ဂ်ဴဂ်ဴႏွင္႔ ပင္႔ခ္ကာလာ ေဘာလံုးေပ်ာက္မွဳ အမွဳတဲြ (၁)

 

" ေဘာလံုးေပ်ာက္ရင္ေတာ႔ ေမေမပဲေနာ္ ... It is not my fault ... " ဟု စူပုပ္ပုပ္ၿဖင္႔ ေၿပာေနေသာ ဂ်ဴဂ်ဴေလးမွာ ေၿပာရင္း မ်က္ရည္မ်ား ၀ဲလ်က္ရွိသည္။

ဂ်ဴဂ်ဴတို႔အေမလဲ ကားေအာက္ ကုန္းၾကည္႔၊ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ ႏွင္းဆီပင္ေတြၾကား ကုန္းရွာရင္း ....

" ေအး .. ေမေမလဲ ဒီလိုပဲ ပစ္ခ်လိုက္တာ ... သမီးေရွ႔တင္ပဲ။ သမီးအေဖလဲ  ေသာ႔ဖြင္႔ေနတာ၊ သူ႔ေရွ႔တင္ ဒီေလာက္ၾကီးတဲ႔ ေဘာလံုးတစ္လံုးလံုး ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္း မသိတာေတာ႔ ထူးဆန္းလိုက္တာသမီးရယ္ ... အေမလဲ ဘာေၿပာရမလဲေတာင္မသိေတာ႔ဘူး .... "

ထိုေဘာလံုးကိစၥ လူၾကီးေတြအဖို႔ရာေတာ႔ ဘာမွမဟုတ္ေပမဲ႔ ကာရကံရွင္ဂ်ဴဂ်ဴေလးကေတာ႔ ငိုမဲ႔မဲ႔ၿဖစ္ေနပါၿပီ။ သူ႔သိပ္ၿမတ္ႏိူးသည္႔ ေဘာလံုးကေလး။ ခေလးေတြက ဒီလိုပဲ စဲြမိစဲြရာ စဲြတတ္သည္။ ဒီေဘာလံုးမ်ိဳး ေနာက္ထပ္ ၁၀လံုး ၀ယ္ေပးမည္ ဆိုလဲ သူေက်နပ္မည္မဟုတ္မွန္း သူ႔အေမက သိၿပီးသားမိွဳ႔ ဘာမွထပ္မေၿပာလိုေတာ႔။ ထို႔ၿပင္ ယခုကိစၥတြင္ ဂ်ဴဂ်ဴေလး ေက်နပ္ေအာင္ မည္သို႔ေၿပာရမည္လဲ ဆိုသည္ထက္ ေဘာလံုးေပ်ာက္ပံု ဆန္းက်ယ္လြန္း၍ အေမလုပ္သူမွာ အံ႔ၾသတၾကီးသာ ၿဖစ္ေနေလေတာ႔သည္။

 xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 

ဂ်ဴဂ်ဴသည္ မိန္းခေလးတန္မဲ႔ ေဘာလံုး အလြန္ၾကိဳက္သည္။  သူ႔မွာ နဂို Nike တံဆိပ္ ေဘာလံုးအနီေလးရွိရာ ထိုေဘာလံုးေလးႏွင္႔ ကစားသည္မွာပဲ ၾကာလွရွိၿပီ။ ယခု ေနာက္ထပ္ ေဘာလံုး တစ္လံုး လိုခ်င္ၿပန္သတဲ႔။ အဲဒီေဘာလံုးအနီေလးက ၾကာေတာ႔  bounce မၿဖစ္ေတာ႔ဘူးတဲ႔။ သူလိုခ်င္သည္က ေက်ာင္းမွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ကုလားမေလးေဆာ႔သည္႔ Netball ဆိုလား၊  ဘာလား။  Netball  ကို မည္သို႔ေဆာ႔မည္လဲ ေမးရာ  ေရေရရာရာ မေၿဖႏိူင္။  သို႔ေပမဲ႔ ဂ်ဴဂ်ဴေလးသည္ လူနာအမဲေၿခာက္ေတာင္းသလို ေဘာလံုးတစ္လံုးရပါမည္႔အေၾကာင္း ပူဆာၿမဲ ပူဆာေလသည္။ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ပူဆာသည္။ ညအိပ္ခ်ိန္တိုင္း ကပ္ခြ်ဲကာ ပူဆာသည္။ ေရွာ႔ပင္ေရာက္တိုင္း သူ႔ကို  ဘယ္ေတာ႔ Netball ၀ယ္ေပးမည္လဲ တရဆက္ ေမးေလရာ ၾကာေတာ႔ သူ႔အေမၾကီးလဲ နားပူမခံႏိူင္ေတာ႔ၿပီ။ တစ္ရက္ အားကစားပစၥည္းမ်ားေရာင္းေသာဆိုင္ေရာက္ရာ သူ႔စိတ္ၾကိဳက္ Netball တစ္လံုး အၿမန္၀ယ္ေပးလိုက္ရေသာ ဟူ၏။

ေဘာလံုး အသစ္ေလးသည္ သူ႔အေခၚ ပင္႔ခ္ကာလာ အရင္႔ႏွင္႔အႏုစပ္ထားေသာ စပ္က်ား၊ လွလွေလးၿဖစ္သည္။ အိမ္က အနီေရာင္အေဟာင္းေလးထက္ အရြယ္အစားၾကီး၍ ဂ်ဴဂ်ဴလက္ႏွင္႔ တစ္ပိုက္စာရွိသည္။ ေလမွာလည္း တင္းတင္းရင္းရင္းရွိရာ ေဘာလံုးမွာ ပစ္ခ်လိုက္တိုင္း အၿမင္႔တစ္ေနရာသို႔ ခုန္ခုန္သြားရာ ဂ်ဴဂ်ဴေလးမွာ အလြန္သေဘာက်လ်က္ရွိသည္။ ၀ယ္လာသည္႔ေန႔က ေဘာလံုးေလးကို တေပြ႔ေပြ႔တပိုက္ပိုက္ႏွင္႔ ကိုင္လိုက္၊ ပစ္ခ်လိုက္၊ ဖမ္းလိုက္ လုပ္ေနရာ သူ႔အေမၾကီးမွာ ေနာက္မွ ဖလက္တီဗီၾကီးကို ထိမည္စိုး၍ ဟန္႔ ဟန္႔ေနရသည္။

 

ဂ်ဴဂ်ဴေလးသည္ သူ႔ေဘာလံုး ပင္႔ခ္ကာလာေလးကို အရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႕ႏွင္႔ေနရာ ေနာက္ေန႔ နံနက္္အိပ္ရာထတြင္ အလန္႔တၾကား ထ ေအာ္ေလသည္။ သူ႔ေဘာလံုးေလး ပိန္သြားသည္၊ ေသးသြားသည္တဲ႔။  သူ႔အေမၾကီး ဟင္းခ်က္ေနရာကေန ထ စမ္းၾကည္႔ေတာ႔လဲ ေဘာလံုးက နဂိုအတိုင္း တင္းတင္းရင္းရင္းရွိရာ သမီးရယ္ မဟုတ္ပါဘူး နဂိုအတိုင္းပါပဲဟု ေဖ်ာင္းဖ်ရသည္။ ဂ်ဴဂ်ဴမွာကား လက္မခံ၊ သူ႔ေဘာလံုးေသးသြားသည္သာ တြင္တြင္ေၿပာေနေတာ႔သည္။ သူ႔အေဖၾကီး ရံုးကၿပန္ေရာက္ေတာ႔လဲ ဤအေၾကာင္းေၿပာၿပန္ရာ သူ႔အေဖက မေသးပါဘူးသမီးရယ္ နဂိုအတိုင္းပါပဲဟု ေဖ်ာင္းဖ်ေနသံ ၾကားရသည္။  ဂ်ဴဂ်ဴေလးမွာ သူ႔ေဘာလံုးေလးကို အလြန္ၿမတ္ႏိူးရကား ထံုးစံအတိုင္း ဥစၥာေၿခာက္ၿခင္း ၿဖစ္မည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါသည္။

 ဂ်ဴဂ်ဴေလးသည္ ခေလးပီပီ ပစၥည္းအသစ္၊ ကစားစရာအသစ္ ရတိုင္း  သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႔အတူ ကိုင္ကာ ကစားကာၿဖင္႔  ၾကြားခ်င္သည္လား မဆိုႏိူင္။  ပံုမွန္အားၿဖင္႔ေတာ႔ ေသးေသးမႊားမႊားပစၥည္းဆို ေက်ာင္းသို႔ယူသြားကာ ကစားေလ႔ရွိသည္။ ထိုေဘာလံုးမွာကား သူ႔ေက်ာပိုးအိပ္ၿဖင္႔ပင္ မဆန္႔ရာ ေက်ာင္းသို႔သယ္ရန္ အခြင္႔အေရးမရရွာ။ သို႔ေပမဲ႔ ယေန႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားမည္ဆုိေတာ႔ သူေဘာလံုးေတြ ေက်ာင္းသို႔ သယ္လို႔ရမည္လား ခြင္႔ေတာင္းရာ သူ႔အေမၾကီးမွာ ခေလးကို ေနရာတကာ မခ်ဳပ္ခ်ယ္လို၍ ခြင္႔ၿပဳလိုက္၏။  ဤသို႔ၿဖင္႔ အႏွွီေဘာလံုး၂လံုးသည္ ညေနဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားရာတြင္ သူ႔တို႔သခင္မ ဂ်ဴဂ်ဴ႔ ေဘးမွ အတူလိုက္ပါခြင္႔ရၾကေလသည္။

