ဟိုတစ္ေလာက သမီးေက်ာင္းယူသြားဖို႔ မုန္႔ေလးေတြ ၀ယ္ဖို႔သတိရသည္ႏွင္႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေစ်းသြားရင္း မုန္႔ဆိုင္ေလး ၀င္ၿဖစ္ၾကသည္။ သမီးအၾကိဳက္ နာနတ္သီးမုန္႔ေလးေတြ ၀ယ္ရင္း ၿမန္မာၿပည္က ေပ်ာ္ဖြယ္မုန္႔ၾကြပ္လို မုန္႔လက္ညိွဳး အေခ်ာင္းေလးေတြ ေတြ႔သည္ႏွင္႔ ၀ယ္လာခဲ႔သည္။ ဦးၿခိမ္႔က သူငယ္ငယ္တံုးက စားတာ၊ အရမ္းၾကိဳက္သည္တဲ႔။ မနက္ ေကာ္ဖီႏွင္႔ ေသာက္မည္ဆိုသည္။
မုန္႔ထုပ္ကလဲ ေလးေထာင္႔ ေပါင္မုန္႔ထုပ္ေလာက္ အထုပ္က ေတာ္ေတာ္ၾကီးသည္။ ေတာ္႔ ဒီအထုပ္ၾကီး ကုန္ပါ႔မလားဆိုေတာ႔ ညည္းတို႔သားအမိေရာ ၀ိုင္းစားၾကေပါ႔ ဟုဆိုေလသည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ႔ အထုပ္ကေလးၿဖည္စားၾကည္႔ၾကေတာ႔ မုန္႔ၾကြပ္က
ထင္သေလာက္မေကာင္းလွ။ မေကာင္းဆိုသည္ထက္ မုန္႔က လတ္ဆတ္မွဳမရွိေတာ႔
အနံ႔ကလဲ သင္းသင္းေမႊးေမႊး မရွိလွ။ တီတီဆြိကေတာ႔ တစ္ခုေလာက္ၿမည္းၾကည္႔ၿပီး
ေတာ႔ဟာက ေကာင္းလဲ မေကာင္းဘူး၊ ၾကြပ္လဲ သိပ္မၾကြပ္ဘူး၊ ဆီေခ်းေဆာ္ေတာင္ နံေတာ႔မယ္ဆိုကာ ထံုးစံအတိုင္း မ်ိဳးစံုကြန္ပလိမ္႔တက္ေနေတာ႔သည္။ ေနာက္ေတာ႔ မုန္႔ထုပ္ကို
ပလပ္စတစ္ကလစ္ကေလးနဲ႔ ပိတ္ၿပီး မုန္႔ထည္႔သည္႔ ကပ္ဘိနက္ထဲ ထိုးထည္႔ထားလိုက္သည္။
တစ္ရက္ မနက္ရံုးသြားခါနီး ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ဟိုမုန္႔ၾကြပ္ေလးေတြေရာတဲ႔ ...
သူစားခ်င္သည္တဲ႔ ဆိုလာသည္။ ေၿပာရင္းႏွင္႔ " ညည္းကေတာ႔ သူေဌးသမီးပဲေအ ...
မုန္႔ၾကြပ္ကိုနဲနဲေလး မေကာင္းတာနဲ႔ကို မစားေတာ႔ဘူးေနာ္"ဆို ေၿပာေနၿပန္သည္။ ေနာက္ေတာ႔ သူ႔ကိုယ္သူလဲ "အင္း ... ကိုယ္ေလ ခုခ်ိန္ထိ မုိးခ်ယ္ၾကီးကို
သူဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး ေပါင္းသင္းၿပီး အဆက္အသြယ္မပ်က္အၿမဲေနတာ သူ႔ေက်းဇူးေတြ
ကိုယ္႔မွာ ရွိေနတယ္ကြ ..." ဆို သူ႔မ်က္လံုးေတြက ဟိုးအနာဂတ္ အတိတ္ဆီကို
လြင္႔ပါးသြားသလို ေတြးေတြး ေငးေငးေလး ၿဖစ္သြားေလသည္။
"ကဲ ... ဆိုစမ္းပါဦး ဒရမ္မာဆရာၾကီးရဲ႔ .... ဘယ္လိုေတြ ေက်းဇူးေတြ ရွိေနတာလဲ ... " ဆိုေတာ႔မွ ေငးေနရာကေန ေၿပာလက္စ စကားကို ဆက္ေတာ႔သည္။
