အန္တီစု အေၾကာင္း documentary - The Choice

ေစာနေလးတင္ပဲ ေအာ္ဇီ တီဗီခ်ယ္နယ္ SBS 3 ကေန အန္တီစုအေၾကာင္း ရိုက္ထားတဲ႔ documentary ေလး ၿပတာ ၾကည္႔လိုက္ရတယ္။ အန္တီစုရဲ႔ ဘ၀ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ၊ ကိုယ္မသိတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြ အမ်ားၾကၤီးပါတယ္။ အန္တီစု သူ႕သားနဲ႔ေတြ႔တဲ႔ အခန္းကေတာ႔ အရင္က တီဗီေတြမွာ သတင္းအေနနဲ႔ ၾကည္႔ဖူးခဲ႔ေပမဲ႔ ဒီတစ္ခါၾကည္႔ရတာ မ်က္ရည္၀ဲမိတယ္။ အေမတစ္ေယာက္ အတြက္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ သားတစ္ေယာက္အတြက္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေတြနဲ႔ ၀မ္းသာ ၀မ္းနဲေပါ႔။

BBC က ရိုက္ထားတဲ႔ တစ္နာရီၤစာ documentary ၿဖစ္ပါတယ္။  " The Choice " တဲ႔။

သမၼတဦးသိန္းစိန္၏ ၁၉ ႏို၀င္ဘာ တစ္ေန႔တာႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္အျမင္

( ကိုေမာင္ၿခိမ္႔ ၿမန္မာက်ဴဳးပစ္ဖိုရမ္တြင္ သတင္းဖတ္ၿပီး ၿမန္မာႏိူင္ငံေရး ေဆြးေႏြးထားေသာ ပို႔စ္ေလး ၿပန္ရွယ္ေပးလိုက္ပါသည္။)

သမၼတအိုဘားမားႏွင့္ေတြ႕ဆုံမွဳ

ၿမန္မာသမၼတဦးသိန္းစိန္သည္ ၁၉ ႏို၀င္ဘာလ နံနက္ ၁၁ နာရီခန္႔တြင္ မိနစ္ ၃၀ခန္႔ၾကာ အေမရိကန္သမၼတျဖင့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံအေရးကိစၥမ်ား ေဆြးေႏြးသည္။ အေမရိကန္သမၼတ၏ အရွိန္အ၀ါၾကီးမွဳ၊ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ ၾသဇာသက္ေရာက္မွဳ (အေနာက္ေၾကာက္ေရာဂါ) ၊ အာရွ ႏွင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ ရင္းႏွီးကြာျခားမွဳေၾကာင့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ အိုဘားမားတို႔ ေတြ႕ဆုံမွဳမွာ ထင္ထားသေလာက္ထက္္ ရင္ႏွီးမွဳ အားနည္းခဲ့ရပါသည္။

 သို႕ေသာ္လည္း ၿပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းလာေသာ ဦးသိန္းစိန္အား အိုဘားမား လာေရာက္အားေပးသည္ ၿဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ဦးသိန္းစိန္မွ ႏိုင္ငံေတာ္တိုးတက္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီ စံႏွဳန္းျမင့္မားေရး၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ ပညာအရည္အေသြး ၿမင့္မားေရးအတြက္ အေမရိကနဲ႕ ဆက္လက္ပူးေပါင္းသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း Move forward ေဆာင္ပုဒ္ကဲသို႕ လုပ္ေဆာင္မည္ဟု ကတိေပးကာ၊ သမၼတ အိုဘားမားမွ လူအခြင့္အေရးမ်ားကို ပိုမိုတိုးတက္လုပ္ကိုင္ျပီး ႏွဴကလီးယားလက္နက္မ်ား ပိုင္ဆိုင္ရန္ၾကိဳးပမ္းျခင္းမ်ိဳး မလုပ္ရန္ ေျပာၾကားကာ အေမရိကမွ ဆက္လက္ပူးေပါင္းသြားမည္ဟု ေၿပာၾကားသြားပါသည္။

 ယခုလို အိုဘားမား ၿမန္မာျပည္လာေရာက္ေသာေၾကာင့္ ကမၻာႏိုင္ငံေရးသမိုင္းထဲတြင္ ၿမန္မာႏိုင္ငံကို လူပိုသိလာခဲ့ပါသည္။ ပိုျပီးေတာ့လဲ ဂရုထားမိၾကသည္။ အိုဘားမားကိုယ္တိုင္ ၿမန္မာနိုင္ငံလာသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံလိုေသာ တျခားႏိုင္ငံမ်ား လာေရာက္ႏိုင္ပါသည္။ အလြန္ေကာင္းေသာ အခ်က္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရပါသည္။ အႏွစ္ႏွစ္အလလက ၾကားေန၀ါဒလိုလို၊ တရုတ္၏ ျပည္နယ္တခုလိုလိုေနရေသာ အခ်ိန္ကာလမွ ယခုအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ႏိုင္ငံေရး စီးပြားေရး အခ်က္အၿခာအျဖစ္ ရပ္တည္လာရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တိုးတက္လာမည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ားကို မွဳန္ၿပၿပေတြ႕လာရျပီျဖစ္ပါသည္။ ၿပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ တရုတ္ႏိုင္ငံ၏ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မွဳကိုသာ အဓိကထားဆက္ဆံကာ ၿပည္သူလူထုအတြက္ မငဲ့ကြက္ေသာ စီးပြားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမွဳမ်ား၊ အေဆြအမ်ိဳး အသိုင္းအ၀ိုင္းကိုသာ အားေပးအားေျမာက္လုပ္မွဳမ်ားကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရြံ႕ရွာစက္ဆုပ္လာေသာေၾကာင့္ အေနာက္လႊမ္းေသာ အေနာက္မွ လာေရာက္မည့္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမွဳမ်ားႏွင့္ မွ်တစြာ လုပ္ကိုင္မွဳမ်ား ေမွ်ာ္လင့္သည့္ စိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ တမူထူးၿခားလာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရပါသည္။


ထို္္င္း၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ယင္လတ္

 အိုဘားမားႏွင့္ေတြ႕ဆုံၿပီးလ်င္ျပီးခ်င္း သမၼတ ဦးသိန္းစိန္မွာ ခ်က္ျခင္းဆိုသလို ဖႏြမ္းပင္ အာဆီယံ အာရွ အစည္းအေ၀းသို႔ ျပန္သြားကာ ထိုင္း၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ယင္လတ္ႏွင့္ ညေန ၃း၄၅ နာရီတြင္ ေတြ႕ဆုံပါသည္။ ထိုကဲ့သို႕ ေတြ႕ဆုံရာတြင္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ယင္လတ္ႏွင္႔ ယခင္က ႏွစ္ၾကိမ္ေတြ႕ဆုံဖူးသည့္ အခ်က္ႏွင့္ အာရွႏိုင္ငံသား အထူးသျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံျဖစ္သည္အတြက္ေၾကာင့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ႕ဆုံမွဳမွာ အလြန္အင္မတန္ရင္းႏွီးဟန္ျပသျပီး ပိုမိုေႏြးေထြးမွဳကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ပါသည္။

အဓိကေဆြးေႏြးမွဳမ်ားမွာ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း တည္ေဆာက္ေရးႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ စက္မွဳဇုန္၊ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားစက္ရုံ၊ ေရေပးေ၀ေရး၊ စြန္႕ပစ္ပစၥည္းစနစ္ တည္ေဆာက္ေရး ဆက္သြယ္ေရးႏွင့္ ရထားပို႕ေဆာင္ေရး ကိစၥမ်ားကို ေကာ္မတီမ်ားဖြဲ႕ကာ ၂၀၁၅တြင္ အျပီးတည္ေဆာက္ရန္ တိုင္ပင္ၾကကာ ႏွစ္ႏိုင္ငံသေဘာတူညီမွဳမ်ားကို ၿပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ား တႏိုင္ငံႏွင့္တႏုိင္ငံ လည္ပတ္မွဳမ်ားအတြက္ ဖိတ္ၾကားမွဳမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ နာရီ၀က္ခန္႕ၾကာေတြ႕ဆုံေသာ္လည္း ေႏြးေထြးမွဳ ၾကိဳတင္ညိွႏိွဳင္းမွဴမ်ား၊ ျငိမ္ခ်မ္းလာေသာ နယ္စပ္ေဒသ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ထိုင္းႏွင့္ ဆက္ဆံေရးမ်ား ပိုမိုေကာင္းမြန္လာသည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံၾကား ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရွိေသာ နယ္စပ္ေဒသ ကုန္သြယ္မွဳမ်ား ယခင္ထက္ ပိုမို အားေကာင္းလာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရပါသည္။ တရုတ္ထြက္ကုန္မ်ားထက္ ပိုမိုအေရအေသြးေကာင္းမြန္ေသာ ထိုင္းထြက္ကုန္မ်ား ၀င္ေရာက္လာပါက အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းလာႏိုင္ပါသည္။ ၿပည္သူမ်ားအတြက္ ထား၀ယ္ေဒသ အလုပ္အကိုင္မ်ား တိုးပြားလာမည္ျဖစ္သည္ဟု ခန္႕မွန္းမိပါသည္။

ဂ်ပန္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ဟိုရွီဟီကိုႏိုဒို

ထိုင္း၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ေတြ႕ဆုံျပီးေသာ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္သည္ ဆက္လက္ျပီး ညေန ၄း၂၀ နာရီခန္႕တြင္ ဂ်ပန္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ဆက္လက္ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးခဲ့ပါသည္။ ထိုင္း၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ေတြဆုံစဥ္ကဲ့သို႕ မရင္းႏွီးေသာ္လည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္ဆံလာေသာ အာရွႏိုင္ငံသားျဖစ္သည္႔ ဂ်ပန္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ေတြ႕ဆုံမွဳမွာ ရင္းႏွီးဟန္အျပည့္ျဖင့္ ခိုင္မာေသာ ဆက္ဆံမွဳမ်ားကို ၿပသသည္ သေဘာတရားမ်ားကို ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။

ဂ်ပန္ႏွင့္ေတြ႕ဆုံမွဳမွာ ၿမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အလြန္အင္မတန္ အက်ိဳးရွိလွပါသည္။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တင္ရွိေနေသာ ေၾကြးျမီမ်ားကိုေလ်ာ့ခ်ေပးမည္႔အေၾကာင္း၊ ငလ်င္လွဳပ္သည္ၾကားေသာေၾကာင့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေၾကာင္း၊ ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အခက္အခဲမ်ားျဖစ္လာပါက ကူညီေပးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အေရွ႕ေတာင္အာရွ အားကစားပြဲအတြက္ လိုအပ္ေသာ တည္ေဆာက္ေရး ဆက္သြယ္ေရး ကိစၥမ်ားကို ကူညီသြားမည္ဟု ဂ်ပန္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္မွ ေၿပာၾကာသြားသည္။ အလြန္အင္မတန္ကို အားရမိလိုက္ပါသည္။ ထိုအျပင္ သီလ၀ါ စက္မွဳဇုန္ေဆာက္လုပ္ရန္ႏွင့္ ထိုင္းႏွင့္ ျပဳလုပ္မည့္ ထား၀ယ္ေရနက္စီမံကိန္း၏ အဓိက ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမည့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ား ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။

ဂ်ပန္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံမွဳမွာ ၿမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အထူးပင္အက်ိဳးမ်ားလွပါသည္။ လိုအပ္သည္ နည္းပညာမ်ားအတြက္ ဂ်ပန္သို႔ ေခၚယူသင္ၾကားေပမည္။ လိုအပ္သည္ အေျခခံအေဆာက္အအုံအတြက္ ဂ်ပန္မွာ ကူညီ ေဆာက္လုပ္ေပးမည္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႕ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အလြန္အင္မတန္အက်ိဳးရွိလွေသာ အစည္းအေ၀းတစ္ခု ၿဖစ္ခဲ့ပါသည္။ လက္ေတြ႕အားျဖင့္ ၿမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းတြင္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ား ေျခခ်င္းလိမ္ကာ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနသည္ကို လက္ေတြ႕ေတြ႔ႏိူင္ပါသည္။