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ စာသင္ၾက၊ ေဆာ႔ၾကသည္။ (ဂ်ဴဂ်ဴ႔မွာကား သူ႔ေဘာလံုး၂လံုးႏွင္႔ ခေလး၂ေယာက္အေမလို ေဘာလံုးေတြ ေပ်ာက္မည္စိုး၍ ထိမ္းေက်ာင္းေနရသည္။ အၿပန္ေဘာလံုးေတြ မေမ႕ေအာင္လဲ ယူရေသးသည္။ ) ၿပီးေတာ႔ အလွဴတစ္ခု အတူသြားၾက၊ ၿပီးေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းအိမ္၀င္ ကာရာအိုေကဆိုၾက  ၿပန္လာေတာ႔ ည ၁၀နာရီေက်ာ္ၿပီ။ ထံုးစံအတိုင္း အၿပန္က် ဂ်ဴဂ်ဴတို႔အေမ ကားေမာင္းလာရသည္။ ကားေနာက္ခန္းမွ ဂ်ဴဂ်ဴေလးကေတာ႔ သူ႔အေဖႏွင္႔ အေမေၿပာသည္႔စကားမ်ားကို မၾကားတစ္ခ်က္၊ ၾကားတစ္ခ်က္၊   အိပ္ငိုက္ရင္း လိုက္ ပါလာသည္။

သို႔ၿဖင္႔ နာရီ၀က္ခန္႔ေမာင္းၿပီး အိမ္ေရွ႔စင္၀င္ေအာက္ ကားဆိုက္လာရာ သူ႔အေဖမွ အိမ္တံခါး ေသာ႔ဖြင္႔ရန္ အရင္ဆင္းခ်သြားသည္။ သူ႔အေဖတံခါးဖြင္႔ရာ အိမ္ေရွ႔က ေမွာင္ေန၍  မၿမင္မကန္းနွင္႔ ေတာ္ေတာ္ႏွင္႔ဖြင္႔မရ ၿဖစ္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဂ်ဴဂ်ဴေလး ကားထဲကထြက္ဖို႔ၿပင္ေတာ႔ သူ႔မွာ လြယ္အိပ္၊ စာအုပ္၊ ေဘာလံုး၂လံုး၊ အေႏြးထည္တို႔ႏွင္႔ ရွဳပ္ရွက္ခတ္လွ်က္ရွိကာ ပါးစပ္မွလည္း ေမေမ ကူသယ္ေပးဦးေနာ္ဆို ေၿပာေနသည္။ ကားေပၚထိုင္ေနဆဲ သူ႔အေမၾကီးမွာ  စိတ္ၿမန္လက္ၿမန္ရွိရကား ဒါမ်ားသမီးရယ္ဆိုကာ သူ႔လက္ထဲမွ ေဘာလံုး၂လံုးယူကာ တစ္ဖက္ ပြင္႔ေနေသာတံခါးမွ ေအာက္သို႔ ပစ္ခ်ေပးလိုက္သည္။ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔အေဖမွာလည္း အိမ္တံခါးဖြင္႔မရရာ ကားမီးဖြင္႔ေပးပါဦးဆို၍ ကားအင္ဂ်င္ကို စက္ၿပန္ႏိွဳးကာ မီးဖြင္႔ေပးမွ တံခါးက ဖြင္႔၍ ရေလသည္။

ဂ်ဴဂ်ဴေလး ကားေပၚမွအဆင္းတြင္ ဇာတ္လမ္းကားစေလၿပီ။ ေမေမ ဂ်ဴဂ်ဴ႔ေဘာလံုး ပင္႔ခ္ကာလာ မေတြ႔ေတာ႔ဘူး။ ေမေမ ရွာေပးပါဦး ... ဆိုေတာ႔ စိတ္ထဲ ဒီရွပ္ၿပာမေလးေတာ႔ ဒီေလာက္ရွင္းေနတာၾကီး ရွာမေတြ႔ရေကာင္းလားဆို စိတ္က ၿဖစ္သြားေသးသည္။ တကယ္ေပ်ာက္လိမ္႔မည္ဟု လံုး၀ထင္မထား။  ကိုယ္တိုင္ဆင္းၾကည္႔ေတာ႔လဲ မေတြ႔။ အေတာ္ေတာ႔ ထူးဆန္းသည္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ ဟိုဖက္အိမ္ ကားဂိုေထာင္ဖက္မ်ားေရာက္မည္လား ဆင္းၾကည္႔ ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္ၾကည္႔၊ သစ္ပင္ေတြၾကားထဲ ၿဖဲၾကည္႔ေတာ႔လဲ မေတြ႔။

" ေဘာလံုးေပ်ာက္ရင္ေတာ႔ ေမေမပဲေနာ္ ... It is not my fault ... " ဟု စူပုပ္ပုပ္ၿဖင္႔ ေၿပာေနေသာ ဂ်ဴဂ်ဴေလးမွာ ေၿပာရင္း မ်က္ရည္မ်ား ၀ဲလ်က္ရွိသည္။

ဂ်ဴဂ်ဴတို႔အေမလဲ ကားေအာက္ ကုန္းၾကည္႕၊ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ ႏွင္းဆီပင္ေတြၾကားကုန္းရွာရင္း ....

" ေအး ေမေမလဲ ဒီလိုပဲ ပစ္ခ်လိုက္တာ၊ သမီးေရွ႔တင္ပဲ။ သမီးအေဖလဲ  ေသာ႔ဖြင္႔ေနတာ သူ႔ေရွ႔တင္ ဒီေလာက္ၾကီးတဲ႕ ေဘာလံုးတစ္လံုးလံုး ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္း မသိတာေတာ႔ ထူးဆန္းလိုက္တာသမီးရယ္ ... အေမလဲ ဘာေၿပာရမလဲေတာင္မသိေတာ႔ဘူး .... "

အိမ္ထဲ၀င္ မီးဖြင္႔ၿပီးၿပန္ထြက္လာသည္႔ ဂ်ဴဂ်ဴတို႔အေဖလည္း သားအမိ၂ေယာက္ ေဘာလံုးေပ်ာက္ရွာေနပံုၾကည္႔ကာ သူ႔၏နာမည္ေက်ာ္မ်က္ခံုး အရံွဳ႔လိုက္ၾကီးကို တြန္႔ခါ တြန္႔ခါၿဖင္႔ ေမးေနသည္။  ေဘာလံုးကို ကားထဲကေန ဒီလိုလက္လြတ္စပယ္ ပစ္ခ်ရေကာင္းလားဟု အေမလုပ္သူကို အပစ္တင္ေနသည္။ အေမၾကီးကေတာ႔ ေအာ္ ဒီလိုေပ်ာက္မယ္မွန္းသိ က်ဳပ္လဲ ဘယ္ပစ္ခ်မလဲေတာ္ ... ေတာ္ေရာ ဒီလိုပစ္ခ်ရံုေလးနဲ႔ ေပ်ာက္မယ္မ်ား ေတြးဖူးလို႔လားဟု နွဳတ္သီးေထာ္ကာ  ၿပန္ရန္ေထာင္ေနေသးသည္။

ဘာပဲေၿပာေၿပာ ေဘာလံုးကား ထူးဆန္းစြာ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္ေလၿပီ။ ငယ္ငယ္က အေတြးဆိုလွ်င္ၿဖင္႔ ညေမွာင္ေမွာင္ နတ္ဖြက္သည္လား၊ ပေယာဂလား၊ ဘာလား ထင္ခ်င္စရာ။   ေဘာလံုးပစ္ခ်ခ်ိန္ႏွင္႔ ဂ်ဴဂ်ဴကားေပၚကဆင္းခ်ိန္ စကၠန္႔ပိုင္းသာၾကာသည္။ ထိုေဘာလံုး ဘယ္ေပ်ာက္သြားသနည္း။    ။

ထိုေဘာလံုးေပ်ာက္ပံုကို စံုေထာက္၀ထၳဳလို အမွဳကို ၿပန္ေလ႔လာမည္ဆိုပါက

မွဳခင္းၿဖစ္ပြားပံု

ည ၁၀နာရီခဲြခန္႔ ေမွာင္ေနသည္႔ အိမ္ေရွ႔စင္၀င္၀တြင္ ကားရပ္ထားသည္။ ကားေပၚမွ ကားေမာင္းသူဒရိုင္ဘာေနရာတြင္ အေမလုပ္သူထိုင္ေနသည္။ တရားခံ အေမမွ  တၿခားတစ္ဖက္ ပြင္႔ေနေသာ တံခါးမွ ေဘာလံုးေတြကို ပစ္ခ်သည္။ ကားေပၚမွ တရားလို သက္ေသ သမီးၿဖစ္သူက ဆင္းသည္။ သူဆင္းၿပီးၿပီးခ်င္း ေဘာလံုးအနီေလးသာ ေတြ႔သည္။ ေဘာလံုး ပန္းေရာင္ ရွာမေတြ႔ေတာ႔။

ထိုအခ်ိန္ အေရးၾကီး အထူးရွယ္သက္ေသ အေဖလုပ္သူက ကားေဘးနား တစ္မီတာခန္႔ အကြာတြင္ရွိ အိမ္တံခါးကို မၿမင္မကန္း ၾကိဳးစားပမ္းစားဖြင္႔လ်က္ရွိသည္။ ထိုသူသံုးဦးၾကား စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း အႏွီေဘာလံုးပန္းေရာင္မွာ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္သြားၿခင္းၿဖစ္သည္။

ေဘာလံုးေပ်ာက္ရာ ၿမင္ကြင္း ...

