ကမၻာပ်က္မဲ႔ေန႔ ...

အန္တီဆြိဟာ ေလယာဥ္ပ်ံစီးရမွာ သိပ္ေၾကာက္တတ္တယ္။ ဖိုးဗီးယားလားေမးရင္ေတာ႔ အဲသေလာက္ေတာ႔ မဆိုးဘူးထင္တာပဲ။ ဘယ္က စ ေၾကာက္တာလဲ ေမးရင္ေတာ႔ လူဆိုတာ ကိုယ္႔ အသက္ေလးကိုယ္ ခင္တြယ္တတ္ေတာ႔ ေသမွာ ေၾကာက္တာက စတယ္ပဲေၿပာရမယ္။ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ဒီေလာက္ေလယာဥ္ပ်ံ အေလးၾကီး ပ်ံေနတာကိုက သိပ္ကို ေလးလြန္းအားၾကီးတယ္။ အခ်ိန္မေရြး ပ်က္က်ႏိူင္တယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚမွာ အသက္နဲ႔ကိုယ္ ဖက္နဲ႔ ထုပ္ထားရတယ္လို႔ အၿမဲေတြးတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ခရီးသြားရတယ္ ဘာညာဆို ေလယာဥ္ခရီးဆို အၿမဲေရွာင္တယ္။ ၿဖစ္ႏိူင္ရင္ ကားနဲ႔ ရထားနဲ႔ သာသြားခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေလာကမွာ မလဲႊမေရွာင္သာ ကိစၥေလးေတြ ရွိၿမဲ မဟုတ္လား။ ဥပမာ  တစ္ႏွစ္ၿခားတစ္ခါေလာက္ ၿမန္မာၿပည္ အလည္ၿပန္တာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ႔ ေလယာဥ္က မစီးမၿဖစ္ စီးရတယ္။

ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ၿပီ ဆိုရင္လည္း အရင္က ဒိုင္ယာဇီပင္ေလးေတြ ေဆာင္ထားတတ္ေတာ႔ အဲဒီေဆးေလးေသာက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ စကၤာပူမွာ ဒိုင္ယာဇီပင္က မလြယ္ေတာ႔ ဘာမီတြန္ေပါ႔။ အိပ္တဲ႔ေဆး ရရာ တစ္လံုး ေရနဲ႔ ေမွ်ာခ်ထားလိုက္တယ္။ ဒါမွ ေလယာဥ္ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ အိပ္ လိုက္သြားေတာ႔ ဘာမွမသိေတာ႔ ေအးေရာဆိုၿပီး။ ၿပီးေတာ႔ ေလယာဥ္ စ တက္ၿပီဆိုတာနဲ႔  တတ္သမွ်၊ မွတ္သမွ် ဘုရားစာ အကုန္ရြတ္ေတာ႔တာပဲ။ ေလယာဥ္ အေပၚတက္သြားလို႔ အၿမင္႔ေရာက္သြားတာနဲ႔အမွ် အန္တီဆြိရဲ႔ ဘုရားစာရြတ္သံကလည္း ေလယာဥ္စက္သံၾကားမွာ ပိုက်ယ္၊ ပိိုုၿမန္လာတတ္တယ္။ သမီးပါရင္ေတာ႔ သမီးကို အတက္မွာ ေရေသာက္ဖို႔၊ တံေတြးၿမိဳခ်ဖို႔ ဘုရားစာရြတ္ရင္းနဲ႔ သတိေပးရေသးတယ္။ ဦးၿခိမ္႔ကေတာ႔ ေသလဲ အတူတူပဲ ဘာေၾကာက္စရာရွိလဲေပါ႔ဆို အားေပးတယ္။ အေၾကာက္လြန္ေနတဲ႔  ေဒၚခင္မို႔မို႔ဆြိၾကီးက " ေသ အတူတူဆိုလဲ ေသခါနီး က်ဳပ္ေ၀ဒနာေတြ ေတာ္ ခံေပးမွာလားေတာ႔ ... " ဆို အေငၚၿပန္တူးတတ္ေသးတယ္။