တရုတ္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္၀မ္ၾကားေပါင္

ထိုအစည္းအေ၀းမွာ ႏွစ္ႏိုင္ငံတည္း သီးသန္႕ေတြ႕ဆုံသည္မဟုတ္ပဲ အာဆီယံေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ တရုတ္ႏိုင္ငံ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေတြ႕ဆုံပြဲ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ သာမန္ အစည္းအေ၀းတစ္ခုသာ ၿဖစ္သည္ဟု ဆိုလို႔ရပါသည္။ ထိုအစည္းအေ၀းတြင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္မွ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ကတည္းက အာဆီယံ-တရုတ္ဆက္ဆံေရး ဆက္လက္တိုးျမင့္လုပ္ေဆာင္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ အနာဂါတ္ တရုတ္မ်ိဳးဆက္ႏွင့္ ျပည္သူလူထု အက်ိဳးကို ေက်းဇူးျပဳမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဒသတြင္ တည္ျငိမ္ေရးကိုလည္း ပိုမိုဂရုစိုက္လာဖို႕ လိုအပ္ေၾကာင္း (တရုတ္က အာဆီယံ ကြၽန္းေတြ လိုက္လုေနတာကို) ။ တရုတ္ကုန္စည္ျပပြဲမွာ သမၼတဦးသိန္းစိန္က ေၿပာခဲ့သလို ႏွစ္ႏိုင္ငံ Win-Win Situation ၿဖစ္ေအာင္ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ပါမည္အေၾကာင္း ထပ္မံေျပာဆိုသြားပါသည္။

သမၼတတစ္ေန႔တာ အစည္းအေ၀း နိဂုံး

မနက္ခင္းတြင္ အေမရိကန္ႏွင့္ ေတြ႕ကာ ညေနခင္းတြင္ တရုတ္ႏွင့္ အဆုံးသတ္သြားသည့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ၏ အစည္းအေ၀းမ်ားတြင္ ထိုင္းႏွင့္ ဂ်ပန္ေတြ႕ဆုံမွဳသည္ အလြန္အင္မတန္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအတူ အေမရိကႏွင့္ ဆက္လက္ကာ အတူတကြ ဆက္ဆံေရးမ်ား ဆက္လုပ္ေနျပီး တရုတ္ၾကီးႏွင့္ အနည္းငယ္ ခပ္တန္းတန္း အေျခအေနမ်ားကို ျမင္လိုက္ရပါသည္။

သမၼတဦးသိန္းစိန္သည္ သမၼတ တက္ေရာက္ခ်ိန္မွ ယေန႕အထိ ဆက္တိုက္ စဥ္ဆက္မျပတ္ဆိုသလို ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး စိမံကိန္းမ်ားကို တိုးတက္ရန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ တဆစ္ခ်ိဳး စီးပြားေရးစနစ္တခုကို ဖန္တီးျခင္း၊ လိုအပ္သည္ နည္းပညာမ်ားရရွိရန္ ဖန္တီးျခင္းတို႕ကို ၿပဳလုပ္ေနသည္မွာ ထင္ရွားပါသည္။ ထိုအတူ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးအရ ႏို၀င္ဘာလ ၁၉ရက္ေန႕သည္ ၿမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေရးပါေသာ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးေန႕အျဖစ္ တည္ရွိမည္ ၿဖစ္ပါသည္။

တုိင္းရင္းသားအေရး

တိုင္းရင္းသားမ်ား အေရးတြင္ ကြၽန္ေတာ္အျမင္ကုိ ဆုိရလ်င္ ကခ်င္ႏွင့္ ၿဖစ္ပြားေနေသာ တိုက္ပြဲမ်ားမွာ သာမန္ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ဗမာတပ္မေတာ္တိုက္ပြဲမ်ားဟု မျမင္မိပါ။ ေလာဘေဇာတိုက္ေနေသာ လက္တဆုတ္စာ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ေနာက္ကြယ္က ေဒသတြင္း ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ မရွိေအာင္ ႏိုင္ငံတကာ စာမ်က္ႏွာတြင္ ၿမန္မာႏိုင္ငံကို မ်က္ႏွာပ်က္ေအာင္ ဖန္တီးေနေသာ တရုတ္၏ ကခ်င္လက္တဆုတ္စာ လူမ်ားကို ေသြးထိုးေနသည္ဟု ၿမင္မိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သိထားသေလာက္ ကခ်င္မ်ား လက္ရွိေထာင္ထားေသာ ေၿမျမဳပ္ဗုံးမ်ားကို ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာမွ တပ္သားမ်ား အလြန္အင္မတန္ ေၾကာက္ရြံ႕စြာ ရင္ဆုိင္ေနရပါသည္။ ထိုေဒသသို႕သြားေရာက္ေသာ သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္၏ တိုးတိုးတိတ္တိတ္သတင္းမ်ားမွ သိရပါသည္။ ထိုအျပင္ ယမန္ေန႕ က အုိဘားမာလာခ်ိန္ႏွင့္ အခ်ိန္ကိုက္စြာ ကခ်င္ဖက္မွာ ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္လာသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ကခ်င္ႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳမွာ ၂၀၁၃ တြင္ ဆက္လက္ တည္ရွိေနဦးမည္ဟု ခန္႕မွန္းမိပါသည္။

ရခိုင္ ရိုဟင္ဂ်ာ ဘဂၤလီအေရးအခင္းကိုလည္း သာမန္ ရခိုင္ေဒသခံလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ဘဂၤါလီတို႕႔ အတူတကြ ေနထိုင္မွဳ ပ်က္ယြင္းခဲ့သည္မွာ ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္း၊ တရုတ္ပိုက္လိုင္း ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္တည္ရွိေနမည္ဟု သံသယျဖစ္မိပါသည္။ ထိုအေရးမွာ ေန႕ခ်င္းေျဖရွင္းရႏိုင္မည္မဟုတ္ပဲ ေရရွည္ေျဖရွင္းကာ ေက်ာက္ျဖဴစီမံကိန္းကို ဆက္လက္ ေစာင့္ၾကည့္ရပါေတာ့မည္။

ျပည္တြင္း ႏိုင္ငံေရး

ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ အေတာ္အတန္အသင့္ တည္ျငိမ္သည္ဟု ဆိုိလုိ႔ရပါသည္။ သို႕ေသာ္ လႊတ္ေတာ္အတြင္း တပ္မေတာ္သား ၂၅% တည္ရွိေနမွဳမွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ပတ္ခန္႕က လြတ္ေတာ္မွ အေျခခံဥပေဒ ခုံရုံးအေပၚ အာဏာရယူလိုမွဳတြင္ တပ္မေတာ္သား ၂၅% ၏ မဲေၾကာင့္ သာ လႊတ္ေတာ္မွ အႏိုင္က်င့္မွဳ သက္သာခဲ့သည္ဟု ထင္မိပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ၂၀၁၅ မတိုင္ခင္အထိ လႊတ္ေတာ္တြင္ တပ္မေတာ္သား ၂၅%တည္ရွိမွဳကို လက္မခံလိုေသာ္လည္း လက္ခံေနရမည့္ အခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ လာမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၂၅%မွ ၁၅% သို႕မဟုတ္ ၁၀% အထိ ေလ်ာ႔ခ်ရန္ NLD ႏွင့္ တျခားေသာ တိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားမွာ ၀ိုင္း၀န္းၾကိဳးစားသင့္ပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း NLD အေနျဖင့္ တျခားေသာ ပါတီငယ္မ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားကို စည္းရုံးႏိုင္မွဳမွ အလြန္အင္မတန္ အားနည္းေနေသးသည္ကို အထင္အရွားေတြ႕ေနရပါေသးသည္။ NLD လက္ရွိအမတ္မ်ားမွ ေသာ္လည္းေကာင္း ၿပည္ခိုင္ျဖိဳးမွ ေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႕ ဦးေဆာင္က တပ္မေတာ္ပါ၀င္မွဳ ေလ်ာ႔ခ်ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ၂၀၁၃ အတြက္ ၾကိဳတင္ နမိတ္ဖတ္မိပါသည္။

ယခင္နအဖမ်ားကို ထိမ္းခ်ဳပ္ေရး ႏွင့္ အျပစ္ေပးေရး

ယခင္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းမ်ား၏ အျပစ္မ်ား ၿပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ကာ ထိုအျပစ္မ်ားအတြက္ ထိုက္တန္ေသာ အျပစ္မ်ားေပးရန္ တခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ားက ေၿပာဆိုေနၾကသည္ကို ၾကားသိရပါသည္။ ၾကားမိသေလာက္ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္ တည္ရွိေနေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးသိန္းညႊန္႕၊ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ၊ မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုၾကီး တို႕ ႏွဳတ္မွ ထြက္ရွိလာမွဳ မေတြ႕ရပါ။ ယေန႕လွဳပ္ရွားေနရေသာ ၿမန္မာႏိုင္ငံအေရးကိစၥမ်ားသည္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ႏွစ္ဦး ယခင္နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းမ်ား အေပၚ အေရးမယူႏိုင္ရန္ အေျခခံဥပေဒတြင္ထည့္သြင္းေရးခဲ့သကဲ့သို႕ ထိုသူတို႕အား ခြင့္လြတ္ရန္ သေဘာတူညီမွဳမ်ား အေပးအယူလုပ္ထားေသာ အေျခအေန ဟု ခန္႕မွန္းမိပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ထိုသူမ်ားအား အေရးယူမွဳသည္ ၿဖစ္လ်င္ေသာ္မွ ၂၀၁၅ ေနာက္ပုိင္း ၃-၄ႏွစ္ခန္႕မွသာ ၿဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္မည္ ၿဖစ္ျပီး၊ ၿဖစ္ႏိုင္ေျခရာခိုင္ႏွဳန္းမွာ ၂၀-၃၀ ခန္႕သာ ရွိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ထိုကိစၥကို ခြင့္လႊတ္လိုက္ရပါမည္။

ေလာဘအရင္းတည္ လာဘ္စားမွဳ

သို႕ေသာ္ လြန္ခဲ့ေသာ အပတ္က စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္က လာဘ္လာဘယူေသာ၊ စီမံခန္႕ခြဲမွဳညံဖ်င္းေသာေၾကာင့္ ေငြစာရင္းကြာျခားမွဳကို လြတ္ေတာ္မွာ ေၾကျငာလိုက္ေသာအခါ သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ၾကီးဌာနမ်ားသည္ ရက္မဆိုင္းပဲ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္တင္ျပေသာ ကြာျခားမွဳကို ေၿဖရွင္းျပီးေၾကာင္း သတင္းစာထဲတြင္ ထည့္ၾကပါသည္။ ၾကိဳတင္ညွိႏွိဳင္း သံစဥ္ရိုက္ထားမွဳမ်ားဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ ဆက္တိုက္ လုပ္ကိုင္မွဳမ်ားကိုေတာ့ အလြန္အင္မတန္ စိတ္ပ်က္မိလွပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္တြင္ ဖတ္ရေသာ ကြန္႕မန္ကို အတိုခ်ဳပ္ျပန္ေျပာရလ်င္ Greed drive corruption ေလာဘျဖင့္ ရယူေသာ လာဘ္စားမွဳမ်ိဳးကို ကြၽန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ အဓိက တိုက္ထုတ္ရပါမည္။ စား၀တ္ေနေရး လိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ ရယူျခင္းထက္ ေလာဘေၾကာင့္ ရယူေသာ လာဘ္စားမွဳသည္ တိုင္းျပည္အတြက္ အလြန္အင္မတန္ နစ္နာေစကာ ႏိုင္ငံတကာတြင္လည္း နာမည္ပ်က္ေစပါသည္။ ထိုကဲ့သို႕ လာဘ္စားမွဳမ်ိဳး ၀ိုင္း၀န္းတိုက္ဖ်က္ၾကပါစို႕။