ပိတ္သတ္ၾကီးေရာ ဂ်ဴဂ်ဴ႔ေဘာလံုး စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း မည္သို႔ မည္ပံု ေပ်ာက္သြားသည္ ထင္ပါသနည္း။ အေၿဖကေတာ႔ သိပ္မခက္လွေခ်။

ပေဟဠိ အေၿဖညွိရန္ ေရွ႔ပို႔စ္တြင္ ဆက္ပါမည္ .... ေမွ်ာ္ ...း)))

ေဂ်မီကိုေမာင္ၿခိမ္႔၏ သရက္သီးခဲြနည္း ...

အိမ္က သားအဖ၂ေယာက္သည္ တီဗီၾကည္႔တာ အင္မတန္ ၀ါသနာပါသည္။ အားေနလွ်င္ သားအဖ၂ေယာက္ အိမ္ေရွ႔မွာ တီဗီၾကည္႔ေနၾကၿပီ။ ဂ်ဴဂ်ဴကဆို ပိုဆိုးသည္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ သူ႔မွာ တီဗီတြင္ ဘာအစီအစဥ္ေတြရွိသည္။ ဘာၿပီးလွ်င္ ဘာၾကည္႔မည္။ စကယ္ဂ်ဴးေတြက အၿပည္႔။  တစ္ခုခုခိုင္းၿပီ၊ စာၾကည္႔ခိုင္းၿပီဆို ဂ်ဴဂ်ဴ႕အၾကိဳက္မိွဳ႔ ဒါေလးၿပီးေအာင္ၾကည္႔ဦးမည္။ ဒါေလးၿပီးၿပန္ေတာ႔လဲ ေနာက္လာတဲ႔ဟာက ဂ်ဴဂ်ဴ႕ေဖးဘရိတ္ၿဖစ္ေနၿပန္သည္။ သူ႔အေမၾကီး စိတ္တိုၿပီး ဟိတ္ေကာင္မေလး နင္ၾကည္႔တာရပ္ရင္ရပ္၊ မရပ္ရင္ ဘာၿပဳမည္၊ ညာၿပဳမည္၊ ေမေမစိတ္ဆိုးေတာ႔မည္၊ ခုခ်က္ခ်င္းလုပ္ ဆိုမွ အေမကို ေၾကာက္တာႏွင္႔ ထလုပ္ရေတာ႔သည္။

ဒါတင္မက တီဗီကလာသည္႔ ေၾကာ္ၿငာမ်ားမွ စားစရာ၊ ကစားစရာ၊ အရုပ္မ်ိဴးစံုကိုလဲ မေအကို ပူဆာတတ္သည္။ အန္တီဆြိမွာ သူတို႔ေလာက္ တီဗီမၾကည္႔ေတာ႔ တစ္ခ်ိဳ႕ အၿပင္က ကိစၥေတြ၊ လိုကယ္သတင္းေတြဆို သူတို႔ေလာက္ေတာ႔ မသိပါ။ သူတို႔သားအဖ တီဗီၾကည္႔ၿပီဆို မေကာင္းတတ္၍သာ အိမ္ေရွ႔ထြက္ ထိုင္ရသည္။ ဆိုဖာေပၚထိုင္ ကြန္ၿပဴတာတစ္လံုး ေပါင္ေပၚတင္ အြန္လိုင္းတက္ကာ  ဟိုေလွ်ာက္ဖတ္၊ ဒီေလွ်ာက္ဖတ္။ အမ်ားအားၿဖင္႔ ၿမန္မာဆိုက္မ်ားကိုသာ သြားဖတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံလဲ အလုပ္အတြက္ ေလ႔လာစရာ ဖတ္စရာမ်ားရွိရာ အင္တာနက္ကေန ရွာေဖြဖတ္ရွဴေနတတ္သည္။

ဂ်ဴဂ်ဴ႔ ေဖးဘရိတ္ တီဗီရိွဳး

ထိုသားအဖကေတာ႔ အၿပင္မွာ တစ္ခုခုဆို တီဗီ သတင္းေတြ၊ ေၾကာ္ၿငာေတြကေန သူတို႔က သိေနၿပီ။  ကိုယ္ကသာ အ,တီး အ,တ။ တစ္ခါတစ္ေလ အၿပင္သြားရင္း သားအဖ၂ေယာက္ ေၿပာေနၾကတာ၊ စကားလံုးအသစ္ ထူးထူးဆန္းဆန္း၊ ဘာေၿပာတာတံုးဆို နားမလည္။ အဲဒါဆို ဂ်ဴဂ်ဴက " ေမေမက တီဗီမွ မၾကည္႔တာ။ you should watch  TV ... " ဆို ေၿပာေသးသည္။ တီဗီကလာသည္႔ စားစရာ ဟင္းခ်က္သည္႔ ရိွဳးမ်ားၾကည္႔ၿပီး မေအကို ဟိုဟာခ်က္ခိုင္း၊ ဒီဟာခ်က္ခိုင္းလည္း လုပ္တတ္ေသးသည္။ ေအာ္ဇီတြင္ ညပိုင္းတြင္  အမ်ားအားၿဖင္ cooking show မ်ား၊  food show မ်ား ၿပတတ္ရာ ဒါလည္း သူတို႔ သားအဖ အၾကိဳက္ ၿဖစ္ေနၿပန္သည္။ တစ္ခါလဲ ကြန္ၿပဴတာ ၾကည္႔ေနရာကေန ဘာရယ္မဟုတ္  တီဗီကို ခဏတၿဖဳတ္ၾကည္႔မိရာ ဟမ္မေလး သားအဖ၂ေယာက္ မည္သူမွ မၾကည္႔သည္႔ ေၾကာ္ၿငာခ်ယ္နယ္ကိုပင္  တေမ႔တေမာ ၾကည္႔ေနရာ အန္တီဆြိမွာ အေတာ္ပင္ ၾသခ်မိပါသည္။

ေဂ်မီအိုလီဗာ ရိွဳး

ဟိုေန႔ကလည္း နာမည္ၾကီး  ေဂ်မီအိုလီဗာ ဟင္းခ်က္တာ ဟင္း၅မ်ိဳးကို နာရီ၀က္နဲ႔ အၿပီးခ်က္ၿပတာကို တေမ႔တေမာ ထိုင္ၾကည္႔ေနၾကသည္။ အဲဒီရိွဳးမွာ သရက္သီးခဲြပံုကို သူတို႔ အလြန္ၾကိဳက္ၾကသည္။ ဘာမွေတာ႔ ထူးထူးဆန္းဆန္းမဟုတ္ေပမဲ႔ အိမ္က အေမက သရက္သီးကို ေဂ်မီအိုလီဗာ ခဲြသလိုမ်ိဳး တစ္ခါမွ ခဲြမေကြ်းဖူးေတာ႔ သူတို႔ သားအဖ၂ေယာက္ သူတို႔ဟာသူတို႔ ေၿပာေနၾကသည္။ သရက္သီးဆိုတာ ဒီလိုခဲြရတာ။ အဲလိုေလးက လွတယ္ေနာ္ ေဖေဖ။ ေနာက္ဆို ဂ်ဴဂ်ဴ႕ကို အဲလိုေလးခဲြေပး။ ေမေမ အဲလိုခဲြရမွန္းေတာင္ မသိဘူးနဲ႔တူတယ္ေနာ္ဆို၊ သူ႔အေဖၾကီးကလဲ ကြန္ၿပဳဴတာမဲေနတဲ႔ မေအဖက္လွည္႔ၿပီး သရက္သီးဆိုတာ အဲဒီလိုခဲြရကြ ဆို မၾကားတၾကား ေၿပာေနေသးသည္။

ေဂ်မီအိုလီဗာ သရက္သီးခဲြနည္း။

သရက္သီးခဲြနည္း တက္ဂႏိူလိုဂ်ီအသစ္ရလို႔မွ မၾကာေသး။ ဟိုေန႔က ဖလင္မန္တန္ေစ်းဖက္ ေရာက္လို႔ သရက္သီးေတြ ကပ္ပံုးလိုက္၀ယ္လာခဲ႔သည္။ တပံုးလံုးမွ ၁၅က်ပ္။ ၁၅လံုးေတာင္ပါသည္ဆိုေတာ႔ တစ္လံုးမွ တစ္က်ပ္၊ ေပၚဦးေပၚဖ်ား ေစ်းေပါသေပါ႔ဆို ၀ယ္လာခဲ႕ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဒီေအာ္ဇီက သရက္မ်ိဴးေတြက ၿမန္မာၿပည္ကလိုဆို မခ်စ္စုလို အလံုးၾကီးမ်ိဳးေတြ၊ ခ်ိဳၿပီးေမႊးေနသည္။  သရက္သီးေပၚခ်ိန္ဆို စကၤာပူကထက္ အဆမတန္ ေစ်းေပါသည္။