တစ္ခါသား ေလယာဥ္ေတာင္ပံေဘးက ၿပတင္းေပါက္နားမွာ ေနရာရတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ႔  ေလယာဥ္ၿပတင္းေပါက္ကေန ေတာင္ေတာင္အီအီေငးေနရင္းကေန  ေတာင္ပံေတြကို တဲြထားတဲ႔ rivet ေတြဆီ မ်က္လံုးက ေရာက္သြားတယ္။ rivet ေလးေတြနဲ႔ တဲြထားတဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံေတာင္ပံဟာ ေလတိုးတိုင္း လွုဳပ္လီ လွဳပ္လွဲ႔ ရွိလွတယ္။ ကိုယ္တိုင္က မက္ကယ္နီကယ္ အင္ဂ်င္နီယာဆိုေတာ႔ ရံုးမွာ ေန႔စဥ္ အဲလို rivet ေတြ၊ screw ေတြ၊  fastener  ေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနရတယ္။ အဲဒါေတြရဲ႔ stress ေတြ၊ strength ေတြ၊ က်ိဳးၿပတ္တာေတြကို စမ္းသပ္ ေလ႔လာေနရတာဆိုေတာ႔ ဟမ္မေလး မေတာ္လို႔ အဲဒီ rivet ေတြထဲက တစ္ခုခုသာ ေလယာဥ္ပ်ံေတာင္ပံ ေလအရိုက္မွာ က်ိဳးၿပတ္ခဲ႕သည္ရွိေသာ္ဆိုၿပီး ... ဆက္မၾကည္႔ရဲေတာ႔ပဲ မ်က္လံုးကို ဇြတ္မွိတ္ ဘုရားစာသာ တတြတ္တြတ္ရြတ္ေတာ႔တယ္။ ဒါေတာင္ ေလယာဥ္ပ်ံဆင္းခါနီး ေဘးက သူရဲံေကာင္းၾကီး ကိုကိုၿခိမ္႔က တို႔ေတြ ၅တန္း(5th year)တံုးက သင္ခဲ႔ရတဲ႔ turbulence flow ထၾကည္႔ပါဦးဆိုလို႔ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ၾကည္႔ခဲ႔ရေသးတယ္။ ေလယာဥ္ ပန္ကာနားကထြက္တဲ႔ air flow ေရခိုးေရေငြ႔လို အခိုးေလးေတြဟာ လိွဳင္းတြန္႔ေလးေတြလို ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ေလးေတြ ေၿပးေနတာကို အတိုင္းသား ၿမင္ေနရင္းနဲ႔လဲ ဘာကိုေၾကာက္မွန္းမသိေၾကာက္ေနၿပန္တယ္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx


 ဟိုတစ္ေလာက ေအာ္ဇီက ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ဂ်ဴလီယာေဂးလတ္က "The end of the world is coming"