နိဂံုး

ကြၽန္ေတာ္ ယခုေရးသားမွဳမ်ားသည္ လက္ရွိအစိုးရအေပၚ ခ်ီးက်ဳးမွဳမ်ားသည္ ဖားသည္၊ ဆဲြေဆာင္မွဳကို ခံရသည္ဟု ဆိုေကာင္းဆိုရပါမည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ခန္႕က ထိုကဲ့သို႕ အေျခအေနမ်ိဳးကို မျမင္ရပါ။ ကြၽန္ေတာ္အေနျဖင့္ ေကာင္းေအာင္က်ိဳးစားေနသူကို ေကာင္းလာပါသည္ဟု ခ်ီးက်ဳးေပးရမည္ဟု ခံယူပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕သည္ လူသားမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ ကိုယ္႔ကို ခ်ီးက်ဳးေျပာၾကားပါက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ပါသည္။ ထိုသို႕ အေျပာခံရသည္ႏွင့္အညီ ဆက္လက္ အေကာင္းေျပာခံလိုပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႕သည္ ဆိုး၀ါးခ်ိန္မွ ဆိုးသည္ဟု အတိုက္အခံေျပာသကဲ့သို႕ ေကာင္းခ်ိန္မွာ ေကာင္းလာသည္ဟု ခ်ီးက်ဳးရန္လဲ လိုအပ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႕ လမ္းေတြ အမ်ားၾကီး ေလွ်ာက္ရပါအုန္းမည္။ ၾကိဳးစားမွဳေတြ ဒီထက္ ပိုလုပ္ရပါအုန္းမည္။ ၾကိဳးစားမွဳမ်ားကို ရပ္တန္႕မသြားေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ၾကဖို႕ လိုအပ္ပါသည္။ အေႏွာက္အယွက္မေပးမိေအာင္ ၾကိဴးစားရပါမည္။

ယေန႕အခ်ိန္အခါသည္ ေတာ္လွန္ေရးကာလဟု ကြၽန္ေတာ္မထင္ေတာ့ပါ။ ယေန႕အခ်ိန္အခါသည္ တည္ေဆာက္ေရးကာလကို ရုန္းကန္ရေတာ့မည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ျမင္မိပါသည္။ ထိုကာလသည္ အလြန္အင္မတန္ လွိဳင္းတပိုး မ်ားျပားပါသည္။ ထိုေၾကာင့္အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓါတ္ျဖင့္ စည္းလုံးရန္ လိုအပ္ေနပါသည္ဟု ေျပာၾကားရင္း Let's move forward.

ေမာင္ၿခိမ္႔
(၂၀ ႏိူု၀င္ဘာ ၂၀၁၂)

ကိုးကား
http://www.president-office.gov.mm/
https://www.facebook.com/7daynews  
https://www.facebook.com/ElevenMediaGroup
တိုးတိုးတိတ္တိတ္သတင္းမ်ားေပးေသာ သတင္းေထာက္။
 http://www.mmcpcommunity.net

ၿပား ၈၀ အန္တီဆြိ ...

အရင္က ၿပား၂၀ မဆြိတီ ဆိုတဲ႔ပို႔စ္ေလး ေရးဖူးပါတယ္။ အဲဒါေလး အရင္ဖတ္ၾကည္႔ၾကပါဦး။

အန္တီဆြိ ရံုးမွာထိုင္တဲ႕ေနရာနဲ႔ ေဘးခ်င္းကပ္ရပ္ လမ္းကေလးသာၿခားတဲ႔ ေနရာမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ေကာင္မေလးသာေၿပာတယ္ အသက္ကေတာ႔ ၃၅-၄၀ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ေပါ႔။  ဆံပင္တိုတိုနဲ႔ဆိုေတာ႔ လူက ငယ္ပံုေပါက္တယ္။ မ်က္နွာကေတာ႔ တရုတ္နဲ႔ခပ္ဆင္ဆင္။ ေရာက္စ ကိုယ္လဲ အလုပ္နဲ႔ ရင္ႏွီးဖို႔ ၾကိဳးစားေနရတာနဲ႔ ေသခ်ာေတာ႔ သတိမထားမိပါဘူး။ သူကလဲ ခပ္တည္တည္ပဲဆိုေတာ႔ မိတ္လဲ မဆက္မိဘူး။ တစ္ရက္ေတာ႔ သူက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ေယာက္နဲ႔ အဂၤလိပ္လိုေၿပာေနတာ။ သူ႔ရဲ႔ အဂၤလိပ္ေလသံက ကိုယ္ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ၾကားဖူးတဲ႔ ေလသံမ်ိဳးၿဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔လဲ အလုပ္ထဲသာ စိတ္ကေရာက္ေနေတာ႔ ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပါပဲ။

တစ္ရက္ေတာ႔ အလုပ္မွာ ကုန္းလုပ္ေနရင္းနဲ႔ နားထဲမွာ ၿမန္မာလို စကားေၿပာသံ သဲ႕သဲ႔ၾကားရေတာ႔ ရုပ္တရက္ နားကအလိုလို စြံ႔ၿပီးသား၊ မ်က္လံုးက စကားေၿပာသံၾကားတဲ႔ ေနရာကို ရွာေဖြေနၿပီးသားၿဖစ္သြားတယ္။ လက္စသတ္ေတာ႔ ေဘးက ေကာင္မေလးက ဗမာလို ဖုန္းနဲ႔ ေၿပာေနတာပါလား။ သူၿမန္မာပါလားဆို သိလိုက္ရေတာ႔ အရမ္းအံ႔ၾသသြားတယ္။  ရံုးမွာလုပ္တာ ၃-၄ ပတ္ရွိေပမဲ႔ ၿမန္မာအခ်င္းခ်င္း မသိၾကဘူး။ 

ဒါနဲ႔ ဒါမ်ိဳးဆို ထီးကေလးေဆာင္းၿပီး ေစာင္႔ေနတဲ႔ အန္တီဆြိက သူဖုန္းခ်ခ်ခ်င္းပဲ သူ႔ေနရာလွစ္ကနဲ ေရာက္သြားၿပီး ၿပံဳးၿပံဳး ... ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ မိတ္ဆက္ပါေလေရာ။ 

" အစ္မလား ... ညီမလားေတာ႔ မသိဘူး ...  ၿမန္မာလိုေၿပာေနသံၾကားလို႔ ။ ေတြ႔ေနတာေတာ႔ၾကာေနၿပီ။ တရုတ္ေအာက္ေမ႔ေနတာ ...."

ဟိုကလဲ အင္မတန္ အံ႔ၾသသြားတဲ႔ ပံုနဲ႔  ... ပထမေတာ႔ ဘာၿပန္ေၿပာရမွန္းေတာင္မသိ အူေၾကာင္ေၾကာင္ၿဖစ္ေနေသးတယ္။ ၿပီးမွ

"ဟုတ္ကဲ႔ အစ္မ ... ကြ်န္မလဲ ေတြ႕ေနတာ ... ၿမန္မာမွန္းမသိဘူး ..ဟီး ...."

ဒီလိုနဲ႔ မိတ္ဆက္ၾကၿပီး သူဟာလဲ ကိုယ္ေတြလိုပဲ RIT ကၿပီးတဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာ၊ ကိုယ္႔ထက္ ၃ႏွစ္ေလာက္ ဂ်ဴနီယာက်တဲ႔ ညီမတစ္ေယာက္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ တစ္ေက်ာင္းထဲကဆိုေတာ႔ စိတ္က ခင္မင္လက္စလဲရွိေနေတာ႔ ကိုယ္သိတဲ႔သူေတြ သူသိတဲ႔သူေတြ အၿပန္အလွန္ေၿပာၾကရင္း ခင္သြားေတာ႔တာပဲ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ သူဟာ မသိခင္သာ ခပ္တည္တည္ေနေပမဲ႔ သိသြားေတာ႔လဲ ခင္စရာေကာင္းတဲ႔ ညီမတစ္ေယာက္ၿဖစ္တယ္ဆိုတာ သိရပါတယ္။

ဟိုတစ္ေလာကလဲ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ ထမင္္းစားေနရင္းနဲ႔ မေလးရွားက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားလက္ဆံုက်ေတာ႔ production ဖက္မွာ ၿမန္မာေတြ ရွိတယ္ဆိုၿပီး ဗမာနာမည္တစ္ခုေၿပာၿပလာတယ္။ သူေၿပာတာေတာ႔ production ဖက္မွာ ဗမာ ၄ေယာက္ေလာက္္ရွိတယ္္ ေၿပာတယ္။ ခုခ်ိန္ထိေတာ႔ အဲဒီဖက္ မသြားရေသးေတာ႔ မၾကံဳေသးဘူးေပါ႔။ စကၤာပူလို ဗမာေပါတဲ႔ အရပ္မွာ အလုပ္လုပ္တံုးကေတာင္ အလုပ္ထဲမွာ ဗမာနဲ႔ၾကံဳတာ အင္မတန္နည္းေတာ႔ ဒီကုမၸဏီမွာ ၿမန္မာေတြ ေတာ္ေတာ္ေပါပါလားဆို အံ႔ၾသေနတာေပါ႔။

မေန႔ကေတာ႔ အန္တီဆြိလဲ ကိစၥေလးတစ္ခုရွိတာနဲ႔ ေအာက္ထပ္က HR နဲ႔ Finance ဌာနေတြဖက္ကို ဆင္းလာခဲ႔တယ္။ ေအာက္ေရာက္ေတာ႔ ကိုယ္ေတြ႔ခ်င္တဲ႔ သူက အခန္းတံခါးပိတ္ထားတာနဲ႔ ေဘးဖက္အခန္းက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ေတြ႔တာနဲ႔ ၀င္ေမးတာေပါ႔။

 " ဆူဇန္လဲ မေတြ႔ဘူးေနာ္။ ဒီေန႔ သူမလာဘူးလားမသိဘူး.." ဆို အဂၤလိပ္လို ေမးလိုက္တာ။

ခေလးမေလးက အသက္ ၂၀-၂၅ ေလာက္ရွိမယ္ထင္တာပဲ။ ေအရွေတာ႔ ေအရွရုပ္ပဲ။ ဆံပင္ေလးကို အကုန္အေၿပာင္သိမ္းၿပီး အေပၚမွာ ဆံထံုးေတာ္ၾကီး တမာသီးနဲ႔။ အသားအေရေလးက ၾကည္ၾကည္လင္လင္နဲ႔ မ်က္နွာေလးက ခ်စ္စရာေလးရယ္။ သူက အန္တီဆြိ္စကားဆံုးဆံုးခ်င္းပဲ ...