၀ယ္လာၿပီး ေနာက္ေန႔ပဲ သရက္သီးေတြက အေတာ္မွည္႔ေနၿပီ။ ထိုေန႔က ဂ်ဴဂ်ဴေလးက က်ဴရွင္သြားေနသည္။ ေန႔လည္ ခေလးသြားမၾကိဳမီ သူ႔အေဖက ထမင္းစားေတာ႔မည္ဆိုသည္။ ဟင္းက ခရမ္းသီးကို ပုဇြန္ေၿခာက္ႏိူင္ႏိူင္ႏွင္႔ မဆလာေလးအုပ္ကာ ဆီၿပန္ႏွပ္ထားသည္။ ၿပီးေတာ႔  ၾကက္ကင္ကို အသားေလးေတြမြကာ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ၾကက္သြန္နီ ပါးပါးလွီး၊ ပူစီနာႏိူင္းခ်င္း၊ ငရုပ္သီးစိမ္းႏွင္႔ သံပယိုသီး ေမႊးေမႊးေလးညွစ္ကာ ယိုးဒယားစတိုင္ ခ်ဥ္ငံစပ္ေလး သုတ္သည္။ ေနာက္ အိမ္မွာ အၿမဲေၾကာ္သည္႕ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ရယ္ဆိုေတာ႔ သရက္သီးႏွင္႔လိုက္သည္ဆိုကာ သူ႔အေဖက သရက္သီး ထခဲြသည္။

ဤေနရာတြင္ ဦးေမာင္ၿခိမ္႔တို႔ လက္စြမ္းၿပေတာ႔သည္။ ညက ေဂ်မီအိုလီဗာရိွဳးမွာ ၾကည္႔ထားသည္႔ သရက္သီးခဲြနည္းကားအတိုင္း သရက္သီးကို ခဲြကာ စားပဲြေပၚတင္ထားသည္။ ပံုစံက သရက္သီးဆိုတာ ဒီလိုခဲြရတာကြ ဆိုသည္႔ စတိုင္ႏွင္႔။ ေဘးက အူတူတူ အတတ ပိတ္သတ္ၾကီးရဲ႔ဇာတ္လိုက္ သနားစရာ အန္တီဆြိကေတာ႔ သူခဲြတာၾကည္႔ကာ အသာေလးၿငိမ္ေနရသည္။ 

ကဲ စားၾကၿပီဆိုေတာ႔ အန္တီဆြိမွာ ခါတိုင္းဆိုလွ်င္ေတာ႔ ဇြန္း၊ ခရင္းႏွင္႔သာ စားပါသည္။ ဒီေန႔ေတာ႔ ခရမ္းသီးႏွပ္က ဗမာဟင္း၊ ဆီေတြအႏွစ္ေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ဆိုေတာ႔ ဗမာပီပီ တစ္ခါတရံ လက္ႏွင္႔ အားရပါးရ နယ္ဖတ္စားခ်င္ေတာ႔ လက္ႏွင္႔သာစားသည္။ သရက္သီးစားမည္ဆိုကာ သရက္သီးကို ယူလိုက္ေတာ႔ အေပၚမွာ ၿပထားသည္႔အတိုင္း အခြံႏွင္႔တဲြရက္၊ သရက္သီးကို လက္က ဟင္းေတြေပကုန္သည္။ စားၿပန္ေတာ႔လဲ အခြံၾကီးႏွင္႔ တစ္ၿခမ္းလိုက္ၾကီးဆိုေတာ႔ သရက္သီးေတြက ႏွာေခါင္းကို လာလာထိေနသည္။ ပါးကို လာထိေနသည္။ ပါးစပ္တစ္ခုလံုးလဲ ေပပြကုန္သည္။ လက္ႏွင္႔ ခြါၿပန္ေတာ႔လဲ ထင္သေလာက္မလြယ္။ သရက္သီးစိတ္ေတြက ကပ္ေနသည္။ သရက္သီးကို လက္က ဟင္းေတြ ေပကုန္သည္။   ေတာ္ေတာ႔ ကို အဆင္မေၿပ။  ခါတိုင္းလို လွီးထားတာေလးက ယူရတာလဲ လြယ္၊ ခရင္းေလးနဲ႔ ဇက္ဆို ထိုးယူစားလိုက္ရံုပဲကိုး။

အန္တီဆြိခဲြပံုက စားရလြယ္သည္။

ဦးေမာင္ၿခိမ္႔လဲ လက္နဲ႔စားတာပဲ။ သူလဲ ကိုယ္႔လိုပဲ ေတာ္ေတာ္ အဆင္မေၿပၿဖစ္မွာပဲ။ ဒါေပမဲ႔ သူကေတာ႔ ထံုးစံ သူမွားသြားတာကို ၀န္ခံလိုဟန္မၿပ။ အေတာ္အဆင္ေၿပေနဟန္၊ ၿငိမ္ၿပီးစားေနေတာ႔ အန္တီဆြိက  မေက်နပ္ခ်င္ေတာ႔။ အဲသမွာ အရင္က ၿဖစ္ခဲ႔သည္႕ ၿပသနာေတြပါ ဆဲြထည္႔ၿပီး ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္က စ ေတာ႔သည္။ ေတာ႔ ... ဒီမယ္ ကို ေမာင္ၿခိမ္႔ရဲ႔ ... ေတာ္႔ သရက္သီးခဲြနည္းက ဘယ္ႏွယ္႔ရွိစ။ က်ဳပ္မွာ စားရတာ အေတာ္ ဒုကၡေရာက္လွသေတာ္။ လက္ေတြလဲ ေပပြ၊ သရက္သီးလဲ ဟင္းေတြနဲ႔ ေပပြ။ နွာေခါင္းေတြလဲ ေပပြ။ ဒါေတာင္ ေတာ႔ၾကည္႔ရတာ အေတာ္ အဆင္ေၿပေနပံုပဲ။ က်ဳပ္အရင္က ခဲြသလိုေလးကမွ အဆင္ေၿပသားနဲ႔။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ခရင္းေလးနဲ႔ ထိုးစား ဘယ္ေလာက္ အိေၿႏၵရလိုက္သလဲ။ ခုေတာ႔ က်ဳပ္မွာ စားေနရတာ ရစရာမရွိေတာ႔ဘူး၊ ေပပြကုန္ၿပီေတာ႔။

ဦးေမာင္ၿခိမ္႔ကေတာ႔ တဟီးဟီးနဲ႔ ေကာင္းပါတယ္ကြ၊ စားရတာ အဆင္ေၿပပါတယ္ကြ ... ဆို ခုခ်ိန္ထိ မေလွ်ာ႔ဘူး။ ေတာ္ ဟာေလ ဘယ္ေတာ႔မွ ကိုယ္မွားရင္ မွားပါတယ္လို ၀န္မခံဘူး။ ဟိုေန႔ကလဲ အဲလိုပဲ။ ....(())*&&%%$##$#$%%##))*^%$$$%^^^&&&&%$#$%^^^^&#%&*%$#@#$%%((*%%$$# %^#@@^&&*&^%$#@!!#%^&***%$#$^&**^$#$^&&**&

a%%%^#@@^&&*&^%$#@!!#%^&***%$#$^&**^$#$^&&

**^R$E##$%## ..... **&&&&^76...................... ....................... ..............

.... ၿပီးေတာ႔ စားအေသာက္ရိွဳး ဆိုတာမ်ိဳးေတြဟာ၊ လူေတြၾကည္႔ေအာင္ အထူးအဆန္းေလးေတြ လြယ္တာေလးေတြ လုပ္ၿပထားတာ။ တကယ္တန္း စားေတာ႔ အဲေလာက္အဆင္ေၿပခ်င္မွ ေၿပမွာေပါ႔ေတာ႔႔။ အခု ေတာ္ လက္ေတြ႔ သိၿပီ မဟုတ္လား .... %%**^R$E##$%##..... ....(())*&&%%$##$#$%%##))*^%$$$%^^^&&&&%$#$%^^^^&#%&*%$#@#$%%((*%%$$# %^#@@^&&*&^%$#@!!#%^&***%$#$^&**^$#$^&&**&a%

%%^#@@^&&*&^%$#@!!#%^&* .......... .............. .။

အမွန္ေတာ႔ သရက္သီးကိစၥက ဒီေလာက္ေတာ႔ ၿပသနာမၾကီးလွ။  ဟိုတစ္ေလာကၿဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး မေက်နပ္တာ ေၿပာခ်င္ေနတာၾကာၿပီ။ ခုသရက္သီးကိစၥေပၚမွ ေရာခ်ၿပီး အကုန္ေၿပာတာပဲကိုး။ သူကလဲ သေဘာေပါက္ဟန္ရွိပါသည္။ ဒီဖက္က မီးမွ်င္႔ေနၿပီဆိုေတာ႔ သူက တဟီးဟီးႏွင္႔သာလုပ္ေနရသည္။ ေနာက္မိွဳ႔ ႔ အႏုၿမဴဗံုးေတြ  ထေပါက္ကုန္ေတာ႔မည္။

ဒီလိုႏွင္႔ ညဖက္ေရာက္ေတာ႔ သားအဖ၂ေယာက္ နန္းခင္ေဇယ်ာရိွဳးကို ကြန္ၿပဴတာကေန လိုက္ဖ္ရိွဳး ၾကည္႔ေနရင္းကေန ဂ်ဴဂ်ဴက ဗိုက္ဆာလာဟန္တူသည္။ ေမေမ တစ္ခုခု စားစရာရွိလား ဆိုသည္။ အင္း ခုက fruit time ဆိုေတာ႔ သမီး ဘာစားခ်င္လဲ။ ပန္းသီး၊ သရက္သီး၊ လိေမၼာ္သီး ၾကိဳက္ရာေရြးဆိုေတာ႔ မယ္မင္းၾကီးမေလးက သရက္သီးတဲ႔ဗ်ား။