"ကိုယ္တို႔ေတြ ၉တန္း ၿမန္မာတစ္ႏိူင္ငံလံုး သန္းေကာင္စာရင္းေတြေကာက္တဲ႔အခ်ိန္ လုပ္အားေပးအေနနဲ႔ ဟိုးေတာ္ေတာ္ေခါင္တဲ႔ ရြာေလးတစ္ရြာ ေရာက္ခဲ႔တယ္။ ကိုယ္နဲ႔ မိုးခ်ယ္ သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္ရယ္၊ ဆရာမရယ္၊ တၿခားေက်ာင္းသား ၃-၄ေယာက္ေလာက္ရယ္ေပါ႔။ ဒီေနရာမွာ မိုးခ်ယ္အေၾကာင္း ၿဖတ္ေၿပာရရင္ မိုးခ်ယ္တို႔က ကိုယ္တို႔ၿမိဳ႔မွာ သိပ္ခ်မ္းသာတာကြ။ ၿမိဳ႔မွာ ၃ထပ္တိုက္နဲ႔ အိမ္ၾကီးရခိုင္နဲ႔ေနၾကတာ။ အဲလိုအိမ္မ်ိဳး ကိုယ္တို႔ၿမိဳ႔မွာ သူတို႔တစ္အိမ္ပဲရွိတာ။ အေမက ၿမိဳ႔နယ္ဆရာ၀န္မၾကီး၊ အေဖကလဲ ေထာင္ပိုင္ၾကီးဆိုေတာ႔ကြာ သူတို႔က ၿမိဳ႔မွာဆို သူေဌးေတြ၊ ၿမိဳ႔မ်က္ႏွာဖံုုးေတြေပါ႔ကြာ။ "
" ဟုတ္လား ... အမယ္ ကိုကိုၿခိမ္႔တို႔ကလဲ သူေဌးေတြပဲ ဟုတ္ဘူးလား ... အထည္ဆိုင္ သူေဌးေတြေလ ဟင္း ...ဟင္း .... အင္း ဒါနဲ႔ ... ဆက္ပါဦး ..."
" အဲဒီမွာ သန္ေကာင္စားရင္းေကာက္ရင္းနဲ႔ ရြာခံအိမ္တစ္အိမ္မွာ ညအိပ္ညေန တည္းရတယ္။ မနက္လင္းေတာ႔ကြာ သူတို႔က မနက္စာဆို ေကြ်းတာ ... ငစိန္ဆန္ မာေက်ာေက်ာကို နႏြင္းႏိုင္းခ်င္းနဲ႔ ၀ါထိမ္ေတာက္ၿပီး မီးေနသည္ေလာက္နီးပါးနံတဲ႔ ထမင္းေၾကာ္ကို ခ်ေကြ်းတယ္ကြ ... "
ခဏ နားလိုက္ၿပီးမွ
" ကိုယ္ေလ အဲဒီထမင္းကို ဘယ္လိုမွ ၿမိဳခ်လို႔မရဘူး သိလား။ ဘယ္လိုမွ စားလို႔မရဘူး ... "
တီတီဆြိရဲ႔ အေတြးထဲမွာ ဦးၿခိမ္႔ရဲ႔ တစ္ခါတစ္ရံ ဇီဇာေၾကာင္ပံုမ်ားကို ၿမင္ေယာင္မိပါသည္။ သူသည္ မိသားစုတြင္ အငယ္ဆံုး၊ သူ႔အေမ အသက္၃၉ႏွစ္မွ ေမြးရာ၊ သူ႔အကိုၾကီး၊ အစ္မၾကီးမ်ားသည္ သူ႔ကို ေမြးခ်ိန္မွာ လူပ်ိဳ၊ အပ်ိဳေတြပင္ ၿဖစ္ေနပါၿပီ။ ႏြားအိုေနာက္က်သားေလးေမြးလာေတာ႔ ခေလးကို အစားအေသာက္မွာ အလိုလိုက္ၾကဟန္ရွိပါသည္။ ငါးဆို အေရခြံလံုး၀မစား၊ အရိုးတစ္ခါထဲ ႏံႊၿပီးသားသာ စားပါသည္။ ၾကက္သားဆိုလဲ အရိုးႏုေတြဘာေတြ မကိုက္တတ္ပါ။ ၀က္သားဆိုလဲ အဆီလံုး၀မစား အသားခ်ည္းသာ စားပါသည္။ ဒန္႔သလြန္သီးမစား၊ ပဲလင္းေၿမြသီးမစား၊ ၾကက္အသဲမစား အစရွိသၿဖင္႔ လင္မယားညားကာစ သူ႔ဇီဇာေၾကာင္ပံုမ်ားကို သတိရမိပါသည္။ (ယခုေတာ႔ အားလံုးစားပါၿပီ)