" အန္တီက ၿမန္မာလားမသိဘူးေနာ္္ " တဲ႔ ဆိုၿပီး ဆူဇန္ ဒီေန႔ ေန႔၀က္ခြင္႔ယူထားတယ္ဆိုၿပီး ဗမာလို ပီပီသသၾကီး ေၿပာပါေလေရာဗ်ာ။ ေနာက္ၿပီး ဟိုေန႔က မxxx ကေၿပာေနတာ R&D မွာ ၿမန္မာ အသစ္ေရာက္္ေနတယ္တဲ႔ ေၿပာေနတာၾကာၿပီ။ အဲဒါ အန္တီ႔ကို ေတြ႔ေတာ႔ အန္တီပဲ ၿဖစ္ရမယ္ဆိုၿပီၤး ေမးၾကည္႔တာတဲ႔ဗ်ား။

ဒါနဲ႔ သူနဲ႔လဲ သူ႔အေၾကာင္း၊ ကိုယ္႔အေၾကာင္း အလုပ္အေၾကာင္း စပ္စုၾကရင္း အလႅာပ သလႅာပ စကားလက္ဆံုက်ေနၾကတယ္။ ခေလးမေလးရဲ႕႔ ေလသံ accent က တကယ္႔ကို ေအာ္ဇီမတစ္ေယာက္နဲ႔ မၿခားပါဘူး။ ၀တ္တာစားတာ၊ ၿပင္ဆင္ထားပံု ရုပ္ရည္ေတြဟာ ၾကည္႔ရံုနဲ႔ ဗမာမွန္း လံုး၀ခန္႔မွန္းလို႔မရပါဘူး။ သူဟာ ၁၃ႏွစ္ကတည္းက ဒီေရာက္ေနတာၿဖစ္ၿပီး ဒီမွာလုပ္ေနတာ ၂ႏွစ္ရွိၿပီၿဖစ္တဲ႔ အေၾကာင္း၊ သူနဲ႔အတူု ဒီအခန္းထဲက finance ဌာနမွာ ေနာက္ထပ္ၿမန္မာ တစ္ေယာက္လဲ ရွိေၾကာင္း ေၿပာၿပပါတယ္။

 ေနာက္သြားခါနီးေတာ႔ စပ္စုခ်င္တာနဲ႔ ေမးလိုက္တာ။

" ဟင္ ဒါနဲ႔ အစ္မကိုၿမင္္တာနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿမန္မာမွန္း သိလဲ ... အစ္မက ဗမာရုပ္ေတာ္ေတာ္ေပါက္လို႔လား " ဆိ္ုေတာ႔

 သူက ဟုတ္တယ္ အစ္မပံုက ၾကည္႔တာနဲ႔ ဗမာမွန္း အရမ္းသိတာတာပဲတဲ႔။

သူေၿပာေတာ႔ အန္တီဆြိမွာ ရယ္လိုက္ရတာ။ စကၤာပူမွာတံုးက တစ္ခ်ိန္လံုး တရုတ္နဲ႔ မွားေနလို႔ ေၿဖရွင္းေနရတဲ႔သူက ေက်ပဲ မေက်နပ္သလိုလို စိတ္ထဲမွာ ၿဖစ္သြားေသးတယ္။ ၿပီးမွ ေအာ္ ဗမာေသြး ၿပား၈၀ေတာင္ပါတာ ဗမာမွန္း သိသာတာ ဆန္းသလားလို႔သာ ခပ္ေဖာ႔ေဖာ႔ေလး ေတြးရင္း ၿပံဳးလိုက္မိပါေတာ႔တယ္။ ။

ၿပား ၈၀ အန္တီဆြိ

လြမ္းလြမ္းတတ အမွတ္တရ (အာအိုင္တီ)

ဦးၿခိ္မ္႔ ေရးထားတဲ႔ RIT အေၾကာင္းမွတ္စုေလး Face book မွာေတြ႔လို႔ အန္တီဆြိရဲ႔ ပိတ္သပ္မ်ားကို ၿပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။



by Mgchaint Wynn on Friday, September 28, 2012 at 10:05am

စက္မွဳတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားအဖြဲ႕ရဲ႕စာမ်က္ႏွာမွာ ညီမငယ္တစ္ေယာက္က စက္မွဳတကၠသိုလ္ရဲ႕ အထင္ကရေတြက ဘယ္ေနရာေတြလဲ၊ ၿပီးေတာ့ ဘာလို႕ အဲဒီလိုျဖစ္ခဲ့တာလဲဆိုတာ ေမးထားတာ ေတြ႕လိုက္ရလို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေခတ္မွာ သိထားတဲ့ ေက်ာင္းရဲ႕ အထင္ကရေနရာေလးေတြကို မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေျပာလိုက္ရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလကေန ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လအထိ ၉ႏွစ္တိတိ က်င္လည္ခဲ့တဲ့ ဒီေနရာ၊ ေက်ာင္းျပီးသြားေတာ့လည္း ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနထိုင္ရင္း ၀မ္းတထြာအတြက္ လွဳပ္ရွားရုန္းကန္ရင္း ၁၉၉၅ခုႏွစ္အထိ ေနခဲ့တာမိုလို႕ စက္မွဳတကၠသိုလ္က ကၽြန္ေတာ္အတြက္ မေမ့ႏိုင္တဲ့ ေနရာတစ္ခုအျဖစ္ ယခုထက္ထိ တည္ရွိေနတာပါပဲ။

 ဦးလူေပါဂိတ္

၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ပထမဆုံးအၾကိမ္ စက္မွဳတကၠသိုလ္ကို လာေရာက္ေတာ့ ဦးလူေပါဂိတ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ဘတ္စကားနဲ႕ တိုးေ၀ွ႕႕ေက်ာင္းတက္ရတဲ့ သူေတြအဖို႕ သိပ္ျပီး မရင္းႏွီးလွပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့လည္း ဦးလူေပါဂိတ္လို႕ ဆိုတဲ့ အီလစ္ပုံသ႑ာန္ ဂိတ္၀ တခါးက ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကို အခုမွ လာေရာက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ေတာသားေတြအတြက္ အလြန္အင္မတန္ ထူးဆန္းလွတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာ အာခီတက္ ပညာရပ္တစ္ခုပါလားဆိုျပီး အံၾသမိတာပါ။ ေနာက္မွ သိလိုက္ရတာကေတာ့ ဦးလူေပါဂိတ္လို႕ အမည္တြင္တာက ကာတြန္းဦးေအာင္ရွိန္ေရးဆြဲတဲ့ ဦးလူေပါကာတြန္းရုပ္က ဦးလူေပါရဲ႔ ေခါင္းသ႑ာန္နဲ႕ တူလို႕ ဦးလူေပါဂိတ္လို႕ အမည္တြင္တယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီဦးလူေပါဂိတ္က ေမာ္ေတာ္ကားစီးႏိုင္တဲ့ လူတန္းစားေတြ ၀င္ထြက္တယ္ဆိုျပီး အနီအနည္းငယ္ဆန္တဲ့ စီနီယာ ေက်ာင္းသားၾကီးေတြက လက္ေ၀ျဖန္႕ခဲ့ပါတယ္။  

ပစၥည္းမဲ့ဂိတ္ (၀ါ) ဘီပီအိုင္ဂိတ္

မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႕က ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၅ရက္ပါ။ မနက္ေစာေစာ ေအးျမတဲ့ ေျမာက္ေလေႏွာလို႕ တစိမ္စိမ့္ေလး ရွိေနတဲ့ မနက္ ၇နာရီ ၄၅မိနစ္ေလာက္မွာ ၄၅အျမန္ကားကို စီးနင္းျပီး ေက်ာင္းကိုလာခဲ့ပါတယ္။ စပယ္ရာရဲ႕ ဘီပီအိုင္ပါလားလို႕ ေမးသံၾကားေတာ့ မရဲတရဲေလးနဲ႕ ပါပါတယ္ဗ် လို႕ ေျပာလိုက္မိပါတယ္။ ကားေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္းမွာပဲ ပုံ႑ာရိတ္ပင္တန္းၾကားထဲက ကြက္လပ္ေလးမွာ ၆လက္မပတ္လည္ သစ္သားတိုင္ေလး ယိုင္ယိုင္နဲ႕ စိုက္ထူထားတဲ့ ပစၥည္းမဲ့ဂိတ္ကို ကၽြန္ေတာ္လွမ္း၀င္မိလိုက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီေနရာနဲ႕ တည့္တည့္က ဘီပီအိုင္ကို သြားတဲ့လမ္းနဲ႕ ဘတ္စကားဂိတ္က ဘီပီအိုင္မွတ္တိုင္ေပါ့။ ပစၥည္းမဲ့ဂိတ္ကို မသြားခင္ နေဘးမွာ လက္ယာဘက္မွာ ကြမ္းယာေဆးလိပ္ဆိုင္နဲ႕ လက္၀ဲဘက္မွာ မုန္ဟင္းခါးဆိုင္ရွိတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို႕ ဘတ္စ္ကားသာ စီးႏိုင္တဲ့ လူေတြအဖို႕ဒီဂိတ္က အ၀င္အထြက္ေနရာတစ္ခုပါပဲ။ အမွန္တကယ္ေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေခတ္မွာ ေက်ာင္းကို ေမာ္ေတာ္ကားစီးျပီး တက္ႏိုင္တဲ့ လူဆိုတာ အေယာက္ ၁၀၀ထက္ မပိုလွပါဘူး။ တႏွစ္ကို ၇၅၀ နဲ႕႕  ၆ ႏွစ္အတြက္ စုစုေပါင္း ေက်ာင္းသား ၄၅၀၀ မွာ ေမာ္ေတာ္ကားစီးျပီး ေက်ာင္းတက္ႏိုင္တာက ၂ ရာခိုင္ႏွဳန္းေလာက္သာရွိတာမဟုတ္လား၊ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူနဲ႕ ျမိဳ႕ထဲကလာတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဒီဂိတ္ကိုပဲ အသုံးျပဳၾကတာပါ။

မိုးမခပင္ေတြ တို႕သက္ေသတည္

ပစၥည္းမဲ့ဂိတ္ကို ေက်ာ္လြန္ျပီး ၾကည့္လိုက္ရင္ တိုင္ေပါင္း ၁၈တိုင္နဲ႕ ခန္႕႕ခန္႕ညားညားရွိေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းရဲ႕ အထင္ကရ အေဆာင္၁ ၾကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ လို ေက်ာင္းသားသစ္ေတြကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြးၾကိဳဆိုေနၾကတယ္၊ အဲဒီအေဆာင္တစ္ကို တက္တဲ့ ေျပျပစ္တဲ့ ကြန္ကရစ္လမ္းနေဘးမွာ မိုးမခပင္ၾကီး ႏွစ္ပင္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို အေပၚစီးက ငုံၾကည့္ေနေလရဲ႕၊ အခုေတာ့ ဒီမိုးမခပင္ၾကီး ႏွစ္ပင္က သက္ေသမတည္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အခ်ိန္ေတြ ေရြ႕လ်ားလာေတာ့ သူတို႕လဲ ေနရာဖယ္ေပးရလိုက္ရပါျပီ။

ကာတြန္းေဘာ္စ္

ေက်ာင္းေရာက္ခါစကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ကာတြန္းေဘာ္စ္က သိပ္မရင္းႏွီးခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ရစ္နဲ႕ ခင္မင္ျပီးတဲ့ေနာက္ သူရဲ႕ ၀ါသနအရ ဆြဲေနတဲ့ ကာတြန္းေလးေတြ ကာတြန္းေဘာဇ္မွာ ကပ္ထားတာ အားေပးရင္းနဲ႕ ကာတြန္းေဘာ္ဇ္က ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ မရွိမျဖစ္ျဖစ္လာရတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ကာတြန္းေဘာက္စ္က ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ လြပ္လပ္စြာ ဖြင့္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေနရာတစ္ခုလို႕ ဆိုရင္လည္း မမွားဘူးေပါ့။ ကာတြန္းေဘာဇ္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ လိုအပ္တဲ့ အရာေတြကို ကာတြန္းအျမင္နဲ႕ ေတာင္းဆိုတဲ့ေနရာ၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ ခ်စ္စရာအေထ့ေလးေတြကိုလဲၾကည့္ရတဲ့ အျပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေခတ္မွာ ေဆာင္းပါ။ ဓါတ္ပုံ နဲ႕ ၀တၳဳတိုေလးေတြပါ ဖတ္ရတဲ့ နံရံကပ္စာေစာင္ေနရာလို႕ ဆိုလို႕ရပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရအခင္းျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ထိေပါ့။

(ေမာင္ရစ္ႏွင့္ ကာတြန္းေဘာက္စ္၊ ေမာင္ရစ္ထံတြင္ ခြင့္မေတာင္းပဲ သုံးမိပါသည္။)