သရက္သီးလို႔ ဆိုရင္းကေန ဂ်ဴဂ်ဴတို႔ ေခါင္းထဲ မီးလံုးေလးၿဖတ္ကနဲ လင္းသြားပံုရသည္။  ေမေမ ေဂ်မီအိုလီဗာလို ခဲြေပးေနာ္တဲ႔။ သူ႔မွာက စားဖို႔က အဓိက မဟုတ္။ ေဂ်မီအိုလီဗာခဲြသလို စားခ်င္သည္က အဓိက။ တစ္ခါတစ္ေလ ဂ်ဴဂ်ဴးက  သူအေဖႏွင္႔ သိပ္တူသည္။ အင္မတန္ အတတ္ဆန္းခ်င္သည္။ အန္တီဆြိကလဲ  ကြန္ၿပဴတာ ၾကည္႔ေနရင္းကေန မထခ်င္ေတာ႔ စိတ္ထဲ ၾကိတ္၀မ္းသာသြားသည္။  အဲဒါဆို ေမေမ အဲလို မခဲြတတ္ဘူး။ သမီးအေဖကို ခဲြခိုင္းလိုက္ေလ ဆိုေတာ႔ ဦးေမာင္ၿခိမ္႔မွာ သူလက္စြမ္းၿပဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆိုသည္႔ စတိုင္မ်ိဳး လက္ခေမာင္း တခတ္ခတ္၊ ဖင္တကြ်ကြ်ရွိလွသည္။ ေဖေဖခဲြတာ ဂ်ဴဂ်ဴလဲၾကည္႔ခ်င္တယ္ဆိုကာ သားအဖ၂ေယာက္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ၀င္သြားၾကသည္။ ထိုမတိုင္မီ  ဦးေမာင္ၿခိမ္႔မွာ ေတြ႔လား သူ႔သမီးက အဲသလိုခဲြတာမ်ိဳးမွ ၾကိဳက္တာဆိုသည္႔ အခ်ိဴးမ်ိဳးၿဖင္႔  လူကို ၾကည္႕သြားေသးသည္။ 

ၿပန္ထြက္လာေတာ႔ မဂ်ဴဂ်ဴတို႔ သူ႔အေဖ ေဂ်မီ အိုလီဗာ ခဲြနည္းအတိုင္း ခဲြထားသည္႔ သရက္သီးကို  ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး စားေနေလသည္။ သရက္သီးက ဒီလိုခဲြရတာ။ ဒီလိုခဲြတာ စားလို႔ပိုေကာင္းတယ္ ဆိုကာ ေၿပာေနၿပန္ေတာ႔ သူ႔အေဖက ဘယ္႕ႏွယ္႔ရွိစ ဆိုသည္႔ မ်က္ႏွာေပးႏွင္႔ သူ႕သမီးစားတာကို ၾကည္႔ကာ ေက်နပ္ေနသည္။ ဘာစားစား ေၾကာင္စာလို နည္းနည္းေလးသာစားတတ္သည္႔ ဂ်ဴဂ်ဴသည္ ထိုေန႔ညက သူ႔အေဖ ေဂ်မီကိုေမာင္ၿခိမ္႔ ခဲြေပးသည္႔ သရက္သီးအလံုးၾကီးကို တစ္လံုးလံုး ကုန္ေအာင္စားေလသတည္း။ 

ဦးေမာင္ၿခိမ္႔တို႔ အဲဒီအခါမွ ၀မ္းနည္းပက္လက္သံၾကီးနဲ႔ ေၿပာလိုက္တာက ...

"ဟမ္မေလး ငါ႕သမီးရယ္ ... ညည္းနဲ႔မွပဲ အေဖ႔မွာ စိတ္ခ်မ္းသာေတာ႔တယ္ ...   ေန႔လည္တံုးကမ်ား သရက္သီးကို အဲလိုခဲြမိလို႔ ညည္းအေမ ငါ႔ကိုေၿပာတာ ပိုးစိုးပက္စက္ ... ရစရာမရွိဘူး..."

အန္တီဆြိမွာ ဦးေမာင္ၿခိမ္႔ေၿပာပံုကို သေဘာက်၍ တဟားဟားရယ္ရင္း သူတို႔သားအဖ၂ေယာက္ သူ႔အရပ္ႏွင္႔ သူ႔ဇာတ္ အဆင္ေၿပေနပံုၾကည္႔ကာ ေက်နပ္ေနေလေတာ႔သတည္း။    ။

(ပံုအခ်ိဳ႔ကို google မွ ယူပါသည္။ Credit to original up-loader )

ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြ ခ်က္နည္း နိႆရည္း ...

ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ပို႔စ္မွာ ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြနဲ႔ ဒန္ေပါက္ကို အားေပးၾကတဲ႔ သူေတြမ်ားလို႔ ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြခ်က္နည္းေလး ေရးေပးလိုက္ပါသည္။ ဒန္ေပါက္ကေတာ႔ ေနာက္တစ္ခါခ်က္ၿဖစ္ရင္ အတိုင္းအတာေတြ ေသခ်ာမွတ္ၿပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီးမွ တင္ေပးပါမည္။

ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြဆိုေတာ႔ အရင္ကခ်က္တာ ၀က္သားကို ႏူးေနေအာင္ ၿပဳတ္လိုက္ေတာ႔ လွီးလိုက္ရင္ ၀က္သားေတြက အသားေတြ ဖြာထြက္ကုန္တယ္။ ခုေတာ႔ ဟိုတစ္ေလာက ထမင္းေၾကာ္ကို တရုတ္ဆိုင္ေၾကာ္ေလးအတိုင္းၿဖစ္ေအာင္ ေၾကာ္စားရင္းနဲ႔ အၾကံရသြားတာ။ ထမင္းေၾကာ္မွာထည္႔တဲ႔ ၀က္သားကလဲ အိေပမဲ႔ က်စ္က်စ္ေလး၊ ဖြာမေနဘူး။ ေနာက္မွသိရတာ သူတို႔က ၀က္သားကို မၿပဳတ္ပဲ တရုတ္လို ခ်ာစူး (char siu) လို႔ေခၚတဲ႔ ၀က္သားကို ကင္ၿပီးမွ ထည္႔တာကိုး။ ခု ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြထဲ ထည္႔တဲ႔ ၀က္သားကိုလဲ မၿပဳတ္ပဲ အိမ္မွာရွိတဲ႔ convection oven ေလးနဲ႔ကင္ၿပီးမွ လုပ္ၾကည္႔တာ ဆိုင္က ဆီခ်က္အတိုင္း တစ္ပံုစံထဲရပါသဗ်ာ။

convection oven ဆိုတာ ေအာက္ကလို ပံုစံေလး။ အိမ္မွာ oven အၾကီးရွိေပမဲ႔ ဒါေလးက သံုးရလဲလြယ္ ၿမန္လဲ ၿမန္လို႔ ပိုသံုးၿဖစ္တယ္။ စလံုးက အိမ္ရွင္မေတြ အိမ္မွာ ၾကက္သားေတြ ဘာေတြ ကင္စားခ်င္တယ္ဆို အဲဒါေလး ၀ယ္ထားပါလို႔ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။ သံုးရတာ အရမ္းလြယ္တယ္။  ေစ်းလဲ ေပါပါတယ္။ ဟိုတစ္ေလာက Aldi မွာေတြ႔ခဲ႔တာ ေအာ္ဇီ ဖြတ္ကလိဒဂၤါး ၂၅-၃၀ ေလာက္ပဲရွိတာ။ အိမ္ကမီးဖိုကေတာ႔ ေအာ္ဇီ ေရာက္စ အိမ္တက္လုပ္တံုးက သူငယ္ခ်င္းေတြ လက္ေဆာင္ေပးထားတာပါ ခင္ညာ။ အဲဒီတံုးက ေစ်းေတာ္ေတာ္ၾကီးမယ္ထင္ေနတာ။ စစခ်င္း သံုးေတာင္မသံုးတတ္ဘူး။ ၆လေလာက္ေနမွ စသံုးၿဖစ္တာ။ သံုးၿပီးေတာ႔လဲ ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ခဏခဏ သံုးၿဖစ္ေနေရာပဲ။

 ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြအတြက္ လိုတဲ႔ ပစၥည္းေတြက ( လူ ၃-၄ေယာက္စာခန္႔)

၀က္သား ၄၀၀ ဂရမ္ခန္႔

၀က္ရိုး / ၾကက္ရိုး ၅၀၀ ဂရမ္ခန္႔ (ၾကက္ရိုးက ၀က္ရိုးထက္ ပိုခ်ိဳတယ္၊ အန္တီဆြိကေတာ႔ ၂ခုလံုးေရာၿပဳတ္တယ္)

ၾကက္သြန္ၿဖဴ ဆီခ်က္

ပဲငံၿပာရည္ အၾကည္ရည္

ငရုပ္ေကာင္းမွဳန္႔ (white pepper)

