သူ႔အေဖရယ္ ေၿပာမွ ေၿပာတတ္ပေလတယ္ ....

မဆြိတီသည္ တစ္ခါတစ္ရံ သူ႔ကိုယ္သူ guilty ၿဖစ္သည္ဟု အၿမဲေတြးေနတတ္သည္။ အတိတ္က မလုပ္ခဲ႔မိေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေတြးကာ ေအာ္ ငါ ဘာလို႔ ဒါမလုပ္ခဲ႔ပါလိမ္႔ ဒါေလးကို ငါဘာလို႔ သည္းညည္းမခံပါလိမ္႔ ဆိုကာ ေနာင္တလည္း  ရ တတ္ေသးသည္။

ဥပမာ ဂ်ဴဂ်ဴေလးကိစၥ။ ဘ၀တြင္ အၿမဲပဲ guilty ၿဖစ္ေနခဲ႔သည္႔ ကိစၥတစ္ခု။ သမီးေလးေမြးေတာ႔ အိမ္မွာ ထိမ္းရေအာင္ ၾကီးေတာ္ ေခၚထားရာမွ အစၿပဳသည္။ သမီး ရက္သားေလးမွာ ဦးၿခိ္မ္႔က အလုပ္ဆင္းစရာရွိ၍ အိပ္ေရးပ်က္မည္စိုးကာ ၾကီးေတာ္က အၿပင္ထြက္အိပ္ခိုင္းသည္။ မဆြိတီတို႔ အိပ္ရာတြင္ သမီးက အလည္က ၾကီးေတာ္နဲ႔အေမက တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ အိပ္ၾကရာ သမီးသည္ ထိုအခ်္ိန္က jaundice ၿဖစ္ကာ ေဆးရံုမွာ ၂ရက္ထားခဲ႔ရေတာ႔ ေဆးရံုကတိုက္သည္႕ႏိူ႔ဘူးကို စဲြကာ အေမႏို႔ကို ေကာင္းေကာင္းမစို႔။ အေမကလဲ ႏို႔က သိပ္မထြက္ေတာ႔ မေအႏို႔တိုက္တိုင္း ခေလးမွာ စိတ္တိုကာ ငိုေလသည္။ ပံုမွန္ဆို ဘာသံမွမၾကားရသည္႔ခေလးက မေအႏို႔ႏွင္႔ေတြ႔မွ အရြယ္ႏွင္႔မလိုက္ ေဒါသတၾကီးေအာ္ေနတတ္သည္။ သူလိုသေလာက္ ႏို႔က မလိုက္၍ၿဖစ္မည္။ ထိုအခါတြင္ ၾကီးေတာ္ၿဖစ္သူမွာ သူ႔တူမ ေပါက္စႏွီးမ၏ငိုသံကို မၾကားရက္ရကား ခ်က္ခ်င္း ႏို႔ဘူးေဖ်ာ္ကာ တိုက္ရာ  ႏို႔ဘူးက်မွ မယ္မင္းၾကီးမက ၀မ္းသာအားရစို႔ေလသတည္း။ 

ဤသို႔ႏွင္႔ တစ္ပတ္ခန္႔ စခန္းသြားၾကၿပီး တစ္ညတြင္ အိပ္ရာ တစ္ေရးႏိုး ခေလးကို ထႏို႔တိုက္မည္ၿပဳရာ အိပ္ရာထဲတြင္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ထီးထီးၾကီး ၿဖစ္ေနသည္။ ၾကီးေတာ္ေရာ ခေလးေရာ မရွိၾကေတာ႔ၿပီ။ ဟိုဟိုဒီဒီ ရွာၾကည္႔ရာ ၾကီးေတာ္ၾကီးသည္ သူ႔တူမကို သူ႔အခန္းကို ေခၚသြားကာ အိပ္ရာေပၚ၀ယ္ ႏို႔ဘူးၿဖင္႔ ႏွစ္ဦးသား ေက်နပ္ေနၾကၿခင္းၿဖစ္ေလသတည္း။ ၾကီးေတာ္ၾကီးကေတာ႔ ေစတနာႏွင္႔ မေအလုပ္သူ ေကာင္းေကာင္း အိပ္ရေအာင္ ဆိုေလသည္။ ကိုယ္႔မွာသာ ႏို႔ေတြ တင္းၿပီး နာလာေတာ႔ သမီးေခၚကာ တိုက္မည္လုပ္ေတာ႔ သူကႏို႔ဘူးအၿပည္႔စို႔ထားရကား ဗိုက္၀ေန၍ အေမႏို႔ကို လွည္႔၍မွ်ပင္ မၾကည္႔ၿပီ။ သို႔ႏွင္႔ ဦးေမာင္ၿခိမ္႔ေခၚကာ စက္အကူအညီၿဖင္႔ တီတီဆြိတစ္ေယာက္ ခေလးတစ္ေယာက္ရမွ လူစင္စင္ကေန ႏြားအသြင္ နို႔ညွစ္ကာ ပုလင္းထဲ ထည္႔ရေတာ႔သည္။ 