ၾသဘာလမ္း

ၾသဘာလမ္းကေတာ့ ၿမန္မာေက်ာ္အထင္ကရ ရန္ကုန္စက္မွဳတကၠသိုလ္ရဲ႕ မွတ္တိုင္တစ္ခုပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ၾကီးမ်ားလက္ထက္က ဘြဲႏွင္းသဘင္ကို အေဆာင္၁ရဲ႕ ပထမထပ္ Assembly Hall မွာ က်င္းပတယ္လို႕ သိရတယ္။ ဘြဲႏွင္းသဘင္မွာ ဘြဲအပ္ႏွင္းျပီးရင္ ဆရာၾကီးေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ ဘြဲ႕ရေက်ာင္းသားေတြ ဒီလမ္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ နေဘးမွာ ရွိတဲ့ ၀ရန္တာကေန မိဘေဆြမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ခ်ီးေျမွာက္တဲ့အေနနဲ႕ ၾသဘာလက္ခုတ္တီးၾကလို႕ ဒီလမ္းကို ၾသဘာလမ္းလို႕ ေခၚတယ္ဆိုတာ စက္မွဳ တကၠသိုလ္မတက္ခင္ ၾကိဳတင္ဖတ္မိထားတဲ့ ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္းရဲ႕ တခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္မိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကာတြန္း တင္ေအာင္နီကလည္း ျပာေလာင္ရုပ္ျပကာတြန္းမွာ ေရးခဲ့ဖူသလား ေသေတာ့ မေသခ်ာပါဘူး။ ဘြဲရေတြသာ ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့ ဒီလမ္းကို ေက်ာင္းတက္ေနဆဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ ေလွ်ာက္လမ္းရင္ အေဆာင္၁ ၀ရန္တာမ်ားဆီကေန ေက်ာင္းသားေတြက ၀ိုင္း၀န္းျပီး  ေဟ့ေကာင္ အရူး၊ ေသာက္ေပါ စသျဖင့္ နစ္နာေစလိုတဲ့ ဆႏၵမဟုတ္ပဲ အေပ်ာ္သေဘာမ်ိဳး လက္ေခါက္မွဳတ္ လက္ခုတ္တီး ေလွာင္ေျပင္ၾကတာေပါ့။ အဲဒီလို ၾသဘာလမ္းကို လမ္းေလွ်ာက္ျပီးသြားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေခတ္က ဆရာဦးသက္လြင္ (ေမာ္ကြန္ထိမ္း) ရဲ႕ အခန္းကို ဖိတ္ၾကားလႊာလို႕ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္လိုပဲ ဆရာက ေခၚဆူေပမဲ့ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ၾသဘာလမ္းကို အေလာင္းအစားနဲ႕ ေလွ်ာက္လမ္းတဲ့သူ၊ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ေလွ်ာက္မိတဲ့သူေတြ ရွိစျမဲပါပဲ။

ခေရပင္လမ္း နဲ႕ ခ်စ္သူတို႕လမ္း

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ ပထမႏွစ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖတ္သန္းျပီးတဲ့ ေနာက္ ဒုတိယႏွစ္ေရာက္က်တဲ့ အခါမွာ တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း ေက်ာင္းထဲမွာပဲ ခ်စ္သူရည္းစားေတြရၾကပါတယ္။ တႏွစ္မွ ၁၅%သာလက္ခံတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြထဲကေန ၾကံဖန္ျပီး ရလာတဲ့ ခ်စ္သူစုံတြဲေတြလဲ မနည္းလွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕က အဲဒီလို ရွားရွားပါးပါးထဲမွာ မပါခဲ့ဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို စုံတြဲေလးေတြ ၾကည္ႏွဳးၾကရာ ေနရာေလးေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ သူတို႕ကို ေႏွာက္ယွက္ဖိုေပါ့။ 

အေဆာင္၁ ကေန ကန္တင္းဘက္ကို အဆင္း၊ ကားပတ္ကင္နဲ႕ ဘတ္စကက္ေဘာကြင္းက ညာဖက္မွာ ရွိတယ္။ ဘယ္ဘက္မွာကေတာ့ ေျမနီလမ္းေလးရွိတာေပါ့။ အဲဒီေျမနီလမ္းနေဘးမွာ ခေရပင္ေတြ စီတန္းေပါက္ေနတာ ဟိုဘက္ အေဆာင္၂ အစြန္ ရူပေဗဒဌာနအထိ ရွိတာေပါ့။ ေဆာင္းတြင္း ဇန္န၀ါရီ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလေတြမွာ ျမဳႏွင္းမွဳန္ေတြ မွိဳင္းေ၀ျပီး ခေရပြင္ေၾကြရနံေတြေၾကာင့္ ခ်စ္သူေတြအတြက္ တူစုံလက္တြဲ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ အလြန္ေကာင္းတာေပါ့။ ခ်စ္သူမရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတာင္မွ အဲဒီအခ်ိန္ ခေရပင္လမ္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ရင္ေတာင္မွ လြမ္းသလိုလို ေဆြးသလိုလို ျဖစ္ခဲ့ဖူပါတယ္။

အဲဒီခေရပင္လမ္းဆုံးက ခ်စ္သူတို႕လမ္းနဲ႕ အေဆာင္ ၂အဆုံးမွာ  သြားဆုံတယ္ေလ။ ခ်စ္သူတို႕လမ္းဆိုတာကေတာ့ ဂ်ီေဟာကေန ေက်ာင္းေဆာင္ေတြဆီကိုအလာ အေဆာင္၅ မေရာက္ခင္ ေတြ႕ရတဲ့ ေျမနီလမ္းေပါ့။ အဲဒီေျမနီလမ္းေလးက နေဘးမွာ အေဆာင္ ၅၊ ၆၊ ၇ နဲ႕ ညာဖက္မွာ သစ္ပင္ေလးေတြ အုပ္မွိဳင္းလို႕ ရွိတာေပါ့။ အေဆာင္ ၅ကေန ၇ ဆိုတာက ညေနေရာက္ရင္ လူေျချပတ္တာမိုလို႕ ဂ်ီေဟာကေန ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာ ဘ၀ေရွ႕ေရးေတြ တိုင္ပင္လို႕ ေကာင္းတဲ့ လမ္းေလးေပါ့။ ဘ၀ေရွ႕ေရတိုင္ပင္တာေနာ္. တျခား ဟိုဟိုဒီဒိေတြ မေတြးပါနဲ႕ေနာ္။

အထင္ကရ အမွတ္တရေနရာေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕႕ရဲ႕ ကန္တင္းေတြကလည္း အမွတ္တရျဖစ္ေစခဲ့တာပဲေလ။ အဲဒီကတည္းက နာမည္ၾကီးတဲ့ ဆုိင္ေတြကို ေျပာရရင္ေတာ့

လူငယ္ဆိုင္

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္မ်ားဆီက ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အထိ လူငယ္ကန္တင္းဆိုတာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အယ္လ္၃-၄ကေန ထြက္လိုက္ရင္ မိုၾကိဳးလ်႔ပ္စစ္ဆိုတဲ့ အေဆာက္အဦးငယ္ေလး နေဘးမွာ လူငယ္ကန္တင္းဆိုတာ ရွိခဲ့တာေပါ့။ ယခင္တုန္းက လမ္းစဥ္လူငယ္ ရံပုံေငြနဲ႕ ဖြင့္ခဲ့တာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ လူငယ္ကန္တင္း တျခား ကန္တင္းေတြနဲ႕ သီးျခားရွိတဲ့ ေနရာပါ။ ေနာက္ပိုင္း လူငယ္ကန္တင္းကို ဖ်က္လိုက္ေတာ့ ဆုံစည္းရာဆိုျပီး ျပန္ဖြင့္ခဲ့ပါတယ္။

ေႏြးေအးဆိုင္

စက္မွဳတကၠသိုလ္နဲ႕ ေႏြေအးဆိုတာ ခြဲလို႕မရဘူးလို႕ ေၿပာလို႕ရႏိုင္တဲ့ ဆိုင္တဆိုင္ပါ။ ႏွစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေႏြေအးက မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ အေရးအခင္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတြပိတ္လဲ ေႏြးေအးဆိုင္က ဖြင့္ျမဲပါပဲ၊ နည္းပညာတကၠသိုလ္ေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာင္းဖြင့္လို႕ စက္မွဳတကၠသိုလ္၀င္းမွာ လူနည္းသြားလဲ ေႏြးေအးက ဖြင့္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေက်ာင္းၾကီး ျပန္ဖြင့္ေတာ့မယ္လဲဆိုေရာ ေႏြးေအးက ၿပန္မဖြင့္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ၀မ္းနည္းမိတာ အမွန္ပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ေခတ္က ေႏြးေအးဆိုတာ မိန္းခေလးေတြ အမ်ားၾကီးထိုင္ျပီး၊ မိန္းခေလးေတြကို ပိုးပန္းခ်င္တဲ့သူေတြက အဲဒီဆိုင္မွာ ထိုင္တယ္ဆိုၾကပါတယ္။ ေႏြးေအးက တျခားဆိုင္ေတြထက္ လူပိုမ်ားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ေအးေအးေဆးေဆး လဘက္ရည္ဆိုင္အၾကာၾကီးထိုင္သူေတြအတြက္ေတာ့ သိပ္ျပီး မေႏြးေထြးလို႕ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္မွာ သိပ္မထုိင္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ေႏြးေအးရဲ႕ ပဲထမင္း လက္ဖက္ထမင္းနဲ႕ စေတာ္ဘယ္ရီလက္ေဖ်ာ္ရည္ေတာ္ေတာ္ နာမည္ၾကီးပါတယ္။

ဘခ်စ္လဘက္ရည္

ဘခ်စ္ဆိုင္လို႕ ေျပာလိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ေပေပေတေတ ေက်ာင္းသားအားလုံး သိၾကပါသည္။ ဘခ်စ္ဆိုသည္မွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က ဦးခ်စ္ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ပါ။ ဘခ်စ္သည္ စက္မွဳဌာနာ ပန္းဘဲဌာန၏ စူပါဗိုက္ဆာပါ။ ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ျပီဆိုလ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ သံေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကို မီးကင္ကာ ျပားေနေအာင္ သံခ်ဥ္တြဲ ၉၀ဒီဂရီျဖစ္ေအာင္ထုရသည္။ ထိုပန္းဘဲဌာနတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ဘယ္လို မီးေပး၊ ဘယ္လို ထုရသလဲဆိုတာ သင္ေပးခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ခ်စ္ေသာ ဘခ်စ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဘခ်စ္က ကန္တင္းတြင္ လဘက္ရည္ ထမင္းေၾကာ္ သံဗူး စသည္တို႕ ေရာင္းပါသည္။ ဘခ်စ္လဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္သက္သေလာက္ထိုင္ခြင့္ရွိပါသည္။ ခိုင္ထူး၊ ခင္ေမာင္တိုး တူးတူး စသည့္ လူငယ္ၾကိဳက္ သီခ်င္းမ်ားလည္း ဖြင့္ေပးပါသည္။ ပထမႏွစ္မွ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ဘြဲ႕ရသည္အထိ စြဲစြဲျမဲျမဲထိုင္ခဲ့ေသာ ဆိုင္သည္ ဘခ်စ္လဘက္၇ည္ဆိုင္ပင္ျဖစ္ပါသည္။

