ပဲြေတာ္သို႔၊ ရထားစီးၿခင္း

တစ္ေန႔သၮ္ အန္တီဆြိသည္ ပ်င္းပ်င္းရွိသည္ႏွင္႔ အင္တာနက္ထဲတြင္ လမ္းသလားေနစဥ္ ဘေလာ႔ဂါ မငယ္ႏိူင္ထံမွ ဂ်ီေတာ႔မက္ေစ႔ခ်္၀င္လာသည္။ ဆစ္ဒနီတြင္ ၿမန္မာ  food and culture festival ရွိသည္တဲ႔။

သို႔ႏွင္႔ စံုစမ္းၾကည္႔ေသာအခါ သြားသင္႔ေသာ ပဲြေလးၿဖစ္သည္ဟု သိရသည္တြင္ အေပါင္းအသင္းအခ်ိဳ႕ကိုလည္း ဖံုးဆက္ကာ သြားၾကမည္၊ ဆံုၾကမည္ဟု အေၾကာင္းၾကားေလသည္။ တဆက္တည္းတြင္ အေပါင္းအသင္းမ်ားကလည္း တနဂၤေႏြေန႔တြင္ family ticket ၀ယ္ကာ ရထားၿဖင္႔ သြားပါက ပိုလည္းသက္သာ၊ ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းသည္ဆိုရာ ရထားနွင္႔သြားရန္ ကြ်ႏုပ္လည္း ဆံုးၿဖတ္လိုက္ပါသည္။ (ဆရာၾကီး ေရႊဥေဒါင္းသိလွ်င္ သတ္ေသမည္ း)

သို႔ႏွင္႔ နံနက္ ၁၀နာရီခန္႔ အိမ္မွ ထြက္လာၾကသည္။ ကားကို  East Wood ဘူတာရံုနားတြင္ရပ္ကာ ရထားလက္မွတ္၀ယ္သည္။ မိသားစု package ၿဖင္႔ တစ္ေယာက္ ၂က်ပ္ခဲြတန္ လက္မွတ္ ၃ေစာင္၀ယ္ရာ တစ္ေနကုန္ ဘယ္ရထား တက္စီးစီး ၾကိဳက္သလိုစီး ဆိုပါသည္။ ဆစ္ဒနီတြင္ ရထားခ၊ ကားခမ်ားသည္ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ေစ်းၾကီးေပရာ family ticket ကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အဆင္ေၿပေအာင္ လုပ္ေပးထားသည္ဟု သေဘာေပါက္ရပါသည္။

ဆိုးသည္မွာ ရာသီဥတုအေၿခအေနမွာကား အားကစားသမားမ်ားအၾကိဳက္ ရာသီဥတုၿဖစ္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ မိုးသည္ကား မိုးလင္းထဲက တဖဲြဖဲြရြာလ်က္ရွိရာ spring တြင္ မိုးမရြာေတာ႔ဟု ထင္ထားေသာ အန္တီဆြိသည္ ဂ်ဳဂ်ဴးအား စေတာ႔ကင္အနက္ကေလး၀တ္ကာ၊ ဂါ၀န္လွလွ၊ ဖိနပ္ပါးပါး ဆင္မိရာ မွားေလစြဟု ေနာင္တ အၾကီးအက်ယ္ရေလသည္။ ဦးၿခိမ္႔မွ မိသားစုအားလံုးဆန္႔ေသာ ဧရာမထီးၾကီး ယူလာ၍သာ ဟန္ေပေတာ႔သည္။

ဦးၿခိ္မ္႔ညႊန္သည္႔အတိုင္း ရထားတက္စီးၾကရာ ရထားသည္ ရန္ကုန္-မႏၱေလးလို အၿမန္ရထား ၿဖစ္ေနရာ လမ္းတြင္ဆင္းကာ ေနာက္တစ္စီး ထပ္စီးၾကၿပန္သည္။ သို႔ႏွင္႔ ေနာက္ဆံုး Town Hall ဘူတာတြင္ ဆင္းၾကသည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္ၿပခန္႔  လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ၾကရာ  Imax Theater နားမွ Food and Culture Festival သို႔ ေရာက္ပါေတာ႔သည္။   

