ကြ်န္မလဲ ဧရာ၀တီကို ခ်စ္သည္

(လင္႔ခ္ ေပ်ာက္သြား၍ ထပ္တင္ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။)

ကြ်န္မငယ္စဥ္က အေဖ႔အဘြားဆံုးလို႔ဆိုကာ အေဖက သူ႔တို႔ဇာတိ စစ္ကိုင္းသို႔ ၿပန္မည္ဆိုသည္။ သမီးလိုက္ခ်င္သလားေမးရာ ဘာရယ္မဟုတ္ ကြ်န္မလိုက္မည္ ေခါင္းအၿငိမ္႔တြင္ အေဖသည္ ၅ႏွစ္သမီး ကြ်န္မကို လက္ဆဲြကာ ရထားၾကီးစီးလ်က္ ေမြးရပ္ေၿမသို႔ၿပန္ခဲ႔ေလသည္။ 

ကြန္မတို႔ အဘြားအိမ္ေရာက္ေတာ႔ အသုဘ ကိစၥမ်ားႏွင္႔ လူၾကီးမ်ားက အလုပ္ရွဳပ္ေနၾကသည္။ အဘြားရက္လည္အၿပီး တစ္ရက္တြင္ အဘြားသည္ ေရခ်ိဳးသြားရေအာင္ဆိုကာ ဦးေလးစက္ဘီးေနာက္မွ ကြ်န္မကို လုိ္က္ခိုင္းသည္။ အဘြားႏွင္႔ အေဖက စက္ဘီးေနာက္တစ္စီးႏွင္႔သြားသည္။ စက္ဘီးသည္ ေခ်ာင္ၾကိဳ ေခ်ာင္ၾကား လမ္းက်ဥ္းေလးမ်ား၊ ခ်ိဳင္႔ခလုပ္မ်ားကို ၿဖတ္ကာ သြားရာ ကြ်န္မမွာ ၿပဳတ္က်မည္စိုး၍ ဦးေလး အကၤ်ီကို တင္းတင္းဆုတ္ထားရသည္။

ေနာက္ဆံုး ၿမစ္ဆိပ္ဆိုသည္ကို ေရာက္သည္တြင္ စက္ဘီးမွအဆင္း  ေနေရာင္ေအာက္တြင္ လက္လက္ထေနေသာ သဲမ်ားကို ေတြ႔ရာ ကြ်န္မ ပထမ အံ႔ၾသသြားသည္။ ဒီလို လက္လက္ထေနေသာ သဲမ်ား ထူးဆန္းလွပါကလားဟု ကြ်န္မေတြးေနမိသည္။  ကမ္းစပ္တြင္ သဲေသာင္မ်ားသာမက ေက်ာက္တံုးၾကီးငယ္မ်ားလည္း ကြန္မ ၿမင္ေနရသည္။ တခ်ိဳ႔ ေက်ာက္တံုးမ်ားမွာ လူေတြ အ၀တ္ေလွ်ာ္ၾကလြန္း၍ ေၿပာင္လက္ေနၾကသည္။  ေနာက္ေတာ႔ အံ႔မခန္း ၿမစ္ေရၿပင္က်ယ္ၾကီး၊   ၿမစ္ထဲတြင္ေတာ႔ ေရခ်ိဳးသူ၊ ေရကူးသူ၊ ေခါင္းေလွ်ာ္သူ၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္သူ လူၾကီး လူငယ္၊ ခေလးမိန္းမ စံုလင္လွသည္။ ၿမစ္ထဲတြင္ သစ္ေဖာင္၊ ၀ါးေဖာင္မ်ားလည္း ေတြ႔ရရာ တစ္ခ်ိဳ႔မွာ ေဖာင္မ်ားေပၚတြင္ပင္တက္ကာ အ၀တ္ေလွ်ာ္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ စစ္ကိုင္းတံတားကိုလည္း လွမ္းၿမင္ေနရသည္။ ၿမစ္ထဲတြင္ ေလွငယ္ေလးမ်ား၊ သမၹာန္မ်ား ကူးခတ္ေနၾကသည္။ ၿမစ္တစ္ဖက္ကမ္းက ထံုးၿဖဴၿဖဴ ေစတီေတြကို လွမ္းၿမင္ေနရသည္။ ဤၿမစ္ၾကီးသည္ကား ဧရာ၀တီဆိုသည္ကို ကြ်န္မ မသိေသး။ သို႔ေပမဲ႔ ကြ်န္မ ဒီၿမစ္ဆိပ္ကိုလာရတာ ေပ်ာ္သည္။ တစ္ခါမွ် မၿမင္ဖူးေသာ ၿမင္ကြင္း အထူးအဆန္းမ်ားေၾကာင္႔ ဤၿမစ္ၾကီးကို ကြ်န္မ ႏွစ္သက္ေနမိသည္။