ကန္သာယာ၊ ေအာင္သိပၸံႏွင့္ ေမာ္လျမိဳင္
ထိုဆိုင္၃ ဆိုင္မွာ တရုပ္စားေသာက္ဆိုင္ျဖစ္ပါသည္။ ကန္သာယာကို  စက္မွဳဌာနမွ ဆရာဦးစိုးလြင္ပိုင္ျဖစ္ျပီးယေန႕ထက္တိုင္ဖြင့္လွစ္ဆဲ၊ ေစ်းအလြန္အင္မတန္ခ်ဳိသာျပီး  ေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ ေစတနာျဖင့္ ေၾကာ္ေလွာ္ေပးပါသည္။ ေမာ္လျမိဳင္မွာ ၁၉၈၇ခုႏွစ္တြင္ အာအိုင္တီမွ ထြက္ခြာကာ က်ိဳကၠလားသို႕ ေျပာင္းဖြင့္လိုက္ပါသည္။ ေအာင္သိပၸံကေတာ့ ၂၀၀၀ ၀န္းက်င္ေလာက္အထိ ဖြင့္လွစ္ျပီး ယခုအခါ မရွိေတာ့ျပီဟု သိရပါသည္။

ေမတၱာေပါင္းကူး

၁၉၈၆-၈၇ ေလာက္ သက္ကယ္မိုး ထရံကာ ကန္တင္းအေဟာင္းကို သြပ္မိုး ကန္တင္းအျဖစ္ေျပာင္းလိုက္ေသာအခါ ေမတၱာေပါင္းကူး လဘက္ရည္ဆိုင္ အသစ္တိုးလာျပီး လူငယ္မ်ား ႏွစ္သက္ေသာ ဆိုင္တဆိုင္ျဖစ္လာပါသည္။ ေမတၱာေပါင္းကူးသည္ ေႏြးေအးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ တည္ရွိေသာေၾကာင့္ ကိုယ္လိုက္လံပိုးေနေသာ ေကာင္မေလး ေႏြးေအးမွာ ထြက္ခြာသည္ကို အလြယ္တကူ ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ လူၾကိဳက္မ်ားတာလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။

ရန္ကုန္စက္မွဳတကၠသိုလ္ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ လြမ္းလြမ္းတတ အမွတ္တရ ေနရာေလးမ်ား အလြန္အင္မတန္မ်ားပါသည္။ အေဆာင္ ၁ ေရွ႕ က တႏွစ္တခါသာ ဖြင့္သည့္ ေရပန္းလွလွၾကီး၊ ဦးလူေပါဂိတ္၀နားက စာအုပ္ဆိုင္တို႕သည္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ေက်ာင္း၏ အမွတ္တရ ေျခရာေလးမ်ားျဖစ္ပါသည္။

ႏွစ္ႏွစ္တခါ ရန္ကုန္ျပန္တိုင္း ေက်ာင္းသားေတြ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ ေက်ာင္းၾကီးကို ၿပန္လည္မြမ္းမံျပီး Center of Excellence အျဖစ္သတ္မွတ္ကာ ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲမွာ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႕မရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ လြမ္းဆြတ္မွဳကို ဒီႏွစ္ ဆရာပူေဇာ္ပြဲတြင္ ျပန္လည္အလြမ္းေျဖပါေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ္ MESA (AME) Association of Mechanical Engineering ရုံးခန္းေလးကို သြားျပီး တခ်ိန္တုန္းက ေဟာဒီ ေနရာေတြမွာ ဆိုးေပကေလး ကၽြန္ေတာ္ကို သတိရေနေသးလားလို႕ တိုးတိုးေလး ရြတ္ဆို ေမးမိမည္သာျဖစ္ပါသည္။  ။

ေမာင္ျခိမ့္ (၉၃)
==============
ဓါတ္ပုံမ်ားကို RIT ALUMINI Facebook ႏွင့္ Google စာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ ရယူပါသည္။

2nd prototype of အုန္းႏို႔ေက်ာက္ေက်ာ ...

အန္တီဆြိတို႔အလုပ္မွာ ကုန္ပစၥည္းေတြ မထုတ္လုပ္ခင္ CAD နဲ႔ ဒီဇိုင္းအဆင္႔ ၿပီးရင္ ပစၥည္းေတြ မွာၿပီး အစမ္းဆင္ၾကည္႔ရတယ္။ Prototype လို႔ေခၚတယ္။ ပစၥည္းေတြ တပ္ဆင္ရတာ လြယ္ကူရဲ႔လား၊ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု interference ၿဖစ္ေနသလား၊ အလြယ္တကူ က်ိဳးပ်က္လြယ္သလား၊ အစရွိသၿဖင္႔ေပါ႔ စစ္ရတယ္။ တကယ္႔တကယ္  mass production မလုပ္ခင္ ၃-၄ခါေလာက္ အစမ္းထုတ္ဆို ဆင္ၾကည္႔ရတယ္။

အခု အန္တီဆြိလဲ အုန္းႏိူ႔ေက်ာက္ေက်ာေလး က်ိဳတာကို အစမ္းလုပ္ၾကည္႔ေနရတယ္။ အုန္းႏိူ႔ေက်ာက္ေက်ာ က်ိဳဖူးေပါင္းလဲ မေရမတြက္ႏိူင္ဘူး။ က်ိဳတိုင္းလဲ အတိုင္းအဆ မွတ္ထားတယ္မရွိ၊ အဆင္ေၿပသလို လုပ္လိုက္တာပဲ။ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ႔ ၿဖစ္သြားတာပဲ။ အုန္းႏိူ႔ေက်ာက္ေက်ာ ၂ထပ္ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊ အုန္းႏို႔ေတြမ်ားလို႔ ႏို႔ေရာင္တစ္ေရာင္တည္းၾကီးနဲ႔ မလွမပၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္။ အုန္းႏိူ႔က အထူၾကီး ေက်ာက္ေက်ာအၾကည္ထပ္ေလးက ပါးပါးေလး ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္။ စံုလို႔ပဲ။ ခုေတာ႔ အန္တီဆြိက အုန္းႏို႔နဲ႔ ေက်ာက္ေက်ာအၾကည္၂ထပ္ကို ညီညီေလးၿဖစ္ခ်င္တာပါ။ (ေက်ာက္ေက်ာထုပ္ အညႊန္းမွာပါတဲ႔ ေရက ကိုယ္ေတြအတိုင္းနဲ႔ဆို နည္းေနတတ္ပါတယ္။) ခုအန္တီဆြိ ၀ယ္တဲ႔ အထုပ္ကေတာ႔ အညႊန္းက တရုတ္လို ဘူးသီး၊ငါးေပါင္းေၾကာ္စာေတြပဲ ပါလို႔ ဘယ္ေလာက္ထည္႕ရမလဲ လံုး၀မသိပါဘူး။

အုန္းႏို႔ေက်ာက္ေက်ာ ၂ထပ္ဆိုေတာ႔ လံုး၀မက်ိဳဖူးသူေတြက ၂ခါက်ိဳရတာလား ဘာလား ထင္ခ်င္စရာပါ။ အမွန္က ေက်ာက္ေက်ာေရထဲ အုန္းႏို႔ေရာက်ိဳလိုက္တာပါပဲ။ ခဲသြားေတာ႔ ေပါ႔တဲ႔ အုန္းႏို႔က အေပၚတက္လာၿပီး သူ႕ဟာသူ ၂ထပ္ၿဖစ္သြားတာပါ။ ကိုယ္လဲ ငယ္ငယ္က မသိေတာ႔ ၂ခါ သတ္သတ္စီ ခဲြက်ိဳရတယ္ထင္ေနတာ။

 ၿပီးခဲ႔တဲ႔ အပတ္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပဲြမွာေတာ႔ first prototype ေက်ာက္ေက်ာက အုန္းႏို႔ေတြမ်ားလို႔ တစ္ထပ္တည္းၿဖစ္သြားတယ္။ ေက်ာက္ေက်ာက အရသာေတာ႔ရွိပါရဲ႔၊ လွတ ပတ မၿဖစ္ဘူးေပါ႔ဗ်ာ။ အဲဒါကို မေက်နပ္လို႔ ခုေနာက္တစ္ခါက်ေတာ႔ ေရနဲ႔ အုန္းႏို႔ကို ေသခ်ာ တြက္ခ်က္ၿပီး ၂ထပ္ကို အလယ္မွာ ညီညီေလးၿဖစ္ေအာင္ အစမ္းလုပ္ထားတာပါ။ ေနာက္ပိုင္း အလွဴေတြ ပဲြေတြအတြက္ အၿမဲ ၂ထပ္ေက်ာက္ေက်ာေလးရေအာင္ စမ္းလုပ္ထားတဲ႔ 2nd prototype ေပါ႔ဗ်ာ။

လိုအပ္ေသာပစၥည္းမ်ား

ေက်ာက္ေက်ာေခ်ာင္း (၄၂.၅ ဂရမ္) အထုပ္တစ္၀က္ (ေက်ာက္ေက်ာခ်ည္း ခ်ိန္ၾကည္႔တာ ၁၇.၅ ဂရမ္ခန္႔) 

အုန္းစိမ္းရည္ ၃၅၀ ml  ၃ဗူးခဲြ (စုုစုေပါင္း 1.2 liter ခန္႔)

အုန္းႏိူ႔ ၆၀၀ ml

သၾကား ၃၀၀ ဂရမ္

ဆား လက္ဖက္ရည္ တစ္ဇြန္းေမာက္ေမာက္

(ဒီမွာ သတိထားမိလားမသိဘူး။  Rule of thumb က ေရ ၂ဆ၊ အုန္းႏို႔တစ္ဆ  ပါ။ )

အန္တီဆြိက ေက်ာက္ေက်ာက်ိဳရင္ အၿမဲ ေက်ာက္ေက်ာေခ်ာင္းထုပ္ကိုပဲ သံုးပါတယ္။ နဲနဲပဲ စမ္းလုပ္ခ်င္တာဆိုေတာ႔ ေက်ာက္ေက်ာထုပ္ရဲ႔ တစ္၀က္တိတိကို ကတ္ေၾကးနဲ႔ညွပ္လိုက္ပါတယ္။  ၿပီးေတာ႔ ေက်ာက္ေက်ာေတြကို ေပ်ာ႔သြားေအာင္ ေရစိမ္ၿပီး တစ္လက္မေလာက္စီ ေသးေသးေလးေတြၿဖစ္ေအာင္ ထပ္ညွပ္လိုက္ပါတယ္။ ေသးေသးေလးေတြဆိုေတာ႔ အၾကာၾကီး မက်ိဳရေတာ႔ဘူးေပါ႕။

အုန္းစိမ္းေရ ၃မ်ိဳး- ၃ဗူး၀ယ္လာတာ ဒါေလးက အေကာင္းဆံုးပဲ။ တစ္ဗူးကို ၃၅၀ ml ပါတယ္။

ၿပီးေတာ႔ အိုးထဲမွာ အုန္းစိမ္းေရ ဗူး ၃ဗူးခဲြ ေဖာက္ထည္႔ၿပီး ေက်ာက္ေက်ာကို က်ိဳပါတယ္။ အုန္းစိမ္းေရက အုန္းသီးဆံဖတ္ကေလးေတြပါလို႔ စကာနဲ႔ အရင္စစ္ၿပီးမွ ေက်ာက္ေက်ာအိုးထဲထည္႔ပါတယ္။ (အုန္းစိမ္းေရထည္႔ေတာ႔ အုန္းႏိူ႔ေက်ာက္ေက်ာက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေမႊးၿပီး အရသာလဲ ပိုရွိပါတယ္။ ေရနဲ႔ က်ိဳတာနဲ႔ လံုး၀ကိုမတူပါ။ အုန္းသီးအစိမ္းရွိလို႔ ခဲြထည္႔ရင္ ပိုေတာင္ေမႊးပါေသးသဗ်ာ။ )  သၾကား ၃၀၀ ဂရမ္ကိုလဲ အစကတည္းက တစ္ခါထဲထည္႕က်ိဳပါတယ္။