ပဲြေတာ္သည္ ကားလမ္းဂံုးက်ာ္တံတားေအာက္တြင္ စီစဥ္ထားရာ အမိုးအကာ  အနည္းငယ္ရွိ၍ ေတာ္ေပေသးသည္။

သို႔ေပမဲ႔ အစားအေသာက္ေရာင္းေသာ ဆိုင္မ်ားကေတာ႔ မိုးရြာထဲမွာၿဖစ္ေနရာ ဤသို႔ ထီးေလးမ်ားေဆာင္းကာ တတပ္တအား အားေပးၾကရသည္။

စားေသာက္ရန္ ဘာေတြမ်ားရႏိူင္လဲ လိုက္ၾကည္႔ေနစဥ္ ဘေလာ႔ဂ္ပရိတ္သတ္ ညီမငယ္တစ္ေယာက္မွ တီဆြိဆိုကာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ၿဖစ္ေၾကာင္း လာမိတ္ဆက္လာရာ ထီးမပါ မိုးစိုထဲမွာ ၿဖစ္ေနရာ အလြန္ပင္ အားနာလွပါသည္။ အန္တီဆြိသည္  ဤသို႔ မိတ္ဆက္လာလွ်င္ မည္သို႔ ၿပန္ေၿပာရမည္မွန္းမသိပဲ အူေၾကာင္ေၾကာင္ၿဖစ္ေနတတ္ရာ ခြင္႔လႊတ္ပါရန္သာ ေၿပာလိုပါသည္။

အစားအေသာက္မ်ားမွာလည္း စံုလင္လွပါသည္။ မုန္႔ဟင္းခါး၊ အုန္းႏိူ႔ေခါက္ဆဲြ၊ ရခိုင္မုန္႔တီ၊ ရွမ္းေခါက္ဆဲြ၊ တို႔ဟူးေႏြး၊ ဒန္ေပါက္၊ ဆာေတး၊ စမူစာသုတ္၊ ဖာလူဒါ၊ အေအး မ်ိဳးစံု အစရွိသည္တို႔ၿဖစ္ပါသည္။ အန္တီဆြိႏွင္႔ ဦးၿခိမ္႔က ရွမ္းေခါက္ဆဲြ၊ ဒန္ေပါက္နွင္႔ စမူစာသုတ္စားၾကသည္။ သမီးက ဆာေတးစားရာ တစ္ဆယ္ဖိုး ၆ေခ်ာင္း ကုန္ေလသည္။ ေစ်းကေတာ႔ အနည္းငယ္ၾကီးပါသည္။

တစ္ခ်ိန္တည္းပင္ ၿမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမွဳ အကပေဒသာမ်ားကို တင္ဆက္လွ်က္ရွိရာ ႏိူင္ငံၿခားသား ေအာ္ဇီလူမ်ိဳးအခ်ိဳ႔လည္း လာေရာက္အားေပးၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

 

ၿမန္မာအက ၿဖစ္ပါသည္။

ရုပ္ေသးအက

 

ကရင္ဒံုးယိမ္းၿဖစ္ပါသည္။

ခ်င္းရိုးရာ အက။

မြန္လား ရခိုင္လား ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ႔ပါ ခင္ညာ။

 

အန္တီမာမာေအးကို ေတြ႔ရာ ခြင္႔ေတာင္း၍ ဓာတ္ပံုရိုက္လိုက္ပါသည္။ ခ်လပ္ )))))

 ခေလးေတြကလဲ မိုးစိုစိုထဲမွာ မည္သို႔မည္ပံု ေတြ႔ရ ေတြ႔ရ ေပ်ာ္ေနၾကပါသည္။ ေအးရသည္႔အထဲ အေအးဗူးေတြ ေသာက္ၾကသည္။ ေၿပးလႊားကာ ေဆာ႔ေနၾကသည္။