 ဂ်င္း

ၾကက္သြန္ၿဖဴ

ၾကက္သြန္ၿမိတ္
သၾကား၊ ဆား၊ ၾကက္သားမွဳန္႔

အခ်ဥ္အတြက္

သခြါးသီး တစ္လံုး

ၾကက္သြန္နီတစ္လံုး

ငရုပ္ဆီ

မန္က်ည္းမွည္႔ရည္ (သို႔) သံပုရာသီး ။ သံပုယိုသီး

လူ ၃-၄ ေယာက္စာေလာက္ဆို ၀က္သား အသားမ်ားမ်ားအပိုင္း ၄၀၀ ဂရမ္ေလာက္ကို ဆားလက္ဖက္ရည္ဇြန္း တစ္ဇြန္း၊  ၾကက္သားမွဳန္႔၊ ငရုပ္ေကာင္းေတြနဲ႔ သုတ္နယ္ၿပီး ဆားၿပား၀င္ေအာင္ ေရခဲေသတၱာ ေအာက္ခန္းထဲ တစ္ရက္ေလာက္ ဒီတိုင္းပစ္ထားလိုက္။ ၿပီးမွ ေစာနက convection oven ထဲ သံစကာအၿမင္႔ေလးတင္ၿပီး ကင္လိုက္တာပဲ။ အပူခ်ိန္ ၂၀၀ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ေလာက္ နဲ႔ တစ္ဖက္ကို ၄၅မိနစ္၊ ေနာက္တစ္ဖက္ကို  ၂၅မိနစ္ေလာက္ ကင္ေပးရပါတယ္။ မီးဖိုက timer ပါေတာ႔ ပစ္ထားလိုက္ရံုပဲ။ အသံၾကားရင္ တစ္ဖက္လွန္ေပးလိုက္။ လြယ္မွလြယ္။

ၿပီးေတာ႔ အဲဒါကို ေအးေဆး တစ္ပတ္ေလာက္ထားလို႔ရပါတယ္။ ထမင္းနဲ႔ ေၾကာ္စားရင္စား၊ ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြခ်က္ရင္ခ်က္၊ ထမင္းၿဖဴေလးနဲ႔အနွစ္ေလးဆမ္းၿပီး ၀က္ေခါက္ကင္လို စားခ်င္လဲ စားလို႔ရေသးတယ္။ ေရခဲေသတၱာ ေအာက္ခန္းထဲ ပလပ္စတစ္ဗူးေလးနဲ႔ ထည္႔ထားလိုက္တာပဲ။ ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြ ခ်က္ေတာ႔မယ္ဆိုမွ ထုတ္ၿပီး ေသးေသးေလးေတြ လွီးထားပါတယ္။

လွီးရတာ ေကာင္းတယ္။ လံုး၀ ဖြာမထြက္ဘူး။ အသားလဲ အိတယ္။

ၾကက္သြန္ၿဖဴကိုလည္း ဥၾကီး ၂ဥခန္႔ ေထာင္းၿပီး၊ ဒါမွမဟုတ္ blander နဲ႔ ေမႊၿပီး ဆီခ်က္ခ်က္ထားပါတယ္။ အန္တီဆြိ အလြယ္ၾကိဳက္ပံုမ်ား ၾကက္သြန္ၿဖဴဥၾကီးေတြကို မႏႊာပဲ ဒီတိုင္းထည္႔ေထာင္းၿပီး ေနာက္မွ အခြံေတြ ဖယ္ထုတ္တာ။ ၿမန္မွၿမန္။ ဟိုးေခတ္တံုးကလို  ေခြ်းမေရြးမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အန္တီဆြိ ခုခ်ိန္မွာ အၿပိဳၾကီး  ဟၤီး ..ဟီး

(တရုတ္စာဆိုေတာ႔ ၾကက္သြန္ၿဖဴဆီခ်က္ကို ဆႏြင္းမွဳန္႔ လံုး၀မထည္႔ပါနဲ႔ေနာ္။)

၀က္ရိုး၊ ၾကက္ရိုးေတြကို ဂ်င္းအၿပားလိုက္ ၃-၄ၿပား၊  ၾကက္သြန္ၿဖဴ အလံုးလိုက္ မႏႊာပဲထည္႔ၿပဳတ္ၿပီး သၾကား၊ ဆား၊ ငရုပ္ေကာင္း၊ ပဲငံၿပာရည္၊ ငါးငံၿပာရည္တို႔နဲ႔ ခ်ိဳေအာင္လုပ္ထားပါတယ္။ ဟင္းခ်ိဳတစ္၀က္ကို  အရည္ခ်ည္း သတ္သတ္ေသာက္ဖို႔ စကာနဲ႔ စစ္ထားလိုက္ၿပီး ခဲြထားပါတယ္။ တစ္၀က္ကေတာ႔ ေခါက္ဆဲြထည္႔ ေဖ်ာဖို႔ပါ။

တစ္အိုးက မိထူးဖို႔ ... တစ္အိုးက ကစ္ဆစ္ဖုဖို႔ ... း)

 

ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြ လုပ္တဲ႔ေနရာမွာ သံုးတဲ႔ေခါက္ဆဲြကလဲ အေရးၾကီးပါတယ္။ အန္တီဆြိကေတာ႔ ၿပဳတ္တဲ႔ ေခါက္ဆဲြပဲသံုးပါတယ္။ အုန္းႏိူ႔ေခါက္ဆဲြ၊ ေခါက္ဆဲြေၾကာ္ေတြကေတာ႔ ေခါက္ဆဲြ အစိမ္းနဲ႔ ပိုေကာင္းေပမဲ႔ ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြကေတာ႔ ၿပဳတ္တဲ႔ ေခါက္ဆဲြ ေၿခာက္နဲ႔ ပိုေကာင္းပါတယ္။

အန္တီဆြိသံုးတဲ႔ တံဆိပ္ပါ။ ထိုင္၀မ္ကလာတာ Kan To Noodle တဲ႔။ ဒီမွာေတာ႔ တစ္ထုတ္ ၂က်ပ္ခဲြေလာက္ပဲရွိတယ္။ အဲဒါတစ္ထုတ္ဆို သားအမိ သားအဖ ၃ေယာက္ တစ္နပ္စာ ကြက္တိပဲ။

အဲဒီလို ေခါက္ဆဲြေတြက ေရစိမ္စရာလံုး၀မလိုပဲ ေရေႏြးပြက္ပြက္ဆူထဲ ထည္႔ၿပဳတ္ရတာပါ။ ေခါက္ဆဲြကို အရမ္းအိေနေအာင္္မၿပဳတ္ပဲ နဲနဲေလး မာတံုး မီးဖိုကခ်၊ ေရစစ္ၿပီး ေရေအးမ်ားမ်ားနဲ႔ ေဆးခ်ပါ။  ၿပီးရင္ ေခါက္ဆဲြေတြ ေထြးၿပီး ကပ္မသြားေအာင္ ဆီခ်က္ေလးတစ္ဇြန္းေလာက္ထည္႔ၿပီး နယ္ထားလိုက္ပါ။ အဲဒါေတြအကုန္လံုး ၾကိဳလုပ္ထားလို႔ရပါတယ္။ အန္တီဆြိဆို အေပၚကဟာေတြအကုန္လံုး  ညေန ဦးၿခိ္မ္႔ၿပန္မွစားမွာကို မနက္ကတည္းက လုပ္ထားတာဂ်။

စားခါနီး ပဲြၿပင္ဖို႔အတြက္ ေခါက္ဆဲြ ႏွစ္ဖို႔ ဟင္းခ်ိဳအိုးကို ပြက္ေနေအာင္ အရင္ တည္ထားလိုက္ပါတယ္။

တခ်ိန္တည္း ပဲြၿပင္ဖို႔ ပန္းကန္တစ္လံုးထဲကို ဟင္းခ်ိဳေလး စားပဲြဇြန္း တစ္ဇြန္းေလာက္၊ ဆီခ်က္ေလး စားပဲြဇြန္း တစ္ဇြန္းခဲြေလာက္၊ ပဲငံၿပာရည္ အၾကည္ေရ လက္ဖက္ရည္ဇြန္း တစ္ဇြန္းေလာက္၊ ပိုခ်ိဳခ်င္ရင္ ၾကက္သားမွဳန္႔ေလး အနည္းငယ္ကို ထည္႔ၿပီး ေမႊထားပါ။

ၿပီးမွ ဆူပြက္ေနတဲ႔ ဟင္းခ်ိဳရည္ထဲကို ေခါက္ဆဲြ(ၿပဳတ္ၿပီးသား)ကို ဇကာနဲ႔ ႏွစ္ၿပီး စိတ္ၾကိဳက္ေခါက္ဆဲြ အေပ်ာ႔အမာရၿပီဆို  ေစာနက ပဲြၿပင္မဲ႔ ပန္းကန္ထဲထည္႔ၿပီး တူေလးနဲ႔ အသာ ေမႊေပးပါ။  ၿပီးရင္ အေပၚက ၀က္သားတံုးေလးေတြရယ္၊ ဆီခ်က္က ၾကက္သြန္ၿဖဴအၾကြပ္ေလးေတြရယ္၊ ငရုပ္ေကာင္း ၾကက္သြန္ၿမိတ္ေတြ ၿဖဴးၿပီး စားႏိူင္ပါၿပီ။ ႏွစ္တဲ႔ ဟင္းခ်ိဳရည္ကိုက ခ်ိဳေနေတာ႔ ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြက ေတာ္ေတာ္ကို အရသာရွိပါတယ္၊ ခ်ိဳပါတယ္ ခင္ည။

အခ်ဥ္အတြက္ကေတာ႔ သခြါးသီးနဲ႕ ၾကက္သြန္နီကို ပါးပါးလွီးၿပီး ငရုပ္ဆီရယ္၊ မန္က်ည္းမွည္႕ရည္ (သို႔) သံပယိုသီး/ သံပုရာသီးေလး ဆမ္းလိုက္တာပဲ။

ဟင္းခ်ိဳရည္ ခဲြထားတာကိုလည္း ပူေအာင္ ေႏႊးလိုက္ၿပီး ငရုပ္ေကာင္း၊ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ေလးၿဖဴးၿပီး ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြနဲ႕ စားဖို႔ ၿပင္လိုက္ပါဦး။

ကဲ သံုးေဆာင္ႏိူင္ပါၿပီ။ ဆိုင္က ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြ အတိုင္းပါပဲ ။

အန္တီဆြိ ဆားခ်က္ၿခင္း ..

