ညက္ခံုးေမႊးဇာတ္လမ္း

မဆြိတီတို႔ ဆရာမလုပ္တံုးက အေဆာင္မွာေနရတာ သိပ္ေပ်ာ္တာ။ ေပ်ာ္မွာေပါ႔၊ အေဆာင္မွာ same batch သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ၊ အတန္းၾကီးတဲ႔ အစ္မ ဆရာမေတြေရာ အတူေနေတာ႔ အရမ္းခင္ၿပီး ညီအစ္မအရင္းေတြလို ေၿပာမနာဆိုမနာေတြ ၿဖစ္လို႔။ အိမ္မွာဆိုရင္ေတာ႔ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ႔ ပ်င္းစရာၾကီးကိုး။

အဲဒီမွာ အစ္မေတြထဲက တစ္ေယာက္ေပါ႔ဗ်ာ။ သူက သြားေလးေတြ မလွရွာဘူး။ စကားေၿပာတာေတာ႔ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ခင္တတ္တယ္။ စတတ္၊ ေနာက္တတ္တယ္။ လူခ်စ္လူခင္ကလဲ သိပ္ေပါတာ။ သူက မဆြိတီေရွ႕သြားေလးေတြၾကည္႔ၿပီး အၿမဲေၿပာတယ္။ ဆြိၾကီးသြားေလးေတြက လွလိုက္တာ။ သူသိပ္အားက်တယ္ဆို ေတြ႔တိုင္းေၿပာေနေတာ႔တာပဲ။ အဲဒီအစ္မ အိမ္ေထာင္က်ေတာ႔ဗ်ာ ေက်ာင္းသားထဲကပဲ ေတာ္ေတာ္ၾကည္႔ေကာင္းတဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်သြားတယ္။ အဲဒီေကာင္ေလး သြားေလးေတြက ပုလဲလံုးေလးေတြလိုစီလို႔ သိပ္လွတာ။ အဲဒီမွာ ေကာက္ခ်က္ခ်တာက လူေတြက သူတို႔မွာရွိတဲ႔ အားနည္းခ်က္ကို ကိုယ္႔ရဲ႔ နံရိုးပိုင္ရွင္ အိမ္ေထာင္ဖက္ဆီမွာ ရွာယူၾကပါကလားဆိုတာပါပဲ။

ေနာက္တစ္ခုက သူ႕မွာ မ်က္ခံုးေမႊးကလဲ အရမ္းပါးတာ။ မပါကို မပါသေလာက္ပဲ။ အဲဒီေတာ႔ အဲဒီအစ္မက သြားေလရာ မ်က္ခံုးေမႊးဆဲြ ခဲတံေဆာင္ထားရတယ္။ မနက္မိုးလင္း မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးရင္ ပထမဆံုးစလုပ္ရတဲ႔ အလုပ္ကေတာ႔ အဲဒီမ်က္ခံုးေမႊးဆဲြဖို႔ပဲ။ မ်က္ခံုးေမႊးသာ မရွိတာ၊ သူ႔မ်က္ခံုးေမႊး ရွိစုမဲ႔စုကိုလဲ ႏွဳတ္ထားေသးတယ္။ ရွိတာေလးကိုပဲ ၃ရက္လ ၿဖစ္ေအာင္ႏွဳတ္ၿပီး အဲဒီေပၚကမွ မ်က္ခံုးေမႊးဆဲြခဲတံနဲ႔ ထပ္လိုက္တာေပါ႔။ တစ္ေၾကာင္းတည္းေနာ္။

တစ္ညေတာ႔ ဗရုပ္ဗရက္ မဆြိတီက ထံုးစံအတိုင္း ေနာက္ခ်င္တာနဲ႔ အဲဒီအစ္မ မရွိတံုး သူ႔အခန္းထဲ၀င္ၿပီး ရွိသမွ် မ်က္ခံုးေမႊးဆဲြတံေတြ ယူၿပီးဖြက္ထားလိုက္ပါေရာ။ မနက္မိုးလင္းေတာ႔ သူ႔မွာ တစ္ေယာက္တည္း တေၿခာက္ေၿခာက္ တခ်က္ခ်က္နဲ႔  မ်က္ခံုးေမႊးခဲတံ ၾကိတ္ရွာေနတာ၊ ရယ္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ သူ႔အခန္းထဲလာၿပီး စပ္ၿဖဲၿဖဲလုပ္ေနတဲ႔ မဆြိတီကို ရိပ္မိသြားၿပီး ဆဲပါေလေရာ။ အဲဒီအစ္မက စာေတြလဲေရးတယ္ဗ်။