၁၂နာရီခဲြေလာက္အေရာက္တြင္ မိုးက မစဲသည္႔အၿပင္ ေလပါ ပါလာရာ တံတားေအာက္ မိုးလံုေလလံု အားကစားကြင္းသည္လည္း မိုးမလံုေတာ႔သည္ၿဖစ္ရာ ခေလးမ်ား အေအးပတ္မည္စိုးသည္ႏွင္႔ အနီးအနားက ေစ်းတစ္ခုသို႔ သြားၾကပါသည္။

လမ္းတြင္ ဂ်ဴဂ်ဴ၏ ေၿခအိပ္၊ ဖိနပ္ အားလံုးမိုးစိုကုန္ရာ ဦးၿခိ္မ္႔၏ နာမည္ေက်ာ္ မ်က္ခံုးေမႊးလည္း က်ံဳ႔သထက္ က်ံဳ႔လာကာ အေမလုပ္သူကို ရန္လုပ္ေလေတာ႔သည္။ ဒီလိုမိုးရြာသည္႔ေန႔မွာ သူ႔သမီးေတာ္ ရတနာကို ဒီလိုဆင္ရမလားဟု က်ံဳ႔ေနေသာ မ်က္ခံုးအစံုအၿပင္၊ တြန္႔ေနေသာ ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားၿဖင္႔ တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေၿပာေတာ႔သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေစ်းမွ အေႏြးထည္၊ ေၿခအိပ္၊ ေဘာင္းဘီရွည္၊ ဖိနပ္ အစရွိသည္တို႔ကို ၀ယ္ကာ ၀တ္ဆင္ၿပီးမွ ညက္ခံုးအက်ံဳ႔လည္း ေလ်ာ႔ေလသတည္း။

မ်က္ခံုးအက်ံဳ႔၊ မိုးအစိုတြင္ ကြ်ႏုပ္လည္း ကင္မရာမကိုင္ရဲသည္ၿဖစ္ရာ ဤေစ်းပံုမ်ားလည္း မွတ္တမ္းမတင္ခဲ႔ရပါ။ စကၤာပူ ဘူးဂစ္စ္တြင္ရွိေသာ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း ပစၥည္းေလးမ်ားကို ပါဆာမာလန္းလို ခင္းက်င္းေရာင္းရာေနရာၿဖစ္ပါသည္။ ေနာက္မွသိရသည္မွာ Hay market ဆိုပါသည္။

ေစ်းအေပၚထပ္တြင္ ကေလးကစားရံုရွိရာ ဦးၿခိ္မ္႔က ခေလးမ်ားႏွင္႔အေဖမ်ားကို ဤေနရာတြင္ ထားခဲ႔ကာ အေမမ်ား ေစ်းပတ္ႏိူင္သည္ဟုေၿပာရာ ေဟ႔ တို႔ေခတ္ေရာက္ၿပီကြ ဟုဆိုကာ လက္ခေမာင္း ထ'မခပ္ရံုတမယ္ အန္တီဆြိမွာကား ေရထဲလႊတ္ေသာ ဆူဠ လိပ္ကဲ႔သို႔  ေရွာ႔ပင္းပတ္ေနေလေတာ႔သည္။

တစ္ေနရာတြင္ Esprit မွ ၅၀% ဒစ္စေကာင္႔ ခ်သည္ ေတြ႔ရာ ဆိုင္ထဲ၀င္ကာ ဘာေလးမ်ား သင္႔ေတာ္တာ ေတြ႔မလဲဟု ဟိုဟိုဒီဒီ ကိုင္အၾကည္႔တြင္ ေစ်းႏံွဳးမွာ နဂို $120 ကို $49.90 ကပ္ထားရာ အႏွီ ၅၀ သည္ ခ်ၿပီးလား၊ မခ်ခင္လား မေသခ်ာ။ Esprit မွ ဂ်င္းေဘာင္းဘီသည္ အန္တီဆြိ၏ ေဖးဗရိတ္ၿဖစ္ရာ ၀ယ္လွ်င္ ေကာင္းမည္လား၊  မ၀ယ္လွ်င္ကာင္းမည္လား စဥ္းစားေနစဥ္ အေရာင္းစာေရးမ ေတြ႔၍ ေမးၾကည္႔ရာ ၅၀သည္ ေနာက္ထပ္ ၅၀% ဒစ္ေကာင္႔ ထပ္ရမည္ဆိုသည္။ သို႔ႏွင္႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တစ္ထည္ ၂၅က်ပ္ႏွင္႔၀ယ္မည္ဆံုးၿဖတ္ရာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေတြ အထပ္လိုက္ၾကီး၊ အပံုလိုက္ၾကီးမွ စိတ္ၾကိဳက္ေရြးေလေတာ႔သည္။ (ထို Esprit သည္ factory outlet  store ၿဖစ္ပါသည္။)