၁၅မိနစ္ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာလို႔ ေက်ာက္ေက်ာေတြ ေၾကသြားၿပီဆို အုန္းႏို႔ထည္႔ေမႊၿပီး ဆားထည္႔ပါတယ္။ ဆားကလဲ အေရးၾကီးပါတယ္ေနာ္။ အုန္းႏိူ႔ေက်ာက္ေက်ာက ဆားမပါရင္လဲ စားရတာ ေပါ႔ရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ ဘာလိုေနမွန္း မသိတဲ႔ အၿဖစ္မ်ိဳး ၾကံဳဖူးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီေနရာမွာ အုန္းႏိူ႔အရသာကို ၿမည္းၾကည္႔ၿပီး ကိုယ္က ခ်ိဳခ်ိဳေလးၾကိဳက္တယ္ဆို သၾကားထပ္ထည္႔ႏိူင္ပါတယ္။ ဆားကိုလဲ လိုတိုးပိုေလွ်ာ႔ ကိုယ္႔စိတ္ၾကိဳက္ထည္႕ႏိူင္ပါတယ္။ အန္တီဆြိေၿပာတဲ႔ အခ်ိဳးက ကိုယ္႔စိတ္ၾကိဳက္ ၿဖစ္ခ်င္မွၿဖစ္မွာကိုး။

 အုန္းႏို႔ေရာၿပီး က်ိဳထားတာ ပြက္ပြက္ဆူလာရင္ ေက်ာက္ေက်ာခဲမဲ႔ ခြက္ထဲထည္႔ၿပီး ခဲထားႏိူင္ပါၿပီ။ ေက်ာက္ေက်ာခဲရင္လဲ သိပ္အထူၾကီးၿဖစ္ေအာင္မလုပ္ပဲ ၃စင္တီမီတာ၊ ၄ စင္တီမီတာေလာက္ အထူဆို အလွဴေတြအတြက္ အခ်ိဳပဲြမွာ အေတာ္ပါပဲ။ ေရႊရင္ေအး၊ ေပါင္မုန္႔အုန္းႏို႔ဆမ္းတို႔မွာလည္း ထည္႔စားႏိူင္ပါတယ္။

 ေက်ာက္ေက်ာက်ိဳရတာ အင္မတန္ လြယ္ကူပါတယ္။ ၂ထပ္လွလွေလးၿဖစ္ေအာင္၊ အခ်ိဳအေပါ႔ အေလး အေနေတာ္ၿဖစ္ေအာင္ အခ်ိဳးအဆ က သာ အေရးၾကီးတာပါ။

ဆစ္ဒနီၿမိဳ႔ ပ႑ိတရာမေက်ာင္း မဟာဘံု ကထိန္ အလွဴပဲြ

ဆစ္ဒနီ ပ႑ိတရာမေက်ာင္း မဟာဘံု ကထိန္ ကပ္လွဴပူေဆာ္ပဲြကို ဆစ္ဒနီၿမိဳ႔ Villawood Citizen Hall မွာ မေန႔က က်င္းပခဲ႔ပါတယ္။

ကထိန္မွာ စားစရာေတြလဲစံုလို႔ အန္တီဆြိရဲ႔ ပိတ္သတ္ေတြကိုလဲ သတိရပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ေဂါပကေတြ၊ ေ၀ယ်ာ ၀စၥအဖဲြ႔ေတြက တင္ ၾကက္မာသားဟင္း၊ ၀က္သားမွ်စ္ခ်ဥ္၊ ငါးၿမင္းဟင္း၊ ၾကက္ၿမစ္ၾကက္သည္းဟင္း အစရွိသၿဖင္႔လွဴဒါန္းပါတယ္။ အန္တီဆြိတစ္ေယာက္လဲ ဆစ္ဒနီေရာက္မွာ မၾကာခဏ အလွဴထမင္းအလွဴဟင္းေတြ စားၿဖစ္ပါတယ္။

အန္တီဆြိတို႔မိသားစု မနက္ ၁၀နာရီခဲြေလာက္ ကထိန္ကိုေရာက္သြားၾကပါတယ္။ ေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ အခ်ိဳပဲြေတြ ဟင္းပဲြေတြ ၿပင္ဆင္ေနၾကပါၿပီ။

အန္တီဆြိက ၿပန္ၾကားေရးတာ၀န္ခံယူထားတာမိွဳ႔ အဲဒီေနရာမွာ သြားမကူႏိူင္အားပဲ ကင္မလာၾကီး တကားကားနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြ လိုက္ရိုက္ေနရပါတယ္။ ဟင္းေတြကို မွတ္တမ္းတင္ထားတာပါ။

ၾကက္မာသားဟင္း

ငါးဖယ္ဆုတ္

ပုဇြန္ခ်ဥ္သုတ္

၀က္ေခါင္းသုတ္

ငါးဖယ္သုတ္

ငါးေၾကာ္ႏွပ္

၀က္သားအခ်ိဳႏွပ္

ေရႊထမင္း

မုန္႔ကြ်ဲသည္း

မုန္႔ကုလားမဲ

၁၁နာရီမွာ ဘုန္းဘုန္းမ်ားကို ဆြမ္းကပ္ပါတယ္။

အခ်ိဳပဲြေတြကလဲ စံုေနတာပါပဲ ခင္ဗ်ာ။

၁၁နာရီေလာက္မွာ ဘုန္းဘုန္းမ်ားကို စတင္ဆြမ္းကပ္အၿပီးမွာ အစားအေသာက္မ်ားကို စတင္ တည္ခင္းပါတယ္။ တန္းစီၾကတာ တန္းၾကီးမွ အရွည္ၾကီးပဲ ခင္ဗ်ာ။

လာေရာက္တဲ႔ ပရိတ္သတ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ခံုေတြ မေလာက္ေတာ႔ပါဘူး။

တရားပဲြမစခင္မွာ ဘုန္းဘုန္းေလး၏ တၿပည္႔ေက်ာ္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားက ဘုရားစာမ်ား ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ ပါတယ္။

ကထိန္အလွဴရွင္ အန္တီတစ္ဦးမွ ေက်းဇူးတင္စကားေၿပာၾကားပါတယ္။

ကထိန္ သကၤန္းအလွဴရွင္ စာရင္းကို ေၾကၿငာပါတယ္။

ဆရာေတာ္မွ ကထိန္သကၤန္းကပ္လွဴရၿခင္းရဲ႔ အက်ိဳးနဲ႔ တရားေရေအးတိုက္ေကြ်းပါတယ္။

ကထိန္သကၤန္းမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။

ရိုးရာ မပ်က္ ဆြမ္းဆန္စိမ္းမ်ား ေလာင္းလွဴၾကရင္း အခန္းအနားကို

ရုပ္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။

ဆစ္ဒနီၿမိဳ႔မွ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ လွပ်ိဳၿဖဴမ်ား ၿဖစ္ပါတယ္ ... း))

ရခိုင်မုန့်တီ (အာပူလျှာပူ )

ဒန်ပေါက်ပို့စ် မရေးနိူင်မီမှာပဲ အန်တီဆွိတစ်ယောက် ပြီးခဲ့တဲ့ စနေက ဘုန်းကြီးကျောင်း ကထိန်အလုပ်အကိုင်နေ့မှာ ချက်ပြုတ် လုပ်ကိုင်သူတွေကို ရခိုင်မုန့်တီလက်သုပ် နဲ့ အရည် ချက်ကျွေးခဲ့ပါတယ်။ စားကြပြီးတော့ ကောင်းတယ် ... ကောင်းတယ်  ဘယ်လိုချက်လဲဆို ချက်နည်းမေးလာတဲ့ အစ်မတွေ၊ ညီမတွေကို ဘလော့ဂ်မှာ တင်ပေးမယ်၊ အဲဒီမှာပဲ သွားဖတ်ပါလို့ ကတိပေးမိလို့ လူ ၅၀ စာလောက် အချိုးအဆလေးတွေ မမေ့မီ ကမန်းကတန်း လာတင်ပေးပါတယ်။  နောက်တစ်ခါ အိုးကြီးချက်ရင် အန်တီဆွိအတွက်လဲ အချိုးအဆလေးတွေ အမှတ်ရအောင်လို့ပါ။ 

လူ၇၀စာလောက် အိုးကြီးချက်ချင်သူများအတွက်ပါ။ ချက်တုံးက ဘလော့ဂ်အတွက်ရေးဖို့ မရည်ရွယ်တဲ့ အတွက် ပုံတွေတော့ စုံမှာမဟုတ်ပါဘူး။ 

 လက်သုတ်က လူ ၅၀ စာလောက်မှန်းပြီး အရည်ဖျော်ကလဲ လူ ၂၀-၃၀ဆယ် စာလောက်တော့ရှိပါတယ်။ စုစုပေါင်း လူ ၇၀ စာလောက်ပေါ့။

လိုတဲ့ ပစ္စည်းတွေက

Basa fillet

ငါး အသားချည်း ( basa fillet ) 6 Kg (ငါးကို ရေခဲရိုက် ခဲနေတာမဟုတ်ပဲ ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့ ခပ်လတ်လတ်ဟာကို ရွေးဝယ်ပါ)

ငါးရိုး 2 kg (ဆယ်လ်မွန် အရိုးတွေရလို့ ဝယ်လာပါတယ်)

မုန့်ဖတ် ၁၀ထုတ်

ပဒဲကော အစိမ်း ၃၀၀ ဂရမ်

ငရုပ်သီးစိမ်း ၂၅၀ ဂရမ်

မန်ကျည်းမှည့် အရည်ဖျော်ပြီး   ၄၅၄ ဂရမ် ၂ဗူး

မွှေးတံဆိပ် ပဲအကျက်မှုန့် ၄ထုတ်

ငပိ ၂၅၀ ဂရမ်

ကြက်သွန်ဖြူ 1.25 kg

ကြက်သွန်နီ အလုံးကြီး ၁၀လုံး

ဆီ ၂ လီတာ

ငံပြာရည် တစ်ပုလင်းခန့်

ငရုပ်သီးအရောင်မှုန့် စားပွဲဇွန်းမောက်မောက် ၂ဇွန်းခန့်

 ဂေါ်ဖီ ထုတ်ကြီး တစ်ထုတ်

နံနံ ၃၀၀ ဂရမ်

ကြက်သားမှုန့်

ငရုပ်ကောင်း

လူ ၇၀စာလောက် တစ်ယောက်တည်းချက်ရတာဆိုတော့ အဲဒီအပတ်က တစ်ပတ်လုံး နဲနဲ နဲနဲနဲ့ ကြက်သွန်ဆီချက်တာတို့ ပဲကပ်ကြော်တာတို့၊ ငါးလှော်တာတို့ကို အရင်လုပ်ထားပါတယ်။ ဟင်းရည်ချက်တာနဲ့ မုန့်ဖတ်ပြုတ်တာကိုပဲ အဲဒီနေ့ကျမှ လုပ်ရတာပါ။

ဆီချက်အတွက်

အန်တီဆွိက သုပ်တဲ့အခါ ပိုမွှေးအောင် ဆီချက်ကို ကြက်သွန် အဖြူရယ် အနီရယ် ၂မျိုးချက်ပါတယ်။ သက်သာချင်ရင်တော့ ဆီချက် အနီတစ်မျိုးထဲ ချက်လဲရပါတယ်။

ကြက်သွန်ဖြူ  ၅၀၀ ဂရမ်ကို ကြိတ်ပြီးပဲဖြစ်ဖြစ်၊ လက်နဲ့ ပါးပါးလှီးပြီးပဲဖြစ်ဖြစ် ဆီချက်ချက်ပါတယ်။ ဆနွင်းမှုန့်လေး အရောင်လှအောင်ထည့်ချက်ပါ။ ဆီ တစ်လီတာ နဲ့ ချက်ပါတယ်။

 ကြက်သွန်နီ အလုံးကြီး ၁၀လုံးကို လဲ ပါးပါးလှီးပြီး ဆီ တစ်လီတာ နဲ့ ဆနွင်းမှုန့်လေးထည့်ပြီး ဆီချက်ချက်ပါတယ်။ ကြက်သွန်နီကြော်တွေကို ဆီစစ်ပြီး ပုလင်းတစ်လုံးထဲ လေလုံအောင် ထည့်ထားပါတယ်။ ကြက်သွန်နီကြော်လေးတွေက လက်သုပ်မှာထည့်ရင် မွှေးပြီး ချိုနေပါတယ်။