အၾကံကုန္ ဂဠဳန္ဆားခ်က္တဲ႔။ အန္တီဆြိတစ္ေယာက္လည္း ဘေလာ႔ဂ္မွာ ဘာေရးရမလဲ စဥ္းစားမရတာနဲ႔ ပံုေလးေတြ တင္ၿပီး ဆားခ်က္လိုက္ပါတယ္။ အားေပးၾကပါဦးဂ်ာ။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဂ်ဴဂ်ဴေလးနဲ႔ မာရီလင္မြန္ရိုးပါ။ ဆစ္ဒနီက မဒမ္တူးေဆာ႔ၿပတိုက္မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ၀ါဆိုသကၤန္းကပ္ပဲြတံုးက ဘုန္းဘုန္းေတြအတြက္ ပဲြၿပင္ထားတာ ၿဖစ္ပါတယ္။ တစ္အိမ္တစ္ခြက္နဲ႔ ဟင္းခြက္ေပါင္း ရာခ်ီမလားပဲ။

 ေက်ာင္းက ေလ႔လာေရးခရီမွာရိုက္လာတဲ႔  ဂ်ဴဂ်ဴေလးရဲ႔ လက္ရာပါ။ အေမအရင္က ကိုင္တဲ႔ ကင္မရာ အေဟာင္းေလးကို ေပးထားတာ ကင္မရာကို ေကာင္းေကာင္းသံုးတတ္ေနပါၿပီ။

ဂ်ဴဂ်ဴေလး chicken wing စားပံု ပါခင္ည။  အလယ္ကအသားေလးေတြပဲ ေဖာက္စားထားတာ။ သူတစ္ေယာက္တည္းတင္လားဆိုေတာ႔  မဟုတ္ဘူးခင္ည။ ဟိုတစ္ေလာက ရက္စ္ေတာရန္႔မွာ chicken wing မွာ စားၾကေတာ႔ ခေလးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဲယိုေရးေတြပဲ စားၾကသဗ်။ အေမေတြက ႏွေၿမာေတာ႔ သူတို႔အက်န္ေလးေတြ ရွင္းရတာ။

အန္တီဆြိခ်က္တဲ႔ ဒန္ေပါက္။ ပထမဆံုး ခ်က္တာဆိုေပမဲ႔ ရန္ကုန္က ၾကက္လွ်ာစြန္းတို႔ ေရႊေညာင္ပင္တို႔ အရသာအတိုင္းပဲ ။ ဟဲဟဲ။ ခ်က္တံုးက ဓာတ္ပံုေတြ ေသခ်ာ မရိုက္ထားလို႔ ေနာက္တစ္ခါခ်က္မွ ခ်က္နည္း ေရးေပးပါဦးမည္။

ကြ်ႏုပ္တို႔၏ေရႊဘ ၊ ဘဇာကို သေဘာက်လို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ရယ္ေနရသတံုး။

တစ္ခုေသာ picnic မွာေပါ႔ဗ်ာ။ ၃က်ပ္တန္ ဦးထုတ္ၾကီးနဲ႔ ပဲေပးေနတာ အဒူတံုး။

အန္တီဆြိတစ္ေယာက္ ဘာေတြ အလုပ္ရွဳပ္။

အိမ္က ႏွင္းဆီပင္မွာ ပိုးေကာင္ေလးေတြ တက္ေနတာ။ ပိုးသတ္ေဆးေတြ ရွိေပမဲ႔ သတ္လဲ မသတ္ရဲ။ အညြန္႔တိုင္းမွာ အဲလို တက္ေနတာ။

ဘုရားတကာ ကိုကိုၿခိမ္႔

ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြကို ဆိုင္ကအတိုင္း တစ္ပံုစံတည္းတူေအာင္ ခ်က္တတ္ေနပါၿပီ။

သမီးေက်ာင္းအၾကိဳ ၿမက္ခင္းထဲမွာ အေလ႔က်ေပါက္ေနတဲ႔ ပန္းေသးေသးေလးေတြကို အနီးကပ္ဆဲြထားတာ။ 

အန္တီဆြိ ငယ္ငယ္က ပံုေလးတစ္ပံုကို photo funia နဲ႔ ဖန္တီးထားတာပါ။

ဒါက ဂ်ဴဂ်ဴေလး

စကၤာပူမွာတံုးက စကၠဴ စတားေလးေတြ ခ်ိဳးၾကတာ ေခတ္စားလိုက္ေသးတယ္။ ဂ်ဴဂ်ဴက ေက်ာင္းကေန ေရာင္စံု စာရြက္ေလးေတြ ၀ယ္လာ။ အေမက ေခါက္။

ဦးၿခိ္မ္႔ ေရႊတိဂံုဘုရားတက္တဲ႔ စတိုင္။

ဂ်ဴဂ်ဴနဲ႔ ၀မ္းကဲြညီမေတြ။

Sydney Opera House မွာ ...

အန္တီဆြိ္ ဂိုက္ေပးၾကမ္းေနပံုပါ။

ဒါကေတာ႔ bonus
အရမ္းရယ္ရတယ္။ သေဘာက်တယ္ သမီးရွင္ေတြ ၾကည္႔ၾကဦး။
(Credit to original uploader)

Japanese Golden Curry ...

မဆြိတီ စလံုးမွာ အလုပ္လုပ္တံုးက ေန႔ခင္းဖက္ကို အၿပင္ထြက္စားခဲပါတယ္။ လူက အၿမဲ ၀ိတ္ခ်ေနရတာေရာ၊ အလုပ္မ်ားတာေရာ ေန႔ခင္းဖက္ အလုပ္ေလးဆက္လုပ္ရင္းနဲ႔ အိမ္ကယူလာတဲ႔ အသီးဗူးေလး ဖြင္႔စားလိုက္တာပဲ။  တစ္ခါတစ္ရံ ထြက္ၿပီဆိုလဲ ေဘးက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ တေပ်ာ္ၾကီးသြားၾကတာ။ အမ်ားအားၿဖင္႔ေတာ႔ NUS ထဲသြားၾကတယ္။ သူတို႔အဖို႔ရာေတာ႔ ရံုး ေဘးနားက ဆိုင္ေတြကလဲ ေန႔စဥ္ စားရလြန္းလို႔ ၿငီးေငြ႕ၾကၿပီကိုး။ NUS ထဲ သြားတာေတာင္ ကန္တင္း မထပ္ေအာင္သြားၾကတာ။ ဒီေန႔ science canteen ဆို ေနာက္ေန႔ engineering ၊ ေနာက္ေန႔ Medical ေနာက္ေနက် အေဆာင္ ကင္တင္း အစရွိသၿဖင္႔ေပါ႔။ ကိုယ္ကေတာ႔ တစ္ခါတစ္ေလဆိုေတာ႔ ကိစၥမရွိေပမဲ႔ သူတို႔က ဒီေလာက္ေရြးစရာေတြမ်ားတာကို ၿငီးေငြ႔ၾကတယ္ဆိုပဲ။

NUS Arts canteen

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ခါသားေတာ႔ ရံုးထိပ္နားမွာ ဂ်ပန္ဆိုင္တစ္ဆိုင္လာဖြင္႔တယ္ဆိုတာနဲ႔ ၀မ္းသားအားရ ဆိုင္အသစ္ဆီ သြားၾကတာေပါ႔။ ကိုယ္ကလဲ ဂ်ပန္စာၾကိဳက္ေတာ႔ ဆိုင္အသစ္ဆို စိတ္၀င္စားတာနဲ႔ လိုက္သြားတာ။ ဟမ္မေလး ဆိုင္လဲေရာက္ေရာဗ်ာ၊ တန္းစီေနတဲ႔ လူတန္းက ဆိုင္တံခါး အၿပင္ထိေတာင္  ထြက္ေနတာ အရွည္ၾကီးပဲ။ လူေတြကလဲ ဆာေနၿပီဆိုေတာ႔ တၿခားေနရာသြားၾကမလားဆို လာၿပီးမွမထူးဘူးဆို အကုန္ ၀င္တန္းစီၾကတယ္။  မွတ္မွတ္ရရ တန္းစီရတာလဲ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာတယ္ထင္တာပဲ။ 