ၿပသနာမွာ ေဘာင္းဘီေတြက European ဆိုဒ္ေတြဆိုေတာ႔ ရွည္ေနသည္။ Fitting room ထဲ Try ရင္း  Try ရင္းၿဖင္႔ အတန္ၾကာသြားသည္ၿဖစ္ရာ ေယာက္်ားႏွင္႔ ခေလးကို ၿဖတ္ဆို သတိရလာသည္။ ဖုန္းကလဲ အိမ္တြင္ ေမ႔က်န္ခဲ႔သည္။ အခ်ိန္ကလည္း ဤဆိုင္ထဲမွာပင္ ၁နာရီခန္႔ရွိေလၿပီ။  အဲဒီက်မွ သူတို႔ေတြ လိုက္ရွာလို႔ မေတြ႔ရင္ ဒုကၡပဲဆိုကာ စိတ္ကထင္႔ေနစဥ္ " ဆြိဆြိ ေရ " " ဆြိဆြိေရ " ဆိုသည္႔ အၿပင္မွ (ေတာထဲမွာ လူေပ်ာက္လွ်င္ ေအာ္ေခၚသကဲ႔သို႔) အသံၾကားမွ "အစ္မေရ ကြ်န္မ ဒီထဲမွာရွိတယ္"ဆိုကာ အသံေပးရေလသည္။ ေနာက္ဆံုး ဒီေလာက္ဆို ေတာ္သင္႔ၿပီဟု ကိုယ္႔စိတ္ကို ခြ်န္းအုပ္ကာ  စိတ္ၾကိဳက္ သရီးကြာတားေလးတစ္ထည္ ၂၂က်ပ္ခဲြႏွင္႔ ၀ယ္လာပါေတာ႔သည္။

မတားႏွင္႔ ... နာ႔ကို လာမတားႏွင္႔။ ၾကြားမွာပဲ ...  ၾကြားမွာပဲ ... း)

အၿပင္ေရာက္မွ သိရသည္မွာ သူတို႔ေတြ ဆြိဆြိတီ ေပ်ာက္လို႔ လိုက္ရွာရာ၊ ေစ်းေကာင္စီသို႔ပင္ တိုင္ရမည္လား စဥ္းစားေနၾကစဥ္ အေဖာ္အစ္မမွ ဒီဆိုင္ထဲေနာက္ဆံုး၀င္သြားသည္ကို သတိရကာ လာရွာၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ အန္တီဆြိသည္ ေရွာ႔ပင္းဆိုလွ်င္ ဤသို႔ ထမင္းေမ႔၊ ဟင္းေမ႔၊ ေယာက္်ားေမ႔၊ သမီးေမ႔ ၿဖစ္တတ္ပါသည္။ ညက္ေမွာင္က်ံဳ႔ၾကီးႏွင္႔ တစ္ခါထပ္ရင္ဆိုင္ရမည္လား ေတြးကာ အတတ္ႏိူင္ဆံုး ညက္ႏွာခ်ိဳေသြးထားရပါေတာ႔သည္။