အေမႏို႔ေလး၀င္ပါမည္႔ အေၾကာင္း အိမ္မွာ ႏိုညွစ္သံေတြ ဆူညံလွသည္မွာ တစ္လေလာက္ၾကာလာေတာ႔ ဘယ္အရာမွ သိပ္သည္းညည္းမခံတတ္သူ၊ ကြန္ပလိမ္႔ကြင္းန္ဟု ကိုကိုၿခိမ္႔မွ အမည္ေပးထားသူ တီတီဆြိကား ညည္းေလၿပီ။ တစ္ည အိပ္ရာအထတြင္ ရင္ဘတ္ေနရာမွ ႏို႔ေတြခဲေနၿပီး နာက်င္လြန္းရံုမက ႏို႔က်ိတ္ပင္ၿဖစ္ေတာ႔မလိုၿဖစ္ရာ ဒီပံုအတိုင္းေတာ႔ မၿဖစ္ေတာ႔ေခ်ဆိုကာ သမီးကို ႏို႔တိုက္ၿခင္း၊ ႏို႔ညွစ္ၿခင္း အလုပ္မွ ရပ္လိုက္ေတာ႔မည္ ဆံုးၿဖတ္သည္။ နာက်င္မွဳကို မခံစားႏိူင္ေတာ႔ပါ။ ထိုေန႔မွစ၍ ဂ်ဴဂ်ဴေလးလဲ ဘူးႏို႔ၿဖင္႔ ႏွစ္ပါးသြားကာ သူ႔အေဒၚႏွင္႔ပင္ အတူအိပ္ သူ႔အေဒၚအခန္းတြင္ပင္ အတူေနပါေတာ႔သည္။

သမီး ၃-၄နွစ္ေလာက္ေရာက္ေတာ႔ အသိအစ္မတစ္ေယာက္ ဒုတိယ သမီးေလးေမြးသည္။ NUS ထဲ မွာ အလုပ္လုပ္သည္။ ေနသည္က Bukit Batok မွာ။ ရံုးကခြင္႔၂လကုန္ေတာ႔ ေန႔ခင္းဖက္ ထမင္းစားခ်ိန္ဆို  ရံုးကေန MRT စီး အိမ္ၿပန္ကာ ခေလးႏို႔တိုက္ေလသတတ္။ အစ္မရယ္ ဒုကၡခံလိုက္တာဆိုေတာ႔ ခေလးေတြဟာ တစ္ႏွစ္ေလာက္အထိ မိခင္ႏို႔ကို ေသာက္သံုးဖို႔ လိုေၾကာင္း၊ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ ခေလးဦးေႏွာက္ဖြ႔ံၿဖိဳးဖို႔လိုတဲ႔ အတြက္ အင္မတန္ အေရးၾကီးတဲ႔ အခ်ိန္ၿဖစ္ေၾကာင္း၊  သူ႔သမီးေလးေတြကို ဥာဏ္ရည္ထက္ၿမက္တဲ႔ သမီးေလးေတြ ၿဖစ္လိုတဲ႔ အတြက္ ဤမွ်အထိ ဒုကၡ ခံရေၾကာင္းေၿပာေတာ႔ တီတီဆြိမွာ ေၿပာစရာ စကားရွာမရၿပီ။  ဂ်ဴဂ်ဴေလးကို တစ္လေက်ာ္ခန္႔သာ ႏို႔တိုက္ခဲ႔မိသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထိုအေၾကာင္းေတြ မသိ၍မဟုတ္၊ သိသည္။ သို႔ေပမဲ႔ ကိုယ္က ထိုအခ်ိန္က ၿဖစ္သည္႔ ေ၀ဒနာကို ေတာ္ေတာ္ မခံမရပ္ႏိူင္ၿဖစ္ကာ သမီးႏို႔တိုက္တာကို ရပ္ဆဲလိုက္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ သူတို႔ေၿပာသေလာက္ေတာ႔လည္း serious ၾကီး ၿဖစ္လိမ္႔မယ္ မထင္ထားခဲ႔သည္ကိုး။