သူတို႔မိသားစုသည္ ထိုအခ်ိန္က အထည္ဆိုင္က စီးပြားေရးအလြန္ေကာင္းရာ အိမ္မွာလဲ အေၿခြအရံေတြႏွင္႔ အိုးၾကီးအိုးငယ္ခ်က္ကာ အစားအေသာက္ကို ေကာင္းေကာင္းစားသည္။ ဆန္ဆိုလွွ်င္ ေပၚဆန္းေမႊးကို သာစားသည္။ ေပၚဆန္းေမႊးကို ဆန္ေပၚခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္အထိ အိပ္လိုက္ တက္၀ယ္ကာ အိမ္မွာ ႏွစ္ေပါက္ေလွာင္ထားၾကသည္။ ဟင္းဆိုလွ်င္လည္း ည-မနက္ဘယ္ေတာ႔မွမစား။ မနက္တစ္ခါ၊ ညေနတစ္ခါ ခ်က္သည္။ အသားဟင္း(သို႔) ငါးဟင္း ဆီၿပန္ဟင္း တစ္ခြက္၊ အခ်ဥ္ဟင္း ကေတာ႔ အနပ္တိုင္းပါသည္ ဆိုသည္။ မနက္စာဆိုလွ်င္လည္း အိမ္မွ အေၿခြအရံ အမ်ိဳးေတြက ခရမ္းခ်ဥ္သီးေထာင္း၊ လဖၻက္သုတ္အၿပင္ ဘူးသီးေၾကာ္၊ ၾကက္သြန္ေၾကာ္အစရွိသၿဖင္႔ အေၾကာ္စံု စံုေနေအာင္အဆင္သင္႔ လုပ္ေပးထားသည္။ ထိုသူမ်ိဳးသည္ ထိုေတာရြာေလးမွ ဆႏြင္းႏိုင္ခ်င္းႏွင္႔ အေၾကာတင္းလွေသာ ငစိန္ဆန္ထမင္းေၾကာ္ကို မစားႏိူင္သည္မွာ မဆန္းေခ်။
" ကိုယ္အ႔ံၾသတာက မိုးခ်ယ္ပဲ.... သူလို သူေဌးသားက အဲဒီထမင္းေၾကာ္ကို ဘာမွမထူးဆန္းသလို ဘယ္လိုမွကို မေနပဲ တစ္ပန္းကန္လံုးကုန္ေအာင္ စားႏိူင္တယ္ဗ်ာ ... "
" ကိုယ္မစားႏိူင္တာ ေတြ႔ေတာ႔ မိုးခ်ယ္က ကိုယ္႔ကို ေၿပာတယ္ ...
ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းတဲ႔ ... ငါတို႔ အေဖက ငါတို႔ကို အၿမဲဆံုးမတယ္ တဲ႔ ... ငါ႔သားတို႔တဲ႔ မင္းတို႔ ဘ၀ဆိုတာ ဘယ္လိုၿဖစ္မလဲဆိုတာ ကံၾကမၼာကို ဘယ္သူမွ မသိႏိူင္ၾကဘူး၊ မင္းတို႔ အခု အေဖတို႔ အေမတို႔နဲ႔ အတူေနေတာ႔ ေကာင္းေကာင္းစားေသာက္ေနႏိူင္ၾကေပမဲ႔ တစ္ေန႔ ဘယ္လိုအၿဖစ္မ်ိဳး ၾကံဳမယ္၊ ဘယ္လိုဘ၀မ်ိဳးေရာက္မယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မေၿပာႏိူင္ဘူး။ ဘယ္အရာမဆို ဒူေပနာေပခံေအာင္ ေလ႔က်င္႔ထားရမယ္။ ရွိတာနဲ႔ ၿဖစ္ေအာင္ စားရမယ္ဆို အၿမဲဆံုးမခဲ႔တာကြ။ ငါလဲ အေဖ႔စကားကို ၾကားေယာင္ၿပီး ဘာနဲ႔ၿဖစ္ၿဖစ္စားႏိူင္ေအာင္ ေနႏိူင္ေအာင္ အၿမဲၾကိဳးစားခဲ႔တာကြ ... တဲ႔ ဆို ကိုယ္႔ကို ေၿပာၿပတယ္ကြ .. "
" ေနာက္ေတာ႔ သန္ေကာင္စာရင္း လက္က်န္ေလးေတြ ေကာက္ၾကၿပီး ေန႔လည္ေလာက္က် သူ႔အေဖအလုပ္လုပ္တဲ႔ ေရဆင္းမွာရွိတဲ႔ ေထာင္ေက်ာက္ထုစခန္း ဖက္ကို လိုက္ၿပဦးမယ္ဆို ေၿပာတယ္။"