ဟိုေရာက္ေတာ႔ သမီးႏွင္႔ ဂိမ္းတစ္ခုတြင္ မဲေဆာ႔ေန၍ ညက္ေမွာင္က်ံဳ႔ရန္ ေမ႔ေနေလရာ ေတာ္ေပေသးသည္ဟု သက္ပ်င္းခ်ရ၏။ သူတို႔သားအဖေတြ ဂိမ္းမ်ိဳးစံုေဆာ႔ ၾကသည္။ တစ္နာရီခဲြအတြင္း အေတာ္ေဆာ႔ၿပီးပါၿပီ။ တိုက္ကားလဲ စီးၾကေသးသည္ဆိုသည္။

 

ေဆာ႔ရင္းၿဖင္႔ ကပ္ၿပားထဲလဲ ပိုက္ပိုက္ကုန္ၿပီၿဖစ္ရာ ေန႔လည္ ၃နာရီခဲြေလာက္ ေဟးမားကတ္မွ ၿပန္ခဲ႔ၾကပါသည္။ လမ္းတြင္ ခေလးမ်ားလည္း ဗိုက္ဆာလာၿပီၿဖစ္၍ သူတို႔အၾကိဳက္ KFC ၀င္စားၾကေသးသည္။

စားေသာက္အၿပီး Central ဘူတာ (ဘူတာၾကီး) သို႔ ၅မိနစ္မွ် လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္။ 

ဘူတာၾကီးမွာ နာရီေတြ၊ နာရီေတြ  ေပါသည္။

လြန္ခဲ႔ေသာ ၄-၅-၁၀ႏွစ္က စကၤာပူမွာကဲ႔သို႔ ကပ္ၿပားအေပ်ာ႔ေလးမ်ား သံုးေနဆဲၿဖစ္ပါသည္။

အထဲေရာက္ၿပီးမွ ဘယ္စၾကၤံလဲ၊ ဘယ္ရထားလဲ ၾကည္႔ရသည္။

ေလွခါးအဆင္းလမ္းေဘးတြင္ ေန႔ခင္ေၾကာင္ေတာင္ အိပ္ေနသူအခ်ိဳ႔။

ေနသည္႔ေနရာေတြက မတူသည္ၿဖစ္ရာ ခေလးမ်ား အတူစီးၿပန္ႏိူင္သည္႔ ရထား အရင္ေရြးၾကသည္။

ရထားေပၚတြင္ ေဆာ႔လို႔ ရသေလာက္ေတာ႔ ေဆာ႔ၾကေသးသည္။

ေနာက္ထပ္ရထား ေၿပာင္းစီးရန္ ရထားေစာင္႔ရၿပန္သည္။ (ေစာင္႔ခ်ိန္ ၁၁ မိနစ္) 

ရထားေစာင္႔ေနစဥ္ အၿမန္ရထားတစ္စီး ဆိုက္လာသည္။

ရထား အလံၿဖဴ ခ်ိဳးသည္႔စံနစ္ ခုခ်ိန္ထိ ရွိေသးသည္။ အလံၿဖဴေထာင္ၿပမွ ရထားထြက္ေတာ႔သည္။

ရထားထြက္သြားပါၿပီ။

ရထားလမ္း အကာအရံမရွိပါ။ ကာရံလည္း စိတ္ကူး လံုး၀ လံုး၀ မရွိပါ။ (စလံုး ကုိ သတိရမိပါသည္)

ရထားမ်ားသည္ အေပၚမွ ၾကိဳးမ်ားၿဖင္႔ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ရယူသည္ ဆိုသည္။

ရထားဆိုက္လာေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း ခရီးေ၀း အၿမန္ရထားၿဖစ္ေနရာ ဟိုဒီလွည္႔ပတ္ရွာရာ  ထိုင္ခံုေနရာမရွိေတာ႔ပါ။ သားအမိ၊သားအဖ၃ေယာက္ ရန္ကုန္မႏၱေလးရထားခိုးစီးသူမ်ား၊ လက္မွတ္မဲ႔မ်ားသဖြယ္ ေလွခါးနားတြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၾကရေလရာ ၅မိနစ္သာၾကာပါသည္၊ ေနာက္တစ္ဘူတာ East Wood သို႔ ေရာက္ေလသတည္း။