မန္းေလးဘက္ တစ္ႏွစ္သြားတံုးကလဲ သူနဲ႔တစ္ဖဲြ႔ထဲ။ အဲသမွာ မဆြိတီတို႔ ရည္းစားနဲ႔ၿပတ္ၿပီးအသဲကဲြလို႔ တငိုငို တရီရီၿဖစ္ေနေတာ႔ သူက ဆြိၾကီးဇာတ္လမ္းကို ၀ထၳဳေရးဦးမယ္ဆို ခဏခဏေၿပာေနတာ။ ခုေတာ႔ သူလဲမန္းေလးက ၿပန္ေရာက္ရံုမက စကၤာပူေတာင္ တစ္ေခါက္ေရာက္ၿပီး ေဒါက္တာဘဲြ႔ယူ၊  ခေလးတစ္ေယာက္အေမေတာင္ၿဖစ္ေနၿပီ။ ခုခ်ိန္ထိ မေရးေပးေသးဘူးဂ်ာ။ သူက ဟိုးအရင္က အပ်ိဴစင္လို မဂၢဇင္းေတြမွာ စာေတြေရးေရး ေနတဲ႔ စာေရးဆရာမ ေx (စက္မွဳတကၠသိုလ္) ဆိုတာပါပဲ။ သူ႔အေၾကာင္းေတြဖြတာ သိရင္ေတာ႔ စိတ္ဆိုးေတာ႔မွာပဲဂ်ာ။ ခုေတာ႔ အစိုးရဌာနတစ္ခုမွာ လူၾကီးၿဖစ္ေနၿပီ။

အမ္မယ္ ... သူမ်ားေတြသာေနာက္တာ  တကယ္ေတာ႔ မဆြိတီမလဲ မ်က္ခံုးေမႊးက ေစာနက အစ္မထက္သာရံုေလး၊ ပါရံုေလးသာပါတာပါ။ သူ႔လိုပဲသြားေလရာ မ်က္ခံုးေမႊးဆဲြတံ ေဆာင္ထားရတာပါပဲ။ ငယ္ငယ္တံုးကေတာ႔ သိပ္မသိေပမဲ႔ သိတတ္တဲ႔အခ်ိန္၊  လွခ်င္တဲ႔ အခ်ိန္ကစၿပီး မ်က္ခံုးေမႊးကို ဆဲြလာလိုက္တာ တစ္ခ်ိဳ႕ရင္းႏွီးသူေတြေတာင္ မဆြိတီကို မ်က္ခံုးေမႊး မဆဲြပဲနဲ႔ မၿမင္ဖူးဘူးဗ်။ မ်က္ခံုးေမႊးက နည္းရတဲ႔ အထဲ အၿပားလိုက္ၾကီး ေပါက္ေနေတာ႔ အလယ္ေလာက္က ခဲတံေလးနဲ႔ လိုက္မွ လူက နဲနဲၾကည္႔ေကာင္းသြားတာ။ ခုေနမ်ား အသက္နည္းနည္းၾကီးလာေတာ႔ လူက ဘာရယ္မဟုတ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ပ်င္းၿပီး မ်က္ခံုးေမႊးမ်ား မဆဲြမိတဲ႔ေန႔ဆို ဘယ္လိုပံုမ်ား ေပါက္ေနတယ္မသိ။ အစ္မ ေနမေကာင္းဘူးလားခ်ည္း အေမးခံရေတာ႔တာပဲ။

ခုေနာက္ပိုင္းေတာ႔ ပင္နစူးလားက ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ တစ္လတစ္ခါ၊ ၂လတစ္ခါေလာက္ မ်က္ခံုးသြားသြားရိတ္ရတယ္။ သူတို႔က မဆြိတီရဲ႔ ရွိစုမဲ႔စုကို ဇင္ေယာ္ပံုလိုေလး ေဖာ္ေပးလိုက္ေတာ႔ အေပၚက ခဲနဲ႔ ထပ္ဆဲြရတာ လြယ္သြားတာေပါ႔။ ဆဲြရတာလဲ ညီသြားတယ္။ အဲဒါကလည္း အေၾကာင္းရွိတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ မနက္ ရံုးခ်ိန္ေနာက္က်ၿပီဆို ကမန္းကတန္းနဲ႔ နဂိုအၿပားၾကီးကို ဒီတိုင္းဆဲြရေတာ႔ မ်က္ခံုးေမႊး ၂ဖက္ကမညီဘူးဗ်ာ။ တဖက္ကထူ၊ တစ္ဖက္ကပါး၊ တစ္ဖက္က အေပၚေရာက္၊ တစ္ဖက္က ေအာက္ေရာက္နဲ႔ မ်ိဳးစံုပဲ။ မဆြိတီတို႔ရံုးကလူေတြ ေတာ္ေတာ္သည္းခံရွာတယ္။ မ်က္ခံုးေမႊးကို ဘယ္လို ဘယ္ပံု ဆဲြလာဆဲြလာ တစ္ေယာက္မွ ကြန္ပလိန္႔မတက္ၾကဘူး။ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ အိမ္သာထဲ၀င္ၾကည္႔မွ ဟယ္ နာ႔မ်က္ခံုးေမႊးေတြ ဘယ္႔ႏွာၿဖစ္ေနပါလိမ္႔ဆို ၿပန္ၿပင္ဆဲြရတာခ်ည္းပဲ။  (အမွန္က မဆြိတီတို႔ဌာနမွာ ေကာင္ေလးေတြ၊ အငယ္ ေယာက္်ားေလးေတြခ်ည္း ရွိေတာ႔ ဘယ္သူက စိတ္၀င္စားမွာတံုး။ ဒီအေဒၚၾကီးရဲ႔ ညက္ခံုးေမႊးေတြကို ... း))