" ေန႔လည္ဖက္ ေရဆင္းေထာင္ကို သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စက္ဘီးေလးနဲ႔ သြားၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ေထာင္ထဲကလူေတြေကြ်းတဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြကို ကိုယ္႔ကိုၿပတယ္။ ေထာင္သားေတြအတြက္ ခ်က္ထားတဲ႔ ထမင္းအိုးၾကီးက လက္တစ္ဖက္စာေလာက္ကိုၾကီးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ထမင္းအိုးၾကီးကို ဖြင္႔ၿပတာမွာ အိုးထဲ ဘယ္လိုက ဘယ္လိုေရာက္ေနလဲ မသိတဲ႔ ပိုးဟပ္အၾကီးၾကီးေတြ အေကာင္ ၂၀-၃၀ေလာက္ တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ထြက္လာၾကတယ္ ... ကိုယ္လဲ ၾကည္႔ၿပီး အံ႔ၾသေနတယ္ ... "
"ေထာင္သားေတြ အတြက္ခ်က္ထားတဲ႔ ပဲဟင္းကလဲ အိမ္မွာခ်က္သလို ဆီမပါ၊ ၿပားမပါ၊ အေရာင္အဆင္းမရွိ ပဲဟင္းလို႔ အမည္တပ္ေခၚလို႔ေတာင္မရတဲ႔ အရည္က်ဲဟင္းသာၿဖစ္တယ္..."
" ပိုထူးဆန္းတာက ေထာင္သားေတြအတြက္ ေန႔လည္စာမွာ အိမ္မွာစားေနက်လို အသားငါးမပါ၊ ဆီၿပန္ဟင္းမပါ ေစာနက ပိုးဟပ္ႏိူင္းညင္းနဲ႔ အဲဒီ အရည္က်ဲ ပဲဟင္းသာၿဖစ္တယ္ ..."
" အဲဒီေထာင္ကၿပန္လာၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မနက္က်ေတာ႔ တည္းခိုတဲ႔ အိမ္ကေကြ်းတဲ႔ နႏြင္းမွဳန္႔ႏိူင္းညင္းနဲ႔ မီးေနသည္ ထမင္းေၾကာ္ကို ကိုယ္ၿဖစ္ေအာင္ ၾကိတ္မွိတ္ၿပီး စားႏိူင္ခဲ႔တယ္။ ကိုယ္စားေနတာကို မိုးခ်ယ္လဲ သတိၿပဳမိတယ္ ... အဲဒီေန႔က စၿပီးေပါ႔ေလ ကိုယ္ဟာ ဘယ္အရာနဲ႔ မဆို စားႏိူင္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ခဲ႔တာ ... ခုခ်ိန္ထိပဲ ... ငရုပ္သီးေထာင္းနဲ႔ ထမင္းၿဖဴနဲ႔ဆိုလည္း ကိုယ္စားႏိူင္တယ္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေထာင္းတစ္မ်ိဳးတည္းနဲ႔လည္း ကိုယ္စားႏိူင္တယ္ .... ဘာလာလာ ေဒါင္းသည္ ေပါ႔ကြယ္ ..."
" ကိုယ္႔ဘ၀မွာ ေငြေၾကးၿပတ္လပ္ၿပီး ထမင္းငတ္လုနီးပါး ၿဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ အေၿခအေနေတြလည္း ၾကံဳဖူးတယ္။ အဲလိုအခ်ိန္ေတြမွာ ကိုယ္ဟာ မိုးခ်ယ္ကို သိပ္ေက်းဇူးတင္တယ္ ... ကိုယ္႔ကို ဘ၀အသိေတြ မွ်ေ၀ေပးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ... မိုးခ်ယ္ကို ခုခ်ိန္ထိ ကိုယ္မေမ႔ဘူးကြာ ..."