ထိုေန႔မွစ၍ တီတီဆြိ၏ စိတ္ထဲတြင္ ထို Guilty စိတ္က အၿမဲ လႊမ္းမိုးထားရာ သမီေလးေက်ာင္းတက္၊ ဥာဏ္ရည္မွ ေကာင္းပါ႔မလား။ စိတ္ထဲမွာ အၿမဲ သံတယၾကီးႏွင္႔ၿဖစ္ေနပါသည္။ သမီးသူငယ္တန္းၿပီးခါနီးေတာ႔ အိမ္မွာပဲ သခၤ်ာေတြ အဂၤလိပ္ေတြ ကိုယ္တိုင္သင္ေပးရာ သခ်ၤာတြင္ ခေလးက အေပါင္းအနွဳတ္က ကုန္ပါၿပီ။ ရွိသမွ်ေသာ သူငယ္တန္း ေမးခြန္းေဟာင္းေတြၿပီးေတာ႔ သူ႔အေဖအၿပင္က ၀ယ္သည္႔ စာအုပ္ေတြ။ ၿပီးေတာ႔ တစ္တန္းစာကို ၾကိဳလုပ္ထားရာ ေဟာ အေၿမွာက္၊ အစားေတြ ေရာက္လာလွ်င္ သူမရေတာ႔။ အေၿမွာက္အလီေတြလဲ က်က္ခိုင္းတာမရ။ တီတီဆြိ၏စိတ္မွာ အေတာ္ပင္ စိတ္ပ်က္မိပါသည္။ သမီးေလး ဥာဏ္ရည္မမီလို႔ ဒါေတြမရတာလား။ ရွင္းၿပတာလဲ နားမလည္ေပ။ သို႔ႏွင္ P1 ေရာက္ေတာ႔ ကူမြန္မွာ စအပ္ကာ သခ်ၤာ ဥာဏ္ရည္တိုးတက္လာေအာင္ သင္ၾကားေစခဲ႔ပါသည္။ 

သမီးေလးနဲနဲၾကီးလာေတာ႔ သူ႔အရြယ္ႏွင္႔ သူ႔စာ ကြက္တိၿဖစ္လာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္တိုးတက္လာပါသည္။ အမွန္က ခေလးေတြမွာ သိပ္ငယ္ေသးသည္႔အခိ်န္ သူ႔အရြယ္ႏွင္႔ သူ႔ဥာဏ္ရည္ သူသင္ၾကားရမည္႔စာ ကြက္တိၿဖစ္မွ ခေလးက လုပ္ႏိူင္ပါမည္။ ဒါကို ေသခ်ာနားမလည္၍ အထင္မွားေနၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။  ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကူမြန္တြင္ ၂တန္းေက်ာသည္အထိ ၿဖစ္လာရာ ေအာ္ ငါထင္ေနတာ မွားေနပါလား။ သမီးက ေတာ္သားပဲဟု အနည္းငယ္ ေၿဖလို႔ရပါသည္။ 

အမွန္က ဂ်ဴဂ်ဴေလးက သူ႔အေဖႏွင္႔ အလြန္တူပါသည္။ ဥာဏ္ရည္မဆိုးလွပါ။ မဆြိတီတို႔လို တကုတ္ကုတ္ႏွင္႔ စာသိပ္ က်က္စရာ ဖတ္စရာမလိုေသာ အစားထဲက ၿဖစ္ပါသည္။ မဆြိတီတို႕ ငယ္စဥ္က စာေတြ spelling ေတြ အလြတ္က်က္ရတာ မွတ္မိပါသည္။ မီးနင္းေတြ spellingေတြ ေတာ္ေတာ္ ေအာ္က်က္ခဲ႔ရပါသည္။ ဂ်ဴဂ်ဴသည္ မည္သည္႔စာကိုမွ် က်က္ရသည္ မရွိဖူးပါ။ spelling ေတြဆိုလည္း ေက်ာင္းမွာ ဆရာမေပးၿပီးသည္ႏွင္႔ အိမ္မွာ သူ႕အလိုလိုရပါသည္။ မဆြိတီတို႔လို အေသအလဲ က်က္မွတ္ေနစရာမလိုပဲ သူဟာသူ ဥာဏ္ေကာင္းၿပီးသားဆိုေတာ႔ စာသိပ္လုပ္စရာမလိုသူၿဖစ္ပါသည္။ 