ကြ်န္မ စစ္ကိုင္းကို ေနာက္တစ္ေခါက္ေရာက္ေတာ႔ အေတာ္ၾကီးၿပီ။ ၿမစ္ဆိပ္မွာ ေရခ်ိဳးရင္း ဒီၿမစ္ၾကီးသည္ကား ငါတို႔ ပထ၀ီထဲတြင္ သင္ရေသာ ဧရာ၀တီၿမစ္ၾကီးပါလားဟု သိလာရသည္။ ဤၿမစ္ၾကီးကိုၿဖတ္ကာ သမၹာန္သံ တကြ်ိကြ်ိၿဖင္႔ အင္း၀ၿမိဳ႔ေဟာင္းကိုလည္း ေရာက္ခဲ႔သည္။ မယ္ႏုအုပ္ေက်ာင္းကိုလည္း လည္ခဲ႔သည္။ ၿမစ္ၾကီးေသာင္ခံုေပၚတြင္ စိုက္ထားေသာ ေၿပာင္းခင္းမွ ေၿပာင္းဖူးမ်ားကို လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ခူးကာ ေၾကာ္စားခဲ႔ရာ ထိုေၿပာင္းဖူးခ်ိဳပံု၊ ဆိမ္႔ပံုကား တစ္သက္မေမ႔ဖြယ္ရာ။ ဦးေလးသစ္စက္မွာ အလုပ္လုပ္ၿပန္ေတာ႔ ၿမစ္ၾကီးထဲက သစ္ေဖာင္ေပၚတက္ကာ တာလီၿခစ္ဖူးသည္။ ေလတၿဖဴးၿဖဴးတြင္ တာလီၿခစ္ရင္းၿဖင္႔ ၿမစ္ဧရာ၏ ေလေအးေအးအရသာကို ခံစားဖူးသည္။ ပုဂံဖက္ အလည္ထြက္ၿပန္ေတာ႔ ၿမစ္ကိုဇက္ၿဖင္႔ၿဖတ္ကာ တူရြင္းေတာင္ေပၚတက္ဖူးသည္။ ၿမစ္ကမ္းနံေဘးမွ သဘာ၀ရွဴခင္မ်ားကား ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကိုၾကည္႔ရသလို သာယာလွပလြန္းသည္။

 

ဒီ႔ထက္ပိုၾကီးလာေတာ႔   ၿမစ္ၾကီး၏ လွပပံုသာမက ဣေၿဒၵရပံု၊ ေတာ္၀င္ပံု၊ အသံုး၀င္ပံု ေတြကို သိလာရၿပန္သည္။ ဒီဧရာ၀တီၿမစ္ၾကီးဟာ ၿမန္မာႏိူုင္ငံ ေတာင္နဲ႔ ေၿမာက္ တႏွံ႔တလွ်ား ၿဖတ္စီးေနရာ တို႔ၿမန္မာၿပည္ရဲ႔ အသက္ေသြးေၾကာ၊ ဒီၿမစ္ႏွင္႔ ရင္းႏွီး လုပ္ကိုင္စားေသာက္သူေတြ အမ်ားၾကီးပါလားဆိုတာလဲ သိလာရသည္။ ဤၿမစ္သာမရွိရင္ လယ္သမားၾကီးေတြ စပါးစိုက္ဖို႔ ဘယ္ကေရရမည္လဲ၊ ဒီၿမစ္ၾကီးမရွိလွ်င္ သား၊ငါး ရွာဖမ္းသူေတြ ဘယ္လိုအသက္ရွင္မည္လဲ၊ သားငါးပုဇြန္ေတြ ရွားပါးေတာ႔ ဘာေတြ စားေသာက္ၾကမည္လဲ၊ ဒီၿမစ္ၾကီးမရွိလွ်င္၊ ခရီးလမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးအတြက္ ၀ါးေတြ၊ သစ္ေတြ ဘယ္လို သယ္ၾကမည္လဲ။ ေနာက္ ကိုယ္သိပ္နားမလည္သည္႔ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိမ္းသိမ္းေရး ကိစၥေတြ။ ရာသီဥတု ေဖာက္ၿပန္မွဳ၊ သစ္ေတာ ၿပဳန္းတီးမွဳေတြ ၾကံဳရမည္။ ယုတ္စြ အဆံုး ဒီၿမစ္ၾကီးမရွိလွ်င္ ေသာက္သံုးဖို႔ေရပင္ ဘယ္ကရမည္လဲ။ ဤၿမစ္ၾကီးသည္ကား ငါတို႔၏ အသက္၊ ေသြး ဆိုသည္ကို နားလည္ခဲ႔ပါေတာ႔သည္။