"ကဲ ... ဆိုစမ္းပါဦး ဒရမ္မာဆရာၾကီးရဲ႔ .... ဘယ္လိုေတြ ေက်းဇူးေတြ ရွိေနတာလဲ ... " ဆိုေတာ႔မွ ေငးေနရာကေန ေၿပာလက္စ စကားကို ဆက္ေတာ႔သည္။
"ကိုယ္တို႔ေတြ ၉တန္း ၿမန္မာတစ္ႏိူင္ငံလံုး သန္းေကာင္စာရင္းေတြေကာက္တဲ႔အခ်ိန္ လုပ္အားေပးအေနနဲ႔ ဟိုးေတာ္ေတာ္ေခါင္တဲ႔ ရြာေလးတစ္ရြာ ေရာက္ခဲ႔တယ္။ ကိုယ္နဲ႔ မိုးခ်ယ္ သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္ရယ္၊ ဆရာမရယ္၊ တၿခားေက်ာင္းသား ၃-၄ေယာက္ေလာက္ရယ္ေပါ႔။ ဒီေနရာမွာ မိုးခ်ယ္အေၾကာင္း ၿဖတ္ေၿပာရရင္ မိုးခ်ယ္တို႔က ကိုယ္တို႔ၿမိဳ႔မွာ သိပ္ခ်မ္းသာတာကြ။ ၿမိဳ႔မွာ ၃ထပ္တိုက္နဲ႔ အိမ္ၾကီးရခိုင္နဲ႔ေနၾကတာ။ အဲလိုအိမ္မ်ိဳး ကိုယ္တို႔ၿမိဳ႔မွာ သူတို႔တစ္အိမ္ပဲရွိတာ။ အေမက ၿမိဳ႔နယ္ဆရာ၀န္မၾကီး၊ အေဖကလဲ ေထာင္ပိုင္ၾကီးဆိုေတာ႔ကြာ သူတို႔က ၿမိဳ႔မွာဆို သူေဌးေတြ၊ ၿမိဳ႔မ်က္ႏွာဖံုုးေတြေပါ႔ကြာ။ "
" ဟုတ္လား ... အမယ္ ကိုကိုၿခိမ္႔တို႔ကလဲ သူေဌးေတြပဲ ဟုတ္ဘူးလား ... အထည္ဆိုင္ သူေဌးေတြေလ ဟင္း ...ဟင္း .... အင္း ဒါနဲ႔ ... ဆက္ပါဦး ..."
" အဲဒီမွာ သန္ေကာင္စားရင္းေကာက္ရင္းနဲ႔ ရြာခံအိမ္တစ္အိမ္မွာ ညအိပ္ညေန တည္းရတယ္။ မနက္လင္းေတာ႔ကြာ သူတို႔က မနက္စာဆို ေကြ်းတာ ... ငစိန္ဆန္ မာေက်ာေက်ာကို နႏြင္းႏိုင္းခ်င္းနဲ႔ ၀ါထိမ္ေတာက္ၿပီး မီးေနသည္ေလာက္နီးပါးနံတဲ႔ ထမင္းေၾကာ္ကို ခ်ေကြ်းတယ္ကြ ... "
ခဏ နားလိုက္ၿပီးမွ
" ကိုယ္ေလ အဲဒီထမင္းကို ဘယ္လိုမွ ၿမိဳခ်လို႔မရဘူး သိလား။ ဘယ္လိုမွ စားလို႔မရဘူး ... "
တီတီဆြိရဲ႔ အေတြးထဲမွာ ဦးၿခိမ္႔ရဲ႔ တစ္ခါတစ္ရံ ဇီဇာေၾကာင္ပံုမ်ားကို ၿမင္ေယာင္မိပါသည္။ သူသည္ မိသားစုတြင္ အငယ္ဆံုး၊ သူ႔အေမ အသက္၃၉ႏွစ္မွ ေမြးရာ၊ သူ႔အကိုၾကီး၊ အစ္မၾကီးမ်ားသည္ သူ႔ကို ေမြးခ်ိန္မွာ လူပ်ိဳ၊ အပ်ိဳေတြပင္ ၿဖစ္ေနပါၿပီ။ ႏြားအိုေနာက္က်သားေလးေမြးလာေတာ႔ ခေလးကို အစားအေသာက္မွာ အလိုလိုက္ၾကဟန္ရွိပါသည္။ ငါးဆို အေရခြံလံုး၀မစား၊ အရိုးတစ္ခါထဲ ႏံႊၿပီးသားသာ စားပါသည္။ ၾကက္သားဆိုလဲ အရိုးႏုေတြဘာေတြ မကိုက္တတ္ပါ။ ၀က္သားဆိုလဲ အဆီလံုး၀မစား အသားခ်ည္းသာ စားပါသည္။ ဒန္႔သလြန္သီးမစား၊ ပဲလင္းေၿမြသီးမစား၊ ၾကက္အသဲမစား အစရွိသၿဖင္႔ လင္မယားညားကာစ သူ႔ဇီဇာေၾကာင္ပံုမ်ားကို သတိရမိပါသည္။ (ယခုေတာ႔ အားလံုးစားပါၿပီ)
