖုန္းနံပတ္။ ငါမွအလြတ္မရတာကို ...  အေရးၾကီး ဖုန္းနံပတ္ေတြ ေရးထားတဲ႔ မွတ္စုစာအုပ္ကလဲ ပါမလာ ... ခဏပဲဆို အိပ္အေသးထဲ wallet ရယ္ ေနကာမ်က္မွန္ရယ္ပဲ ေကာက္ထည္႔လာတာ။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ မသိေတာ႔။ အေတာ္ အက်ပ္ရိုက္ေနၿပီ။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အင္း GPS ကို go home လုပ္ခိုင္းၿပီး အိမ္ၿပန္၊ အိမ္က်မွ ကိုကိုၿခိ္မ္႔ကိုဖုန္းၿပန္ဆက္၊ လိပ္စာေမး ဆားဗစ္စ္စင္တာ ၿပန္သြား အဲလိုက် အကုန္တလဲြေတြ ၿဖစ္ၿပီး သမီးေက်ာင္းပါ ေနာက္က်ကုန္ေတာ႔မွာပဲ ဆို ... ကားေမာင္းရင္းနဲ႕ စဥ္းစားေနတာ ဦးေႏွာက္ေတြကို ေၿခာက္ေနတာပဲဂ်ာ။

ကားကလဲ ဂ်ီပီအက္စ္ရဲ႔ ေခၚေဆာင္ရာ သြားေနၿမဲပဲ။ ေတြးေနရင္းး ... အေတြးေတြရွဳပ္ေနရင္းနဲ႔  ေမာင္းေနတာ  ၅မိနစ္ ၁၀မိနစ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။  ဒီလိုနဲ႔ သြားေနရင္းနဲ႔ဗ်ာ အမွတ္တမဲ႔အၾကည္႔ ကိုယ္႔ေရွ႔တည္႔တည္႔မွာ နီညိဳေရာင္ ကားေလးတစ္စီး။ ခပ္တည္တည္ပဲ ကိုယ္႔ေရွ႔မွာ။ နံပတ္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဟမ္မေလး ကိုကိုၿခိမ္႔ကားပါကလား။  အန္တီဆြိတို႔ ေဖာ္မၿပတတ္ေအာင္ ၀မ္းသာသြားတာမ်ား။ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ မင္းသမီး လူၾကမ္းေတြနဲ႔ ဒုကၡေရာက္လို႔ ၾကံရမရၿဖစ္ေနတံုး မင္းသားေရႊဘကို ေရာက္လာသလိုပဲဂ်ာ။ အဲသလို ေတြးမိတာေရာ၊ သူ႔ကားေတြ႔ေတာ႔ ေပ်ာ္သြားတာေရာ ကားေမာင္းရင္း ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးၾကီးေတာင္ၿဖစ္လို႔။ ေတာ္ေသးတာေပါ႔။ လမ္းကေတာ႔ မမွားဘူးပဲ။ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက အဲဒီ ေရြဘ ကိုယ္႔ေရွ႔ေရာက္ေနမွန္းမသိတာ။ ဒါနဲ႔သူ႔ေနာက္က ဆက္လိုက္ရင္း  ခဏေနေတာ႔ ဆားဗစ္စင္တာ ေရာက္ပါေလေရာဂ်ာ။

ကိစၥ၀ိစၥေတြၿပီး၊ အၿပန္က် သူက ကားေမာင္း ကိုယ္က သူ႔ေဘးမွာ (မင္းတမီးေပါ႔ဂ်ာ) ထိုင္ရင္း ေစာနက အၿဖစ္ကို ၿပန္ေၿပာၿပတယ္။ ကိုကိုၿခိမ္႔ရယ္ ... ဆြိေလး ကိုကိုၿခိ္မ္႔ကားေတြ႕ေတာ႔ ၀မ္းသာခ်က္ေတာ္ ... ရုပ္ရွင္ေတြထဲ မင္းသမီး ဒုကၡေရာက္ေနတံုး မင္းသား ေရႊဘ ေရာက္လာသလိုပဲဆို ေၿပာေတာ႔ "ဟင္ ညည္းက ဒီနားက်မွ ငါ႔ေတြ႔တာလား .." တဲ႔။ "ငါက ညည္းေရွ႕က ေမာင္းတာ ... ဟိုးအိုလမ္ပစ္ပတ္ခ္ အထြက္ကတည္းကပဲ..." " ငါ႔မွာ ညည္းကို ေစာင္႔ေခၚေနေတာ႔ ေႏွးေနတာနဲ႔ ေနာက္ကားေတြ ေက်ာ္တက္ ဘုၾကည္႔ၾကည္႔တာခံရတယ္ " တဲ႔။

 ၾကည္႔ဦး ကိုယ္႕ေရွ႕ ေရႊဘၾကီးတစ္ေယာက္လံုး တစ္ခ်ိန္လံုးရွိေနတာကို လူကၿပာယာခတ္ေနေတာ႔ မၿမင္တာဗ်ား။ ။

ကိုယ္႔အိမ္က ေရြဘ ေတြလဲ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေရႊဘက ေရႊဘ ပါပဲဂ်ာ။  ။

တို႔အိမ္က ေရႊဘ ။