အေဖတူသမီးမိွဳ႕ စာပ်င္းတာေလးတစ္ခုရယ္ ရွမ္းတတ္တာေလးရယ္ေတာ႔ ေၿပာစရာရွိပါသည္။ ေမးခြန္းေဟာင္းမ်ားေၿဖခိုင္းလွ်င္လည္း တစ္ခါတစ္ေလ သူပ်င္းမွာစိုးလို႔ ေမေမနဲ႔တူတူလုပ္မယ္ေလေနာ္ ဆို သူေၿဖသည္ကို ၾကည္႔ေနရာ အလြန္ပင္ ၿမန္လွပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အခ်ိဳ႔ သခၤ်ာ ပုစၥာမ်ားဆို ကိုယ္က စဥ္းစားေနတံုးရွိေသး သူက ဇက္ ... ဇက္နဲ႔ အေၿဖကို ခ်ေရးသြားရာ ဟုတ္မွ ဟုတ္ရဲ႔လား ေသခ်ာၿပန္ၾကည္႔ရပါသည္။ ၾကံဳ၍ ေၿပာရလွ်င္ ၿပီးခဲ႔သည္႔ Term က report card ေပးရာ ဂ်ဴဂ်ဴေလးက  A ေတြခ်ည္း အားလံုးရပါသည္။ ေအာ္ ... ဆရာမက အမွတ္ေပးေကာင္းလို႔ထင္တယ္ဆိုကာ လူတိုင္း A ေတြခ်ည္းရတယ္ ေအာက္ေမ႔မိတာ အမွန္က သူနဲ႔တဲြတဲ႔ (ကိုယ္က အင္မတန္  ေတာ္တယ္လို႔ထင္တဲ႔ ) စလံုးမေလးအေမက သူ႔သမီးေတာ႔  B ေတြ အမ်ားၾကီးပါတယ္ေၿပာပါသည္။ Interview ေန႕မွာ ဆရာမႏွင္႔သြားေတြ႔ေတာ႔လဲ သူ႔ကိုဆရာမက ခ်ီးမြန္းေနရာ အေမႏိူ႔ကို တစ္လတည္းတိုက္မိ၍ Guilty ၿဖစ္ေနသူ တီတီဆြိမွာ သက္ပ်င္းခ်ရပါေတာ႕သည္။

သမီးရပို႔ကတ္ရၿပီး တစ္ညေန ဦးၿခိမ္႕ႏွင္႔ တီတီဆြိတို႔ သမီးမရွိခိုက္ သမီးအေၾကာင္း စကားလက္ဆံုေၿပာေနၾကေလသည္။

တီတီဆြိ ။ ။ " ေတာ႔ ကိုကိုၿခိမ္႔ရဲ႔ .... သမီးေလးက ဆြိေလး ထင္ထားသေလာက္ ဥာဏ္က မဆိုးပါဘူး။ ဆြိေလးၿဖင္႔ သမီးကို ကိုယ္႔ႏို႔ မတိုက္လိုက္ရေတာ႔ အေမႏိူ႕သိပ္မစို႔လိုက္ရတဲ႔ ခေလး ဒုကၡပဲလို႔ ..ႏြားႏို႔က ရတဲ႔.ႏို႔မွဳန္႔ေတြ ေသာက္ရတာ ခေလး ဥာဏ္ရည္မွ ေကာင္းမွ ေကာင္းပါ႔မလား။ intelligent မွ ၿဖစ္ပါ႔မလားထင္ေနတာ။ ခုေတာ႔လဲ မဆိုးပါဘူး ...  ေတာ္ေသး ေနာ္ .... ဟင္း ... ဟင္း ..."

ကိုကိုၿခိ္မ္႔ ။ ။ ( ေၿပာင္စပ္စပ္ မ်က္နွာေပးၿဖင္႔ ...)

"ဟားဟား  ... အဲဒါ ညည္းႏိူ႔ မစို႔ခဲ႔ရလို႔ ေနမွာေပါ႕႔ဟ ...."

အန္တီဆြိသည္ ကိုကိုၿခိမ္႔အား  ... ညက္ေမွာင္ကုတ္ၿဖင္႔ တစ္ခ်က္ စိုက္ၾကည္႔လိုက္ေလသတည္း။    ။

(ခေလးအေမေတြ အဲလို Guilty မ်ိုဳး မၿဖစ္ရေအာင္၊ ခေလးေတြကို တစ္ႏွစ္အထိ အေမႏိူ႔ကို တိုက္ၾကေစလိုပါသည္။ )