သူတို႔မိသားစုသည္ ထိုအခ်ိန္က အထည္ဆိုင္က စီးပြားေရးအလြန္ေကာင္းရာ အိမ္မွာလဲ အေၿခြအရံေတြႏွင္႔ အိုးၾကီးအိုးငယ္ခ်က္ကာ အစားအေသာက္ကို ေကာင္းေကာင္းစားသည္။ ဆန္ဆိုလွွ်င္ ေပၚဆန္းေမႊးကို သာစားသည္။ ေပၚဆန္းေမႊးကို ဆန္ေပၚခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္အထိ အိပ္လိုက္ တက္၀ယ္ကာ အိမ္မွာ ႏွစ္ေပါက္ေလွာင္ထားၾကသည္။ ဟင္းဆိုလွ်င္လည္း ည-မနက္ဘယ္ေတာ႔မွမစား။ မနက္တစ္ခါ၊ ညေနတစ္ခါ ခ်က္သည္။ အသားဟင္း(သို႔) ငါးဟင္း ဆီၿပန္ဟင္း တစ္ခြက္၊ အခ်ဥ္ဟင္း ကေတာ႔ အနပ္တိုင္းပါသည္ ဆိုသည္။ မနက္စာဆိုလွ်င္လည္း အိမ္မွ အေၿခြအရံ အမ်ိဳးေတြက ခရမ္းခ်ဥ္သီးေထာင္း၊ လဖၻက္သုတ္အၿပင္ ဘူးသီးေၾကာ္၊ ၾကက္သြန္ေၾကာ္အစရွိသၿဖင္႔ အေၾကာ္စံု စံုေနေအာင္အဆင္သင္႔ လုပ္ေပးထားသည္။ ထိုသူမ်ိဳးသည္ ထိုေတာရြာေလးမွ ဆႏြင္းႏိုင္ခ်င္းႏွင္႔ အေၾကာတင္းလွေသာ ငစိန္ဆန္ထမင္းေၾကာ္ကို မစားႏိူင္သည္မွာ မဆန္းေခ်။
ဆန္းသည္ကား သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေထာင္ပိုင္ၾကီးသား သူေဌးသား မိုးခ်ယ္ၿဖစ္သည္။ သူေၿပာသည္ကို ဆက္ရလွွ်င္ ...
" ကိုယ္အ႔ံၾသတာက မိုးခ်ယ္ပဲ.... သူလို သူေဌးသားက အဲဒီထမင္းေၾကာ္ကို ဘာမွမထူးဆန္းသလို ဘယ္လိုမွကို မေနပဲ တစ္ပန္းကန္လံုးကုန္ေအာင္ စားႏိူင္တယ္ဗ်ာ ... "
" ကိုယ္မစားႏိူင္တာ ေတြ႔ေတာ႔ မိုးခ်ယ္က ကိုယ္႔ကို ေၿပာတယ္ ...
ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းတဲ႔ ... ငါတို႔ အေဖက ငါတို႔ကို အၿမဲဆံုးမတယ္ တဲ႔ ... ငါ႔သားတို႔တဲ႔ မင္းတို႔ ဘ၀ဆိုတာ ဘယ္လိုၿဖစ္မလဲဆိုတာ ကံၾကမၼာကို ဘယ္သူမွ မသိႏိူင္ၾကဘူး၊ မင္းတို႔ အခု အေဖတို႔ အေမတို႔နဲ႔ အတူေနေတာ႔ ေကာင္းေကာင္းစားေသာက္ေနႏိူင္ၾကေပမဲ႔ တစ္ေန႔ ဘယ္လိုအၿဖစ္မ်ိဳး ၾကံဳမယ္၊ ဘယ္လိုဘ၀မ်ိဳးေရာက္မယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မေၿပာႏိူင္ဘူး။ ဘယ္အရာမဆို ဒူေပနာေပခံေအာင္ ေလ႔က်င္႔ထားရမယ္။ ရွိတာနဲ႔ ၿဖစ္ေအာင္ စားရမယ္ဆို အၿမဲဆံုးမခဲ႔တာကြ။ ငါလဲ အေဖ႔စကားကို ၾကားေယာင္ၿပီး ဘာနဲ႔ၿဖစ္ၿဖစ္စားႏိူင္ေအာင္ ေနႏိူင္ေအာင္ အၿမဲၾကိဳးစားခဲ႔တာကြ ... တဲ႔ ဆို ကိုယ္႔ကို ေၿပာၿပတယ္ကြ .. "
" ေနာက္ေတာ႔ သန္ေကာင္စာရင္း လက္က်န္ေလးေတြ ေကာက္ၾကၿပီး ေန႔လည္ေလာက္က် သူ႔အေဖအလုပ္လုပ္တဲ႔ ေရဆင္းမွာရွိတဲ႔ ေထာင္ေက်ာက္ထုစခန္း ဖက္ကို လိုက္ၿပဦးမယ္ဆို ေၿပာတယ္။"