NUS အေဆာင္ကင္တင္း

ကိုယ္႔အလွည္႔လည္းေရာက္ေရာ ကိုယ္စားခ်င္တဲ႔ ဆယ္လ္မြန္က မရွိေတာ႔ဘူးတဲ႕။ အဲမွာက်န္တဲ႔ golden curry ဆိုတာပဲ မွာစားရေတာ႔တယ္။ တၿခားသူေတြလဲ ဒီလိုပဲ။ သူတို႔ကေတာ႔ golden curry ၾကိဳက္ပါတယ္၊ ေကာင္းပါတယ္ ေၿပာၾကတယ္။ ကိုယ္ကေတာ႔ မစားဖူးေတာ႔ ဘာမွန္း မသိဘူးေပါ႔။  ေနာက္ဟင္းရလာေတာ႔ ဟင္းအန႔ံက ေတာ္ေတာ္ေမႊးသဗ်။ မဆလာတစ္မ်ိဳး အနံ႔ပဲ။ ကုလားဟင္းနံ႔လိုခပ္ဆင္ဆင္။ အာလူးေလးေတြ၊ မံုလာဥနီေလးေတြနဲ႔ ၀က္သားအတံုးေလးေတြကို အႏွစ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ခ်က္ၿပီး ထမင္းေပၚက ဆမ္းေပးလိုက္တာပဲ။ ဟင္းအနံ႔ကလဲေမႊး၊ ဗိုက္ကလဲဆာနဲ႔ တစ္ဖဲြ႔လံုးစားၾကတာ ေခါင္းေတာင္ မေဖာ္ႏိူင္ၾကဘူး။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီအခ်ိန္တံုးက မဆြိတီတို႔ Group မွာ လူသိပ္စံုတဲ႔ အခ်ိန္။ ၈ ေယာက္ -၉ေယာက္ေလာက္မ်ားရွိမလား တစ္ဖဲြ႔ၾကီးပဲ။ (ေနာက္ပိုင္းေတာ႕ ဌာနမွာလူေလွ်ာ႔ရင္း ၄ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ႔တယ္)  အဲဒီေတာ႔ လူစံုတက္စံုနဲ႔ ဆင္တူစားခဲ႔ရတဲ႔ အဲဒီ golden curry ကို ခ်က္တိုင္း ကိုယ္႔ရဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အေဟာင္းေတြကို အလြန္ပဲ သတိရပါသဗ်ာ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စၾက၊ ေနာက္ၾက၊ ဟာသေတြ ေၿပာၾက၊ ရံုးအေၾကာင္း၊  ေဘာ႔စ္အေၾကာင္း အတင္းေတြေၿပာၾကနဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္ေတြကိုလဲ ၿပန္လြမ္းမိပါရဲ႕။

အန္တီဆြိရဲ႔ old colleagues ေတြနဲ႔ တစ္ခါတံုးက D&D မွာ

 

ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ အဲဒီဟင္းကို ၾကိဳက္တာနဲ႔ အဲဒီဆိုင္ေလးေရာက္တိုင္း မၾကာခဏစားၿဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဆိုင္မွာ ေရာင္းတဲ႔ ဟင္းဆိုေတာ႔ ဟင္းထဲမွာပါတဲ႔ အသားဟာ အင္မတန္နည္းတယ္။ အာလူးေတြ မံုလာဥနီေတြခ်ည္းပဲဆိုေတာ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ၿဖစ္လွ အိမ္မွာအသားမ်ားမ်ားနဲ႔ ခ်က္စားၾကည္ဦးမယ္ဆို စိတ္ကူးေနတာၾကာၿပီ။ အိမ္ကလူေတြလဲ စားရေအာင္ေပါ႔။  ေနာက္ေတာ႔ အဲဒီ Golden curry အႏွစ္ခဲေလးေတြကို giant ကေန၀ယ္လို႔ရလို႔ အိမ္မွာစမ္းခ်က္ၾကည္႔တာမွာ ဦးၿခိမ္႔ကလဲ အဲဒီဟင္းကို အနံ႔ေမႊးလြန္းလို႕ဆို ေတာ္ေတာ္ေလးကို အားေပးတယ္။ ခုဒီေရာက္ေတာ႔လဲ တစ္ခါတစ္ေလ ဟင္းခ်က္ရတာ ဘာခ်က္ရမွန္းလည္းမသိ၊ ဗမာဟင္း၊ တရုတ္ဟင္းၿငီးေငြ႕ၿပီဆို အဲဒီ ဂ်ပန္ေရႊေရာင္ အႏွစ္ဟင္းကို ခ်က္စားၿဖစ္ပါတယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း သမီးကလဲ အဲဒီဟင္းက် ၾကိဳက္သဗ်ား။

အန္တီဆြိရဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ပိတ္သတ္ေတြလဲ အိမ္မွာ တၿခားဟင္းေတြ ၿငီးၿပီဆို ခ်က္စားရေအာင္ ဟင္း ခ်က္နည္းေလး ရွယ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ခ်က္ရတာလဲ လြယ္တယ္။ စားလို႔လဲေကာင္းပါတယ္။ တစ္ခါေလာက္ စမ္းခ်က္ၾကည္႔ၾကပါဦး။

လူ၅ေယာက္စာခန္႔ လိုအပ္တဲ႔ ပစၥည္းေတြက

၀က္သား အသားခ်ည္း (သို႔) အဆီနည္းတဲ႔ အပိုင္း ၄၀၀ ဂရမ္ခန္႔  (bite size ေလးေတြ လွီးၿပီး ၾကက္သားမွဳန္႔ ပဲငံၿပာရည္ အၾကည္ရည္ႏွင္႔ နယ္ထားပါ။)

 

အာလူး အလံုးေသး ၃လံုးခန္႔  bite size ေလးေတြ လွီးထားပါ။

မံုလာဥနီ အၾကီးတစ္ခုကိုလဲ  bite size ေလးေတြ လွီးထားပါ။

ၾကက္သြန္နီ ဥၾကီး တစ္ဥ bite size ေလးေတြပဲ chop  လုပ္ထားပါ။

ၾကက္သြန္နီ ဥ တစ္၀က္ခန္႔ကို ပါးပါးေသးေသးေလးေတြ chop လုပ္ထားပါ။ (ဆီသတ္ရန္)

ၾကက္သြန္ၿဖဴ ဥ ၅မႊာခန္႔ ညက္ေနေအာင္ေထာင္းထားပါ။ (ဆီသတ္ရန္)

 

Golden curry အႏွစ္ခဲ ၅ ခဲခန္႔ (လူတစ္ေယာက္စာ တစ္ခဲခန္႔ တြက္လို႔ရပါတယ္) 

ဆီ စားပဲြဇြန္း ၃ဇြန္းခန္႔ ၿဖစ္ပါတယ္။

ခ်က္ပံုခ်က္နည္း အဆင္႔ဆင္႔က 

ဒန္အိုး ေဇာက္နက္နက္ထဲကို ဆီထည္႔ပါ။

ၾကက္သြန္နီ၊ ၿဖဴထည္႔ၿပီး ေမႊးလာေအာင္ ေမႊေပးပါ။ ေရႊ၀ါေရာင္သန္းလာလွ်င္ ၀က္သားနယ္ထားတာေလးေတြ ထည္႔ၿပီး ဆီသတ္ပါ။

၀က္သားအရည္ကုန္လွ်င္ ၀က္သားႏူးသည္အထိ ေရထပ္ထည္႔ၿပီး မီးေအးေအးႏွင္႔ အဖံုးအုပ္ၿပီး တည္ထားပါ။ ၀က္သားက အတံုးေသးေလးေတြဆိုေတာ႔ ၁၅မိနစ္ေလာက္ဆို ရပါၿပီ။

၀က္သားႏူးရင္ အာလူးနဲ႔ မံုလာဥနီေတြကို ထည္႔ ေရအနည္းငယ္ထည္႔ၿပီး ႏူးေအာင္ထပ္တည္ပါတယ္။

အာလူး၊ ၀က္သားနဲ႔ မုန္လာဥနီေတြ အားလံုးႏူးၿပီဆိုရင္ ေရေႏြး တစ္ခြက္ခန္႔ ဟင္းအိုးထဲထည္႔၊ ၾကက္သြန္နီ လွီးထားတာေလးေတြလဲ ထည္႔၊ Golden curry အႏွစ္ခဲေလးေတြပါ ပစ္ၿပီး ေမႊေပးရပါတယ္။ 

 အႏွစ္ေတြ ပ်စ္ခဲလာရင္ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ အပ်စ္အက်ဲ လိုသေလာက္အတြက္ ေရေႏြးလိုသေလာက္ထပ္ထည္႔ၿပီး ေမႊေပးပါ။ အန္တီဆြိအၾကိဳက္ဆို ေရေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထည္႔ရပါတယ္။ အႏွစ္ေတြ ဆူပြက္လာၿပီဆို ခ်လို႔ရပါၿပီ။

အန႔ံအရသာနဲ႔ ၿပည္႔စံုတဲ႔ Golden curry ရပါၿပီခင္ဗ်ား။

ဂ်ပန္ဟင္းနဲ႔ လိုက္ေအာင္ မီဆို soup ေလးပါ ၿပင္ဆင္ပါတယ္။

 ထမင္းပူပူေလးေပၚ golden curry အႏွစ္ေလးဆမ္းစား၊ မီဆို soup ေလးနဲ႔ အင္မတန္ လိုက္ဖက္ပါတယ္။ ေရေႏြးၾကမ္းေလးနဲ႕ဆိုလဲ ေကာင္းတာပဲ။