 ဆိုၿပီး အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ထ ေၿပာတာကို တီဗီ သတင္းေတြမွာ ၾကည္႔လိုက္ရတယ္။ သူကေတာ႔ ဘာသေဘာနဲ႔ ေၿပာတယ္မသိ။ ကိုယ္႔မွာေတာ႔ သူလို အမ်ိဳးသမီး ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ကေန ေၿပာတာဆိုေတာ႔ နားကအလိုလို စိုက္မိရက္သားၿဖစ္ေနတယ္။ တကယ္ပဲ ကမၻာ ပ်က္ေတာ႔မွလားေပါ႔။  ၂၀၁၂ မွာ ကမၻာပ်က္မယ္ဆို ေၿပာထားတာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂ႏွစ္ေလာက္ကပဲ ဘေလာ႔ဂ္ေတြမွာ ၀ိုင္းတက္ဂ္ၾကလို႔ ေရးလိုက္ရေသးတယ္ မဟုတ္လား။ ဟုတ္ေသာ္ရွိ၊ မဟုတ္ေသာ္ရွိ ေသမွာေၾကာက္တတ္တဲ႔သူဆိုေတာ႔ စိတ္ထဲ နဲနဲပါးပါး ေၾကာက္စိတ္ကေလးကေတာ႔ ရွိေနတာပါပဲ။ အဲ႔တံုးကဆို အင္တာနက္ထဲ  " 2012 world end " ဆိုၿပီး ဇစ္ဇစ္ၿမစ္ၿမစ္ေတြထိ လိုက္ရွာဖတ္တာ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ တစ္ပတ္လံုးနီးပါးပဲ။ ဒီအယူအဆ ဘယ္ကလာသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ေသခ်ာလဲ။ ဘာေၾကာင္႔ ဒီလို ေကာက္ခ်က္ခ်ရလဲ၊ အစံုပဲ။ မႏွစ္ကလဲ အဖိုးၾကီးတစ္ေယာက္က ၂၀၁၁ ဘယ္ေန႔အတိအက် ကမၻာပ်က္မယ္ဆို ေၿပာထားတာ၊ အင္တာနက္သတင္းေတြမွာဆို ပြေနတာပဲ။ တကယ္တမ္း အဲဒီေန႔လဲေရာက္ေရာ ဘာမွလဲမၿဖစ္ေတာ႔ လူေတြမွာ ဟာသၾကီးကိုၿဖစ္လို႔။ ေနာက္ေန႕႔ သူ႔အိမ္ေရွ႔ သတင္းေထာက္ေတြ ၀ိုင္းေနေတာ႔ သူကထြက္လာၿပီး သူတြက္တာမွားသြားပါတယ္ဆို  ၿပန္၀န္ခ်ေတာင္းပန္တာေတြ ဖတ္ရေတာ႔ ဟယ္ လူေတြက ဒီလိုေတြပဲ ေပါက္ကရ ေလွ်ာက္ေၿပာေနၾကတာ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေပါ႔ဆို စိတ္ေအးသြားၿပန္ေရာ။

ဒီၾကားထဲ ဟိုတစ္ေန႔ကပဲ တီဗြီကေန "2012 " ဆိုၿပီး ကမၻာပ်က္တာကို ရိုက္ထားတဲ႔ ရုပ္ရွင္လာတယ္။ အန္တီဆြိက ဒရမ္မာတို႔ ဟာသကားတို႔သာ ၾကိဳက္တာ။ အဲလို လူကို stress မ်ားေစတဲ႔ကားေတြ မၾကိဳက္တတ္ေပမဲ႔ ဟိုတီဗီၾကိဳက္တဲ႔သားအဖနား ထိုင္မိေတာ႔ မၾကည္႔ခ်င္ပဲလဲ ၿမင္ေနရတယ္။ အမ္မယ္ ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ကမၻာပ်က္ေတာ႔ ဇာတ္လိုက္မိသားစုက ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးနဲ႔ ေၿပးၾကတာဗ်။ ေနာက္မွာ ကမၻာေၿမၾကီးက ငလွ်င္ေတြလွဳပ္၊ ေၿမေတြၿပိဳ၊ ေရေတြၾကီးနဲ႔က်န္ခဲ႔တာကို သဲထိပ္ရင္ဖိုပဲ ရိုက္ထားတာ။ ေနာက္ဆံုး တရုတ္မွာဆိုလား ကမၻာ မပ်က္တဲ႔ ေနရာေလးတစ္ေနရာကို ေၿပးၾကတာတဲ႔။ ၾကည္႔ၿပီး ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပါပဲ။

 တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲ႔ကားၿပၿပီးလို႔ မၾကာခင္မွာပဲ ဆစ္ဒ္နီနားက ကမ္းေၿခေတြမွာ ေရေတြ အနီေရာင္ ေၿပာင္းကုန္တယ္။ ဂ်ပန္မွာ ေၿမငလွ်င္ေတြ လွဳပ္တယ္၊ ဆူနာမီ warning ဆို ေဖ႔စ္ဘြတ္မွာ စေတးတပ္စ္ေတြ တက္လာေတာ႔ ေအာက္က ကြန္႔မန္႔ေတြကလဲ ေၾကာက္စရာ။ ကမၻာတကယ္ပဲ ပ်က္ေတာ႔မွာလား။ နီးေနၿပီ ကမၻာပ်က္ဖို႔။ ကမၻာပ်က္ဖို႔ ဘယ္ႏွစ္ရက္အလို ... ဆို ကြန္႔မန္႔ေတြက ပြထေနတယ္။ ေၾကာက္တတ္တဲ႔သူက ေၾကာက္ၿမဲပဲဆိုေတာ႔ ေအာ္ သူတို႔ေၿပာတဲ႔ ကမၻာပ်က္မဲ႔ရက္က နီးလာၿပီေပါ႔ ... ။ ဒီဇင္ဘာ ၂၁ရက္ေန႔ တဲ႔ ေလ  ....

 xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ကမၻာပ်က္မယ္ဆိုၿပီး ထိုင္ေတြးေန၊ ေငးေနလို႔လဲမရ လူ႔ၿပည္ လူ႔ဘ၀ လူ႔ဌာနမယ္ ေန႔စဥ္လုပ္ေနက် routing ေလးေတြက ရွိေနေသးေတာ႔ အိမ္မွာ လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ေနရၿမဲ။ ဒါ႔အၿပင္ ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ဖို႔ရက္က နီးလာေတာ႔  အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနတယ္။ လက္ေဆာင္ေတြ၀ယ္၊ လပ္ေဂ႔ခ်္ေတြ ထုပ္ပိုး၊ ဒီၾကားထဲ သမီးေမြးေန႔ပဲြအတြက္ အိမ္ရွင္း၊ ေစ်း၀ယ္ ခ်က္ၿပဳတ္ ၿပင္ဆင္နဲ႔ ရွဳပ္ယွက္ခတ္ေနတယ္။ တစ္ရက္တစ္ရက္ နားရတယ္မရွိ၊ အိမ္အလုပ္တစ္ဖက္ ရံုးအလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ေလးေတာင္ နပ္မွန္ေအာင္ မနဲေရးေနရတယ္ အရပ္ကတို႔ေရ။


ဒီလိုနဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္တဲ႔ တစ္ရက္ ညေနပိုင္း နားခ်ိန္ေလးေပါ႔။ အိမ္ေရွ႔မွာ တီဗီၾကည္႔ၾကရင္း ကမၻာပ်က္မဲ႔ အေၾကာင္းေၿပာရင္း ၿမန္မာၿပည္ၿပန္မဲ႔အေၾကာင္း စကားက စပ္သြားတယ္။ အန္တီဆိြမွာ အမွတ္သညာ ဥာဏ္က အင္မတန္နဲေတာ႔ ဘယ္ေန႕ ၿမန္မာၿပည္ၿပန္မွာလဲ အတိအက် မသိဘူး။ ဒီဇင္ဘာ၂၃ ရန္ကုန္ေရာက္မယ္ဆိုတာပဲ သိတာ။ အေမတို႔နဲ႔ ဖုန္းဆက္ရင္ အေမ သမီးတို႔ေတာ႕ ၂၃ ရက္ေန႔ ေရာက္မယ္ဆို အၿမဲေၿပာၿဖစ္ေနတာကိုး။ ၾကားထဲ ထရန္စစ္က ရွိေနေသးေတာ႔ ညအိပ္ရမွာေတြေရာ ဘာေတြေရာ ၿပန္မဲ႔ရက္ကို  ေသခ်ာမသိဘူးရယ္။

ဒါနဲ႔ စကားစပ္ၾကေတာ႔ အန္တီဆြိက

 " ေတာ႔ ကေမာင္ၿခိမ္႔ ... ဒါနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ ၿမန္မာၿပည္ ၿပန္မွာ ဘယ္ေန႔တံုးေတာ႔ ... "

ဆိုေတာ႔ သူက စိတ္ၾကည္ေနခ်ိန္ဆို ထံုးစံအတိုင္း ေလေအးေအးနဲ႔ ...