" ေန႔လည္ဖက္ ေရဆင္းေထာင္ကို သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စက္ဘီးေလးနဲ႔ သြားၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ေထာင္ထဲကလူေတြေကြ်းတဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြကို ကိုယ္႔ကိုၿပတယ္။ ေထာင္သားေတြအတြက္ ခ်က္ထားတဲ႔ ထမင္းအိုးၾကီးက လက္တစ္ဖက္စာေလာက္ကိုၾကီးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ထမင္းအိုးၾကီးကို ဖြင္႔ၿပတာမွာ အိုးထဲ ဘယ္လိုက ဘယ္လိုေရာက္ေနလဲ မသိတဲ႔ ပိုးဟပ္အၾကီးၾကီးေတြ အေကာင္ ၂၀-၃၀ေလာက္ တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ထြက္လာၾကတယ္ ... ကိုယ္လဲ ၾကည္႔ၿပီး အံ႔ၾသေနတယ္ ... "
"ေထာင္သားေတြ အတြက္ခ်က္ထားတဲ႔ ပဲဟင္းကလဲ အိမ္မွာခ်က္သလို ဆီမပါ၊ ၿပားမပါ၊ အေရာင္အဆင္းမရွိ ပဲဟင္းလို႔ အမည္တပ္ေခၚလို႔ေတာင္မရတဲ႔ အရည္က်ဲဟင္းသာၿဖစ္တယ္..."
" ပိုထူးဆန္းတာက ေထာင္သားေတြအတြက္ ေန႔လည္စာမွာ အိမ္မွာစားေနက်လို အသားငါးမပါ၊ ဆီၿပန္ဟင္းမပါ ေစာနက ပိုးဟပ္ႏိူင္းညင္းနဲ႔ အဲဒီ အရည္က်ဲ ပဲဟင္းသာၿဖစ္တယ္ ..."
" အဲဒီေထာင္ကၿပန္လာၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မနက္က်ေတာ႔ တည္းခိုတဲ႔ အိမ္ကေကြ်းတဲ႔ နႏြင္းမွဳန္႔ႏိူင္းညင္းနဲ႔ မီးေနသည္ ထမင္းေၾကာ္ကို ကိုယ္ၿဖစ္ေအာင္ ၾကိတ္မွိတ္ၿပီး စားႏိူင္ခဲ႔တယ္။ ကိုယ္စားေနတာကို မိုးခ်ယ္လဲ သတိၿပဳမိတယ္ ... အဲဒီေန႔က စၿပီးေပါ႔ေလ ကိုယ္ဟာ ဘယ္အရာနဲ႔ မဆို စားႏိူင္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ခဲ႔တာ ... ခုခ်ိန္ထိပဲ ... ငရုပ္သီးေထာင္းနဲ႔ ထမင္းၿဖဴနဲ႔ဆိုလည္း ကိုယ္စားႏိူင္တယ္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေထာင္းတစ္မ်ိဳးတည္းနဲ႔လည္း ကိုယ္စားႏိူင္တယ္ .... ဘာလာလာ ေဒါင္းသည္ ေပါ႔ကြယ္ ..."
" ကိုယ္႔ဘ၀မွာ ေငြေၾကးၿပတ္လပ္ၿပီး ထမင္းငတ္လုနီးပါး ၿဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ အေၿခအေနေတြလည္း ၾကံဳဖူးတယ္။ အဲလိုအခ်ိန္ေတြမွာ ကိုယ္ဟာ မိုးခ်ယ္ကို သိပ္ေက်းဇူးတင္တယ္ ... ကိုယ္႔ကို ဘ၀အသိေတြ မွ်ေ၀ေပးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ... မိုးခ်ယ္ကို ခုခ်ိန္ထိ ကိုယ္မေမ႔ဘူးကြာ ..."
.jpg)
သိတ္ေကာင္းတဲ့ပိုစ့္ေလးပါ။ကေလးေတြကိုလဲဖတ္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
ReplyDeleteအင္း ဦးျခိမ္.က ဘာလာလာေဒါင္းတယ္ဆိုေပမဲ. တီဆိြနဲ.ေတြ.တဲ.အထိ
ReplyDeleteေခ်းမ်ားတုန္းေနာ္
တီဆြိ ဘယ္လိုမ်ား ထရိန္းလိုက္ပါလိမ္. စဥ္းစားသြား.....