အိမ္မွာလဲ မ်က္ခံုးေမႊးဆဲြ ခဲတံေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ အဲဒီထဲမွာမွ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ အညိဳေရာင္ေလးကိုပဲ ဆိုးၿဖစ္တာမ်ားတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ခဲတံက ဆိုးရင္းဆိုးရင္းနဲ႔ တိုၿပီး တံုးတံုးသြားရင္ မဆြိတီ မ်က္ခံုးေမႊးလဲ ၿပားၿပားသြားတယ္။ ဇင္ေယာ္ေတာင္ပံကေန ဇင္ေယာ္တစ္ေကာင္လံုးပံုၿဖစ္ၿဖစ္သြားတယ္။ မနက္ ကမန္းကတမ္းဆိုေတာ႔ ခြ်န္ဖို႔ရာလဲ အခ်ိန္မေပးႏိူင္ဘူးေလ။ အရင္က မွန္တင္ခံုအံဆဲြထဲမွာ ခဲတံခြ်န္စက္ေလးထည္႔ထားတာ၊ ဂ်ဴဂ်ဴယူသလား၊ သူ႔အေဒၚပဲယူသလားေတာ႔ မသိဘူး။ မေတြ႔ေတာ႔ဘူး။ အလြယ္တစ္ကူ မရွိေတာ႔ မခြ်န္ၿဖစ္ေတာ႔ဘူးေပါ႔။

ဒီေန႔မနက္ေတာ႔ မဆြိတီရဲ႕ မ်က္ခံုးေမႊးဆဲြတံဟာ ဆိုးလို႔မရေလာက္ေအာင္ကို တံုးေနပါၿပီ။ ဖိဆိုးတာေတာင္ အရာမထင္ခ်င္ေတာ႔ပါ။  ဖိလိုက္ရင္ကို ခဲတံက သစ္သားအခြ်န္နဲ႔ ၿခစ္မိတဲ႔အထိကို ၿဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီေတာ႔မွ မၿဖစ္ေတာ႔ေခ် ဆိုၿပီး ဂ်ဴဂ်ဴး ကြန္ပါဘူးထဲက ခြ်န္စက္ကို သြားယူၿပီးခြ်န္လိုက္တာ ၅စကၠန္႔ေတာင္မၾကာပါဘူးဗ်ာ။ မ်က္္ခုံးေမႊးခဲတံခြ်န္ခြ်န္ေလးနဲ႔ ဆဲြလိုက္တာ အရင္ေန႔လို မ်က္ခံုးၿပားၿပားၾကီး မဟုတ္ေတာ႔ပဲ ဇင္ေယာ္ေတာင္ေလးေဖာ္လို႔၊ စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ အလွေတြၿပင္ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ေတာင္ လွတယ္ထင္ေနေသး။ (အဟမ္း အဟမ္း ...  ေပါခ်က္ေတာ႔ း)

ေအာ္ ငါ႔ႏွယ္ လူကငပ်င္းထူၿပီး မ်က္ခံုးေမႊးခဲတံ တံုးတံုးၾကီးနဲ႔ ေန႔တိုင္းဆဲြေနတာ။ ခြ်န္လိုက္ေတာ႔ လဲ ခဏပဲဟာကို။ ပ်က္အစဥ္ ၿပင္ခဏဆိုတာေတြ ဘာေတြေတာင္ ေတြးေနတာ။ ဒီေန႔ေတာ႔ ရံုးမွာ အိမ္သာထဲ၀င္ မ်က္ခံုးေမႊး ၿပင္စရာမလိုဘူးေပါ႔။

 မ်က္ခံုးေမႊးေတြမလွဘူး။ မထူဘူးဆိုလို႔ ေစာနက ဇာတ္လမ္းၿပန္ဆက္ရရင္ အိမ္ကလူကေတာ႔ ညက္ခံုးေမႊးလွခ်က္ေတာ႔ ေယာက္်ားေလးတန္မဲ႔ ဇင္ေယာ္ေတာင္ ညက္ခံုးေမႊးထူထူနဲ႔ပါဗ်ား။  တကယ္ေတာ႔ ဟိုအစ္မကို ေကာက္ခ်က္ခ်သလိုမ်ိဳး ကိုယ္႔ရဲ႔ အားနည္းခ်က္ကို သူ႔ဆီမွာ ရွာယူခဲ႔တာေတာ႔ မဟုတ္ဘူးဗ်။ သူ႔ဟာသူ ဖူးစာ ပါတယ္ ထင္တာပါပဲဂ်ာ။  ။

(အန္တီဆြိ ဒီပို႔စ္ကို စလံုးမွာ အလုပ္လုပ္တံုးက ရံုးမွာ အားေနတံုးေရးထားတာ။ ခုမွ draft ထဲ ၿပန္ေတြ႔လို႔ တင္လိုက္တာ)