" ၂၁ ရက္ေန႔ေလ  အေမကလည္း ... မေလးရွားကို ၂၂ရက္ေန႔ ထရန္စစ္ပါဆုိ ေၿပာထားသားနဲ႔ ... "

  ၂၁ ရက္ေန႔ ေန႔ ေန႔ ေန႔ ေန႔ ....  ဆိုတာဟာ ငယ္ငယ္က ကက္ဆက္ဇာတ္လမ္းေတြထဲကလို အန္တီဆြိရဲ႔နားမွာ ပဲ႔တင္ထပ္သြားတယ္။ ဘုရား ဘုရား ကမၻာပ်က္မဲ႔ ေန႔ၾကီးပါကလား ...


 အဲသမွာ  ေသမွာ ေၾကာက္တတ္တဲ႔ ေဒၚခင္မို႔မို႔ဆြိၾကီးက သူအင္မတန္ေၾကာက္တဲ႔  ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးကို ကမၻာပ်က္မဲ႔ ေန႔ၾကီးမွာ စီးရမွာဆိုေတာ႔

"ဟမ္မေလး ကေမာင္ၿခိမ္႔ရယ္ ... ေတာ္ က်ဳပ္ကို ရက္စက္လွခ်ည္လား ... ကမၻာပ်က္မဲ႔ ေန႕မွာ ေလယာဥ္ပ်ံစီးခိုင္းရတယ္လို႔႔ပဲ။  ရက္စက္လိုက္တာ ကိုေမာင္ၿခိမ္႔ရယ္ ... ဘယ္လို သေဘာနဲ႔မ်ား အဲဒီေန႔တည္႔တည္႔ကိုမွ ေရြး၀ယ္လိုက္ရသလဲေတာ႔ .. "  

ဆိုေတာ႔ ဦးေမာင္ၿခိမ္႔႔က တစ္ခ်က္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး ၀မ္းသာအားရ ၿပန္ေၿပာလိုက္တာက ...

" ဒီမယ္ ဆြိေလးရဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚရွိေနတာမွ ေကာင္းတာဟ ... ညည္း ဟိုကားမၾကည္႔ဖူးဘူးလား။ ကမၻာပ်က္ေတာ႔ ေလယာဥ္ပ်ံကို မရမက စီးၿပီးေတာင္ ထြက္ေၿပးၾကရတာေလ။ တို႔က အဲဒီေန႔ က် ေဘးကင္းရန္ကင္း ေလယာဥ္ေပၚမွာေရာက္ေနၿပီ ... ကမၻာက တို႔ေနာက္မွာ ပ်က္က်န္ေနခဲ႔မွာ  ... ညည္းဒါေတာင္ မစဥ္းစားမိဘူးလား ...  ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္တဲ႔ အစီအစဥ္လဲ ... "တဲ႔

သူေၿပာမွပဲ ကိုယ္႔မွာ တဟားဟားနဲ႔ ရယ္လိုက္ရတာ။ အဟုတ္ေကာင္းတဲ႔ အစီအစဥ္ပဲ ...   ေလယာဥ္ေၾကာက္တဲ႔ သူေတာင္ မေၾကာက္ေတာ႔ဘူး ဗ်ာတို႔ေရ ...။ အဲဒီေန႔က် ဒို႔ေတြက ေလယဥ္ေပၚမွာ ေဘးကင္း ... ရန္ကင္း ....   ... ;)))