ဆီနီချက်

အသုတ်သုတ်တဲ့အခါ အရောင်လှအောင် စောနက ကြက်သွန်နီ ဆီချက် တစ်ဝက်ကို မီးအေးအေးနဲ့တည်၊ ဆီကျက်ရင် ငရုပ်သီး အရောင်တင်မှုန့် ၂ဇွန်း မောက်မောက်ခန့်ထည့်ပြီး ဆီနီ ဆီချက်ချက်ထားပါ။

ပဲကပ်ကြော်အတွက်

ပဲကပ်ကြော်ကြော်နည်းကတော့ အန်တီဆွိဘလော့ဂ်မှာတင်ပြီးသားမှို့ အောက်ကလင့်ခ်မှာ သွားကြည့်ပါ။ ပဲကပ်ကြော် အခု ၃၀လောက် ကြော်ထားပါ။ အသုတ်က ပဲကပ်ကြော်ပါမှ စားလိုက်ရင် ကြွပ်ကြွပ်လေးနဲ့ စား ကောင်းပါတယ်။ ပဲကပ်ကြော်တွေကို သုတ်ရင် အလွယ်တကူသုတ်ရအောင် အဆင်သင့် ချေထားပြီး ဗူးတစ်ခုထဲထည့် အလုံပိတ်ထားပါ။

ပဲကတ်ကြော်

ငါးလှော်အတွက်

ပထမဆုံး ငါး ၅ ကေဂျီကို  ငံပြာရည် နနွင်းမှုန့်တွေနဲ့နယ်ပြီး အိုးကြီးကြီးထဲမှာ ပြုတ်ပါတယ်။ မွှေးအောင် ဂျင်းအနည်းငယ် ပါးပါးလှီးထည့်ပါတယ်။ ရေကို ငါးမကပ်ရုံ အနည်းငယ်သာထည့်ပါတယ်။ ငံပြာရည်က ငါး တစ်ကေဂျီကို စားပွဲဇွန်း ၂ဇွန်းခန့် ထည့်ပါတယ်။ (ကြက်သားမှုန့်ထည့်ရင်တော့ ကြက်သားမှုန့် လက်ဖက်ရည်ဇွန်း တစ်ဇွန်း ငံပြာရည် စားပွဲဇွန်း ၁ဇွန်း ခွဲခန့် ထည့်ပါတယ်။) ၅ကေဂျီစာဆိုတော့ ကိုယ့်ဟာကို တွက်ချက်ပြီးသာ ထည့်ကြပါလေ။

ငါးပြုတ်ထားတာ  ရေဆူလာရင် မီးအေးအေးနဲ့ အဖုံးအုပ်ပြီး နာရီဝက်လောက် ပစ်ထားလိုက်ပါ။

ငါးအသားတွေအိလာပြီ ကျက်ပြီဆို ဇကာကြီးကြီးနဲ့ ရေ စစ်ထားပါ။ ရေစစ်ဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ ရေမစစ်ရင် ငါးကိုလှော်တဲ့အခါ ရေတွေပါတော့ အဲဒီရေတွေ ခန်းအောင်လုပ်ရတာ အတော်ကြာပါတယ်။  ရေစစ်သွားရင် ငါးတွေကို ဘလန်ဒါနဲ့ ညက်အောက်ကျိတ်ပါ။ ကျန်တဲ့ရေတွေကိုတော့ ရခိုင်မုန့်တီ ဟင်းရည်ချက်ရအောင် သပ်သပ်သိမ်းထားပါ။

ကြိတ်တဲ့ ငါးတွေထဲကလဲ ငါး တစ်ကေဂျီကိုတော့ ဟင်းရည်ထဲ ထည့်ရအောင် သတ်သတ်ခွဲ ချန်ထားလိုက်ပါ။

ကျန်တဲ့ ၄ကေဂျီကိုတော့ ဒယ်အိုးတစ်လုံးထဲမှာ  ဆီပါလေကာထည့်ပြီး ငါးကို လှော်ပေးရပါတယ်။ ငါးလှော်ရင်းနဲ့ ငါးလှော်ကိုမြည်းကြည့်ပြီး အငံပေါ့ရင် ငံပြာရည်၊ ကြက်သားမှုန့် အစရှိသဖြင့် လိုတိုး၊ ပိုလျှော့ ထည့်ပါ။ ငါးတွေ အရမ်းမကြွပ်ခင် ငါးလှော်တွေကို ကော်ထားပါ။

ငါးဖယ်ကြော်အတွက်

ကျန်တဲ့ ငါး တစ်ကေဂျီကိုတော့ ဂျင်း၊ ကြက်သွန်ဖြူ၊ စပါးလင်၊ ဆနွင်း၊  ငံပြာရည်တို့နှင့်ရောပြီး ငါးဖယ်ကြော်လို ပြားပြီး ကြော်ထားပါ။ ပြီးရင် ပါးပါးလှီးထားပါ။

ဟင်းရည်အတွက်

ငါးရိုးတွေကို ရေဆေးပြီး ရေမြုတ်အောင်ထည့်ပြီး ပြုတ်ပါ။ ဟင်းရည်ဆူလာရင် အရိုးတွေ ပျော့လာရင် အရိုးတွေကို ထောင်း (သို့) ထုချေပြီး အချိုရည် မကျန်သည်အထိ အရည်ကို ပြုတ်လိုက် စစ်လိုက်နဲ့  အခါခါ ငှဲ့ယူထားပါ။ ငါးရိုးတွေ စစ်တဲ့ အခါ အလွန်စိတ်တဲ့ စကာနဲ့ စစ်ရင် အရိုးတွေ မပါတော့ပါဘူး။

ဟင်းအိုးကြီးကြီးတစ်လုံးထဲကို ပဒဲကောတွေကို လက်မလောက်စီ အတုံးလေးတွေတုံးထည့်ပြီး စောနက ငါးရိုးပြုတ်ရည်၊ ငါးအသားပြုတ်ရည်တွေနဲ့ ပြုတ်ပါ။ ငါးပြုတ်ပြီး ခွဲချန်ထားတာကိုလည်း ရေနှင့်အရင်ဖျော် မွှေပြီးမှ ထည့်ပါ။ ငါးတွေထောင်းထားတော့ ခဲနေမှာစိုးလို့ ရေနဲ့ အရင်ဖျော်ခိုင်းတာပါ။။ ငပိကို အရည်ဖျော်ပြီး အိုးထဲကို စစ်ထည့်ပါ။ ဟင်းချိုအိုးက ငါးရိုးပြုတ်ရည်တွေနဲ့ဆိုတော့ အချိုမှုန့်ကို မလိုပဲ အလွန်ချိုနေပါပြီ။ ဟင်းရည် ပွက်ပွက်ဆူရင် ငရုပ်ကောင်းမှုန့် ၊ ကြက်သွန်ဖြူ ၇၅၀ ဂရမ်ခန့် ထောင်းထားတာကို ထည့်ပြီး ဟင်းရည်အိုး ကျသည်အထိ တစ်နာရီခန့် မီးအေးအေးနှင့်တည်ပါ။ စားခါနီး အပေါ့အငံ၊ အချိုမြည်း ငံပြာရည်၊ ကြက်သားမှုန့် အစရှိသည်တို့ကို လိုတိုးပိုလျှော့ ထည့်ပါ။

ငရုပ်သီးအရည်အတွက်

ငရုပ်သီးတွေကို ဘလန်ဒါနဲ့ ညက်အောင်ကျိတ် ဟင်းချိုရည်ပူပူနဲ့ ရောပြီး ရေစပ်စပ်လေးပြင်ထားပါ။

မန်ကျည်းမှည့်ရည်အတွက်

မန်ကျည်းမှည့် အရည်ဖျော်ပြီးသားဗူး။

 မန်ကျည်းရည်ကိုလည်း နဲနဲကျဲသွားအောင်ဟင်းချိုရည်အနည်းငယ်နဲ့ ရောပြီး အဆင်သင့်ပြင်ထားပါ။

 မုန့်ဖတ်ပြုတ်ရန်အတွက်

မုန့်ဖတ်ကိုလည်း ရေနွေးပွက်ပွက်ဆူအောင် အရင်ပြုတ်ပြီး ပျော့အိ လာအောင်ပြုတ်ရပါတယ်။ ပျော့လာရင် ရေနွေးကိုစစ်ချပြီး ရေအေးအေးနဲ့ အထပ်ထပ်ဆေးချပါ။

ဂေါ်ဖီ ၊ နံနံတို့ကိုလည်းပါးပါးလှီးပြီး ပြင်ထားပါတယ်။

ငံပြာရည် ပဲမှုန့်ထုတ်ကိုလည်း ဖောက်ပြီး အသုတ်သုတ်ရအာင် ခွက်တစ်ခုထဲကို အဆင်သင့် ထည့်ထားပါ။

ပွဲပြင်ရန်အတွက်

 ရခိုင်မုန့်တီ လက်သုတ်အတွက်

ပန်းကန်ထဲကို မုန့်ဖတ်ကို ၂၀၀ ဂရမ်ခန့် တစ်ယောက်စားစာထည့် ဂေါ်ဖီကိုလည်း မုန့်ဖတ် တစ်ဝက်ခန့်ထည့်ပါတယ်။ ပြီးရင် 

ငါးမှုန့် စားပွဲဇွန်း တစ်ဇွန်းခွဲ၊ 

ငံပြာရည် စားပွဲဇွန်း တစ်ဇွန်းခွဲ၊ 

မန်ကျည်းမှည့်ရည် စားပွဲဇွန်း တစ်ဇွန်းခွဲ၊ 

ပဲမှုန့် စားပွဲဇွန်း တစ်ဇွန်းခွဲ၊ 

ကြက်သွန်ဖြူဆီချက် စားပွဲဇွန်း ၂ဇွန်းခွဲ၊

ဆီနီ တစ်ဇွန်း၊ 

ငရုပ်သီး အရည်ဖျော် လဖက်ရည် တစ်ဇွန်း၊

ကြက်သွန်နီကြော် 

ပဲကပ်ကြော်

နံနံ အစရှိသည်တို့ကို ထည့်ပြီး သုတ်နယ်ပါတယ်။

အဲဒီနေ့က အလုပ်ရှုပ်နေတာနဲ့ပဲ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ကို လုံးဝသတိမရလိုက်ဘူး။ ဒီပုံတွေက အစ်မတစ်ယောက်က သူ့ iphone လေးနဲ့ ရခိုင်မုန့်တီကြိုက်တဲ့ စင်္ကာပူက ညီမလေးကို အမှတ်တရ ရိုက်ပြီး ချက်ချင်းပို့ပေးတာကို ခုလေးတင် တောင်းထားရတာ။ အန်တီဆွိသုတ်နေတဲ့ ဇလုံထဲကသာ နှိုက်စားကြပေရော့။ နောက်တစ်ခါသုပ်စားမှ သုပ်ပြီးသား ပုံလှလှ လာတင်ပေးပါမည်။

 ရခိုင်မုန့်တီအရည် အတွက်ကတော့

မုန့်ဖတ်ထည့် အရည်ထည့် ၊ ငါးမှုန့်၊ ငါးဖယ်ကြော်၊ ပဲကပ်ကြော်တို့ကိုထည့်၊ အစပ်ကြိုက်ရင် ငရုပ်သီးအရည်၊ အချဉ်အတွက် မန်ကျည်းရည်တို့ထည့် နံနံပင်လေးဖြူး စားနိူင်ပါတယ်။ အန်တီဆွိ အဲဒီနေ့က အလုပ်ရှုပ်နေတာနဲ့ အရည်ဖျော်လေးတောင် မမြည်းလိုက်ရဘူး။ မကျေပွဲ အိမ်မှာ ထပ်ချက်စားဦးမယ်။