ဟုတ္ပ ဟုတ္ပ အေနာနိမတ္စ္ေရ.. ဘာလာလာေဒါင္းတယ္ဆိုတာကို ငယ္ငယ္က အလိုလိုက္ထားတဲ႔ လက္က်န္ေလးေတြက ရွိေသးတယ္ အဲဒီအခ်ိန္က။ တီဆြိကေတာ႔ သူမစားဘူးဆိုတဲ႔ ဟာေတြကို စားေကာင္းေအာင္ခ်က္ေကြ်းလိုက္တာပဲ .... ခုေတာ႔ စားပါၿပီ။ ေခ်းကေတာ႔ မမ်ားပါဘူး။ ဟင္းေတြ ေရခဲေသတၱာထဲ ၃-၄ရက္ၾကာလဲ စားတာပါပဲ။ ကိုယ္ကေတာ႔ သူ႔ေလာက္ဒူေပနာေပ မခံတာ ေသခ်ာတယ္။
ReplyDeleteအန္တီဦးေရ မေတြ႔တာေတာင္ၾကာၿပီေနာ္ ကြန္မန္႔မွာ ေက်းဇူးပါရွင္႔။
အိမ္ကကိုဂ်ီးမ်ားကိုလည္းဘာလာလာေဒါင္းေအာင္က်င္႕ေပးရဦးမယ္...
ReplyDeleteက်ေနာ္လဲ အရင္က အေတာ္ေခ်းမ်ားတာဗ်။ ေရျခားေျမျခားမွာ ကိုယ့္ဖာသာ တစ္ေယာက္ထဲ ေနရေတာ့မွ ကိုယ့္အေမကုိေတာင္ ျပန္သနားမိတယ္။ (ဘာလာလာေဒါင္းစရာမလုိေလာက္ေအာင္ ခုေတာ့ (တစ္ေယာက္ထဲ) ႀကိဳးစား စားေနပါၿပီ) း)
ReplyDelete(လီယုိ)
ဟုတ္ကဲ့... ဘာလာလာ ေဒါင္းတတ္ေနပါျပီဗ်ား... :D
ReplyDelete(တူငယ္ေလးတစ္ေယာက္)
တီတီ ဆိြ
ReplyDeleteပို ့စ္ အသစ္တင္ပါဦး
mama sweet,
ReplyDeleteu leave us with ko moe chel until when? miss u...
(ယခုေတာ႔ အားလံုးစားပါၿပီ)
ReplyDeleteပုိင္တယ္ကြာ
သိပ္ေကာင္းတဲ့ ပို ့စ္ေလးပဲ တီတီဆြိေရ..ေဂ်းထူတဲ့လူေတြကို ဖတ္ခိုင္းရမယ္..
ReplyDeleteေဖေဖဆံုးမတာနဲ ့တူတူပဲ .. မရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ရွိတာနဲ ့စားနိုင္ရမယ္တဲ့
ReplyDeleteHi TTSweet,
ReplyDeleteI know this is not related to the current post; but, I have to comment here as this is the last post where you may see my comment.
I just want to know sth about Medicare there. I suppose you, your husband and your daughter are eligible for that. But, when you take your mom or dad or your husband's mom or dad to Australia as a dependent PR, can he/she have Medicare benefits? I wish you could write sth about healthcare there.
Thanks in advance.
aa
Hi Aunty Sweet,
ReplyDeleteLong time no see your post. Hope everything is fine and OK.
Regular reader
new post please !
ReplyDeleteHi Anonymous,
ReplyDeleteAnonymous who asked about medicare benefits in Ausi, I am so sorry to say you this, I have no idea about what you have asked about your mom or dad. I suggest you that please ask medicare directly or ask who stay here for more than 4-5 years.
I wish to answer your question but we are quite new in here and we try to adapt they system.
Regards
mgchaint
Hi U Chaint,
DeleteThank you... I will. Have a good time you all... :)
aa.
hi TT sweet , i'm so tired to wait yr new post ,please ......:)
ReplyDeleteregards,
seng
တီတီဆြိ
ReplyDeleteလြမ္းလွပါၿပီဂ်ာ
ၾကည္စႏၵာ
အန္တီဆြိ ပိတ္သတ္ေတြေရ။ sorry ပါဂ်ာ။ ပို႔စ္အသစ္ မတင္ပဲ ၾကာသြားတာ။ အသစ္တင္လိုက္ပါၿပီ။ လာအားေပးၾကသူမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ReplyDelete