ယခုေတာ႔ ဒီၿမစ္ကို ပိတ္ကာ ဆည္ေဆာက္ၾကမည္တဲ႔။ အင္မတန္ၾကီးမားေသာ ဆည္ၾကီးတစ္ခု ေမခ-ေမလိခ ဆံုရာတြင္ တရုတ္မွ နည္းပညာယူကာ တရုတ္အလုပ္သမားမ်ားၿဖင္႔ ေဆာက္မည္။ ရလာသည္႔  အက်ိဳးအၿမတ္ အၿဖစ္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ကို ခဲြေ၀ယူၾကမည္။ ဆည္ေဆာက္သည္ဆိုရာ၀ယ္  ထိုဆည္ထဲ ေရၿပည္႔ဖို႔ ထမဆံုး ေရကို အရင္စုရသည္။ ပထမဆံုးအေနႏွင္႔ ထိုေရေတြစုဖို႔ပင္ ၿမစ္ဧရာတြင္ ယခင္ကေလာက္ ေရစီးမည္မဟုတ္ေတာ႔။ လွ်ပ္စစ္အားထုတ္ေနစဥ္လည္း ေရကို လွ်ပ္စစ္ရဖို႔ လည္ၿပီးကာမွ ေရလဲႊတံခါးေတြကေန ထုတ္ေပးမည္။ ဤတြင္ ေရထဲမွာေနေသာ သက္ရွိသတၱ၀ါ၊ ငါးပုဇြန္ စသည္တို႔ ေသကုန္မည္။ ရွားပါးကုန္မည္။ ေရလဲႊတံခါးဖြင္႔မွ ေရစီးမည္ၿဖစ္ရာ သဘာ၀အေလွ်ာက္လည္း မၿဖစ္ႏိူင္ေတာ႔။ ၿမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္  ေရစီး၊ ေရလာလည္း နည္းသြားႏိူင္ပါသည္။

မိုးတြင္းလို ေတာင္က်ေရအလြန္မ်ားပါကလည္း ေရကာတာမႏိူုင္၊ ဆည္က်ိဳးပါက ၿမစ္ၾကီးနားၿမိဳ႔အပါအ၀င္ အနီးအနား ၿမိဳ႔ရြာေတြ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း ေရၿမဳတ္ကာ လူ႔အသက္ အိုးအိမ္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း ဆံုးရွဳံးႏိူင္ပါသည္။ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ထိမ္းသိမ္းလာခဲ႔ေသာ ဧရာ၀တီ ၿမစ္ဆံုအလွလည္း ပ်က္ရၿပီ။ ဤသည္မွာ ကြ်န္မဖတ္ဖူးသေလာက္ သိသေလာက္၊ မွတ္မိသေလာက္ အက်ိဳးအၿပစ္မ်ားသာ ေရးၿခင္းၿဖစ္၍ အၿခားအေရးၾကီးေသာ အခ်က္မ်ားစြာ က်န္ပါေသးသည္။

ထို႔ေၾကာင္႔ ထိုၿမစ္ဆံုဆည္ၾကီးေဆာက္မည္႔ကိစၥကို အက်ိဳးထက္၊ အၿပစ္က သိသိသာသာ ပိုမ်ားေနသည္ကို ၿမင္သည္႔ အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ား၊ ဧရာ၀တီကိုခ်စ္ေသာ ၿပည္သူမ်ားက ၀ိုင္း၍ကန္႔ကြက္ၾကသည္။ စာတန္းေတြ တင္ၾကသည္။ စုေပါင္းလက္မွတ္ေရးထိုးကာ ကန္႔ကြက္ၾကသည္။ ကြ်န္မလဲ အုပ္တစ္ခ်ပ္၊ သဲတစ္ပြင္႔အၿဖစ္ပါ၀င္ခ်င္ပါသည္။ ကြ်န္မတို႔ရဲ႔ ဧရာ၀တီကို က်န္းမာေစခ်င္သည္။ တိမ္ေကာမပ်က္စီးေစခ်င္။ ယခင္အတိုင္း သဘာ၀အတိုင္း စီးၿမဲစီးဆင္းေစခ်င္သည္။

ကြ်န္မလဲ ဧရာ၀တီကို ခ်စ္သည္ပဲေလ။  ။




      "   ဧရာ၀တီကို ကယ္တင္ၾကပါ   " 

(ဤပံုမ်ားသည္ အန္တီဆြိ ပုဂံ တူရြင္းေတာင္သြားစဥ္က ရိုက္ကူးခဲ႔ေသာ ၿမစ္ဧရာ၏ အလွပံုမ်ားၿဖစ္ပါသည္။)